Seks
alle pijlers
wie heeft er ervaring met een minnaar?
zondag 3 augustus 2008 om 21:09
Oh help, ik zit in de punarie....
Ik heb geloof ik een minnaar, ben helemaal verward, er komt niets meer uit mijn handen en wil alleen nog maar dagdromen.
Pff...ik weet niet waar ik moet beginnen met vertellen....
Via mail sinds jaren weer contact met exvriendje. Gedate, sms-en etc. Het contact werd steeds speelser. Vorige week 2e date en we zijn in bed beland. Een paar dagen later nog een keer. En het erge is dat ik onzeker ben, belt/mailt hij nog wel een keer etc etc. Terwijl ik me eigenlijk moet rot schamen.......
Ik woon samen, heb drie kids maar denk alleen nog maar aan hem. Wie heeft dit ook meegemaakt?
Ik heb geloof ik een minnaar, ben helemaal verward, er komt niets meer uit mijn handen en wil alleen nog maar dagdromen.
Pff...ik weet niet waar ik moet beginnen met vertellen....
Via mail sinds jaren weer contact met exvriendje. Gedate, sms-en etc. Het contact werd steeds speelser. Vorige week 2e date en we zijn in bed beland. Een paar dagen later nog een keer. En het erge is dat ik onzeker ben, belt/mailt hij nog wel een keer etc etc. Terwijl ik me eigenlijk moet rot schamen.......
Ik woon samen, heb drie kids maar denk alleen nog maar aan hem. Wie heeft dit ook meegemaakt?
maandag 11 augustus 2008 om 12:21
ROLAND (grapje)
Roland. Ik veroordeel het vreemdgaan niet. Dat kan iedereen gebeuren en ik verwacht echt niet dat iedereen dat van te voren gaat bespreken. Waar ik (en capibara e.a.) over struikelen is het structurele bedriegen van de partner.
Als sommige dinge te pijnlijk zijn om aan te kaarten, dan heb jij nog altijd de keuze om deze dingen niet te doen. De omgekeerde wereld is dus: het is te pijnlijk om aan te kaarten dus ik doe het stiekum.
Ik snap best wel dat niet elke relatie perfect is. Je kunt al gauw dingen tegen elkaar uit gaan strepen: partner een bitch-ik ga vreemd. Daar begint het grijze gebied waar je het een paar posts geleden over had. Ik kan daar een heel eind in meekomen. Maar, grijs of niet, je partner heeft het recht om niet voor de gek te worden gehouden binnen de relatie.
Roland. Ik veroordeel het vreemdgaan niet. Dat kan iedereen gebeuren en ik verwacht echt niet dat iedereen dat van te voren gaat bespreken. Waar ik (en capibara e.a.) over struikelen is het structurele bedriegen van de partner.
Als sommige dinge te pijnlijk zijn om aan te kaarten, dan heb jij nog altijd de keuze om deze dingen niet te doen. De omgekeerde wereld is dus: het is te pijnlijk om aan te kaarten dus ik doe het stiekum.
Ik snap best wel dat niet elke relatie perfect is. Je kunt al gauw dingen tegen elkaar uit gaan strepen: partner een bitch-ik ga vreemd. Daar begint het grijze gebied waar je het een paar posts geleden over had. Ik kan daar een heel eind in meekomen. Maar, grijs of niet, je partner heeft het recht om niet voor de gek te worden gehouden binnen de relatie.
maandag 11 augustus 2008 om 12:27
maandag 11 augustus 2008 om 12:38
Ik geloof dat je voor verschillende mensen diepe gevoelens kunt hebben....Laat je niet overhalen door mooie verhalen. Neem in ieder geval (even) zoveel afstand dat je voor jezelf kunt besluiten of je het wilt voortzetten, zo ja op welke manier of dat je het wilt stoppen.
Ik lees uit je opening een soort onzekerheid, verwarring die bij verliefdheid lijken te horen. Als je daardoor over je grensen gaat kun je je heel vervelend gaan voelen.
Verder zou ik willen zeggen: geniet ervan;-)
Ik lees uit je opening een soort onzekerheid, verwarring die bij verliefdheid lijken te horen. Als je daardoor over je grensen gaat kun je je heel vervelend gaan voelen.
Verder zou ik willen zeggen: geniet ervan;-)
maandag 11 augustus 2008 om 12:41
Ik plaats eerst even een algemene reactie, zonder alle reacties van anderen gelezen te hebben.
Het hebben van een minnaar/sv/whatever zonder dat partner daar weet van heeft en zonder dat daar eventuele afspraken over gemaakt zijn vind ik verwerpelijk. Ik las hier en daar opmerkingen als 'het kan de relatie ten goede komen', 'mijn man krijgt nu meer sex, dus iedereen blij' etc. Bullshit als je het mij vraagt. Wanneer je willens en wetens je partner achter zijn of haar rug om loopt de besodemieteren ben je echt niet bezig met je relatie verbeteren. Nee, dan ben je enkel en alleen bezig met jezelf en niemand anders. Dat je man of vrouw hierdoor meer leuke aandacht van je krijgt kan dan wel een gevolg zijn van jouw vreemdgaan (jou=niemand in het bijzonder), maar als partner zou weten waar hij die aandacht aan verdiend heeft is de lol er snel af denk ik.
Ik begrijp werkelijk waar niet dat mensen elkaar zoveel pijn kunnen en willen doen. Een slippertje kan ik nog inkomen, maar echt doelbewust voor langere tijd vreemdgaan vind ik wel zo triest. Wat kun je daar een ander verschrikkelijk veel pijn mee doen. Ik snap niet dat die mensen zichzelf nog recht in de spiegel aan kunnen kijken.
Het hebben van een minnaar/sv/whatever zonder dat partner daar weet van heeft en zonder dat daar eventuele afspraken over gemaakt zijn vind ik verwerpelijk. Ik las hier en daar opmerkingen als 'het kan de relatie ten goede komen', 'mijn man krijgt nu meer sex, dus iedereen blij' etc. Bullshit als je het mij vraagt. Wanneer je willens en wetens je partner achter zijn of haar rug om loopt de besodemieteren ben je echt niet bezig met je relatie verbeteren. Nee, dan ben je enkel en alleen bezig met jezelf en niemand anders. Dat je man of vrouw hierdoor meer leuke aandacht van je krijgt kan dan wel een gevolg zijn van jouw vreemdgaan (jou=niemand in het bijzonder), maar als partner zou weten waar hij die aandacht aan verdiend heeft is de lol er snel af denk ik.
Ik begrijp werkelijk waar niet dat mensen elkaar zoveel pijn kunnen en willen doen. Een slippertje kan ik nog inkomen, maar echt doelbewust voor langere tijd vreemdgaan vind ik wel zo triest. Wat kun je daar een ander verschrikkelijk veel pijn mee doen. Ik snap niet dat die mensen zichzelf nog recht in de spiegel aan kunnen kijken.
maandag 11 augustus 2008 om 12:43
Een reactie die ik een paar uur geleden al had getypt (voor internet er hier mee stopte), dus misschien mosterd:
En ik snap het dus niet, en daarom wil ik ook graag dat iemand me het uitlegt. Maar ik geloof niet dat er iemand is die concreet antwoord op mijn vragen kan of wil geven.
Waarom zou je in een relatie blijven hangen die eigenlijk geen echte (of in ieder geval: geen goede) relatie meer is? Als je essentiële dingen niet meer met je partner durft of wilt delen? Als je je eigen pleziertjes belangrijker vindt dan je relatie? Wat stelt de liefde voor een partner nou eigenlijk nog voor als je hem willens en wetens belazert (en je dat voor jezelf probeert goed te praten met het argument dat je meer zin in seks hebt gekregen)?
Misschien kan iemand mij het proberen uit te leggen op de manier waarop je het aan een bedrogen partner zou uitleggen?
En ik snap het dus niet, en daarom wil ik ook graag dat iemand me het uitlegt. Maar ik geloof niet dat er iemand is die concreet antwoord op mijn vragen kan of wil geven.
Waarom zou je in een relatie blijven hangen die eigenlijk geen echte (of in ieder geval: geen goede) relatie meer is? Als je essentiële dingen niet meer met je partner durft of wilt delen? Als je je eigen pleziertjes belangrijker vindt dan je relatie? Wat stelt de liefde voor een partner nou eigenlijk nog voor als je hem willens en wetens belazert (en je dat voor jezelf probeert goed te praten met het argument dat je meer zin in seks hebt gekregen)?
Misschien kan iemand mij het proberen uit te leggen op de manier waarop je het aan een bedrogen partner zou uitleggen?
maandag 11 augustus 2008 om 12:54
Precies Capibara. Ik begrijp het ook echt niet. In mijn vorige relatie heb ik een hele grote fout gemaakt. Ik heb een ONS gehad met iemand. Ik voelde me daarna vervolgens zo verschrikkelijk schuldig en klote, dat ik het vrij snel heb opgebiecht. Ex-vriend was er kapot van. Relatie is later uitgegaan, niet eens zozeer vanwege mijn slippertje, maar er is toen wel iets kapot gegaan. Ik was toen 18, dus nog jong en redelijk onbezonnen, maar ik heb me wel voorgenomen om zoiets nooit meer te doen. Iemand zo kwetsen, alleen voor je eigen pleziertje. Het was het absoluut niet waard. En de stap verder nemen en een hele relatie met iemand te beginnen naast je eigen relatie vind ik onbegrijpelijk. Ik ben nu dik 6 jaar met mijn huidige vriend en zoiets is voor mij ondenkbaar. Het druist compleet in tegen alles waar onze relatie voor staat; eerlijkheid, loyaliteit, trouw, vriendschap. Als je dan zo nodig buiten de deur moet seksen, vertel het dan eerlijk en kijk wat je partner daar van vindt. Kom er samen uit of stop met elkaar.
maandag 11 augustus 2008 om 12:56
@ Capibara: uiteindelijk zal het er misschien wel op uitdraaien dat zo'n relatie eindigt. Maar niet iedereen zal dat meteen willen, of durven! Sommige mensen kunnen prima tegen 'alleen' zijn, anderen moeten er niet aan denken en worden bij die gedachte al bang. Ook dat zal verschil maken.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
maandag 11 augustus 2008 om 12:57
Ik denk niet dat het goed uit te leggen valt. De vraag is ook of iemand al vaker aan zijn of haar partner heeft verteld wat hem/haar dwars zit. Het is natuurlijk geen excuus, vreemdgaan, als die partner dan niet luistert of weinig doet aan het relatieprobleem, maar het kan meespelen. Als er dan wordt vreemdgegaan en het wordt opgebiecht, kan het (soms?) zo worden gebracht: 'Ik heb al zo vaak gezegd dat ik mij niet gelukkig voelde, dat dit en dit het probleem was, dat ik meer van dit of dat wilde, maar je luisterde niet. Ik voelde me alleen, en daarom ben ik op zoek gegaan naar genegenheid/ heb ik iemand anders gevonden die wél naar mij luisterde/meer kon geven van wat ik wilde.' Of: 'Ik houd veel van je, maar ik miste iets, namelijk ... , en daarom ...' Dat is in ieder geval een verhaal dat ik vaak hoor; enkele mensen uit mijn vrienden- en kenniskring hebben dat zo gedaan.
De reacties waren wisselend. Een begreep het en zei dat, als zij wat tekort kwam, best mag aanrommelen met anderen. De ander werd boos, maar liet het zitten, en weer een ander is uit zijn dak gegaan, maar hield zoveel van haar, dat hij met haar door is gegaan. Of de relatie er beter van is geworden? Valt te betwijfelen.. Af en toe maakt hij er zelfs grappen over.
Er is naar mijn idee niet een subtiele manier waarop je het kunt uitleggen. ('Ik doe nu al een tijdje/ af en toe iets enorm doms, en je moet begrijpen dat ik veel van je houd, maar er is iemand die ... -zelf aanvullen-') Dat rijmt namelijk niet altijd/vaak niet voor de persoon aan wie je het opbiecht; 'hij/zij houdt van mij, maar zoekt wel iets bij een ander?'
De reacties waren wisselend. Een begreep het en zei dat, als zij wat tekort kwam, best mag aanrommelen met anderen. De ander werd boos, maar liet het zitten, en weer een ander is uit zijn dak gegaan, maar hield zoveel van haar, dat hij met haar door is gegaan. Of de relatie er beter van is geworden? Valt te betwijfelen.. Af en toe maakt hij er zelfs grappen over.
Er is naar mijn idee niet een subtiele manier waarop je het kunt uitleggen. ('Ik doe nu al een tijdje/ af en toe iets enorm doms, en je moet begrijpen dat ik veel van je houd, maar er is iemand die ... -zelf aanvullen-') Dat rijmt namelijk niet altijd/vaak niet voor de persoon aan wie je het opbiecht; 'hij/zij houdt van mij, maar zoekt wel iets bij een ander?'
maandag 11 augustus 2008 om 13:02
Ik zou zeggen; als je bewust je partner geen pijn wilt doen, dan ga je niet vreemd. Als je verslaafd bent aan spanning en je wilt uit lust graag met anderen seks hebben, dan zit zo iemand in de verkeerde relatie lijkt me. Zorg dan dat je een relatie met iemand hebt die dat begrijpt, die zelf ook zo is of die het accepteert. Of ga uberhaupt geen relaties aan.
maandag 11 augustus 2008 om 13:04
Het niet vertellen heeft niks te maken met liefde voor je partner, want het zou diegene kwetsen. Het heeft alles te maken met je eigen angst, de reactie hoe je partner zal reageren maar vooral wat voor consequenties het voor JOU zal hebben.
Je kunt op je vingers natellen dat de partner niet zal juichen van blijdschap en misschien zelfs per direct de relatie verbreekt.
Je kunt van twee mensen houden, daar geloof ik wel in. Maar houden van betekent alles doen om de ander gelukkig maken.
Als je dus beweert van twee mensen te houden, dan klopt die uitspraak al niet. Immers, als je echt van je officiele partner houdt, dan zou je met je billen bloot gaan (ja en wellicht ten koste van je eigen geluk, maar dat is liefde) en het eerlijk spelen. In feite zou je zo eerlijk moeten zijn om toe te geven; ik vind mijn partner leuk genoeg om een leven mee te delen, die ander ook, maar ik hou het meeste van mezelf, want IK word hier het gelukkigste van. Dan zou je pas een stoere man/vrouw zijn. Maar dat wordt niet gezegd, want je wil de indruk wekken dat je van je partner houdt. Wie hou je dan voor de gek? Niet jezelf, maar die ander. En dat is een enorm slechte basis voor een goede relatie. Mijn conclusie; als je vreemdgaat en je zegt dit niet, dan hou je niet zoveel van je partner als je zelf dacht. En van die gedachte kun je schrikken, het is erg confronterend. En dat maakt het hele vreemdgaan zo verwarrend.
Je kunt op je vingers natellen dat de partner niet zal juichen van blijdschap en misschien zelfs per direct de relatie verbreekt.
Je kunt van twee mensen houden, daar geloof ik wel in. Maar houden van betekent alles doen om de ander gelukkig maken.
Als je dus beweert van twee mensen te houden, dan klopt die uitspraak al niet. Immers, als je echt van je officiele partner houdt, dan zou je met je billen bloot gaan (ja en wellicht ten koste van je eigen geluk, maar dat is liefde) en het eerlijk spelen. In feite zou je zo eerlijk moeten zijn om toe te geven; ik vind mijn partner leuk genoeg om een leven mee te delen, die ander ook, maar ik hou het meeste van mezelf, want IK word hier het gelukkigste van. Dan zou je pas een stoere man/vrouw zijn. Maar dat wordt niet gezegd, want je wil de indruk wekken dat je van je partner houdt. Wie hou je dan voor de gek? Niet jezelf, maar die ander. En dat is een enorm slechte basis voor een goede relatie. Mijn conclusie; als je vreemdgaat en je zegt dit niet, dan hou je niet zoveel van je partner als je zelf dacht. En van die gedachte kun je schrikken, het is erg confronterend. En dat maakt het hele vreemdgaan zo verwarrend.
maandag 11 augustus 2008 om 13:35
Ik ben het voor een groot deel zeker eens met Julus en de anderen... het bedrog, het bewust bedriegen, voorliegen van je partner is het grootste verraad... De ander laten geloven in een sprookje dat niet bestaat, tja...
Ik zal het nooit goedpraten of er luchtig over doen, want het is erg heftig allemaal. Maar ja, waarom doe ik het dan? Egoïsme, mooier kan ik het niet maken. Het heeft alles met mij te maken en niet met mijn partner.
Maar of het opbiechten uit schuldgevoel nou zo'n goed plan is... Je beschadigt de ander ermee en dat alles om je eigen gemoedsrust te sussen... dat is ook niet eerlijk en ja, als een partner er zelf achter komt is het nog veel erger. Ik zou het daarom nooit eerlijk toegeven, zoveel mogelijk verzwijgen, want alles weten maakt niet gelukkig. En dan niet alleen om mijn huwelijk te redden, want alleen red ik het ook wel, maar ook zeker om mijn man niet onnodig nog extra pijn te doen. Maar pijn zal het doen ja, daar ben ik me ook wel bewust van.
Maar echt, vroeger dacht ik er net zo over als jullie, het zou mij nooit gebeuren... zoiets doe je niet, daar kon ik me echt niets bij voorstellen en toch heb ik ook die keus gemaakt. En ja, ik noem het keus, want het overkomt je niet zomaar. Nou is het ook weer niet zo dat je op een dag wakker wordt en denkt "hey, laat ik mijn partner eens gaan bedonderen", nee er gaat veel meer aan vooraf... En mooi is het niet, ben er niet trots op en kan er wel mee leven... egoïstische bitch die ik ben...
Ik zal het nooit goedpraten of er luchtig over doen, want het is erg heftig allemaal. Maar ja, waarom doe ik het dan? Egoïsme, mooier kan ik het niet maken. Het heeft alles met mij te maken en niet met mijn partner.
Maar of het opbiechten uit schuldgevoel nou zo'n goed plan is... Je beschadigt de ander ermee en dat alles om je eigen gemoedsrust te sussen... dat is ook niet eerlijk en ja, als een partner er zelf achter komt is het nog veel erger. Ik zou het daarom nooit eerlijk toegeven, zoveel mogelijk verzwijgen, want alles weten maakt niet gelukkig. En dan niet alleen om mijn huwelijk te redden, want alleen red ik het ook wel, maar ook zeker om mijn man niet onnodig nog extra pijn te doen. Maar pijn zal het doen ja, daar ben ik me ook wel bewust van.
Maar echt, vroeger dacht ik er net zo over als jullie, het zou mij nooit gebeuren... zoiets doe je niet, daar kon ik me echt niets bij voorstellen en toch heb ik ook die keus gemaakt. En ja, ik noem het keus, want het overkomt je niet zomaar. Nou is het ook weer niet zo dat je op een dag wakker wordt en denkt "hey, laat ik mijn partner eens gaan bedonderen", nee er gaat veel meer aan vooraf... En mooi is het niet, ben er niet trots op en kan er wel mee leven... egoïstische bitch die ik ben...
maandag 11 augustus 2008 om 13:41
Dat vond ik het allerergste aan zijn hele vreemdgaan. Het niet eerlijk vertellen toen het uitkwam, het blijven liegen, verzwijgen, draaien. Dat maakte het voor mij juist extra respectloos, gaf me het gevoel dat ik achterlijk was en maakte me ontzettend onzeker. Want ik zag en voelde de signalen, de "bewijzen" alleen impliceerde hij dat ik dat dus "verzon" door het te blijven ontkennen.
maandag 11 augustus 2008 om 13:42
Girl, ik snap jouw kant van het verhaal heel goed. Natuurlijk is het niet iets wat je bewust gaat opzoeken. Vaak kom je iemand tegen, je merkt dat die persoon je wat doet, en voor je het weet spreek je eens af. Maar dat is de kat op het spek binden. We weten allemaal dat als je toegeeft aan 1 afspraak, dat je je op gevaarlijk gebied begeeft. Ik zou liegen als ik zou zeggen, dat ik daar ongevoelig voor zou zijn. En zeker als mijn relatie niet lekker zou lopen, dan zal het me ongetwijfeld een heel fijn en spannend gevoel geven. Maar het gaat erom, dat je die stap al genomen hebt, kun je niet meer terugnemen. Maar dan? Dan heb je weer een keuze, namelijk om het te bespreken met je partner. Eigenlijk moet je constant moeilijke keuzes maken, en het begint al met het eerste afsrpaakje; wel of niet doen? Je gevoel wint van je verstand. Maar dat verstand zit er niet zomaar..daar kun je iets mee doen.
Dat onderscheid de mens van een dier, wij kunnen bedenken wat voor consequenties ons gedrag heeft.
Ik kan alleen maar hopen dat je partner er niet achter komt, maar het lijkt me zo enorm vermoeiend om zo te moeten leven. En de ellende begint pas als het is uitgekomen. Kun je nagaan hoelang je dan in verdriet moet leven? En de uiteindelijke uitkomst is altijd eentje van verliezers. En toch gaat mensen er mee door, dat snap ik niet. Als de uitkomt bij voorbaat al vaststaat, dan doe je toch iets met die wetenschap?
Dat onderscheid de mens van een dier, wij kunnen bedenken wat voor consequenties ons gedrag heeft.
Ik kan alleen maar hopen dat je partner er niet achter komt, maar het lijkt me zo enorm vermoeiend om zo te moeten leven. En de ellende begint pas als het is uitgekomen. Kun je nagaan hoelang je dan in verdriet moet leven? En de uiteindelijke uitkomst is altijd eentje van verliezers. En toch gaat mensen er mee door, dat snap ik niet. Als de uitkomt bij voorbaat al vaststaat, dan doe je toch iets met die wetenschap?
maandag 11 augustus 2008 om 13:51
Ja, daar zit wat in, dat zie ik ook wel... Maar als ik mijn partner zou vertellen wat ik bij hem mis en waarom het is gebeurd zou ik, hem kennende, meer kapotmaken dan bepaalde delen te verzwijgen... vooral het waarom...
Ik ken mijn partner goed genoeg om te weten dat hij alles op zichzelf zou betrekken (en de schuld bij zichzelf zou gaan zoeken ipv bij mij) en dat is nou juist het laatste dat ik wil. Ik ben hier de schuldige, niet hij... Ook al weet ik dat hij ook wel wat opener tegenover dingen zou moeten kunnen staan, een relatie is geven en nemen natuurlijk, maar hij kan het niet en daar kun je niet tegen blijven vechten... dat kost zoveel energie...
maandag 11 augustus 2008 om 13:56
GND: 13:35
Je hebt het mooi onder woorden gebracht.
Zelf (ik ben een man) ben ik zeer ongelukkig met ons sexleven.
Ik heb daar diverse keren met mijn vrouw overgesproken en ook over mogelijke oplossingen/alternatieven.
Zij wil daar niet in mee gaan en dan kan je een keuze maken.
Ik heb voor haar gekozen, dus zoek ik het niet buiten de deur.
Doe ik dat wel, moet ik ook zo flink zijn om mijn koffers te pakken.
Je hebt het mooi onder woorden gebracht.
Zelf (ik ben een man) ben ik zeer ongelukkig met ons sexleven.
Ik heb daar diverse keren met mijn vrouw overgesproken en ook over mogelijke oplossingen/alternatieven.
Zij wil daar niet in mee gaan en dan kan je een keuze maken.
Ik heb voor haar gekozen, dus zoek ik het niet buiten de deur.
Doe ik dat wel, moet ik ook zo flink zijn om mijn koffers te pakken.
maandag 11 augustus 2008 om 14:00
Kan me meer dan vinden in de laatste posts van GND... ook ik heb altijd geroepen dat hij mij niet zou overkomen, oordeelde hard over vreemdgangers, maar ook ik heb een keuze gemaakt waar ik niet trots op ben. Ook mijn man staat niet open voor andere opties, terwijl hij ook weet dat ik dat wel doe.
Niet alleen ik ben dus egoistisch.. komt van beide kanten.
Niet alleen ik ben dus egoistisch.. komt van beide kanten.
maandag 11 augustus 2008 om 14:01
Girl, wat jij aanhaalt over missen en zijn onzekerheid, dat speelde bij ons ook. Toch heeft mijn vriend mij eerlijk verteld dat hij iets miste, al langere tijd. En ik had mijn ogen ervoor gesloten, en nu maakte hij het heel concreet doordat hij een ander had. Ik zag het juist als eye-opener en in een goede relatie moet je het ook kunnen hebben over wat er niet goed gaat. Daardoor heb je de kans om het te verbeteren. Nu zak je steeds dieper weg met weinig kans dat het goed afloopt. Zou je het openbreken, dan word de kans groter dat de relatie er nog beter van wordt. Je houd jezelf helaas voor de gek, als je denkt dat dit de beste oplossing is. Misschien voor nu, maar niet voor de langere termijn. Immers, hetis een feit dat je wat mist, maar je gaat wel door met je relatie..begrijp je wat ik bedoel? Dit is gewoon struisvogelpolitiek, een illusie.
maandag 11 augustus 2008 om 14:02
maandag 11 augustus 2008 om 14:06
maandag 11 augustus 2008 om 14:08
Een relatie is m.i. op meer gebaseerd dan alleen sex!
Eerder werd geroepen dat je -als je sex met anderen zou wensen - je zou kunnen overwegen geen vaste relatie aan te gaan; volstrekte onzin. Een mens verandert in zijn leven, de een wat meer dan de ander. Moet je een relatie van 15 jaar opgeven omdat je zelf opeens een andere visie hebt gekregen op een onderdeel van je relatie? Wellicht komt er een moment dat hij ook zover komt, maar ik ga niet een relatie waarin verder alles klopt opgeven omdat we het over 1 ding niet eens zijn.
Eerder werd geroepen dat je -als je sex met anderen zou wensen - je zou kunnen overwegen geen vaste relatie aan te gaan; volstrekte onzin. Een mens verandert in zijn leven, de een wat meer dan de ander. Moet je een relatie van 15 jaar opgeven omdat je zelf opeens een andere visie hebt gekregen op een onderdeel van je relatie? Wellicht komt er een moment dat hij ook zover komt, maar ik ga niet een relatie waarin verder alles klopt opgeven omdat we het over 1 ding niet eens zijn.
. Maar ik houd mezelf niet voor de gek hoor, ik weet dat dit onze relatie nooit zal verbeteren... maar een keus maken... nee, zover ben ik niet, nog lang niet...
