Seks
alle pijlers
wie heeft er ervaring met een minnaar?
zondag 3 augustus 2008 om 21:09
Oh help, ik zit in de punarie....
Ik heb geloof ik een minnaar, ben helemaal verward, er komt niets meer uit mijn handen en wil alleen nog maar dagdromen.
Pff...ik weet niet waar ik moet beginnen met vertellen....
Via mail sinds jaren weer contact met exvriendje. Gedate, sms-en etc. Het contact werd steeds speelser. Vorige week 2e date en we zijn in bed beland. Een paar dagen later nog een keer. En het erge is dat ik onzeker ben, belt/mailt hij nog wel een keer etc etc. Terwijl ik me eigenlijk moet rot schamen.......
Ik woon samen, heb drie kids maar denk alleen nog maar aan hem. Wie heeft dit ook meegemaakt?
Ik heb geloof ik een minnaar, ben helemaal verward, er komt niets meer uit mijn handen en wil alleen nog maar dagdromen.
Pff...ik weet niet waar ik moet beginnen met vertellen....
Via mail sinds jaren weer contact met exvriendje. Gedate, sms-en etc. Het contact werd steeds speelser. Vorige week 2e date en we zijn in bed beland. Een paar dagen later nog een keer. En het erge is dat ik onzeker ben, belt/mailt hij nog wel een keer etc etc. Terwijl ik me eigenlijk moet rot schamen.......
Ik woon samen, heb drie kids maar denk alleen nog maar aan hem. Wie heeft dit ook meegemaakt?
maandag 11 augustus 2008 om 14:59
maandag 11 augustus 2008 om 15:04
Nou ja, ik word wel moe van dat gehakketak. Ik heb zelf beide kanten van de medaille mogen aanschouwen dus begrijp beide partijen, maar van het gehamer hier word ik wel errug moe.
*en gaat maar eens iets anders doen*
*en gaat maar eens iets anders doen*
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
maandag 11 augustus 2008 om 15:06
JC, de verbeteringen worden langzaam zichtbaar in mijn huwelijk. Je verandert een relatie van 15 jaar niet in een paar dagen.
Ik heb niet "even" aan mijn man verteld dat ik een sv heb, omdát ik graag verbeteringen wil zien in mijn huwelijk.
Na vertellen is daar geen ruimte meer voor. Dan is mijn huwelijk namelijk over.
Ik heb niet "even" aan mijn man verteld dat ik een sv heb, omdát ik graag verbeteringen wil zien in mijn huwelijk.
Na vertellen is daar geen ruimte meer voor. Dan is mijn huwelijk namelijk over.
maandag 11 augustus 2008 om 15:08
maandag 11 augustus 2008 om 15:20
Misschien helpt het als je de situatie een omkeert??
Dat jij degene bent die meent dat alles koek en ei is en dat alles naar tevredenheid is?
Dat je niet de mogelijkheid hebt om dingen te veranderen/verbeteren, maar zonder het te weten belazerd wordt? Die ene te zijn, waar de hele buurt al weet dat je partner er een dubbele moraal op na houdt, alleen jij weet het nog niet??
Hoe zou jij jezelf voelen als je daar achter zou komen?
Zou je dan je partner nog zo leuk vinden??
Dat jij degene bent die meent dat alles koek en ei is en dat alles naar tevredenheid is?
Dat je niet de mogelijkheid hebt om dingen te veranderen/verbeteren, maar zonder het te weten belazerd wordt? Die ene te zijn, waar de hele buurt al weet dat je partner er een dubbele moraal op na houdt, alleen jij weet het nog niet??
Hoe zou jij jezelf voelen als je daar achter zou komen?
Zou je dan je partner nog zo leuk vinden??
maandag 11 augustus 2008 om 15:25
Geheim, het is nogal een tegenstrijdigheid; jullie zijn bezig met het doorvoeren van verbeteringen, maar als je zou vertellen dat je een sv hebt, is het einde huwelijk. Heel eerlijk; hou je jezelf en je man niet gigantisch voor de gek, want wat heeft veranderen nou voor zin terwijl jij bezig bent om je huwelijk te saboteren? Die twee dingen gaan niet samen, dat is dweilen met de kraan open. Je houdt hem een vette worst voor, maar die worst kan hij nooit krijgen. En hij denkt van wel.
Je bent je huwelijk niet aan het verbeteren, maar strategisch kapot aan het maken, bewust. Je man zal het al niet snappen dat jij een sv hebt, maar zal zich ook voor de gek gehouden voelen omdat hij serieus dacht jullie huwelijk te verbeteren. Dat maak je nooit meer goed, en dat weet je, en daarom vertel je niks. Kan mij onmogelijk voorstellen dat jij overloopt van geluk.
Je bent je huwelijk niet aan het verbeteren, maar strategisch kapot aan het maken, bewust. Je man zal het al niet snappen dat jij een sv hebt, maar zal zich ook voor de gek gehouden voelen omdat hij serieus dacht jullie huwelijk te verbeteren. Dat maak je nooit meer goed, en dat weet je, en daarom vertel je niks. Kan mij onmogelijk voorstellen dat jij overloopt van geluk.
maandag 11 augustus 2008 om 15:31
HvJ, dat werkt niet, omdraaien...niks lijkt door te dringen, heb het thuis ook meegemaakt. Er was geen ruimte voor iets anders dan de Ander, wat ik ook zei. Het aparte was, dat na een tijdje ik ineens te horen kreeg dat ik zoveel rake dingen had gezegd, dat ik hem dingen had doen inzien, maar daar stond hij op dat moment niet voor open. En dat geldt nu ook voor de vreemdgangers hier, ze zitten er nog middenin, maar als het straks misloopt dan staan ze er wel voor open. Hij noemt het een harde les, de hardste die hij ooit heeft meegemaakt. Het is wrang dat degene die hij bedroog, hem de ogen heeft moeten openen, maar als je verliefd bent telt er verder niks meer. Zo werkt het nou eenmaal, en dat begrijp ik. Het is alleen heel vervelend dat als die ogen open zijn gegaan, je ineens wel weer meetelt, dat voelt dan niet meer oprecht.
Ik heb hier nou eenmaal een duidelijke mening over, uit eigen ervaring(en), en probeer wat ogen te openen. Bij vriend heeft het geholpen, misschien kan ik hier ook wat bewerkstelligen. Gebeurt dat niet, dan heb ik daar verder geen last van, ik wil ook niet keihard veroordelen, maar wel de andere kant belichten. Want daar wordt niet echt over nagedacht, althans, niet op de juiste manier.
Ik heb hier nou eenmaal een duidelijke mening over, uit eigen ervaring(en), en probeer wat ogen te openen. Bij vriend heeft het geholpen, misschien kan ik hier ook wat bewerkstelligen. Gebeurt dat niet, dan heb ik daar verder geen last van, ik wil ook niet keihard veroordelen, maar wel de andere kant belichten. Want daar wordt niet echt over nagedacht, althans, niet op de juiste manier.
maandag 11 augustus 2008 om 15:33
@Julus: soms zijn dit soort dingen wel degelijk tijdelijk. Kan zijn als aanloop naar een definitieve afronding, danwel als tussenstation om een bepaalde periode te overbruggen. Want wie zegt dat - in dit geval Geheim - de sv er altijd zal blijven, of na deze weer een volgende? Niemand.
En niet elke vreemdganger doet zoiets om een relatie te 'redden'; bij mij persoonlijk gebeurt zoiets pas als de relatie eigenlijk al zo goed als dood en begraven is, wat dan ook vrij vlot daarna gebeurt.
En niet elke vreemdganger doet zoiets om een relatie te 'redden'; bij mij persoonlijk gebeurt zoiets pas als de relatie eigenlijk al zo goed als dood en begraven is, wat dan ook vrij vlot daarna gebeurt.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
maandag 11 augustus 2008 om 15:40
Julus, ik ken ook de andere kant hoor! Misschien omdat het bij mij al wat langer geleden en misschien omdat ik al wat ouder ben dan jij en al heel lang een relatie heb, maar ik kan er wel begrip voor opbrengen. Mijn man loog mij ook voor, ik voelde me ook een of andere randdebiel omdat ik alle bewijzen had en meneer maar bleef ontkennen. Ik zeg dit niet om het goed te praten maar juist omdat hij van mij hield bleef hij ontkennen, ook voor zichzelf.De verliefdheid droop zowat van zijn smoel af. Nadat alles was uitgekomen heb ik ook weken, maanden tegen hem aan gepraat. Maar als je verliefd bent dringt dat niet echt tot je door. Als ik erop terug kijk kan ik er wel begrip voor hebben ja.
maandag 11 augustus 2008 om 16:09
Voor bepaalde aspecten heb ik ook begrip, ik had misschien zelfs iets teveel begrip. Niemand begreep waarom ik hem verdedigde, ik probeerde het te verklaren waarom hij zoiets had gedaan, en praatte sommige dingen goed. Nu ik een hele tijd verder ben in het proces, zie ik in dat er niks goed te praten valt. Ik kan hoogstens begrip hebben voor de manier waarop hij probeert om de boel te redden, maar de feiten spreken voor zich. Bij alles wat hij zegt, of probeert uit te leggen kom ik op hetzelfde punt uit; je ging vreemd, koos ervoor om mij te kwetsen, en vond die ander (en jezelf) belangrijker dan ik. Daar valt niks goeds over te zeggen of begrip voor te tonen. Maar ik kan wel begrijpen waarom hij tot die actie over ging, waar het bij ons aan schortte en ik snap ook zijn tweestrijd van toen.
Het kan mij ook overkomen dat ik verliefd word, alleen weet ik nu heel zeker dat ik eerst e relatie zou beeindigen en dan pas verder kijk. Ik hou van hem en zou hem die pijn en verdriet (de shock, je wereld vergaat, en alle maanden van pijn daarna) nooit kunnen aandoen. Ik kan ook niet geloven dat hij toen echt van mij hield, of misschien zat het er wel maar wist twijfelde hij eraan, kon hij dat gevoel niet terughalen omdat zijn blik door verliefdheid werd vertroebeld. Maar als je willens en wetens je relatie op het spel zet voor je eigen belang, dan kan het niet anders dan dat je twijfelt over je relatie of over je liefde.
En dan kun je iemand anders nodig hebben, om weer te weten dat je wel degelijk liefde voelt voor je partner, maar je maakt veel kapot.
Jij zegt, hij bleef ontkennen omdat hij van je hield. Ik zeg; dat was puur eigenbelang. Dat is geen houden van, dat is wat de vreemdganger hier ook beweren; ze willen de ander niet kwetsen. Geloof je dat echt?
Het kan mij ook overkomen dat ik verliefd word, alleen weet ik nu heel zeker dat ik eerst e relatie zou beeindigen en dan pas verder kijk. Ik hou van hem en zou hem die pijn en verdriet (de shock, je wereld vergaat, en alle maanden van pijn daarna) nooit kunnen aandoen. Ik kan ook niet geloven dat hij toen echt van mij hield, of misschien zat het er wel maar wist twijfelde hij eraan, kon hij dat gevoel niet terughalen omdat zijn blik door verliefdheid werd vertroebeld. Maar als je willens en wetens je relatie op het spel zet voor je eigen belang, dan kan het niet anders dan dat je twijfelt over je relatie of over je liefde.
En dan kun je iemand anders nodig hebben, om weer te weten dat je wel degelijk liefde voelt voor je partner, maar je maakt veel kapot.
Jij zegt, hij bleef ontkennen omdat hij van je hield. Ik zeg; dat was puur eigenbelang. Dat is geen houden van, dat is wat de vreemdganger hier ook beweren; ze willen de ander niet kwetsen. Geloof je dat echt?
maandag 11 augustus 2008 om 16:12
Zelfs mijn vriend, die het mij eerlijk opbiechtte, vertelde het omdat HIJ er niet mee kon leven, dat HIJ er ziek van werd.
Niet omdat ik het moest weten, want hij wist hoe ik zou reageren. HIJ wilde met haar verder, en dat kon niet zolang hij met mij de schijn moest ophouden. Dus allemaal eigenbelang.
En als iemand het pas opbiecht omdat het uit is gekomen, is dat al helemaal geen eigen keuze, maar gedwongen. En om dan nog te ontkennen is in mijn ogen geen liefde, sorry.
Niet omdat ik het moest weten, want hij wist hoe ik zou reageren. HIJ wilde met haar verder, en dat kon niet zolang hij met mij de schijn moest ophouden. Dus allemaal eigenbelang.
En als iemand het pas opbiecht omdat het uit is gekomen, is dat al helemaal geen eigen keuze, maar gedwongen. En om dan nog te ontkennen is in mijn ogen geen liefde, sorry.
maandag 11 augustus 2008 om 16:14
Ja, dat geloof ik oprecht. Want als je nl wel verder wilt met die ander is de keuze snel gemaakt en biecht je alles op. En ik vind dat als je verliefd op iemand wordt het niet hoeft te betekenen dat je daar ook een vaste relatie mee wilt. Dat is weer dat zwart-witte. Verliefd op een ander dat is einde oefening dus ook einde relatie? Zo dacht ik ook maar ik ben blij dat wij niet hebben opgegeven, het leven bestaat nl niet alleen maar uit leuke dingen, soms moet je er hard voor vechten.
dinsdag 12 augustus 2008 om 02:21
Julus, ik weet niet wat ik nog meer moet zeggen. Ik begrijp je posts heel goed, ben het ook met je eens in zoverre dat ook ik vind dat vreemdgaan iets is dat je gewoon niet goed kunt praten.
Ik hoop ook dat ik niet overkom als iemand die wat dat betreft zijn straatje probeert schoon te vegen. Ik probeer niet voor elkaar te krijgen dat jij op een bepaald moment tegen mij zegt dat je het heel begrijpelijk vind dat ik vreemdga, want dat is het niet.
Het enige dat ik kan zeggen is dat mijn sv een bepaalde behoefte vervult in mijn leven op dit moment. Mijn sv zal er niet altijd zijn, het houdt op een gegeven moment echt wel op, en ik betwijfel of er dan een nieuwe sv komt.
Mijn man daarentegen; ik ga ervan uit dat ik altijd bij hem zal zijn.
Omdat ik dat wil. Omdat ik van hem hou.
Ik kan het heel koud krijgen bij de gedachte aan hoe erg ik hem zou kwetsen als dit uitkomt. Ik hoop dat hij het nooit mee hoeft te maken.
Waarom dan toch niet stoppen met mijn sv? Ik weet het oprecht niet. Ik ben er nu nog niet toe in staat. Zoals gezegd, hij vervult een hele sterke behoefte op dit moment in mijn leven.
Wat ik heb met mijn sv staat ook op een vreemde manier helemaal los van wat ik heb met mijn man. En ja, ik snap dat ik de enige ben in mijn huwelijk die dat zo zou zien. En ik snap ook dat jij hier vast iets over te melden hebt.
Maar het gevoel voor de een en het gevoel voor de ander heeft weinig met elkaar te maken.
Ik ga niet vreemd omdat mijn huwelijk slecht is. Ik ben niet nog steeds getrouwd uit angst om alleen te zijn. Ik blijf niet bij mijn man omdat het financieel comfortabel is.
Ik ben bij mijn man omdat het is waar ik zijn wil.
dinsdag 12 augustus 2008 om 08:44
Het sexleven met mijn partner was aardig ingedut, het gebeurde nog net niet op de klok, maar het scheelde niet veel.
Tuurlijk had ik zelf kunnen proberen wat meer leven in de brouwerij te brengen, maar daarvoor waren we al te ver afgezakt, denk ik.
En toen kwam hij.......
Mijn sv was degene die het initiatief nam en ja, ik had kunnen weigeren en ik had de signalen kunnen negeren, maar ik deed het niet. Ik stond ervoor open en ben er op ingegaan.
Dat geeft jezelf zo'n boost! Ik leefde weer, werd ervan bewust dat sex ook anders kon.
Dat heb ik weer meegenomen in mijn relatie met mijn man en echt we genieten allebei er weer van!
Mijn sv zie ik nog steeds, noem het verslaving. En ja, ik weet dat ik mijn man bedrieg, maar het heeft ons sexleven wel verbeterd.
Ik weet dat niet iedereen dit de meest eerlijke manier vindt, maar voor mij heeft het wel gewerkt.
dinsdag 12 augustus 2008 om 09:46
Breekt even in :-)
Volgens mij ga je de mist in met deze beredenering. Ik ben overigens neutraal mbt de naast-de-echtelijke-pot-pis-problematiek, zoveel mensen zoveel redenen dus wie ben ik om te veroordelen.
Hij vervult een bepaalde behoefte in je leven. Zolang jij niks verandert, blijft hangen, je niet durft te laten zien, niet daadwerkelijk aan de slag gaat met jezelf, zullen er altijd sv's op de loer liggen. Want daar ben en blijf je dan afhankelijk van.En dat is wél wat ik veroordeel; de makkelijkste weg kiezen, en dat daar mensen (je man) de dupe van worden (zonder dat ie mag weten waar hij zich als volwassen vent midden in bevindt) Hij wordt als het ware niet gekend in beslissingen over zijn eigen leven. Dat recht ontneem jij hem, doordat je behoeften zo nodig moeten worden vervuld. En dat is waar ik moeite mee heb. Pak jezelf bij elkaar en verander je attitude, word een eerlijk, volwassen mens die gaat staan voor zichzelf. Daar groei je van meid, en dat vult meer dan een illegale erectie, geloof mij nou.
Sterkte :-)
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 10:36
Stel jij was mijn partner en ik kom er achter dat je op viva schrijft. Ik kom erachter wat jouw nickname is en lees het bovenstaande. Stel ik lees wat jij schrijft over ons sexleven en hoe ik ervan geniet sinds je er een geheime relatie op na houdt met de klusjesman. ...Ik zou er zo, maar dan ook zo heftig van over mijn nek gaan en rest van de week zou ik wanhopig kokhalzend om me heen zitten staren bij elke herinnering aan die 'goede sex' die we hebben gehad. De rest van het jaar zou ik misselijk worden bij de gedachte van elk mooi moment dat we ooit samen hebben gehad.
Meid, doe wat je moet doen, daar oordeel ik niet meer over. Maar denk asjeblieft niet dat je man er van geniet. De man heeft geen weet.
dinsdag 12 augustus 2008 om 11:11
Bedankt voor je eerlijke mening.
Dit roept natuurlijk ook weer vragen op want jullie waren al te ver afgezakt, dacht je.
Te ver afzakken kan er mee te maken hebben dat er misschien wel meer dingen verkeerd zaten in de relatie (excuse moi als ik het verkeerd heb).
Dan is het idd mooi voor jullie dat door het sv je relatie weer nieuwe input heeft gekregen.
