Werk & Studie
alle pijlers
Humor en pesten op het werk
vrijdag 22 mei 2009 om 11:21
Vandaag las ik in de krant over humor en pesten op het werk. Aangezien ik op schoolwerk beperk ik me alleen tot verhoudingen tussen collega's, wat mij betreft vallen de verhoudingen tussen leerlingen en personeel (op scholen) en klantenrelaties daarbuiten.
De vraag is: Wanneer is het duidelijk een grapje en kan de ander dat waarderen of moet er hartelijk om lachen, en wanneer wordt het vervelend en voelt de ander zich getreiterd?
Ik moet vaak lachen om grapjes van anderen - als ik ze zie - dus tussen mij en andere collega's is het okay. Ik maak zelf ook grapjes, en heb daardoor met anderen erg leuke werkrelaties.
Bij het zelf maken van grapjes (woordspelingen en zachte vormen van sarcasme) is het - gezien mijn achtergrond - voor mij extra goed opletten. Ik let dan of de ander lacht of glimlacht, of dat de ander ontevreden kijkt of zegt: "Sorry, Hans, maar dat grapje heeft een baard of ik vind dat niet leuk." Zoiets hoeft de collega maar één keer te zeggen, en ik voorkom daarna een herhaling daarvan.
Hoe zouden jullie m.b.t. dit topic je werkrelaties met collega's omschrijven? Gaan jullie serieus met elkaar om? Worden er grapjes gemaakt? Wordt er getreiterd, waardoor op het werk verschijnen gezien wordt als vervelend, omdat er dan weer een flauw grapje met je uitgehaald wordt?
De vraag is: Wanneer is het duidelijk een grapje en kan de ander dat waarderen of moet er hartelijk om lachen, en wanneer wordt het vervelend en voelt de ander zich getreiterd?
Ik moet vaak lachen om grapjes van anderen - als ik ze zie - dus tussen mij en andere collega's is het okay. Ik maak zelf ook grapjes, en heb daardoor met anderen erg leuke werkrelaties.
Bij het zelf maken van grapjes (woordspelingen en zachte vormen van sarcasme) is het - gezien mijn achtergrond - voor mij extra goed opletten. Ik let dan of de ander lacht of glimlacht, of dat de ander ontevreden kijkt of zegt: "Sorry, Hans, maar dat grapje heeft een baard of ik vind dat niet leuk." Zoiets hoeft de collega maar één keer te zeggen, en ik voorkom daarna een herhaling daarvan.
Hoe zouden jullie m.b.t. dit topic je werkrelaties met collega's omschrijven? Gaan jullie serieus met elkaar om? Worden er grapjes gemaakt? Wordt er getreiterd, waardoor op het werk verschijnen gezien wordt als vervelend, omdat er dan weer een flauw grapje met je uitgehaald wordt?
World of Warcraft: Legion
maandag 25 mei 2009 om 08:33
Jaren geleden op mijn eerste werkdag in de werkplaats van een garage.Ik kwam binnen en werd voorgesteld.Een van de mannen kwam maar me toe met de woorden "Je bent mooi op tijd want we zijn net bezig met het maken van foto's voor onze jaarlijkse naaktkalender".
Nu had ik natuurlijk heel verontwaardigd kunnen reageren maar met mijn woorden "Dat is mooi, waar kan ik me omkleden?" heb ik wel meteen het ijs gebroken en wisten we allemaal wat we aan elkaar hadden.
Heb er jaren met heel veel plezier gewerkt (al moesten de mannen wel even wennen aan de lekkere mannen poster die ik naast hun vrouwelijk naakt had gehangen in de kantine)
Nu had ik natuurlijk heel verontwaardigd kunnen reageren maar met mijn woorden "Dat is mooi, waar kan ik me omkleden?" heb ik wel meteen het ijs gebroken en wisten we allemaal wat we aan elkaar hadden.
Heb er jaren met heel veel plezier gewerkt (al moesten de mannen wel even wennen aan de lekkere mannen poster die ik naast hun vrouwelijk naakt had gehangen in de kantine)
maandag 25 mei 2009 om 09:24
Bij ons ook veel grappen op het werk (horeca), en die gaan soms best ver. Zoals iemands auto inpakken met huishoudfolie, iemands schoenen vol water in de vriezer zetten, een ei in iemands helm of schoen, een laagje huishoudfolie onder de wc-bril, een emmer ijs achter in je bloes enz. enz.
Gelukkig weet iedereen het bij ons te waarderen en je weet gewoon dat wanneer je zoiets uithaalt, je het dubbel en dwars kan terug verwachten. Wij werken met best een hechte club en weten wat we aan elkaar hebben.
Anders zou het zijn als zulke grappen worden uitgehaald bij iemand die het niet kan waarderen of ons niet zo goed kent, dan zou het zeker treiteren zijn.
Ik kan me voorstellen dat als ik ergens anders zou werken en iemands schoenen in de vriezer zou zetten dat ik waarschijnlijk de enige ben die dat grappig vindt
Gelukkig weet iedereen het bij ons te waarderen en je weet gewoon dat wanneer je zoiets uithaalt, je het dubbel en dwars kan terug verwachten. Wij werken met best een hechte club en weten wat we aan elkaar hebben.
Anders zou het zijn als zulke grappen worden uitgehaald bij iemand die het niet kan waarderen of ons niet zo goed kent, dan zou het zeker treiteren zijn.
Ik kan me voorstellen dat als ik ergens anders zou werken en iemands schoenen in de vriezer zou zetten dat ik waarschijnlijk de enige ben die dat grappig vindt
maandag 25 mei 2009 om 11:32
[quote]granny71 schreef op 25 mei 2009 @ 08:10:
Ja laten we vooral allemaal op eieren gaan lopen en stil je werk doen omdat er misschien iemand een verleden heeft.Dat maakt de wereld een stuk gezelliger.
quote]
Dat kan jij wel zo mooi zeggen, maar sprokkelientje heeft naar dit voorval zich niet meer prettig gevoeld bij die collega en waarschijnlijk de rest van de tijd ook op eieren gelopen. Dus het eindresultaat is hetzelfde. Je weet nooit wat er bij iemand speelt.
Op mijn werk zit iemand die heel snel huilt en van slag is. (veel sneller dan ik) Laatst moest ze ook huilen, en niemand begreep waarom. Zij had een dag eerder te horen gekregen dat ze te langzaam werkte. Iedereen om haar heen praatte de volgende dag heel erg veel en er werd veel gelachen, waardoor zij zich niet kon concentreren. Zij raakte toen helemaal van slag. Veel mensen zeiden dat ze te gevoelig is, wel ergens tegen moet kunnen e.d. Wat zij niet weten is dat mijn collega heel lang in de ww heeft gezeten en heel bang is om haar baan te verliezen en daarom zo van slag is. Ze was bang om weer in de ww te komen.
Je weet gewoon niet wat er bij een ander speelt. Daarom kunnen reacties van mensen raar overkomen op grapjes e.d. Dat is gewoon heel lastig.
Ja laten we vooral allemaal op eieren gaan lopen en stil je werk doen omdat er misschien iemand een verleden heeft.Dat maakt de wereld een stuk gezelliger.
quote]
Dat kan jij wel zo mooi zeggen, maar sprokkelientje heeft naar dit voorval zich niet meer prettig gevoeld bij die collega en waarschijnlijk de rest van de tijd ook op eieren gelopen. Dus het eindresultaat is hetzelfde. Je weet nooit wat er bij iemand speelt.
Op mijn werk zit iemand die heel snel huilt en van slag is. (veel sneller dan ik) Laatst moest ze ook huilen, en niemand begreep waarom. Zij had een dag eerder te horen gekregen dat ze te langzaam werkte. Iedereen om haar heen praatte de volgende dag heel erg veel en er werd veel gelachen, waardoor zij zich niet kon concentreren. Zij raakte toen helemaal van slag. Veel mensen zeiden dat ze te gevoelig is, wel ergens tegen moet kunnen e.d. Wat zij niet weten is dat mijn collega heel lang in de ww heeft gezeten en heel bang is om haar baan te verliezen en daarom zo van slag is. Ze was bang om weer in de ww te komen.
Je weet gewoon niet wat er bij een ander speelt. Daarom kunnen reacties van mensen raar overkomen op grapjes e.d. Dat is gewoon heel lastig.
maandag 25 mei 2009 om 12:14
quote:elske schreef op 25 mei 2009 @ 11:32:
[quote]granny71 schreef op 25 mei 2009 @ 08:10:
Ja laten we vooral allemaal op eieren gaan lopen en stil je werk doen omdat er misschien iemand een verleden heeft.Dat maakt de wereld een stuk gezelliger.
quote]
Dat kan jij wel zo mooi zeggen, maar de to heeft naar dit voorval zich niet meer prettig gevoeld bij die collega en waarschijnlijk de rest van de tijd ook op eieren gelopen. Dus het eindresultaat is hetzelfde. Je weet nooit wat er bij iemand speelt.
Op mijn werk zit iemand die heel snel huilt en van slag is. (veel sneller dan ik) Laatst moest ze ook huilen, en niemand begreep waarom. Zij had een dag eerder te horen gekregen dat ze te langzaam werkte. Iedereen om haar heen praatte de volgende dag heel erg veel en er werd veel gelachen, waardoor zij zich niet kon concentreren. Zij raakte toen helemaal van slag. Veel mensen zeiden dat ze te gevoelig is, wel ergens tegen moet kunnen e.d. Wat zij niet weten is dat mijn collega heel lang in de ww heeft gezeten en heel bang is om haar baan te verliezen en daarom zo van slag is. Ze was bang om weer in de ww te komen.
Je weet gewoon niet wat er bij een ander speelt. Daarom kunnen reacties van mensen raar overkomen op grapjes e.d. Dat is gewoon heel lastig.
Dus? Elke vorm van menselijke interactie kan een ander mens potentieel kwetsen. Een gebrek aan menselijke interactie daarentegen kan een ander mens ook potentieel kwetsen. Ergo; mensen kunnen ten alle tijden zich gekwetst voelen.
Noem me hard, maar in een normale gezonde werkomgeving vind ik het in eerste instantie het 'probleem' van de persoon met 'meer dan gemiddeld gevoelige' tenen, níet van de collega die gewoon een basic grap maakt. De persoon die zich gekwetst voelt is aan zet door dat aan te geven. Wil je dat er rekening met je gehouden wordt, dan zul je dat toch echt zelf aan moeten geven.
Want ik durf er vergif op in te nemen dat diezelfde mensen zich doodonzeker gaan voelen als er op een werkvloer nul komma nop sociale interactie is, wat de enige optie is om potentiele gekwestheid om doodgewoon heen en weer geplaag te voorkomen.
Wat meer terug on topic (alhoewel?), dit is wel iets wat ik wel eens mis in mijn huidige vrijwilligerswerk. Vaak hebben we eigenlijk tijd te kort voor het werk dat verzet moet worden en zijn de onderwerpen vaak genoeg ook dusdanig serieus dat ik mezelf tussendoor geen lolbroek zie uithangen. Jammer, want ik merk aan de groep dat het onderling de band versterkt, net zoals allerlei andere vormen van socialiseren dat doen. Bij ons wordt meestal geput uit een arsenaal aan verbale plaagstoten. Voor sommige buitenstaanders kunnen die hard lijken, maar we weten wat we aan elkaar hebben en wie het zegt.
[quote]granny71 schreef op 25 mei 2009 @ 08:10:
Ja laten we vooral allemaal op eieren gaan lopen en stil je werk doen omdat er misschien iemand een verleden heeft.Dat maakt de wereld een stuk gezelliger.
quote]
Dat kan jij wel zo mooi zeggen, maar de to heeft naar dit voorval zich niet meer prettig gevoeld bij die collega en waarschijnlijk de rest van de tijd ook op eieren gelopen. Dus het eindresultaat is hetzelfde. Je weet nooit wat er bij iemand speelt.
Op mijn werk zit iemand die heel snel huilt en van slag is. (veel sneller dan ik) Laatst moest ze ook huilen, en niemand begreep waarom. Zij had een dag eerder te horen gekregen dat ze te langzaam werkte. Iedereen om haar heen praatte de volgende dag heel erg veel en er werd veel gelachen, waardoor zij zich niet kon concentreren. Zij raakte toen helemaal van slag. Veel mensen zeiden dat ze te gevoelig is, wel ergens tegen moet kunnen e.d. Wat zij niet weten is dat mijn collega heel lang in de ww heeft gezeten en heel bang is om haar baan te verliezen en daarom zo van slag is. Ze was bang om weer in de ww te komen.
Je weet gewoon niet wat er bij een ander speelt. Daarom kunnen reacties van mensen raar overkomen op grapjes e.d. Dat is gewoon heel lastig.
Dus? Elke vorm van menselijke interactie kan een ander mens potentieel kwetsen. Een gebrek aan menselijke interactie daarentegen kan een ander mens ook potentieel kwetsen. Ergo; mensen kunnen ten alle tijden zich gekwetst voelen.
Noem me hard, maar in een normale gezonde werkomgeving vind ik het in eerste instantie het 'probleem' van de persoon met 'meer dan gemiddeld gevoelige' tenen, níet van de collega die gewoon een basic grap maakt. De persoon die zich gekwetst voelt is aan zet door dat aan te geven. Wil je dat er rekening met je gehouden wordt, dan zul je dat toch echt zelf aan moeten geven.
Want ik durf er vergif op in te nemen dat diezelfde mensen zich doodonzeker gaan voelen als er op een werkvloer nul komma nop sociale interactie is, wat de enige optie is om potentiele gekwestheid om doodgewoon heen en weer geplaag te voorkomen.
Wat meer terug on topic (alhoewel?), dit is wel iets wat ik wel eens mis in mijn huidige vrijwilligerswerk. Vaak hebben we eigenlijk tijd te kort voor het werk dat verzet moet worden en zijn de onderwerpen vaak genoeg ook dusdanig serieus dat ik mezelf tussendoor geen lolbroek zie uithangen. Jammer, want ik merk aan de groep dat het onderling de band versterkt, net zoals allerlei andere vormen van socialiseren dat doen. Bij ons wordt meestal geput uit een arsenaal aan verbale plaagstoten. Voor sommige buitenstaanders kunnen die hard lijken, maar we weten wat we aan elkaar hebben en wie het zegt.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 25 mei 2009 om 12:33
dinsdag 26 mei 2009 om 15:40
quote:elske schreef op 25 mei 2009 @ 12:33:
De conclusie is dat het dus lastig is. Wat voor de 1 een grapje en zeker niet verkeerd bedoeld is kan een ander anders oppakken. Je weet niet wat er bij iemand speelt.
Het vb van sprokkelientje zal dus wel vaker voorkomen.
Het blijft een lastig punt.
Is het inderdaad elske. Ik denk dat het daarom ook meestal voorkomt dat er een bepaalde groep overblijft met dezelfde ideeen over wat leuk en gezellig en wat aanvaardbaar is. Diegenen die veel grover of veel gevoeliger zijn voelen zich dan niet op hun plek en gaan weg of spreken mensen erop aan zodat er rekening mee gehouden wordt of nemen geen deel aan de meer sociale onderdelen. Als iemand mij bijvoorbeeld vertelt dat hij of zij een pestverleden heeft dan zal ik daar rekening mee proberen te houden met benaderen, bij grapjes etc. Wel hoop ik dat iedereen snapt dat ik mijn best doe en goede bedoelingen heb. Ik loop mensen niet te pesten, ik wil mensen niet kwetsen en als er dus eens iets uitkomt dat voor een ander vervelend is dan mag iemand me daar natuurlijk op wijzen. Ik vind het wel heel vervelend als iemand er meteen vanuit gaat dat ik dingen expres doe om een ander dwars te zitten of het leven zuur te maken. Als iemand dat van mij niet aan wil nemen dan heb ik daar wel problemen mee. Als je meteen naar een manager rent na een vervelende opmerking en ervanuit gaat dat ik dat expres doe vind ik dat wel heel jammer, want als iemand komt praten dan is de kans groot dat we elkaar veel beter begrijpen en beter zullen samenwerken.
Overigens heb ik laatst geleerd dat dingen als je spullen verplaatsen of overal briefjes op plakken echte mannenmanieren zijn om je te laten zien dat je erbij hoort, deel van het team bent.
De conclusie is dat het dus lastig is. Wat voor de 1 een grapje en zeker niet verkeerd bedoeld is kan een ander anders oppakken. Je weet niet wat er bij iemand speelt.
Het vb van sprokkelientje zal dus wel vaker voorkomen.
Het blijft een lastig punt.
Is het inderdaad elske. Ik denk dat het daarom ook meestal voorkomt dat er een bepaalde groep overblijft met dezelfde ideeen over wat leuk en gezellig en wat aanvaardbaar is. Diegenen die veel grover of veel gevoeliger zijn voelen zich dan niet op hun plek en gaan weg of spreken mensen erop aan zodat er rekening mee gehouden wordt of nemen geen deel aan de meer sociale onderdelen. Als iemand mij bijvoorbeeld vertelt dat hij of zij een pestverleden heeft dan zal ik daar rekening mee proberen te houden met benaderen, bij grapjes etc. Wel hoop ik dat iedereen snapt dat ik mijn best doe en goede bedoelingen heb. Ik loop mensen niet te pesten, ik wil mensen niet kwetsen en als er dus eens iets uitkomt dat voor een ander vervelend is dan mag iemand me daar natuurlijk op wijzen. Ik vind het wel heel vervelend als iemand er meteen vanuit gaat dat ik dingen expres doe om een ander dwars te zitten of het leven zuur te maken. Als iemand dat van mij niet aan wil nemen dan heb ik daar wel problemen mee. Als je meteen naar een manager rent na een vervelende opmerking en ervanuit gaat dat ik dat expres doe vind ik dat wel heel jammer, want als iemand komt praten dan is de kans groot dat we elkaar veel beter begrijpen en beter zullen samenwerken.
Overigens heb ik laatst geleerd dat dingen als je spullen verplaatsen of overal briefjes op plakken echte mannenmanieren zijn om je te laten zien dat je erbij hoort, deel van het team bent.
woensdag 27 mei 2009 om 12:25
Een aantal "banen terug"hadden we eigenlijk altijd lol tijdens het werk , het was soms erg druk ,deadline's enzo,maar als het dan klaar was met een paar naar de kroeg.Ik heb nog nooit zo'n fijne tijd gehad ,we plaagde elkaar ,waren voor anderen niet te snappen en misschien grof ,maar waren er altijd voor elkaar ,werk en prive.
Na een aantal jaar moederen ,weer aan het werk gegaan ,maar bij een bedrijf waar de mannen daar zo DOM gròf waren, zelfs mijn directe chef op de werkvloer deed daar aan mee. Je zag gewoon dat er verschillende vrouwen daar niet wisten waar ze kijken moesten bij de opmerkingen die gemaakt werden.
Ze durfde er duidelijk niks van te zeggen .
Ik heb ze tijdens mijn proefperiode duidlijk gemaakt dat ik het echt niet normaal vond hoe er gepraat werd, en dat ik het mijn chef persoonlijk aanrekende dat hij geen veilige situatie creeerde op die manier.
Dit werd me door meerdere mannelijke collega's niet in dank afgenomen.
Wel even een voetnoot ,:Ik wist dat Als ik er wat van zou zeggen ,ik daar iig niet meer zou kùnnen werken ,dus heb direct mijn ontslag aangeboden.
Na een aantal jaar moederen ,weer aan het werk gegaan ,maar bij een bedrijf waar de mannen daar zo DOM gròf waren, zelfs mijn directe chef op de werkvloer deed daar aan mee. Je zag gewoon dat er verschillende vrouwen daar niet wisten waar ze kijken moesten bij de opmerkingen die gemaakt werden.
Ze durfde er duidelijk niks van te zeggen .
Ik heb ze tijdens mijn proefperiode duidlijk gemaakt dat ik het echt niet normaal vond hoe er gepraat werd, en dat ik het mijn chef persoonlijk aanrekende dat hij geen veilige situatie creeerde op die manier.
Dit werd me door meerdere mannelijke collega's niet in dank afgenomen.
Wel even een voetnoot ,:Ik wist dat Als ik er wat van zou zeggen ,ik daar iig niet meer zou kùnnen werken ,dus heb direct mijn ontslag aangeboden.
woensdag 27 mei 2009 om 12:43
Een collega die vertelde mij een interessant verhaal over het woord "hok" in de betekenis van kamer of kantoor. Ze vertelde dat zij het kantoor van haar vorige baas t.o.v. andere collega's "hok" noemt. Daar leek hij niet van gediend te zijn, en hij reageerde daar enigszins boos op. Ik werk zelf ook op een klein kantoor op de administratieve gang van onze school. Dat kantoor wordt ook wel door sommigen "hok" genoemd. Ik maak liever m.b.v. een grapje dan boosheid duidelijk dat het een kantoor of kantoortje is, en geen hok. En daarna maak ik er nog geen poespas van, als er sommigen zijn die mijn kantoor een hok noemen.
World of Warcraft: Legion
woensdag 27 mei 2009 om 13:44
Helemaal eens met Granny, Sprok en Roosvrouw.
Iedereen heeft een verleden. Het lijkt me vreselijk om geen grapjes meer te kunnen maken, en wat Sprokkelientje deed was niet eens een grapje maar doodnormaal. Als die collega wellicht een kutdag had en de bom eens moest barsten, dan had ze dat ook wel kunnen aangeven. Ik denk zomaar dat Sprokkelientje dat helemaal gad begrepen en ze er prima samen hadden kunnen uitkomen.
De fout hoeft niet altijd bij een ander te liggen als je overemotioneel reageert. Sterker nog, die ligt meestal bij jezelf.
Ik vind een humoristische sfeer leuk en het mag ook lekker grof zijn. Liever werk ik ook met mannen (of met dames die niet roddelen en tegen een stootje kunnen), want die vatten zaken niet zo achterlijk op.
Granny, zoiets zou ik ook gezegd hebben! Altijd dat nuffige beledigde, kom.
Iedereen heeft een verleden. Het lijkt me vreselijk om geen grapjes meer te kunnen maken, en wat Sprokkelientje deed was niet eens een grapje maar doodnormaal. Als die collega wellicht een kutdag had en de bom eens moest barsten, dan had ze dat ook wel kunnen aangeven. Ik denk zomaar dat Sprokkelientje dat helemaal gad begrepen en ze er prima samen hadden kunnen uitkomen.
De fout hoeft niet altijd bij een ander te liggen als je overemotioneel reageert. Sterker nog, die ligt meestal bij jezelf.
Ik vind een humoristische sfeer leuk en het mag ook lekker grof zijn. Liever werk ik ook met mannen (of met dames die niet roddelen en tegen een stootje kunnen), want die vatten zaken niet zo achterlijk op.
Granny, zoiets zou ik ook gezegd hebben! Altijd dat nuffige beledigde, kom.
woensdag 27 mei 2009 om 14:00
quote:Branwen76 schreef op 23 mei 2009 @ 17:04:
Zoebie, aan dat soort gedrag kan ik me dus ergeren. Jij dringt jouw stemming op aan anderen, terwijl zij misschien nog gewoon wakker zitten te worden. Laat mensen gewoon even zijn in de vroege ochtend. Ik kan het eerlijk gezegd ook geen humor noemen, maar mensen lastig vallen met je aanwezigheid.Eens.
Zoebie, aan dat soort gedrag kan ik me dus ergeren. Jij dringt jouw stemming op aan anderen, terwijl zij misschien nog gewoon wakker zitten te worden. Laat mensen gewoon even zijn in de vroege ochtend. Ik kan het eerlijk gezegd ook geen humor noemen, maar mensen lastig vallen met je aanwezigheid.Eens.
woensdag 27 mei 2009 om 14:48
Ik zit met 3 mannen op een kamer. Ik hoor dat ze elkaar vaak uitschelden voor homo. Ze zijn alledrie getrouwd, dus dat homo valt wel mee, maar ik snap gewoon niet dat ze zolang doorgaan met zoiets.
1 van die kerels praat graag met een Donald Duck stemmetje, vond ik leuk...de eerste keer, maar nu hoeft het voor mij niet meer.
Een ander grapje is, dat ze mekaar stiekum opbellen, degene die oppakt hoort dan dus niks.....ook 1x leuk, maar geen 20 x per maand. Ik vind de humor van die kerels vaak zo kinderachtig, ook het altijd maar roepen dat de ander geen flikker uitvoert, te laat binnenkomt.....na een paar minuten te laat ALTIJD zeggen, Goeiemiddag ipv goeiemorgen.....
Ach ik bemoei me er maar niet mee......
1 van die kerels praat graag met een Donald Duck stemmetje, vond ik leuk...de eerste keer, maar nu hoeft het voor mij niet meer.
Een ander grapje is, dat ze mekaar stiekum opbellen, degene die oppakt hoort dan dus niks.....ook 1x leuk, maar geen 20 x per maand. Ik vind de humor van die kerels vaak zo kinderachtig, ook het altijd maar roepen dat de ander geen flikker uitvoert, te laat binnenkomt.....na een paar minuten te laat ALTIJD zeggen, Goeiemiddag ipv goeiemorgen.....
Ach ik bemoei me er maar niet mee......
woensdag 27 mei 2009 om 14:56
woensdag 27 mei 2009 om 18:36
Ik heb ook een hekel aan een te serieuze sfeer. Ik denk dat grapjes en humor een dag verfraait. Het is wel zo dat ik op mijn gemak kan voelen.
Over ruim een maand is er een personeelsfeest. Dan wordt er nog iets harder geouwehoerd en ik kijk daar wel naar uit. Het personeelsfeest duurt gemiddeld van 12:00 tot 20:00, en bestaat uit een fietstocht, activiteiten en een warm en koud buffet. Dat soort dingen zijn erg gezellig.
Hebben jullie personeelsfeesten? Zo ja, wijkt de sfeer dan af van de normale werkdagen?
Over ruim een maand is er een personeelsfeest. Dan wordt er nog iets harder geouwehoerd en ik kijk daar wel naar uit. Het personeelsfeest duurt gemiddeld van 12:00 tot 20:00, en bestaat uit een fietstocht, activiteiten en een warm en koud buffet. Dat soort dingen zijn erg gezellig.
Hebben jullie personeelsfeesten? Zo ja, wijkt de sfeer dan af van de normale werkdagen?
World of Warcraft: Legion
woensdag 27 mei 2009 om 18:52
Ja, wij hebben meestal een Sinterklaasfeest (voor de kinderen van het personeel) wat geheel verzorgd wordt door het personeel zelf (dus iemand speelt voor sinterklaas, een paar mensen bakken pannenkoeken etc...)Dit feest wordt gehouden in het kantoorpand zelf. Is op zich wel leuk...maar meestal wel heel druk en veel mensen die geen kinderen hebben of zich niet hebben opgegeven om te helpen, die laten zich er ook niet zien.
Dan hebben wij meestal ook nog een Nieuwjaarsfeest wat elders wordt gehouden, meestal met een thema/dresscode.
Ook heel leuk.
Bij de vorige instelling waar ik werkte waren de "feesten" meestal van een heel erg hoog tuttenbellengehalte.
Ik noem: een wandelroute en dan bij een derderangs restaurant een bordje friet eten of een kerstborrel in het kantoorpand zelf, zonder muziek en met een hoop formeel gewauwel etc...
Er was ooit een landelijk feest (het was een landelijke instelling) in een pretpark. ter ere van het zoveel jarig bestaan. Ik dacht nog dat dit leuk zou worden maar nee hoor....het was slechts gewauwel en gespeech van de directeur en wat andere hoge pieven in de congresruimte van het pretpark. Dit duurde zo lang dat de attracties al gesloten waren (en volgens een hoop mensen was het toch ECHT de bedoeling niet dat wij in attracties zouden gaan...waarom werd het dan in vredesnaam daar gehouden). De borrel achteraf was ook knudde...er was te weinig voer en drank voor teveel mensen (foutje in de planning) zodat ik slechts 1 bitterbal een een glaasje verschraalde jus op had.
Het hoogtepunt van de dag was dat er een bekende cabaretier optrad waar ik me ziek om heb gelachen...maar achteraf was hier zoveel gedoe over (omdat de persoon in kwestie volgens velen veel en veel te grof was).
Ik wist dat de instelling een beperkt budget had en heb talloze keren leuke ideeen geopperd die ook niet veel hoeven te kosten, maar nee....er waren zulke strakomlijnde ideeen wat betreft feesten dat dit helemaal niet aan bod kwam.
En begrijp mij niet verkeerd, ik heb echt niet het idee geopperd om een workshop paaldansen te gaan doen o.i.d.
Dan hebben wij meestal ook nog een Nieuwjaarsfeest wat elders wordt gehouden, meestal met een thema/dresscode.
Ook heel leuk.
Bij de vorige instelling waar ik werkte waren de "feesten" meestal van een heel erg hoog tuttenbellengehalte.
Ik noem: een wandelroute en dan bij een derderangs restaurant een bordje friet eten of een kerstborrel in het kantoorpand zelf, zonder muziek en met een hoop formeel gewauwel etc...
Er was ooit een landelijk feest (het was een landelijke instelling) in een pretpark. ter ere van het zoveel jarig bestaan. Ik dacht nog dat dit leuk zou worden maar nee hoor....het was slechts gewauwel en gespeech van de directeur en wat andere hoge pieven in de congresruimte van het pretpark. Dit duurde zo lang dat de attracties al gesloten waren (en volgens een hoop mensen was het toch ECHT de bedoeling niet dat wij in attracties zouden gaan...waarom werd het dan in vredesnaam daar gehouden). De borrel achteraf was ook knudde...er was te weinig voer en drank voor teveel mensen (foutje in de planning) zodat ik slechts 1 bitterbal een een glaasje verschraalde jus op had.
Het hoogtepunt van de dag was dat er een bekende cabaretier optrad waar ik me ziek om heb gelachen...maar achteraf was hier zoveel gedoe over (omdat de persoon in kwestie volgens velen veel en veel te grof was).
Ik wist dat de instelling een beperkt budget had en heb talloze keren leuke ideeen geopperd die ook niet veel hoeven te kosten, maar nee....er waren zulke strakomlijnde ideeen wat betreft feesten dat dit helemaal niet aan bod kwam.
En begrijp mij niet verkeerd, ik heb echt niet het idee geopperd om een workshop paaldansen te gaan doen o.i.d.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
donderdag 28 mei 2009 om 08:30
Recepties kunnen me niet erg boeien. Het begint dan met een toespraak van rector en eventueel een paar conrectoren. Dan wordt er geborreld, bier, jus d'orange, tijgernootjes, pinda's, etc. Dan wordt er onderling gepraat. Het enige leuke daarvan vind ik het terugzien van oud-collega's die in de afgelopen 16 jaar dat ik op school werk, vertrokken zijn.
We hebben twee "soorten" feesten. De ene noemen we personeelsfeesten. Die zijn alleen bedoeld voor personeel. De andere noemen we schoolfeesten. Die zijn ook bedoeld voor leerlingen. Hoewel veel leerlingen vragen of ik op een schoolfeest wil komen, zie ik dat niet zo zitten (van het personeel uit wordt aan mij geen verzoek gedaan om aanwezig te zijn op schoolfeesten om daar toezicht te houden of zo). Met personeelsfeesten heb ik geen enkele moeite. Die hebben we ongeveer 2 of 3 keer per jaar.
We hebben twee "soorten" feesten. De ene noemen we personeelsfeesten. Die zijn alleen bedoeld voor personeel. De andere noemen we schoolfeesten. Die zijn ook bedoeld voor leerlingen. Hoewel veel leerlingen vragen of ik op een schoolfeest wil komen, zie ik dat niet zo zitten (van het personeel uit wordt aan mij geen verzoek gedaan om aanwezig te zijn op schoolfeesten om daar toezicht te houden of zo). Met personeelsfeesten heb ik geen enkele moeite. Die hebben we ongeveer 2 of 3 keer per jaar.
World of Warcraft: Legion
donderdag 28 mei 2009 om 10:04
quote:Zoebie schreef op 27 mei 2009 @ 14:56:
En ik vind dat als ik binnenkom en netjes goedemorgen zeg, ik dat ook terug verwacht. En als er dan niemand iets zegt, kan ik me weer ergeren. Je kunt nog zo´n pesthumeur hebben ´s morgens, even goedemorgen terug zeggen is toch niet zo moeilijk.Goedemorgen terugzeggen is gewoon een omgangsvormvorm die ik net zoals jij wel zo beleefd vind.
Chter, ik vind jezelf schreeuwerig elke ochtend opdringen bij je collega's die aan het werk zijn een grotere schending van algemene fatsoens- en omgangsnormen dan niet goedemorgen terug zeggen.
Geen goedemorgen terugzeggen of stil aan het werk zijn en niet reageren op grapjes is hooguit passief onbeleefd (en dat niet eens mijn imho), wat jij doet is actief onbeleefd.
En ik vind dat als ik binnenkom en netjes goedemorgen zeg, ik dat ook terug verwacht. En als er dan niemand iets zegt, kan ik me weer ergeren. Je kunt nog zo´n pesthumeur hebben ´s morgens, even goedemorgen terug zeggen is toch niet zo moeilijk.Goedemorgen terugzeggen is gewoon een omgangsvormvorm die ik net zoals jij wel zo beleefd vind.
Chter, ik vind jezelf schreeuwerig elke ochtend opdringen bij je collega's die aan het werk zijn een grotere schending van algemene fatsoens- en omgangsnormen dan niet goedemorgen terug zeggen.
Geen goedemorgen terugzeggen of stil aan het werk zijn en niet reageren op grapjes is hooguit passief onbeleefd (en dat niet eens mijn imho), wat jij doet is actief onbeleefd.
donderdag 28 mei 2009 om 10:25
Ik krijg hier toch echt het idee dat je je een hele verkeerde voorstelling van mij maakt.
Dat ik een keer een leuke mail verzend omdat niemand zijn mond opendoet, wil niet zeggen dat ik dat iedere dag doe.
Ik ben blij dat ik tenminste collega's heb die dit wel waarderen. Ik denk dat als dit iedere dag gebeurt ze me inderdaad vervelend gaan vinden.
Ja ik roep wel iedere ochtend/middag.avond als ik binnenkom goedenmorgen/middag/avond. Maar dat komt omdat we met veel mensen zitten. Zo hoort iedereen het en zo hoort het ook. Vind jij het gezellig als collega's binnen komen en niets zeggen?
Dat ik een keer een leuke mail verzend omdat niemand zijn mond opendoet, wil niet zeggen dat ik dat iedere dag doe.
Ik ben blij dat ik tenminste collega's heb die dit wel waarderen. Ik denk dat als dit iedere dag gebeurt ze me inderdaad vervelend gaan vinden.
Ja ik roep wel iedere ochtend/middag.avond als ik binnenkom goedenmorgen/middag/avond. Maar dat komt omdat we met veel mensen zitten. Zo hoort iedereen het en zo hoort het ook. Vind jij het gezellig als collega's binnen komen en niets zeggen?
donderdag 28 mei 2009 om 10:52
quote:hans66 schreef op 27 mei 2009 @ 12:43:
Een collega die vertelde mij een interessant verhaal over het woord "hok" in de betekenis van kamer of kantoor. Ze vertelde dat zij het kantoor van haar vorige baas t.o.v. andere collega's "hok" noemt. Daar leek hij niet van gediend te zijn, en hij reageerde daar enigszins boos op. Ik werk zelf ook op een klein kantoor op de administratieve gang van onze school. Dat kantoor wordt ook wel door sommigen "hok" genoemd. Ik maak liever m.b.v. een grapje dan boosheid duidelijk dat het een kantoor of kantoortje is, en geen hok. En daarna maak ik er nog geen poespas van, als er sommigen zijn die mijn kantoor een hok noemen.
Maar jij bent niet de baas van het bedrijf.
Die baas voelde zich waarschijnlijk in zijn ego aangetast toen Zijn Kantoor werd gedegradeerd tot een hok.
Een collega die vertelde mij een interessant verhaal over het woord "hok" in de betekenis van kamer of kantoor. Ze vertelde dat zij het kantoor van haar vorige baas t.o.v. andere collega's "hok" noemt. Daar leek hij niet van gediend te zijn, en hij reageerde daar enigszins boos op. Ik werk zelf ook op een klein kantoor op de administratieve gang van onze school. Dat kantoor wordt ook wel door sommigen "hok" genoemd. Ik maak liever m.b.v. een grapje dan boosheid duidelijk dat het een kantoor of kantoortje is, en geen hok. En daarna maak ik er nog geen poespas van, als er sommigen zijn die mijn kantoor een hok noemen.
Maar jij bent niet de baas van het bedrijf.
Die baas voelde zich waarschijnlijk in zijn ego aangetast toen Zijn Kantoor werd gedegradeerd tot een hok.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 28 mei 2009 om 11:23
Volgens mij hoort dit topic bij werk en niet bij relaties, maar ok.
Bij mijn huidige werk (ga binnenkort weg), een heel klein bedrijf, lopen prive en zakelijk sterk door elkaar. Men weet dus ook veel van elkaar. Daarnaast is de baas een narcist, iemand die graag d.m.v. 'grapjes' zijn macht laat zien. Bijvoorbeeld tijdens een borrel beginnen (tegen mij) "ach, jij wordt toch gauw zwanger", of over dat ik mijn pensioen 'al' geregeld heb. Tegen anderen roept hij dat ze niet met geld om kunnen gaan, altijd ziek zijn, etc. Op een grappige toon, maar het lastige met grappen is dat ze altijd een kern van waarheid hebben.
Nu ben ik heel ad rem en sta ik stevig in mijn schoenen waardoor ik tegen hem in kan en durf te gaan. Maar niet iedereen wil of kan dat. Daarom doet hij dat ook.
Als ik hem, of mijn andere baas, erop aan spreek, noemen ze dat ook zelfspot/ relativering/ moet toch kunnen grapjes, maar omdat het je baas is voelt het altijd als een bedreiging. Je kunt namelijk niet zomaar alles terug zeggen.
Ik ben dan ook blij dat ik naar een zakelijkere werkomgeving ga!
Bij mijn huidige werk (ga binnenkort weg), een heel klein bedrijf, lopen prive en zakelijk sterk door elkaar. Men weet dus ook veel van elkaar. Daarnaast is de baas een narcist, iemand die graag d.m.v. 'grapjes' zijn macht laat zien. Bijvoorbeeld tijdens een borrel beginnen (tegen mij) "ach, jij wordt toch gauw zwanger", of over dat ik mijn pensioen 'al' geregeld heb. Tegen anderen roept hij dat ze niet met geld om kunnen gaan, altijd ziek zijn, etc. Op een grappige toon, maar het lastige met grappen is dat ze altijd een kern van waarheid hebben.
Nu ben ik heel ad rem en sta ik stevig in mijn schoenen waardoor ik tegen hem in kan en durf te gaan. Maar niet iedereen wil of kan dat. Daarom doet hij dat ook.
Als ik hem, of mijn andere baas, erop aan spreek, noemen ze dat ook zelfspot/ relativering/ moet toch kunnen grapjes, maar omdat het je baas is voelt het altijd als een bedreiging. Je kunt namelijk niet zomaar alles terug zeggen.
Ik ben dan ook blij dat ik naar een zakelijkere werkomgeving ga!
donderdag 28 mei 2009 om 20:23
Over dat goedemorgen zeggen: ik heb er 1 op het werk (gelukkig van een andere afdeling) dat is me een sjaggo mens zeg!!!!!!!! Over haar is het bekend dat zij standaard vaak geen goedemorgen zegt en al zeker niet tegen de mensen van de receptie.
Toen ik nog rookte stond zij vaak met een lang smoelwerk in de rookkamer door haar mobieltje te tieren. Ik liep haar dan ook meestal straal voorbij nadat ik een paar keer goedemorgen zei en geen respons kreeg....tsja, ik ben daar dan op een gegeven moment klaar mee hoor.
Bij een personeelsfeest had zij een keer een paar wijntjes op en werd ze " lollig", ging ze grapjes maken en op een gegeven moment moest ik om haar lachen, wat zij opvatte als dat ik om haar grapje moest lachen...wat niet zo was. Ze sloeg mij op een gegeven moment op mijn schouders, nog nahikkend en ik moet haar stomverbaasd hebben aangekeken want ze zei op een gegeven moment iets in de trant van " wat nou"???
Ik zei toen dat ik nooit had gedacht dat zij zo'n gezelligerd kon zijn (ietwat sarcastisch maar dat zien dan alleen de mensen die mij goed kennen). Nadat zij even stil was zei ze: tsja...ik ben nu eenmaal iemand met een gebruiksaanwijzing. Waarop ik lachend zei dat ik voortaan een goedemorgen van haar "eiste" vergezeld van een glimlach en daar moest zij dan weer om lachen.
Sindsdien heeft zij haar leven "gebeterd" . Later hoorde ik van mensen dat zij gewoon een onwijs zwaar en naar priveleven heeft en kon ik het ergens wel plaatsen...maar dat neemt niet weg dat je als alle andere mensen de fatsoensnormen dan maar aan je laars moet lappen.
Toen ik nog rookte stond zij vaak met een lang smoelwerk in de rookkamer door haar mobieltje te tieren. Ik liep haar dan ook meestal straal voorbij nadat ik een paar keer goedemorgen zei en geen respons kreeg....tsja, ik ben daar dan op een gegeven moment klaar mee hoor.
Bij een personeelsfeest had zij een keer een paar wijntjes op en werd ze " lollig", ging ze grapjes maken en op een gegeven moment moest ik om haar lachen, wat zij opvatte als dat ik om haar grapje moest lachen...wat niet zo was. Ze sloeg mij op een gegeven moment op mijn schouders, nog nahikkend en ik moet haar stomverbaasd hebben aangekeken want ze zei op een gegeven moment iets in de trant van " wat nou"???
Ik zei toen dat ik nooit had gedacht dat zij zo'n gezelligerd kon zijn (ietwat sarcastisch maar dat zien dan alleen de mensen die mij goed kennen). Nadat zij even stil was zei ze: tsja...ik ben nu eenmaal iemand met een gebruiksaanwijzing. Waarop ik lachend zei dat ik voortaan een goedemorgen van haar "eiste" vergezeld van een glimlach en daar moest zij dan weer om lachen.
Sindsdien heeft zij haar leven "gebeterd" . Later hoorde ik van mensen dat zij gewoon een onwijs zwaar en naar priveleven heeft en kon ik het ergens wel plaatsen...maar dat neemt niet weg dat je als alle andere mensen de fatsoensnormen dan maar aan je laars moet lappen.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 29 mei 2009 om 08:55
quote:Zoebie schreef op 27 mei 2009 @ 14:56:
En ik vind dat als ik binnenkom en netjes goedemorgen zeg, ik dat ook terug verwacht. En als er dan niemand iets zegt, kan ik me weer ergeren. Je kunt nog zo´n pesthumeur hebben ´s morgens, even goedemorgen terug zeggen is toch niet zo moeilijk.
Dat ben ik volkomen met je eens. Goedemorgen terug zeggen is niet meer dan beleefd en fatsoenlijk. Kennelijk is het dan jouw manier om - als iemand dat niet doet en je je daar aan ergert - trachten er verandering in te brengen of daar aandacht voor te vragen (of wat je er dan ook mee probeert te bewerkstelligen) door zelf luid en aanwezig gedrag te vertonen. Maar misschien begrijp je dat andere mensen dát weer als storend kunnen ervaren.
Het lijkt mij een stuk effectiever om - als je je er echt aan stoort - naar de betreffende persoon te stappen en deze er op aan te spreken. Bij mij op het werk loopt ook een type dat nauwelijks goedemorgen terug zegt. Dat is totaal niet interessant - het is een apart type en hij doet tegen iedereen zo - en ik vat dat dus ook niet persoonlijk op, maar als ik er wel last van zou hebben lijkt het mij een stuk handiger als ik het met hem daarover heb, i.p.v. zelf als een paljas te gaan gedragen. Je zegt telkens dat jouw collega's het allemaal waarderen, maar dat kan je natuurlijk nooit zeker weten. Je ergert je aan het gedrag van een ander en probeert daar iets mee te doen door zelf dan een bepaald gedrag te vertonen dat door anderen misschien wel weer als ergelijk zou kunnen worden ervaard.
En ik vind dat als ik binnenkom en netjes goedemorgen zeg, ik dat ook terug verwacht. En als er dan niemand iets zegt, kan ik me weer ergeren. Je kunt nog zo´n pesthumeur hebben ´s morgens, even goedemorgen terug zeggen is toch niet zo moeilijk.
Dat ben ik volkomen met je eens. Goedemorgen terug zeggen is niet meer dan beleefd en fatsoenlijk. Kennelijk is het dan jouw manier om - als iemand dat niet doet en je je daar aan ergert - trachten er verandering in te brengen of daar aandacht voor te vragen (of wat je er dan ook mee probeert te bewerkstelligen) door zelf luid en aanwezig gedrag te vertonen. Maar misschien begrijp je dat andere mensen dát weer als storend kunnen ervaren.
Het lijkt mij een stuk effectiever om - als je je er echt aan stoort - naar de betreffende persoon te stappen en deze er op aan te spreken. Bij mij op het werk loopt ook een type dat nauwelijks goedemorgen terug zegt. Dat is totaal niet interessant - het is een apart type en hij doet tegen iedereen zo - en ik vat dat dus ook niet persoonlijk op, maar als ik er wel last van zou hebben lijkt het mij een stuk handiger als ik het met hem daarover heb, i.p.v. zelf als een paljas te gaan gedragen. Je zegt telkens dat jouw collega's het allemaal waarderen, maar dat kan je natuurlijk nooit zeker weten. Je ergert je aan het gedrag van een ander en probeert daar iets mee te doen door zelf dan een bepaald gedrag te vertonen dat door anderen misschien wel weer als ergelijk zou kunnen worden ervaard.
