Humor en pesten op het werk

Vandaag las ik in de krant over humor en pesten op het werk. Aangezien ik op schoolwerk beperk ik me alleen tot verhoudingen tussen collega's, wat mij betreft vallen de verhoudingen tussen leerlingen en personeel (op scholen) en klantenrelaties daarbuiten.



De vraag is: Wanneer is het duidelijk een grapje en kan de ander dat waarderen of moet er hartelijk om lachen, en wanneer wordt het vervelend en voelt de ander zich getreiterd?



Ik moet vaak lachen om grapjes van anderen - als ik ze zie - dus tussen mij en andere collega's is het okay. Ik maak zelf ook grapjes, en heb daardoor met anderen erg leuke werkrelaties.



Bij het zelf maken van grapjes (woordspelingen en zachte vormen van sarcasme) is het - gezien mijn achtergrond - voor mij extra goed opletten. Ik let dan of de ander lacht of glimlacht, of dat de ander ontevreden kijkt of zegt: "Sorry, Hans, maar dat grapje heeft een baard of ik vind dat niet leuk." Zoiets hoeft de collega maar één keer te zeggen, en ik voorkom daarna een herhaling daarvan.



Hoe zouden jullie m.b.t. dit topic je werkrelaties met collega's omschrijven? Gaan jullie serieus met elkaar om? Worden er grapjes gemaakt? Wordt er getreiterd, waardoor op het werk verschijnen gezien wordt als vervelend, omdat er dan weer een flauw grapje met je uitgehaald wordt?

quote:Zoebie schreef op 28 mei 2009 @ 22:35:

Nou mijn priveleven is ook alles behalve rozegeur en maneschijn. Maar ik ben dan ook niet het type dat dit laat blijken door maar chagrijnig rond te lopen. Heb ik niet alleen mijn omgeving maar meer nog mezelf mee.Voor mij geldt dat ook. Vaak "goedemorgen". Soms vergeet ik het, maar dan is het omdat ik in gedachten verzonken ben, niet omdat ik chagrijnig ben; want dat ben ik bijna nooit op mijn werk. Als ik het vergeet zeg ik later alsnog "Sorry... alsnog goedemorgen." Soms met een grapje bij collega's die dat van mij accepteren. Begin de dag met een lach.

Gisteren, op het personeelsfeest zijn we flink uit ons dak gegaan...



We hadden een middagactiviteit, een wedstrijd tussen een aantal teams. Het winnende team zou een prijs winnen.



Die prijs was een taart en werd overhandigd aan A. Ik zag A al rondkijken tussen de menigte, en nadenken: "Hoe verdelen we het gebak?" Hij zei: "In plaats van in stukjes snijden, neemt iedereen een hap uit het gebak." Een van de collega's probeerden het en ging dus met haar gezicht in het gebak. Een ander collega drukte het even flink aan, maar dat werd met gelijke munt terugbetaald. Die kreeg ook het gebak in het gezicht. Een van de directieleden die erbij was vond het "schandalig", maar er heerste al een tijd een lollige, ouwehoerderige sfeer en ik reageerde mijn agressie af op de ontspanknop van mijn camera. Ik zat alles te fotograferen.



Vandaag discussieerde ik daarover met een andere collega. Hij zei: "Je kon erop wachten!" Ik: "Tja, wat moet je met dat gebak. Je kunt het niet bewaren, en het is te weinig om het over tientallen mensen te verdelen..."