Werk & Studie
alle pijlers
Kans op werk, 32 uren en 4 kinderen.
dinsdag 10 november 2020 om 17:49
Hallo allemaal,
Ben jaaaren thuisgebleven om voor onze 4 kinderen te zorgen. Mijn man heeft intussen flinke stappen gezet in zijn carriere en óók een eigen bedrijf opgezet.
Het is altijd de bedoeling geweest dat ik weer zou gaan werken als de jongste 4 werd en ook naar de basisschool gaat.
In januari word ze 4 jaar en dus ben ik ao een poosje wat aan het spieken en inlezen en soms solliciteren ook. Onze kinderen zijn 14, 11, 8 en dus bijna 4.
Nu doet zich, hopelijk de kans voor (mag op gesprek komen) om terug te komen bij mijn vorige werkgever (eindstage opleiding en half jaar gewerkt daarna).
Deze functie is voor 32 uren.
Ik mag mijn tijden flexibel indelen (in vast kader natuurlijk).
Ik kom dan op;
3 dagen van 09.00 tot 18.00 uur
1 dag van 09.00 tot 13.00 uur
(Zijn 31 uren maar was prima)
Ik kan de kinderen elke ochtend dan zelf naar school brengen, en daarna doorrijden naar werk. Op 2 dagen kan ik ze zelf om 14u ook weer ophalen. De vrijdags zou ik dan vrij zijn, en dat is fijn want de jongste is in groep 1 ook vrij.
Dat betekent dat ik 3 middagen oppas nodig heb van 14.00 tot 17.00. Mijn man kan ik die dagen nml eerder naar huis. Mijn moeder heeft aangeboden die middagen op zich te nemen.
Is dit wat te doen zou je denken? Het is, eerlijk gezegd, in 1e instantie meer uren dan waarnaar ik op zoek ben, maar dit is mijn kans en ben zó ontzettend enthousiast over deze vacature en bedrijf. Heb er gewoon enorm zin in en ik denk, dat ik met deze constructie, het allemaal niet al te hectisch rond kan breien.
Wat vinden jullie??
En wie weet hebben jullie nog hele goeie tips voor me, organisatorisch of etc...?
Ben jaaaren thuisgebleven om voor onze 4 kinderen te zorgen. Mijn man heeft intussen flinke stappen gezet in zijn carriere en óók een eigen bedrijf opgezet.
Het is altijd de bedoeling geweest dat ik weer zou gaan werken als de jongste 4 werd en ook naar de basisschool gaat.
In januari word ze 4 jaar en dus ben ik ao een poosje wat aan het spieken en inlezen en soms solliciteren ook. Onze kinderen zijn 14, 11, 8 en dus bijna 4.
Nu doet zich, hopelijk de kans voor (mag op gesprek komen) om terug te komen bij mijn vorige werkgever (eindstage opleiding en half jaar gewerkt daarna).
Deze functie is voor 32 uren.
Ik mag mijn tijden flexibel indelen (in vast kader natuurlijk).
Ik kom dan op;
3 dagen van 09.00 tot 18.00 uur
1 dag van 09.00 tot 13.00 uur
(Zijn 31 uren maar was prima)
Ik kan de kinderen elke ochtend dan zelf naar school brengen, en daarna doorrijden naar werk. Op 2 dagen kan ik ze zelf om 14u ook weer ophalen. De vrijdags zou ik dan vrij zijn, en dat is fijn want de jongste is in groep 1 ook vrij.
Dat betekent dat ik 3 middagen oppas nodig heb van 14.00 tot 17.00. Mijn man kan ik die dagen nml eerder naar huis. Mijn moeder heeft aangeboden die middagen op zich te nemen.
Is dit wat te doen zou je denken? Het is, eerlijk gezegd, in 1e instantie meer uren dan waarnaar ik op zoek ben, maar dit is mijn kans en ben zó ontzettend enthousiast over deze vacature en bedrijf. Heb er gewoon enorm zin in en ik denk, dat ik met deze constructie, het allemaal niet al te hectisch rond kan breien.
Wat vinden jullie??
En wie weet hebben jullie nog hele goeie tips voor me, organisatorisch of etc...?
woensdag 11 november 2020 om 11:12
Het is een citaat van de Van Dale he? Wil je die in twijfel trekken?
Ik begrijp verder je redenering niet. Als ik je probeer te volgen dan bedoel je dat emancipatie (gelijke rechten) leidt tot(?) of de basis is van keuzevrijheid of zo?
Maar dat bedoel ik niet. Emancipatie is niet keuzevrijheid. Emancipatie is gelijke rechten.
Wat je daarna daarmee doet is een tweede.
woensdag 11 november 2020 om 11:19
En daarop nog een toevoeging. Mannen zouden ook (juist!) hun best moeten doen om bij te dragen aan de emancipatie van vrouwen. Want zij zijn een groot deel van het probleem.MadameJean schreef: ↑11-11-2020 10:56Dat emancipatie geen keuzevrijheid betekent impliceert niet dat er sprake is van een verplichting. Het betekent wel dat de keuze om 24 uur te werken, alles thuis regelen en geen carriere maken niet bijdraagt aan de emancipatie van vrouwen in de maatschappij. Want als alle vrouwen dat zouden doen verandert er niks.
En dat mag. Als je niet mee wilt doen, doe je het niet. Dat is je keuzevrijheid. Het is niet verplicht om geëmancipeerd zijn, maar dan moet je het ook niet zo noemen.
woensdag 11 november 2020 om 11:19
Ja dat is waar het hem in zit inderdaad.MadameJean schreef: ↑11-11-2020 11:00Als je alle vrouwen het recht geeft co2 neutraal te gaan rijden en ze kiezen er voor toch een benzine auto te rijden is dat hun keuze. Prima, dat mag. Misschien doen ze andere dingen voor het milieu. Misschien rijdt hun man al elektrisch, of wandelt hij overal heen. Dat kan allemaal. Maar dan kunnen ze niet beweren dat ze zelf eigenlijk ook co2 neutraal rijden, want keuzevrijheid.
woensdag 11 november 2020 om 11:21
sneeuwwitje80 schreef: ↑11-11-2020 11:04Wel of niet co2 neutraal rijden is meetbaar. Wel of niet geëmancipeerd zijn met een bepaalde rolverdeling is niet meetbaar. Er is geen omslagpunt aan te wijzen wanneer de rolverdeling het wel of niet is.
Het gaat om de definitie van emancipatie. Emancipatie betekent 'gelijke rechten'. Het gaat niet om het meetbaar zijn.
Het is semantiek. Je mag best zelf voor iets anders kiezen dan allebei gelijke rechten hebben, maar je keuze valt dan niet onder emancipatie.
woensdag 11 november 2020 om 11:31
TO,
Ik denk dat het kan, maar verkijk je niet op de tijd die je tijdens werkkdagen kwijt kan zijn aan bijv. bezoek ortho, tandarts, huisarts, gesprekken school, wegbrengen/ophalen naar en van hobby's en sport enz enz enz. Dat vind ik altijd vies tegenvallen. Hoe vaak ik toch even eerder vrij moet of tussendoor ergens heen moet... 't Is maar goed dat dat met mijn functie kan en mag, anders had ik een groot probleem gehad.
Ik heb een volledige baan, man heeft eigen bedrijf en samen hebben we 2 pubers. We hebben alle taken aardig verdeeld maar het is me allang duidelijk dat het allemaal kán zoals het gaat omdat 1) ik een redelijk flexibele werkgever heb en 2) omdat we geen "gekke"" dingen hebben. Oh wee als een van ons ziek wordt, een kind extra begeleiding oid nodig heeft enz. Dan zou ik niet weten hoe ik het moest regelen. (Een van de pubers had een tijd terug het been gebroken; pffff... moest gehaald en gebracht naar school. Nou, dat was echt heel erg lastig te regelen).
Het zal een strak ritme worden. Maar met inzet van beide kán het wel en als dat werk je hartstikke happy maakt is dat toch prachtig! Nu is het jouw beurt. Goed voorbeeld voor de kids en goed voor jou.
Inderdaad kan het zo zijn dat veel taken toch meer op jouw schouders neerkomen omdat je man dat altijd al zo gewend was / het niet "ziet" en jij het misschien ook naar je toetrekt. Al in een vroeg stadium aankaarten en oplossen.
Ik denk dat het misschien even kan duren voordat jouw werk net zo belangrijk als het werk en het bedrijf van je man wordt gezien door iedereen (en dus ook door jouzelf en je man) . Hier dachten opa's en oma's maar ook man en kinderen volgens mij lange tijd dat papa een baan/bedrijf had en ik een vrijblijvende hobby ofzo. Dus als iemand mee moest naar de ortho of naar school of weet ik wat, werd ik automatisch aangekeken. Hmmm.... dat heeft even wat gesrpekken gekost, zal ik maar zeggen
.
Ik denk dat het kan, maar verkijk je niet op de tijd die je tijdens werkkdagen kwijt kan zijn aan bijv. bezoek ortho, tandarts, huisarts, gesprekken school, wegbrengen/ophalen naar en van hobby's en sport enz enz enz. Dat vind ik altijd vies tegenvallen. Hoe vaak ik toch even eerder vrij moet of tussendoor ergens heen moet... 't Is maar goed dat dat met mijn functie kan en mag, anders had ik een groot probleem gehad.
Ik heb een volledige baan, man heeft eigen bedrijf en samen hebben we 2 pubers. We hebben alle taken aardig verdeeld maar het is me allang duidelijk dat het allemaal kán zoals het gaat omdat 1) ik een redelijk flexibele werkgever heb en 2) omdat we geen "gekke"" dingen hebben. Oh wee als een van ons ziek wordt, een kind extra begeleiding oid nodig heeft enz. Dan zou ik niet weten hoe ik het moest regelen. (Een van de pubers had een tijd terug het been gebroken; pffff... moest gehaald en gebracht naar school. Nou, dat was echt heel erg lastig te regelen).
Het zal een strak ritme worden. Maar met inzet van beide kán het wel en als dat werk je hartstikke happy maakt is dat toch prachtig! Nu is het jouw beurt. Goed voorbeeld voor de kids en goed voor jou.
Inderdaad kan het zo zijn dat veel taken toch meer op jouw schouders neerkomen omdat je man dat altijd al zo gewend was / het niet "ziet" en jij het misschien ook naar je toetrekt. Al in een vroeg stadium aankaarten en oplossen.
Ik denk dat het misschien even kan duren voordat jouw werk net zo belangrijk als het werk en het bedrijf van je man wordt gezien door iedereen (en dus ook door jouzelf en je man) . Hier dachten opa's en oma's maar ook man en kinderen volgens mij lange tijd dat papa een baan/bedrijf had en ik een vrijblijvende hobby ofzo. Dus als iemand mee moest naar de ortho of naar school of weet ik wat, werd ik automatisch aangekeken. Hmmm.... dat heeft even wat gesrpekken gekost, zal ik maar zeggen
.
purple1973 wijzigde dit bericht op 11-11-2020 11:32
0.13% gewijzigd
woensdag 11 november 2020 om 11:31
Wat ik nog niet voorbij heb zien komen (maar niet alles gelezen) is dat je ook nog kunt overwegen om te onderhandelen over het aantal uur. Door 28 of 30 uur te werken geeft het misschien net een beetje extra lucht. Voor mij werkt dat wel in ieder geval, ik vind het superfijn om een beetje ruimte over te houden en niet elke minuut te hoeven werken als kinderen op school/opvang zijn. Zodat ik niet continu hoef te rekenen of ik wel genoeg uren kan maken als ik een keer een kwartiertje later start ofzo. Ik heb twee keer gesolliciteerd op een baan die werd aangeboden voor 32-36uur waar ik uiteindelijk ben aangenomen voor 28 op mijn verzoek.
woensdag 11 november 2020 om 12:09
Bedankt voor je eerlijke post! Toen ik nog werkte (hadden we 1 kind en later zwanger van de 2e) liep ik er idd ook eens tegenaan van; jij werkt 3 dagen ik 5 dus als kind ziek is ist jouw beurt enz. Niet in deze platte woorden geschetst natuurlijk, maar dat kwam er op neer. Heb toen ook flinke gesprekken gehad en daarna ging dat beter; hij nam ook 1 dag vrij per week dus werkten we beide 4.purple1973 schreef: ↑11-11-2020 11:31TO,
Ik denk dat het kan, maar verkijk je niet op de tijd die je tijdens werkkdagen kwijt kan zijn aan bijv. bezoek ortho, tandarts, huisarts, gesprekken school, wegbrengen/ophalen naar en van hobby's en sport enz enz enz. Dat vind ik altijd vies tegenvallen. Hoe vaak ik toch even eerder vrij moet of tussendoor ergens heen moet... 't Is maar goed dat dat met mijn functie kan en mag, anders had ik een groot probleem gehad.
Ik heb een volledige baan, man heeft eigen bedrijf en samen hebben we 2 pubers. We hebben alle taken aardig verdeeld maar het is me allang duidelijk dat het allemaal kán zoals het gaat omdat 1) ik een redelijk flexibele werkgever heb en 2) omdat we geen "gekke"" dingen hebben. Oh wee als een van ons ziek wordt, een kind extra begeleiding oid nodig heeft enz. Dan zou ik niet weten hoe ik het moest regelen. (Een van de pubers had een tijd terug het been gebroken; pffff... moest gehaald en gebracht naar school. Nou, dat was echt heel erg lastig te regelen).
Het zal een strak ritme worden. Maar met inzet van beide kán het wel en als dat werk je hartstikke happy maakt is dat toch prachtig! Nu is het jouw beurt. Goed voorbeeld voor de kids en goed voor jou.
Inderdaad kan het zo zijn dat veel taken toch meer op jouw schouders neerkomen omdat je man dat altijd al zo gewend was / het niet "ziet" en jij het misschien ook naar je toetrekt. Al in een vroeg stadium aankaarten en oplossen.
Ik denk dat het misschien even kan duren voordat jouw werk net zo belangrijk als het werk en het bedrijf van je man wordt gezien door iedereen (en dus ook door jouzelf en je man) . Hier dachten opa's en oma's maar ook man en kinderen volgens mij lange tijd dat papa een baan/bedrijf had en ik een vrijblijvende hobby ofzo. Dus als iemand mee moest naar de ortho of naar school of weet ik wat, werd ik automatisch aangekeken. Hmmm.... dat heeft even wat gesrpekken gekost, zal ik maar zeggen
We zullen er allemaal aan moeten wennen en daar zal tijd overheen gaan en ook wep de nodige strubbelingen geven. Maar dat geeft niet. Komen we altijd uit.
woensdag 11 november 2020 om 12:12
Klopt. Dit speelt wel in mijn achterhoofd hoor, als ik eerlijk ben. En precies om die reden die je noemt; wat meer lucht. Vooral gevoelsmatig.Bloembolletje schreef: ↑11-11-2020 11:31Wat ik nog niet voorbij heb zien komen (maar niet alles gelezen) is dat je ook nog kunt overwegen om te onderhandelen over het aantal uur. Door 28 of 30 uur te werken geeft het misschien net een beetje extra lucht. Voor mij werkt dat wel in ieder geval, ik vind het superfijn om een beetje ruimte over te houden en niet elke minuut te hoeven werken als kinderen op school/opvang zijn. Zodat ik niet continu hoef te rekenen of ik wel genoeg uren kan maken als ik een keer een kwartiertje later start ofzo. Ik heb twee keer gesolliciteerd op een baan die werd aangeboden voor 32-36uur waar ik uiteindelijk ben aangenomen voor 28 op mijn verzoek.
Als ik straks wat verder in de procedure ben ik heb het gevoel dat er evt wat ruimte in zit, ga ik daar misschien voor.
Maar voor nu ga ik voor de 32 omdat ze dat vragen.
woensdag 11 november 2020 om 12:36
sneeuwwitje80 schreef: ↑11-11-2020 11:04Wel of niet co2 neutraal rijden is meetbaar. Wel of niet geëmancipeerd zijn met een bepaalde rolverdeling is niet meetbaar. Er is geen omslagpunt aan te wijzen wanneer de rolverdeling het wel of niet is.
Natuurlijk is dat meetbaar. Misschien is er geen meetinstrument, dat zou kunnen, ik zit niet zo in emancipatieonderzoek, maar dan ontwerp je er eentje. Je kunt prima vaststellen hoe geemancipeerd een relatie is.
woensdag 11 november 2020 om 12:52
Rare, niet relevante analogie. Enkel relevant als je als definitie van emancipatie neemt dat deze uniek toepasbaar is op de vrouw die niet meer thuis blijft werken. Quod non.MadameJean schreef: ↑11-11-2020 11:00Als je alle vrouwen het recht geeft co2 neutraal te gaan rijden en ze kiezen er voor toch een benzine auto te rijden is dat hun keuze. Prima, dat mag. Misschien doen ze andere dingen voor het milieu. Misschien rijdt hun man al elektrisch, of wandelt hij overal heen. Dat kan allemaal. Maar dan kunnen ze niet beweren dat ze zelf eigenlijk ook co2 neutraal rijden, want keuzevrijheid.
Cambridge Dictionary: the process of giving people social or political freedom and rights
Oxford Dictionary: the fact or process of being set free from legal, social, or political restrictions; liberation
Freedom en liberation staan heel expliciet in die definitie. Van één dwangmatige situatie (thuiswerken omdat de man dat zegt) evolueren naar een andere dwangmatige situatie (niet thuiswerken omdat pseudo-feministes dat zeggen) is inherent niet-emancipatorisch. De keuze overlaten aan de wisselwerking tussen de partners zonder vooraf gedefinieerde uitkomst, is dat wel. Vandaar ook: stellen dat emancipatie per definitie betekent dat je geen huisvrouw (of huisman) mag zijn, maakt je deel van het probleem, niet van de oplossing.
Sterker nog, zelfs van Dale gebruikt in de definitie nergens de verwijzing naar "thuiswerken".
Het is citaat uit van Dale dat je vervolgens zelf gaat interpreteren om er jouw stelling mee te ondersteunen. Vandaar: close but no cigarcaptain_hindsight schreef: ↑11-11-2020 11:12Het is een citaat van de Van Dale he? Wil je die in twijfel trekken?
Ik begrijp verder je redenering niet. Als ik je probeer te volgen dan bedoel je dat emancipatie (gelijke rechten) leidt tot(?) of de basis is van keuzevrijheid of zo?
Maar dat bedoel ik niet. Emancipatie is niet keuzevrijheid. Emancipatie is gelijke rechten.
Wat je daarna daarmee doet is een tweede.
De vraag wordt beter aan jou gesteld: wil je die definitie van jouw eigenste van Dale in twijfel trekken?
Keuzevrijheid en gelijke rechten zijn in deze aan elkaar gelinkt. Gelijke rechten vertalen als "enkel dit of dit mag, is per definitie een inbreuk op gelijke rechten en dus per definitie niet-emancipatorisch.
Vrouwen die hun eigen definitie en hun eigen wereldbeeld van wat emancipatie zou moeten zijn voor hun eigen gevoel, zijn een groter probleem voor de algemene emancipatie van de vrouw, dan welke actie (of gebrek daaraan) van welke man dan ook.captain_hindsight schreef: ↑11-11-2020 11:19En daarop nog een toevoeging. Mannen zouden ook (juist!) hun best moeten doen om bij te dragen aan de emancipatie van vrouwen. Want zij zijn een groot deel van het probleem.
woensdag 11 november 2020 om 13:08
Sinjoren, misschien doe je er goed aan om je eens wat in te lezen over de historie van de vrouwenemancipatie en het feminisme.
https://isgeschiedenis.nl/nieuws/vrouwe ... -nederland
De feministen tijdens de Tweede Feministische Golf hadden meerdere doelen voor ogen. Zo wilden zij de deelname van vrouwen aan het arbeidsproces vergroten en een hierop volgende herverdeling van de huishoudelijke taken. Vrouwen zouden hierdoor economisch zelfstandiger worden en een gelijkwaardige positie in de maatschappij verwerven.
https://atria.nl/nieuws-publicaties/fem ... -20e-eeuw/
Zowel in de eerste als in de tweede feministische golf kunnen vier belangrijke strijdterreinen worden gesignaleerd, namelijk: arbeid, onderwijs, politiek en het hele terrein van seksualiteit, huwelijk en gezin.
https://npofocus.nl/artikel/7773/waarom ... van-mannen
Stapje voor stapje is het steeds gebruikelijker dat vrouwen blijven werken wanneer ze getrouwd zijn. Maar ondertussen plaatst dit vrouwen in een steeds lastiger parket: ze mogen dan wel blijven werken, maar moeten nog steeds voor de kinderen en het huishouden zorgen. De feministische actiegroepen Man Vrouw Maatschappij (MVM) en Dolle Mina springen eind jaren zestig op dit probleem. Zij gaan de straten op en de discussie aan met de politiek, omdat ze willen dat veel meer vrouwen gaan werken en financieel onafhankelijk worden. De feministen pleiten voor betere kinderopvang, parttime banen en gelijk loon.
En verder is het nogal een off-topic discussie
https://isgeschiedenis.nl/nieuws/vrouwe ... -nederland
De feministen tijdens de Tweede Feministische Golf hadden meerdere doelen voor ogen. Zo wilden zij de deelname van vrouwen aan het arbeidsproces vergroten en een hierop volgende herverdeling van de huishoudelijke taken. Vrouwen zouden hierdoor economisch zelfstandiger worden en een gelijkwaardige positie in de maatschappij verwerven.
https://atria.nl/nieuws-publicaties/fem ... -20e-eeuw/
Zowel in de eerste als in de tweede feministische golf kunnen vier belangrijke strijdterreinen worden gesignaleerd, namelijk: arbeid, onderwijs, politiek en het hele terrein van seksualiteit, huwelijk en gezin.
https://npofocus.nl/artikel/7773/waarom ... van-mannen
Stapje voor stapje is het steeds gebruikelijker dat vrouwen blijven werken wanneer ze getrouwd zijn. Maar ondertussen plaatst dit vrouwen in een steeds lastiger parket: ze mogen dan wel blijven werken, maar moeten nog steeds voor de kinderen en het huishouden zorgen. De feministische actiegroepen Man Vrouw Maatschappij (MVM) en Dolle Mina springen eind jaren zestig op dit probleem. Zij gaan de straten op en de discussie aan met de politiek, omdat ze willen dat veel meer vrouwen gaan werken en financieel onafhankelijk worden. De feministen pleiten voor betere kinderopvang, parttime banen en gelijk loon.
En verder is het nogal een off-topic discussie
woensdag 11 november 2020 om 13:59
Zoals ik al zei: lees de definitie ipv daar een pseudo-feministische inslag aan te willen geven. Zint het je niet, ga dan gerust aan Cambridge en Oxford zeggen dat ze het bij het verkeerde eind hebben. En doe en passant jezelf een plezier, volg je eigen raad en je lees je zelf eens in in de materie. Je zal zien dat er geen tegenspraak is tussen wat ik zeg en wat daar staat. Er zit enkel een discrepantie tussen wat jouw (jullie) verwachtinsgpatroon is, en de definitie.Marana schreef: ↑11-11-2020 13:08Sinjoren, misschien doe je er goed aan om je eens wat in te lezen over de historie van de vrouwenemancipatie en het feminisme.
https://isgeschiedenis.nl/nieuws/vrouwe ... -nederland
De feministen tijdens de Tweede Feministische Golf hadden meerdere doelen voor ogen. Zo wilden zij de deelname van vrouwen aan het arbeidsproces vergroten en een hierop volgende herverdeling van de huishoudelijke taken. Vrouwen zouden hierdoor economisch zelfstandiger worden en een gelijkwaardige positie in de maatschappij verwerven.
https://atria.nl/nieuws-publicaties/fem ... -20e-eeuw/
Zowel in de eerste als in de tweede feministische golf kunnen vier belangrijke strijdterreinen worden gesignaleerd, namelijk: arbeid, onderwijs, politiek en het hele terrein van seksualiteit, huwelijk en gezin.
https://npofocus.nl/artikel/7773/waarom ... van-mannen
Stapje voor stapje is het steeds gebruikelijker dat vrouwen blijven werken wanneer ze getrouwd zijn. Maar ondertussen plaatst dit vrouwen in een steeds lastiger parket: ze mogen dan wel blijven werken, maar moeten nog steeds voor de kinderen en het huishouden zorgen. De feministische actiegroepen Man Vrouw Maatschappij (MVM) en Dolle Mina springen eind jaren zestig op dit probleem. Zij gaan de straten op en de discussie aan met de politiek, omdat ze willen dat veel meer vrouwen gaan werken en financieel onafhankelijk worden. De feministen pleiten voor betere kinderopvang, parttime banen en gelijk loon.
En verder is het nogal een off-topic discussie
woensdag 11 november 2020 om 14:54
Lekker belerend ben jij.Sinjoren schreef: ↑11-11-2020 13:59Zoals ik al zei: lees de definitie ipv daar een pseudo-feministische inslag aan te willen geven. Zint het je niet, ga dan gerust aan Cambridge en Oxford zeggen dat ze het bij het verkeerde eind hebben. En doe en passant jezelf een plezier, volg je eigen raad en je lees je zelf eens in in de materie. Je zal zien dat er geen tegenspraak is tussen wat ik zeg en wat daar staat. Er zit enkel een discrepantie tussen wat jouw (jullie) verwachtinsgpatroon is, en de definitie.
woensdag 11 november 2020 om 15:03
woensdag 11 november 2020 om 15:34
Helemaal mee eens! Goed bezig TO!
woensdag 11 november 2020 om 16:48
captain_hindsight schreef: ↑11-11-2020 11:19En daarop nog een toevoeging. Mannen zouden ook (juist!) hun best moeten doen om bij te dragen aan de emancipatie van vrouwen. Want zij zijn een groot deel van het probleem.
Zo eens! Jarenlang heb ik mijn (onzekere) baan om de uren van de baan van mijn man geplooid. Nu is hij twee uur minder gaan werken om op twee dagen in de week zijn uren om de mijne te plooien. Gewoon omdat dat kon en hij mij gunt ook wat meer te investeren in mijn werk. Op die twee dagen gaat hij koken ipv ik. Helaas is koken niet helemaal zijn ding, voorlopig moeten we als gezin tevreden zijn met het door hem klaargemaakte eten, volgens recept. De kinderen sturen hem wel bij met vragen of hij zelf geproefd heeft voor het serveren. (roerbak die meer richting rauwkost ging) etc.
woensdag 11 november 2020 om 21:36
Ik denk dat je man ook meer moet gaan doen. Het is niet aan jou om dit rond te breien. Jullie hebben een afspraak: als de jongste naar school gaat, wil jij weer deelnemen aan het werkproces (en jouw capaciteiten buiten huisvrouw en moeder ook weer benutten). Aangezien jullie Kids van jullie beiden zijn, lijkt het me tijd voor een goed gesprek. Waar gaat vader zijn aandeel in nemen? Met alleen een schoonmaker ben je er niet. Bovendien heb je vaak niet zomaar iemand, dus kan best zijn dat je vaak wisselingen hebt en opnieuw de zoekmolen inmoet.Maduixa schreef: ↑10-11-2020 18:05Ik val nogal over deze zin. Waarom moet JIJ het allemaal rondbreien? Je man heeft al 14 jaar stappen kunnen maken blijkbaar, het lijkt mij dat hij nu op zijn minst mee gaat denken in hoe hij kan faciliteren in jouw carriere, om nog maar niet te spreken over het feit dat hij misschien ergens een stapje terug zou kunnen doen of ook flexibel iets anders inrichten zodat hij iets over kan nemen wat nu altijd tot jouw takenpakket zou horen.
En dit klinkt misschien als feministisch muggengezift, maar als jij altijd alles hebt gedaan thuis (dat is een aanname van mij) en nu 31 uur gaat werken zonder de hele load opnieuw/anders en evenwichtiger te gaan verdelen, ben ik bang dat je jezelf binnen een jaar een burn out in werkt.
Wie gaat opvang zijn voor zieke kinderen? Wie houdt bij wanneer er gymlessen zijn en nieuwe schoenen gekocht moeten worden? Wie gaat de kinderen helpen met surprises maken? De kadootjes kopen? Wie houdt bij of oudste kind via Magister huiswerk heeft? Wie organiseert de verjaardagsfeestjes en stuurt de uitnodigingen? Kortom, echt om tafel voor een grondige herverdeling.
Ik heb dat ook ooit met man gedaan toen de jongste 8 werd. Wij hebben toen ook de kinderen verdeeld qua verantwoordelijkheid. De een was in principe verantwoordelijk voor de school van een en de ander voor de ander. Dat betekende dus ook het contact onderhouden met leerkrachten, reageren op schoolmails, zorgen om afspraken in de agenda te zetten, etc etc. Je kent het wel. Dat was voor man even schakelen, maar hij heeft zich hier helemaal verantwoordelijk voor gemaakt toen ik meer ging werken en bedankte voor de twijfelachtige eer.
Heb je zo'n gesprek al met je man gevoerd? Ideaal zou zijn als jullie allebei 32 uur werken en niet meer. Want jij weet dondersgoed dat het bijhouden van kinderlevens (volgens de normen van school en wat goed ouderschap tegenwoordig inhoudt) al bijna een baan is.
woensdag 11 november 2020 om 21:54
Oh, en verder super dat je zo enthousiast bent! Houdt dat vast. Want mijn betoog is niet bedoelt om met beren op een weg te strooien.
Het is vooral om jou ook sterk in je schoenen te zetten dat jij en al je gezinsleden zullen moeten wennen en vrouwen vaak vanuit gewoonte dit soort taken naar zich toe blijven trekken en mannen vanuit hun gewoonte niet zien dat er meer bij komt kijken dan af en toe koken of wegbrengen. Maar dat zal vanzelf uit de praktijk blijken. Komt goed, als je maar voelt dat het niet jouw taak is om dit vlot te trekken. Maar dat je dit echt als team gaat doen.
Het is vooral om jou ook sterk in je schoenen te zetten dat jij en al je gezinsleden zullen moeten wennen en vrouwen vaak vanuit gewoonte dit soort taken naar zich toe blijven trekken en mannen vanuit hun gewoonte niet zien dat er meer bij komt kijken dan af en toe koken of wegbrengen. Maar dat zal vanzelf uit de praktijk blijken. Komt goed, als je maar voelt dat het niet jouw taak is om dit vlot te trekken. Maar dat je dit echt als team gaat doen.
