oude klasgenoot

Weet je Elske, als zoveel mensen die het goed met je bedoelen, nu roepen dat iets blauw is. Dan kun jij wel heel hard blijven gillen dat het groen is, maar je zou ook eens kunnen gaan overwegen of er misschien iets mis is met jouw waarneming.

@Elske: is het niet zo dat door het gedrag van je moeder, je zelf bent gaan geloven dat het jouw schuld was dat je gepest bent? En dat je, hoewel je nu volwassen bent, nog steeds dit diep van binnen voelt? Hoe jouw moeder zich ten opzichte van jou heeft gedragen is erg, heel erg. Misschien is dat wel de reden waarom je er nu nog zo'n moeite mee hebt en zo naar erkenning zoekt.

Ik ben ook gepest en was op dat moment de verkeerde persoon in de groep. Waarschijnlijk was ik in een andere groep niet gepest - ik zie het dan ook op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn. Maar dit betekent niet dat ik op een of andere manier 'schuld' heb aan het gepest zijn.

Er zijn heel veel waardevolle tips gegeven in dit topic, zeker het persoonlijke verhaal van Miss Dubbelfriss (ik vind het heel erg wat haar is overkomen). Misschien een idee om dit een keer rustig na te lezen en als je moeite hebt met de term 'slachtofferrol', dit over te slaan en te kijken naar de inhoud?

quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 12:55:

Natuurlijk zijn er mensen die het niet met mij eens zijn. Maar die kunnen dat ook gewoon zeggen zonder aan te komen met termen als: zielig, zeur, zeikers, muts, miep e.d. Je kan iemand ook in zijn waarde laten en dat word ik hier heel vaak niet. Bij mij is het dan na een tijdje ook zat en dan word ik andersom ook bot. Alleen dat word mij dan kwalijk genomen, en bv de dingen die fv tegen mij heeft gezegd, dat wordt haar niet kwalijk genomen. Dat moet ik maar slikken,



Ik heb hier nu al zoveel keer gehoord dat ik geen invoelend vermogen heb. Kennen jullie mij dan? Als er iemand is die in het dagelijks leven naar andere mensen helpt, naar ze luistert, ze troost en er voor ze is ben ik het wel. Maar hier heb ik inderdaad geen medeleven voor mensen die mij maar meteen geen uitschelden of met allerlei vooroordelen komen. Ben je het er niet mee eens zeg dat dan gewoon op een manier waarop je iemand in zijn waarde laat, of reageer anders niet.



Ik begrijp dat het een grote teleurstelling voor je is dat je de wereld niet naar je hand kunt zetten. Maar jij bepaalt alleen je eigen gedrag en je gevoel, niet dat van de andere forummers. Je bepaalt dus ook niet de regels voor degenen die hier reageren. Als je positievere reacties wilt kun je die krijgen door je eigen gedraag aan te passen. Zo werkt het overigens in het hele leven.



Het heeft helemaal geen zin om te roepen dat je zo'n introverte, vriendelijke en behulpzame persoon bent als je vervolgens het tegenovergestelde gedrag laat zien. Je creëert hier namelijk het beeld van een hardvochtige, eenzame, agressieve en vooral verbitterde vrouw. Niet een aantrekkelijk beeld dus. Wil je een ander beeld neerzetten? Begin dan eens met het aanbieden van excuses aan Roosvrouw en MDF en bedank de andere foummers omdat zij hun best blijven doen om jou te helpen, hetgeen in jouw geval vooralsnog bepaald een ondankbare taak is. Zorg voor een positieve nieuwe start en je zult zien dat je daarna hele andere reacties zult krijgen. Zoniet? Dat is dan maar zo, het is tenslotte niet mijn leven dat je vergalt.

quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 12:55:

Ik zeg al eerder: ik had thuis ook iemand rondlopen die nog erger was dan mijn pesters. Ik stond er gewoon altijd alleen voor en er was nooit iemand die naar mijn verhaal luisterde en het serieus nam.



En ik zeg dat jij niet achter andermans schermpje kunt kijken. Niet weet wat zij allemaal wel of niet meegemaakt hebben. Feit blijft dat je uiteindelijk 2 keuzes hebt, hoe gruwelijk iets iemand ook is overkomen. Of je blijft er in hangen, of je gaat door waarbij je het verleden een plaatsje leert geven. Het eerste staat garant voor pijn en beperking, net zo lang als men voor optie 1 kiest. Optie 2 staat garant voor hard werken, pijn in den beginne, vallen en opstaan maar een kans op beter. Een kans op niet constant in negatieve emoties en pijn van het verleden te hangen. Voor mij was het gesneden koek; optie 1 klonk me minder in de oren dan optie 2.



quote:Natuurlijk zijn er mensen die het niet met mij eens zijn. Maar die kunnen dat ook gewoon zeggen zonder aan te komen met termen als: zielig, zeur, zeikers, muts, miep e.d. Je kan iemand ook in zijn waarde laten en dat word ik hier heel vaak niet.



Waar heb ik jou zielig, zeur, zeikerd, muts of miep genoemd? Ik heb een geintje gepost over genegeerd worden en eerlijk gezegd; die ervaring heb ik bij jou vaak, vooral inhoudelijk. Is dat al niet in de waarde laten?



quote:Bij mij is het dan na een tijdje ook zat en dan word ik andersom ook bot. Alleen dat word mij dan kwalijk genomen, en bv de dingen die fv tegen mij heeft gezegd, dat wordt haar niet kwalijk genomen. Dat moet ik maar slikken,



Ik kan slechts voor mezelf spreken uiteraard. Op mij kom (en kwam, in vorige topics) je vanaf de start al verdedigend over en in het verdedigende hard, veroordelend en bot. Alles dat ook maar hint naar commentaar of een niet 100% gelijke mening aan de jouwe, krijgt de lading over zich heen. Of de lekkere dooddoener; 'jij hebt niet meegemaakt, wat ik heb meegemaakt'. Dat praat verdraaide lastig en roept niet echt grote reserves op om een andere wang toe te keren, elke keer dat er een verwijt aan mijn adres komt.



quote:Ik heb hier nu al zoveel keer gehoord dat ik geen invoelend vermogen heb. Kennen jullie mij dan? Als er iemand is die in het dagelijks leven naar andere mensen helpt, naar ze luistert, ze troost en er voor ze is ben ik het wel. Maar hier heb ik inderdaad geen medeleven voor mensen die mij maar meteen geen uitschelden of met allerlei vooroordelen komen. Ben je het er niet mee eens zeg dat dan gewoon op een manier waarop je iemand in zijn waarde laat, of reageer anders niet.



Laat ik het anders stellen; je komt in elke discussie omtrent dit onderwerp over als iemand die te veel bezig is met zelfempathie en daarin blind raakt voor empathie voor anderen. Voorbeeld waarom? Omdat je bij niemand, niemand, die hier en in het verleden haar verhaal uit de doeken heeft gedaan ook maar enig greintje hebt laten blijken dat je het wellicht niet zo leuk vind wat hen overkomen is. Dat je wellicht zelfs overweegt dat sommige mensen gruwelijke dingen zijn overkomen. De reactie die ik vooral kan herinneren is 'ja maaaaaaaaaaaaaaaaaaaar, jij hebt nooit meegemaakt wat IK heb meegemaakt'.



Wederom, ik kan er faliekant naast zitten, maar zo kom je op mij over door wat je post, hoe je het post en vooral ook wat je in deze niet post.



Laat ik je daarom niet in jouw waarde als ik dat opmerk?

Helemaal eens met Tangerine. Elske, denk je dat wij geen problemen (kunnen) hebben? Omdat wij niet gepest zijn? Man, je moest eens weten.



En als er dan mensen zijn als Moordwijf en Dubbelfriss, dan reageer je daar niet op. Omdat ze met 'ons' meepraten, en niet met jou. Ik weet niet of je het doorhebt, maar Moordwijf heeft een gebroken been gehad en Dubbelfriss draagt nog littekens. Dat lijkt me bijzonder erg. Toch gaan zij door met leven.



Denk je dat mensen zoals ik en Tang (niet-gepesten, al ben ik wel lastiggevallen maar soit, dat schaar ik niet onder pesten) geen moeite kunnen hebben met nieuwe groepen? Met werk? Met leven? Alleen maar omdat we geen pestverleden hebben?

En dat vind ik niet, Elske. Jij bepaalt hoe je ermee omgaat. Fijn toch, die macht? Want dat bepalen de pesters niet voor je. De pesters bepalen voor een deel je verleden, maar niet je heden. Kun je koppig blijven herhalen, maar jij kiest voor deze houding.

Ik sluit me helemaal aan bij Digitalis. Ik ben vroeger enorm gepest op de basisschool omdat ik niet op wintersport vakantie ging (ja serieus) en dat ging zo ver dat ze me op een gegeven moment zelfs gepest hebben met de dood van mijn broertje. Dus ik begrijp heel goed wat pesten met je doet.

Maar jij doet dit jezelf aan, jij besluit om ze tot op de dag van vandaag zoveel impact op je leven te laten hebben. Ja ik zou het niet erg vinden als mijn vroegere pesters nu doodongelukkig zouden zijn, maar eerlijk gezegd vind ik het veel belangrijker dat ik nu heel gelukkig kan zijn. Ze hebben geen invloed meer op mij. En ik kan mijn ervaringen gebruiken om anderen te helpen. Hiermee ontken je niet wat je hebt meegemaakt maar zet je het om in iets positiefs.

Ik heb de reacties nog niet allemaal gelezen, maar heb je die collega al eens aangesproken hierover? Ik denk dat hij niet weet wat zijn gedrag met jou gedaan heeft. Misschien lucht het op om het eens uit te praten.

Elske, wij praten jou hier geen probleem aan hoor, dat post je hier zelf. Je vraagt advies, maar roept alleen maar dat al dat advies voor jou toch niet geldt. Dat mensen die het ook mee hebben gemaakt het niet snappen, want bij jou is het anders, bij jou is het erger. Meid, blijf daar vooral in geloven, daar word je vast reuze gelukkig van.



Succes met in je eigen kringetje rond blijven draaien. Ik hoop oprecht dat er een dag komt dat je in zult zien dat je er alleen uitkomt als jij op zoek gaat naar de opening.

Net zoals MDF, Moordwijf, Roosvrouw (heb jij enig idee waar die mee heeft moeten/moet leren leven?? Je zou je doodschamen met je zelfbeklag...) en moi.

Elske, ik kan als ik er maar hard genoeg aan denk ook makkelijk een potje huilen hoor. En het heeft tot de 4e klas van de havo echt wel mijn leven bepaald, ik was faalangstig en sloot iedereen buiten. Op de basisschool ben ik anderhalf jaar thuis geweest hierdoor!

Niemand kan jou gelukkig maken behalve JIJzelf!! Probeer daar eens naar te leven.

quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 14:14:

Ik zou ook het liefste gelukkig zijn natuurlijk. En het verleden het verleden laten zijn en gewoon verder gaan met het hier en nu. Ik vind dat heel moeilijk omdat er nog zoveel dingen zijn waar ik juist door het pesten tegenaan blijf lopen. Dat zijn dingen die zo erg zijn beschadigd, bv nog altijd het idee hebben dat iedereen je raar vindt en daarom nooit je eigen mening zeggen. Altijd nog die angst om uitgelachen te worden. Om afgewezen te worden. Angst om in groepen te zijn. Geen vertrouwen in mensen hebben. Dat soort dingen.



Ik heb met hem gesproken. Hij was er wel van geschrokken dat het zo'n impact heeft gehad/heeft.Elske, je komt heel erg agressief over en ook heel erg egocentrisch. Als ik het zo lees is het misschien een goed idee om in therapie te gaan en er eens hard aan te gaan werken. Want wat denk jij zelf dan dat je nodig hebt om hier over heen te komen? Je wuift alle adviezen weg, dus wat wil je nou?

quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 14:15:

schamen jullie je lekker dood met je vooroordelen.Mensen houden je hier een spiegel voor. Degene die vooroordelen heeft over jou, en over de rest van de wereld, ben je zelf. Daar loop jij tegen aan.

quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 14:19:

Dat is ook zo ambrosia. Ik sluit nog steeds iedereen buiten en ben eigenlijk altijd zo over mezelf blijven denken als die mensen op school jarenlang deden. Het zit er nog zo ingebakken zeg maar, dat ik niks voorstel, niet de moeite waard ben, dat wat ik zeg niet belangrijk of juist heel raar is. Dat gevoel zit er nog heel erg en daar gedraag ik me nog steeds naar.Elske, je blijft maar hangen in wat allemaal niet goed gaat. Je kijkt niet vooruit naar de oplossingen. Wat heb jij nodig om hier over heen te komen, wat zou je willen?

Elske, je legt weer alle verantwoording bij anderen. Nooit ligt iets aan jouzelf. Dat is gewoon niet realistisch.



Nu is er weer een verhaal, van Ambrosia. Die is zelfs anderhalf jaar thuisgebleven. En toch voelt ze zich nu goed. Dat zij het wel kan en jij niet, ligt maar aan 1 zaak: aan jou. Echt hoor.



Er bestaat overigens zoiets als exposuretherapie. Je zou voor de verandering eens wel bij dat ene groepje kunnen staan, eens wel je mening kunnen verkondigen. Dan is dat maar eng. Maar al doende leert men. En dat is echt waar.



Joh, als puber durfde ik niet eens naar buiten. Als de zon scheen, meed ik alle mensen. Zo erg schaamde ik me voor mijzelf. Ik liep altijd met mijn hoofd gebogen, opdat niemand me maar zou zien. Foto's meed ik als de pest, groepjes ook en ik heb door pure bluf pestgedrag afgeweerd. Denk je dat mij dat niet heeft geraakt? Denk je dat ik ook niet met faalangst kamp? Goddomme, denk je dat ik niet getekend ben? Letterlijk, want mijn arm zit onder de littekens.



Maar weet je, IK heb dat gedaan. Niemand is verantwoordelijk, behalve ikzelf. En niemand kan het veranderen, behalve ikzelf.

Ik denk inderdaad dat Elske moet leren bevatten dat zij de enige is de controle heeft over zichzelf, dat zij beslist hoe ze verder gaat.

quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 14:22:

Ik wil eigenlijk mensen die serieus eens naar mijn verhaal luisteren en niet meteen met termen komen als slachtofferrol, miep. muts, zeikerd en dat soort dingen. Dat ik ook kan zeggen wat ik wil zonder dat meteen 10 mensen commentaar hebben en alles heel breed uitmeten wat ik zeg. Gewoon een beetje begrip en een luisterend oor zonder vooroordelen. En advies als ze dat hebben, maar dan zonder verwijten e.d.



Ik word inderdaad nogal agressief van sommige reacties. Zo ben ik eigenlijk helemaal niet. Ik kan er gewoon niet tegen als mensen meteen vooroordelen hebben en meteen met termen als slachtofferrol e.d gaan gooien. Of zeggen dat je je maar overal over heen moet zetten. Dat werkt niet altijd zo.Hey Elske, lees jij mijn reacties wel? Je pikt er alleen maar uit wat je wil lezen. Ik erken je gevoel, ik weet hoe erg het is. Maar ik zeg ook dat je er vanaf kunt komen. Ik vraag aan je wat je zou willen behalve een luisterend oor om er vanaf te komen? Wat heb je nodig? En daarmee zeg ik niet dat je je er maar over heen moet zetten.

En als dat niet gebeurt, Elske, wat dan? Als mensen zich nou eens niet zo opstellen, wat dan? Ga je dan de rest van je leven in een hoekje zitten huilen?



Overigens krijg je hier al bijna een jaar heel veel begrip en luisterend oor op de verschillende topics die je hebt geopend, las ik net. En heeft dat geholpen?