Werk & Studie
alle pijlers
oude klasgenoot
zondag 14 september 2008 om 21:12
Hallo,
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
zondag 9 november 2008 om 14:27
Elske volgens mij ben jij zo kapotgemaakt door dat pesten dat je nu niet meer in staat bent om een normaal gesprek met iemand te voeren, je vat alles verkeerd op en gaat automatisch uit van het slechtste. Je maait om je heen, kunnen ze jou in iedergeval niet meer raken. Dit is geen verwijt, maar volgens mij is dit wel de kern van je probleem.
zondag 9 november 2008 om 14:27
zondag 9 november 2008 om 14:31
quote:ambrosia9 schreef op 09 november 2008 @ 14:25:
[...]
Hey Elske, lees jij mijn reacties wel? Je pikt er alleen maar uit wat je wil lezen. Ik erken je gevoel, ik weet hoe erg het is. Maar ik zeg ook dat je er vanaf kunt komen. Ik vraag aan je wat je zou willen behalve een luisterend oor om er vanaf te komen? Wat heb je nodig? En daarmee zeg ik niet dat je je er maar over heen moet zetten.Mensen die aardig voor me zijn en blij met mij zijn. En mij ergens bij betrekken.
[...]
Hey Elske, lees jij mijn reacties wel? Je pikt er alleen maar uit wat je wil lezen. Ik erken je gevoel, ik weet hoe erg het is. Maar ik zeg ook dat je er vanaf kunt komen. Ik vraag aan je wat je zou willen behalve een luisterend oor om er vanaf te komen? Wat heb je nodig? En daarmee zeg ik niet dat je je er maar over heen moet zetten.Mensen die aardig voor me zijn en blij met mij zijn. En mij ergens bij betrekken.
zondag 9 november 2008 om 14:31
Beste Elske,
Ga praten met je huisarts ipv hier op het forum. Dit werkt overduidelijk niet voor jou.
Laat je doorverwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg.
Denk dat je hier alleen gewoon niet uit komt.
Niemand wilt je hier wat aandoen maar je draait het zo om dat iedereen je pijn wilt doen. Dat is niet zo.
Ga praten met je huisarts ipv hier op het forum. Dit werkt overduidelijk niet voor jou.
Laat je doorverwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg.
Denk dat je hier alleen gewoon niet uit komt.
Niemand wilt je hier wat aandoen maar je draait het zo om dat iedereen je pijn wilt doen. Dat is niet zo.
Ja, dat vind ik echt.
zondag 9 november 2008 om 14:36
quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 14:31:
[...]
Mensen die aardig voor me zijn en blij met mij zijn. En mij ergens bij betrekken.Wees dan iemand om blij mee te zijn. Wees iemand die ze erbij willen betrekken. Zoiets komt niet uit de lucht vallen, voor niemand van ons.
[...]
Mensen die aardig voor me zijn en blij met mij zijn. En mij ergens bij betrekken.Wees dan iemand om blij mee te zijn. Wees iemand die ze erbij willen betrekken. Zoiets komt niet uit de lucht vallen, voor niemand van ons.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 9 november 2008 om 14:41
quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 14:31:
[...]
Mensen die aardig voor me zijn en blij met mij zijn. En mij ergens bij betrekken.
Wat iedereen eigenlijk wil dus. Maar daarvoor zal jij wel mensen moeten toelaten, je zal ze moeten vertrouwen. Ik vraag me af hoe graag je dit wil, want volgens mij ben jij zo bang dat als je iemand vertrouwd hij/zij je vervolgens laat vallen en je pijn doet.
Ik raad je echt aan om een afspraak te maken met een huisarts en om je te laten doorverwijzen naar een psycholoog. En die keuze is wel aan jou, of je legt je er bij neer dat dit je leven is en dat je je voor altijd zo zal voelen. Of je neemt die stap en gaat er aan proberen te werken om te zorgen dat die pesters geen invloed meer hebben op jou.
[...]
Mensen die aardig voor me zijn en blij met mij zijn. En mij ergens bij betrekken.
Wat iedereen eigenlijk wil dus. Maar daarvoor zal jij wel mensen moeten toelaten, je zal ze moeten vertrouwen. Ik vraag me af hoe graag je dit wil, want volgens mij ben jij zo bang dat als je iemand vertrouwd hij/zij je vervolgens laat vallen en je pijn doet.
Ik raad je echt aan om een afspraak te maken met een huisarts en om je te laten doorverwijzen naar een psycholoog. En die keuze is wel aan jou, of je legt je er bij neer dat dit je leven is en dat je je voor altijd zo zal voelen. Of je neemt die stap en gaat er aan proberen te werken om te zorgen dat die pesters geen invloed meer hebben op jou.
zondag 9 november 2008 om 14:53
zondag 9 november 2008 om 15:20
quote:elske schreef op 09 november 2008 @ 14:22:
Ik wil eigenlijk mensen die serieus eens naar mijn verhaal luisteren en niet meteen met termen komen als slachtofferrol, miep. muts, zeikerd en dat soort dingen. Dat ik ook kan zeggen wat ik wil zonder dat meteen 10 mensen commentaar hebben en alles heel breed uitmeten wat ik zeg. Gewoon een beetje begrip en een luisterend oor zonder vooroordelen. En advies als ze dat hebben, maar dan zonder verwijten e.d.
Zo zijn wij (jij en ik) ooit begonnen in een discussie omtrent pesten. En toch riep je ook toen al direct dezelfde gevoelens en hetzelfde beeld bij me op als nu. Reageerde je erg verdedigend, verbitterd en met veel 'ja maar, ik........'.
Nee, dit topic draait niet om mij. God zij dank niet, zeg! Het draait om jou en ik mag wel zeggen overduidelijk. Echter, op het moment dat jij roept dat 'iedereen tegen je is', dan ga ik toch even verhaal halen waar ik dan zo veroordelend en niet in de waarde latend bezig ben.
Heb ik ooit gezegd dat jij nog nimmer met dit onderwerp bezig bent geweest? Nee, niet naar ik dacht. Zo wel, dan lees ik de quote graag terug. Wél heb ik gezegd, en blijf ik zeggen, dat je jezelf hierin nog altijd veel te veel in de weg zit en jouw leven erg negatief laat beïnvloeden door het verleden. Jij maakt mij niet wijs dat je zo geweldig gelukkig bent met hoe ver je wellicht al gekomen bent. In elke posting straal je zeer intens uit hoe vast je in de huidige situatie zit, om iets dat er in het verleden is gebeurd. Niet al te lang geleden wilde je nog een baan opgeven, simpel en alleen omdat je tegen iemand uit het verleden aan liep.
Noem mij gek, met alle liefde, maar ik kan met de beste wil van de wereld niet echt begrijpen hoe je in zo'n visie/fase serieus zou kunnen stellen dat er niet iets heel drastisch nodig zou zijn om van het leven te kunnen gaan genieten, écht volop genieten en eruit halen (en uit jezelf!) wat er in zit.
Weet je, zelfs al kwam je in postings niet zo 'niet voordelig' over, dan nog had je kans gelopen dat je vroeg of later die reacties gekregen. Waarom? Omdat het enige wat ik me kan herinneren van jouw hand over jezelf gelezen te hebben zwaar negatief is. Dat wordt niet alleen een selffullphilling prophecy voor jezelf maar ook voor buitenstaanders. Als mensen constant keer op keer horen hoe een persoon zichzelf neerzet als gruwelijk wezen, dan wordt het ook steeds lastiger het positieve te blijven zien. Schud jezelf eens door elkaar. Je hebt o.a. een vriend en al langere tijd. Lijkt mij dat er kennelijk dus genoeg positiefs is in jou waar je je ook op kunt focussen (en dat uitstralen). Koester het positieve en het zal groter worden. Koester het negatieve en het zal groter worden. Ieder mens heeft elke dag weer de keuze; welke van de 2 kies ik?
Ik wil eigenlijk mensen die serieus eens naar mijn verhaal luisteren en niet meteen met termen komen als slachtofferrol, miep. muts, zeikerd en dat soort dingen. Dat ik ook kan zeggen wat ik wil zonder dat meteen 10 mensen commentaar hebben en alles heel breed uitmeten wat ik zeg. Gewoon een beetje begrip en een luisterend oor zonder vooroordelen. En advies als ze dat hebben, maar dan zonder verwijten e.d.
Zo zijn wij (jij en ik) ooit begonnen in een discussie omtrent pesten. En toch riep je ook toen al direct dezelfde gevoelens en hetzelfde beeld bij me op als nu. Reageerde je erg verdedigend, verbitterd en met veel 'ja maar, ik........'.
Nee, dit topic draait niet om mij. God zij dank niet, zeg! Het draait om jou en ik mag wel zeggen overduidelijk. Echter, op het moment dat jij roept dat 'iedereen tegen je is', dan ga ik toch even verhaal halen waar ik dan zo veroordelend en niet in de waarde latend bezig ben.
Heb ik ooit gezegd dat jij nog nimmer met dit onderwerp bezig bent geweest? Nee, niet naar ik dacht. Zo wel, dan lees ik de quote graag terug. Wél heb ik gezegd, en blijf ik zeggen, dat je jezelf hierin nog altijd veel te veel in de weg zit en jouw leven erg negatief laat beïnvloeden door het verleden. Jij maakt mij niet wijs dat je zo geweldig gelukkig bent met hoe ver je wellicht al gekomen bent. In elke posting straal je zeer intens uit hoe vast je in de huidige situatie zit, om iets dat er in het verleden is gebeurd. Niet al te lang geleden wilde je nog een baan opgeven, simpel en alleen omdat je tegen iemand uit het verleden aan liep.
Noem mij gek, met alle liefde, maar ik kan met de beste wil van de wereld niet echt begrijpen hoe je in zo'n visie/fase serieus zou kunnen stellen dat er niet iets heel drastisch nodig zou zijn om van het leven te kunnen gaan genieten, écht volop genieten en eruit halen (en uit jezelf!) wat er in zit.
Weet je, zelfs al kwam je in postings niet zo 'niet voordelig' over, dan nog had je kans gelopen dat je vroeg of later die reacties gekregen. Waarom? Omdat het enige wat ik me kan herinneren van jouw hand over jezelf gelezen te hebben zwaar negatief is. Dat wordt niet alleen een selffullphilling prophecy voor jezelf maar ook voor buitenstaanders. Als mensen constant keer op keer horen hoe een persoon zichzelf neerzet als gruwelijk wezen, dan wordt het ook steeds lastiger het positieve te blijven zien. Schud jezelf eens door elkaar. Je hebt o.a. een vriend en al langere tijd. Lijkt mij dat er kennelijk dus genoeg positiefs is in jou waar je je ook op kunt focussen (en dat uitstralen). Koester het positieve en het zal groter worden. Koester het negatieve en het zal groter worden. Ieder mens heeft elke dag weer de keuze; welke van de 2 kies ik?
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 9 november 2008 om 15:31
ik vind niet dat ik een keuze heb. Een slecht beeld wat ik van mezelf heb is ontstaan door het pesten. Ik zie mezelf als heel negatief daardoor. Dat straal ik ook uit, dus stoot ik mensen juist af. Wat voor mij weer extra bevestiging is dat ze mij raar/vreemd e.d vinden en liever niet met mij omgaan daarom.
Mijn zelfbeeld is totaal vertekend. Dan kan je wel zeggen dat ik er zelf voor moet zorgen dat mensen mij erbij willen betrekken ed. maar ik vind mijzelf daar te onbelangrijk voor. Te slecht beeld van mezelf. Durf mensen niet meer te vertrouwen. Gekomen door het pesten. Ik vind dat geen keuze.
Mijn zelfbeeld is totaal vertekend. Dan kan je wel zeggen dat ik er zelf voor moet zorgen dat mensen mij erbij willen betrekken ed. maar ik vind mijzelf daar te onbelangrijk voor. Te slecht beeld van mezelf. Durf mensen niet meer te vertrouwen. Gekomen door het pesten. Ik vind dat geen keuze.
zondag 9 november 2008 om 16:07
Elske, je hebt altijd keuzes. Soms voelt het niet altijd zo, maar hébben doen we ze wel. Een voorbeeldje;
persoon X krijgt kanker. Ongelooflijk k*t en ronduit oneerlijk, want X leefde altijd supergezond, at perfect, sportte, rookte niet etc. Aan het feit dat X kanker heeft, kan X niet doen. Is daarmee het verhaal af? Nee. X heeft ook dan nog keuzes. Keuzes in hoe X omgaat met het feit dat X kanker heeft. X kan kiezen om zich vast te bijten in hoe oneerlijk het is dat X nu kanker heeft. Verbitterd tot in het graf (hopelijk pas over decennia) kan X het leven doorlopen. Of X kan bij zichzelf denken 'shit zeg, dit is bepaald niet eerlijke en ronduit klote, maar het leven is soms een b*tch. Het is zoals het is en ik ga er het beste van maken.'
Bij die eerste gedachte heeft X vele jaren van verbittering voor zich. Als X. chemo krijgt, dan kan het zijn dat X last heeft van de chemo. Last is een op zich staand feit. Echter, als X dan een verbitterde instelling heeft, dan zal de last nog zwaarder op X wegen en de ervaring nóg klotener maken.
Of X uiteindelijk de kanker zal verslaan; daar kan X helaas niet alles in afdwingen. Maar X kan door deze keuzes WEL afdwingen hoe X de boel ervaart en invulling geeft aan de ruimte die het leven X wel geeft.
Terug naar pesten en zelfbeeld. Dat was jouw kanker. Jij bent in remissie. Het pesten is verleden tijd, die tumor is uitgeroeid. Zelfbeeld is subjectief en beïnvloedbaar. En ja, dat is een keuze. Niet altijd makkelijk (vaak juist lastiger dan lekker volharden in het bekende), niet altijd zonder vallen en opstaan, maar al snel een betere keuze dan accepteren.
Elk mens kan zijn/haar zelfbeeld bijsturen. Neus voor de gein eens op dit forum rondt. Mensen die al jaren, decennia een zelfbeeld van -17403 hebben en roepen reddeloos verloren te zijn. En verdomd zeg; vele paginas vol postings verder, vaak ook lange tijd verder zijn ze al enorm verandert. Staat hun zelfbeeld niet meer in de min en handelen ze daar ook naar.
Vinden dat je geen keuze hebt, maakt het niet de waarheid. Gelukkig en soms klote. (want oeps, in de spiegel moeten kijken). Maar ook jij hebt een keuze. Ook jij hebt de keuze om het opbouwen van jouw zelfbeeld als prioriteit 1 in jouw leven te maken. Ook jij hebt de keuze daarin te volharden (incl. vallen en opstaan, hard werken etc.) tot je wél tevreden met jezelf bent. Ook jij hebt de keuze om vandaag 'klein' te beginnen door jezelf de taak te stellen elke dag minimaal 2 positieve dingen over jezelf op te schrijven. Elke dag andere dingen. Klein of groot, zolang ze maar positief zijn. Klinkt te dom voor woorden, maar moet jij na een week eens teruglezen. En na een maand. En bouw dat maar eens uit.
Elk mens heeft keuzes. Ik, Poes, Moordwijf, MDF, Obama, Balkenende, Geer en Goor, en ook jij.
persoon X krijgt kanker. Ongelooflijk k*t en ronduit oneerlijk, want X leefde altijd supergezond, at perfect, sportte, rookte niet etc. Aan het feit dat X kanker heeft, kan X niet doen. Is daarmee het verhaal af? Nee. X heeft ook dan nog keuzes. Keuzes in hoe X omgaat met het feit dat X kanker heeft. X kan kiezen om zich vast te bijten in hoe oneerlijk het is dat X nu kanker heeft. Verbitterd tot in het graf (hopelijk pas over decennia) kan X het leven doorlopen. Of X kan bij zichzelf denken 'shit zeg, dit is bepaald niet eerlijke en ronduit klote, maar het leven is soms een b*tch. Het is zoals het is en ik ga er het beste van maken.'
Bij die eerste gedachte heeft X vele jaren van verbittering voor zich. Als X. chemo krijgt, dan kan het zijn dat X last heeft van de chemo. Last is een op zich staand feit. Echter, als X dan een verbitterde instelling heeft, dan zal de last nog zwaarder op X wegen en de ervaring nóg klotener maken.
Of X uiteindelijk de kanker zal verslaan; daar kan X helaas niet alles in afdwingen. Maar X kan door deze keuzes WEL afdwingen hoe X de boel ervaart en invulling geeft aan de ruimte die het leven X wel geeft.
Terug naar pesten en zelfbeeld. Dat was jouw kanker. Jij bent in remissie. Het pesten is verleden tijd, die tumor is uitgeroeid. Zelfbeeld is subjectief en beïnvloedbaar. En ja, dat is een keuze. Niet altijd makkelijk (vaak juist lastiger dan lekker volharden in het bekende), niet altijd zonder vallen en opstaan, maar al snel een betere keuze dan accepteren.
Elk mens kan zijn/haar zelfbeeld bijsturen. Neus voor de gein eens op dit forum rondt. Mensen die al jaren, decennia een zelfbeeld van -17403 hebben en roepen reddeloos verloren te zijn. En verdomd zeg; vele paginas vol postings verder, vaak ook lange tijd verder zijn ze al enorm verandert. Staat hun zelfbeeld niet meer in de min en handelen ze daar ook naar.
Vinden dat je geen keuze hebt, maakt het niet de waarheid. Gelukkig en soms klote. (want oeps, in de spiegel moeten kijken). Maar ook jij hebt een keuze. Ook jij hebt de keuze om het opbouwen van jouw zelfbeeld als prioriteit 1 in jouw leven te maken. Ook jij hebt de keuze daarin te volharden (incl. vallen en opstaan, hard werken etc.) tot je wél tevreden met jezelf bent. Ook jij hebt de keuze om vandaag 'klein' te beginnen door jezelf de taak te stellen elke dag minimaal 2 positieve dingen over jezelf op te schrijven. Elke dag andere dingen. Klein of groot, zolang ze maar positief zijn. Klinkt te dom voor woorden, maar moet jij na een week eens teruglezen. En na een maand. En bouw dat maar eens uit.
Elk mens heeft keuzes. Ik, Poes, Moordwijf, MDF, Obama, Balkenende, Geer en Goor, en ook jij.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 9 november 2008 om 16:33
quote:Digitalis schreef op 09 november 2008 @ 16:09:
Jezus Elske, weet je wat ik denk bij je laatste berichtje: ok, spring maar van de brug af dan.
Echt. Want jij leven is al bepaald, je hebt geen enkele keus.Sorry Elske, maar hoe kan ik anders dan het helemaal met digi eens zijn. Ik schrijf hele stukken en heel veel anderen hier ook, stoppen energie in jouw probleem. En je gaat er niet op in, je blijft maar hangen in hoe slecht het wel niet gaat ipv dat je je richt op de oplossingen. Misschien wil je wel helemaal niet dat het overgaat....
Jezus Elske, weet je wat ik denk bij je laatste berichtje: ok, spring maar van de brug af dan.
Echt. Want jij leven is al bepaald, je hebt geen enkele keus.Sorry Elske, maar hoe kan ik anders dan het helemaal met digi eens zijn. Ik schrijf hele stukken en heel veel anderen hier ook, stoppen energie in jouw probleem. En je gaat er niet op in, je blijft maar hangen in hoe slecht het wel niet gaat ipv dat je je richt op de oplossingen. Misschien wil je wel helemaal niet dat het overgaat....
zondag 9 november 2008 om 16:36
Ja Broos, ik vind het vooral asociaal tegenover jou, Moordwijf, Roosvrouw en Miss Dubbelfriss. Jullie zijn lotgenoten! En dat is ook wat ik constateer, dat Elske helemaal niet wil dat het over gaat. Dat ze elke handeling kan verhalen op haar pestverleden. Lekker makkelijk. Neem een voorbeeld aan de sporters van de Paralympics ofzo, mensen die een handicap hebben gekregen en hun leven hebben omgevormd naar iets positiefs. Of aan fucking Obama.
zondag 9 november 2008 om 16:37
Voelt lekker hé al dat zelfmedelijden en al die aandacht.
Maar echt er is er hier maar 1 die jou van je probleem af kan helpen en dat ben je ZELF! Ook al beweer je hier van niet. Zolang je dit blijft beweren blijf je in je eigen rotleven hangen. Ik zou zeggen zet die computer uit, ga leuke dingen doen en ga genieten van je vriend, etc. Want hier wordt niemand gelukkig van lijkt me.
Maar echt er is er hier maar 1 die jou van je probleem af kan helpen en dat ben je ZELF! Ook al beweer je hier van niet. Zolang je dit blijft beweren blijf je in je eigen rotleven hangen. Ik zou zeggen zet die computer uit, ga leuke dingen doen en ga genieten van je vriend, etc. Want hier wordt niemand gelukkig van lijkt me.
...
zondag 9 november 2008 om 16:51
Elske even op een rijtje:
* Je wil medeleven/medelijden
* Je wil vooral ook erkenning van je lijden
* Je wil er geen oplossing voor
* Je wil geen advies over hoe het anders kan
* Je vat alles negatief en verkeerd op
* Je bent niet gediend van verhalen van je lotgenoten die er anders mee omgaan
Kortom, wat wil je nou eigenlijk, behalve zwelgen in zelfmedelijden? Ja het is erg, ja het heeft een enorme impact op je leven, maar wat dan?? Blijf je dan gewoon stilstaan, blijf je dit voor altijd doen? Is dit hoeveel macht je die pesters op je leven geeft? Neem je ze gewoon mee naar je toekomst? Dat is jouw KEUZE. Het is niet makkelijk om er mee te leren leven, maar jij probeert het niet eens.
Ja ik was ziek van het pesten, echt ziek. En ik had momenten dat ik er eigenlijk liever niet meer was, zo ongelukkig was ik. Maar zij bepalen niet wie ik nu ben, ik ben nu een gelukkige Ambrosia die heel erg geniet van het leven. Ik studeer pedagogiek en in mijn eerste jaar heb ik een Anti-pestproject opgezet in groep 5 van een basisschool. Uiteindelijk was het resultaat dat het jongetje dat altijd gepest werd, nu niet meer gepest wordt. Dat er in de klas over gepraat wordt! Hoe veel is dat waard? Heel veel, in ieder geval voor mij. Dat is me gelukt doordat ik wist hoe zo'n klas in elkaar steekt en wat ik des tijds hadden willen hebben aan hulp.
Dat kan jij ook! Jij ook iets positiefs doen met je verleden ipv wat je nu aan het doen bent.
* Je wil medeleven/medelijden
* Je wil vooral ook erkenning van je lijden
* Je wil er geen oplossing voor
* Je wil geen advies over hoe het anders kan
* Je vat alles negatief en verkeerd op
* Je bent niet gediend van verhalen van je lotgenoten die er anders mee omgaan
Kortom, wat wil je nou eigenlijk, behalve zwelgen in zelfmedelijden? Ja het is erg, ja het heeft een enorme impact op je leven, maar wat dan?? Blijf je dan gewoon stilstaan, blijf je dit voor altijd doen? Is dit hoeveel macht je die pesters op je leven geeft? Neem je ze gewoon mee naar je toekomst? Dat is jouw KEUZE. Het is niet makkelijk om er mee te leren leven, maar jij probeert het niet eens.
Ja ik was ziek van het pesten, echt ziek. En ik had momenten dat ik er eigenlijk liever niet meer was, zo ongelukkig was ik. Maar zij bepalen niet wie ik nu ben, ik ben nu een gelukkige Ambrosia die heel erg geniet van het leven. Ik studeer pedagogiek en in mijn eerste jaar heb ik een Anti-pestproject opgezet in groep 5 van een basisschool. Uiteindelijk was het resultaat dat het jongetje dat altijd gepest werd, nu niet meer gepest wordt. Dat er in de klas over gepraat wordt! Hoe veel is dat waard? Heel veel, in ieder geval voor mij. Dat is me gelukt doordat ik wist hoe zo'n klas in elkaar steekt en wat ik des tijds hadden willen hebben aan hulp.
Dat kan jij ook! Jij ook iets positiefs doen met je verleden ipv wat je nu aan het doen bent.
zondag 9 november 2008 om 16:52
Ga nu eens in therapie zonder in je achterhoofd vol te blijven houden dat het nooit goed komt met je.
Schrijf eens een brief naar je pesters, waarin je alles verteld en alles zegt wat je zou willen zeggen. Je hoeft het niet opsturen, maar misschien is het ook wel hel goed om het wel op te sturen. Ik heb zelf ook zo'n brief geschreven, niet opgestuurd, maar het heeft me enorm opgelucht.
Schrijf eens een brief naar je pesters, waarin je alles verteld en alles zegt wat je zou willen zeggen. Je hoeft het niet opsturen, maar misschien is het ook wel hel goed om het wel op te sturen. Ik heb zelf ook zo'n brief geschreven, niet opgestuurd, maar het heeft me enorm opgelucht.
zondag 9 november 2008 om 16:52
alvast mijn excuses voor wat ik ga schrijven! want je wilde tenslotte zo graag excuses voor de niet lieve, medelevende en alles voor jou goed pratende woorden....
:puke: :puke: :puke:
Jij hebt echt een ikke ikke ikke de rest kan stikken mentaliteit zeg! er zijn zoveel mensen die hun verhaal hebben gedeeld, ook hele erge verhalen, je negeert het of zegt dat jouw verhaal vele malen erger is... :puke:
Volgens jou ligt alles aan anderen, je kan niet iedereen de schuld geven van jouw keuzes... je zegt ik heb geen keuzes, dat pesten heeft mij zo gemaakt... toch kun je proberen eroverheen te komen... stapje voor stapje... je hoeft niet van de ene dag gesloten en wantrouwend, de volgende dag uberspontaan, vol vertrouwen en iedereen op straat vrolijkaansprekend te gaan... maar toch kun je zelf aan die dingen werken...
ik vertrouw ook weinig mensen, ik wantrouw tot mensen ''bewijzen'' dat ze wel te vertrouwen zijn, ik hou ook absoluut niet van groepen dan komt er niks meer uit val ik totaal dicht... ik heb ook dagen dat ik mezelf afvraag wat alle mensen die ik tegenkom op straat etc wel niet van me zullen denken en nog zoveel meer (ook pestverleden)... maar ik kan ervoor kiezen om wel eens iemand in vertrouwen te nemen... jah dat kan slecht uitpakken maar ook goed! ik kan eens gewoon bij een groep gaan staan en in ieder geval proberen om mee te praten etc... ik kan schijt hebben aan wat iedereen van me denkt....
dat zijn wel degelijk keuzes, je kan proberen ermee om te gaan, het los te laten... of je kan er voor kiezen om erin te blijven ''ja hier heb ik het nou eenmaal moeilijk mee en dat komt door anderen en niet door mezelf!'' maar wat schiet je op met zo'n mentaliteit?
je bent pas zielig als jij ervoor kiest om zielig te zijn...
:puke: :puke: :puke:
Jij hebt echt een ikke ikke ikke de rest kan stikken mentaliteit zeg! er zijn zoveel mensen die hun verhaal hebben gedeeld, ook hele erge verhalen, je negeert het of zegt dat jouw verhaal vele malen erger is... :puke:
Volgens jou ligt alles aan anderen, je kan niet iedereen de schuld geven van jouw keuzes... je zegt ik heb geen keuzes, dat pesten heeft mij zo gemaakt... toch kun je proberen eroverheen te komen... stapje voor stapje... je hoeft niet van de ene dag gesloten en wantrouwend, de volgende dag uberspontaan, vol vertrouwen en iedereen op straat vrolijkaansprekend te gaan... maar toch kun je zelf aan die dingen werken...
ik vertrouw ook weinig mensen, ik wantrouw tot mensen ''bewijzen'' dat ze wel te vertrouwen zijn, ik hou ook absoluut niet van groepen dan komt er niks meer uit val ik totaal dicht... ik heb ook dagen dat ik mezelf afvraag wat alle mensen die ik tegenkom op straat etc wel niet van me zullen denken en nog zoveel meer (ook pestverleden)... maar ik kan ervoor kiezen om wel eens iemand in vertrouwen te nemen... jah dat kan slecht uitpakken maar ook goed! ik kan eens gewoon bij een groep gaan staan en in ieder geval proberen om mee te praten etc... ik kan schijt hebben aan wat iedereen van me denkt....
dat zijn wel degelijk keuzes, je kan proberen ermee om te gaan, het los te laten... of je kan er voor kiezen om erin te blijven ''ja hier heb ik het nou eenmaal moeilijk mee en dat komt door anderen en niet door mezelf!'' maar wat schiet je op met zo'n mentaliteit?
je bent pas zielig als jij ervoor kiest om zielig te zijn...
zondag 9 november 2008 om 16:58
Elske, we hadden het over keuzes maken en wel of niet altijd een keuze hebben.
Jij hebt zojuist weer een keuze gemaakt.
Jij kiest ervoor om (weer) in te gaan op postings die je negatief op kunt vatten.
Je kiest ervoor om niet in te gaan op postings die je een handreiking doen, al stel je daar wel naar op zoek te zijn.
Je hebt daardoor ook voor de consequenties van die keuze gekozen. Ben je daar blij mee? Ik hoop het echt voor je, maar vrees van niet. (lees; voorspel een negatief gevoel, boosheid, verontwaardigheid en 'zie je wel, word ik weer gepest')
Jij hebt zojuist weer een keuze gemaakt.
Jij kiest ervoor om (weer) in te gaan op postings die je negatief op kunt vatten.
Je kiest ervoor om niet in te gaan op postings die je een handreiking doen, al stel je daar wel naar op zoek te zijn.
Je hebt daardoor ook voor de consequenties van die keuze gekozen. Ben je daar blij mee? Ik hoop het echt voor je, maar vrees van niet. (lees; voorspel een negatief gevoel, boosheid, verontwaardigheid en 'zie je wel, word ik weer gepest')
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 9 november 2008 om 16:59
Jezus Elske! Je krijgt zoveel verhalen, tips, en alles wat je kunt zeggen is dat niemand je in je waarde laat. Waar ben jij mee bezig? Roosvrouw geeft je ellenlange posts met tips, Ambrosia geeft haar ervaringen weer en Courageux ook. En ze weten waar ze het over hebben.
Wil je wel veranderen? Of is dat ook weer een gevolg van je pestverleden? Vind je dat Ambrosia, Courageux, Roosvrouw, Miss Dubbelfriss en Moordwijf het makkelijker hebben gehad? Dat is dus pertinent onwaar. En weet je, ook wij niet-gepesten hebben onze demonen. Geloof mij nu maar als ik zeg dat ik liever een pestverleden had gehad dan mijn eigen demonen. Ook zonder pestverleden kun je behoorlijk verknipt raken. Maar weet je, ik heb geen zin om op te geven. En ook niet om iedereen behalve mezelf verantwoordelijk te houden voor negatieve gevoelens. Juist de verhalen van andere dames hier doen mij iig goed.
Maar dan moet je wel luisteren naar die meiden. En niet in je eigen aura blijven hangen.
Wil je wel veranderen? Of is dat ook weer een gevolg van je pestverleden? Vind je dat Ambrosia, Courageux, Roosvrouw, Miss Dubbelfriss en Moordwijf het makkelijker hebben gehad? Dat is dus pertinent onwaar. En weet je, ook wij niet-gepesten hebben onze demonen. Geloof mij nu maar als ik zeg dat ik liever een pestverleden had gehad dan mijn eigen demonen. Ook zonder pestverleden kun je behoorlijk verknipt raken. Maar weet je, ik heb geen zin om op te geven. En ook niet om iedereen behalve mezelf verantwoordelijk te houden voor negatieve gevoelens. Juist de verhalen van andere dames hier doen mij iig goed.
Maar dan moet je wel luisteren naar die meiden. En niet in je eigen aura blijven hangen.
