Werk & Studie
alle pijlers
oude klasgenoot
zondag 14 september 2008 om 21:12
Hallo,
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
zaterdag 8 november 2008 om 14:35
tenslotte: pesten veroorzaakt post traumatisch stress syndroom.
Ik vind nog altijd dat ik er alleen voor sta. Ik kan het er wel met mijn vriend over hebben, ook met vrienden. Maar het lost niks op. Ik kom er niet verder mee. Vaak begrijpen mensen de impact ervan ook niet. En begrijpen niet waarom je ergens tegenaan loopt. Vinden dat ik te gevoelig reageer en te moeilijk ben/te moeilijk over dingen doe. Dus sta je er toch nog steeds alleen voor. Zo is het. Vaak ook reacties als slachtofferrol, schop onder de kont. Dat soort reacties helpt al helemaal niet. Die mensen ga ik dan dus gewoon uit de weg. Dus voel je je weer niet begrepen. Sta je er weer alleen voor.
Ik vind nog altijd dat ik er alleen voor sta. Ik kan het er wel met mijn vriend over hebben, ook met vrienden. Maar het lost niks op. Ik kom er niet verder mee. Vaak begrijpen mensen de impact ervan ook niet. En begrijpen niet waarom je ergens tegenaan loopt. Vinden dat ik te gevoelig reageer en te moeilijk ben/te moeilijk over dingen doe. Dus sta je er toch nog steeds alleen voor. Zo is het. Vaak ook reacties als slachtofferrol, schop onder de kont. Dat soort reacties helpt al helemaal niet. Die mensen ga ik dan dus gewoon uit de weg. Dus voel je je weer niet begrepen. Sta je er weer alleen voor.
zaterdag 8 november 2008 om 14:46
Het kan je tegenstaan, dat je dat moet doen, maar het is wel je EIGEN leven, en nogmaals, een ander doet het niet voor je hoor. Ik weet niet hoe vaak ik dit nog moet herhalen voordat het misschien een klein beetje tot je doordringt.
Zou het niet rot zijn om dood te gaan over een x aantal jaar (op je 70e, 80e, 90e, wat dan ook) en dan terug te kijken op een leven vol wrok en verdriet mbt die pesters die jou in je jeugd je leven zuur hebben gemaakt? Je jeugd is voorbij, het pesten is voorbij, het is toch echt tijd een beetje gelukkig te worden hoor, anders heb je uiteindelijk alleen jezelf ermee.
Bovendien wordt je telkens weer teleurgesteld omdat mensen inderdaad zat worden van de overslaande plaat van wrok, woede en verdriet. Niet omdat het niet érg is wat je is overkomen, maar omdat iederéén in zijn leven wel wat shit op te ruimen heeft en de meeste mensen daar toch echt wat minder lang in blijven hangen. Echt, je leven wordt niet leuker van deze houding, je leven wordt wél leuker als jij zelf bedenkt dat het waard is geleefd te worden en dat jíj het waard bent gelukkig te worden.
En nu ben ik er ook écht helemaal klaar mee want ik denk niet dat ook maar één iemand hier tot je doordringt.
Zou het niet rot zijn om dood te gaan over een x aantal jaar (op je 70e, 80e, 90e, wat dan ook) en dan terug te kijken op een leven vol wrok en verdriet mbt die pesters die jou in je jeugd je leven zuur hebben gemaakt? Je jeugd is voorbij, het pesten is voorbij, het is toch echt tijd een beetje gelukkig te worden hoor, anders heb je uiteindelijk alleen jezelf ermee.
Bovendien wordt je telkens weer teleurgesteld omdat mensen inderdaad zat worden van de overslaande plaat van wrok, woede en verdriet. Niet omdat het niet érg is wat je is overkomen, maar omdat iederéén in zijn leven wel wat shit op te ruimen heeft en de meeste mensen daar toch echt wat minder lang in blijven hangen. Echt, je leven wordt niet leuker van deze houding, je leven wordt wél leuker als jij zelf bedenkt dat het waard is geleefd te worden en dat jíj het waard bent gelukkig te worden.
En nu ben ik er ook écht helemaal klaar mee want ik denk niet dat ook maar één iemand hier tot je doordringt.
zaterdag 8 november 2008 om 15:00
Heb hier alleen met groeiende verbazing mee zitten lezen.
Wat moet jij een naar en verbitterd mens zijn zeg
Als je in werkelijkheid ook ben zoals je hier schrijft vindt ik het niet zo vreemd dat je je eenzaam voelt.
Ik zou er zeker niet tegen kunnen als iemand met zoveel negatieve energie in mijn omgeving zou verkeren.
Ik neem aan dat je ouder ben als 18 jaar, dus wordt het hoog tijd dat je volwassen wordt en niet steeds anderen (je moeder, je vriend, je oud klasgenoot) de schuld geeft van je ellendige leventje.
Je zal dit waarschijnlijk niet willen horen maar het wordt echt tijd voor die schop onder je hol.
En tangerine je hebt helemaal gelijk.Ik kan me niet voorstellen dat Elske op haar sterfbed niet vol spijt terug zal kijken op haar aan het verleden verspilde leven
Wat moet jij een naar en verbitterd mens zijn zeg
Als je in werkelijkheid ook ben zoals je hier schrijft vindt ik het niet zo vreemd dat je je eenzaam voelt.
Ik zou er zeker niet tegen kunnen als iemand met zoveel negatieve energie in mijn omgeving zou verkeren.
Ik neem aan dat je ouder ben als 18 jaar, dus wordt het hoog tijd dat je volwassen wordt en niet steeds anderen (je moeder, je vriend, je oud klasgenoot) de schuld geeft van je ellendige leventje.
Je zal dit waarschijnlijk niet willen horen maar het wordt echt tijd voor die schop onder je hol.
En tangerine je hebt helemaal gelijk.Ik kan me niet voorstellen dat Elske op haar sterfbed niet vol spijt terug zal kijken op haar aan het verleden verspilde leven
zaterdag 8 november 2008 om 15:06
quote:elske schreef op 08 november 2008 @ 12:42:
Hallo MD, had je ook een moeder thuis die nooit voor de opkwam? Die zei dat die kinderen op school gelijk hadden? Die je nooit gedag zei als je thuiskwam? Die nooit vroeg hoe je dag was? Die nooit voor jou opstond om te ontbijten of om je brood voor school klaar te maken of om je naar school te brengen? Had je ook een moeder die zei dat ze je liever niet gehad had? Dat je nooit iets zou bereiken? Dat ze je had gemaakt en je ook weer zou breken? Die zei dat ze de honden belangrijker vond dan jou? Die een pleeggezin voor jou ging zoeken omdat je lastig was? Had je dat ook als je thuis kwam na een hele dag op school geterroriseerd te worden op school?
fijn weekend!
Bah, wat ben jij een trut! MD is IN DE FIK GESTOKEN JA! Zit niet zo te miepen muts. Mijn vriendin heeft kanker op zeer jonge leeftijd. Heb jij dat ook? Niet? Fijn weekend!
MD, jij bent echt stoer, petje af! En wat een gave actie tov die jochies! Diep respect
Hallo MD, had je ook een moeder thuis die nooit voor de opkwam? Die zei dat die kinderen op school gelijk hadden? Die je nooit gedag zei als je thuiskwam? Die nooit vroeg hoe je dag was? Die nooit voor jou opstond om te ontbijten of om je brood voor school klaar te maken of om je naar school te brengen? Had je ook een moeder die zei dat ze je liever niet gehad had? Dat je nooit iets zou bereiken? Dat ze je had gemaakt en je ook weer zou breken? Die zei dat ze de honden belangrijker vond dan jou? Die een pleeggezin voor jou ging zoeken omdat je lastig was? Had je dat ook als je thuis kwam na een hele dag op school geterroriseerd te worden op school?
fijn weekend!
Bah, wat ben jij een trut! MD is IN DE FIK GESTOKEN JA! Zit niet zo te miepen muts. Mijn vriendin heeft kanker op zeer jonge leeftijd. Heb jij dat ook? Niet? Fijn weekend!
MD, jij bent echt stoer, petje af! En wat een gave actie tov die jochies! Diep respect
zaterdag 8 november 2008 om 15:14
Elske, wat een harteloos, verbitterd mens ben jij. Geen woord van medeleven naar Dubbelfriss toe, alleen maar geklaag over jouw leed. Ik voelde medeleven voor jou, maar dat is door je nare onmenselijke reactie voorgoed verdwenen. Zoek het maar lekker zelf uit, Elske.
En dubbelfriss, wat een geweldige instelling heb jij. Diep respect.
En dubbelfriss, wat een geweldige instelling heb jij. Diep respect.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
zaterdag 8 november 2008 om 15:19
En in plaats van Miss Dubbelfriss zo af te katten, kun je haar om tips vragen. Zij is haar pestverleden de baas geworden. Wil jij toch ook?
Enne, ik heb ook geen al te leuke jeugd gehad hoor. Jeugdzorg heeft op de stoep gestaan, ik heb 6 jaar niets tegen mijn vader gezegd, er werd gescholden, geslagen, mijn broer was onhandelbaar, ik haatte school, voelde me minderwaardig, ben ook een tijd achternagezeten door scholieren, ik voelde me ook extreem alleen.
Ja en? Tussen mijn ouders en ik is het weer helemaal goed, het verleden kan me niets meer schelen en sja, da's nog allemaal korter geleden hoor dan bij jou.
Zoals Marg al zei, ongeveer iedereen heeft iets meegemaakt. Daar ontkom je niet aan, dat is het leven. Maar zo erg ergens in blijven hangen...Volgens mij is het ook gewoon een makkelijk excuus. Omstandigheden de schuld geven is iets wat vaker voorkomt.
En ik kan er nog steeds niet over uit hoe jij reageert naar Miss Dubbelfriss toe. Werkelijk beneden alle peil. Ga je diep schamen zeg.
Enne, ik heb ook geen al te leuke jeugd gehad hoor. Jeugdzorg heeft op de stoep gestaan, ik heb 6 jaar niets tegen mijn vader gezegd, er werd gescholden, geslagen, mijn broer was onhandelbaar, ik haatte school, voelde me minderwaardig, ben ook een tijd achternagezeten door scholieren, ik voelde me ook extreem alleen.
Ja en? Tussen mijn ouders en ik is het weer helemaal goed, het verleden kan me niets meer schelen en sja, da's nog allemaal korter geleden hoor dan bij jou.
Zoals Marg al zei, ongeveer iedereen heeft iets meegemaakt. Daar ontkom je niet aan, dat is het leven. Maar zo erg ergens in blijven hangen...Volgens mij is het ook gewoon een makkelijk excuus. Omstandigheden de schuld geven is iets wat vaker voorkomt.
En ik kan er nog steeds niet over uit hoe jij reageert naar Miss Dubbelfriss toe. Werkelijk beneden alle peil. Ga je diep schamen zeg.
zaterdag 8 november 2008 om 15:20
verbitterd ben ik inderdaad ja. Dit is wat andere ervan gemaakt hebben. Ik was nooit zo geworden als anderen mij met respect behandeld hadden. En een beetje erkenning en medeleven vroeger was ook geen overbodige luxe geweest. Dit is dus wat pesten doet.
fijn dat jullie allemaal een goede instelling hebben.
edit: ik heb trouwens nog niet zoveel mensen voor mij in de bres zien springen als ik weer te horen krijg dat ik zeur, miep, muts, mauw, niets van mijn leven maak, geen instelling heb, slachtoffer ben, zielig ben en nog nooit iets gedaan heb.
fijn dat jullie allemaal een goede instelling hebben.
edit: ik heb trouwens nog niet zoveel mensen voor mij in de bres zien springen als ik weer te horen krijg dat ik zeur, miep, muts, mauw, niets van mijn leven maak, geen instelling heb, slachtoffer ben, zielig ben en nog nooit iets gedaan heb.
zaterdag 8 november 2008 om 15:27
Ben je echt geen troll Elske? Ik kan me niet voorstellen dat je dit serieus meent.
Anderen, anderen, ga je weer. Er zitten hier op het forum ook vrouwen die zijn verkracht door een oom of opa, of dames die zijn mishandeld door hun man. Die gaan ook weer verder met leven.
Bij ons op de lagere school zat er zo'n jankkind. Dat overal om jankte en altijd klikte bij de meester. Sja, met zo'n instelling vraag je er haast om. Hij werd niet echt gepest, maar we deden hem na enzovoorts. Jaren later zaten we eens op een feestje, hij was er ook, hele leuke jongen geworden. En toen zei hij tegen ons dat hij zo'n hekel aan ons had, het populaire groepje. Vooral omdat hij ook zo wilde zijn. Maar geen enkele verbitterdheid voor de rest, we hebben er nog om gelachen, al schaamden we ons wel een beetje.
Kinderen hebben nog geen overzicht van de gevolgen. Dat is typisch aan kinderen en pubers.
Overigens kwam ik een plaaggeest van mij eens tegen in de trein. En zoals ze daar zat, ach, weet je, ik voelde er niets bij. Ik had jarenlang een moorddadige hekel aan haar gehad, maar ik was ouder geworden, zij ook, en het deed me niets meer. Je groeit over zaken heen.
Anderen, anderen, ga je weer. Er zitten hier op het forum ook vrouwen die zijn verkracht door een oom of opa, of dames die zijn mishandeld door hun man. Die gaan ook weer verder met leven.
Bij ons op de lagere school zat er zo'n jankkind. Dat overal om jankte en altijd klikte bij de meester. Sja, met zo'n instelling vraag je er haast om. Hij werd niet echt gepest, maar we deden hem na enzovoorts. Jaren later zaten we eens op een feestje, hij was er ook, hele leuke jongen geworden. En toen zei hij tegen ons dat hij zo'n hekel aan ons had, het populaire groepje. Vooral omdat hij ook zo wilde zijn. Maar geen enkele verbitterdheid voor de rest, we hebben er nog om gelachen, al schaamden we ons wel een beetje.
Kinderen hebben nog geen overzicht van de gevolgen. Dat is typisch aan kinderen en pubers.
Overigens kwam ik een plaaggeest van mij eens tegen in de trein. En zoals ze daar zat, ach, weet je, ik voelde er niets bij. Ik had jarenlang een moorddadige hekel aan haar gehad, maar ik was ouder geworden, zij ook, en het deed me niets meer. Je groeit over zaken heen.
zaterdag 8 november 2008 om 15:44
quote:elske schreef op 08 november 2008 @ 15:20:
verbitterd ben ik inderdaad ja. Dit is wat andere ervan gemaakt hebben. Ik was nooit zo geworden als anderen mij met respect behandeld hadden. En een beetje erkenning en medeleven vroeger je leeft nu en niet vroeger was ook geen overbodige luxe geweest. Dit is dus wat pesten doet.Nee dat is wat jij het pesten met je laat doen
fijn dat jullie allemaal een goede instelling hebben.
edit: ik heb trouwens nog niet zoveel mensen voor mij in de bres zien springen als ik weer te horen krijg dat ik zeur, miep, muts, mauw, niets van mijn leven maak, geen instelling heb, slachtoffer ben, zielig ben en nog nooit iets gedaan heb.Denk ook niet dat er veel mensen zijn die in de bres zullen springen na je opmerkingen naar MB toe.Dat maakt je in mijn ogen alleen maar een ergere zeur,miep,muts mauw enz enz
verbitterd ben ik inderdaad ja. Dit is wat andere ervan gemaakt hebben. Ik was nooit zo geworden als anderen mij met respect behandeld hadden. En een beetje erkenning en medeleven vroeger je leeft nu en niet vroeger was ook geen overbodige luxe geweest. Dit is dus wat pesten doet.Nee dat is wat jij het pesten met je laat doen
fijn dat jullie allemaal een goede instelling hebben.
edit: ik heb trouwens nog niet zoveel mensen voor mij in de bres zien springen als ik weer te horen krijg dat ik zeur, miep, muts, mauw, niets van mijn leven maak, geen instelling heb, slachtoffer ben, zielig ben en nog nooit iets gedaan heb.Denk ook niet dat er veel mensen zijn die in de bres zullen springen na je opmerkingen naar MB toe.Dat maakt je in mijn ogen alleen maar een ergere zeur,miep,muts mauw enz enz
zaterdag 8 november 2008 om 15:52
ja, en jullie opmerkingen dan over dat je er maar overheen moet zetten? Zou ik daar niet nog mutseriger/klageriger e.d,.
van worden denk je?
Mishandeling e.d. is ook heel erg. Maar in die gevallen krijgt het slachtoffer erkenning, wordt de schuld niet bij het slachtoffer gelegd. Men laat het wel uit zijn hoofd om te zeggen dat verkrachting komt door het dragen van een te kort rokje door het slachtoffer. (en terecht dat dat niet gezegd wordt) Bij pesten gebeurt dat wel. Denk eens aan een kind dat hulp zoekt en van volwassen mensen te horen krijgt dat het je eigen schuld is door je karakter? Wat doet dat met een kind denk je? Hierboven weer een opmerking: dit is wat ik met pesten laat doen. Dus de oorzaak zou weer bij mij liggen.
Nee dit is wat jarenlange mishandeling zonder enige vorm van hulp met iemand doet. Iedereen wist het, niemand deed iets.
Over sommige dingen groei je niet heen. Zeker niet als je schuld (als kind!!!!!) altijd bij jou is gelegd zonder enig medeleven, hulp, erkenning of wat dan ook.
van worden denk je?
Mishandeling e.d. is ook heel erg. Maar in die gevallen krijgt het slachtoffer erkenning, wordt de schuld niet bij het slachtoffer gelegd. Men laat het wel uit zijn hoofd om te zeggen dat verkrachting komt door het dragen van een te kort rokje door het slachtoffer. (en terecht dat dat niet gezegd wordt) Bij pesten gebeurt dat wel. Denk eens aan een kind dat hulp zoekt en van volwassen mensen te horen krijgt dat het je eigen schuld is door je karakter? Wat doet dat met een kind denk je? Hierboven weer een opmerking: dit is wat ik met pesten laat doen. Dus de oorzaak zou weer bij mij liggen.
Nee dit is wat jarenlange mishandeling zonder enige vorm van hulp met iemand doet. Iedereen wist het, niemand deed iets.
Over sommige dingen groei je niet heen. Zeker niet als je schuld (als kind!!!!!) altijd bij jou is gelegd zonder enig medeleven, hulp, erkenning of wat dan ook.
zaterdag 8 november 2008 om 16:22
Lezen valt niet mee he.
Ik zeg dat pesten dat nu niet meer met je hoeft te doen maar dat je er zelf voor kiest om het nu nog veel met je te laten doen.Je ben nu volwassen en je kan nu zelf beslissen wat je met je leven doet.
Pesten kan inderdaad heel erg veel kapot maken maar je kan er zelf heel veel aan doen om te zorgen dat je je leven weer oppakt.En blijkbaar heb jij besloten om eeuwig het slachtoffer te blijven
Ik zeg dat pesten dat nu niet meer met je hoeft te doen maar dat je er zelf voor kiest om het nu nog veel met je te laten doen.Je ben nu volwassen en je kan nu zelf beslissen wat je met je leven doet.
Pesten kan inderdaad heel erg veel kapot maken maar je kan er zelf heel veel aan doen om te zorgen dat je je leven weer oppakt.En blijkbaar heb jij besloten om eeuwig het slachtoffer te blijven
zaterdag 8 november 2008 om 16:26
Oh, nou, gelukkig maar Elske, voor die vrouw wiens kinderen door haar man op het spoort werden gegooid. Want zij krijg er-ken-ning. Dat zal haar goed doen hoor!
Trek je je nu echt aan wat mensen vroeger tegen je zeiden? Dat het je eigen schuld was? Je vindt het toch niet je eigen schuld, dus waarom daar over miepen? Je kunt ook teveel zeiken.
En ja, kinderen met een bepaald karakter worden sneller gepest. Dat vind ik niet de schuld van het kind, maar het feit is er. En dat een kind zich als slachtoffer opstelt, ok. Maar iemand van jouw leeftijd die nog steeds die kinderachtige houding heeft? Grow up.
Trek je je nu echt aan wat mensen vroeger tegen je zeiden? Dat het je eigen schuld was? Je vindt het toch niet je eigen schuld, dus waarom daar over miepen? Je kunt ook teveel zeiken.
En ja, kinderen met een bepaald karakter worden sneller gepest. Dat vind ik niet de schuld van het kind, maar het feit is er. En dat een kind zich als slachtoffer opstelt, ok. Maar iemand van jouw leeftijd die nog steeds die kinderachtige houding heeft? Grow up.
zaterdag 8 november 2008 om 16:35
pesten veroorzaakt post traumatisch stress syndroom. Google er maar op, je zult best dingen vinden die je terugvindt in mijn manier van reageren. Het in jullie ogen " mijn kinderachtige manier van reageren' , het in jullie ogen niet nemen van beslissingen maar in het verleden blijven hangen zijn kenmerken van ptss. Niets eigen keuze dus, niet slachtofferrol dus, maar een gevolg van het pesten.
zaterdag 8 november 2008 om 16:43
Ik heb ook PTTS gehad hoor Elske. En weet je, zoals Marg zei, komt ongeveer iedereen daarvoor in aanmerking. Wil je nu horen dat je een verschrikkelijk leed met je meedraagt, of wil je vooruit? Wil je het meeste lijden van allen, of wil je misschien beseffen dat iedereen zijn nodige zaken met zich meedraagt?
Niemand geeft je de schuld van het pesten. Maar wel van je slachtofferhouding. Je pestverleden kun je niet veranderen, je houding wel.
Niemand geeft je de schuld van het pesten. Maar wel van je slachtofferhouding. Je pestverleden kun je niet veranderen, je houding wel.
zaterdag 8 november 2008 om 16:51
Wat een excuses weer. "Ik heb PTSS hoor, ik kan er ook niks aan doen dat ik me zo gedraag..."
Zó werkt dat dus niet met etiketjes...
'Anderen hebben me zo gemaakt', 'ik kan er zelf ook niks aan doen' en 'ik leef vooral niet mee met anderen, PTSS he'.. etc. etc.. Je wordt er echt niet aardiger/ leuker/ whatever van eigenlijk. Je maakt me echt boos. Je toont totaal geen medeleven. Dat is nog het ergste. Dat jij jezelf zielig vindt door je pestverleden en in de slachtofferrol kruipt is hooguit ergerlijk. Dat je echt 0,0 medeleven met anderen toont, dat wekt gewoon boosheid op. Echt waar.
Vind je jezelf nu echt het meest beklagenswaardige persoon van heel Nederland? Vóel je wel eens wat, behalve dan een heleboel verdriet en woede in jezelf? Heb je ooit gevoelens van medeleven voor ánderen gehad? Je komt echt héél harteloos over.
Zó werkt dat dus niet met etiketjes...
'Anderen hebben me zo gemaakt', 'ik kan er zelf ook niks aan doen' en 'ik leef vooral niet mee met anderen, PTSS he'.. etc. etc.. Je wordt er echt niet aardiger/ leuker/ whatever van eigenlijk. Je maakt me echt boos. Je toont totaal geen medeleven. Dat is nog het ergste. Dat jij jezelf zielig vindt door je pestverleden en in de slachtofferrol kruipt is hooguit ergerlijk. Dat je echt 0,0 medeleven met anderen toont, dat wekt gewoon boosheid op. Echt waar.
Vind je jezelf nu echt het meest beklagenswaardige persoon van heel Nederland? Vóel je wel eens wat, behalve dan een heleboel verdriet en woede in jezelf? Heb je ooit gevoelens van medeleven voor ánderen gehad? Je komt echt héél harteloos over.
zaterdag 8 november 2008 om 17:01
quote:elske schreef op 08 november 2008 @ 16:51:
Nou digitalis, zou je mij dan niet een tip geven hoe je daar vanaf bent gekomen in plaats van me weer een sneer te geven?
Sneer? Waar dan? Ik sneer niet hoor. Ik zeg alleen maar dat je je verleden niet kunt veranderen, maar dat je wel je houding kunt veranderen. Er bestaat nu eenmaal geen Teletijdmachine waar je in stapt en het verleden een andere wendig geeft. Lijkt me duidelijk, niet? En jij wil toch jezelf goed voelen?
Zwelgen in zelfmedelijden is mij ook niet vreemd, hoor. Maar het werkt wel verhelderend om te zien dat je niet de enige bent met een probleem. En dat gepest zijn niet het ergste van de wereld is. Wegteren aan een enge ziekte, je dierbaren verliezen, honger lijden, dat lijken me zaken waar je liever helemaal niet mee te maken krijgt. Ik zeg niet dat je alles moet bagatelliseren, maar kom op, het is gebeurd, lang geleden ook, en je moet door.
En ja, professionele hulp is een goede stap. Maar die heb je al gehad, zei je. En dat werkte niet. En weet je waarom? Omdat je niet verandert en dat denk ik ook niet wil. Dan houdt de macht van de psycholoog of psychiater ook op.
Als je erkenning wil: fijn. Elske, het is rot wat je is overkomen. Dat vindt iedereen hoor! Alleen raadt men aan niet voor de slachtofferrol te kiezen, omdat je daar nergens mee bent. Daar ben je ook gewoon echt nergens mee. En cru gezegd: dit is niemands probleem, alleen het jouwe. Dus frankly interesseert het me niets wat je voelt, maar ik neem aan dat het jou wel interesseert. Doe er dan wat aan! En ja, je kunt over zaken heenstappen. Je kunt zeggen: vandaag is het klaar, dat verleden is het verlede, en nu begint het heden.
Nou digitalis, zou je mij dan niet een tip geven hoe je daar vanaf bent gekomen in plaats van me weer een sneer te geven?
Sneer? Waar dan? Ik sneer niet hoor. Ik zeg alleen maar dat je je verleden niet kunt veranderen, maar dat je wel je houding kunt veranderen. Er bestaat nu eenmaal geen Teletijdmachine waar je in stapt en het verleden een andere wendig geeft. Lijkt me duidelijk, niet? En jij wil toch jezelf goed voelen?
Zwelgen in zelfmedelijden is mij ook niet vreemd, hoor. Maar het werkt wel verhelderend om te zien dat je niet de enige bent met een probleem. En dat gepest zijn niet het ergste van de wereld is. Wegteren aan een enge ziekte, je dierbaren verliezen, honger lijden, dat lijken me zaken waar je liever helemaal niet mee te maken krijgt. Ik zeg niet dat je alles moet bagatelliseren, maar kom op, het is gebeurd, lang geleden ook, en je moet door.
En ja, professionele hulp is een goede stap. Maar die heb je al gehad, zei je. En dat werkte niet. En weet je waarom? Omdat je niet verandert en dat denk ik ook niet wil. Dan houdt de macht van de psycholoog of psychiater ook op.
Als je erkenning wil: fijn. Elske, het is rot wat je is overkomen. Dat vindt iedereen hoor! Alleen raadt men aan niet voor de slachtofferrol te kiezen, omdat je daar nergens mee bent. Daar ben je ook gewoon echt nergens mee. En cru gezegd: dit is niemands probleem, alleen het jouwe. Dus frankly interesseert het me niets wat je voelt, maar ik neem aan dat het jou wel interesseert. Doe er dan wat aan! En ja, je kunt over zaken heenstappen. Je kunt zeggen: vandaag is het klaar, dat verleden is het verlede, en nu begint het heden.
