Werk & Studie
alle pijlers
oude klasgenoot
zondag 14 september 2008 om 21:12
Hallo,
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
zaterdag 8 november 2008 om 17:03
quote:elske schreef op 08 november 2008 @ 16:55:
Jij maakt mij ook boos met je slachtofferrol en zielig.
Als digitalis mij liever afbekt dan dat ze me helpt lijkt het me dat ze niet echt met mij begaan is en kan ze wat mij betreft beter wegblijven.
Nou nou, pot en ketel hoor. Gelukkig ben jij wel begaan met de medegepeste Miss Dubbelfriss (dit is sarcastisch bedoeld).
En afbekken? Dan heb je mij nooit zien afbekken geloof ik. Weet je, blijf lekker op je Troon der Trauma's zitten.
Jij maakt mij ook boos met je slachtofferrol en zielig.
Als digitalis mij liever afbekt dan dat ze me helpt lijkt het me dat ze niet echt met mij begaan is en kan ze wat mij betreft beter wegblijven.
Nou nou, pot en ketel hoor. Gelukkig ben jij wel begaan met de medegepeste Miss Dubbelfriss (dit is sarcastisch bedoeld).
En afbekken? Dan heb je mij nooit zien afbekken geloof ik. Weet je, blijf lekker op je Troon der Trauma's zitten.
zaterdag 8 november 2008 om 17:08
Ik zeg al, als jij mij liever afbekt dan dat je me helpt, blijf dan lekker weg. Je had me ook kunnen zeggen hoe je er vanaf bent gekomen. Daar had je me meer plezier mee gedaan.
Bij md werd ik ontzettend pissig omdat ik weer slachtofferrol en schop onder de kont voorbij zag komen. Ik wilde even aangeven hoe het vroeger was om en op school en thuis niet gewenst te zijn. Mag zeker niet? Nee, we blijven liever tegen mij aanklagen dat ik slachtofferrol en schop onder de kont moet hebben, dat mag dan weer wel.
Bij md werd ik ontzettend pissig omdat ik weer slachtofferrol en schop onder de kont voorbij zag komen. Ik wilde even aangeven hoe het vroeger was om en op school en thuis niet gewenst te zijn. Mag zeker niet? Nee, we blijven liever tegen mij aanklagen dat ik slachtofferrol en schop onder de kont moet hebben, dat mag dan weer wel.
zaterdag 8 november 2008 om 17:10
quote:tangerine schreef op 08 november 2008 @ 17:03:
Ik plak geen enkel etiketje op je, ik zeg alleen dat je overkomt als een totaal niet empathische zeur. Dat je je excuses niet aanbiedt is me echt een raadsel.andersom ook, zeur. met je zielig en geen gevoelens van medeleven hebben e.d. Als er iemand is die altijd naar een ander luistert en helpt en advies geeft, ben ik het wel. Wat weet jij ervan?
Ik plak geen enkel etiketje op je, ik zeg alleen dat je overkomt als een totaal niet empathische zeur. Dat je je excuses niet aanbiedt is me echt een raadsel.andersom ook, zeur. met je zielig en geen gevoelens van medeleven hebben e.d. Als er iemand is die altijd naar een ander luistert en helpt en advies geeft, ben ik het wel. Wat weet jij ervan?
zaterdag 8 november 2008 om 17:13
Nee dat mag inderdaad niet nee.
MissDubbelfriss spreekt vanuit haar eigen ervaring en ik heb haar post juist als behulpzaam naar jou toe opgevat. dat jij oogklepjes op hebt en direct over de rooie gaat als iemand zegt dat je eens uit die slachtofferrol moet kruipen is jouw probleem.
Als véél mensen zeggen dat je zo overkomt zou je eens naar je eigen rol moeten kijken ipv maar om je heen te gaan schoppen, boos worden op iedereen, roepen dat je PTSS hebt en er dús niks aan kan doen, schreeuwen dat iedereen maar weg moet blijven en nogmaals benadrukken hoe zielig je bent.
Ik vind het echt onbeschóft dat iemand een persoonlijk verhaal met je deelt en dat je dan nógmaals even wil benadrukken dat jij toch heus zieliger bent omdat je mamma ook al niet lief was.
Ja, je hebt een kutjeugd gehad, geeft dat je maar het recht om je als een kreng te gedragen tov anderen? Nee toch? Leer eens wat empathie, want ter informatie: een normáál mens reageert geschokt als ze hoort dat een ander mens in de FIK is gestoken.
BAH.
MissDubbelfriss spreekt vanuit haar eigen ervaring en ik heb haar post juist als behulpzaam naar jou toe opgevat. dat jij oogklepjes op hebt en direct over de rooie gaat als iemand zegt dat je eens uit die slachtofferrol moet kruipen is jouw probleem.
Als véél mensen zeggen dat je zo overkomt zou je eens naar je eigen rol moeten kijken ipv maar om je heen te gaan schoppen, boos worden op iedereen, roepen dat je PTSS hebt en er dús niks aan kan doen, schreeuwen dat iedereen maar weg moet blijven en nogmaals benadrukken hoe zielig je bent.
Ik vind het echt onbeschóft dat iemand een persoonlijk verhaal met je deelt en dat je dan nógmaals even wil benadrukken dat jij toch heus zieliger bent omdat je mamma ook al niet lief was.
Ja, je hebt een kutjeugd gehad, geeft dat je maar het recht om je als een kreng te gedragen tov anderen? Nee toch? Leer eens wat empathie, want ter informatie: een normáál mens reageert geschokt als ze hoort dat een ander mens in de FIK is gestoken.
BAH.
zaterdag 8 november 2008 om 17:14
quote:elske schreef op 08 november 2008 @ 17:08:
Ik zeg al, als jij mij liever afbekt dan dat je me helpt, blijf dan lekker weg. Je had me ook kunnen zeggen hoe je er vanaf bent gekomen. Daar had je me meer plezier mee gedaan.
Bij md werd ik ontzettend pissig omdat ik weer slachtofferrol en schop onder de kont voorbij zag komen. Ik wilde even aangeven hoe het vroeger was om en op school en thuis niet gewenst te zijn. Mag zeker niet? Nee, we blijven liever tegen mij aanklagen dat ik slachtofferrol en schop onder de kont moet hebben, dat mag dan weer wel.
Ik zeg dat toch: I chose not to care. En Miss Dubbelfriss zet een heel stuk neer over haar ervaringen, waar je ook iets van kunt leren. Maar feitelijk is het gewoon heel simpel: niet meer aan denken, jezelf overtuigen dat je nu wel de moeite waard bent.
Je weet heus wel dat jouw post naar Miss Dubbelfriss een jankpost was. Kom nou, je had ook gewoon kunnen zeggen: "MD, ik vind je verhaal boeiend, goed dat je er vanaf bent gekomen, heb je tips, behalve dan dat schop voor de kont? Ik weet niet hoe het bij jou zat, maar thuis kreeg ik geen steun en voelde me daar, net als op school, erg ongewenst"
Dat was al aardiger geweest, minder zeikerig, en minder beschuldigend naar MD toe.
Ik zeg al, als jij mij liever afbekt dan dat je me helpt, blijf dan lekker weg. Je had me ook kunnen zeggen hoe je er vanaf bent gekomen. Daar had je me meer plezier mee gedaan.
Bij md werd ik ontzettend pissig omdat ik weer slachtofferrol en schop onder de kont voorbij zag komen. Ik wilde even aangeven hoe het vroeger was om en op school en thuis niet gewenst te zijn. Mag zeker niet? Nee, we blijven liever tegen mij aanklagen dat ik slachtofferrol en schop onder de kont moet hebben, dat mag dan weer wel.
Ik zeg dat toch: I chose not to care. En Miss Dubbelfriss zet een heel stuk neer over haar ervaringen, waar je ook iets van kunt leren. Maar feitelijk is het gewoon heel simpel: niet meer aan denken, jezelf overtuigen dat je nu wel de moeite waard bent.
Je weet heus wel dat jouw post naar Miss Dubbelfriss een jankpost was. Kom nou, je had ook gewoon kunnen zeggen: "MD, ik vind je verhaal boeiend, goed dat je er vanaf bent gekomen, heb je tips, behalve dan dat schop voor de kont? Ik weet niet hoe het bij jou zat, maar thuis kreeg ik geen steun en voelde me daar, net als op school, erg ongewenst"
Dat was al aardiger geweest, minder zeikerig, en minder beschuldigend naar MD toe.
zaterdag 8 november 2008 om 17:15
zaterdag 8 november 2008 om 17:18
Oh, ik heb je al weet ik veel hoeveel keer gezegd dat ik vind dat je een rotjeugd hebt gehad en mijn medeleven daarover betoond. Maar voor het gemak lees je daar maar weer over heen. En nu ga ik het niet nóg een keer herhalen want je leest het toch niet.
Ik vind je als volwassene onuitstaanbaar overkomen.
Ik vind je als volwassene onuitstaanbaar overkomen.
zaterdag 8 november 2008 om 17:19
quote:Digitalis schreef op 08 november 2008 @ 17:14:
[...]
Ik zeg dat toch: I chose not to care. En Miss Dubbelfriss zet een heel stuk neer over haar ervaringen, waar je ook iets van kunt leren. Maar feitelijk is het gewoon heel simpel: niet meer aan denken, jezelf overtuigen dat je nu wel de moeite waard bent.
Je weet heus wel dat jouw post naar Miss Dubbelfriss een jankpost was. Kom nou, je had ook gewoon kunnen zeggen: "MD, ik vind je verhaal boeiend, goed dat je er vanaf bent gekomen, heb je tips, behalve dan dat schop voor de kont? Ik weet niet hoe het bij jou zat, maar thuis kreeg ik geen steun en voelde me daar, net als op school, erg ongewenst"
Dat was al aardiger geweest, minder zeikerig, en minder beschuldigend naar MD toe.ja, om dan vervolgens weer 10 mensen over me heen te krijgen die iets roepen over niet in slachtofferrol blijven hangen. Ik was ze alvast voor.
[...]
Ik zeg dat toch: I chose not to care. En Miss Dubbelfriss zet een heel stuk neer over haar ervaringen, waar je ook iets van kunt leren. Maar feitelijk is het gewoon heel simpel: niet meer aan denken, jezelf overtuigen dat je nu wel de moeite waard bent.
Je weet heus wel dat jouw post naar Miss Dubbelfriss een jankpost was. Kom nou, je had ook gewoon kunnen zeggen: "MD, ik vind je verhaal boeiend, goed dat je er vanaf bent gekomen, heb je tips, behalve dan dat schop voor de kont? Ik weet niet hoe het bij jou zat, maar thuis kreeg ik geen steun en voelde me daar, net als op school, erg ongewenst"
Dat was al aardiger geweest, minder zeikerig, en minder beschuldigend naar MD toe.ja, om dan vervolgens weer 10 mensen over me heen te krijgen die iets roepen over niet in slachtofferrol blijven hangen. Ik was ze alvast voor.
zaterdag 8 november 2008 om 17:21
" dat jij toch heus zieliger bent omdat je mamma ook al niet lief was" quote:tangerine schreef op 08 november 2008 @ 17:18:
Oh, ik heb je al weet ik veel hoeveel keer gezegd dat ik vind dat je een rotjeugd hebt gehad en mijn medeleven daarover betoond. Maar voor het gemak lees je daar maar weer over heen. En nu ga ik het niet nóg een keer herhalen want je leest het toch niet.
Ik vind je als volwassene onuitstaanbaar overkomen.wat hierboven vet is gemaakt klink niet echt als medeleven betonen. neem me niet kwalijk. En dan ook nog zeggen dat IK niet normaal reageer. Kom op zeg.
Oh, ik heb je al weet ik veel hoeveel keer gezegd dat ik vind dat je een rotjeugd hebt gehad en mijn medeleven daarover betoond. Maar voor het gemak lees je daar maar weer over heen. En nu ga ik het niet nóg een keer herhalen want je leest het toch niet.
Ik vind je als volwassene onuitstaanbaar overkomen.wat hierboven vet is gemaakt klink niet echt als medeleven betonen. neem me niet kwalijk. En dan ook nog zeggen dat IK niet normaal reageer. Kom op zeg.
zaterdag 8 november 2008 om 17:22
zaterdag 8 november 2008 om 17:35
Elske joh, zet die computer uit en ga iets leuks doen. Ik denk niet dat het forum voor jou een goede plek is om over je gevoelens en problemen te praten. De meeste mensen hier hebben het goed met je voor, maar op één of andere manier dringt dat niet tot je door. Het lijkt of je selectief leest en heel kwaad wordt als je iets leest waardoor je getriggerd wordt (bv over de slachtofferrol) Volgens mij wordt je hier niet vrolijker van. Je schreef dat je hulp hebt. Ik hoop dat je hem/haar vertrouwt en open gesprekken kunt voeren.
zaterdag 8 november 2008 om 17:38
Een posttraumatische stressstoornis (PTSS) kan ontstaan als iemand een ingrijpende gebeurtenis heeft meegemaakt. Er kunnen allerlei psychische en lichamelijke klachten ontstaan. Voorbeelden van ingrijpende, traumatische gebeurtenissen zijn verkrachting, incest, beroving, een auto-ongeluk, oorlogssituaties. Het verwerken van zulke gebeurtenissen is een langdurig en moeilijk proces en soms komt iemand daar niet goed doorheen. Wie het trauma niet goed kan verwerken, blijft er als het ware in steken. Op dat moment spreek je van een posttraumatische stressstoornis (PTSS) Het leven kan daardoor totaal ontregeld raken.
PTSS komt voor op alle leeftijden. Anders dan bij andere angststoornissen, laat de aanleiding tot de angst zich niet vermijden. Men draagt de gebeurtenissen bij zich en dat geeft een voortdurende spanning. Bij kinderen uit dit zich met name in psychosomatische klachten als buikpijn en hoofdpijn. Mensen met PTSS gaan zich vaak afsluiten. Ze proberen situaties te vermijden die herinneringen aan het trauma op kunnen roepen. Vaak leidt dit tot een emotionele vervlakking, ze reageren alsof ze verdoofd zijn. Soms is er sprake van geheugenverlies, een beschermingsmechanisme tegen herinneringen die te veel angst oproepen. Maar hoe mensen ook proberen om het uit de weg te gaan, zolang de gebeurtenissen niet verwerkt zijn, blijven ze in volle hevigheid aanwezig. Mensen blijven dus onder spanning staan en zijn voortdurend waakzaam. Daardoor zijn ze vaak prikkelbaar en schrikachtig en hebben ze last van slaap- en concentratiestoornissen. Schuld- en minderwaardigheidsgevoelens komen ook vaak voor.
Als PTSS lang aanhoudt, kunnen de psychische problemen zich uitbreiden en kan iemand depressief worden, suïcidale gedachten krijgen of agressief worden. Ook voor de mensen in de omgeving heeft PTSS grote gevolgen. Aangezien de traumatische gebeurtenissen niet verwerkt worden, blijft iemand als het ware opgesloten in zichzelf: echte belangstelling voor anderen kan men niet opbrengen. De combinatie van emotionele vervlakking en - zacht gezegd - een slecht humeur dat maar aanblijft, veroorzaakt onherroepelijk spanningen.
De ervaring leert dat vier op de vijf mensen na een schokkende gebeurtenis het verwerkingsproces na kortere of langere tijd tot een goed einde brengen. De vijfde zoekt professionele hulp. De soort hulp hangt af van de ernst van de klachten. Bij minder zware klachten is de behandeling veelal op de gebeurtenis zelf gericht, met de bedoeling de verwerking op gang te brengen. Dat is doorgaans voldoende: er hoeft niet doorbehandeld te worden tot de verwerking helemaal is afgerond. Behandeling van zwaardere trauma's, bijvoorbeeld langdurig seksueel geweld of pesterijen, is veel ingewikkelder en vraagt veel meer tijd.
Hier laat ik het maar bij.
Cherrytomaatje, hier laat ik het inderdaad maar even bij. Ik ga nu maar eten koken, maar of dat zo leuk is. Ik hoop ook dat het uiteindelijk goed komt.
groetjes
PTSS komt voor op alle leeftijden. Anders dan bij andere angststoornissen, laat de aanleiding tot de angst zich niet vermijden. Men draagt de gebeurtenissen bij zich en dat geeft een voortdurende spanning. Bij kinderen uit dit zich met name in psychosomatische klachten als buikpijn en hoofdpijn. Mensen met PTSS gaan zich vaak afsluiten. Ze proberen situaties te vermijden die herinneringen aan het trauma op kunnen roepen. Vaak leidt dit tot een emotionele vervlakking, ze reageren alsof ze verdoofd zijn. Soms is er sprake van geheugenverlies, een beschermingsmechanisme tegen herinneringen die te veel angst oproepen. Maar hoe mensen ook proberen om het uit de weg te gaan, zolang de gebeurtenissen niet verwerkt zijn, blijven ze in volle hevigheid aanwezig. Mensen blijven dus onder spanning staan en zijn voortdurend waakzaam. Daardoor zijn ze vaak prikkelbaar en schrikachtig en hebben ze last van slaap- en concentratiestoornissen. Schuld- en minderwaardigheidsgevoelens komen ook vaak voor.
Als PTSS lang aanhoudt, kunnen de psychische problemen zich uitbreiden en kan iemand depressief worden, suïcidale gedachten krijgen of agressief worden. Ook voor de mensen in de omgeving heeft PTSS grote gevolgen. Aangezien de traumatische gebeurtenissen niet verwerkt worden, blijft iemand als het ware opgesloten in zichzelf: echte belangstelling voor anderen kan men niet opbrengen. De combinatie van emotionele vervlakking en - zacht gezegd - een slecht humeur dat maar aanblijft, veroorzaakt onherroepelijk spanningen.
De ervaring leert dat vier op de vijf mensen na een schokkende gebeurtenis het verwerkingsproces na kortere of langere tijd tot een goed einde brengen. De vijfde zoekt professionele hulp. De soort hulp hangt af van de ernst van de klachten. Bij minder zware klachten is de behandeling veelal op de gebeurtenis zelf gericht, met de bedoeling de verwerking op gang te brengen. Dat is doorgaans voldoende: er hoeft niet doorbehandeld te worden tot de verwerking helemaal is afgerond. Behandeling van zwaardere trauma's, bijvoorbeeld langdurig seksueel geweld of pesterijen, is veel ingewikkelder en vraagt veel meer tijd.
Hier laat ik het maar bij.
Cherrytomaatje, hier laat ik het inderdaad maar even bij. Ik ga nu maar eten koken, maar of dat zo leuk is. Ik hoop ook dat het uiteindelijk goed komt.
groetjes
zaterdag 8 november 2008 om 17:39
quote:elske schreef op 08 november 2008 @ 17:31:
als het je niet kan schelen, waarom reageer je dan eigenlijk?
beledigingen zien waar ze niet zijn. Waar zou dat nou door komen? Dat mag ik niet zeggen, want dan zit ik in een slachtofferrol, dus ik zeg maar niks dan he.
Pomtiedom.
Joh, ik ben gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis. Toch geef ik die diagnose echt nooit de schuld van mijn gedrag.
Ergo, je vertoont slap gedrag. En nee, dat komt niet door je pestverleden, maar door je karakter dat zo slap als een natte vaatdoek is.
als het je niet kan schelen, waarom reageer je dan eigenlijk?
beledigingen zien waar ze niet zijn. Waar zou dat nou door komen? Dat mag ik niet zeggen, want dan zit ik in een slachtofferrol, dus ik zeg maar niks dan he.
Pomtiedom.
Joh, ik ben gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis. Toch geef ik die diagnose echt nooit de schuld van mijn gedrag.
Ergo, je vertoont slap gedrag. En nee, dat komt niet door je pestverleden, maar door je karakter dat zo slap als een natte vaatdoek is.
zaterdag 8 november 2008 om 17:39
Elske, deze vraag heb ik je al meer gesteld maar bij gebrek aan antwoord en het feit dat het me blijft boeien, stel ik hem gewoon weer.
Waarom kom je in hemelsnaam keer op keer op keer op keer op het vivaforum terug, wétende welke reacties je zult krijgen op herhaaldelijk uiteindelijk dezelfde essentie in jouw visie van jouw leven (men doet mij dit aan, ik gedraag me niet in een slachtofferrol, het is niet eerlijk). Je wéét dat je de wind van voren zult krijgen vroeg of laat.
Tel ik daar dan bij op dat je in iedere discussie omtrent pesten mensen met een positief geluid negeert. Hun postings haal je hooguit negatief aan, maar nimmer positief. Mensen die je empathie bieden negeer je stelselmatig. Die postings haal je pas bij als je dat kunt gebruiken als kruid om andere forummers 'af te straffen' die in jouw ogen jouw valselijk beschuldigen. Je reageert niet of nauwelijks op empathie of positieve verhalen. Maar zodra er een schijntje van kritiek volgt of iets dat jij opvat als kritiek, dan ben je er als de kippen bij. Bijt je je vast als geen ander, en post je een slag in de rondte. Wat is dat toch?
Persoonlijk krijg ik bij zo'n optelsom het gevoel dat je bewust of onbewust je maar wat graag verkeerd in de rol van 'aangevallene'. Je doet er alles aan om in die rol te komen en zodra je die ook maar denkt te vinden, bingo; volharding. Ik kan het faliekant mis hebben, uiteraard. Maar ondergetekende halve gek had het allang al geweten na de 1e eeuwiglopende discussie omtrent pesten en een dergelijke visie daarop; wegwezen. Dat is kennelijk dan geen plek waar ik me prettig zou voelen, dus waarom zou ik daar ook maar een seconde langer blijven?
MD: je hebt al eens meer wat losgelaten in andere topics hieromtrent. Misschien hebben we zelfs er wel eens samen over gepost, kan me dat niet meer 1-2-3 herinneren. Weet wel dat ik deze details niet eerder gelezen heb. Ongekend! Chapeau, dat je de regie en controle bij jezelf houdt.
Waarom kom je in hemelsnaam keer op keer op keer op keer op het vivaforum terug, wétende welke reacties je zult krijgen op herhaaldelijk uiteindelijk dezelfde essentie in jouw visie van jouw leven (men doet mij dit aan, ik gedraag me niet in een slachtofferrol, het is niet eerlijk). Je wéét dat je de wind van voren zult krijgen vroeg of laat.
Tel ik daar dan bij op dat je in iedere discussie omtrent pesten mensen met een positief geluid negeert. Hun postings haal je hooguit negatief aan, maar nimmer positief. Mensen die je empathie bieden negeer je stelselmatig. Die postings haal je pas bij als je dat kunt gebruiken als kruid om andere forummers 'af te straffen' die in jouw ogen jouw valselijk beschuldigen. Je reageert niet of nauwelijks op empathie of positieve verhalen. Maar zodra er een schijntje van kritiek volgt of iets dat jij opvat als kritiek, dan ben je er als de kippen bij. Bijt je je vast als geen ander, en post je een slag in de rondte. Wat is dat toch?
Persoonlijk krijg ik bij zo'n optelsom het gevoel dat je bewust of onbewust je maar wat graag verkeerd in de rol van 'aangevallene'. Je doet er alles aan om in die rol te komen en zodra je die ook maar denkt te vinden, bingo; volharding. Ik kan het faliekant mis hebben, uiteraard. Maar ondergetekende halve gek had het allang al geweten na de 1e eeuwiglopende discussie omtrent pesten en een dergelijke visie daarop; wegwezen. Dat is kennelijk dan geen plek waar ik me prettig zou voelen, dus waarom zou ik daar ook maar een seconde langer blijven?
MD: je hebt al eens meer wat losgelaten in andere topics hieromtrent. Misschien hebben we zelfs er wel eens samen over gepost, kan me dat niet meer 1-2-3 herinneren. Weet wel dat ik deze details niet eerder gelezen heb. Ongekend! Chapeau, dat je de regie en controle bij jezelf houdt.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 8 november 2008 om 18:28
Toch handig, dat iemand je de suggestie aan de hand heeft gedaan dat je wel eens ptss kunt hebben. Geweldig excuus. Wel apart dat al die therapeuten etc dat nooit hebben ontdekt want voor iemand het hier riep, had je het nergens over. En voor het gemak lees je er ook maar even overheen dat in diezelfde post een zeer succesvolle behandeling tegen ptss wordt genoemd.
Elske, jij wilt niet dat het beter met je gaat. Jij wilt zielig zijn, want blijkbaar levert je dat iets op. Wat, dat is me een raadsel.
Ik heb op dit topic meerdere forummers, die altijd begaan zijn met anderen en altijd goede adviezen geven, stuk zien lopen op die plaat die jij voor je harses hebt. Ik zit al 15 jaar in de psychosociale hulpverlening, maar ik had jou zonder meer uit mijn caseload gemieterd als kansloos geval. Je kunt je tijd en energie beter besteden aan mensen die wel willen, die wel vooruit willen. Geen psycholoog of psychiater zal jou kunnen helpen, als jij dit niet wilt loslaten. Wilt, ja. Want je kan het wel maar je wilt het niet.
Jouw reactie op MDF is vreselijk onbeschoft. Hoe durf je.
MDF, petje af. Ik heb bewondering voor je hoe jij jezelf wel hebt kunnen redden.
Elske, jij wilt niet dat het beter met je gaat. Jij wilt zielig zijn, want blijkbaar levert je dat iets op. Wat, dat is me een raadsel.
Ik heb op dit topic meerdere forummers, die altijd begaan zijn met anderen en altijd goede adviezen geven, stuk zien lopen op die plaat die jij voor je harses hebt. Ik zit al 15 jaar in de psychosociale hulpverlening, maar ik had jou zonder meer uit mijn caseload gemieterd als kansloos geval. Je kunt je tijd en energie beter besteden aan mensen die wel willen, die wel vooruit willen. Geen psycholoog of psychiater zal jou kunnen helpen, als jij dit niet wilt loslaten. Wilt, ja. Want je kan het wel maar je wilt het niet.
Jouw reactie op MDF is vreselijk onbeschoft. Hoe durf je.
MDF, petje af. Ik heb bewondering voor je hoe jij jezelf wel hebt kunnen redden.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 8 november 2008 om 18:47
ik heb helemaal geen plaat. Ik word zwaar geirriteerd van mensen die maar steeds met termen blijven gooien als slachtofferrol e.d. Daar heb ik het helemaal mee gehad. je kan ook gewoon naar iemand luisteren, zonder meteen met die termen aan te komen.
Als de mensen dan zo met mij begaan zijn, waarom bekken ze me dan af ipv advies te geven? Reageer dan gewoon niet. Is iedereen blij.
ik blijf reageren omdat ik het er niet mee eens ben dat mensen die gepest maar steeds als slachtoffer, slap e.d. worden afgeschilderd.
Als de mensen dan zo met mij begaan zijn, waarom bekken ze me dan af ipv advies te geven? Reageer dan gewoon niet. Is iedereen blij.
ik blijf reageren omdat ik het er niet mee eens ben dat mensen die gepest maar steeds als slachtoffer, slap e.d. worden afgeschilderd.
zaterdag 8 november 2008 om 18:48
quote:elske schreef op 08 november 2008 @ 18:47:
ik heb helemaal geen plaat. Ik word zwaar geirriteerd van mensen die maar steeds met termen blijven gooien als slachtofferrol e.d. Daar heb ik het helemaal mee gehad. je kan ook gewoon naar iemand luisteren, zonder meteen met die termen aan te komen.
Als de mensen dan zo met mij begaan zijn, waarom bekken ze me dan af ipv advies te geven? Reageer dan gewoon niet. Is iedereen blij.
ik blijf reageren omdat ik het er niet mee eens ben dat mensen die gepest maar steeds als slachtoffer, slap e.d. worden afgeschilderd.Huh????????? Je vindt jezelf toch een enorm slachtoffer?
ik heb helemaal geen plaat. Ik word zwaar geirriteerd van mensen die maar steeds met termen blijven gooien als slachtofferrol e.d. Daar heb ik het helemaal mee gehad. je kan ook gewoon naar iemand luisteren, zonder meteen met die termen aan te komen.
Als de mensen dan zo met mij begaan zijn, waarom bekken ze me dan af ipv advies te geven? Reageer dan gewoon niet. Is iedereen blij.
ik blijf reageren omdat ik het er niet mee eens ben dat mensen die gepest maar steeds als slachtoffer, slap e.d. worden afgeschilderd.Huh????????? Je vindt jezelf toch een enorm slachtoffer?
zaterdag 8 november 2008 om 18:48
quote:Digitalis schreef op 08 november 2008 @ 17:39:
[...]
Pomtiedom.
Joh, ik ben gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis. Toch geef ik die diagnose echt nooit de schuld van mijn gedrag.
Ergo, je vertoont slap gedrag. En nee, dat komt niet door je pestverleden, maar door je karakter dat zo slap als een natte vaatdoek is.nee, jij hebt een lekker karakter. Zogenaamd met iemand begaan zijn, en dan niet met een oplossing komen die jouzelf blijkbaar wel geholpen heeft. In plaats daarvan iemand afbekken. Nee dan heb je pas echt karakter. Ik zou er een vb aan moeten nemen.
[...]
Pomtiedom.
Joh, ik ben gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis. Toch geef ik die diagnose echt nooit de schuld van mijn gedrag.
Ergo, je vertoont slap gedrag. En nee, dat komt niet door je pestverleden, maar door je karakter dat zo slap als een natte vaatdoek is.nee, jij hebt een lekker karakter. Zogenaamd met iemand begaan zijn, en dan niet met een oplossing komen die jouzelf blijkbaar wel geholpen heeft. In plaats daarvan iemand afbekken. Nee dan heb je pas echt karakter. Ik zou er een vb aan moeten nemen.
