Zwanger
alle pijlers
Achternaam kind, we komen er niet uit!?
dinsdag 29 oktober 2013 om 16:55
Zo stom, maar we komen er niet aan uit met de achternaam van ons binnenkort verwachte kind! Veel stellen vinden het moeilijk om een voornaam te kiezen, wij hebben discussie over de achternaam!
Tegenwoordig mogen we dus kiezen, het kind mag de achternaam van de man of van de vrouw dragen. We zijn niet getrouwd. Ik vind dat mijn achternaam mooier is en vind het moeilijk om mijn achternaam te veranderen in zijn naam en ons toekomstige kind ook zijn naam te geven. Hij vindt dat de traditie is om de naam van de man te geven. Als ik zou trouwen, dan zou ik zowel mijn naam als zijn naam willen dragen. Doe ik nu zo moelijk? Of heb ik gelijk?
Wie heeft dit ook wel eens mee gemaakt? En wat hebben jullie gekozen? Of wie weet een oplossing?
Tegenwoordig mogen we dus kiezen, het kind mag de achternaam van de man of van de vrouw dragen. We zijn niet getrouwd. Ik vind dat mijn achternaam mooier is en vind het moeilijk om mijn achternaam te veranderen in zijn naam en ons toekomstige kind ook zijn naam te geven. Hij vindt dat de traditie is om de naam van de man te geven. Als ik zou trouwen, dan zou ik zowel mijn naam als zijn naam willen dragen. Doe ik nu zo moelijk? Of heb ik gelijk?
Wie heeft dit ook wel eens mee gemaakt? En wat hebben jullie gekozen? Of wie weet een oplossing?
dinsdag 29 oktober 2013 om 20:24
quote:BlauwTheekopje schreef op 29 oktober 2013 @ 20:19:
[...]
Maar andersom kan wel? Want dan lijkt het niet alsof hij jouw bezit is?
....Zeg ik dat? Nee, ik verwacht niet dat mijn partner dat zou doen als ik het niet eens zou overwegen. Ik had er andersom ook eigenlijk nog nooit over nagedacht. Van mij hoeft het ook allemaal niet zo, trouwen etc. Maar dat is mijn mening en dat hoef jij niet te vinden.
[...]
Maar andersom kan wel? Want dan lijkt het niet alsof hij jouw bezit is?
....Zeg ik dat? Nee, ik verwacht niet dat mijn partner dat zou doen als ik het niet eens zou overwegen. Ik had er andersom ook eigenlijk nog nooit over nagedacht. Van mij hoeft het ook allemaal niet zo, trouwen etc. Maar dat is mijn mening en dat hoef jij niet te vinden.
... high heels and a bad attitude
dinsdag 29 oktober 2013 om 20:39
quote:BlauwTheekopje schreef op 29 oktober 2013 @ 20:19:
[...]
Maar andersom kan wel? Want dan lijkt het niet alsof hij jouw bezit is?
Ik vind dit altijd zo'n raar argument. Hoezo ben je dan opeens iemands bezit?
Ik vind het juist mooi als iedereen in de familie dezelfde achternaam heeft. En ja ik ben een ouderwetse doos want ik vind die nieuwerwetse ideeën van de naam van de vrouw aannemen raar.
Bij kinderen net zo. Ik vraag me bij kinderen met de achternaam van de moeder altijd af of de vader dan soms niet de vader is ofzo. Toch raar dat je kinderen een ander achternaam hebben?
De moeder draagt het kind van hun samen in de buik, de vader geeft zijn naam eraan.Dat heb ik inderdaad ook. Als ik hoor dat mevrouw X met kinderen AX BX en CX op vakantie gaat met meneer Y vraag ik me altijd af of het inderdaad zijn kinderen zijn. Ik vind het waardevol dat een gezin 1 familienaam voert, en of dat de naam van de man of vrouw is zal me worst wezen. In dit geval zou ik dus ook kiezen voor een GP of trouwen, en welke naam het kind krijgt krijgen ook beide partners..
[...]
Maar andersom kan wel? Want dan lijkt het niet alsof hij jouw bezit is?
Ik vind dit altijd zo'n raar argument. Hoezo ben je dan opeens iemands bezit?
Ik vind het juist mooi als iedereen in de familie dezelfde achternaam heeft. En ja ik ben een ouderwetse doos want ik vind die nieuwerwetse ideeën van de naam van de vrouw aannemen raar.
Bij kinderen net zo. Ik vraag me bij kinderen met de achternaam van de moeder altijd af of de vader dan soms niet de vader is ofzo. Toch raar dat je kinderen een ander achternaam hebben?
De moeder draagt het kind van hun samen in de buik, de vader geeft zijn naam eraan.Dat heb ik inderdaad ook. Als ik hoor dat mevrouw X met kinderen AX BX en CX op vakantie gaat met meneer Y vraag ik me altijd af of het inderdaad zijn kinderen zijn. Ik vind het waardevol dat een gezin 1 familienaam voert, en of dat de naam van de man of vrouw is zal me worst wezen. In dit geval zou ik dus ook kiezen voor een GP of trouwen, en welke naam het kind krijgt krijgen ook beide partners..
dinsdag 29 oktober 2013 om 20:54
dinsdag 29 oktober 2013 om 20:57
Ik heb geen idee of het al genoemd is (ik heb geen tijd om alle 9 pagina's te lezen). Maar hier hebben we dezelfde discussie gehad in het begin. Wij hebben echter allebei een bijzondere achternaam die niet veel voorkomt. En voor zowel mijn, als zijn argumenten viel veel te zeggen. Dus hebben we uiteindelijk besloten dat het eerste geslacht de achternaam ging bepalen. Uiteindelijk hebben we eerst een zoon gekregen en dus krijgen de kinderen de achternaam van mijn partner.
Onze eerste zoon heeft wel een voornaam gekregen die is herleid van mijn achternaam.
Succes
Onze eerste zoon heeft wel een voornaam gekregen die is herleid van mijn achternaam.
Succes
dinsdag 29 oktober 2013 om 21:10
Ik ben samen met mijn partner sinds de jaren '60 en we zijn nooit getrouwd. In de jaren '70 en '80 werden onze drie kinderen geboren. Ze hebben mijn achternaam. Voor mij heeft dat altijd heel logisch gevoeld en mijn partner vindt het tot de dag van vandaag prima. Ik ben tenslotte toch degene geweest die zich meer heeft opgeofferd voor de kinderen (en die strepen op mijn buik vind ik toch nog altijd wat jammer ). Bovendien zouden de kinderen bij mij blijven wonen als we uit elkaar waren gegaan, dus dan is het ook wel zo logisch en praktisch als de kinderen naar mij heten.
En wat betreft de traditie om de kinderen naar de vader te noemen: meestal vind ik tradities leuk, maar deze traditie is slechts gebaseerd op de tijd waarin het vanzelfsprekend was dat kinderen naar de vader moesten heten, simpelweg omdat de vrouw die ze had gebaard sowieso geen recht van spreken had. Dus zo'n leuke traditie is dat nu ook weer niet.
En wat betreft de traditie om de kinderen naar de vader te noemen: meestal vind ik tradities leuk, maar deze traditie is slechts gebaseerd op de tijd waarin het vanzelfsprekend was dat kinderen naar de vader moesten heten, simpelweg omdat de vrouw die ze had gebaard sowieso geen recht van spreken had. Dus zo'n leuke traditie is dat nu ook weer niet.
dinsdag 29 oktober 2013 om 21:34
quote:iones schreef op 29 oktober 2013 @ 18:26:
Degene die baart heeft het eerste recht om de naamdracht vind ik. Het is eigenlijk het meest logische.
Tradities staan alleen maar in de voorkeur van mannen omdat die dat ten faveure van zichzelf zo ontwikkeld hebben.
Dit. En tegenwoordig is de mogelijkheid om de naam van je partner aan te nemen toch wederzijds?
Mijn vriend vindt het ook logischer om de kinderen de naam te geven van de persoon die ze baart en hij wil zelf dan ook mijn achternaam gebruiken, of een combinatie.
Ik snap niet waarom mensen nog steeds het hele gezin naar de man zouden noemen.
Degene die baart heeft het eerste recht om de naamdracht vind ik. Het is eigenlijk het meest logische.
Tradities staan alleen maar in de voorkeur van mannen omdat die dat ten faveure van zichzelf zo ontwikkeld hebben.
Dit. En tegenwoordig is de mogelijkheid om de naam van je partner aan te nemen toch wederzijds?
Mijn vriend vindt het ook logischer om de kinderen de naam te geven van de persoon die ze baart en hij wil zelf dan ook mijn achternaam gebruiken, of een combinatie.
Ik snap niet waarom mensen nog steeds het hele gezin naar de man zouden noemen.
dinsdag 29 oktober 2013 om 21:43
Ik vind dat het kind de achternaam van de moeder zou moeten krijgen. De moeder is namelijk de enige waarvan je (zonder DNA test) zeker weet dat het echt de ouder is.
Maarrr.. dochter krijgt de achternaam van vriend, omdat zijn tak anders met hem uit zou sterven en hij er echt heel erg veel waarde aan hecht en ik alleen maar 'gewoon waarde'. Het is wel een mooie naam ook.
Ik heb het er best wel even moeilijk mee gehad op de dag van erkenning toen het definitief werd dat ik nooit dezelfde achternaam als mijn kinderen zou hebben (zijn achternaam aannemen zou ik niet kunnen, ik ben hem niet), en ze dus bij zijn 'clan' horen en in naam niet bij de mijne, maar het kwam er op neer dat één van ons beide dat gevoel zou hebben, en ik 'gun' hem (na enig nadenken) dit om dat hij het zo belangrijk vind.
Maarrr.. dochter krijgt de achternaam van vriend, omdat zijn tak anders met hem uit zou sterven en hij er echt heel erg veel waarde aan hecht en ik alleen maar 'gewoon waarde'. Het is wel een mooie naam ook.
Ik heb het er best wel even moeilijk mee gehad op de dag van erkenning toen het definitief werd dat ik nooit dezelfde achternaam als mijn kinderen zou hebben (zijn achternaam aannemen zou ik niet kunnen, ik ben hem niet), en ze dus bij zijn 'clan' horen en in naam niet bij de mijne, maar het kwam er op neer dat één van ons beide dat gevoel zou hebben, en ik 'gun' hem (na enig nadenken) dit om dat hij het zo belangrijk vind.
dinsdag 29 oktober 2013 om 21:48
quote:melissa-x schreef op 29 oktober 2013 @ 21:10:
En wat betreft de traditie om de kinderen naar de vader te noemen: meestal vind ik tradities leuk, maar deze traditie is slechts gebaseerd op de tijd waarin het vanzelfsprekend was dat kinderen naar de vader moesten heten, simpelweg omdat de vrouw die ze had gebaard sowieso geen recht van spreken had. Dus zo'n leuke traditie is dat nu ook weer niet.Dat vind ik dus ook. En ik ben een man.
En wat betreft de traditie om de kinderen naar de vader te noemen: meestal vind ik tradities leuk, maar deze traditie is slechts gebaseerd op de tijd waarin het vanzelfsprekend was dat kinderen naar de vader moesten heten, simpelweg omdat de vrouw die ze had gebaard sowieso geen recht van spreken had. Dus zo'n leuke traditie is dat nu ook weer niet.Dat vind ik dus ook. En ik ben een man.
dinsdag 29 oktober 2013 om 21:50
quote:juniper213 schreef op 29 oktober 2013 @ 18:24:
[...]
Ik snap deze redenering niet goed, het gunnen en het zat toch al in haar buik, ik kan dat niet volgen. Maar dat is het ding met gevoel, voor de een voelt het zo, de ander hoort het en denkt En kan dat gevoel niet bij zichzelf vinden. Ik heb dan weer het gevoel, dat juist omdat de vrouw het kind draagt, het kind ook haar naam moet krijgen. Het kind komt uit haar. Een ander ziet of voelt dit weer totaal niet zo.
Vanuit de vrouw gezien logisch maar nu ben je de man. Zou je dan niet in iets terug willen zien dat het jouw kind is? bv omdat het jouw naam draagt? Waar je als vrouw het onder je hart hebt gedragen.
Ik kan me heel goed voorstellen waarom mannen er waarde aan hechten dat een kind zijn naam draagt omdat je als man gewoon weinig andere houvast hebt.
En je hebt gelijk dat dit een gevoelskwestie is. Maar in dit geval zul je je gevoel moeten laten spreken en zien waar de weegschaal naar over gaat hellen omdat je een keus moet gaan maken.
dus laten we afwachten welke gevoel de doorslag gaat geven bij TO
[...]
Ik snap deze redenering niet goed, het gunnen en het zat toch al in haar buik, ik kan dat niet volgen. Maar dat is het ding met gevoel, voor de een voelt het zo, de ander hoort het en denkt En kan dat gevoel niet bij zichzelf vinden. Ik heb dan weer het gevoel, dat juist omdat de vrouw het kind draagt, het kind ook haar naam moet krijgen. Het kind komt uit haar. Een ander ziet of voelt dit weer totaal niet zo.
Vanuit de vrouw gezien logisch maar nu ben je de man. Zou je dan niet in iets terug willen zien dat het jouw kind is? bv omdat het jouw naam draagt? Waar je als vrouw het onder je hart hebt gedragen.
Ik kan me heel goed voorstellen waarom mannen er waarde aan hechten dat een kind zijn naam draagt omdat je als man gewoon weinig andere houvast hebt.
En je hebt gelijk dat dit een gevoelskwestie is. Maar in dit geval zul je je gevoel moeten laten spreken en zien waar de weegschaal naar over gaat hellen omdat je een keus moet gaan maken.
dus laten we afwachten welke gevoel de doorslag gaat geven bij TO
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 29 oktober 2013 om 21:55
Hoi Witbrood,
Ik herken je gevoel voor 1000%, ik zat een paar maanden geleden in dezelfde situatie.
Wat voor mij belangrijk was, dat we ooit allemaal dezelfde achternaam zouden krijgen. Dat duidelijk is dat we een gezin zijn. Ook hebben we trouwplannen. Mijn vriend wil dan perse niet mijn naam (erbij) aannemen. Ik vind het op zich niet erg om zijn naam er achteraan te plakken, zeg maar.
Dat maakte de keuze dus al beperkter. Wat voor mij een beetje doorslag gaf, was dat vriend het heel erg vond als zijn kind niet zijn naam zou krijgen, omdat het dan lijkt alsof het zijn kind niet is. Dat vond ik ook wel erg sneu.
Wij hadden nog een ander issue (jullie misschien ook). Ik wilde het kindje graag laten dopen, maar vriendlief heeft niets met geloof. Dus hebben we uiteindelijk zijn achternaam gekozen, maar dan wordt het kindje wel gedoopt. Toen was ik blij met deze compromis.
Inmiddels zijn we een half jaar verder, zijn alle hormonen weer uit mijn lijf verdwenen en heb ik spijt .
Zijn achternaam is er één die de halve Nederlandse bevolking draagt. Die van mij komt amper voor en wordt met uitsterven bedreigd. Als ik iemand met dezelfde achternaam tegen zou komen, is de kans groot dat het familie is. Ik vind het nu zo jammer dat mijn kind zo'n alledaagse achternaam heeft. En nu vind ik het ook zo ouderwets. Ik werk verdorie meer dan mijn vriend, we zijn volledig geemancipeerd en gelijkwaardig.. Waarom moet IK dan mijn achternaam opgeven.
Nou ja, ik kan je geen advies geven behalve: denk er goed over na en zorg ervoor dat je een goed gevoel aan je keuze overhoudt.
Ik herken je gevoel voor 1000%, ik zat een paar maanden geleden in dezelfde situatie.
Wat voor mij belangrijk was, dat we ooit allemaal dezelfde achternaam zouden krijgen. Dat duidelijk is dat we een gezin zijn. Ook hebben we trouwplannen. Mijn vriend wil dan perse niet mijn naam (erbij) aannemen. Ik vind het op zich niet erg om zijn naam er achteraan te plakken, zeg maar.
Dat maakte de keuze dus al beperkter. Wat voor mij een beetje doorslag gaf, was dat vriend het heel erg vond als zijn kind niet zijn naam zou krijgen, omdat het dan lijkt alsof het zijn kind niet is. Dat vond ik ook wel erg sneu.
Wij hadden nog een ander issue (jullie misschien ook). Ik wilde het kindje graag laten dopen, maar vriendlief heeft niets met geloof. Dus hebben we uiteindelijk zijn achternaam gekozen, maar dan wordt het kindje wel gedoopt. Toen was ik blij met deze compromis.
Inmiddels zijn we een half jaar verder, zijn alle hormonen weer uit mijn lijf verdwenen en heb ik spijt .
Zijn achternaam is er één die de halve Nederlandse bevolking draagt. Die van mij komt amper voor en wordt met uitsterven bedreigd. Als ik iemand met dezelfde achternaam tegen zou komen, is de kans groot dat het familie is. Ik vind het nu zo jammer dat mijn kind zo'n alledaagse achternaam heeft. En nu vind ik het ook zo ouderwets. Ik werk verdorie meer dan mijn vriend, we zijn volledig geemancipeerd en gelijkwaardig.. Waarom moet IK dan mijn achternaam opgeven.
Nou ja, ik kan je geen advies geven behalve: denk er goed over na en zorg ervoor dat je een goed gevoel aan je keuze overhoudt.
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:07
quote:Suze02 schreef op 29 oktober 2013 @ 17:04:
Je gaat toch niet serieus de achternaam van je vent aannemen?
Das toch echt niet meer van deze tijd....
)Ik heb het wel gedaan omdat mijn achternaam ook een vrij negatief woord is in het Twents. En dat al jaren bij iedere gelegenheid te moeten horen is best vervelend.
Je gaat toch niet serieus de achternaam van je vent aannemen?
Das toch echt niet meer van deze tijd....
)Ik heb het wel gedaan omdat mijn achternaam ook een vrij negatief woord is in het Twents. En dat al jaren bij iedere gelegenheid te moeten horen is best vervelend.
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:13
quote:Stukje_Cake schreef op 29 oktober 2013 @ 22:07:
[...]
Ik heb het wel gedaan omdat mijn achternaam ook een vrij negatief woord is in het Twents. En dat al jaren bij iedere gelegenheid te moeten horen is best vervelend.De naam zelf kan inderdaad ook een rol spelen. Of de gevoelens die je erbij hebt. Mijn vriend vindt het ook een goed idee om mijn achternaam aan te nemen, omdat hij niet zoveel met zijn familie heeft. Mijn familie vindt hij wel leuk.
[...]
Ik heb het wel gedaan omdat mijn achternaam ook een vrij negatief woord is in het Twents. En dat al jaren bij iedere gelegenheid te moeten horen is best vervelend.De naam zelf kan inderdaad ook een rol spelen. Of de gevoelens die je erbij hebt. Mijn vriend vindt het ook een goed idee om mijn achternaam aan te nemen, omdat hij niet zoveel met zijn familie heeft. Mijn familie vindt hij wel leuk.
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:13
Mijn twee kinderen hebben mij achternaam...en ben daar nu heel blij mee....vader heeft amper contact nu met zijn kinderen en ik zorg er helemaal alleen voor....en waarom perse de man dat was vroeger zo....en als ik nu weer een kindje zou krijgen van mij vriend dan zou het gewoon mij naam krijgen...anders heten die andere twee weer anders dat vind ik zo stom...maar mannen vinden het vaak mooi hun eigen naam....wij vrouwen mogen nu ook wel is onze naam doorgeven...wij dragen het en persen het er ook uit......maar er goed over kletsen...
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:17
quote:doddie schreef op 29 oktober 2013 @ 21:50:
[...]
Vanuit de vrouw gezien logisch maar nu ben je de man. Zou je dan niet in iets terug willen zien dat het jouw kind is? bv omdat het jouw naam draagt? Waar je als vrouw het onder je hart hebt gedragen.
Ik kan me heel goed voorstellen waarom mannen er waarde aan hechten dat een kind zijn naam draagt omdat je als man gewoon weinig andere houvast hebt.
En je hebt gelijk dat dit een gevoelskwestie is. Maar in dit geval zul je je gevoel moeten laten spreken en zien waar de weegschaal naar over gaat hellen omdat je een keus moet gaan maken.
dus laten we afwachten welke gevoel de doorslag gaat geven bij TODat kan je als man wel willen, maar het komt nou eenmaal niet uit zijn penis geplopt, het kind dan. Dus tja, jammerdebammer. Dan zul je moeten laten zien dat je verantwoordelijkheid kunt nemen, ook zonder je imprint zo letterlijk op je kind te moeten zitten (de naam). Hij mag de voornaam kiezen, kijk aan, krijgt hij ook wat
[...]
Vanuit de vrouw gezien logisch maar nu ben je de man. Zou je dan niet in iets terug willen zien dat het jouw kind is? bv omdat het jouw naam draagt? Waar je als vrouw het onder je hart hebt gedragen.
Ik kan me heel goed voorstellen waarom mannen er waarde aan hechten dat een kind zijn naam draagt omdat je als man gewoon weinig andere houvast hebt.
En je hebt gelijk dat dit een gevoelskwestie is. Maar in dit geval zul je je gevoel moeten laten spreken en zien waar de weegschaal naar over gaat hellen omdat je een keus moet gaan maken.
dus laten we afwachten welke gevoel de doorslag gaat geven bij TODat kan je als man wel willen, maar het komt nou eenmaal niet uit zijn penis geplopt, het kind dan. Dus tja, jammerdebammer. Dan zul je moeten laten zien dat je verantwoordelijkheid kunt nemen, ook zonder je imprint zo letterlijk op je kind te moeten zitten (de naam). Hij mag de voornaam kiezen, kijk aan, krijgt hij ook wat
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:28
quote:thomasm schreef op 29 oktober 2013 @ 22:25:
Ben ik blij dat mijn zoon mijn achternaam draagt. Ik ben de enige die de naam kan verderzetten in de familie. En bij scheiding blijft de vader toch de vader?Dat wel, maar in de meeste gevallen wonen de kinderen bij de moeder en regelt die alle praktische zaken. Dus dan is het toch een stuk handiger (en ik denk ook wel terecht) als de kinderen haar achternaam dragen.
Ben ik blij dat mijn zoon mijn achternaam draagt. Ik ben de enige die de naam kan verderzetten in de familie. En bij scheiding blijft de vader toch de vader?Dat wel, maar in de meeste gevallen wonen de kinderen bij de moeder en regelt die alle praktische zaken. Dus dan is het toch een stuk handiger (en ik denk ook wel terecht) als de kinderen haar achternaam dragen.
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:33
Ons kind heeft mijn achternaam gekregen. Dat vond en vindt vriend niet (zo) leuk. Mijn naam komt minder vaak voor (en is mooier, haha). Zonder gekheid, het liep érg hoog op. Terwijl wij heeeel zeker weten dat hij de papa is en ik de mama aangezien kind uit een lab komt.
Vriend had bedacht dat bij een jongen zijn naam en bij een meisje mijn naam. Prima.
Overigens heet kind bij de opvang beide achternamen, staat heel chique, jammer toch dat dat niet kan.
We hadden beiden heel goede argumenten om onze naam door te willen geven dus was het tossen (niet met kop of munt maar met geslacht). En ik moet zeggen dat ik mij best bitchy voelde op het moment van aangifte en vriend het niet zo leuk vond. Maar afspraak was afspraak zei hij want ik heb het nog wel gevraagd een paar miniten ervoor.
Overigens wilde hij ineens wel trouwen toen ik zwanger bleek. Voor het kind. Dank je de koekoek, dat vond ik zowat een belediging haha.
Trouwens, als we alsnog trouwen kunnen we één familienaam kiezen die dan ook voor kind geldt. Er is dus altijd nog een escape.
Ons systeem is alleen niet ingericht wanneer een man de naam van vrouw aanneemt; dan krijgt hij regelmatig (overheids)post gericht aan mevrouw. Ervaring van goede vrienden.
Succes, het is een lastige materie waarvan ik maar niet begrijp waarom er wettelijk gezien zo moeilijk over wordt gedaan.
Vriend had bedacht dat bij een jongen zijn naam en bij een meisje mijn naam. Prima.
Overigens heet kind bij de opvang beide achternamen, staat heel chique, jammer toch dat dat niet kan.
We hadden beiden heel goede argumenten om onze naam door te willen geven dus was het tossen (niet met kop of munt maar met geslacht). En ik moet zeggen dat ik mij best bitchy voelde op het moment van aangifte en vriend het niet zo leuk vond. Maar afspraak was afspraak zei hij want ik heb het nog wel gevraagd een paar miniten ervoor.
Overigens wilde hij ineens wel trouwen toen ik zwanger bleek. Voor het kind. Dank je de koekoek, dat vond ik zowat een belediging haha.
Trouwens, als we alsnog trouwen kunnen we één familienaam kiezen die dan ook voor kind geldt. Er is dus altijd nog een escape.
Ons systeem is alleen niet ingericht wanneer een man de naam van vrouw aanneemt; dan krijgt hij regelmatig (overheids)post gericht aan mevrouw. Ervaring van goede vrienden.
Succes, het is een lastige materie waarvan ik maar niet begrijp waarom er wettelijk gezien zo moeilijk over wordt gedaan.
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:37
quote:vlinderfladder schreef op 29 oktober 2013 @ 22:13:
Mijn twee kinderen hebben mij achternaam...en ben daar nu heel blij mee....vader heeft amper contact nu met zijn kinderen en ik zorg er helemaal alleen voor....en waarom perse de man dat was vroeger zo....en als ik nu weer een kindje zou krijgen van mij vriend dan zou het gewoon mij naam krijgen...anders heten die andere twee weer anders dat vind ik zo stom...maar mannen vinden het vaak mooi hun eigen naam....wij vrouwen mogen nu ook wel is onze naam doorgeven...wij dragen het en persen het er ook uit......maar er goed over kletsen...Beetje herkenbaar zo.....bedoel hoeveel kinderen zijn er nou in nederland......met een naam zonder hoofdletter.
Mijn twee kinderen hebben mij achternaam...en ben daar nu heel blij mee....vader heeft amper contact nu met zijn kinderen en ik zorg er helemaal alleen voor....en waarom perse de man dat was vroeger zo....en als ik nu weer een kindje zou krijgen van mij vriend dan zou het gewoon mij naam krijgen...anders heten die andere twee weer anders dat vind ik zo stom...maar mannen vinden het vaak mooi hun eigen naam....wij vrouwen mogen nu ook wel is onze naam doorgeven...wij dragen het en persen het er ook uit......maar er goed over kletsen...Beetje herkenbaar zo.....bedoel hoeveel kinderen zijn er nou in nederland......met een naam zonder hoofdletter.
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:41
quote:femke_leest schreef op 29 oktober 2013 @ 22:28:
[...]
Dat wel, maar in de meeste gevallen wonen de kinderen bij de moeder en regelt die alle praktische zaken. Dus dan is het toch een stuk handiger (en ik denk ook wel terecht) als de kinderen haar achternaam dragen.In België geldt standaard co-ouderschap en gebeurt het maar heel zelden dat de moeder het kind alleen opvoedt. Het kind gaat een week naar moeder en dan weer een week naar de vader. Er is dan ook geen alimentatie meer.
[...]
Dat wel, maar in de meeste gevallen wonen de kinderen bij de moeder en regelt die alle praktische zaken. Dus dan is het toch een stuk handiger (en ik denk ook wel terecht) als de kinderen haar achternaam dragen.In België geldt standaard co-ouderschap en gebeurt het maar heel zelden dat de moeder het kind alleen opvoedt. Het kind gaat een week naar moeder en dan weer een week naar de vader. Er is dan ook geen alimentatie meer.
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:46
Mama maakt geen bastaard, dus de naam van de moeder is de (bio)logische keuze. Als alle pasgeborenen een dna-test kregen, dan ben ik benieuwd naar de statistieken. Heel wat ''Jansens' zouden 'Van de Glazenwasser' moeten heten.
Snoezekind heeft mijn achternaam omdat Snoezeman mijn familie veel leuker vindt dan zijn eigen familie.
Snoezekind heeft mijn achternaam omdat Snoezeman mijn familie veel leuker vindt dan zijn eigen familie.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 29 oktober 2013 om 22:47
