Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
donderdag 17 maart 2011 om 14:32
Och Annali, wat naar zeg die felictas doos! Lekker confronterend...
We zijn gisteren dus in het ziekenhuis geweest. De obductie-uitslag was er nog niet, die komt pas de 28e. Dus Annali, jij zal de uitslag volgende week ook nog niet hebben. De foto's zijn wel mooi geworden! Hij heeft veel close-up foto's van handjes, voetjes en het gezichtje gemaakt en die hebben wij niet gemaakt. Dus ben er wel blij mee.
Verder het verhaal wat we gisteren hoorden: ze hebben tot nu toe de oorzaak nog niet gevonden. Ze zijn nu in het DNA van Jasmijn aan het zoeken en er is grote kans dat ze totaal niks vinden. Mochten ze wel wat bij haar vinden, dan gaan ze bij mij en bij mijn man kijken of wij hetzelfde foutje hebben. Die kans is erg klein, maar mocht dat weer zo zijn dan heeft 1 van ons dus het gen maar zijn we zelf gezond. De kans dat we het gen dan doorgeven is 50% maar de kans dat de ziekte echt tot ontwikkeling komt is ook weer onzeker. Beetje hetzelfde als bij borstkanker: als je het gen hebt, betekent het niet dat je ook echt ziek wordt.
Dus eigenlijk is de eindconclusie van gisteren: we weten nog niks en zullen ook nooit iets weten. Ze hebben de onderzoeken pas over 6 maanden klaar en pas als ze niks hebben kunnen vinden is de onzekerheid daarover weg. Maar mochten ze wel wat vinden, dan weten we nog niks omdat het dus ook kan dat we een super gezond kindje krijgen met het gen. Dus pas bij 18 weken zwangerschap kunnen ze dan naar de hersentjes kijken. Eerder in de zwangerschap heeft geen zin, dan kunnen ze nog geen uitsluitsel geven over deze hersenafwijking.
Dus dat wordt een zenuwslopende tijd... maar de kans dat ze dus überhaupt wat vinden is klein en de kans dat ze dat dan ook weer terug vinden bij mij of mijn man is nog weer kleiner. Dus we zijn redelijk gerustgesteld voor de toekomst. Over 2 weken hebben we weer een afspraak en dan krijgen we de obductie-resultaten.
Heel verhaal, ik hoop dat jullie het snappen. Volgende week hebben we een afspraak bij de IVF-arts in ons andere ziekenhuis en dan gaan we vragen wanneer we kunnen starten met de cryo's. Het heeft weinig zin om te wachten tot 6 maanden als de uitslagen binnen zijn, omdat het dan alsnog onzeker blijft tot 18 weken zwangerschap. Ik moet nog een keer ongesteld worden en dan kunnen we ervoor gaan! (weet nog niet of we dat ook echt gaan doen hoor, is toch weer even een stap... eerst maar eens weer praten volgende week)
Op zich zijn we dus redelijk gerustgesteld en is het verhaal nu nog dat het waarschijnlijk dikke domme pech is.... Tja, wat je daar nou weer mee moet? Het zal hoe dan ook een spannende volgende zwangerschap worden.
We zijn gisteren dus in het ziekenhuis geweest. De obductie-uitslag was er nog niet, die komt pas de 28e. Dus Annali, jij zal de uitslag volgende week ook nog niet hebben. De foto's zijn wel mooi geworden! Hij heeft veel close-up foto's van handjes, voetjes en het gezichtje gemaakt en die hebben wij niet gemaakt. Dus ben er wel blij mee.
Verder het verhaal wat we gisteren hoorden: ze hebben tot nu toe de oorzaak nog niet gevonden. Ze zijn nu in het DNA van Jasmijn aan het zoeken en er is grote kans dat ze totaal niks vinden. Mochten ze wel wat bij haar vinden, dan gaan ze bij mij en bij mijn man kijken of wij hetzelfde foutje hebben. Die kans is erg klein, maar mocht dat weer zo zijn dan heeft 1 van ons dus het gen maar zijn we zelf gezond. De kans dat we het gen dan doorgeven is 50% maar de kans dat de ziekte echt tot ontwikkeling komt is ook weer onzeker. Beetje hetzelfde als bij borstkanker: als je het gen hebt, betekent het niet dat je ook echt ziek wordt.
Dus eigenlijk is de eindconclusie van gisteren: we weten nog niks en zullen ook nooit iets weten. Ze hebben de onderzoeken pas over 6 maanden klaar en pas als ze niks hebben kunnen vinden is de onzekerheid daarover weg. Maar mochten ze wel wat vinden, dan weten we nog niks omdat het dus ook kan dat we een super gezond kindje krijgen met het gen. Dus pas bij 18 weken zwangerschap kunnen ze dan naar de hersentjes kijken. Eerder in de zwangerschap heeft geen zin, dan kunnen ze nog geen uitsluitsel geven over deze hersenafwijking.
Dus dat wordt een zenuwslopende tijd... maar de kans dat ze dus überhaupt wat vinden is klein en de kans dat ze dat dan ook weer terug vinden bij mij of mijn man is nog weer kleiner. Dus we zijn redelijk gerustgesteld voor de toekomst. Over 2 weken hebben we weer een afspraak en dan krijgen we de obductie-resultaten.
Heel verhaal, ik hoop dat jullie het snappen. Volgende week hebben we een afspraak bij de IVF-arts in ons andere ziekenhuis en dan gaan we vragen wanneer we kunnen starten met de cryo's. Het heeft weinig zin om te wachten tot 6 maanden als de uitslagen binnen zijn, omdat het dan alsnog onzeker blijft tot 18 weken zwangerschap. Ik moet nog een keer ongesteld worden en dan kunnen we ervoor gaan! (weet nog niet of we dat ook echt gaan doen hoor, is toch weer even een stap... eerst maar eens weer praten volgende week)
Op zich zijn we dus redelijk gerustgesteld en is het verhaal nu nog dat het waarschijnlijk dikke domme pech is.... Tja, wat je daar nou weer mee moet? Het zal hoe dan ook een spannende volgende zwangerschap worden.
donderdag 17 maart 2011 om 19:47
Hoi dolfijntje,
even een kleine reactie.. fijn om te lezen dat de foto's mooi waren.
Wij hadden geen medisch fotograaf, hebben zelf heel veel foto's gemaakt. Ook close-up van handjes en voetjes gemaakt... deze hadden een mooie rose huidskleur, haar lichaam was verder donker rose.
Zo trots op alle foto's
zo mooi.
liefs
even een kleine reactie.. fijn om te lezen dat de foto's mooi waren.
Wij hadden geen medisch fotograaf, hebben zelf heel veel foto's gemaakt. Ook close-up van handjes en voetjes gemaakt... deze hadden een mooie rose huidskleur, haar lichaam was verder donker rose.
Zo trots op alle foto's
zo mooi.liefs
vrijdag 18 maart 2011 om 16:53
Een verwarrende dag hier.. mijn hoofd is vol..
Vanochtend alle berichtjes op dit topic gelezen. Na de bevalling had ik ze al eens gelezen, het lukte toen alleen nog niet om het op te slaan.
Het is zo'n rare dag... mijn buik voelt vervelend en vanmorgen heb ik daar over lopen tobben, zijn het mijn darmen of is het iets anders.. tjah internet afstruinen werkt dan niet bevorderlijk .
Vandaag uitgeslapen, was gedaan en dvd gekeken, voelt alleen niet tevreden.
Ik merk dat als ik te weinig slaap neem, het in mijn hoofd warrig wordt en dat is niet bevorderlijk voor mijn stemming.
Wat is het toch lastig dat de buitenwereld soms zo ver weg staat van het werkelijke gevoel en de werkelijke gedachten in je zelf.
@ dolfijntje, als ik je bericht goed begrijp is er op dit moment geen aantoonbare oorzaak voor de hersenafwijking van jasmijn gevonden en volgt er nog DNA-onderzoek?
"Domme pech", ja alleen de benaming al.. zo niet te bevatten.
hoe gaat het?
Niekje, Annali, Jill en anderen hoe gaat het?
liefs
Vanochtend alle berichtjes op dit topic gelezen. Na de bevalling had ik ze al eens gelezen, het lukte toen alleen nog niet om het op te slaan.
Het is zo'n rare dag... mijn buik voelt vervelend en vanmorgen heb ik daar over lopen tobben, zijn het mijn darmen of is het iets anders.. tjah internet afstruinen werkt dan niet bevorderlijk .
Vandaag uitgeslapen, was gedaan en dvd gekeken, voelt alleen niet tevreden.
Ik merk dat als ik te weinig slaap neem, het in mijn hoofd warrig wordt en dat is niet bevorderlijk voor mijn stemming.
Wat is het toch lastig dat de buitenwereld soms zo ver weg staat van het werkelijke gevoel en de werkelijke gedachten in je zelf.
@ dolfijntje, als ik je bericht goed begrijp is er op dit moment geen aantoonbare oorzaak voor de hersenafwijking van jasmijn gevonden en volgt er nog DNA-onderzoek?
"Domme pech", ja alleen de benaming al.. zo niet te bevatten.
hoe gaat het?
Niekje, Annali, Jill en anderen hoe gaat het?
liefs
vrijdag 18 maart 2011 om 22:57
He vivimember, wat vervelend dat je zo'n nare dag had.
Ik had dat afgelopen weekend. Voelde me naar , raar en begon me ook van alles in het hoofd te halen. Ik had ook al een paar daden last van mij buik en had natuurlijk net weer een verhaal gelezen over verschikkelijk bloeden en placentaresten, dom!!!
Ik hen toen maandag contact opgenomen met de verloskundige. Zij heeft mij weer even gerust kunnen stellen. Voor mijn idee zijn het toch de darmen geweest, ook schijnt alles na de bevalling weer op zijn plek te moeten vallen. Wat denk je zelf dat het is? Zou je de huisarts er na kunnen vragen.
En echt waar, google niet teveel. Dan is het beter om de ha te bellen. Geef jezelf dus maar een Google verbod. Ik heb dat mezelf ook gegeven.
Ik ging begin van de week ook op google kijken naar wat de afwijking van ons zoontje toch kan zijn. Dan kom ik van alles tegen en begin aan alles te twijfelen. Konden ze echt niets voor hem doen, ligt het aan mij, waarom zou het dan niet weer gebeuren enz. Ik kan mezelf dan helemaal gek maken en dat helpt helemaal niet.
Dus ik probeer dat zo weinig mogelijk te doen.
Ik spreek mezelf ook streng toe als ik weer eens een krampje voel en denk wat is dat!!!!
Omdat ik nog niet werk kan ik nog veel slapen. Slaap ongeveer 12 uur per nacht, maar ben s middags soms best moe. Maar misschien ook wel omdat ik weinig doe. Droom jij ook zoveel?
Ik droom voor mij gevoel de hele nacht door, over van alles. Dingen die met ons zoontje te maken hebben en totaal andere dingen.
Ik hoop dat je je morgen weer beter voelt. Niet te lang blijven tobben hoor, dan gewoon de VK of huisarts bellen.
Ik had dat afgelopen weekend. Voelde me naar , raar en begon me ook van alles in het hoofd te halen. Ik had ook al een paar daden last van mij buik en had natuurlijk net weer een verhaal gelezen over verschikkelijk bloeden en placentaresten, dom!!!
Ik hen toen maandag contact opgenomen met de verloskundige. Zij heeft mij weer even gerust kunnen stellen. Voor mijn idee zijn het toch de darmen geweest, ook schijnt alles na de bevalling weer op zijn plek te moeten vallen. Wat denk je zelf dat het is? Zou je de huisarts er na kunnen vragen.
En echt waar, google niet teveel. Dan is het beter om de ha te bellen. Geef jezelf dus maar een Google verbod. Ik heb dat mezelf ook gegeven.
Ik ging begin van de week ook op google kijken naar wat de afwijking van ons zoontje toch kan zijn. Dan kom ik van alles tegen en begin aan alles te twijfelen. Konden ze echt niets voor hem doen, ligt het aan mij, waarom zou het dan niet weer gebeuren enz. Ik kan mezelf dan helemaal gek maken en dat helpt helemaal niet.
Dus ik probeer dat zo weinig mogelijk te doen.
Ik spreek mezelf ook streng toe als ik weer eens een krampje voel en denk wat is dat!!!!
Omdat ik nog niet werk kan ik nog veel slapen. Slaap ongeveer 12 uur per nacht, maar ben s middags soms best moe. Maar misschien ook wel omdat ik weinig doe. Droom jij ook zoveel?
Ik droom voor mij gevoel de hele nacht door, over van alles. Dingen die met ons zoontje te maken hebben en totaal andere dingen.
Ik hoop dat je je morgen weer beter voelt. Niet te lang blijven tobben hoor, dan gewoon de VK of huisarts bellen.
zaterdag 19 maart 2011 om 13:15
Hoi jill,
Waarschijnlijk zijn het ook mijn darmen, toch blijft soms de gedachte "wat als ..", af en toe om het hoekje kijken. Ze hebben na de hysteroscopie een echo gemaakt en alles zag er in orde uit.
Inderdaad internet kan je hoofd ook teveel aan het denken zetten.
Ik heb in het begin ook van alles gelezen om mogelijke oorzaken te ontdekken waardoor ons dochtertje is overleden, echter uit de obductie en bloedonderzoek is geen oorzaak gevonden voor het overlijden van ons meisje in mijn buik.
Ik merk dat de laatste dagen in mijn hoofd ronddwarrelt, wat als het iets in mij is wat ze niet weten, dan gebeurd het een volgende zwangerschap misschien weer. Tegelijkertijd heeft het geen zin en spreek ik mezelf toe dat ik daar geen grip op heb.
Dromen; ik merkte dat ik pas na de hysteroscopie weer droomde, heel raar om daar bewust van te zijn.
Het vele slapen herken ik, eerst probeerde ik een dagritme te pakken door tot 11 uur te slapen ( ontbijt op bed rond 8 uur) en dan rond 14 uur slapen tot het eten, later sliep ik tot 12/13 uur en nog even voor het eten.
Blijkbaar heeft je lichaam het slapen nodig en als je onrustig slaapt, kost dat ook energie.
Ik las een tijd terug het volgende: rouwen is een werkwoord, het is hard werken.
Dat harde werken is heel vermoeiend.
Mijn buik is nu iets rustiger, even extra pruimen, vezels en activia aan het nemen .
Hoe is je gevoel momenteel? (trotsheid, verdriet, verdoofd...)
liefs
Waarschijnlijk zijn het ook mijn darmen, toch blijft soms de gedachte "wat als ..", af en toe om het hoekje kijken. Ze hebben na de hysteroscopie een echo gemaakt en alles zag er in orde uit.
Inderdaad internet kan je hoofd ook teveel aan het denken zetten.
Ik heb in het begin ook van alles gelezen om mogelijke oorzaken te ontdekken waardoor ons dochtertje is overleden, echter uit de obductie en bloedonderzoek is geen oorzaak gevonden voor het overlijden van ons meisje in mijn buik.
Ik merk dat de laatste dagen in mijn hoofd ronddwarrelt, wat als het iets in mij is wat ze niet weten, dan gebeurd het een volgende zwangerschap misschien weer. Tegelijkertijd heeft het geen zin en spreek ik mezelf toe dat ik daar geen grip op heb.
Dromen; ik merkte dat ik pas na de hysteroscopie weer droomde, heel raar om daar bewust van te zijn.
Het vele slapen herken ik, eerst probeerde ik een dagritme te pakken door tot 11 uur te slapen ( ontbijt op bed rond 8 uur) en dan rond 14 uur slapen tot het eten, later sliep ik tot 12/13 uur en nog even voor het eten.
Blijkbaar heeft je lichaam het slapen nodig en als je onrustig slaapt, kost dat ook energie.
Ik las een tijd terug het volgende: rouwen is een werkwoord, het is hard werken.
Dat harde werken is heel vermoeiend.
Mijn buik is nu iets rustiger, even extra pruimen, vezels en activia aan het nemen .
Hoe is je gevoel momenteel? (trotsheid, verdriet, verdoofd...)
liefs
zondag 20 maart 2011 om 12:40
Hoi meiden,
Even geleden,maar hier ben ik weer even. Een erg drukke week achter de rug en een enorme vermoeidheid. Waar 't vandaan komt,nog geen idee. Heb iig veel slaap nodig en weinig puf/energie om iets te doen naast t werken.
Vivamember,jill, hoe gaat het nu met jullie? Zowel lichamelijk als geestelijk?
Met mij gaat het best wel goed. Zwnagere vrouwen om me heen bkijft ingewikkeld, want dat is immers wat wij ook zo grasg willen!
Verder ben ik vooral ook erg trots. Trots op ons als papa en mama, die alles uit liefde voor hun meisje hebben gedaan, maar ook trots op onze dochter. Zo mooi en lief als ze was/is..
Ik herken wel erg wat sommige van jullie schrijven over het troosten van anderen. Het verhaal heb je al zo vaak verteld en op een gegeven moment kan je het znder een emotie vertellen. Heel gek hoe dat werkt.. En dan de ander die in tranen uitbarst. Nu ben ik zo ge voelig dat ik dan uiteindelijk vaak wel mee huil..
Het is voor mij nu 'alweer' 4 maanden geleden. De tijd gaat zo snel, onvoorstelbaar. Aan de ene kant lijkt het heel lang geleden, aan de andere kant ook weer helemaal niet.
Kunnen jullie ook nog een beetje genieten van de kleine dingetjes?
Liefs
Even geleden,maar hier ben ik weer even. Een erg drukke week achter de rug en een enorme vermoeidheid. Waar 't vandaan komt,nog geen idee. Heb iig veel slaap nodig en weinig puf/energie om iets te doen naast t werken.
Vivamember,jill, hoe gaat het nu met jullie? Zowel lichamelijk als geestelijk?
Met mij gaat het best wel goed. Zwnagere vrouwen om me heen bkijft ingewikkeld, want dat is immers wat wij ook zo grasg willen!
Verder ben ik vooral ook erg trots. Trots op ons als papa en mama, die alles uit liefde voor hun meisje hebben gedaan, maar ook trots op onze dochter. Zo mooi en lief als ze was/is..
Ik herken wel erg wat sommige van jullie schrijven over het troosten van anderen. Het verhaal heb je al zo vaak verteld en op een gegeven moment kan je het znder een emotie vertellen. Heel gek hoe dat werkt.. En dan de ander die in tranen uitbarst. Nu ben ik zo ge voelig dat ik dan uiteindelijk vaak wel mee huil..
Het is voor mij nu 'alweer' 4 maanden geleden. De tijd gaat zo snel, onvoorstelbaar. Aan de ene kant lijkt het heel lang geleden, aan de andere kant ook weer helemaal niet.
Kunnen jullie ook nog een beetje genieten van de kleine dingetjes?
Liefs
maandag 21 maart 2011 om 12:52
Hoi Meiden,
even snel een berichtje, ik moet over een half uurtje bij de gyn op de verloskamer zijn. mijn bloedverlies na de bevalling was in een week of vier helemaal naar beneden gegaan, eerst rood, toen bruinig, en daarna beige....en toen een paar dagen niets en daarna steeds op en af een dagje. maar nu sinds dit weekend weer veel, helder rood bloedverlies en zonet, terwijl ik gewoon op mijn kont zat, een hele golf in eens: een bloedvlek van 20 bij 20 cm in mijn spijkerbroek en de hele, witte, eetkamerstoel onder het bloed. (ondanks maandverband!)
verloskundige gebeld en ik kon nu gelijk terecht in het ziekenhuis. Pfff houd het dan nooit op?
even snel een berichtje, ik moet over een half uurtje bij de gyn op de verloskamer zijn. mijn bloedverlies na de bevalling was in een week of vier helemaal naar beneden gegaan, eerst rood, toen bruinig, en daarna beige....en toen een paar dagen niets en daarna steeds op en af een dagje. maar nu sinds dit weekend weer veel, helder rood bloedverlies en zonet, terwijl ik gewoon op mijn kont zat, een hele golf in eens: een bloedvlek van 20 bij 20 cm in mijn spijkerbroek en de hele, witte, eetkamerstoel onder het bloed. (ondanks maandverband!)
verloskundige gebeld en ik kon nu gelijk terecht in het ziekenhuis. Pfff houd het dan nooit op?
maandag 21 maart 2011 om 21:37
Jeetje Annali, hebben ze enig idee wat het is? Placentarest?
Hoe is het nu, mocht je weer naar huis?
Ik heb vanmiddag nog aan je gedacht, het zat me niet helemaal lekker dat je hier al een tijdje niet was geweest. Ik hoopte dat niet die longembolie weer voor problemen zorgde.
Ik hoop voor je dat het nu klaar is.
Niekje, ja de tijd gaat toch wel snel voorbij he? Ik doe niet een heel veel op een dag. Maar de dagen / weken vliegen om.
Op zich gaat het met mij wel goed, voel me lichamelijk prima en de meeste tijd van de dag voel ik me positief. Toch heb ik vanaf de dag dat we het slechte nieuws hoorden nu 1 dag gehad zonder tranen. Het is zo'n dun lijntje, je voelt je heel wat maar voor je het weet komen de tranen weer tevoorschijn.
Genieten van kleine dingetjes, ik vind het wel heerlijk om in het zonnetje te zitten, een vogeltje te zien enz. maar genieten in de zin van leuke dingen doen voelt nog fout.
En ja, ik voel me ook nog steeds trots. Trots en toch met lege handen. Dat blijft moeilijk.
Maar het klopt wat vivmember zegt:'rouwen is hard werken'. Ik denk dat daarom vermoeidheid ook heel normaal is.
Niekje werk je alweer volledig? 5 dagen ?
Viviameber, nog steeds geen last van je buik? Het scheelt wel wanneer je op je voeding let, doe ik ook.
Dolijntje, hoe voel jij je? Jullie hebben deze week het gesprek over de terugplaatsing? Kan me heel goed voorstellen dat het een eng idee blijft, eventueel weer zo snel zwanger worden. Tenminste dat vind ik, aan de andere kant is na deze ervaring je wens voor een kindje natuurlijk niet weg. Alleen is de bevalling nog heel vers en is er bij mij op dit moment een flink stuk angst voor nog een teleurstelling. Maar mijn gevoel zegt dat de kinderwens sterker is dan de angst. Nu hopen dat het ons gegund is om zwanger te worden....
Hoe is het nu, mocht je weer naar huis?
Ik heb vanmiddag nog aan je gedacht, het zat me niet helemaal lekker dat je hier al een tijdje niet was geweest. Ik hoopte dat niet die longembolie weer voor problemen zorgde.
Ik hoop voor je dat het nu klaar is.
Niekje, ja de tijd gaat toch wel snel voorbij he? Ik doe niet een heel veel op een dag. Maar de dagen / weken vliegen om.
Op zich gaat het met mij wel goed, voel me lichamelijk prima en de meeste tijd van de dag voel ik me positief. Toch heb ik vanaf de dag dat we het slechte nieuws hoorden nu 1 dag gehad zonder tranen. Het is zo'n dun lijntje, je voelt je heel wat maar voor je het weet komen de tranen weer tevoorschijn.
Genieten van kleine dingetjes, ik vind het wel heerlijk om in het zonnetje te zitten, een vogeltje te zien enz. maar genieten in de zin van leuke dingen doen voelt nog fout.
En ja, ik voel me ook nog steeds trots. Trots en toch met lege handen. Dat blijft moeilijk.
Maar het klopt wat vivmember zegt:'rouwen is hard werken'. Ik denk dat daarom vermoeidheid ook heel normaal is.
Niekje werk je alweer volledig? 5 dagen ?
Viviameber, nog steeds geen last van je buik? Het scheelt wel wanneer je op je voeding let, doe ik ook.
Dolijntje, hoe voel jij je? Jullie hebben deze week het gesprek over de terugplaatsing? Kan me heel goed voorstellen dat het een eng idee blijft, eventueel weer zo snel zwanger worden. Tenminste dat vind ik, aan de andere kant is na deze ervaring je wens voor een kindje natuurlijk niet weg. Alleen is de bevalling nog heel vers en is er bij mij op dit moment een flink stuk angst voor nog een teleurstelling. Maar mijn gevoel zegt dat de kinderwens sterker is dan de angst. Nu hopen dat het ons gegund is om zwanger te worden....
maandag 21 maart 2011 om 22:36
Annali, wat een schrik! Hoe gaat het nu met je? Was het een placentarest en ben je gecurreteerd? Sterkte hoor!
Vivamember, hoe voel je je nu?
En Niekje?
Jill, wat je schrijft is zoo herkenbaar. Schuldig voelen over het genieten. Ik was vorige week even de stad in met een vriendin (een hele overwinning voor me!) maar daar vergat ik even al het gebeuren en genoot ik echt. En dan ineens de klap weer over wat er gebeurt is en dat je niet "mag" genieten. Niet vrolijk mag zijn...
We hebben morgen het gesprek met de IVF-arts, we willen graag volgende cyclus een terugplaatsing. Nu ben ik ongesteld, dus over ongeveer 6 weken zal het dan zijn. Ben wel erg bang voor weer een teleurstelling en of ik die kan behappen. Het is nog allemaal zo vers. Het verdriet is er elke dag nog. Het grote gemis... Maar we willen zo graag een huilend kindje in onze armen.
Jill, wanneer gaan jullie weer naar het ziekenhuis?
Vivamember, hoe voel je je nu?
En Niekje?
Jill, wat je schrijft is zoo herkenbaar. Schuldig voelen over het genieten. Ik was vorige week even de stad in met een vriendin (een hele overwinning voor me!) maar daar vergat ik even al het gebeuren en genoot ik echt. En dan ineens de klap weer over wat er gebeurt is en dat je niet "mag" genieten. Niet vrolijk mag zijn...
We hebben morgen het gesprek met de IVF-arts, we willen graag volgende cyclus een terugplaatsing. Nu ben ik ongesteld, dus over ongeveer 6 weken zal het dan zijn. Ben wel erg bang voor weer een teleurstelling en of ik die kan behappen. Het is nog allemaal zo vers. Het verdriet is er elke dag nog. Het grote gemis... Maar we willen zo graag een huilend kindje in onze armen.
Jill, wanneer gaan jullie weer naar het ziekenhuis?
dinsdag 22 maart 2011 om 08:21
Hoi Meiden,
even snel hoor. Het was geen placentarest, baarmoeder is een schoon klein bolletje....Gyn houdt het er op dat het een zware eerste menstruatie is, maar morgen wil hij nog eens kijken met de vaginale echo, hij verwacht dat het bloeden dan zo veel minder is dat dat kan. Verder is alles goed met mij hoor. wat fijn om te merken dat we aan elkaar denken!
Dolfijn, succes zo bij je IVF arts. Ik duim voor je dat dit tweelingbrusje van Jasmijn 9 hele fijne maanden in je buik gaat hebben en in december/januari? huilend en krijsend ter wereld komt.
even snel hoor. Het was geen placentarest, baarmoeder is een schoon klein bolletje....Gyn houdt het er op dat het een zware eerste menstruatie is, maar morgen wil hij nog eens kijken met de vaginale echo, hij verwacht dat het bloeden dan zo veel minder is dat dat kan. Verder is alles goed met mij hoor. wat fijn om te merken dat we aan elkaar denken!
Dolfijn, succes zo bij je IVF arts. Ik duim voor je dat dit tweelingbrusje van Jasmijn 9 hele fijne maanden in je buik gaat hebben en in december/januari? huilend en krijsend ter wereld komt.
dinsdag 22 maart 2011 om 12:06
Wat fijn dat het geen placentarest was! Scheelt toch weer een narcose en OK. Gelukkig houden ze je goed in de gaten. Moet je deze week ook voor gesprek in het WKZ?
Ik ben ook veel heftiger ongesteld als normaal. 2 weken geleden dacht ik dus ongesteld te zijn geweest, maar dat was dus niet het geval. Afgelopen vrijdag was het duidelijk: pukkels en giga-krampen, wel veel heftiger als normaal.
Vanochtend gesprek gehad met de IVF-arts. We mogen bellen zodra we willen starten met de terugplaatsing. Waarschijnlijk dus volgende cyclus, al weten we het nog niet zeker. Ik voel me vandaag weer heel sterk, maar op een slechte dag kan ik nog een teleurstelling denk ik niet hebben. Gelukkig hebben we nog even om na te denken, en als ik er nog niet klaar voor ben dan schuiven we het gewoon weer een maandje op.
Morgen weer gesprek met mijn teamleidster over het werken. Ik denk dat ik volgende week naar mijn locatie ga en daar eens mijn mail checken etc. En dan misschien administratief werk tot ik klaar ben om de confrontatie met baby's aan te gaan.
Ik ben ook veel heftiger ongesteld als normaal. 2 weken geleden dacht ik dus ongesteld te zijn geweest, maar dat was dus niet het geval. Afgelopen vrijdag was het duidelijk: pukkels en giga-krampen, wel veel heftiger als normaal.
Vanochtend gesprek gehad met de IVF-arts. We mogen bellen zodra we willen starten met de terugplaatsing. Waarschijnlijk dus volgende cyclus, al weten we het nog niet zeker. Ik voel me vandaag weer heel sterk, maar op een slechte dag kan ik nog een teleurstelling denk ik niet hebben. Gelukkig hebben we nog even om na te denken, en als ik er nog niet klaar voor ben dan schuiven we het gewoon weer een maandje op.
Morgen weer gesprek met mijn teamleidster over het werken. Ik denk dat ik volgende week naar mijn locatie ga en daar eens mijn mail checken etc. En dan misschien administratief werk tot ik klaar ben om de confrontatie met baby's aan te gaan.
dinsdag 22 maart 2011 om 12:30
Aan alle meiden heel veel sterkte, ben hier al een tijdje en lees mee op dit forum.
Nog nooit wat geschreven.
Bij mij is het nu bijna 15 jaar geleden, bij een zwangerschap van 27 weken, zijn de weeen opgewekt, dochtertje was al dood in de buik.
Ze kreeg geen voeding meer binnen, ze vermoeden dat ze al ver voor in de zwangerschap, dat het toen al niet goed was.
XXX
Nog nooit wat geschreven.
Bij mij is het nu bijna 15 jaar geleden, bij een zwangerschap van 27 weken, zijn de weeen opgewekt, dochtertje was al dood in de buik.
Ze kreeg geen voeding meer binnen, ze vermoeden dat ze al ver voor in de zwangerschap, dat het toen al niet goed was.
XXX
dinsdag 22 maart 2011 om 14:30
Annali, gelukkig dat het een zware menstruatie blijkt te zijn en niks anders raars. Goed dat je zo snel terecht kon. Hoeveel weken na de bevalling werd jij dus ongesteld?
Dolfijntje, jullie mogen er dus weer voor gaan als jullie er aan toe zijn. Dat is goed om te weten maar kan me je twijfels zo goed voorstellen. Dit wil je geen tweede keer mee maken. Kun je er goed met je man over praten, zitten jullie op een lijn? Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat je weer ongesteld werd?
Ik heb ik totaal ruim twee en een halve week gebloed. Wanneer zou ik mijn ongesteldheid kunnen verwachten?
Monique, tuurlijk blijven die kindjes altijd bij jou.
Ongelooflijk dat je dit twee keer hebt moeten mee maken. Heb je daarna nog kinderen gekregen? Het geeft mij moed wanneer ik hoor of lees dat iemand later nog gezonde kinderen heeft gekregen.
Angie, bij jou was toen vast de echo nog niet standaard of wel? In ieder geval zal je wel niet een 20 weken echo hebben gehad. Heb jij nog meer kinderen gekregen?
Dolfijntje, jullie mogen er dus weer voor gaan als jullie er aan toe zijn. Dat is goed om te weten maar kan me je twijfels zo goed voorstellen. Dit wil je geen tweede keer mee maken. Kun je er goed met je man over praten, zitten jullie op een lijn? Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat je weer ongesteld werd?
Ik heb ik totaal ruim twee en een halve week gebloed. Wanneer zou ik mijn ongesteldheid kunnen verwachten?
Monique, tuurlijk blijven die kindjes altijd bij jou.
Ongelooflijk dat je dit twee keer hebt moeten mee maken. Heb je daarna nog kinderen gekregen? Het geeft mij moed wanneer ik hoor of lees dat iemand later nog gezonde kinderen heeft gekregen.
Angie, bij jou was toen vast de echo nog niet standaard of wel? In ieder geval zal je wel niet een 20 weken echo hebben gehad. Heb jij nog meer kinderen gekregen?
dinsdag 22 maart 2011 om 14:39
Angie en Monique wat een verdriet... En Monique zelfs 2 keer... hoe gaat het nu met je?
Jill, ik dacht 20 dagen na de bevalling al ongesteld te zijn geworden, maar dat bleek toch ineens weer een nieuwe bloeding van de bevalling te zijn (ook al was het toen al een tijdje gestopt) Ik ben afgelopen vrijdag echt ongesteld geworden, dus dat was 4,5 week na de bevalling.
Jill, ik dacht 20 dagen na de bevalling al ongesteld te zijn geworden, maar dat bleek toch ineens weer een nieuwe bloeding van de bevalling te zijn (ook al was het toen al een tijdje gestopt) Ik ben afgelopen vrijdag echt ongesteld geworden, dus dat was 4,5 week na de bevalling.
dinsdag 22 maart 2011 om 16:18
@niekje: Hoeveel uur werk jij nu?
Ik merk bij mijzelf dat het werken en praten met collega's nog energie kost en na het werk zoals jij ook beschrijft de puf/energie redelijk op is. Merk wel dat als de zon schijnt mijn dag al een stuk energieker voelt. Is best lastig om het evenwicht tussen dagelijkse dingen en werk te vinden.
Zo mooi en fijn om te lezen van je trotsheid voor jullie dochtertje. Dat herken ik heel erg. Jill fijn om te lezen dat jij die trotsheid ook ervaart. Die trotsheid geeft een blij gevoel naast het gemis.
Het is voor mij (ons) 5 maanden geleden. De tijd gaat heel snel.
@Jill en Dolfijntje: heel herkenbaar het gevoel rondom genieten en je daar tegelijkertijd niet prettig bij voelen. Merk dat het onprettige gevoel wel weggaat en het gevoel wordt "genieten, blij zijn waarbij de kleine in gedachte is", kan het niet zo goed in woorden plaatsen.
@allemaal: mijn buik rommelt nog. Vandaag voor de zekerheid urine ingeleverd om te testen op blaasontsteking. Dit was het niet, wat ik al had verwacht. Wacht het nog even af.
@dolfijntje: mogelijk een tip: Vind het zelf prettig dat ik contact heb opgenomen met de bedrijfsarts m.b.t. hervatten van werk. Zij heeft een werkuren-per 2 weken schema opgesteld, dat op basis van hoe het aanvoelt aangepast kan worden. Voelt goed.
Merk dat ik de laatste dagen nu het zo rommelt in mijn buik, de gedachte dwarrelt "als het nu komt door iets in mij dat ze niet
weten en het bij een volgende zwangerschap weer gebeurd". (er is geen oorzaak voor het overlijden van ons meisje gevonden) Weet dat het geen zin heeft en dat ik er geen grip op heb... toch dwarrelt de gedachte zo nu en dan rond.
@annali: fijn dat de verloskundige het in de gaten houd en morgen een inwendige echo maakt.
@angie en monique: een knuffel
liefs
Ik merk bij mijzelf dat het werken en praten met collega's nog energie kost en na het werk zoals jij ook beschrijft de puf/energie redelijk op is. Merk wel dat als de zon schijnt mijn dag al een stuk energieker voelt. Is best lastig om het evenwicht tussen dagelijkse dingen en werk te vinden.
Zo mooi en fijn om te lezen van je trotsheid voor jullie dochtertje. Dat herken ik heel erg. Jill fijn om te lezen dat jij die trotsheid ook ervaart. Die trotsheid geeft een blij gevoel naast het gemis.
Het is voor mij (ons) 5 maanden geleden. De tijd gaat heel snel.
@Jill en Dolfijntje: heel herkenbaar het gevoel rondom genieten en je daar tegelijkertijd niet prettig bij voelen. Merk dat het onprettige gevoel wel weggaat en het gevoel wordt "genieten, blij zijn waarbij de kleine in gedachte is", kan het niet zo goed in woorden plaatsen.
@allemaal: mijn buik rommelt nog. Vandaag voor de zekerheid urine ingeleverd om te testen op blaasontsteking. Dit was het niet, wat ik al had verwacht. Wacht het nog even af.
@dolfijntje: mogelijk een tip: Vind het zelf prettig dat ik contact heb opgenomen met de bedrijfsarts m.b.t. hervatten van werk. Zij heeft een werkuren-per 2 weken schema opgesteld, dat op basis van hoe het aanvoelt aangepast kan worden. Voelt goed.
Merk dat ik de laatste dagen nu het zo rommelt in mijn buik, de gedachte dwarrelt "als het nu komt door iets in mij dat ze niet
weten en het bij een volgende zwangerschap weer gebeurd". (er is geen oorzaak voor het overlijden van ons meisje gevonden) Weet dat het geen zin heeft en dat ik er geen grip op heb... toch dwarrelt de gedachte zo nu en dan rond.
@annali: fijn dat de verloskundige het in de gaten houd en morgen een inwendige echo maakt.
@angie en monique: een knuffel
liefs
dinsdag 22 maart 2011 om 16:26
Jill, als mijn huidige bloeding idd ongesteldheid is, (wat ik inmiddels wel denk; vandaag is een stuk minder) dan was dat ook 4,5 week na de bevalling.
Monique en Angie, wat vreselijk wat jullie hebben moeten meemaken. het maakt niet uit hoe lang geleden, het blijft even erg.
Ik kan me voorstellen Jill, dat je hoop krijgt als je hoort dat andere vrouwen na een overleden kindje nog een gezond kind hebben gekregen...mijn gezonde kinderen zijn er al.....maar toch, dit hummeltje wilden we zo graag, ik wil zo graag deze vreselijk lieve man nog eens zien met zijn eigen, levende kind zijn armen....hoe veel ik ook van mijn dochters hou, dat gevoel kunnen ook zij niet compenseren. Dus ook ondanks eerdere gezonde kinderen, heb ik dezelfde hoop....en dezelfde angst dat het misschien niet zal lukken.
Monique en Angie, wat vreselijk wat jullie hebben moeten meemaken. het maakt niet uit hoe lang geleden, het blijft even erg.
Ik kan me voorstellen Jill, dat je hoop krijgt als je hoort dat andere vrouwen na een overleden kindje nog een gezond kind hebben gekregen...mijn gezonde kinderen zijn er al.....maar toch, dit hummeltje wilden we zo graag, ik wil zo graag deze vreselijk lieve man nog eens zien met zijn eigen, levende kind zijn armen....hoe veel ik ook van mijn dochters hou, dat gevoel kunnen ook zij niet compenseren. Dus ook ondanks eerdere gezonde kinderen, heb ik dezelfde hoop....en dezelfde angst dat het misschien niet zal lukken.
dinsdag 22 maart 2011 om 16:33
@vivamember
Ik weet niet of dit jou ook helpt maar bij mij werkt dat wel zo. Als ik last heb van dwarrelde gedachtes (en die heb ik regelmatig inderdaad ook over de geboorte van Abel, en over mijn longembolie en over een mogelijke volgende zwangerschap) dan helpt het mij om ze op te schrijven (hier of op een briefje) of uit te spreken tegen iemand. Dan is het uit mijn systeem en kan ik er ineens een stuk makkelijker mee omgaan. Als dat voor jou ook zo is: schrijf dan vooral over je dwarrelende gedachtes, volgens mij geen betere plek om er ook nog een reactie op te krijgen dan hier....
Ik weet niet of dit jou ook helpt maar bij mij werkt dat wel zo. Als ik last heb van dwarrelde gedachtes (en die heb ik regelmatig inderdaad ook over de geboorte van Abel, en over mijn longembolie en over een mogelijke volgende zwangerschap) dan helpt het mij om ze op te schrijven (hier of op een briefje) of uit te spreken tegen iemand. Dan is het uit mijn systeem en kan ik er ineens een stuk makkelijker mee omgaan. Als dat voor jou ook zo is: schrijf dan vooral over je dwarrelende gedachtes, volgens mij geen betere plek om er ook nog een reactie op te krijgen dan hier....
dinsdag 22 maart 2011 om 18:59
Vivamemember, misschien stomme vraag maar zou je zwanger kunnen zijn? Of dat het rommelde gevoel je eisprong is? Ik zou het anders niet weten. Als het aanhoudt toch even bellen met de huisarts?
Dolfijntje, wij weten nog niet wanneer we terug gaan naar het ziekenhuis. Hebben verder nog geen afspraak staan. Het liefst zouden we 'gewoon' zwanger worden.
Annali, kan me heel goed voorstellen dat je heel graag met je man nog een kindje wilt. Heb jij ook genoten van de momentjes die er waren als je je man zag met Abel? Ik smolt echt als ik mijn man met ons ventje zag. Zo zorgzaam!
Wel lekker hoor die zonnige dagen, dat doet mij wel goed.
Dolfijntje, wij weten nog niet wanneer we terug gaan naar het ziekenhuis. Hebben verder nog geen afspraak staan. Het liefst zouden we 'gewoon' zwanger worden.
Annali, kan me heel goed voorstellen dat je heel graag met je man nog een kindje wilt. Heb jij ook genoten van de momentjes die er waren als je je man zag met Abel? Ik smolt echt als ik mijn man met ons ventje zag. Zo zorgzaam!
Wel lekker hoor die zonnige dagen, dat doet mij wel goed.
dinsdag 22 maart 2011 om 21:34
Even gauw..
Vivamember , ik hoop dat het gerommel gauw over is en duidelijk wordt wat de oorzaak is.
Ik werk nu 32 uur, sinds februari. In de maand januari iedere wk een beetje meer. Ik merkte dat het voor mij goed werkte om weer aan de slag te gaan. De draad weer oppakken, structuur in de dag en afleinding. Het is goed om te kijken wat voor jou goed voelt en waar jij energie van krijgt. Dat is natuurlijk voor iedreen anders.
In de tijd van de 20 weken echo tot aan de bevaklingben ik een keer op de koffie geweest op t werk en 2 weken na de bevalling ook. Dat maakte voor mij dat de drempel wel wat lager was, al was het eerst ook wel ingewikkeld en moest ik wel huilen.
Misschien dat idd een teamleider of bedrijfarts je in het proces kan helpen om weer te aan werken.
Liefs
Vivamember , ik hoop dat het gerommel gauw over is en duidelijk wordt wat de oorzaak is.
Ik werk nu 32 uur, sinds februari. In de maand januari iedere wk een beetje meer. Ik merkte dat het voor mij goed werkte om weer aan de slag te gaan. De draad weer oppakken, structuur in de dag en afleinding. Het is goed om te kijken wat voor jou goed voelt en waar jij energie van krijgt. Dat is natuurlijk voor iedreen anders.
In de tijd van de 20 weken echo tot aan de bevaklingben ik een keer op de koffie geweest op t werk en 2 weken na de bevalling ook. Dat maakte voor mij dat de drempel wel wat lager was, al was het eerst ook wel ingewikkeld en moest ik wel huilen.
Misschien dat idd een teamleider of bedrijfarts je in het proces kan helpen om weer te aan werken.
Liefs
woensdag 23 maart 2011 om 12:30
Angie, bij jou was toen vast de echo nog niet standaard of wel? In ieder geval zal je wel niet een 20 weken echo hebben gehad. Heb jij nog meer kinderen gekregen?[/quote]
Jill, Ik liep destijds bij de verloskundige, en toen was er nog geen echo, in het begin van mijn zwangerschap had ik al problemen had vaak buikpijn, en was niet goed de verloskundige deed dit af als bandenpijn.
Op een avond was ik bij een vriendin op visite en voelde baby niet meer bewegen, hals over kop naar het ziekenhuis .
En daar constateerden ze dat Shirley mijn dochtertje niet meer leefde.
Ik heb na die tijd nog 2 gezonde jongens gekregen.
Meiden bedankt voor de knuffels, het maakt niet uit hoe lang het geleden is, het blijft moeilijk in sommige tijden.
Heb veel aan mijn moeder gehad en nog steeds.
Een tip van mijn kant praat erover als je het moeilijk heb, zo heeft het mij geholpen met het verwerkingsproces.
Jill, Ik liep destijds bij de verloskundige, en toen was er nog geen echo, in het begin van mijn zwangerschap had ik al problemen had vaak buikpijn, en was niet goed de verloskundige deed dit af als bandenpijn.
Op een avond was ik bij een vriendin op visite en voelde baby niet meer bewegen, hals over kop naar het ziekenhuis .
En daar constateerden ze dat Shirley mijn dochtertje niet meer leefde.
Ik heb na die tijd nog 2 gezonde jongens gekregen.
Meiden bedankt voor de knuffels, het maakt niet uit hoe lang het geleden is, het blijft moeilijk in sommige tijden.
Heb veel aan mijn moeder gehad en nog steeds.
Een tip van mijn kant praat erover als je het moeilijk heb, zo heeft het mij geholpen met het verwerkingsproces.
woensdag 23 maart 2011 om 13:20
@niekje en dolfijntje: niekje volgens mij is het begin van je berichtje aan mij gericht en de rest in het bijzonder aan dolfijntje m.b.t. werk .
Dolfijntje, prettig gesprek gehad met je teamleidster?
@jill: Vorige week was wel de week van mijn eisprong, maar kan mij niet voorstellen dat dat de pijn veroorzaakt. Nu had ik 2 weken voor mijn ongesteldheid in februari (nu ik terugdenk) wel wat last van mijn buik en dacht dat de ongesteldheid eraan zat te komen. Week daarna minder last en de week daarna ongesteld, dus in die zin kan het een soort van herhaling zijn, alleen dan meer last. Inmiddels is de pijn afgenomen.
@ annali: bedankt voor je lieve woorden. Eigenlijk is dat de hele dwarrelende gedachte "wat als het nu iets in mij is en ze dit niet weten..."
Inmiddels is de gedachte weggedwarreld en is mijn buik rustig.
Een goede uitslag bij de inwendige echo ontvangen?
@ angie: is er obductie bij jullie dochtertje Shirley gedaan of was dat toen nog niet zo?
Lekker het zonnetje.
liefs
Dolfijntje, prettig gesprek gehad met je teamleidster?
@jill: Vorige week was wel de week van mijn eisprong, maar kan mij niet voorstellen dat dat de pijn veroorzaakt. Nu had ik 2 weken voor mijn ongesteldheid in februari (nu ik terugdenk) wel wat last van mijn buik en dacht dat de ongesteldheid eraan zat te komen. Week daarna minder last en de week daarna ongesteld, dus in die zin kan het een soort van herhaling zijn, alleen dan meer last. Inmiddels is de pijn afgenomen.
@ annali: bedankt voor je lieve woorden. Eigenlijk is dat de hele dwarrelende gedachte "wat als het nu iets in mij is en ze dit niet weten..."
Inmiddels is de gedachte weggedwarreld en is mijn buik rustig.
Een goede uitslag bij de inwendige echo ontvangen?
@ angie: is er obductie bij jullie dochtertje Shirley gedaan of was dat toen nog niet zo?
Lekker het zonnetje.
liefs
