Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
vrijdag 29 april 2011 om 21:07
Hoi jill en dolfijntje,
Hier een warrig moment, de gedachtes dwarrelen en het voelt onrustig.
Moederdag voor de deur, vorig jaar begin mei was het begin van onze zwangerschap... momenten waar je toch over nadenkt.. wetende dat je pas op het moment/ de dag zelf weet hoe het voelt...
Ik probeer van een afstandje naar zulke momenten te kijken en dat lukt.. alleen in combinatie met moeheid wordt het soms wat warrig.
Merk dat ik het jaar (vanaf de bevalling)/ de jaargetijden doorga ... met verschillende momenten en/of bepaalde dagen waarop je stilstaat hoe het was en hoe het is...
Raar idee om straks de maanden in te gaan waarin ik vorig jaar zwanger was .
Jill, de datum van je verlof, het zien van zwangere vrouwen.. het benadrukt op zo'n moment het gemis van je zwangerschap, het gemis van je kindje. Een dikke knuffel...
Dolfijntje, krijg je wat zicht op je gedachtes en gevoel? Jij ook een dikke knuffel.
Volgens mij was het floor die tikte:
"Some people only dream about angels, i hold one in my arms"
Hier een warrig moment, de gedachtes dwarrelen en het voelt onrustig.
Moederdag voor de deur, vorig jaar begin mei was het begin van onze zwangerschap... momenten waar je toch over nadenkt.. wetende dat je pas op het moment/ de dag zelf weet hoe het voelt...
Ik probeer van een afstandje naar zulke momenten te kijken en dat lukt.. alleen in combinatie met moeheid wordt het soms wat warrig.
Merk dat ik het jaar (vanaf de bevalling)/ de jaargetijden doorga ... met verschillende momenten en/of bepaalde dagen waarop je stilstaat hoe het was en hoe het is...
Raar idee om straks de maanden in te gaan waarin ik vorig jaar zwanger was .
Jill, de datum van je verlof, het zien van zwangere vrouwen.. het benadrukt op zo'n moment het gemis van je zwangerschap, het gemis van je kindje. Een dikke knuffel...
Dolfijntje, krijg je wat zicht op je gedachtes en gevoel? Jij ook een dikke knuffel.
Volgens mij was het floor die tikte:
"Some people only dream about angels, i hold one in my arms"
zaterdag 30 april 2011 om 15:10
Ach Wohman, het hele verhaal heb ik toendertijd niet mee gekregen, wel dat het niet goed is afgelopen. Ik weet niet goed wat te zeggen .
Ik kan mij je ongeduldigheid voorstellen. Dat had ik ook en ik heb niet eens doorgemaakt wat jullie allemaal moete doorstaan. Bij mij was het meer zo van: Als we dan toch gaan beginnen dan wil ik niet ook een maand mislopen omdat ik net de ovulatie gemist heb, vandaar de ovulatietesten. Maar lieve Wohman, vijf maanden is best kort hoor! Wel lang natuurlijk als je had gehoop dat je net zo snel zwanger zou raken, maar relatief gezien is het nog best kort.
Je schoonfamilie kun je helaas niet veranderen. Heb je wel veel steun aan je familie en vriendinnen?
Ik kan mij je ongeduldigheid voorstellen. Dat had ik ook en ik heb niet eens doorgemaakt wat jullie allemaal moete doorstaan. Bij mij was het meer zo van: Als we dan toch gaan beginnen dan wil ik niet ook een maand mislopen omdat ik net de ovulatie gemist heb, vandaar de ovulatietesten. Maar lieve Wohman, vijf maanden is best kort hoor! Wel lang natuurlijk als je had gehoop dat je net zo snel zwanger zou raken, maar relatief gezien is het nog best kort.
Je schoonfamilie kun je helaas niet veranderen. Heb je wel veel steun aan je familie en vriendinnen?
zaterdag 30 april 2011 om 18:10
Wohman, ik lees veel herkenbare dingen in je verhaal. Ik ben nu 29 en voel ook de klok tikken. Sommigen zullen zeggen dat ik nog alle tijd heb maar zo voelt het niet.
Dat jij binnen 2 maanden zwanger was was natuurlijk wel geweldig. En vijf maanden is idd niet lang maar kan voelen als een eeuwigheid.
Na de bevalling had ik eerst zoiets van als ik over een jaar weer zwanger ben vind ik het wel prima. Later dacht ik, eigenlijk mag het wel binnen een half jaar. En nu voelt elke dag dat ik
niet zwanger ben al als teveel. En dat terwijl mijn cyclus nog een zootje is. Dus ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. ( wij
hebben 2 jaar moeten wachten op deze zwangerschap).
En iedereen om je heen lijkt zomaar zwanger te worden. Dat komt soms zo hard binnen en het is niet dat je het hun niet gunt. Maar je baalt dat het bij jou zo anders gaat. Ik hen eigenlijk niet echt goede tips voor je want ik heb het met precies hetzelfde moeilijk. Ik weet dat een vriedin ook weer zwanger probeert te worden en ik zou zo graag eerder zwanger zijn. Zodat ik oprecht blij voor haar zal zijn als zij zwanger is.
Dat jij binnen 2 maanden zwanger was was natuurlijk wel geweldig. En vijf maanden is idd niet lang maar kan voelen als een eeuwigheid.
Na de bevalling had ik eerst zoiets van als ik over een jaar weer zwanger ben vind ik het wel prima. Later dacht ik, eigenlijk mag het wel binnen een half jaar. En nu voelt elke dag dat ik
niet zwanger ben al als teveel. En dat terwijl mijn cyclus nog een zootje is. Dus ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. ( wij
hebben 2 jaar moeten wachten op deze zwangerschap).
En iedereen om je heen lijkt zomaar zwanger te worden. Dat komt soms zo hard binnen en het is niet dat je het hun niet gunt. Maar je baalt dat het bij jou zo anders gaat. Ik hen eigenlijk niet echt goede tips voor je want ik heb het met precies hetzelfde moeilijk. Ik weet dat een vriedin ook weer zwanger probeert te worden en ik zou zo graag eerder zwanger zijn. Zodat ik oprecht blij voor haar zal zijn als zij zwanger is.
zaterdag 30 april 2011 om 19:53
Hi allemaal, hier gaat het ietsje beter. Ik moest eruit, ben een dagje aan het werk gegaan, even de gedachten helemaal ergens anders. 's Avonds wel extreem moe, maar werken voelde wel even goed. Komende week hebben we de nabespreking en misschien ook de eerste uitslag van de sectie. Ben best wel zenuwachtig, stom he. We hebben tijdens de zwangerschap een punctie gehad, had om de 4 weken echo tot en met week 30.. Wat kan er nog mis zijn geweest.. bijna niets.. Ik denk zelf dat haar hartje gewoon gestopt is, maar als het nu toch een of ander virus geweest is ben ik bang dat ik toch de schuld bij mezelf ga zoeken, terwijl ik zoooo voorzichtig ben geweest. Moet ik niet doen, weet het, maar je herkent het gevoel vast wel.
@wohman: tja, wanneer vertel je het.. wij waren bijna 32 weken zwanger en toen ging het nog mis. Het zegt echt allemaal niks...
Ik wou dat we 3 maanden verder waren... ik wil zooooo graag weer opnieuw proberen....
oh enne die berichtjes van jullie over leeftijd, heel eerlijk gezegd word ik daar ook heel nerveus van. Mijn grote angst is namelijk ook mijn leeftijd, ben 35. Snap dat jullie met dezelfde gevoelens zitten als ik, maar als ik dat van jullie lees denk ik g*dv*r, ze zijn nog paar jaar jonger dan ik. En over paar maanden pas weer die hele medische molen in.. soms wordt het me echt allemaal teveel en zie ik totaal geen toekomst meer. Moeilijk hoor om hoop te houden soms.
x
@wohman: tja, wanneer vertel je het.. wij waren bijna 32 weken zwanger en toen ging het nog mis. Het zegt echt allemaal niks...
Ik wou dat we 3 maanden verder waren... ik wil zooooo graag weer opnieuw proberen....
oh enne die berichtjes van jullie over leeftijd, heel eerlijk gezegd word ik daar ook heel nerveus van. Mijn grote angst is namelijk ook mijn leeftijd, ben 35. Snap dat jullie met dezelfde gevoelens zitten als ik, maar als ik dat van jullie lees denk ik g*dv*r, ze zijn nog paar jaar jonger dan ik. En over paar maanden pas weer die hele medische molen in.. soms wordt het me echt allemaal teveel en zie ik totaal geen toekomst meer. Moeilijk hoor om hoop te houden soms.
x
zaterdag 30 april 2011 om 22:55
Puck, kan me goed voorstellen dat je liefer nog wat jaartjes jonger was geweest. Dan heb je voor je gevoel nog wat meer lucht.
Omdat ik 29 ben heb ik nog niet heel erg die druk maar ik moet mijn beeld wel bijstellen. Ik had altijd in mijn hoofd om een redelijk jonge moeder te worden. 26/27 jaar leek me wel wat. Inmiddels en ik er wel achter dat dat niet zo te plannen is...
Wel fijn dat je je ietsje beter voelt. Wat goed zeg dat je naar je werk bent geweest. Had je dan juistniet veel collega's om je heem waardoor je steeds je verhaal 'moest' doen? Dat heb ik namelijk nog steeds en ben nu weer 2 weken aan het werk.
Omdat ik 29 ben heb ik nog niet heel erg die druk maar ik moet mijn beeld wel bijstellen. Ik had altijd in mijn hoofd om een redelijk jonge moeder te worden. 26/27 jaar leek me wel wat. Inmiddels en ik er wel achter dat dat niet zo te plannen is...
Wel fijn dat je je ietsje beter voelt. Wat goed zeg dat je naar je werk bent geweest. Had je dan juistniet veel collega's om je heem waardoor je steeds je verhaal 'moest' doen? Dat heb ik namelijk nog steeds en ben nu weer 2 weken aan het werk.
zaterdag 30 april 2011 om 23:18
Werk bij ons eigen bedrijf dus is wat makkelijker plannen en aantal mensen is maar 5. Dat gaat dus wel redelijk. Kan alleen nog geen telefoon doen, raak al in paniek als thuis telefoon gaat. Wij zijn nu 9 jaar getrouwd, wilde ook altijd kinderen voor m'n 30e en wilde er 3. Was zo blij dat het rond m''n 35e eindelijk gelukt zou zijn, maar nu wordt het minimaal 36,5... Heb aantal inmiddels ook bijgesteld; dat ik al superblij ben als we nog slechts 1 kindje na ons meisje krijgen...
Ben nog steeds niet door de 'acceptatie' heen, kan nog steeds niet geloven dat het gebeurd is en dat we na 7 jaren nog steeds niet voor een kindje mogen zorgen. Ik snap het gewoon niet. Wat doen we verkeerd? Waarom mag het niet?
Ben nog steeds niet door de 'acceptatie' heen, kan nog steeds niet geloven dat het gebeurd is en dat we na 7 jaren nog steeds niet voor een kindje mogen zorgen. Ik snap het gewoon niet. Wat doen we verkeerd? Waarom mag het niet?
zondag 1 mei 2011 om 11:10
Puck, wat ontzettend knap van je dat je naar je werk bent gegaan! Respect hoor, dat je dat hebt gedaan! Hoe gaat het verder met je? Durf je wel naar de winkel en plaatsen met veel mensen? Gek genoeg had ik daar namelijk erg veel last van. Zag er vreselijk tegenop om naar de winkel te moeten en pas na 6 weken ofzo ging ik zonder na te denken. Hoop dat jij er geen last van hebt.
Wohman, om eerlijk te zijn gingen mijn haren een beetje overeind staan toen ik je verhaal las. Het klinkt een beetje alsof je meer verdriet hebt over het feit dat je nu na 5 maanden nog niet zwanger bent, dan dat je je kindje hebt verloren. Misschien is het helemaal niet zo, maar zo las ik het. En 5 maanden is natuurlijk helemaal niet lang. Dat een gyn en vk gezegd hebben dat je snel weer zwanger zult zijn is natuurlijk een beetje vreemd. Als je weet wat er allemaal moet gebeuren in je lichaam om zwanger te worden, dan is het uberhaupt een wonder dat het ooit lukt.
Jill, je vroeg naar onze beslissing: we hebben doorgezet en we hebben vanmiddag om 13.45 een terugplaatsing! Ik weet de kwaliteit nog niet, dat krijgen we vanmiddag te horen. Dus vanmiddag heb ik een embryo in mijn buik! Nu maar hopen dat hij blijft plakken.
Wohman, om eerlijk te zijn gingen mijn haren een beetje overeind staan toen ik je verhaal las. Het klinkt een beetje alsof je meer verdriet hebt over het feit dat je nu na 5 maanden nog niet zwanger bent, dan dat je je kindje hebt verloren. Misschien is het helemaal niet zo, maar zo las ik het. En 5 maanden is natuurlijk helemaal niet lang. Dat een gyn en vk gezegd hebben dat je snel weer zwanger zult zijn is natuurlijk een beetje vreemd. Als je weet wat er allemaal moet gebeuren in je lichaam om zwanger te worden, dan is het uberhaupt een wonder dat het ooit lukt.
Jill, je vroeg naar onze beslissing: we hebben doorgezet en we hebben vanmiddag om 13.45 een terugplaatsing! Ik weet de kwaliteit nog niet, dat krijgen we vanmiddag te horen. Dus vanmiddag heb ik een embryo in mijn buik! Nu maar hopen dat hij blijft plakken.
zondag 1 mei 2011 om 11:23
Nou Dolfijntje, ik lees toch echt het verdriet van Wohman wel om haar verloren zoon.
Dolfijntje, zou jij mij uit willen leggen wanneer je nu op z'n vroegst kunt weten of je zwanger bent of niet? Mijn vriendin heeft afgelopen donderdag een terugplaatsing gehad, en is dat dan over twee weken? Ik duim voor je!
Ik denk dat iedereen wiens zwangerschap niet goed is afgelopen door het verlies van een kindje, nooit meer een onbezorgde zwangerschap zal ervaren. Mijn zoontje is extreem te vroeg geboren, heeft het wel overleefd maar dat was ook niet zeker. Ik ben nu weer zwanger en hoe dichter ik bij de zwangerschapsweek van mijn zoon kom, hoe moeilijker ik het er mee krijg. Dat wij één keer zoveel geluk hebben gehad hoeft niet te betekenen dat wij het nog een keer zullen hebben (dit is het gevoel dat er achter zit).
Dolfijntje, zou jij mij uit willen leggen wanneer je nu op z'n vroegst kunt weten of je zwanger bent of niet? Mijn vriendin heeft afgelopen donderdag een terugplaatsing gehad, en is dat dan over twee weken? Ik duim voor je!
Ik denk dat iedereen wiens zwangerschap niet goed is afgelopen door het verlies van een kindje, nooit meer een onbezorgde zwangerschap zal ervaren. Mijn zoontje is extreem te vroeg geboren, heeft het wel overleefd maar dat was ook niet zeker. Ik ben nu weer zwanger en hoe dichter ik bij de zwangerschapsweek van mijn zoon kom, hoe moeilijker ik het er mee krijg. Dat wij één keer zoveel geluk hebben gehad hoeft niet te betekenen dat wij het nog een keer zullen hebben (dit is het gevoel dat er achter zit).
zondag 1 mei 2011 om 11:27
oeh dolfijntje wat spannend!! ik wens jullie veel succes!
puck, idd ontzettend knap dat je al naar je werk bent gegaan. super spannend, de nabespreking. zoals je zelf al zegt, probeer alsjeblieft niet de schuld bij jezelf te leggen. als mama heb je alles gedaan voor je kleine, meer dan voorzichtig zijn en goed opletten kan je niet doen toch?!
wohmann, verdrietig wat je hebt moeten meemaken. Wat dolfijntje ook zegt, na 5 maanden nog niet zwanger zijn, dat zegt nog niet zoveel lijkt mij. Ik vind het eerlijk gezegd een beetje vaag, niet concreet, dat je moet komen als je niet snel weer zwanger bent. Wat is snel?
Je vraagt naar de uitgerekende datum, wat we hebben gedaan. Mijn partner en ik hebben een ballon in de kleur die symbool staat voor onze dochter opgelaten vanuit het raam van de babykamer. Daaraan hebben we 2 kaartjes vast gemaakt waarop we beide iets hebben geschreven voor haar. Daarna zijn we samen uit eten geweest.
Mijn partner kan eigenlijk heel goed omgaan met het verdriet en sleept mij er af en toe goed doorheen. Hij kan goed relativeren , maar ook is er veel ruimte voor gevoel en verdriet. Dat is erg fijn.
Wat betreft schuldgevoelens, dat herken ik eigenlijk niet echt. Wij hebben ook de zwangerschap af moeten breken en wat ons erg sterkt, is dat we alles uit liefde voor onze dochter hebben gedaan. Dat het voor haar geen lijdensweg was en hoefde te zijn en dat we alles hebben gedaan voor haar.
Over het vertellen van een zwangerschap.. ik denk dat je daar niet echt over kan oordelen. Iemand kan zelf het best aanvoelen wat goed is en wanneer ze het graag willen vertellen. En ook al zou je wachten tot je weet of het gezond is of niet, als dat niet het geval is, moet je het alsnog vertellne.. dus tja, ik denk dat mensen dat vooral zelf aan moeten voelen wat goed voor hen voelt.
puck, idd ontzettend knap dat je al naar je werk bent gegaan. super spannend, de nabespreking. zoals je zelf al zegt, probeer alsjeblieft niet de schuld bij jezelf te leggen. als mama heb je alles gedaan voor je kleine, meer dan voorzichtig zijn en goed opletten kan je niet doen toch?!
wohmann, verdrietig wat je hebt moeten meemaken. Wat dolfijntje ook zegt, na 5 maanden nog niet zwanger zijn, dat zegt nog niet zoveel lijkt mij. Ik vind het eerlijk gezegd een beetje vaag, niet concreet, dat je moet komen als je niet snel weer zwanger bent. Wat is snel?
Je vraagt naar de uitgerekende datum, wat we hebben gedaan. Mijn partner en ik hebben een ballon in de kleur die symbool staat voor onze dochter opgelaten vanuit het raam van de babykamer. Daaraan hebben we 2 kaartjes vast gemaakt waarop we beide iets hebben geschreven voor haar. Daarna zijn we samen uit eten geweest.
Mijn partner kan eigenlijk heel goed omgaan met het verdriet en sleept mij er af en toe goed doorheen. Hij kan goed relativeren , maar ook is er veel ruimte voor gevoel en verdriet. Dat is erg fijn.
Wat betreft schuldgevoelens, dat herken ik eigenlijk niet echt. Wij hebben ook de zwangerschap af moeten breken en wat ons erg sterkt, is dat we alles uit liefde voor onze dochter hebben gedaan. Dat het voor haar geen lijdensweg was en hoefde te zijn en dat we alles hebben gedaan voor haar.
Over het vertellen van een zwangerschap.. ik denk dat je daar niet echt over kan oordelen. Iemand kan zelf het best aanvoelen wat goed is en wanneer ze het graag willen vertellen. En ook al zou je wachten tot je weet of het gezond is of niet, als dat niet het geval is, moet je het alsnog vertellne.. dus tja, ik denk dat mensen dat vooral zelf aan moeten voelen wat goed voor hen voelt.
zondag 1 mei 2011 om 11:57
Toffifee, wat ontzettend spannend, je zwangerschap. Hoe ver ben je nu? Sterkte hoor, lijkt me zenuwslopend.
2 weken na de terugplaatsing zou je vriendin mogen testen. De 1e keer hoefde ik niet te testen want ik werd na 9 dagen al ongesteld. Toen ik zwanger was van Jasmijn kon ik het niet laten en hebben we na 13 dagen al getest.
En je hebt waarschijnlijk gelijk over dat ik niet goed gelezen heb. Maar laten we het er op houden dat ik niet meer rationeel kan lezen zodra ik lees dat iemand 5 maanden lang vindt. Bij deze mijn excuses Wohman, ik ben teveel met mijzelf bezig en betrek het teveel op
mijzelf.
En over het wanneer vertellen van zwanger zijn? Wij hebben de hele wereld ingelicht 5 minuten na de positieve test. Iedereen was op de hoogte van de icsi, dus zou een beetje vreemd zijn als we daarna radiostilte hadden gehouden. Iedereen maakt daar zijn eigen afweging in.
2 weken na de terugplaatsing zou je vriendin mogen testen. De 1e keer hoefde ik niet te testen want ik werd na 9 dagen al ongesteld. Toen ik zwanger was van Jasmijn kon ik het niet laten en hebben we na 13 dagen al getest.
En je hebt waarschijnlijk gelijk over dat ik niet goed gelezen heb. Maar laten we het er op houden dat ik niet meer rationeel kan lezen zodra ik lees dat iemand 5 maanden lang vindt. Bij deze mijn excuses Wohman, ik ben teveel met mijzelf bezig en betrek het teveel op
mijzelf.
En over het wanneer vertellen van zwanger zijn? Wij hebben de hele wereld ingelicht 5 minuten na de positieve test. Iedereen was op de hoogte van de icsi, dus zou een beetje vreemd zijn als we daarna radiostilte hadden gehouden. Iedereen maakt daar zijn eigen afweging in.
zondag 1 mei 2011 om 12:18
Puck, ik vind het ook zo naar voor jullie, zo lang wachten en dan gaat het zonder duidelijks reden na 32 weken nog mis. Dat is toch ook niet te begrijpen!
Dolfijntje, ik ga voor je duimen vanmiddag! En stoer dat je door hebt gezet!
Ik sprak laatste trouwens met een nichtje en die willen binnenkort voor een kindje gaan. Nu zei ze, ik wil eigenlijk zo snel mogelijk beginnen want bij mijn zus heeft het wel 4! maanden op zich laten wachten... Nou dan komt de heks in mij naar boven en hoop ik dat ze minstens 6 maanden moeten wachten. Erg he?
Dolfijntje, ik ga voor je duimen vanmiddag! En stoer dat je door hebt gezet!
Ik sprak laatste trouwens met een nichtje en die willen binnenkort voor een kindje gaan. Nu zei ze, ik wil eigenlijk zo snel mogelijk beginnen want bij mijn zus heeft het wel 4! maanden op zich laten wachten... Nou dan komt de heks in mij naar boven en hoop ik dat ze minstens 6 maanden moeten wachten. Erg he?
zondag 1 mei 2011 om 13:49
Niekje, bedankt. Hoe lang duurde het bij jou trouwens voor je weer zwanger was?
Dolfijntje, je ligt nu in de stoel, oeoeooehhhh... Tenminste er wel van uitgaande dat de ontdooing goed is gegaan. Maar dat moet gewoon! Voor jou vind ik het alleen maar leuk en heb ik geen greintje jarloesigheid.
Wij hebben trouwens ook 4 dage na de positieve test aan ouders en broers/zussen verteld. Zij wisten dat we met IUI waren begonnen en om dan 2 maanden er om heen te te draaien konden we niet. Bij 12 weken vrienden, de rest van familie en collega's verteld. Maar zoals we nu weten kan het ook na die 12 weken nog mis gaan.Toch weet ik niet of ik dat weer zo snel aan directe familie zou vertellen.
Het liefst zou ik eerst de 16 weken echo afwachten maar denk niet dat ik zolang mijn mond zou kunnen houden.
Dolfijntje, je ligt nu in de stoel, oeoeooehhhh... Tenminste er wel van uitgaande dat de ontdooing goed is gegaan. Maar dat moet gewoon! Voor jou vind ik het alleen maar leuk en heb ik geen greintje jarloesigheid.
Wij hebben trouwens ook 4 dage na de positieve test aan ouders en broers/zussen verteld. Zij wisten dat we met IUI waren begonnen en om dan 2 maanden er om heen te te draaien konden we niet. Bij 12 weken vrienden, de rest van familie en collega's verteld. Maar zoals we nu weten kan het ook na die 12 weken nog mis gaan.Toch weet ik niet of ik dat weer zo snel aan directe familie zou vertellen.
Het liefst zou ik eerst de 16 weken echo afwachten maar denk niet dat ik zolang mijn mond zou kunnen houden.
zondag 1 mei 2011 om 17:13
maandag 2 mei 2011 om 11:37
@Dolfijntje
Dan lees je het toch echt compleet verkeerd. Ben er eigenlijk best wel verdrietig over wat jij schrijft..
Ik mis mijn kindje in alles, en bedenk me constant waarom dit gebeurd is. Kan me nog niet realiseren dat dit ons echt overkomen is. En toch is daar die diep gewortelde wens voor een kindje. Ik heb ook geen jaren meer om daar mee te wachten, voormamelijk vanwege gezondheidsproblemen en uiteraard ook mijn leeftijd. Dus ja, we gaan door. Ik lees dat jij ook door gaat en uiteraard hoopt op een nieuwe zwangerschap. Dat neemt toch niet het verdriet om je kindje weg?
Maar ik begrijp dat je 5 maanden niet lang vindt. Zeker als je niet via de natuurlijke weg zwanger geworden bent. Kun je je voorstellen dat het voor mij wel als lang voelt? Vorig jaar stopte ik met de pil, en werd ik vrij snel zwanger. Nu zijn we 1 jaar verder en sta ik nog met lege handen en een ellendige ervaring rijker.
@Puck
Wat ontzettend verdrietig voor je. Dat relativeert wel. Dan is die 5 maanden van mij helemaal niet lang..
Gisteren verjaardag gehad. We kwamen binnen en ik zag een maxi cosi staan. Ik schrok me meteen best wel..
In de kamer een kindje van 9 maanden. Dat deed echt pijn. Man zei het later ook dat hij er even van had moeten slikken.
Hoe vinden jullie dat om mensen met kinderen te zien?
Dan lees je het toch echt compleet verkeerd. Ben er eigenlijk best wel verdrietig over wat jij schrijft..
Ik mis mijn kindje in alles, en bedenk me constant waarom dit gebeurd is. Kan me nog niet realiseren dat dit ons echt overkomen is. En toch is daar die diep gewortelde wens voor een kindje. Ik heb ook geen jaren meer om daar mee te wachten, voormamelijk vanwege gezondheidsproblemen en uiteraard ook mijn leeftijd. Dus ja, we gaan door. Ik lees dat jij ook door gaat en uiteraard hoopt op een nieuwe zwangerschap. Dat neemt toch niet het verdriet om je kindje weg?
Maar ik begrijp dat je 5 maanden niet lang vindt. Zeker als je niet via de natuurlijke weg zwanger geworden bent. Kun je je voorstellen dat het voor mij wel als lang voelt? Vorig jaar stopte ik met de pil, en werd ik vrij snel zwanger. Nu zijn we 1 jaar verder en sta ik nog met lege handen en een ellendige ervaring rijker.
@Puck
Wat ontzettend verdrietig voor je. Dat relativeert wel. Dan is die 5 maanden van mij helemaal niet lang..
Gisteren verjaardag gehad. We kwamen binnen en ik zag een maxi cosi staan. Ik schrok me meteen best wel..
In de kamer een kindje van 9 maanden. Dat deed echt pijn. Man zei het later ook dat hij er even van had moeten slikken.
Hoe vinden jullie dat om mensen met kinderen te zien?
maandag 2 mei 2011 om 12:31
Wohman, mijn excuses over mijn opmerkingen, zoals ik al eerder schreef. Ik kan me aan de ene kant wel voorstellen dat je 5 maanden lang vindt, maar aan de andere kant dus helemaal niet. En dan vergelijk ik het dus met mijzelf en met meerdere andere hier die niet zo makkelijk zwanger worden. (ik ben in mei 2006 gestopt met de anticonceptie en heb ook nog geen levend kindje in mijn armen) Maar wat ik wel geleerd heb is dat je verdriet niet kan en mag vergelijken met elkaar, dus zullen we de discussie over 5 maanden lang of niet maar sluiten? Ik hoop oprecht dat je snel zwanger bent en dat je een gezond kindje zult krijgen.
Wat vervelend dat je zonder voorbereiding ineens een maxicosi zag en een kindje. Confronterend is dat. Ik merk dat als ik het weet dat ik een kleintje ga zien, dat het dan makkelijker is. Maar als het compleet onverwachts is, dat ik dan moet slikken.
Jill, ben blij dat jij ook soms een heks bent. Hier zit er ook 1
Ik kreeg net een telefoontje van mijn schoonzus. Ze heeft vanmorgen de 20weken echo gehad en alles was goed. Wow, wat ben ik opgelucht. Ben zo blij dat zij dit niet mee hoeven maken. (dat is de schoonzus waarvan ik vorige week afvroeg wat ik ermee moest- maar ze belde dus gelukkig uit zichzelf) Vond het even moeilijk om te horen dat ze nu de kinderkamer gaan afmaken etc. Maar ja, de wereld draait door en ik moet er niet teveel over nadenken. Ik krijg er Jasmijn niet mee terug.
Sinds gisteren zit er dus een ontdooide embryo in mijn buik, het ontdooien is echt super gegaan. Ze hadden er 2 ontdooit, maar 1tje sneuvelde. De ander zit nu in mijn buik, zich hopelijk aan het innestelen.
Niekje, hoe voel jij je? En merk je nog dat Liz in de buurt is?
Puck, doe je wel rustig aan? Ik vind het super knap dat je weer aan het werk bent, maar loop jezelf niet voorbij he? Heb je verder nog hulp gezocht?
Wat vervelend dat je zonder voorbereiding ineens een maxicosi zag en een kindje. Confronterend is dat. Ik merk dat als ik het weet dat ik een kleintje ga zien, dat het dan makkelijker is. Maar als het compleet onverwachts is, dat ik dan moet slikken.
Jill, ben blij dat jij ook soms een heks bent. Hier zit er ook 1
Ik kreeg net een telefoontje van mijn schoonzus. Ze heeft vanmorgen de 20weken echo gehad en alles was goed. Wow, wat ben ik opgelucht. Ben zo blij dat zij dit niet mee hoeven maken. (dat is de schoonzus waarvan ik vorige week afvroeg wat ik ermee moest- maar ze belde dus gelukkig uit zichzelf) Vond het even moeilijk om te horen dat ze nu de kinderkamer gaan afmaken etc. Maar ja, de wereld draait door en ik moet er niet teveel over nadenken. Ik krijg er Jasmijn niet mee terug.
Sinds gisteren zit er dus een ontdooide embryo in mijn buik, het ontdooien is echt super gegaan. Ze hadden er 2 ontdooit, maar 1tje sneuvelde. De ander zit nu in mijn buik, zich hopelijk aan het innestelen.
Niekje, hoe voel jij je? En merk je nog dat Liz in de buurt is?
Puck, doe je wel rustig aan? Ik vind het super knap dat je weer aan het werk bent, maar loop jezelf niet voorbij he? Heb je verder nog hulp gezocht?
