Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
maandag 2 mei 2011 om 13:05
@Dolfijntje
Ja ik had het gelezen hoor, maar ik werd er toch wel even verdrietig van. Maar begrijp je verder ook heel goed hoor.
Ik was gisteren niet voorbereid op het zien van een kleintje. Schoonzus had zelfs gezegd dat er geen kinderen zouden zijn. Dus was de confrontatie voor mij best wel groot.
Hoop voor je dat de terugplaatsing helemaal goed gegaan is. Wanneer kom je daar achter? Over een week of 2?
@Niekje
Mooie manier hoe jullie de uitgerekende dag beleefd hebben. Moet het er nog eens met man over hebben. Die heeft er geloof ik niet zo'n moeite mee. Voor hem is onze kleine vent al geboren en doet die datum er niet meer toe. Ik was zelf aan het denken aan een sierraad, misschien een ring met naam van onze kleine erin en zn geboortedatum zodat ik hem altijd bij me kan dragen.
Ja ik had het gelezen hoor, maar ik werd er toch wel even verdrietig van. Maar begrijp je verder ook heel goed hoor.
Ik was gisteren niet voorbereid op het zien van een kleintje. Schoonzus had zelfs gezegd dat er geen kinderen zouden zijn. Dus was de confrontatie voor mij best wel groot.
Hoop voor je dat de terugplaatsing helemaal goed gegaan is. Wanneer kom je daar achter? Over een week of 2?
@Niekje
Mooie manier hoe jullie de uitgerekende dag beleefd hebben. Moet het er nog eens met man over hebben. Die heeft er geloof ik niet zo'n moeite mee. Voor hem is onze kleine vent al geboren en doet die datum er niet meer toe. Ik was zelf aan het denken aan een sierraad, misschien een ring met naam van onze kleine erin en zn geboortedatum zodat ik hem altijd bij me kan dragen.
maandag 2 mei 2011 om 13:51
Wohman, wat een mooi idee, die ring! Mijn buren hebben de afdrukjes van de voetjes in hun trouwringen laten zetten. Dat gaat bij ons niet (staat al helemaal volgeschreven aan de binnenkant) en ik heb verder het dee daardoor laten varen. Maar een aparte ring kan natuurlijk net zo mooi! Komt direct op mijn verlanglijstje.
Ik merk dat het vandaag niet zo goed gaat. Ben jarig en krijg allerlei lieve telefoontjes. "hoe gaat het nu met je?" krijg ik tig keren. En ik blijf zeggen met een brok in mijn keel dat het elke dag beter gaat. Gaat het ook echt hoor, maar vandaag even niet. Door die vraag ga ik echter nadenken over hoe ik me voel en dan blijkt het toch niet zo goed te gaan. Het doet gewoon nog zoveel pijn. Vanmiddag komt nog een vriendin langs die 2 weken voor mij uitgerekend was, zij heeft nu echt een dikke buik. Maar wederom: niet nadenken en dan gaat het wel. Zo kom ik de dagen door, gewoon niet nadenken of er bij stil staan. Misschien stom, maar ik heb het gevoel dat ik anders helemaal instort. Ach, de hormonen die ik gebruik zullen ook wel meespelen in mijn labiele gevoel vandaag.
Ik merk dat het vandaag niet zo goed gaat. Ben jarig en krijg allerlei lieve telefoontjes. "hoe gaat het nu met je?" krijg ik tig keren. En ik blijf zeggen met een brok in mijn keel dat het elke dag beter gaat. Gaat het ook echt hoor, maar vandaag even niet. Door die vraag ga ik echter nadenken over hoe ik me voel en dan blijkt het toch niet zo goed te gaan. Het doet gewoon nog zoveel pijn. Vanmiddag komt nog een vriendin langs die 2 weken voor mij uitgerekend was, zij heeft nu echt een dikke buik. Maar wederom: niet nadenken en dan gaat het wel. Zo kom ik de dagen door, gewoon niet nadenken of er bij stil staan. Misschien stom, maar ik heb het gevoel dat ik anders helemaal instort. Ach, de hormonen die ik gebruik zullen ook wel meespelen in mijn labiele gevoel vandaag.
maandag 2 mei 2011 om 16:23
Hoi Meiden,
@wohman, wat jammer dat jij ook op "ons" hoekje van dit forum moet schrijven. Het was beter als dit draadje niet had hoeven bestaan.
Ik ga jullie idee van de naam en geboortedatum in een ring/trouwring goed onthouden.....Dolfijn, als er binnenin je trouwring geen plek meer is voor de voetjes, kan je ze dan niet aan buitenkant doen?
Hier momenteel ook veel confrontaties met "wat als". Mijn nooit begonnen verlof was vandaag ingegaan....nu ga ik volgende week weer aan het werk, eindelijk voor t echie. Dat is ook leuk, maar wel anders dan het had moeten zijn. wij hebben afgesproken de as van ons mannetje uit te strooien op een mooi plekje op de uitgerekende datum.
Ik heb het idee dat ik heel goed kan tegen de confrontatie van kleine babies, zwangere vrouwen etc. Heb wel steeds als ik een dikke buik zie dat ik me afvraag hoe dik die van mij nu was geweest... maar aangezien ik met 23 weken al zo dik was(door de afwijking van ons zoontje) als normaal gesproken met 32, weet ik dat ook eigenlijk wel...Ik heb het meeste moeite met schattige blonde jongetjes van een jaar of twee.....zoals ik me mijn zoontje voorstel als hij was blijven leven.
Zoals je misschien hebt gelezen ben ik inmiddels 40, en heb dus echt weinig tijd om het nog eens te proberen. Toch gaan we daar wel voor (voor mijn lief is het zijn eerste kindje, ik heb al drie grote dochters). Wel zijn allevier mijn zwangerschappen ontstaan zonder medische hulp en redelijk vlot (zelfs de laatste binnen drie maanden, wat toch best snel is als je 39 bent) eerst wilde ik uiterlijk tot mijn 41ste verjaardag proberen, maar we hebben afgesproken om daar toch iets relaxter mee om te gaan....is misschien ook wel makkelijker als het niet je eerste kind is.
@dolfijn: gefeliciteerd met je verjaardag, maar nog veel liever feliciteer ik je over twee weken met goed nieuws!
@wohman, wat jammer dat jij ook op "ons" hoekje van dit forum moet schrijven. Het was beter als dit draadje niet had hoeven bestaan.
Ik ga jullie idee van de naam en geboortedatum in een ring/trouwring goed onthouden.....Dolfijn, als er binnenin je trouwring geen plek meer is voor de voetjes, kan je ze dan niet aan buitenkant doen?
Hier momenteel ook veel confrontaties met "wat als". Mijn nooit begonnen verlof was vandaag ingegaan....nu ga ik volgende week weer aan het werk, eindelijk voor t echie. Dat is ook leuk, maar wel anders dan het had moeten zijn. wij hebben afgesproken de as van ons mannetje uit te strooien op een mooi plekje op de uitgerekende datum.
Ik heb het idee dat ik heel goed kan tegen de confrontatie van kleine babies, zwangere vrouwen etc. Heb wel steeds als ik een dikke buik zie dat ik me afvraag hoe dik die van mij nu was geweest... maar aangezien ik met 23 weken al zo dik was(door de afwijking van ons zoontje) als normaal gesproken met 32, weet ik dat ook eigenlijk wel...Ik heb het meeste moeite met schattige blonde jongetjes van een jaar of twee.....zoals ik me mijn zoontje voorstel als hij was blijven leven.
Zoals je misschien hebt gelezen ben ik inmiddels 40, en heb dus echt weinig tijd om het nog eens te proberen. Toch gaan we daar wel voor (voor mijn lief is het zijn eerste kindje, ik heb al drie grote dochters). Wel zijn allevier mijn zwangerschappen ontstaan zonder medische hulp en redelijk vlot (zelfs de laatste binnen drie maanden, wat toch best snel is als je 39 bent) eerst wilde ik uiterlijk tot mijn 41ste verjaardag proberen, maar we hebben afgesproken om daar toch iets relaxter mee om te gaan....is misschien ook wel makkelijker als het niet je eerste kind is.
@dolfijn: gefeliciteerd met je verjaardag, maar nog veel liever feliciteer ik je over twee weken met goed nieuws!
donderdag 5 mei 2011 om 14:14
donderdag 5 mei 2011 om 14:19
donderdag 5 mei 2011 om 14:28
donderdag 5 mei 2011 om 14:30
Wohman, om nog even antwoord te geven op je vragen: ik ben 14 februari bevallen, dus nu 10,5 week geleden. Ik was toen 22 weken zwanger. Ik liep al bij een psych, dus ik kon weer een paar keer komen Nu merk ik dat ik er weinig behoefte aan heb om er nog heen te gaan. Heb over 2 maanden pas weer een afspraak staan. Ik kan mijn ei goed kwijt in mijn dagboek, bij mijn man en bij een goede vriendin. Ik heb het gevoel dat dat meer doet dan de psych. Heb jij hulp?
donderdag 5 mei 2011 om 15:41
@ jill
Ik durf het bijna niet te schrijven hier,omdat er mamas zijn bij wie het allemaal erg ingewikkeld ligt, maar wij waren binnen twee maanden weer zwanger. (op de natuurlijke manier)
@dolfijntje
Ik duim ook mee! Wat ongelooflijk spannend. Hopelijk gaan de dagen een beetje snel...
@puck
Wat verdrietig voor jullie en jullie meisje.. Hard is dat he, dikke pech hebben. Hoe hou je het nu vol met je verdriet en pijn? Praat je met iemand of kan je goed met je man erover praten?
Take care..
X
Ik durf het bijna niet te schrijven hier,omdat er mamas zijn bij wie het allemaal erg ingewikkeld ligt, maar wij waren binnen twee maanden weer zwanger. (op de natuurlijke manier)
@dolfijntje
Ik duim ook mee! Wat ongelooflijk spannend. Hopelijk gaan de dagen een beetje snel...
@puck
Wat verdrietig voor jullie en jullie meisje.. Hard is dat he, dikke pech hebben. Hoe hou je het nu vol met je verdriet en pijn? Praat je met iemand of kan je goed met je man erover praten?
Take care..
X
donderdag 5 mei 2011 om 22:33
Hoi meiden,
Ik heb even een berichtje voor wohman, want haar opmerking over dat haar schoonfamilie nooit vraagt hoe het gaat raakte me enorm.
Ik herken het heel erg (ik ben helaas ook iemand die een kindje heeft verloren (nu 10 maanden geleden). Ik was in het begin heeeeel boos op de reactie van iedereen, als ze niet vroegen hoe het ging was ik teleurgesteld, als ze wel iets zeiden / vroegen, voelde het altijd verkeerd aan. Ik ben tot de conclusie gekomen dat het voor iedereen heel moeilijk is en iedereen heeft zijn eigen manier van ermee omgaan. Het feit dat iemand er niet naar vraagt wil niet zeggen dat ze niet aan je denken. Ik ken je schoonfamilie natuurlijk niet, misschien zijn het wel gewoon rot mensen. Maar ook mijn schoonfamilie heeft het er liever niet over, maar ik weet dat ze erg veel verdriet hebben (sterker nog, ik merk nu dat ze veel meer onverwerkt verdriet hebben dan mijn man en ik). Ik kan je geen gouden tip geven, maar probeer je er niet aan te ergeren want uiteindelijk is het vooral negatieve energie voor jezelf. En misschien moet je zelf maar gewoon een keer tegen ze zeggen hoe je je voelt, als ze er niet naar vragen. Bij ons vragen veel mensen er niet na, omdat ze niet weten hoe ze het moeten vragen (en vooral wat voor reactie ze dan krijgen), maar ze geven aan dat ze het heel veel fijn vinden als wij er zelf over beginnen. Sterkte ermee meid. Ik lees dat je nog erg veel verdriet hebt. Het doet me echt veel, want ik herken het heel erg. Ik kan alleen maar zeggen, dikke knuffel.
Ik heb even een berichtje voor wohman, want haar opmerking over dat haar schoonfamilie nooit vraagt hoe het gaat raakte me enorm.
Ik herken het heel erg (ik ben helaas ook iemand die een kindje heeft verloren (nu 10 maanden geleden). Ik was in het begin heeeeel boos op de reactie van iedereen, als ze niet vroegen hoe het ging was ik teleurgesteld, als ze wel iets zeiden / vroegen, voelde het altijd verkeerd aan. Ik ben tot de conclusie gekomen dat het voor iedereen heel moeilijk is en iedereen heeft zijn eigen manier van ermee omgaan. Het feit dat iemand er niet naar vraagt wil niet zeggen dat ze niet aan je denken. Ik ken je schoonfamilie natuurlijk niet, misschien zijn het wel gewoon rot mensen. Maar ook mijn schoonfamilie heeft het er liever niet over, maar ik weet dat ze erg veel verdriet hebben (sterker nog, ik merk nu dat ze veel meer onverwerkt verdriet hebben dan mijn man en ik). Ik kan je geen gouden tip geven, maar probeer je er niet aan te ergeren want uiteindelijk is het vooral negatieve energie voor jezelf. En misschien moet je zelf maar gewoon een keer tegen ze zeggen hoe je je voelt, als ze er niet naar vragen. Bij ons vragen veel mensen er niet na, omdat ze niet weten hoe ze het moeten vragen (en vooral wat voor reactie ze dan krijgen), maar ze geven aan dat ze het heel veel fijn vinden als wij er zelf over beginnen. Sterkte ermee meid. Ik lees dat je nog erg veel verdriet hebt. Het doet me echt veel, want ik herken het heel erg. Ik kan alleen maar zeggen, dikke knuffel.
vrijdag 6 mei 2011 om 10:26
Wow, hoe bedoel je, confrontaties komen onverwachts? Ik open net mijn hyves en er zijn nieuwe foto's geplaatst van een ex-collega. Zij met haar 2e pasgeboren kindje en het heet Jasmijn... Jemig, ik schrok er gewoon van! En dan wordt er in de reacties ook nog over Jasmijntje gesproken. Zo noemen wij Jasmijn vaak... Pijnlijk. Vandaag maar even niet meer naar hyves gaan.
Van mij mag dat hele stomme moederdaggebeuren ook voorbij zijn. Overal advertenties en aanbiedingen voor de liefste moeders. Stond bij een restaurant een aanhangbord met daarop "speciaal voor moederdag voor ALLE moeders een presentje bij binnenkomst" Zouden ze daar ons ook mee bedoelen? Bah, hoop dat het snel maandag is.
Van mij mag dat hele stomme moederdaggebeuren ook voorbij zijn. Overal advertenties en aanbiedingen voor de liefste moeders. Stond bij een restaurant een aanhangbord met daarop "speciaal voor moederdag voor ALLE moeders een presentje bij binnenkomst" Zouden ze daar ons ook mee bedoelen? Bah, hoop dat het snel maandag is.
vrijdag 6 mei 2011 om 15:56
@Puck
Dat is wel heel erg vervelend met die wetenschap verder te moeten...Heel veel sterkte!
@Dolfijntje
Ik was ook al in therapie voor wat anders, dus kreeg er nog meer sessies bij. Inmiddels heb ik ook niet veel behoefte meer om er constant met een vreemde over te praten. Dus mijn volgende afspraak is ook pas over 5 weken.
@Niekje
Wat fijn dat je zo snel weer zwanger was. Maar brengt het ook niet weer een hele hoop angst met zich mee?
Heb inmiddels eens wat rondgekeken naar een mooie ring, maar nog geen kunnen vinden.
Dat is wel heel erg vervelend met die wetenschap verder te moeten...Heel veel sterkte!
@Dolfijntje
Ik was ook al in therapie voor wat anders, dus kreeg er nog meer sessies bij. Inmiddels heb ik ook niet veel behoefte meer om er constant met een vreemde over te praten. Dus mijn volgende afspraak is ook pas over 5 weken.
@Niekje
Wat fijn dat je zo snel weer zwanger was. Maar brengt het ook niet weer een hele hoop angst met zich mee?
Heb inmiddels eens wat rondgekeken naar een mooie ring, maar nog geen kunnen vinden.
vrijdag 6 mei 2011 om 17:55
Lieve dolfijn, denk jij dat je bij binnenkomst in dat restaurant een geboortebewijs moet overhandigen? nee hoor: je bent gewoon moeder! en wat voor moeder! Misschien heb ik makkelijk praten, ik had voor mijn jochie natuurlijk al drie grote dochters, dus ik heb niet echt last van een ontbrekend moedergevoel. Mijn vriend heeft op zijn socialmedia account staan: vader van abel die altijd 23 weken zal blijven....de tranen sprongen in mijn ogen toen ik dat voor het eerst zag. bij mij staat er nu: moeder van drie grote meiden en een klein sterrenjongetje....
verder hebben we besproken of we misschien onze zoon ook vermelden in onze trouwringen (we gaan 1 sept trouwen!) en hij zal sowieso worden bijgeschreven in ons trouwboekje, al op het moment dat we elkaar het jawoord geven...zo is hij er toch bij....
mijn schoonouders zijn juist superlief, en ik ken ze nog niet eens lang....niet dat ze het er de hele tijd over hebben maar vanmiddag waren ze er onverwacht even (ze wonen aan de andere kant van het land, maar waren in de buurt). In een onderonsje vraagt mijn schoonmama dat toch even of ik het niet moeilijk vind, nu de uitgerekende datum steeds dichter bij komt....zo lief vind ik dat...
verder hebben we besproken of we misschien onze zoon ook vermelden in onze trouwringen (we gaan 1 sept trouwen!) en hij zal sowieso worden bijgeschreven in ons trouwboekje, al op het moment dat we elkaar het jawoord geven...zo is hij er toch bij....
mijn schoonouders zijn juist superlief, en ik ken ze nog niet eens lang....niet dat ze het er de hele tijd over hebben maar vanmiddag waren ze er onverwacht even (ze wonen aan de andere kant van het land, maar waren in de buurt). In een onderonsje vraagt mijn schoonmama dat toch even of ik het niet moeilijk vind, nu de uitgerekende datum steeds dichter bij komt....zo lief vind ik dat...
vrijdag 6 mei 2011 om 18:38
@Annali
Wat een lieve meelevende schoonmoeder heb je.
En wat bijzonder om jullie kleintje in de trouwringen erbij te laten zetten. Hij hoort natuurlijk ook voor altijd bij jullie.
Die opmerking van je man doet mij ook wel wat. Je bent hoe dan ook ouders geworden. Onze kindjes kunnen alleen niet bij ons opgroeien.
Wat een lieve meelevende schoonmoeder heb je.
En wat bijzonder om jullie kleintje in de trouwringen erbij te laten zetten. Hij hoort natuurlijk ook voor altijd bij jullie.
Die opmerking van je man doet mij ook wel wat. Je bent hoe dan ook ouders geworden. Onze kindjes kunnen alleen niet bij ons opgroeien.
vrijdag 6 mei 2011 om 21:05
wohman,
ik zou me echt niet kunnen voorstellen om Abel NIET op het geboortekaartje te zetten. Je kunt het toch aangeven met een kruisje of sterretje bij zijn naam? dan is het gelijk duidelijk voor iedereen.
voor ons speelt dit minder denk ik, omdat iedereen wel op de hoogte is. We hadden zoveel mensen die hebben meegeleefd met de zwangerschap en we hebben denk ik ook wel net zoveel kaartjes gestuurd als wanneer hij was blijven leven. Ongeveer 50 mensen zijn op zijn crematie geweest en al klinkt dat misschien overdreven, voor ons was dit een heel goede manier om afscheid te nemen. te midden van vrienden en familie om zo ook het bestaan van het ventje te erkennen.
Mijn dochters zijn nog dagelijks met hem bezig, hebben het over hun broertje met vriendinnen en op hyves...oudste heeft trots een foto van haar en haar broer laten zien aan haar mentor op school....middelste heeft een altaartje op haar kamer gemaakt met lieve tekeningen en een foto....
ik zou me echt niet kunnen voorstellen om Abel NIET op het geboortekaartje te zetten. Je kunt het toch aangeven met een kruisje of sterretje bij zijn naam? dan is het gelijk duidelijk voor iedereen.
voor ons speelt dit minder denk ik, omdat iedereen wel op de hoogte is. We hadden zoveel mensen die hebben meegeleefd met de zwangerschap en we hebben denk ik ook wel net zoveel kaartjes gestuurd als wanneer hij was blijven leven. Ongeveer 50 mensen zijn op zijn crematie geweest en al klinkt dat misschien overdreven, voor ons was dit een heel goede manier om afscheid te nemen. te midden van vrienden en familie om zo ook het bestaan van het ventje te erkennen.
Mijn dochters zijn nog dagelijks met hem bezig, hebben het over hun broertje met vriendinnen en op hyves...oudste heeft trots een foto van haar en haar broer laten zien aan haar mentor op school....middelste heeft een altaartje op haar kamer gemaakt met lieve tekeningen en een foto....
zaterdag 7 mei 2011 om 13:44
@Annali
Klopt, zo voelt het voor mij ook. Ik was nog niet zo ver zwanger dat we het iedereen verteld hadden. Eigenlijk alleen ouders, zussen, onze vrienden, en een paar tantes en ooms.
In week 12 dreigde het dus al mis te gaan, en hebben we het ook niemand meer verteld. We vonden het al heel moeilijk om steeds geconfronteerd te worden met mensen die ernaar vroegen. Dat maakt natuurlijk ook dat er niet heel veel mensen met je mee kunnen leven. Al hebben we van de mensen die het wel wisten heel veel kaarten gekregen.
De begrafenis hebben we bewust met zn tweetjes gedaan. Wij wilden samen afscheid nemen van onze kleine vent. Man had al een paar dagen voor de bevalling een diep gat gegraven. Dat vonden we allebei heel luguber. Daar kwam ons kereltje in te liggen...Maar het moest wel zo, want het zou gaan vriezen en dan zouden we niet meer met een schop de grond in komen.
Terwijl het heel hard sneeuwde hebben we hem samen huilend in zn grafje laten zakken en om de beurt een schep zand erop gedaan totdat zn doosje niet meer te zien was. We hebben hem nog alles verteld wat we wilden zeggen tegen hem.
Kan me voorstellen dat het heel fijn voelt om zoveel steun te krijgen van mensen om je heen. Wat lief hoe je dochters met hun broertje om gaan. Ontroerend!
Wij hebben dus ook geen geboorte-overlijdenskaartjes gestuurd. Dat was volgens VK niet gebruikelijk bij 15 weken.
Ik ben vanmorgen naar een juwelier geweest en heb een hele bijzondere ring uitgezocht. Net zoals ons ventje was. Hij wordt nu besteld in mijn maat en gegraveerd waar ik bij ben.
Ben er heel blij mee. Zo heb ik m toch nog een beetje bij me.
Klopt, zo voelt het voor mij ook. Ik was nog niet zo ver zwanger dat we het iedereen verteld hadden. Eigenlijk alleen ouders, zussen, onze vrienden, en een paar tantes en ooms.
In week 12 dreigde het dus al mis te gaan, en hebben we het ook niemand meer verteld. We vonden het al heel moeilijk om steeds geconfronteerd te worden met mensen die ernaar vroegen. Dat maakt natuurlijk ook dat er niet heel veel mensen met je mee kunnen leven. Al hebben we van de mensen die het wel wisten heel veel kaarten gekregen.
De begrafenis hebben we bewust met zn tweetjes gedaan. Wij wilden samen afscheid nemen van onze kleine vent. Man had al een paar dagen voor de bevalling een diep gat gegraven. Dat vonden we allebei heel luguber. Daar kwam ons kereltje in te liggen...Maar het moest wel zo, want het zou gaan vriezen en dan zouden we niet meer met een schop de grond in komen.
Terwijl het heel hard sneeuwde hebben we hem samen huilend in zn grafje laten zakken en om de beurt een schep zand erop gedaan totdat zn doosje niet meer te zien was. We hebben hem nog alles verteld wat we wilden zeggen tegen hem.
Kan me voorstellen dat het heel fijn voelt om zoveel steun te krijgen van mensen om je heen. Wat lief hoe je dochters met hun broertje om gaan. Ontroerend!
Wij hebben dus ook geen geboorte-overlijdenskaartjes gestuurd. Dat was volgens VK niet gebruikelijk bij 15 weken.
Ik ben vanmorgen naar een juwelier geweest en heb een hele bijzondere ring uitgezocht. Net zoals ons ventje was. Hij wordt nu besteld in mijn maat en gegraveerd waar ik bij ben.
Ben er heel blij mee. Zo heb ik m toch nog een beetje bij me.
zaterdag 7 mei 2011 om 20:26
Wij hebben ook bedacht om de naam Annelie in een van mijn ringen te laten graveren, de ring die ik ooit van mijn man gekregen heb en eigenlijk altijd samen met mijn trouwring draag. Ons meisje was al bijna 32 weken, wij hebben dus ook wel geboortekaartjes gestuurd. Het was hier de afgelopen weken echt een bloemenzee en we zijn bedolven met kaartjes. Het moeilijkste vind ik nog steeds dat we een compleet ingerichte babykamer hebben, we hadden al wiegje naast bed staan en haar kast hangt vol met knalroze kleertjes.
Vind het prettig om zo nu en dan jullie verhalen te lezen al wou ik dat dit hele forum niet had hoeven bestaan.
Vind het prettig om zo nu en dan jullie verhalen te lezen al wou ik dat dit hele forum niet had hoeven bestaan.
zondag 8 mei 2011 om 09:31
voor jullie allemaal omdat jullie wel moeders zijn, maar de buitenwereld ziet het niet...
Wohman, over bijschrijven bij het geboortekaartje: gaan wij wel doen, maar bij ons is ook iedereen op de hoogte. We hebben iedereen een geboortekaartje gestuurd die we anders ook hadden gestuurd. Maar als het moment voor jullie daar is, en ik hoop dat dat snel is, dan moet je doen wat goed voor JULLIE voelt. Niet denken over buitenwereld en wat anderen wel niet zouden denken en vragen. Doe wat jullie willen. Als jullie aan anderen gaan denken, krijg je misschien later spijt en dat zou zonde zijn.
Puck, kan jij je verhaal goed in je omgeving kwijt? En hoe is het met je man?
Annali, wat prachtig hoe je dochters Abel in hun hart hebben gesloten.
Wohman, over bijschrijven bij het geboortekaartje: gaan wij wel doen, maar bij ons is ook iedereen op de hoogte. We hebben iedereen een geboortekaartje gestuurd die we anders ook hadden gestuurd. Maar als het moment voor jullie daar is, en ik hoop dat dat snel is, dan moet je doen wat goed voor JULLIE voelt. Niet denken over buitenwereld en wat anderen wel niet zouden denken en vragen. Doe wat jullie willen. Als jullie aan anderen gaan denken, krijg je misschien later spijt en dat zou zonde zijn.
Puck, kan jij je verhaal goed in je omgeving kwijt? En hoe is het met je man?
Annali, wat prachtig hoe je dochters Abel in hun hart hebben gesloten.
zondag 8 mei 2011 om 09:44
Moederdag
Hoe moeder ben je, als je moeder bent
van een kindje dat niet kan blijven
Je bent moeder, zoveel moeder,
niet met woorden te beschrijven.
Je bent moeder, maar niet mama,
hij is vader, maar niet papa.
En zij is ons kindje klein
en zal dat voor altijd zijn...
X
Kus allemaal en sterkte vandaag. Laten we gaan proberen een beetje genieten van de zon, de warme zonnestralen van onze engeltjes...
@dolfijn Het gaat hier wel redelijk goed
Hoe moeder ben je, als je moeder bent
van een kindje dat niet kan blijven
Je bent moeder, zoveel moeder,
niet met woorden te beschrijven.
Je bent moeder, maar niet mama,
hij is vader, maar niet papa.
En zij is ons kindje klein
en zal dat voor altijd zijn...
X
Kus allemaal en sterkte vandaag. Laten we gaan proberen een beetje genieten van de zon, de warme zonnestralen van onze engeltjes...
@dolfijn Het gaat hier wel redelijk goed
zondag 8 mei 2011 om 10:43
Lieve allemaal,
De dag waar ik zo tegenop zag is toch daar. Juist op deze dag mis ik mijn dochtertje Bo extra. Je bent moeder zonder je kleintje bij je, het is zo'n groot gemis wat door deze dag nog eens extra benadrukt wordt. Dit gevoel zullen jullie allemaal ook zo sterk voelen en daarom voor iedereen een hele dikke knuffel!
Ik lees al een tijdje mee en hoop door mijn verhaal te vertellen en daarna mee te schrijven wat steun te vinden. Mijn kleine meisje is 3 sept geboren bij 22 weken. Ik kreeg een blinde darmontsteking bij 19 weken, hoe klein is de kans dat je die krijgt tijdens je zwangerschap..? Het leek goed te gaan, maar bij 20 wkn echo bleek ik al ontsluiting te hebben! De ontsteking bleek na onderzoek in mijn placenta terecht zijn gekomen. Cerclage geplaatst, maar na 10 dagen braken alsnog mijn vliezen en moest ik bevallen. Eind januari gingen we proberen om weer zwanger te worden en dat lukte. Maar bij de 8 wkn echo bleek er geen hartje te kloppen. Wat een tegenslag, we waren zo blij want het was zo snel! Ik heb een curretage gehad, wat zo meeviel in vergelijking met wat we al mee hebben gemaakt. Het haalt eerder de pijn en verdriet om Bo naar boven. Ik ben nu zo ongeduldig, ik kan niet wachten om een gezond kindje in mijn armen te hebben en een gewoon geboortekaartje te versturen!
De dag waar ik zo tegenop zag is toch daar. Juist op deze dag mis ik mijn dochtertje Bo extra. Je bent moeder zonder je kleintje bij je, het is zo'n groot gemis wat door deze dag nog eens extra benadrukt wordt. Dit gevoel zullen jullie allemaal ook zo sterk voelen en daarom voor iedereen een hele dikke knuffel!
Ik lees al een tijdje mee en hoop door mijn verhaal te vertellen en daarna mee te schrijven wat steun te vinden. Mijn kleine meisje is 3 sept geboren bij 22 weken. Ik kreeg een blinde darmontsteking bij 19 weken, hoe klein is de kans dat je die krijgt tijdens je zwangerschap..? Het leek goed te gaan, maar bij 20 wkn echo bleek ik al ontsluiting te hebben! De ontsteking bleek na onderzoek in mijn placenta terecht zijn gekomen. Cerclage geplaatst, maar na 10 dagen braken alsnog mijn vliezen en moest ik bevallen. Eind januari gingen we proberen om weer zwanger te worden en dat lukte. Maar bij de 8 wkn echo bleek er geen hartje te kloppen. Wat een tegenslag, we waren zo blij want het was zo snel! Ik heb een curretage gehad, wat zo meeviel in vergelijking met wat we al mee hebben gemaakt. Het haalt eerder de pijn en verdriet om Bo naar boven. Ik ben nu zo ongeduldig, ik kan niet wachten om een gezond kindje in mijn armen te hebben en een gewoon geboortekaartje te versturen!
