Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
zondag 8 mei 2011 om 10:55
Lieve allemaal,
De dag waar ik zo tegenop zag is toch daar. Juist op deze dag mis ik mijn dochtertje Bo extra. Je bent moeder zonder je kleintje bij je, het is zo'n groot gemis wat door deze dag nog eens extra benadrukt wordt. Dit gevoel zullen jullie allemaal ook zo sterk voelen en daarom voor iedereen een hele dikke knuffel!
Ik lees al een tijdje mee en hoop door mijn verhaal te vertellen en daarna mee te schrijven wat steun te vinden. Mijn kleine meisje is 3 sept geboren bij 22 wkn. Ik kreeg een blinde darmontsteking bij 19 wkn, hoe klein is die kans tijdens je zwangerschap..? Ik had die pech. Geopereerd en het leek goed te gaan, maar bij 20 wkn echo bleek ik al ontsluiting te hebben! De ontsteking bleek na onderzoek (na bevalling) in mijn placenta terecht zijn gekomen. Cerclage geplaatst, maar na 10 dgn braken alsnog mijn vliezen en moest ik bevallen. Verdriet en ongeloof, maar gelukkig heel veel steun van iedereen om ons heen. Van alle kanten ook waar je het niet van verwacht dat was wel heel mooi. Eind januari gingen we proberen om weer zwanger te worden en dat lukte. Maar bij de 8 wkn echo bleek er geen hartje te kloppen. Wat een tegenslag, we waren zo blij met het geluk dat we hadden! Ik heb een curretage gehad, wat zo meeviel in vergelijking met wat we al mee hebben gemaakt. Het haalt eerder de pijn en verdriet om Bo naar boven. Ik ben nu zo ongeduldig, ik kan niet wachten om een gezond kindje in mijn armen te hebben en een gewoon geboortekaartje te versturen!
@Puck wat een mooi gedicht, tranen rollen over mijn wangen!
De dag waar ik zo tegenop zag is toch daar. Juist op deze dag mis ik mijn dochtertje Bo extra. Je bent moeder zonder je kleintje bij je, het is zo'n groot gemis wat door deze dag nog eens extra benadrukt wordt. Dit gevoel zullen jullie allemaal ook zo sterk voelen en daarom voor iedereen een hele dikke knuffel!
Ik lees al een tijdje mee en hoop door mijn verhaal te vertellen en daarna mee te schrijven wat steun te vinden. Mijn kleine meisje is 3 sept geboren bij 22 wkn. Ik kreeg een blinde darmontsteking bij 19 wkn, hoe klein is die kans tijdens je zwangerschap..? Ik had die pech. Geopereerd en het leek goed te gaan, maar bij 20 wkn echo bleek ik al ontsluiting te hebben! De ontsteking bleek na onderzoek (na bevalling) in mijn placenta terecht zijn gekomen. Cerclage geplaatst, maar na 10 dgn braken alsnog mijn vliezen en moest ik bevallen. Verdriet en ongeloof, maar gelukkig heel veel steun van iedereen om ons heen. Van alle kanten ook waar je het niet van verwacht dat was wel heel mooi. Eind januari gingen we proberen om weer zwanger te worden en dat lukte. Maar bij de 8 wkn echo bleek er geen hartje te kloppen. Wat een tegenslag, we waren zo blij met het geluk dat we hadden! Ik heb een curretage gehad, wat zo meeviel in vergelijking met wat we al mee hebben gemaakt. Het haalt eerder de pijn en verdriet om Bo naar boven. Ik ben nu zo ongeduldig, ik kan niet wachten om een gezond kindje in mijn armen te hebben en een gewoon geboortekaartje te versturen!
@Puck wat een mooi gedicht, tranen rollen over mijn wangen!
zondag 8 mei 2011 om 11:05
Een knuffel voor iedereen vandaag! We zijn hoe dan ook toch moeders, helaas zijn onze kindjes alleen niet lijfelijk bij ons. Maar wel voor altijd in onze harten.
@Puck
Dat lijkt me ontzettend moeilijk. Als alles al in gereedheid is, kamertje klaar, kasten gevuld. Gelukkig hebben wij dat niet mee hoeven maken. Weet niet of het al een gevoel was, maar wij hadden slechts 1 knuffel gekocht en verder nog niks.
@Dolfijntje
Denk dat je helemaal gelijk hebt. We moeten doen waar wij ons goed bij voelen, en niet denken aan wat de omgeving ervan gaat denken.
@Knorretje
Wat een lief berichtje.
@Lau80
Wat verschrikkelijk wat je hebt meegemaakt. En dan ook nog eens 2 keer achter elkaar. Ik kan me helemaal in je gevoel verplaatsen. Hier ook het gevoel niets liever te willen dan een gezond kindje in mn armen te houden. Ik hoop dat het ons allemaal hier op een dag gegund is.
@Puck
Dat lijkt me ontzettend moeilijk. Als alles al in gereedheid is, kamertje klaar, kasten gevuld. Gelukkig hebben wij dat niet mee hoeven maken. Weet niet of het al een gevoel was, maar wij hadden slechts 1 knuffel gekocht en verder nog niks.
@Dolfijntje
Denk dat je helemaal gelijk hebt. We moeten doen waar wij ons goed bij voelen, en niet denken aan wat de omgeving ervan gaat denken.
@Knorretje
Wat een lief berichtje.
@Lau80
Wat verschrikkelijk wat je hebt meegemaakt. En dan ook nog eens 2 keer achter elkaar. Ik kan me helemaal in je gevoel verplaatsen. Hier ook het gevoel niets liever te willen dan een gezond kindje in mn armen te houden. Ik hoop dat het ons allemaal hier op een dag gegund is.
zondag 8 mei 2011 om 15:32
Lieve allemaal,
Vandaag moederdag en ik moest aan 'ons' topic denken. Ik wil jullie allemaal een dikke knuffel geven, want we zijn allemaal moeders, ook al ziet (helaas) niet iedereen het zo.
Ik ben hier een hele tijd niet geweest en ook helemaal niets gelezen, heb namelijk erg moeilijke weken/maanden achter de rug. Ik lig nu sinds 28 januari plat op bed en heb lichamelijk nergens last van, maar de angst en onzekerheid waren slopend.
Ik heb net een aantal pagina's teruggelezen en zag dat Jill vroeg hoe het ervaren wordt om weer zwanger te zijn na het verlies van je kindje.
Natuurlijk hebben we allemaal te maken gehad met verschillende oorzaken van ons verlies, maar ik merk nu achteraf dat de eerste 12 weken niet angstiger waren dan 'normaal'. Had toen met name het gevoel dat ik er heel erg aan moest wennen weer zwanger te zijn en dit keer van een ander kindje. Omdat het zo snel was, telde ik vooral de weken van de zwangerschap van Sam door en niet zozeer van de nieuwe zwangerschap.
In de week van mijn uitgerekende datum van Sam was ik 12 weken zwanger en begon voor deze zwangerschap de spannende periode.
Met name heb ik erg last van de angst gehad tussen week 18 en 24, de periode waarin het de vorige keer misging en waarin nu bewezen moest worden dat de cerclage zou helpen.
Het gevoel dat niemand mij kon garanderen dat ik niet weer een kindje zou verliezen was echt killing en het gevoel dat als het mis zou gaan, ik het niet nog een keer aan zou durven deed zoveel pijn. Het idee om nooit een kindje te mogen krijgen....
Maar...nu ben ik 29 weken zwanger en langzaamaan kan ik eindelijk een beetje gaan genieten van het zwanger zijn. Ik mis Sam dagelijks en denk veel aan hem en aan hoe het eigenlijk had moeten zijn, maar ik ben inmiddels ook helemaal verliefd op het meisje in mijn buik.
En ik probeer ook echt te genieten van de voorbereidingen...de voorbereidingen die ik ook voor Sam had willen doen en het missen van die dingen deed zoveel pijn, dat ik er nu extra van geniet.
Ik lees hier dat er helaas weer nieuwe dames bij zijn gekomen, heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Ik wens jullie allemaal het allerbeste en natuurlijk hoop ik voor iedereen dat wanneer jullie er klaar voor zijn, er opnieuw een kindje in jullie leven mag komen.
Lieve groetjes van Nolleke
Vandaag moederdag en ik moest aan 'ons' topic denken. Ik wil jullie allemaal een dikke knuffel geven, want we zijn allemaal moeders, ook al ziet (helaas) niet iedereen het zo.
Ik ben hier een hele tijd niet geweest en ook helemaal niets gelezen, heb namelijk erg moeilijke weken/maanden achter de rug. Ik lig nu sinds 28 januari plat op bed en heb lichamelijk nergens last van, maar de angst en onzekerheid waren slopend.
Ik heb net een aantal pagina's teruggelezen en zag dat Jill vroeg hoe het ervaren wordt om weer zwanger te zijn na het verlies van je kindje.
Natuurlijk hebben we allemaal te maken gehad met verschillende oorzaken van ons verlies, maar ik merk nu achteraf dat de eerste 12 weken niet angstiger waren dan 'normaal'. Had toen met name het gevoel dat ik er heel erg aan moest wennen weer zwanger te zijn en dit keer van een ander kindje. Omdat het zo snel was, telde ik vooral de weken van de zwangerschap van Sam door en niet zozeer van de nieuwe zwangerschap.
In de week van mijn uitgerekende datum van Sam was ik 12 weken zwanger en begon voor deze zwangerschap de spannende periode.
Met name heb ik erg last van de angst gehad tussen week 18 en 24, de periode waarin het de vorige keer misging en waarin nu bewezen moest worden dat de cerclage zou helpen.
Het gevoel dat niemand mij kon garanderen dat ik niet weer een kindje zou verliezen was echt killing en het gevoel dat als het mis zou gaan, ik het niet nog een keer aan zou durven deed zoveel pijn. Het idee om nooit een kindje te mogen krijgen....
Maar...nu ben ik 29 weken zwanger en langzaamaan kan ik eindelijk een beetje gaan genieten van het zwanger zijn. Ik mis Sam dagelijks en denk veel aan hem en aan hoe het eigenlijk had moeten zijn, maar ik ben inmiddels ook helemaal verliefd op het meisje in mijn buik.
En ik probeer ook echt te genieten van de voorbereidingen...de voorbereidingen die ik ook voor Sam had willen doen en het missen van die dingen deed zoveel pijn, dat ik er nu extra van geniet.
Ik lees hier dat er helaas weer nieuwe dames bij zijn gekomen, heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Ik wens jullie allemaal het allerbeste en natuurlijk hoop ik voor iedereen dat wanneer jullie er klaar voor zijn, er opnieuw een kindje in jullie leven mag komen.
Lieve groetjes van Nolleke
zondag 8 mei 2011 om 21:01
@Wohman
Zoals ik al zei, ik ken je schoonouders natuurlijk niet. Tja, het willen vergeten is natuurlijk een manier om er mee om te gaan (heb ik ook wel meegemaakt als reactie), gebeurde vroeger zowiezo veel (werd vroeger ook geadviseerd vanuit medische hoek, ken 2 vrouwen die er zo mee om zijn gegaan op med advies, maar die hebben nu (na 40 en 60 jaar) er nog zoooo erg verdriet van, hebben het duidelijk helemaal niet verwekt... ach ja. Zo te lezen, weet je wel wat je aan je schoonouders hebt en laat je het je niet te veel deprimeren...
Zoals ik al zei, ik ken je schoonouders natuurlijk niet. Tja, het willen vergeten is natuurlijk een manier om er mee om te gaan (heb ik ook wel meegemaakt als reactie), gebeurde vroeger zowiezo veel (werd vroeger ook geadviseerd vanuit medische hoek, ken 2 vrouwen die er zo mee om zijn gegaan op med advies, maar die hebben nu (na 40 en 60 jaar) er nog zoooo erg verdriet van, hebben het duidelijk helemaal niet verwekt... ach ja. Zo te lezen, weet je wel wat je aan je schoonouders hebt en laat je het je niet te veel deprimeren...
zondag 8 mei 2011 om 21:07
Ik las ergens over geboortekaartjes en wel / niet bijzetten op een volgende geboortekaartje.
Wij hebben wel geboortekaartjes laten maken voor ons doodgeboren kindje, maar hebben ze zeer beperkt verstuurd (minder dan we origineel gepland hadden, door omstandigheden waar ik nu niet op in wil gaan).
Overigens zullen wij ons "derde" kind niet op de geboortekaart van ons volgende kind zetten (die is al op komst). het voelt voor mij niet goed. Mensen die dicht bij ons staan weten dat wij het kindje als onze derde beschouwen, maar ik denk niet dat iedereen dat zo ziet. En het voelt voor mij ook een beetje raar om het als zo te verkondigen voor de hele wereld. Maar dat is gewoon mijn persoonlijk gevoel. Iedereen is daar anders in. Ik ken genoeg gevallen die een sterretje op de kaart zetten met de naam van het overleden kindje erbij. Misschien is dat een optie?
Wij hebben wel geboortekaartjes laten maken voor ons doodgeboren kindje, maar hebben ze zeer beperkt verstuurd (minder dan we origineel gepland hadden, door omstandigheden waar ik nu niet op in wil gaan).
Overigens zullen wij ons "derde" kind niet op de geboortekaart van ons volgende kind zetten (die is al op komst). het voelt voor mij niet goed. Mensen die dicht bij ons staan weten dat wij het kindje als onze derde beschouwen, maar ik denk niet dat iedereen dat zo ziet. En het voelt voor mij ook een beetje raar om het als zo te verkondigen voor de hele wereld. Maar dat is gewoon mijn persoonlijk gevoel. Iedereen is daar anders in. Ik ken genoeg gevallen die een sterretje op de kaart zetten met de naam van het overleden kindje erbij. Misschien is dat een optie?
maandag 9 mei 2011 om 13:49
Hallo allemaal,
Dolfijntje, hoe voel je je op het moment? Nog geen ongsteldheid? Wat zullen dit spannende dagen voor je zijn, maar ook met dubbele gevoelens denk ik. Ik duim voor je dat hij is blijven plakken!
Lau80, jij ook al een kindje verloren. Ik ben er best van geschrokken hoeveel vrouwen dit is overkomen. In mijn omgeving had ik er nog nooit veel over gehoord, nog steeds niet eigenlijk. maar de verhalen via via komen hier nu ook terecht.
En nu heb jij ook nog een miskraam gekregen, zwaar zeg. Kan me voorstellen dat je weer heel graag zwanger wil worden en elke maand (eigenlijk dag) die voorbij tikt een teveel is.
Puck, wat een mooi gedichtje zeg.
Oh, en die moederdag, niets aan zeg. Ben blij dat hij geweest is. Ik heb het er niet eens met mijn man over gehad, ik denk dat hij er niet echt bij stil stond en ik wilde dat ook niet teveel. Anders werd het weer zo'n huildag en daar had ik geen zin in. Veel te mooi weer
En over de geboortekaartjes, dat hebben wij helemaal niet gedaan. We waren nog helemaal niet met kaartjes bezig geweest en mijn hoofd stond daar ook niet naar na de bevalling. Wel is iedereen om ons heen op de hoogte van ons zoontje en wij zullen het dan ook zeker op het geboortekaartje zetten van ons volgende kindje, als dat mag lukken.
Niekje, juist fijn toch dat je zo snel weer zwanger werd. Gaat alles nog steeds goed?
Dolfijntje, hoe voel je je op het moment? Nog geen ongsteldheid? Wat zullen dit spannende dagen voor je zijn, maar ook met dubbele gevoelens denk ik. Ik duim voor je dat hij is blijven plakken!
Lau80, jij ook al een kindje verloren. Ik ben er best van geschrokken hoeveel vrouwen dit is overkomen. In mijn omgeving had ik er nog nooit veel over gehoord, nog steeds niet eigenlijk. maar de verhalen via via komen hier nu ook terecht.
En nu heb jij ook nog een miskraam gekregen, zwaar zeg. Kan me voorstellen dat je weer heel graag zwanger wil worden en elke maand (eigenlijk dag) die voorbij tikt een teveel is.
Puck, wat een mooi gedichtje zeg.
Oh, en die moederdag, niets aan zeg. Ben blij dat hij geweest is. Ik heb het er niet eens met mijn man over gehad, ik denk dat hij er niet echt bij stil stond en ik wilde dat ook niet teveel. Anders werd het weer zo'n huildag en daar had ik geen zin in. Veel te mooi weer
En over de geboortekaartjes, dat hebben wij helemaal niet gedaan. We waren nog helemaal niet met kaartjes bezig geweest en mijn hoofd stond daar ook niet naar na de bevalling. Wel is iedereen om ons heen op de hoogte van ons zoontje en wij zullen het dan ook zeker op het geboortekaartje zetten van ons volgende kindje, als dat mag lukken.
Niekje, juist fijn toch dat je zo snel weer zwanger werd. Gaat alles nog steeds goed?
maandag 9 mei 2011 om 13:52
woensdag 11 mei 2011 om 08:32
Volgende week woensdag afspraak met maatschappelijk werker, zit weer helemaal stuk. Ik zie ons meisje steeds voor me in alle roze jurkjes die ik al gekocht had en weet niet meer hoe ik daarmee om moet gaan. Verder zoooo'n grote angst dat het nooit gaat lukken. En ik mis m'n beste vriendin zo, maar zij is nu 25 weken zwanger en dat kan ik niet aan, wil haar niet meer zien.
Ik weet het gewoon niet meer.
Ik weet het gewoon niet meer.
woensdag 11 mei 2011 om 09:12
puck, tja ik weet eigenlijk niet wat ik tegen je kan zeggen, behalve dan dat ik je een dikke knuffel geef en veel sterkte wens. Ik vind het niet zo gek dat het helemaal niet gaat, want je hebt zoiets heftigs meegemaakt en het is nog zooo kort geleden.. goed dat je een afspraak hebt gemaakt, hou je het nog wel een week vol zonder hulp? en wat rot van je beste vriendin , maar ik denk dat het goed is dat je nu even voor jezelf kiest. Ik hoop dat zij er begrip voor heeft.
dolfijntje, hoe is het met jou?? ben zo benieuwd of alles goed is gegaan....
jill, ik ben zeker blij dat ik weer zo snel zwanger mocht zijn, dat is wel erg bijzonder. het gaat allemaal goed, behalve dood en doodmoe. Werken is pittig, ik heb wat vrije dagen opgenomen zodat ik in ieder geval geen 4 dagen in de week werk. dat trek ik namelijk niet. a.s. vrijdag hebben we weer een echo, dat is wel weer even heftig.
lau80, wat vreselijk wat je hebt moeten mee maken met je kleine meisje. en dan ook nog een miskraam.. ik hoop voor je dat je gauw weer wat positief nieuws mag brengen.
wij hebben zeker wel geboortekaartjes verstuurd. ik heb zelf het geboortekaartje grotendeels ontworpen met gbehulp van een ontwerpbureautje. ik ben er erg trots op en het was voor mij ook weer een stukje verwerking.
dan moederdag afgelopen zondag. dat was eventjes ingewikkeld, maar ik kreeg een erg lief kadootje met kaartje van m'n vriend. en verder ben ik zondag de hele dag met vriendinnen op pad geweest als een soort vrijgezellendag.
nog maar 2 weekjes en dan ga ik namelijk trouwen. heb er super veel zin in en pas gelukkig de jurk nog, heb 'm gisteravond even weer gepast.... nu nog hopen dat de komende twee weken niet al te veel zal veranderen aan m'n lijf.
big hug voor jullie allemaal
dolfijntje, hoe is het met jou?? ben zo benieuwd of alles goed is gegaan....
jill, ik ben zeker blij dat ik weer zo snel zwanger mocht zijn, dat is wel erg bijzonder. het gaat allemaal goed, behalve dood en doodmoe. Werken is pittig, ik heb wat vrije dagen opgenomen zodat ik in ieder geval geen 4 dagen in de week werk. dat trek ik namelijk niet. a.s. vrijdag hebben we weer een echo, dat is wel weer even heftig.
lau80, wat vreselijk wat je hebt moeten mee maken met je kleine meisje. en dan ook nog een miskraam.. ik hoop voor je dat je gauw weer wat positief nieuws mag brengen.
wij hebben zeker wel geboortekaartjes verstuurd. ik heb zelf het geboortekaartje grotendeels ontworpen met gbehulp van een ontwerpbureautje. ik ben er erg trots op en het was voor mij ook weer een stukje verwerking.
dan moederdag afgelopen zondag. dat was eventjes ingewikkeld, maar ik kreeg een erg lief kadootje met kaartje van m'n vriend. en verder ben ik zondag de hele dag met vriendinnen op pad geweest als een soort vrijgezellendag.
nog maar 2 weekjes en dan ga ik namelijk trouwen. heb er super veel zin in en pas gelukkig de jurk nog, heb 'm gisteravond even weer gepast.... nu nog hopen dat de komende twee weken niet al te veel zal veranderen aan m'n lijf.
big hug voor jullie allemaal
woensdag 11 mei 2011 om 16:51
Puck, vervelend zo'n dikke dip. Je denkt misschien dat het elke dag wat beter gaat maar het gaat bij mij tenminste ook met pieken en flinke dalen. Ik geloof dat dat normaal is, laat het maar toe. Als je elke dag maar weer als een nieuwe blijft zien, een dag waar op je je misschien weer iets beter voelt.
En ik kan wel 100 keer tegen je zeggen dat je echt weer zwanger gaan zeggen maar dat neemt je angst natuurlijk niet weg. Ik heb hetzelfde gevoel namelijk.
Zou je het ook niet trekken als je vriendin langs zou komen maar verder niet praat over haar zwangerschap? Maar je moet de komende tijd goed aan jezelf denken en doen waar je je goed bij voelt. Sterkte!
Niekje, jammer dat je je zo moe voelt. Wel fijn dat je wat vrij kon krijgen. Welke echo hebben jullie? 12 weken?
Dolfijntje, hoe is het bij jou?
En ik kan wel 100 keer tegen je zeggen dat je echt weer zwanger gaan zeggen maar dat neemt je angst natuurlijk niet weg. Ik heb hetzelfde gevoel namelijk.
Zou je het ook niet trekken als je vriendin langs zou komen maar verder niet praat over haar zwangerschap? Maar je moet de komende tijd goed aan jezelf denken en doen waar je je goed bij voelt. Sterkte!
Niekje, jammer dat je je zo moe voelt. Wel fijn dat je wat vrij kon krijgen. Welke echo hebben jullie? 12 weken?
Dolfijntje, hoe is het bij jou?
zondag 15 mei 2011 om 22:30
Hoi puck en andere mama's,
Je berichtje over het voor je zien van jullie kleine meid in de rose jurkjes die je voor haar had gekocht, deed mij denken aan een stukje uit het lied "los van de grond" gezongen door jeroen van den boom en leonie meijer. Heb het gedeelte hieronder geplakt.
Overigens het hele lied vind ik erg mooi qua tekst en melodie.
liefs
De dag is nog maar net begonnen
Of je wandelt door mijn hoofd
Ik sluit mijn ogen maar ik zie je overal
Ik ben niet dom of onbezonnen
Ik heb alleen een blind geloof
Dat ik jou ooit in mijn armen vinden zal
Wat ik ook doe
Ik voel je bij me
En dat gaat nooit voorbij,
Je berichtje over het voor je zien van jullie kleine meid in de rose jurkjes die je voor haar had gekocht, deed mij denken aan een stukje uit het lied "los van de grond" gezongen door jeroen van den boom en leonie meijer. Heb het gedeelte hieronder geplakt.
Overigens het hele lied vind ik erg mooi qua tekst en melodie.
liefs
De dag is nog maar net begonnen
Of je wandelt door mijn hoofd
Ik sluit mijn ogen maar ik zie je overal
Ik ben niet dom of onbezonnen
Ik heb alleen een blind geloof
Dat ik jou ooit in mijn armen vinden zal
Wat ik ook doe
Ik voel je bij me
En dat gaat nooit voorbij,
maandag 16 mei 2011 om 10:12
vivamember, wat een mooi stukje inderdaad. heel passend!!puck, misschien heb je er wat aan.
hoe gaat het nu met je puck?heb je al een gesprek gehad bij de maatschappelijk werker?
dolfijntje, ben zo benieuwd hoe het met en bij jou gaat?? ik duim....!
jill, we hadden idd 12 weken echo. over 2 weken hebben we weer een echo en dan gaat er uitgebreider gekeken worden. oa kunnen ze zien of er een symmetrische 4kamerverdeling van het hartje is, dus dat wordt erg spannend. het sluit dan nog niet echt veeluit, want wachten op de 20 weken echo moeten we sowieso...
hoe gaat het met jou jill?
hoe gaat het nu met je puck?heb je al een gesprek gehad bij de maatschappelijk werker?
dolfijntje, ben zo benieuwd hoe het met en bij jou gaat?? ik duim....!
jill, we hadden idd 12 weken echo. over 2 weken hebben we weer een echo en dan gaat er uitgebreider gekeken worden. oa kunnen ze zien of er een symmetrische 4kamerverdeling van het hartje is, dus dat wordt erg spannend. het sluit dan nog niet echt veeluit, want wachten op de 20 weken echo moeten we sowieso...
hoe gaat het met jou jill?
maandag 16 mei 2011 om 10:41
Wat mooi Vivamember! Hoe gaat het nu met jou?
En Puck? Hoe ging het gesprek?
En Niekje, wat spannend zeg! Ben je er erg mee bezig in je hoofd of kan je het een beetje loslaten?
Hier afgelopen vrijdag ongesteld geworden, dus de cryo is niet blijven zitten. We gaan nu even 2 maanden niks doen (nou ja, natuurlijk proberen, maar in ieder geval geen ziekenhuis). Het was een enorme klap, harder dan ik had gedacht. Al het verdriet van Jasmijn kwam in de volledige kracht weer terug. We waren zo dichtbij... Ach, jullie weten hoe het voelt.
Nu ook nog gezeik op mijn werk. Ze hebben me niet bij het UWV gemeld toen ik het slechte nieuws kreeg en ben bevallen. Dus nu stond ik gewoon als "ziek" en aangezien ik voor die tijd een burnout had, was ik al 6 maanden aan het reïntegreren. En na 6 maanden gaat er 10% van je salaris af. En dat is dus nu gebeurt. Ook al werkte ik in januari alweer 90%, ik ben in feb weer volledig ziek gemeld. Dus van feb en maart hebben ze nu 10% ingehouden op mijn salaris. Zo stom, want het is maar geld, maar ik heb daar dit weekend zo hard om gehuild. Alsof ik nog niet genoeg gestraft ben door een kind te verliezen! En dan gaat het me ook nog eens geld kosten.
Mijn teamleidster is er gelukkig mee bezig, maar al die rompslomp kan ik even niet meer hebben.
En Puck? Hoe ging het gesprek?
En Niekje, wat spannend zeg! Ben je er erg mee bezig in je hoofd of kan je het een beetje loslaten?
Hier afgelopen vrijdag ongesteld geworden, dus de cryo is niet blijven zitten. We gaan nu even 2 maanden niks doen (nou ja, natuurlijk proberen, maar in ieder geval geen ziekenhuis). Het was een enorme klap, harder dan ik had gedacht. Al het verdriet van Jasmijn kwam in de volledige kracht weer terug. We waren zo dichtbij... Ach, jullie weten hoe het voelt.
Nu ook nog gezeik op mijn werk. Ze hebben me niet bij het UWV gemeld toen ik het slechte nieuws kreeg en ben bevallen. Dus nu stond ik gewoon als "ziek" en aangezien ik voor die tijd een burnout had, was ik al 6 maanden aan het reïntegreren. En na 6 maanden gaat er 10% van je salaris af. En dat is dus nu gebeurt. Ook al werkte ik in januari alweer 90%, ik ben in feb weer volledig ziek gemeld. Dus van feb en maart hebben ze nu 10% ingehouden op mijn salaris. Zo stom, want het is maar geld, maar ik heb daar dit weekend zo hard om gehuild. Alsof ik nog niet genoeg gestraft ben door een kind te verliezen! En dan gaat het me ook nog eens geld kosten.
Mijn teamleidster is er gelukkig mee bezig, maar al die rompslomp kan ik even niet meer hebben.
maandag 16 mei 2011 om 10:46
Even een snel berichtje van mij.
@Dolfijntje
Wat ontzettend jammer dat het deze keer niet gelukt is.
Kan me voorstellen dat jullie wat ziekenhuisbehandelingen betreft, even afstand nemen. En kan me jullie verdriet om Jasmijn ook heel goed voorstellen. Ineens komt alles weer zo dichtbij.
Goed dat je teamleidster achter de werkwistuatie aan zit. Het is idd maar geld, maar het voelt natuurlijk wel oneerlijk. Hopelijk is dat snel opgelost!
@Dolfijntje
Wat ontzettend jammer dat het deze keer niet gelukt is.
Kan me voorstellen dat jullie wat ziekenhuisbehandelingen betreft, even afstand nemen. En kan me jullie verdriet om Jasmijn ook heel goed voorstellen. Ineens komt alles weer zo dichtbij.
Goed dat je teamleidster achter de werkwistuatie aan zit. Het is idd maar geld, maar het voelt natuurlijk wel oneerlijk. Hopelijk is dat snel opgelost!
maandag 16 mei 2011 om 11:53
Mooi stukje vivamember. Hoe gaat het met jou?
Dolfijn, ik had stiekem even gespiekt bij de prikbitsches of je zwanger was. Niet dus... ik kan me die teleurstelling zo goed voorstellen. Ik had zelf het idee om zo snel mogelijk weer met de IUI te beginnen. Volgende week hebben we een gesprek met de gynaecoloog. Ik zou het liefst morgen weer zwanger zijn, maar het nieuws dat het bij jou niet gelukt was kwam bij mij zo hard binnen dat ik niet weet of ik al klaar ben voor weer een teleurstelling. Ik denk dus dat wij ook pas in juli / augustus (als het mag) weer met behandelingen gaan beginnen.
En de woorden, we waren zo dichtbij... Heel herkenbaar. Ik zei het vanochtend nog tegen de verloskundige (die belde om te vragen hoe het ging).
Niekje, wel fijn dat jullie zo goed in de gaten worden gehouden. Maar men, wat zal die 20 weken echo een spanning met zich meebrengen. Maar de eerste 12 weken heb je gehad en ik vind dat dat al iets is om te vieren.
Met mij gaat het wel goed. Ik ben alweer redelijk wat uren aan het werk en dat gaat goed. Voel met niet extra moe of verdrietig. Ik merk dat de afleiding me goed doet en dat ik steeds positiever naar de toekomst kan kijken. Moeilijke moment zullen altijd blijven. Ik had anders komende woensdag met verlof gegaan en dat is wel een raar idee. Ook zwangere vrouwen om mij heen blijf ik moeilijk vinden. Maar ik denk dat dat niet raar is.
Dolfijn, ik had stiekem even gespiekt bij de prikbitsches of je zwanger was. Niet dus... ik kan me die teleurstelling zo goed voorstellen. Ik had zelf het idee om zo snel mogelijk weer met de IUI te beginnen. Volgende week hebben we een gesprek met de gynaecoloog. Ik zou het liefst morgen weer zwanger zijn, maar het nieuws dat het bij jou niet gelukt was kwam bij mij zo hard binnen dat ik niet weet of ik al klaar ben voor weer een teleurstelling. Ik denk dus dat wij ook pas in juli / augustus (als het mag) weer met behandelingen gaan beginnen.
En de woorden, we waren zo dichtbij... Heel herkenbaar. Ik zei het vanochtend nog tegen de verloskundige (die belde om te vragen hoe het ging).
Niekje, wel fijn dat jullie zo goed in de gaten worden gehouden. Maar men, wat zal die 20 weken echo een spanning met zich meebrengen. Maar de eerste 12 weken heb je gehad en ik vind dat dat al iets is om te vieren.
Met mij gaat het wel goed. Ik ben alweer redelijk wat uren aan het werk en dat gaat goed. Voel met niet extra moe of verdrietig. Ik merk dat de afleiding me goed doet en dat ik steeds positiever naar de toekomst kan kijken. Moeilijke moment zullen altijd blijven. Ik had anders komende woensdag met verlof gegaan en dat is wel een raar idee. Ook zwangere vrouwen om mij heen blijf ik moeilijk vinden. Maar ik denk dat dat niet raar is.
maandag 16 mei 2011 om 12:45
Hi
@dolfijntje Wat ontzettend jammer zeg, kl*te ook, we blijven met z'n allen duimen hoor. Maar een klap zal het absoluut geweest zijn, dikke kus.
Komende woensdag heb ik gesprek met maatschappelijk werker. Geen idee of ik er iets aan ga hebben, maar ik ga het gewoon proberen. Het is in het umcg, vind het wel vervelend dat ik naar het ziekenhuis moet ervoor, toch moeilijk om daar weer naar binnen te gaan.
Verder ben ik eigenlijk al weer (bijna) fulltime aan het werk. Eigen bedrijf, dus dan ga je automatisch snel weer aan het werk. Vind werken ook best wel weer lekker, afleiding he. En er is zo ontzettend veel te doen. Alleen woensdags ben ik nog thuis, we hadden al iemand aangenomen voor mijn zwangerschapsverlof dus die dag ben ik vrij... of nou ja, vrij... doe ook wel veel vanuit huis...
Week 37 zou het voor mij zijn nu, je blijft denken in weken he... heel soms kijk ik nog even bij het iui-topic, moet ik eigenlijk niet doen, want zag berichtje van vechtertje. G*dver denk ik dan, ik had net zo ver moeten zijn...
Wij hebben 1 juni ook alweer een gesprek met de fertiliteitsarts. Ik wil gewoon weten waar we aan toe zijn, dus heb een gesprekje ingepland. Denk dat we pas sept of okt weer verder mogen, maar ik wil er gewoon even met haar over praten. Het liefst begin ik vandaag direct weer met hormonen prikken, maar ja... tijd tijd tijd... pffffffffffff
x allemaal, liefs Puck
@dolfijntje Wat ontzettend jammer zeg, kl*te ook, we blijven met z'n allen duimen hoor. Maar een klap zal het absoluut geweest zijn, dikke kus.
Komende woensdag heb ik gesprek met maatschappelijk werker. Geen idee of ik er iets aan ga hebben, maar ik ga het gewoon proberen. Het is in het umcg, vind het wel vervelend dat ik naar het ziekenhuis moet ervoor, toch moeilijk om daar weer naar binnen te gaan.
Verder ben ik eigenlijk al weer (bijna) fulltime aan het werk. Eigen bedrijf, dus dan ga je automatisch snel weer aan het werk. Vind werken ook best wel weer lekker, afleiding he. En er is zo ontzettend veel te doen. Alleen woensdags ben ik nog thuis, we hadden al iemand aangenomen voor mijn zwangerschapsverlof dus die dag ben ik vrij... of nou ja, vrij... doe ook wel veel vanuit huis...
Week 37 zou het voor mij zijn nu, je blijft denken in weken he... heel soms kijk ik nog even bij het iui-topic, moet ik eigenlijk niet doen, want zag berichtje van vechtertje. G*dver denk ik dan, ik had net zo ver moeten zijn...
Wij hebben 1 juni ook alweer een gesprek met de fertiliteitsarts. Ik wil gewoon weten waar we aan toe zijn, dus heb een gesprekje ingepland. Denk dat we pas sept of okt weer verder mogen, maar ik wil er gewoon even met haar over praten. Het liefst begin ik vandaag direct weer met hormonen prikken, maar ja... tijd tijd tijd... pffffffffffff
x allemaal, liefs Puck
maandag 16 mei 2011 om 13:56
Puck, jij bent echt al weer vlot aan het werk. maar iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. Als je je verdriet maar niet verstopt, het komt er toch wel een keer uit.
Wat is eigenlijk de reden dat jullie een aantal maanden moeten wachten voor jullie weer IUI mogen?
Want als dat overal zo is kan ik daar ook alvast rekening mee houden. Als wij in juli weer zouden willen beginngen zit er 4 maanden tussen te bevalling en de nieuwe IUI.
Wat is eigenlijk de reden dat jullie een aantal maanden moeten wachten voor jullie weer IUI mogen?
Want als dat overal zo is kan ik daar ook alvast rekening mee houden. Als wij in juli weer zouden willen beginngen zit er 4 maanden tussen te bevalling en de nieuwe IUI.
maandag 16 mei 2011 om 18:05
@jill Er moet volgens umcg minstens 3-4 maanden tussen zitten ivm ontzwangeren en 'verwerken'. Bij mij komt daar nog bij dat ik weer op mijn gewicht van voor de zwangerschap moet zitten, ivm overgewicht en pcos. Ze doen alleen iui als je bmi niet te hoog is. Ben dus alweer druk aan sporten en heel gezond eten. Maar moeilijk hoor...
donderdag 19 mei 2011 om 15:55
Puck, wat vervelend dat ze ook nog eisen stellen aan je gewicht. Goed van je dat je alweer aan het sporten bent geslagen. Ik ben na zes weken weer gaan hardlopen, ik vond het erg fijn en voelde ook wel goed. Ook zo'n moment dat je even de tranen kan laten gaan.
Dolfijn, ben je weer een beetje bijgekomen van de eerste teleurstelling?
Ik heb gister weer tranen met tuiten zitten huilen bij babyboom. Ik wilde het eigenlijk niet zien maar zapte langs bij het stukje van het stel dat ook hun kindje rond de 22 weken was verloren.
Zo herkenbaar was hun vertelden.
Volgende week hebben we een gesprek ik het ziekenhuis. Ben benieuwd wanneer wij weer zouden mogen beginnen met IUI.
Dolfijn, ben je weer een beetje bijgekomen van de eerste teleurstelling?
Ik heb gister weer tranen met tuiten zitten huilen bij babyboom. Ik wilde het eigenlijk niet zien maar zapte langs bij het stukje van het stel dat ook hun kindje rond de 22 weken was verloren.
Zo herkenbaar was hun vertelden.
Volgende week hebben we een gesprek ik het ziekenhuis. Ben benieuwd wanneer wij weer zouden mogen beginnen met IUI.
donderdag 19 mei 2011 om 16:23
Jill en Puck wat fijn dat jullie alweer zo aan het werk zijn en dat een fijne afleiding vinden.
Jill, hier gaat het wel weer hoor. De teleurstelling was even enorm en het verdriet van Jasmijn kwam weer erg naar boven, maar nu gaat het gelukkig wel weer. Wij mochten beginnen met de terugplaatsing zodra ik een regelmatige cyclus weer had. Ik heb 2 cycli gewacht, zoals je weet, en dat was voor ons ziekenhuis voldoende. Ik denk dat ze dat ook bij IUI adviseren. Mijn gyn vond het gelukkig onzin om ons te laten wachten ivm verwerken, hij zij dat dat voor iedereen anders was dus dat kon hij niet beoordelen.
Jij hebt dus wel naar Babyboom gekeken? Ik durfde het niet Was te bang voor confrontaties dus heb het niet gezien. Misschien straks toch maar stiekem via Uitzending gemist.
Puck, wat goed dat je zo bezig bent met afvallen en gezond bezig zijn. Hoe was het gesprek in het umcg? Confronterend om daar weer binnen te lopen?
Wij wachten nu even 2 maanden voor de volgende terugplaatsing, even rust is ook wel even fijn. Hopelijk hebben we dan ook de DNA uitslagen binnen, want dat vind ik toch ook wel erg spannend. Qua werk gaat het redelijk. Ben nu steeds meer aan het oppakken en dat gaat best goed. Ik moet alleen proberen om mijn gevoel uit te schakelen, want ik denk nog vaak aan Jasmijn. Maandag was er een babytje wat precies zo lag zoals Jasmijn altijd lag: met haar voetjes over elkaar en dan schiet dat toch door mijn hoofd. Of een moeder die vertelt over haar bevalling, dan moet ik er toch weer aan denken. Maar het gaat gelukkig steeds beter. Huilende baby's, daar kan ik alleen nog niet tegen al kan ik niet uitleggen waarom niet. Misschien omdat Jasmijn juist nooit heeft gehuild? Ik weet het niet, maar heb de neiging om ofwel hard weg te lopen (is niet zo handig in een gesprek ) of om de kleine op te pakken en te troosten (maar dat doe je ook niet als de moeder erbij is) Hopelijk gaat dat ook beter met de week en kan ik binnenkort weer volledig aan de slag.
Jill, hier gaat het wel weer hoor. De teleurstelling was even enorm en het verdriet van Jasmijn kwam weer erg naar boven, maar nu gaat het gelukkig wel weer. Wij mochten beginnen met de terugplaatsing zodra ik een regelmatige cyclus weer had. Ik heb 2 cycli gewacht, zoals je weet, en dat was voor ons ziekenhuis voldoende. Ik denk dat ze dat ook bij IUI adviseren. Mijn gyn vond het gelukkig onzin om ons te laten wachten ivm verwerken, hij zij dat dat voor iedereen anders was dus dat kon hij niet beoordelen.
Jij hebt dus wel naar Babyboom gekeken? Ik durfde het niet Was te bang voor confrontaties dus heb het niet gezien. Misschien straks toch maar stiekem via Uitzending gemist.
Puck, wat goed dat je zo bezig bent met afvallen en gezond bezig zijn. Hoe was het gesprek in het umcg? Confronterend om daar weer binnen te lopen?
Wij wachten nu even 2 maanden voor de volgende terugplaatsing, even rust is ook wel even fijn. Hopelijk hebben we dan ook de DNA uitslagen binnen, want dat vind ik toch ook wel erg spannend. Qua werk gaat het redelijk. Ben nu steeds meer aan het oppakken en dat gaat best goed. Ik moet alleen proberen om mijn gevoel uit te schakelen, want ik denk nog vaak aan Jasmijn. Maandag was er een babytje wat precies zo lag zoals Jasmijn altijd lag: met haar voetjes over elkaar en dan schiet dat toch door mijn hoofd. Of een moeder die vertelt over haar bevalling, dan moet ik er toch weer aan denken. Maar het gaat gelukkig steeds beter. Huilende baby's, daar kan ik alleen nog niet tegen al kan ik niet uitleggen waarom niet. Misschien omdat Jasmijn juist nooit heeft gehuild? Ik weet het niet, maar heb de neiging om ofwel hard weg te lopen (is niet zo handig in een gesprek ) of om de kleine op te pakken en te troosten (maar dat doe je ook niet als de moeder erbij is) Hopelijk gaat dat ook beter met de week en kan ik binnenkort weer volledig aan de slag.
donderdag 19 mei 2011 om 17:04
Dolfijn, ik had dus alleen een paar minuten van BB gezien. Maar dat was precies dat stukje. Heb zonet via uitzendinggemist toch de hele aflevering gezien. Pakje zakdoeken ernaast en kom maar op . Het stel was ook zo krachtig. Ik herken van haar die kracht wel, het gevoel dat het goed komt.
Van de stellen die meedoen hebben geloof ik 47 % medische hulp nodig!
Veel toch. Dit varieert van IVF tot een herstel operatie voor man en behandelingen voor single vrouwen.
Mijn cyclus is dus nog niet echt regelmatig. Maar ik vind ook dat het termijn van verwerken voor iedereen anders is. Ik heb het gevoel dat we nu wel weer sterk genoeg zouden zijn om een zwangerschap aan te kunnen.
Maar het gedoe om steeds naar het ziekenhuis te moeteb en dan op het werk vrij te moeten houdt me nog tegen. Juli/ augustus heb ik vakantie dus dan hoef ik ook geen vragen te beantwoorden.
Niet zo handig met jou werk dat je niet tegen huilende baby's kunt . Ik vind het wel superknap dat je weer met baby's werkt. Dat lijkt me best confronterend.
Nog iets, wij zijn een maand voor de bevalling verhuist en sinds we buiten kunnen zitten, ongeveer de eerste week van maart, komt hier heel vaak een witte vlinder langs. Ik vind dat zo mooi, voor mij echt een teken dat T. bij ons is.
Van de stellen die meedoen hebben geloof ik 47 % medische hulp nodig!
Veel toch. Dit varieert van IVF tot een herstel operatie voor man en behandelingen voor single vrouwen.
Mijn cyclus is dus nog niet echt regelmatig. Maar ik vind ook dat het termijn van verwerken voor iedereen anders is. Ik heb het gevoel dat we nu wel weer sterk genoeg zouden zijn om een zwangerschap aan te kunnen.
Maar het gedoe om steeds naar het ziekenhuis te moeteb en dan op het werk vrij te moeten houdt me nog tegen. Juli/ augustus heb ik vakantie dus dan hoef ik ook geen vragen te beantwoorden.
Niet zo handig met jou werk dat je niet tegen huilende baby's kunt . Ik vind het wel superknap dat je weer met baby's werkt. Dat lijkt me best confronterend.
Nog iets, wij zijn een maand voor de bevalling verhuist en sinds we buiten kunnen zitten, ongeveer de eerste week van maart, komt hier heel vaak een witte vlinder langs. Ik vind dat zo mooi, voor mij echt een teken dat T. bij ons is.
donderdag 19 mei 2011 om 17:30
Ik heb net stiekem toch ook maar de hele aflevering gezien. Moest ook wel even behoorlijk huilen bij dat stel...
Maar wat een mutsen doen er verder aan mee zeg. Ik zag bij een stel al de maxicosi klaar staan en waarom zou je jezelf zo kwellen om naar alles babywinkels te gaan en alles al precies te weten? Maar goed, ieder zo zijn eigen manier.
Wel lekker dat je straks in juli/ augustus alle tijd hebt om naar het ziekenhuis te gaan. Heerlijk geen vervang regelen en geen vragende blikken van iedereen.
En wat prachtig van die vlinder! Fijn gevoel dat T bij je in de buurt is. Hij zal nooit van je weggaan.
Maar wat een mutsen doen er verder aan mee zeg. Ik zag bij een stel al de maxicosi klaar staan en waarom zou je jezelf zo kwellen om naar alles babywinkels te gaan en alles al precies te weten? Maar goed, ieder zo zijn eigen manier.
Wel lekker dat je straks in juli/ augustus alle tijd hebt om naar het ziekenhuis te gaan. Heerlijk geen vervang regelen en geen vragende blikken van iedereen.
En wat prachtig van die vlinder! Fijn gevoel dat T bij je in de buurt is. Hij zal nooit van je weggaan.
maandag 23 mei 2011 om 11:28
Hoe gaat het met jullie?
Hier gaat het niet zo goed. Sinds gisteren kan ik eigenlijk weer alleen maar huilen. Heb er hoofdpijn van. Gisteren alle kaartjes gelezen die we hebben gehad. Het waren er zoveel en toen we ze kregen las ik ze wel maar toen ging het hele leven in zo'n roes dat ik ze niet echt in me op heb genomen. Nu echt heel bewust gelezen en daar gingen de tranen... Het is allemaal echt gebeurt. Ik mis het zwanger zijn zo ontzettend. Ik mis de gezellige schopjes de hele dag door, of 's nachts wakker geschopt worden. Ik mis het euforische gevoel van fantaseren is eindelijk werkelijkheid. De toekomst zag er zo mooi uit... Ik voel me af en toe net een peuter die jaloers is omdat zijn vriendje WEL een auto heeft gekregen en ik niet
Wat ik zo frustrerend vind is dat er nog zulke diepe dalen zijn. Het is echt bij mij, ofwel super blij en ik kan de hele wereld aan OF super ongelukkig en in een diep dal zitten. Er zit weinig tussenin en dat is zo vermoeiend.
Hier gaat het niet zo goed. Sinds gisteren kan ik eigenlijk weer alleen maar huilen. Heb er hoofdpijn van. Gisteren alle kaartjes gelezen die we hebben gehad. Het waren er zoveel en toen we ze kregen las ik ze wel maar toen ging het hele leven in zo'n roes dat ik ze niet echt in me op heb genomen. Nu echt heel bewust gelezen en daar gingen de tranen... Het is allemaal echt gebeurt. Ik mis het zwanger zijn zo ontzettend. Ik mis de gezellige schopjes de hele dag door, of 's nachts wakker geschopt worden. Ik mis het euforische gevoel van fantaseren is eindelijk werkelijkheid. De toekomst zag er zo mooi uit... Ik voel me af en toe net een peuter die jaloers is omdat zijn vriendje WEL een auto heeft gekregen en ik niet
Wat ik zo frustrerend vind is dat er nog zulke diepe dalen zijn. Het is echt bij mij, ofwel super blij en ik kan de hele wereld aan OF super ongelukkig en in een diep dal zitten. Er zit weinig tussenin en dat is zo vermoeiend.
