Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
maandag 23 mei 2011 om 21:40
Hoi dolfijntje,
Heel herkenbaar wat je tikt. Ikzelf ben de afgelopen weken veel in gedachten.. zo'n onrust in mijn hoofd.
Het gemis van de zwangerschap, het gemis van ons dochtertje.
Iemand dichtbij heeft een dochtertje gekregen. Bijzonder en mooi om haar vast te mogen houden. Na het kraambezoek de vraag hoe dit was. Fijn dat die vraag er was, dit gaf een mogelijkheid om te noemen wat erin mij omging.
Toch benoem ik dan niet wat ik werkelijk van binnen voel/denk, het blijft bij mooie woorden. Hoe kun je ook uitleggen hoe het voelt om nu een bewegend babytje vast te houden, terwijl ons dochtertje niet bewoog.
Vind het lastig hoe anderen doorgaan, ik weet het is logisch en je bent er in zekere zin op voorbereid en toch lastig... doordat alles mij nog zo bezig houdt.
Lastig dat je eigenlijk maar met zo weinig mensen (nog) kunt delen hoe de bevalling is gegaan, de kraamtijd.. geboortekaartje maken dat tegelijkertijd een afscheidkaart is, wel kaartjes ontvangen maar met steunende woorden, borsten die melk produceren en ingebonden worden, afscheid nemen ...
Het trotse en blijde gevoel na de bevalling dat ze er was, het verdriet, en nu van dichtbij horen/ zien hoe anders het kan zijn.. soms voelt het even leeg en verdrietig van binnen.
Ik werk weer 100% en merk dat mijn gedachten in mijn hoofd wat ruimtegebrek krijgen daar bovenin
.
Ik merk dat ik de alledaagse dingen weer probeer op te pakken, maar van binnen ben ik niet meer hetzelfde... echter ziet een ander dat niet aan de buitenkant.
Het deelnemen aan het dagelijkse leven duwt je in het ritme om vooruit te kijken/ te plannen, terwijl de modus van met de dag leven beter aansluit.
De toekomst heeft namelijk een zekere onzekerheid. Natuurlijk was die onzekerheid er voorheen ook al, alleen nu meer tastbaar geworden met name m.b.t. een mogelijke tweede zwangerschap .. Het weten vanaf het begin te gaan genieten, het weten dat het misschien 9 maanden vol spanning wordt.
Tegelijkertijd heb ik afgelopen periode steeds opnieuw ontdekt (blijft een leerproces voordat ik erop vertrouw) dat wanneer het eenmaal zover is dat je in de situatie zit waar je zo tegenop zag, het toch blijkt mee te vallen.
liefs
Heel herkenbaar wat je tikt. Ikzelf ben de afgelopen weken veel in gedachten.. zo'n onrust in mijn hoofd.
Het gemis van de zwangerschap, het gemis van ons dochtertje.
Iemand dichtbij heeft een dochtertje gekregen. Bijzonder en mooi om haar vast te mogen houden. Na het kraambezoek de vraag hoe dit was. Fijn dat die vraag er was, dit gaf een mogelijkheid om te noemen wat erin mij omging.
Toch benoem ik dan niet wat ik werkelijk van binnen voel/denk, het blijft bij mooie woorden. Hoe kun je ook uitleggen hoe het voelt om nu een bewegend babytje vast te houden, terwijl ons dochtertje niet bewoog.
Vind het lastig hoe anderen doorgaan, ik weet het is logisch en je bent er in zekere zin op voorbereid en toch lastig... doordat alles mij nog zo bezig houdt.
Lastig dat je eigenlijk maar met zo weinig mensen (nog) kunt delen hoe de bevalling is gegaan, de kraamtijd.. geboortekaartje maken dat tegelijkertijd een afscheidkaart is, wel kaartjes ontvangen maar met steunende woorden, borsten die melk produceren en ingebonden worden, afscheid nemen ...
Het trotse en blijde gevoel na de bevalling dat ze er was, het verdriet, en nu van dichtbij horen/ zien hoe anders het kan zijn.. soms voelt het even leeg en verdrietig van binnen.
Ik werk weer 100% en merk dat mijn gedachten in mijn hoofd wat ruimtegebrek krijgen daar bovenin
.Ik merk dat ik de alledaagse dingen weer probeer op te pakken, maar van binnen ben ik niet meer hetzelfde... echter ziet een ander dat niet aan de buitenkant.
Het deelnemen aan het dagelijkse leven duwt je in het ritme om vooruit te kijken/ te plannen, terwijl de modus van met de dag leven beter aansluit.
De toekomst heeft namelijk een zekere onzekerheid. Natuurlijk was die onzekerheid er voorheen ook al, alleen nu meer tastbaar geworden met name m.b.t. een mogelijke tweede zwangerschap .. Het weten vanaf het begin te gaan genieten, het weten dat het misschien 9 maanden vol spanning wordt.
Tegelijkertijd heb ik afgelopen periode steeds opnieuw ontdekt (blijft een leerproces voordat ik erop vertrouw) dat wanneer het eenmaal zover is dat je in de situatie zit waar je zo tegenop zag, het toch blijkt mee te vallen.
liefs
maandag 23 mei 2011 om 23:13
Heel heel heel heeeeeel herkenbaar wat jullie schrijven vivamember en dolfijn. Ik kom binnenkort weer eens meer schrijven, zitnu op iPhone en typt minder fijn.
Ben af en toe zo blij met dit topic. Jullie weten gewoon echt hoe het voelt en dat is naar anderen toe soms zo moeilijk uit te leggen.
Ik droom nog steeds heel veel over het onderwerp zwanger. Ik merk ook dat ik door het werken minder ruimte heb voor bepaalde emoties maar die moeten er wel uit. Het blijft allemaal erg moeilijk....
Ben af en toe zo blij met dit topic. Jullie weten gewoon echt hoe het voelt en dat is naar anderen toe soms zo moeilijk uit te leggen.
Ik droom nog steeds heel veel over het onderwerp zwanger. Ik merk ook dat ik door het werken minder ruimte heb voor bepaalde emoties maar die moeten er wel uit. Het blijft allemaal erg moeilijk....
woensdag 25 mei 2011 om 16:35
Pfff, vanmiddag weer een middag met volop tranen. Kan niet echt uitleggen waarom het me juist nu weer raakt. Kan op de fiets zitten en opeens bedenken dat ik nu 35 weken zwanger zou zijn. Dan komt de brok in mijn keel en snel volgen de tranen.
Ik ben zo boos, jaloers en verdrietig.
Ik werk al bijna al mijn uren weer maar merk dat ik daardoor weinig behoefte heb aan andere sociale contacten ernaast. Werken kost me genoeg energie.
Morgen naar het zh voor een gesprek. Ik ga daar ook vragen om gesprekken met een psych want ik ga dit alleen denk ik toch niet trekken. Sommige momenten voel ik me prima maar die flinke dalen zijn heftig. Mensen denken vaak dat het een stijgende lijn is en dat je door de tijd je steeds weer beter voelt maar ik merk nu dat het met pieken en dalen blijft gaan.
Al die mensen die zo lang bezig zijn met zwanger worden. Waar zijn ze??? Ik lees er genoeg over op viva en ik ken ook wel mensen die via IUI, IVF of iets anders zwanger zijn geworden. Maar niemand in mijn omgeving zit er midden in.
Het lijkt wel of iedereen zwanger wordt behalve ik.
Bah, klaag klaag klaag, sorry.
Ik ga even boodschappen doen.
Puck, hoe gaat het bij jou?
Ik ben zo boos, jaloers en verdrietig.
Ik werk al bijna al mijn uren weer maar merk dat ik daardoor weinig behoefte heb aan andere sociale contacten ernaast. Werken kost me genoeg energie.
Morgen naar het zh voor een gesprek. Ik ga daar ook vragen om gesprekken met een psych want ik ga dit alleen denk ik toch niet trekken. Sommige momenten voel ik me prima maar die flinke dalen zijn heftig. Mensen denken vaak dat het een stijgende lijn is en dat je door de tijd je steeds weer beter voelt maar ik merk nu dat het met pieken en dalen blijft gaan.
Al die mensen die zo lang bezig zijn met zwanger worden. Waar zijn ze??? Ik lees er genoeg over op viva en ik ken ook wel mensen die via IUI, IVF of iets anders zwanger zijn geworden. Maar niemand in mijn omgeving zit er midden in.
Het lijkt wel of iedereen zwanger wordt behalve ik.
Bah, klaag klaag klaag, sorry.
Ik ga even boodschappen doen.
Puck, hoe gaat het bij jou?
donderdag 26 mei 2011 om 17:41
Jill en Vivamember, zo fijn om jullie berichten te lezen. Net wat jullie schrijven, het is zo herkenbaar. De meiden op dit topic zijn de enige die echt weten hoe het voelt. Pffff, ook wat jullie schrijven qua energie. Ik kreeg gisteren een mailtje van een kennis met de vraag of hij misschien wat verkeerds had gezegd omdat we geen contact meer hadden. Ik heb maar een mailtje teruggestuurd dat het oppakken van het leven genoeg energie kost en dat daarom alle sociale contacten op een ERG laag pitje staat. Ik heb gewoon totaal geen behoefte aan contact met anderen. Al mijn energie gaat uit naar de dag "overleven" en mijn werk.
Ik merk ook dat de dagen dat ik werk, ik prima doorkom zonder veel aan Jasmijn te denken. Ik denk dan wel aan haar, maar word dan niet verdrietig. Maar op de dagen dat ik thuis ben, dan mag je me opvegen want dan komen de tranen in volle hevigheid.
Jill, hoe was het gesprek bij de gyn? En heb je een verwijzing voor de psych? Leuk dat je ook bij de prikbitches komt schrijven!
Ik merk ook dat de dagen dat ik werk, ik prima doorkom zonder veel aan Jasmijn te denken. Ik denk dan wel aan haar, maar word dan niet verdrietig. Maar op de dagen dat ik thuis ben, dan mag je me opvegen want dan komen de tranen in volle hevigheid.
Jill, hoe was het gesprek bij de gyn? En heb je een verwijzing voor de psych? Leuk dat je ook bij de prikbitches komt schrijven!
donderdag 26 mei 2011 om 17:57
Dolfijn, ik las af en wel mee bij de prikbitches. Soms kan ik er heel verdrietig van worden. Al die meiden die zooo graag zwanger willen worden en het moeizaam gaat. En dan alle topics over ongewenst zwanger zijn... Maar ik lees bij de pb ook veel herkenning en dat geeft ook weer kracht.
Ik heb een verwijzing gekregen voor maatschappelijkwerk of psycholoog, ik weet het niet precies. Maar het is een vrouw met veel ervaring op gebied van ongewenste kinderloosheid, miskramen, het verliezen van je kindje. Ik kon over twee weken al terecht dus dat is fijn.
Verder hebben we het met de gyn over IUI gehad. Er zijn geen wachtlijsten en er hoeven geen nieuwe onderzoeken plaats te vinden. Wel willen ze weer een soort intake doen om alles weer uit te leggen. En voor hun om een beetje in te schatten hoe het met ons gaat. Wel gaf ze aan dat wij zeker ook nog kans hebben om op de natuurlijke manier zwanger te worden en onszelf daar ook tijd voor zouden moeten te geven.
Eigenlijk legde ze dus de keus om weer en wanneer met IUI te beginnen bij ons neer. Zelf zitten we te denken om in juli/augustus weer te beginnen. Maar we gaan komende maanden ook zeker zelf ons best doen om zwanger te worden En als we ons er in juli/augustus nog niet goed bij voelen mogen we het gewoon uitstellen. Ik voel me er wel goed bij. We mogen beginnen wanneer wij willen en niets moet.
Ik heb een verwijzing gekregen voor maatschappelijkwerk of psycholoog, ik weet het niet precies. Maar het is een vrouw met veel ervaring op gebied van ongewenste kinderloosheid, miskramen, het verliezen van je kindje. Ik kon over twee weken al terecht dus dat is fijn.
Verder hebben we het met de gyn over IUI gehad. Er zijn geen wachtlijsten en er hoeven geen nieuwe onderzoeken plaats te vinden. Wel willen ze weer een soort intake doen om alles weer uit te leggen. En voor hun om een beetje in te schatten hoe het met ons gaat. Wel gaf ze aan dat wij zeker ook nog kans hebben om op de natuurlijke manier zwanger te worden en onszelf daar ook tijd voor zouden moeten te geven.
Eigenlijk legde ze dus de keus om weer en wanneer met IUI te beginnen bij ons neer. Zelf zitten we te denken om in juli/augustus weer te beginnen. Maar we gaan komende maanden ook zeker zelf ons best doen om zwanger te worden En als we ons er in juli/augustus nog niet goed bij voelen mogen we het gewoon uitstellen. Ik voel me er wel goed bij. We mogen beginnen wanneer wij willen en niets moet.
donderdag 26 mei 2011 om 18:07
Jill, je hebt zo te lezen een goed gesprek gehad! Fijn hoor dat het helemaal bij jullie ligt wanneer jullie gaan starten. Geeft ook minder druk. En wat een super verwijzing heb je! Ik ga naar een medisch psycholoog (al 3 jaar), maar zij snapt echt niks van de behandelingen IUI, IVF, ICSI. Ik moest steeds alles uitleggen en dat is ook niet altijd even fijn. Ze is een fijn iemand om mee te praten gelukkig en ze heeft me zeker geholpen de afgelopen jaren. Ik ga in juli weer naar haar.
Ben trouwens gisteren "ontslagen" bij de bedrijfsarts. Ik hoef er niet meer heen, aangezien ik vanaf volgende week weer mijn volledige uren ga werken.
Ik had toch verteld over mijn salaris gedoe? Dat ze salaris in hadden gehouden omdat ze me niet aangemeld hadden bij het UWV? Nou vandaag weer contact gehad met mijn TL, en zij is echt mijn advocaat P en O snapte er helemaal niks van, maar nu dat mijn tl het nog een keer uitgelgd heeft snappen ze het eindelijk en gaan ze er achteraan.... Moeilijk is het toch ook he? Wel duidelijk dat het (gelukkig) niet veel voorkomt, anders wisten ze het wel.
Ben trouwens gisteren "ontslagen" bij de bedrijfsarts. Ik hoef er niet meer heen, aangezien ik vanaf volgende week weer mijn volledige uren ga werken.
Ik had toch verteld over mijn salaris gedoe? Dat ze salaris in hadden gehouden omdat ze me niet aangemeld hadden bij het UWV? Nou vandaag weer contact gehad met mijn TL, en zij is echt mijn advocaat P en O snapte er helemaal niks van, maar nu dat mijn tl het nog een keer uitgelgd heeft snappen ze het eindelijk en gaan ze er achteraan.... Moeilijk is het toch ook he? Wel duidelijk dat het (gelukkig) niet veel voorkomt, anders wisten ze het wel.
vrijdag 27 mei 2011 om 21:38
Hi dames, hier gaat het met ups en down. Afgelopen 2 dagen en nu ook nog heel slecht. Ik was komende week uitgerekend, ik weet niet meer waar ik het moet zoeken. Lig al vanaf 20 uur in bed, maar kan natuurlijk niet slapen. Wat een k*twereld. Ben al 2 dagen vreselijk chagrijnig, loopt overal op te schelden en heb barstende hoofdpijn. Het is nu 8 weken geleden, nog geen menstruatie weer maar gezien mijn eitjesprobleem verwacht ik dat ook niet echt. Werk al weer veel, maar maak me overal zo vreselijk druk over. Gebeuren ook steeds van die onrechtvaardige dingen en daar kan ik nu helemaal niet tegen. Heb al met maatschappelijk werker gepraat, volgende week weer, maar is niks voor mij,vind die vrouw ook niks, beetje geitewollensokken figuur. Mijn allerliefste wens is een kindje, al meer dan 7 jaar lang. WAAROM MAG DAT NOU NIET #*&@@#**@@!@#
zaterdag 28 mei 2011 om 18:45
Lieve Puck, het blijft moeilijk he? Je verwacht dat het steeds iets beter gaat maar dat is helemaal niet zo. Terwijl je je het ene moment iets beter voelt kun je je de volgende dag weer helemaal rot voelen. Het zal wel met pieken en dalen blijven gaan. En voor jou komt de uitgerekende datum nu zo dichtbij dat dat het extra moeilijk maakt. Ik hoop zo voor je dat je weer snel zwanger mag zijn. Dikke knuffel voor jou.
zondag 29 mei 2011 om 19:20
Hi dames, zoals jullie 2 dagen geleden lazen had ik m'n dag niet. Het liep even helemaal niet lekker. Bedankt voor je lieve reactie Jill. Klopt helemaal, je denkt dat het beter gaat en ineens stort je weer helemaal in.
Nu het volgende, ben ongesteld geworden. Blijkbaar was ik daarom ook zo chagrijnig enzo, het kwam echt zomaar uit de lucht vallen en zet ook ineens goed door. Zo apart, ben heel benieuwd hoe dit doorzet en ook na hoeveel weken het straks weer komt.
Deze week wordt heel moeilijk, de uitgerekende week....
X
Nu het volgende, ben ongesteld geworden. Blijkbaar was ik daarom ook zo chagrijnig enzo, het kwam echt zomaar uit de lucht vallen en zet ook ineens goed door. Zo apart, ben heel benieuwd hoe dit doorzet en ook na hoeveel weken het straks weer komt.
Deze week wordt heel moeilijk, de uitgerekende week....
X
zondag 29 mei 2011 om 19:35
Och Puck "Fijn" om weer ongesteld te zijn, maar oh wat confronterend is het toch ook weer. Je had nog lang niet moeten menstrueren... En deze week de uitgerekende datum. Gaan jullie nog wat bijzonders doen?
Ik zou de 21e uitgerekend zijn en wij zijn dan precies op vakantie (hebben we expres zo geregeld). Ik heb net een wenslichtje besteld en die gaan we dan oplaten. Lijkt me heel raar die dag. Al lijkt het me ook wel enigszins fijn als die datum voorbij is. Nu denk ik nog elke keer "vandaag zou ik 36+5 zijn geweest" en zo elke dag wel. En straks gaat dat niet meer. Misschien dat ik dan wel ga denken "vandaag was ze 1 maand geweest", maar hopelijk voelt dat anders.
Niekje, hoe gaat het met jou en de zwangerschap? Trek je het?
En Wohman, hoe gaat het met jou?
En Vivamember, trek je het volledige werken?
Ik zou de 21e uitgerekend zijn en wij zijn dan precies op vakantie (hebben we expres zo geregeld). Ik heb net een wenslichtje besteld en die gaan we dan oplaten. Lijkt me heel raar die dag. Al lijkt het me ook wel enigszins fijn als die datum voorbij is. Nu denk ik nog elke keer "vandaag zou ik 36+5 zijn geweest" en zo elke dag wel. En straks gaat dat niet meer. Misschien dat ik dan wel ga denken "vandaag was ze 1 maand geweest", maar hopelijk voelt dat anders.
Niekje, hoe gaat het met jou en de zwangerschap? Trek je het?
En Wohman, hoe gaat het met jou?
En Vivamember, trek je het volledige werken?
zondag 29 mei 2011 om 19:47
Hmm, net mijn bestelling van het wenslichtje toch maar ingetrokken. We gaan naar Toscane waar het extreem droog is in die tijd, dus erg brandgevaarlijk. Heb niet echt zin in de Italiaanse politie en door ons toedoen een stel branden... Dus nu zit ik naar heliumballonnen te kijken. Hebben jullie verder nog ideeën?
maandag 30 mei 2011 om 08:09
maandag 30 mei 2011 om 10:05
Floortje, bedankt voor de tip. Ik heb gisteren heliumballonnen en led-lichtjes besteld. Die ledlichtjes doe je in de ballon dus heeft hetzelfde effect. Ben erg benieuwd!
Viva, die roosjes vind ik ook erg mooi! We zitten alleen jammer genoeg niet aan het water, anders had ik dat zeker gedaan.
Beginnen jullie nu ook ongeduldige kennissen en familieleden te krijgen? Ik heb nu in 1 week tijd van 4 verschillende mensen "verwijten" gekregen over het feit dat we nog geen contact hebben gezocht. Ik laat het maar lekker zo, aangezien ze zelf ook geen contact hebben gezocht. Maar vond het wel bijzonder zo allemaal tegelijk. Het moet dus voor de buitenwereld maar klaar zijn zo naar 3 maanden.
Viva, die roosjes vind ik ook erg mooi! We zitten alleen jammer genoeg niet aan het water, anders had ik dat zeker gedaan.
Beginnen jullie nu ook ongeduldige kennissen en familieleden te krijgen? Ik heb nu in 1 week tijd van 4 verschillende mensen "verwijten" gekregen over het feit dat we nog geen contact hebben gezocht. Ik laat het maar lekker zo, aangezien ze zelf ook geen contact hebben gezocht. Maar vond het wel bijzonder zo allemaal tegelijk. Het moet dus voor de buitenwereld maar klaar zijn zo naar 3 maanden.
maandag 30 mei 2011 om 13:49
Wat een mooi idee zeg met die heliumballonnen en die roosjes. Ik ga het goed onthouden.
Dolfijn waar kun je dat bestellen?
Puck, fijn om te horen dat je ergste dip weer even voorbij is. Ga er maar vanuit dat er nog vele zullen volgen. Alleen kun worden ze steeds ietsje minder heftig en heb je je emoties iets meer onder controle. Maar het blijft een groot verdriet.
Pfff, na 3 maanden moet het maar over zijn??? Zo werkt het toch helemaal niet? Je pakt je dagelijkse dingen weer op en misschien dat het voor mensen lijkt alsof je er 'overheen' bent. Maar dat is echt niet zo. (bij mij tenminste)
Ik heb ook echt nog niet behoefte aan heel veel contact. Dan komt langzaam wel weer, door verjaardagen, werk. Maar soms heb je daad gewoon even helemaal geen behoefte aan. Het liefst doe ik dan de gordijnen dicht, deur op slot en telefoon uit!
Niekje, hoe is het bij jou?
Dolfijn waar kun je dat bestellen?
Puck, fijn om te horen dat je ergste dip weer even voorbij is. Ga er maar vanuit dat er nog vele zullen volgen. Alleen kun worden ze steeds ietsje minder heftig en heb je je emoties iets meer onder controle. Maar het blijft een groot verdriet.
Pfff, na 3 maanden moet het maar over zijn??? Zo werkt het toch helemaal niet? Je pakt je dagelijkse dingen weer op en misschien dat het voor mensen lijkt alsof je er 'overheen' bent. Maar dat is echt niet zo. (bij mij tenminste)
Ik heb ook echt nog niet behoefte aan heel veel contact. Dan komt langzaam wel weer, door verjaardagen, werk. Maar soms heb je daad gewoon even helemaal geen behoefte aan. Het liefst doe ik dan de gordijnen dicht, deur op slot en telefoon uit!
Niekje, hoe is het bij jou?
maandag 30 mei 2011 om 19:21
Jill, ik heb ze hier besteld: heliumballon En dan niet het heliumpakket (veels te duur!) maar afzonderlijk de tank, ballonnen en de ledlichtjes besteld. Wel een flinke tank waarmee je 30 ballonnen kan opblazen, maar je kan de tank nog een jaar daarna gebruiken. Het was alsnog wel prijzig, maar hoop dat het het waard zal zijn! Het lijkt me in ieder geval echt prachtig. We zitten in een huisje, vrij hoog in de heuvels dus ik hoop dat we de ballonnen lang kunnen volgen.
Viva, we gaan gelukkig met de auto want die tank had ik het vliegtuig niet binnen gekregen. Lief dat je meedenkt!
Viva, we gaan gelukkig met de auto want die tank had ik het vliegtuig niet binnen gekregen. Lief dat je meedenkt!
donderdag 2 juni 2011 om 12:54
Dat is goed nieuws of niet Puck? Dan heb je een datum waar je naar toe kunt leven. Dat kan je wel kracht geven. Nu hopen dat het gewoon weer de eerste keer raak is en alles goed blijft gaan. Spannend hoor!
Dolfijn, leuk idee die ballonnen. Wij hebben nog zo'n heliumtank van onze trouwdag. Af en toe gebruiken we hem nog eens. Dus ik onthoudt dit even.
Dolfijn, leuk idee die ballonnen. Wij hebben nog zo'n heliumtank van onze trouwdag. Af en toe gebruiken we hem nog eens. Dus ik onthoudt dit even.
zondag 5 juni 2011 om 11:04
hoi allemaal!!
terug van weggeweest ben gisteravond terug gekomen van een weekje huwelijksreis op sardinie.
het gaat goed met mij en ook met de kleine als het goed is.
1 dag voor ons vertrek naar sardinie hebben we een echo gehad en alles zag er goed uit! ook het hartje, er waren duidelijke symmetrische 2 kamers en dat was een pak van ons hart. wat een geruststelling. we zijn er nog niet natuurlijk, maar we zijn weer een stapje verder.
hoe is het bij jullie allemaal????
xx
terug van weggeweest ben gisteravond terug gekomen van een weekje huwelijksreis op sardinie.
het gaat goed met mij en ook met de kleine als het goed is.
1 dag voor ons vertrek naar sardinie hebben we een echo gehad en alles zag er goed uit! ook het hartje, er waren duidelijke symmetrische 2 kamers en dat was een pak van ons hart. wat een geruststelling. we zijn er nog niet natuurlijk, maar we zijn weer een stapje verder.
hoe is het bij jullie allemaal????
xx
zondag 5 juni 2011 om 20:46
live allemaal,
Ik ben meer een stille lezer en dat doet al zooo goed! Soms kan ik niet goed verwoorden hoe ik mij voel. Dan lees ik jullie ervaringen en heb ik tranen in mijn ogen, gewoon omdat het zo herkenbaar is allemaal. Qua werk, energie etc. Ook ik merk dat de gesprekken over Bo steeds zeldzamer worden, het is tenslotte alweer 9 maanden geleden. Maar juist hoe verder ik ben hoe meer ik het gemis voel en merk dat dit nooit meer voorbij gaat. Laatst kregen we een uitnodiging voor een bbq waar ik normaal heel enthousiast op zou regareren, gezellig met vrienden zijn! Omdat er allemaal babytjes bij zouden zijn en wij als enige geen gezin hebben zijn we niet gegaan. Dit gezellige avondje gaat dus niet door voor ons door wat we hebben meegemaakt en hoe we ons nu voelen. Dat maakt me zo verdrietig. Ik merk door wat we hebben meegemaakt er zoveel veranderd is en dat het op zoveel vlakken doorsijpeld. Het heeft zoveel inpact op je leven, het zal nooit meer hetzelfde zijn. En dat terwijl we 'gewoon' een gezinnetje willen.
Liefs xx
Ik ben meer een stille lezer en dat doet al zooo goed! Soms kan ik niet goed verwoorden hoe ik mij voel. Dan lees ik jullie ervaringen en heb ik tranen in mijn ogen, gewoon omdat het zo herkenbaar is allemaal. Qua werk, energie etc. Ook ik merk dat de gesprekken over Bo steeds zeldzamer worden, het is tenslotte alweer 9 maanden geleden. Maar juist hoe verder ik ben hoe meer ik het gemis voel en merk dat dit nooit meer voorbij gaat. Laatst kregen we een uitnodiging voor een bbq waar ik normaal heel enthousiast op zou regareren, gezellig met vrienden zijn! Omdat er allemaal babytjes bij zouden zijn en wij als enige geen gezin hebben zijn we niet gegaan. Dit gezellige avondje gaat dus niet door voor ons door wat we hebben meegemaakt en hoe we ons nu voelen. Dat maakt me zo verdrietig. Ik merk door wat we hebben meegemaakt er zoveel veranderd is en dat het op zoveel vlakken doorsijpeld. Het heeft zoveel inpact op je leven, het zal nooit meer hetzelfde zijn. En dat terwijl we 'gewoon' een gezinnetje willen.
Liefs xx
zondag 5 juni 2011 om 21:05
Puck, wat vind je er zelf van dat je in september weer mag beginnen? Vind je het te lang duren of niet?
Niekje, wat een heerlijk goed nieuws! Super zeg! En is het nu helemaal goed of kunnen ze dat pas echt bij de 20 weken-echo zeggen? Hoe voel je je verder? Hoe gaat het met je emoties? Kan je blij zijn met de zwangerschap of overheerst het verdriet af en toe nog?
Lau, wat vreselijk dat jij ook een kindje bent verloren. Mag ik naar je verhaal vragen? En 9 maanden klinkt voor omstanders als een lange tijd en je moet "het maar een plekje hebben gegeven". Maar dat is gewoon niet te doen en denk ook niet dat het ooit een plekje zal krijgen. Eerder dat je leert omgaan met het verdriet en verlies.
Hier gaat het niet zo goed. Ben weer erg emotioneel de laatste paar dagen. Al moet ik er wel bij zeggen dat het niet meer te vergelijken is als in het begin. Ik kreeg woensdag op mijn werk de vraag of ik kinderen had Ik wist niet wat te zeggen, het was een moeder die ik daarna ook niet meer zou zien. Ik flapte eruit "nee!" En voelde me daarna zo schuldig richting Jasmijn... Maar ja, ik zit daar wel professioneel, vond het dus heel moeilijk om te liegen.
Verder vind ik het gewoon zo moeilijk dat de toekomst nog steeds zo onzeker is. We weten nog steeds niet of het erfelijk is of niet en zal het überhaupt ooit nog lukken om weer zwanger te worden? Zal de volgende cryo wel blijven zitten of moeten we weer een hele ICSI-procedure doorlopen? En zal het dan lukken? Zoveel vragen en zoveel onzekerheden, mijn hoofd loopt gewoon af en toe te veel over. Ook het WAAROM nou? Iedereen bij mijn vrienden en familie is zwanger en dat maakt het er ook niet makkelijker op.
Maar ja, de tijd zal het leren. Nu ik mijn stukje weer teruglees zie ik dat ik weer last heb van zelfmedelijden Ik stop dus maar en ga lekker een filmpje kijken om mijn gedachten te verzetten.
Niekje, wat een heerlijk goed nieuws! Super zeg! En is het nu helemaal goed of kunnen ze dat pas echt bij de 20 weken-echo zeggen? Hoe voel je je verder? Hoe gaat het met je emoties? Kan je blij zijn met de zwangerschap of overheerst het verdriet af en toe nog?
Lau, wat vreselijk dat jij ook een kindje bent verloren. Mag ik naar je verhaal vragen? En 9 maanden klinkt voor omstanders als een lange tijd en je moet "het maar een plekje hebben gegeven". Maar dat is gewoon niet te doen en denk ook niet dat het ooit een plekje zal krijgen. Eerder dat je leert omgaan met het verdriet en verlies.
Hier gaat het niet zo goed. Ben weer erg emotioneel de laatste paar dagen. Al moet ik er wel bij zeggen dat het niet meer te vergelijken is als in het begin. Ik kreeg woensdag op mijn werk de vraag of ik kinderen had Ik wist niet wat te zeggen, het was een moeder die ik daarna ook niet meer zou zien. Ik flapte eruit "nee!" En voelde me daarna zo schuldig richting Jasmijn... Maar ja, ik zit daar wel professioneel, vond het dus heel moeilijk om te liegen.
Verder vind ik het gewoon zo moeilijk dat de toekomst nog steeds zo onzeker is. We weten nog steeds niet of het erfelijk is of niet en zal het überhaupt ooit nog lukken om weer zwanger te worden? Zal de volgende cryo wel blijven zitten of moeten we weer een hele ICSI-procedure doorlopen? En zal het dan lukken? Zoveel vragen en zoveel onzekerheden, mijn hoofd loopt gewoon af en toe te veel over. Ook het WAAROM nou? Iedereen bij mijn vrienden en familie is zwanger en dat maakt het er ook niet makkelijker op.
Maar ja, de tijd zal het leren. Nu ik mijn stukje weer teruglees zie ik dat ik weer last heb van zelfmedelijden Ik stop dus maar en ga lekker een filmpje kijken om mijn gedachten te verzetten.
zondag 5 juni 2011 om 21:11
Achjee, wat verdrietig dat dit topic zoveel pagina's moet hebben zeg.
Zoveel verdriet, wat je zelfs je ergste vijand niet toe wenst!
Lees heel herkenbare stukjes, het door willen, het schuldgevoel, het verdriet, het onbegrip van de omgeving.
Bij mij is het bijna 8 jaar geleden, er gaan weken voorbij dat ik er niet aan denk, en dan zomaar BENG, dan is het er weer, soms heftiger dan de keren ervoor. Het gemis blijft dus, al komt het bij vlagen.
Wil jullie allemaal heel veel liefde en kracht toewensen om dit een goede plek te geven, klinkt vreselijk afgezaagd, maar dat is zo moeilijk. Om ermee om te gaan zoals je graag zou willen is lastiger dan menigeen denkt!
Zoveel verdriet, wat je zelfs je ergste vijand niet toe wenst!
Lees heel herkenbare stukjes, het door willen, het schuldgevoel, het verdriet, het onbegrip van de omgeving.
Bij mij is het bijna 8 jaar geleden, er gaan weken voorbij dat ik er niet aan denk, en dan zomaar BENG, dan is het er weer, soms heftiger dan de keren ervoor. Het gemis blijft dus, al komt het bij vlagen.
Wil jullie allemaal heel veel liefde en kracht toewensen om dit een goede plek te geven, klinkt vreselijk afgezaagd, maar dat is zo moeilijk. Om ermee om te gaan zoals je graag zou willen is lastiger dan menigeen denkt!
zondag 5 juni 2011 om 22:25
Lau, wat jammer dat jullie leuke dingen gaan missen doordat je nog zoveel pijn en verdriet voelt van het verliezen van je kindje. Zou het helpen om met een psycholoog / maatschappelijk werker te praten over hoe je met zulke situaties kunt omgaan?
Dolfijntje, weer even een dipje dus.... Ik heb best wel een goed weekend gehad maar als ik jouw berichtje lees voel ik direct de pijn. Het is zo herkenbaar. Vooral het stukje over wat je zegt al iemand vraagt of je kinderen hebt. Nee, voelt als liegen. Ja, vraagt om verdere uitleg en heb je niet altijd behoefte aan. Het blijft een lastige vraag.
Maar ik merk dat ik door deze gebeurtenis wel wat anders in het leven ben gaan staan. Ik geniet meer van wat we wel hebben, dat we gezond zijn. Doe dingen die ik leuk vind, zeg sneller nee wanner ik iets niet wil.
En ik heb nog heel veel hoop dat wij over enkele jaren een gezinnetje met kinderen zijn. Hoop doet leven en geeft ook kracht. Ik heb niet meer altijd het overheersende gevoel dat ik met lege handen sta. Nee, het voelt toch wel echt dat wij een zoon hebben gekregen. Vrienden van ons hebben 3 weken terug een dochter gekregen en wij krijgen dan de vraag of we dat niet heel moeilijk vinden. Tuurlijk is het confronterend, zij hebben een dochter maar wij hebben een zoon. Een lief klein engeltje en dat pakt niemand ons af.
Ik weet niet hoe het komt maar ik voel me over het algemeen krachtig, het moet gewoon goed komen. Positief denken Dolfijn, dat geeft de meeste kracht en daardoor kun je de hele wereld aan (samen met je man en Jasmijn)! Dikke knuffel voor jou.
(maar dat zelfmedelijden is ook zooo herkenbaar )
Maroon, dank je voor je lieve woorden. Zoals ik begrijp ben jij ook je kindje verloren? Heb je daarna nog kinderen gekregen?
Dolfijntje, weer even een dipje dus.... Ik heb best wel een goed weekend gehad maar als ik jouw berichtje lees voel ik direct de pijn. Het is zo herkenbaar. Vooral het stukje over wat je zegt al iemand vraagt of je kinderen hebt. Nee, voelt als liegen. Ja, vraagt om verdere uitleg en heb je niet altijd behoefte aan. Het blijft een lastige vraag.
Maar ik merk dat ik door deze gebeurtenis wel wat anders in het leven ben gaan staan. Ik geniet meer van wat we wel hebben, dat we gezond zijn. Doe dingen die ik leuk vind, zeg sneller nee wanner ik iets niet wil.
En ik heb nog heel veel hoop dat wij over enkele jaren een gezinnetje met kinderen zijn. Hoop doet leven en geeft ook kracht. Ik heb niet meer altijd het overheersende gevoel dat ik met lege handen sta. Nee, het voelt toch wel echt dat wij een zoon hebben gekregen. Vrienden van ons hebben 3 weken terug een dochter gekregen en wij krijgen dan de vraag of we dat niet heel moeilijk vinden. Tuurlijk is het confronterend, zij hebben een dochter maar wij hebben een zoon. Een lief klein engeltje en dat pakt niemand ons af.
Ik weet niet hoe het komt maar ik voel me over het algemeen krachtig, het moet gewoon goed komen. Positief denken Dolfijn, dat geeft de meeste kracht en daardoor kun je de hele wereld aan (samen met je man en Jasmijn)! Dikke knuffel voor jou.
(maar dat zelfmedelijden is ook zooo herkenbaar )
Maroon, dank je voor je lieve woorden. Zoals ik begrijp ben jij ook je kindje verloren? Heb je daarna nog kinderen gekregen?
