Je kind verliezen tijdens de zwangerschap

He meiden,



Wat een rare dag hier. Voel me erg leeg. Vandaag precies een maand geleden dat Noach geboren werd. Ik ben vandaag met mijn zusje wezen lunchen en dat was fijn (het niet-zwangere zusje) Ik realiseerde me vanmorgen heel erg dat het echt nog maar een paar dagen duurt voor ik ongesteld ga worden en ik ben er zo bang voor en zie er erg tegenop....



Floor en Channa, fijn dat jullie je kindjes al zo goed hebben gevoeld. Helaas heb ik de bewegingen van mijn kleintje maar 2 keer mogen voelen. Vanaf een paar dagen voordat we er achter kwamen dat hij overleden was. Ik vind het heel fijn dat ik een levensteken van hem heb gehad, maar het is ook wrang. 2 dagen later was hij dood.....



Ga nu eten maken. Ben echt helemaal leeg en voel me erg raar.



x Madelief



Merk

lieve Madelief, leeg voelen is nog meer kl#te dan verdriet voor jou



@floor 25 okt is mijn uitgerekende datum, overmorgen dus. Dit speelt uitraad mee in mij dip van de laatste weken. Ik had me een aantal weken/maanden geleden stiekum voorgenomen zwanger te zijn voor de uitgerekende datum. (voor zo ver je er invloed op hebt)

het lijkt zo kort en toch zo lang geleden. soms laat ik de gedachte toe dat ik nu een baby in mijn armen zou kunnen hebben. om vervolgens de gedachte af te kappen want het is zoals het is.

Wat is jou uitgerekende datum?





veel liefs allemaal

Hoi,



@Floor, tuurlijk krijg je het wat zwaarder nu de uitgerekende datum eraan komt. Normaal gesproken leef je daar naar toe en is het spannend en vol verwachting. Nu is er alleen leegte. Voor mij is het in februari, maar we hadden allemaal nu nog zwanger moeten zijn en begrijpelijk hebben we moeite met zwangere vrouwen. Ik hoop zelfs dat het kindje van de vriendin waar ik het eerder over had geen meisje is. Ben zo bang dat ik telkens blijf denken.. mijn meisje had nu ook omgerold, of zitten.. of...

Toen Marijn werd geboren was het zeker leven en dood ineen. Werd jij gefeliciteerd en tegelijkertijd gecondoleerd door mensen? Ik alleen gecondoleerd terwijl ik voor mijn gevoel toch echt een kindje had gekregen, alleen leefde ze niet. De eerste keer dat dat gebeurde schrok ik trouwens wel.. Weet niet precies waarom, alsof het daarmee echter werd ofzo. Je leeft zo in een roes dat haalde me er uit geloof ik.



@Myrt, wat goed dat je vragen hebt opgeschreven die je wil stellen aan de gyn. Dat houdt je een beetje bij de les dan he tijdens zo'n gesprek. Denk dat dat echt een heel goed idee is. Het schilderij'tje is ook echt speciaal. De navelstreng was natuurlijk nog maar dun, dus het is ook eigenlijk maar een klein dingetje, maar ik ben er wel heel blij mee. Boven de 24 zwangschapsweken moet je in Nederland wettelijk begraven/cremeren, Sem mocht met haar 16 weken dus in de tuin. Wat voor ons heel goed voelt.

Ik zou Sem ook wel willen laten zien, maar niet aan iedereen. Bovendien is ze geboren met 16 weken zwangerschap dus wel helemaal af, maar niet zoals mensen een baby verwachten. Weet ook niet of mensen dat wel willen zien.



Ik zou nog wel meer kindjes willen krijgen in de toekomst ja. Op het moment wil ik zelfs zo snel mogelijk. Maar weet niet of dat wel goed is om te doen. Het gemis is zo sterk en ik wil niet overhaast de keus maken om weer zwanger te worden, ookal is het verlangen wel heel groot.



@madelief, denk dat iedereen hier weet wat je bedoelt met die rare dag en dat je je leeg voelt. Moeilijke dagen he. Ik ben al ongesteld geweest en dat vond ik ook heel moeilijk. Stortte toen ook wel beetje in. Was zo enorm confronterend en aan de andere kant was ik ook blij dat mijn lichaam het ook weer deed.

Wat moeilijk dat Noach kort nadat je hem gevoeld hebt overleed. Hoop dat het morgen weer ietjes beter gaat. Probeer het beetje rustig aan te doen morgen. Na de te volle dag van gisteren en vandaag... misschien is het fijn om morgen wat rust te hebben/nemen?



x Channa

@fener, kan me voorstellen dat je je dat stiekem hebt voorgenomen. Geloof dat ik dat ook wel heb. Het is zo moeilijk allemaal he. Hoop dat je de komende dagen beetje door komt.



X

Meiden,



Ga proberen vandaag of morgen te reageren. Maar kan het even niet. Ben zo verdrietig. Mijn ongesteldheid kondigde zich vanochtend al een beetje aan door een beetje bloedverlies. Mijn hart brak. Enerzijds omdat ik nu nog zwanger had willen zijn van onze mooie zoon, anderzijds omdat ik stiekem hoopte toch al weer zwanger te zijn. ik weet het, het is te veel om te hopen, maar toch. Ben er echt kapot van. Waarom moet het leven zo'n pijn doen?



x Madelief

hallo lieve allemaal



hier ben ik weer met een klein berichtje, weer dank voor alle lieve woorden, wat jullie met mijn verhaal hebben heb ik weer met die van jullie. heb via mijn neef het boek geen blote voetjes in het zand via de bieb kunnen lenen, gister met een pot thee en een koekje op de bank er aan begonnen maar wel heftig om te lezen heb het gevoel dat het alleen maar mis gaat.

Ben al een paar dagen niet lekker, eens in de zoveel jaar een koortslip en dat is dus nu, voel me lichamelijk niet lekker, keel doet zeer en dat soort gekkigheid en dat doet je mentale ik ook geen goed.zijn tijdens het ziek zijn van onze dochter niet ziek geweest want dat kon niet vanwege haar lage weerstand, komt er nu denk ik dan toch uit. Ben zelf ook erg bezig met zwanger worden, eerste keer na een half jaar zwanger, maar heb nu steeds hoop dat het eerder mag zijn, eind aug pil gestopt. heb ook vage klachten als duizeligheid en vergeetachtigheid, maar die zijn natuurlijk ook weer goed te verklaren door het verdriet. wil niet zwanger zijn in de maanden september, oktober en november, december liever ook niet, want daarin viel mijn oorspronkelijk geplande datum. OHHHH als ik mijzelf terug lees ben ik toch in een klein dipje beland geloof ik.

Met alles wat mijn babys te maken heeft heb ik moeite, zijn echt drempels want net een nieuwe telg in de fam. niemand die aan ons vraagt wat doet het met jullie, nee je kan gelijk als oppas gaan fungeren, nou nee bedankt, voorlopig niet. het moeilijke aan dit alles is dat vriend dit anders beleefd en het niet echt bespreekbaar is, wat dat betreft komen we van 2 verschillende planeten, maar dat is wat ik ook in jullie posten lees, we bespreken het wel maar voor niet alles is even veel begrip en vriendlief is nog een gesloten boek, maakt het er allemaal niet makkelijker op. ik dacht toen ik begon ik schrijf een klein stukje maar volgens mij is het al een heel verhaal.

@fener, morgen de uitgerekende datum, extra moeilijk en daarom een dikke

@ iedereen, wat ik zo mooi vind aan jullie post hoe jullie allemaal liefdevol over jullie kinderen schrijven, de schopjes die je gevoelt hebt, de herinneringen de fotos en ook de gesprekken met de behandelend artsen, daar spreekt voor mij een hoop kracht uit, want hoe moeilijk het ook is je doet het toch maar, dat mag ook wel eens gezegd worden.



Nou voor nu even niks meer, lees fijn mee en zal proberen iets frequenter te reageren



fijn weekend allemaal en tot de volgende post



groetjes Jumper.

een klein gedichtje voor ons allemaal maar speciaal voor Madelief die het bijzonder moeilijk heeft nu



Moeder zijn,het mooiste wat er is

Vanaf het moment dat er twee streepjes zichtbaar zijn..

Een moeder wordt geboren,moederliefde en verdriet

Afscheid nemen van jou en alle dromen die bij je hoorden

Dat mag niet, dat kan niet

Onmenselijk

Dag lieve engeltjes van ons, ga waar je kan zijn

Hoi Channa,



Ik denk dat het beste is om even te wachten om opnieuw aan kinderen te beginnen op die manier heb je de kans om het verlies van Sem te verwerken. Maar dat is jullie keuze natuurlijk.

Maar ook ik begrijp dat het verlangen naar een nieuwe zwangerschap groot is. Het is allemaal niet gemakkelijk hè!



@ Madelief

Kop op meid. Veel sterkte vandaag



@ fener

je gedichtje is zeer mooi.

Hoi myrt

Dank je wel, ben niet zo n goede dichter maar schrijf sinds Kaan wel korte dingetjes op.



Ik vind je advies aan Channa terecht. Ik wacht door mijn man ook op een beter moment. Eigenlijk weet ik dat dat het beste is maar potverdorie wat is dat moeilijk. Zoals ik eerder al zei, ik hoopte stiekum voor de 25e zwanger te zijn.

Heb me nu voor genomen dat ik de kinderwens best mag hebben maar probeer er in in iedergeval met mijn man niet te bespreken. Ik weet hoe hij erover denkt en wil hem niet pushen. Heb gister bedacht dat ik misschien in januari nogeens een gesprek aanga om erachter te komen of zijn gevoel veranderd is. Als ik het helemaal open laat word ik echt te verdrietig



liefs fener

Thanks meiden en Fener, wat een mooi gedichtje.



x

@madelief, jou bijna helemaal vergeten maar ook namens mij heel veel sterkte vandaag op deze extra moeilijke dag.



jumper

Een nieuw kindje neemt de pijn niet weg, echt niet, helemaal niet zelfs in mijn geval.

Ik voel me nu juist zo ontzettend incompleet, met twee kinderen thuis, en eentje die er niet is.

Het lijkt ook wel of voor S. geboren werd, er nog aandacht voor Zaid was, maar nu niet meer, en dat doet mij pijn, want voor mij hoort hij er altijd bij.

Goede morgen allemaal,



Vanmorgen zonder tranen wakker geworden. Moet zeggen dat dit mijn slechtste dagen tot nu toe waren. Hoop dat het vandaag iets beter gaat.



Mayls, wat je schrijft denk ik ook. De pijn gaat nooit weg. Bedoel je dat er bij anderen geen aandacht meer is voor Zaid? Ik kan me voorstellen dat je omgeving denkt: er is nu een baby, dus het andere is voorbij. Maar dat werkt zo natuurlijk niet. Kun jij het wel tegen anderen zeggen? Of hou je het voor jezelf?



Voor ons (Noach was ons eerste kindje) is de wens om voor een kind te kunnen zorgen alleen maar gegroeid. En we hebben niets. Het huis is leeg, mijn buik is leeg. De pijn zal het nooit weg nemen, maar het zal wel tegemoet komen aan de grootste wens die we hadden en hebben.



Fener, vandaag voor jou een moeilijke dag lijkt me. Ik wil je heel veel sterkte wensen en denk aan je vandaag!



Floor, ik heb hetzelfde. Van mij mogen de komende 2 maanden lekker voorbij zijn. Dat wij op reis zijn naar Lapland en dat 2011 een meer gelukkig jaar gaat worden. Het rare is, het is wel ons eerste huwelijks jaar! We zijn op 31 december en 2 januari getrouwd. Daarmee hebben we dit jaar heel goed gestart. We werden zwanger en het geluk was met ons. Nu voelt dit jaar als pijn. Terwijl we zo gelukkig zijn begonnen....



x Madelief

Ik wilde zeker niet zeggen dat je niet voor nog een kindje moet gaan, ik denk juist van wel! Zelf was ik na een half jaar opnieuw zwanger. Het biedt afleiding, en geeft het leven weer meer zin, het maakt de pijn misschien iets dragelijker.....

Lieve Mayls, lief van je, maar zo vatte ik het ook niet op hoor. Ik zat gewoon na te denken over de pijn die je beschreef en of het dan voor ons een reden zou kunnen zijn te wachten. De conclusie was juist: het wordt altijd weer pijnlijk, (net zoals Floor schrijft) maar het verlangen is zo groot!



Ik heb me maar gestort op het internet om dingen uit te zoeken voor onze reis.



x Madelief

Hey meiden,



Mijn vriend en ik hebben een reisje naar Egypte geboekt.

We vertrekken 11 november; Egypte staat helemaal niet in ons verlanglijstje maar we wilden gewoon een strandvakantie gewoonweg een weekje naar de zon. Hopen dat dat mee gaat vallen.



@fener



Dat is misschien niet zo'n slecht idee om niet te pushen en afwachten tot januari. uiteindelijk zijn het nog maar 10 weekjes hé. (Ik weet dat omdat ik normaal voor de 3de januari was uitgerekend). Mijn vriend en ik hebben ook concreet afspraken gemaakt wanneer we aan een derde zwangerschap beginnen. Ik heb dat ook nodig want zoals jij ook zegt als ik dat helemaal zou open laat dan zou ik ook verdrietig zijn geweest want nu heb je iets om naar uit te kijken hè.



Ik wens je veel sterkte vandaag. Zelf weet ik hoe moeilijk zo'n dag is maar eens die dag voorbij was kon ik verder met de verwerkingsproces. Ik denk aan je meid!



@ madelief en Floor

Ook ik zal zo blij zijn dat 2010 voorbij. Normaal zou 2010 een top jaar voor ons zijn geweest . we zijn 10 samen en zouden ouders zijn geworden. Uiteindelijk zijn we dat ook geworden maar het voelt niet zo aan hé en zeker niet voor de buitenwereld.

Hoi,



@fener, mijn gedachten zijn vandaag al de hele dag bij jou. Het moet een hele moeilijke dag zijn vandaag, hoop dat je het een beetje door komt. En ook samen doorkomt. Je hebt een mooi gedichtje geschreven. Wat is het moeilijk om je kinderwens even op een laag pitje te zetten he. Toen ik opgroeide dacht ik eigenlijk dat ik geen kinderen wilde.. en opeens was daar het verlangen naar een kindje. Het is maar moeilijk te verklaren waarom we het zo heel sterk voelen en op dit moment ook heel moeilijk om mee te dealen. Sterkte voor vandaag en voor de dagen hierna. X



@Jumper, wat heel lastig dat er in je familie geen rekening wordt gehouden met jullie gevoelens. Vinden ze het misschien heel erg moeilijk om met jullie verdriet om te gaan? Het is natuurlijk zo dat iedereen anders om gaat met een verlies, helemaal man en vrouw, en toch heb je elkaar ook nodig. Je maakt het ook samen mee, hoop dat jullie toch dichter bij elkaar kunnen komen. Maar het is herkenbaar dat niet bij alles evenveel begrip is als je wellicht zou willen. Bij ons helpt het om allebei even apart ons eigen 'ding' te gaan doen en dan later wanneer de gemoederen wat bekoeld zijn nogmaals een poging doen. Wij proberen ook erg te zoeken naar wat wel werkt en wat niet in de pogingen elkaar te steunen. Maar het is wel erg moeilijk.



@madelief, gelukkig dat het begin van de dag wat gunstiger was. Hoop dat het zo blijft en het morgen weer ietjes beter zal gaan. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt met de slechtste dagen... haast onmogelijk om door te komen en ik voel me dan ook meer dan eens vreselijk wanhopig. Alsof het verdriet heel veel te groot is om ook maar iets mee te doen. Vreselijk vermoeiend ook, dus neem je rust.. dat zal misschien beetje helpen. De voorbereidingen voor jullie reis naar Lapland (prachtig daar, ook in de winter:)) kan je hopelijk wat afleiding bieden.



@myrt, ik ben met je eens dat het belangrijk is om het verlies van Sem te verwerken. Maar wanneer heb je zoiets eigenlijk verwerkt? Ik bedoel hoe weet je nou wanneer je er aan toe bent? Verdriet en ook een verlangen vetroebelt zo je visie hoe je tegen jezelf aan kijkt. Ik vind het heel moeilijk om te bepalen wanneer ik nou het meeste stabiel ben om dergelijke beslissingen te nemen. Dus alleen daarom is het al dat we wel wachten, neemt niet weg dat ik het wel heel graag wil. Misschien wel even fijn om even weg te gaan. Egypte is tenminste zonnig en dat is dan even beter dan onze grijze herfstluchten.



Mayls, ik ken jouw verhaal nog niet zo goed, maar ik begrijp dat je na het verlies van Zaid S. hebt gekregen. Wat pijnlijk dat daardoor het bestaan van Zaid minder aandacht heeft gekregen. Ik wilde niet suggeren dat een volgende zwangerschap en hopelijk dan levend gezond kindje mijn dochter zal vervangen. Ik had het paar dagen terug met mijn man over. Of mensen nog wel aan Sem zullen denken wanneer er nog een kindje wordt geboren. Zijn idee was dat als wij het bespreekbaar hielden andere mensen dat ook zullen doen. Sem hoort voor altijd bij ons ookal zit ze niet aan tafel te eten. Dat er nu minder aandacht voor Zaid is maakt het incompleet voelen misschien nog wel erger. Ik ging me ook voorstellen dat mensen, na nog een kindje, zullen zeggen 'jullie gezin is nu toch wel echt compleet', (of iets in die strekking) maar ons gezin zal nooit compleet zijn en nooit meer compleet worden.



@Floor, de verpleegster die aanwezig was bij de bevalling van Sem wees ons op de mogelijkheid van het navelstrengschilderij'tje. De begeleiding was heel goed en er werd alles aan gedaan om het voor ons zo goed mogelijk te laten verlopen. We kregen zelfs een paar dagen later een kaart van het daar toen aanwezige personeel met een steunbetuiging. Ik weet niet of ik nieuwsgierig ben naar jullie kindjes. Een baby van 16 weken en een baby van 21 weken zal er ongetwijfeld anders uit zien ja. Sem was natuurlijk maar klein, maar we hebben ons verwonderd hoe compleet en af ze was. Heel vaak ben ik voorzichtig met mijn vinger over haar voetjes gegaan en naar die kleine teentjes gekeken. Ik heb een close-up foto van haar gezichtje gemaakt omdat ik heel graag wilde vastleggen dat alles er gewoon aan zat. Incl. een minineusje met neusgaatjes. Een baby is een heel groot wonder. Life is a gift.



Hoop dat ik niemand heb overgeslagen. Er was weer zo veel bijgeschreven.



X Channa

Vandaag, 25 oktober zou mijn uitgerekende datum zijn.

Ik zou nog met een heeeeeeeeeeeeeeeeele bolle buik lopen en hopen dat je gauw kwam.

Of ik zou midden in de nacht met je knuffelen, je wat melk geven en genieten van jou.

Werkelijkheid is dat wij al lang afscheid hebben moeten nemen van elkaar.

Uit het oog IN mijn hart, Kaan* thats your place to be

bedankt voor al jullie knuffels had ik nodig