Zwanger
alle pijlers
Ongewenst zwanger
woensdag 31 augustus 2011 om 21:31
Hallo allemaal,
ik lees al heel lang mee op het forum, maar heb me nooit aangemeld omdat ik dacht dat het niks voor mij zou zijn. Nu heb ik iets waarmee ik erg zit, en wil ik mijn verhaal kwijt en eventueel ervaringen delen. En tja, het eerste waar ik aan dacht was jullie allemaal. Dit is dus ook mijn eerste berichtje, maar ik denk dat ik nu misschien wel vaker hier te vinden zal zijn.
Mijn verhaal.
Ik heb zo'n twee en een halve maand geleden mijn liefde gevonden (denk ik tot nu toe dan ). Het voelt super en geweldig en mijn geluk kon niet op. Totdat ik twee en een halve week geleden tot de ontdekking kwam dat ik zwanger ben. Helaas, door de pil heen. Ja, kans is aanwezig, en ja wil je voor safe gaan dan moet je voor 'double dutch' gaan. Maar goed, da's nu te laat.
Nou de schrik was groot, voor beide. Heb hem gelijk gesmst, hij was thuis en ik was in mijn eigen huis. En ja, we wisten allebei wel dat we dit nu (nog) niet willen. Allebei vreselijk veel ingelezen op alle mogelijkheden en tot de conclusie gekomen dat de abortuspil de 'beste' optie is. Ben altijd tegen abortus geweest, maar zo'n pil vond ik al anders voelen. En de gedachte dat mijn hele leven zou instorten (werk gebroken diensten in de gehandicaptenzorg, dit zou niet meer kunnen en is ook niet anders mogelijk. Daarbij wonen we niet samen natuurlijk) was/is ondragelijk. Dus na veel janken van beide kanten, hij is echt super lief en de liefde is alleen maar sterker geworden, besloten een afspraak te maken bij een kliniek én de ha voor verwijsbrief.
Vorige week woensdag was het dan zover, door anderhalve week wachten was ik wat geruster geworden en stond volledig achter mijn/ons besluit. Natuurlijk was het eng en nieuw, maar was er eigenlijk erg rustig onder. Nou moest ik op een vragenlijst van alles invullen, waaronder mijn latex allergie. Mijn latex allergie is nihiel, maar wel aanwezig dus heb ik het wel genoemd. In gesprek bleek het beter te zijn om toch voor (zuig) curretage te gaan, pil is erg chemisch en grote kans dat er toch curretage nodig is om alles weg te halen. Dat was wel even schrikken en erg eng, maar toch besloten voor de curretage, nu ben ik toch zover. Daarna drama, want eigenlijk mogen ze je niet behandelen met latex allergie in zo'n kleine kliniek want je kunt in shock raken e.d. Maar uiteindelijk mocht het toch. Maar bij echo bleek het vruchtje te klein te zijn om het al goed weg te kunnen halen, en kans op een tweede keer moeten was dan groot. Dus ik kon weer naar huis en moest nog een week met alle geweldige zwangerschapsverschijnselen doorlopen (zal wel psychisch zijn, maar lekker voel ik me niet).
Afgelopen maandag gaat de telefoon: de kliniek. De arts wil me toch niet helpen en ik word gedwongen om naar Utrecht te gaan (een eind rijden voor mij) omdat ze me hier wel veilig kunnen helpen. Ook een probleem want vriend werkt deze week nachtdienst en slaap dan eigenlijk nog. Na veel overleggen toch besloten het door te laten gaan, als hij niet mee kon, zou ik met de trein alleen gaan. Uiteindelijk kreeg hij voor elkaar dat hij mee kan.
Morgen is dus de dag. En vanavond begint toch de harde waarheid naar voren te komen. Ik sta er achter, volledig maar ja mijn gevoel zegt soms toch even wat anders. Het is erg zwaar en moeilijk en ik ben echt intens verdrietig. Ik ben 23, en heb altijd al kinderen gewild. Nu is gewoon het goede moment niet. Compleet niet. En ja, da's hard. Ik droom enge dingen over baby's die huilen 'vermoord mij niet' en ik denk ook telkens ' ik ga ons kindje vermoorden'. Heb net heel hard gejankt met vriend, en hij is echt super lief. Ik heb gewoon de bibbers voor morgen. Wat moet ik verwachten? Ben zo bang dat ik morgenochtend niet meer durf!
Nou ja, ben in ieder geval blij dat ik mijn verhaal kwijt kon. Vragen mag...ervaringen delen ook. Hoop dat ik dit de goede categorie heb gezet.
ik lees al heel lang mee op het forum, maar heb me nooit aangemeld omdat ik dacht dat het niks voor mij zou zijn. Nu heb ik iets waarmee ik erg zit, en wil ik mijn verhaal kwijt en eventueel ervaringen delen. En tja, het eerste waar ik aan dacht was jullie allemaal. Dit is dus ook mijn eerste berichtje, maar ik denk dat ik nu misschien wel vaker hier te vinden zal zijn.
Mijn verhaal.
Ik heb zo'n twee en een halve maand geleden mijn liefde gevonden (denk ik tot nu toe dan ). Het voelt super en geweldig en mijn geluk kon niet op. Totdat ik twee en een halve week geleden tot de ontdekking kwam dat ik zwanger ben. Helaas, door de pil heen. Ja, kans is aanwezig, en ja wil je voor safe gaan dan moet je voor 'double dutch' gaan. Maar goed, da's nu te laat.
Nou de schrik was groot, voor beide. Heb hem gelijk gesmst, hij was thuis en ik was in mijn eigen huis. En ja, we wisten allebei wel dat we dit nu (nog) niet willen. Allebei vreselijk veel ingelezen op alle mogelijkheden en tot de conclusie gekomen dat de abortuspil de 'beste' optie is. Ben altijd tegen abortus geweest, maar zo'n pil vond ik al anders voelen. En de gedachte dat mijn hele leven zou instorten (werk gebroken diensten in de gehandicaptenzorg, dit zou niet meer kunnen en is ook niet anders mogelijk. Daarbij wonen we niet samen natuurlijk) was/is ondragelijk. Dus na veel janken van beide kanten, hij is echt super lief en de liefde is alleen maar sterker geworden, besloten een afspraak te maken bij een kliniek én de ha voor verwijsbrief.
Vorige week woensdag was het dan zover, door anderhalve week wachten was ik wat geruster geworden en stond volledig achter mijn/ons besluit. Natuurlijk was het eng en nieuw, maar was er eigenlijk erg rustig onder. Nou moest ik op een vragenlijst van alles invullen, waaronder mijn latex allergie. Mijn latex allergie is nihiel, maar wel aanwezig dus heb ik het wel genoemd. In gesprek bleek het beter te zijn om toch voor (zuig) curretage te gaan, pil is erg chemisch en grote kans dat er toch curretage nodig is om alles weg te halen. Dat was wel even schrikken en erg eng, maar toch besloten voor de curretage, nu ben ik toch zover. Daarna drama, want eigenlijk mogen ze je niet behandelen met latex allergie in zo'n kleine kliniek want je kunt in shock raken e.d. Maar uiteindelijk mocht het toch. Maar bij echo bleek het vruchtje te klein te zijn om het al goed weg te kunnen halen, en kans op een tweede keer moeten was dan groot. Dus ik kon weer naar huis en moest nog een week met alle geweldige zwangerschapsverschijnselen doorlopen (zal wel psychisch zijn, maar lekker voel ik me niet).
Afgelopen maandag gaat de telefoon: de kliniek. De arts wil me toch niet helpen en ik word gedwongen om naar Utrecht te gaan (een eind rijden voor mij) omdat ze me hier wel veilig kunnen helpen. Ook een probleem want vriend werkt deze week nachtdienst en slaap dan eigenlijk nog. Na veel overleggen toch besloten het door te laten gaan, als hij niet mee kon, zou ik met de trein alleen gaan. Uiteindelijk kreeg hij voor elkaar dat hij mee kan.
Morgen is dus de dag. En vanavond begint toch de harde waarheid naar voren te komen. Ik sta er achter, volledig maar ja mijn gevoel zegt soms toch even wat anders. Het is erg zwaar en moeilijk en ik ben echt intens verdrietig. Ik ben 23, en heb altijd al kinderen gewild. Nu is gewoon het goede moment niet. Compleet niet. En ja, da's hard. Ik droom enge dingen over baby's die huilen 'vermoord mij niet' en ik denk ook telkens ' ik ga ons kindje vermoorden'. Heb net heel hard gejankt met vriend, en hij is echt super lief. Ik heb gewoon de bibbers voor morgen. Wat moet ik verwachten? Ben zo bang dat ik morgenochtend niet meer durf!
Nou ja, ben in ieder geval blij dat ik mijn verhaal kwijt kon. Vragen mag...ervaringen delen ook. Hoop dat ik dit de goede categorie heb gezet.
woensdag 31 augustus 2011 om 21:40
Ik heb (gelukkig) geen ervaring met ongeplande zwangerschap. Maar voor mij klink je alsof je eigenlijk niet zeker weet of je dit wilt doorzetten.
Weet je het zeker? Of vind je met je verstand dat je dit zou moeten willen omdat de omstandigheden zijn zoals ze zijn, terwijl je gevoel anders is?
Je kunt de afspraak morgen niet door laten gaan en nog een paar dagen nadenken, daar heb je nog best tijd voor! Dit lijkt me echt een beslissing waar je ook gevoelsmatig achter moet staan.
Sterkte!
Weet je het zeker? Of vind je met je verstand dat je dit zou moeten willen omdat de omstandigheden zijn zoals ze zijn, terwijl je gevoel anders is?
Je kunt de afspraak morgen niet door laten gaan en nog een paar dagen nadenken, daar heb je nog best tijd voor! Dit lijkt me echt een beslissing waar je ook gevoelsmatig achter moet staan.
Sterkte!
woensdag 31 augustus 2011 om 21:43
woensdag 31 augustus 2011 om 21:47
@DigitalArt: ik snap jullie wel hoor, ik kom erg twijfelend over. maar ik ben heus wel zeker. Het zijn gewoon even de emoties die om de hoek kijken. Vorige week was het geen enkel probleem, denk ook dat ik een beetje bang ben voor de curretage. Daarbij is uitstel overigens geen optie. Vriend heeft uren vrij gekregen (2de keer) en we moeten echt ver rijden morgenochtend.
woensdag 31 augustus 2011 om 21:48
Lieve TO. Heel veel sterkte morgen, ik denk dat jullie de juiste beslissing maken. Wat je zegt: Nu is het moment niet.
Jullie hebben er duidelijk goed over nagedacht en jullie zijn nog jong en wellicht zijn jullie er over een aantal jaar klaar voor. Natuurlijk zal het zwaar zijn en heel verdrietig. Wat fijn dat je vriend zo met je meeleeft.
Jullie hebben er duidelijk goed over nagedacht en jullie zijn nog jong en wellicht zijn jullie er over een aantal jaar klaar voor. Natuurlijk zal het zwaar zijn en heel verdrietig. Wat fijn dat je vriend zo met je meeleeft.
woensdag 31 augustus 2011 om 21:48
woensdag 31 augustus 2011 om 21:49
Ach meid, wat een moeilijke beslissing. Heb je met je ouders kunnen praten hierover? Wat is je moeder's visie? Vanuit mijn wereldbeeld kan ik maar een ding meegeven: uiteindelijk kan je alles. Of je nou deze zwangerschap doorzet of afbreekt, in beide gevallen zul je geluk en verdriet meemaken. Jij bepaalt de voorwaarden.
Heel veel succes.
Heel veel succes.
woensdag 31 augustus 2011 om 21:51
Het lijkt me een super moeilijke beslissing,
en dat je dan zo lang moet wachten tot het eindelijk plaats kan vinden... Alsof het niet al rot genoeg is.
Heel veel sterkte! En praat er over met je vriend, ook over je enge dromen en je gevoelens van twijfel. Misschien dat dat iets oplucht, ook al weet je zeker dat je het weg wil halen.
en dat je dan zo lang moet wachten tot het eindelijk plaats kan vinden... Alsof het niet al rot genoeg is.
Heel veel sterkte! En praat er over met je vriend, ook over je enge dromen en je gevoelens van twijfel. Misschien dat dat iets oplucht, ook al weet je zeker dat je het weg wil halen.
woensdag 31 augustus 2011 om 21:54
Poehh wat een vervelende situatie voor je!
Fijn dat je vriend zo lief voor je is en dat je steun hebt aan hem.
Het is inderdaad niet niks allemaal, en als je het zeker weet moet je het doorzetten, desnoods met je verstand op 0. Maar als je ergens diep van binnen twijfelt denk ik dat je beter de afspraak af kunt zeggen en er nog eens goed over na moet denken, kan me voorstellen dat je anders misschien spijt gaat krijgen.
Ben zelf ongewenst/ongepland zwanger geworden, 6 maanden geleden, en ik heb ervoor gekozen het kindje te houden. Voel me nu heel goed bij deze beslissing, ondanks dat de situatie alles behalve ideaal is.
Veel sterkte hiermee! Hoop dat je een keuze kunt maken waar jij je goed bij voelt.
Fijn dat je vriend zo lief voor je is en dat je steun hebt aan hem.
Het is inderdaad niet niks allemaal, en als je het zeker weet moet je het doorzetten, desnoods met je verstand op 0. Maar als je ergens diep van binnen twijfelt denk ik dat je beter de afspraak af kunt zeggen en er nog eens goed over na moet denken, kan me voorstellen dat je anders misschien spijt gaat krijgen.
Ben zelf ongewenst/ongepland zwanger geworden, 6 maanden geleden, en ik heb ervoor gekozen het kindje te houden. Voel me nu heel goed bij deze beslissing, ondanks dat de situatie alles behalve ideaal is.
Veel sterkte hiermee! Hoop dat je een keuze kunt maken waar jij je goed bij voelt.
woensdag 31 augustus 2011 om 21:55
Wat lief van jullie, dit was dus wat ik even nodig had
@mac123: vriend is tien jaar ouder en heeft al een zoontje dus voor hem ligt het een tikje anders dan voor mij. Maar alsnog bedankt!
@calvijn1: nee niet nu, we hebben nog maar 2,5 maand wat. We hebben elkaar nog niet eens door en door leren kennen (wat nu trouwens wel aardig begint te komen). En tja, geen samenwonen, beide werk wat niet handig is en een belabberde financiële situatie spelen wel mee. Kinderen komen er wel, maar niet nu.
@benzz: ik heb het mijn ouders niet verteld. Niet omdat ik ze niet vertrouw of iets dergelijks maar gewoon omdat ik dit niet fijn vind om te delen met hen. Het is iets persoonlijks en tja...ik weet het niet. Mijn gevoel wil het gewoon liever niet. Bedankt
@mac123: vriend is tien jaar ouder en heeft al een zoontje dus voor hem ligt het een tikje anders dan voor mij. Maar alsnog bedankt!
@calvijn1: nee niet nu, we hebben nog maar 2,5 maand wat. We hebben elkaar nog niet eens door en door leren kennen (wat nu trouwens wel aardig begint te komen). En tja, geen samenwonen, beide werk wat niet handig is en een belabberde financiële situatie spelen wel mee. Kinderen komen er wel, maar niet nu.
@benzz: ik heb het mijn ouders niet verteld. Niet omdat ik ze niet vertrouw of iets dergelijks maar gewoon omdat ik dit niet fijn vind om te delen met hen. Het is iets persoonlijks en tja...ik weet het niet. Mijn gevoel wil het gewoon liever niet. Bedankt
woensdag 31 augustus 2011 om 21:58
@tindin: Ik praat over alles met hem en dat helpt zeker een heleboel. Hij is ook echt geweldig en ik voel ook dat dit, ondanks dat we elkaar zo kort kennen, ons wel dichter bij elkaar brengt. Echt super . Dankjewel!
@himareable: Super lief van je . En wat fijn dat jij er nu rust in gevonden hebt! Soms springt de gedachte wel door m'n hoofd hoe het zou zijn als we het wel houden. Maar ik weet en voel gewoon dat dit het beste is. En ben er ook wel 100% zeker van. Dankje!
@himareable: Super lief van je . En wat fijn dat jij er nu rust in gevonden hebt! Soms springt de gedachte wel door m'n hoofd hoe het zou zijn als we het wel houden. Maar ik weet en voel gewoon dat dit het beste is. En ben er ook wel 100% zeker van. Dankje!
woensdag 31 augustus 2011 om 22:00
. Nou ze zijn erg tegen medicatie vooraf, krijg achteraf wel daar pijn medicatie en word verdoofd dus dat scheelt natuurlijk wel
woensdag 31 augustus 2011 om 22:01
Oh en persoonlijke ervaring.
9 maanden geleden heb ik een abortus gehad, zo ongeveer gelijk aan jouw situatie. Korte nieuwe relatie. Ik wil geen kinderen misschien wel nooit. Gelukkig was mijn vriend erg lief.
Curretage zelf viel mij erg mee, was onder narcose, het vervelendste was het wachten elke keer, na elk gesprekje.
Denk er nog dagelijks aan,een weet niet of ik nu dezelfde beslissing zou nemen.
Maar dat is dus persoonlijk.
Maak de juiste keuze, je kan hem niet terugdraaien.
Knuffel!
9 maanden geleden heb ik een abortus gehad, zo ongeveer gelijk aan jouw situatie. Korte nieuwe relatie. Ik wil geen kinderen misschien wel nooit. Gelukkig was mijn vriend erg lief.
Curretage zelf viel mij erg mee, was onder narcose, het vervelendste was het wachten elke keer, na elk gesprekje.
Denk er nog dagelijks aan,een weet niet of ik nu dezelfde beslissing zou nemen.
Maar dat is dus persoonlijk.
Maak de juiste keuze, je kan hem niet terugdraaien.
Knuffel!
woensdag 31 augustus 2011 om 22:03
quote:benzz schreef op 31 augustus 2011 @ 21:55:
Ik hoop dat je nog van iemand een ervaringsverhaal krijgt. Ik heb zelf nooit curretage gehad. Wel zeer pijnlijke spiraalplaatsing en verwijdering. Mischien voor de curretage al 2 ibuprofen slikken?
Ga je onder narcose? Geen inbuprofen slikken want je moet nuchter zijn. In het ziekenhuis krijg je twee paracetamol voor de operatie.
Mocht je alleen bang zijn voor de curretage dan kan ik je misschien een beetje geruststellen. Het is een zeer kleine ingreep die nog geen 10 minuten duurt. Je kan aan de verpleegster een kalmeringstabletje vragen waardoor de zenuwen afnemen.
Je wordt opgenomen, dan wacht je tot je wordt opgehaald en krijg je in de voorkamer van de OK je infuus. Doet niet zo heel zeer, valt best mee. Dan word je gehaald en ben je binnen 10 tellen weg. Bij mij heeft de curretage geen pijn gedaan.
Helaas was mijn curretage om een andere reden maar niet minder heftig qua gevoel en emoties.
Succes morgen
Ik hoop dat je nog van iemand een ervaringsverhaal krijgt. Ik heb zelf nooit curretage gehad. Wel zeer pijnlijke spiraalplaatsing en verwijdering. Mischien voor de curretage al 2 ibuprofen slikken?
Ga je onder narcose? Geen inbuprofen slikken want je moet nuchter zijn. In het ziekenhuis krijg je twee paracetamol voor de operatie.
Mocht je alleen bang zijn voor de curretage dan kan ik je misschien een beetje geruststellen. Het is een zeer kleine ingreep die nog geen 10 minuten duurt. Je kan aan de verpleegster een kalmeringstabletje vragen waardoor de zenuwen afnemen.
Je wordt opgenomen, dan wacht je tot je wordt opgehaald en krijg je in de voorkamer van de OK je infuus. Doet niet zo heel zeer, valt best mee. Dan word je gehaald en ben je binnen 10 tellen weg. Bij mij heeft de curretage geen pijn gedaan.
Helaas was mijn curretage om een andere reden maar niet minder heftig qua gevoel en emoties.
Succes morgen
