Zwanger
alle pijlers
Zwanger & straks bevallen: verdeling huishouden?!
donderdag 14 maart 2013 om 22:56
Hmmm... eigenlijk past dit ook wel op de peiler relaties?! Kweenie... 
Kwestie = ik ben 8 maanden zwanger, enorme buik, veel lichamelijke klachten. Ik werk ca. 36 uur per week, verdeeld over 4 dagen, daarnaast nog ca. 7 uur reistijd per week. Van verloskundige moest ik het echt rustig aan doen. Heb overigens een verbouwing & verhuizing achter de rug, maar helaas zijn nog veel klusjes niet af. Grrr!
Ik heb behoorlijke nesteldrang en ben vaak & veel aan het poetsen. Manlief kookt regelmatig, zet 't vuilnis aan straat en verschoont de kattenbak. Ook doet hij de was meestal, ca. 2 machines per week, exclusief opvouwen. Boodschappen doen we samen, maar soms gaat hij ook alleen tussendoor. Ik vind het zwaar. Ik ben voor mijn gevoel alleen maar druk, druk, druk. Man zegt dat ik 't dan maar rustiger aan moet doen op het werk. Maar dat lost niks op. Want ik stoor me met name heel erg aan de ravage die hij altijd in de keuken achterlaat. Minder werken lost hieraan niks op. Maar fysiek is 't niet echt gezond voor me. Niet slim, stupid me. Stomme hormonen
Elke ochtend smeert hij mijn boterhammetjes. Heel lief! Maar ik maak me zorgen. Hij vindt dat ik tijdens mijn verlof elke ochtend vroeg moet opstaan om zijn boterhammen te smeren. Volgend hem omdat ik daarna weer naar bed kan. Ook vindt hij dat ik er tijdens mijn verlof (en straks de nachten voor mijn vrije dagen) 's nachts uit moet voor de kleine, zodat hij kan slapen, want hij heeft het dan een stuk zwaarder, aangezien ik dan nog vrij ben en hij moet werken. Klinkt dit logisch?
Ook ben ik heel erg bang dat het er straks op neer komt dat ik bijna al het huishoudelijk werk moet doen, omdat ik 1 dag minder werk. Maar omdat mijn man korte werkdagen maakt, minder reistijd heeft en vanuit huis werkt, denk ik dat we onder de streep even veel van huis/ thuis zijn.
Vraagje, puur uit interesse (en om te checken of ik nou zo egoïstisch ben): is het onredelijk van een hoogzwangere vrouw -die niet al te fit meer is helaas- om niet elke ochtend de boterhammen van haar man te smeren? Oh, en 't niet oké te vinden zowat 't gehele huishouden in haar uppie te moeten doen? Ennnn... er straks wanneer de kleine geboren is alle nachten alleen uit te moeten en de man volledig te ontzien?
Ben benieuwd!!
Kwestie = ik ben 8 maanden zwanger, enorme buik, veel lichamelijke klachten. Ik werk ca. 36 uur per week, verdeeld over 4 dagen, daarnaast nog ca. 7 uur reistijd per week. Van verloskundige moest ik het echt rustig aan doen. Heb overigens een verbouwing & verhuizing achter de rug, maar helaas zijn nog veel klusjes niet af. Grrr!
Ik heb behoorlijke nesteldrang en ben vaak & veel aan het poetsen. Manlief kookt regelmatig, zet 't vuilnis aan straat en verschoont de kattenbak. Ook doet hij de was meestal, ca. 2 machines per week, exclusief opvouwen. Boodschappen doen we samen, maar soms gaat hij ook alleen tussendoor. Ik vind het zwaar. Ik ben voor mijn gevoel alleen maar druk, druk, druk. Man zegt dat ik 't dan maar rustiger aan moet doen op het werk. Maar dat lost niks op. Want ik stoor me met name heel erg aan de ravage die hij altijd in de keuken achterlaat. Minder werken lost hieraan niks op. Maar fysiek is 't niet echt gezond voor me. Niet slim, stupid me. Stomme hormonen
Elke ochtend smeert hij mijn boterhammetjes. Heel lief! Maar ik maak me zorgen. Hij vindt dat ik tijdens mijn verlof elke ochtend vroeg moet opstaan om zijn boterhammen te smeren. Volgend hem omdat ik daarna weer naar bed kan. Ook vindt hij dat ik er tijdens mijn verlof (en straks de nachten voor mijn vrije dagen) 's nachts uit moet voor de kleine, zodat hij kan slapen, want hij heeft het dan een stuk zwaarder, aangezien ik dan nog vrij ben en hij moet werken. Klinkt dit logisch?
Ook ben ik heel erg bang dat het er straks op neer komt dat ik bijna al het huishoudelijk werk moet doen, omdat ik 1 dag minder werk. Maar omdat mijn man korte werkdagen maakt, minder reistijd heeft en vanuit huis werkt, denk ik dat we onder de streep even veel van huis/ thuis zijn.
Vraagje, puur uit interesse (en om te checken of ik nou zo egoïstisch ben): is het onredelijk van een hoogzwangere vrouw -die niet al te fit meer is helaas- om niet elke ochtend de boterhammen van haar man te smeren? Oh, en 't niet oké te vinden zowat 't gehele huishouden in haar uppie te moeten doen? Ennnn... er straks wanneer de kleine geboren is alle nachten alleen uit te moeten en de man volledig te ontzien?
Ben benieuwd!!
donderdag 21 maart 2013 om 09:51
quote:-zonnestraal- schreef op 21 maart 2013 @ 09:48:
Ik probeer een bikkel te zijn, ondanks alle hormonen, pijnklachten (bekkeninstabiliteit) en tal van andere pijnlijke en vervelende kwaaltjes. Maar ik ben ook maar een mens inderdaad. Juist dus jullie moeten allebei water bij de wijn doen. Als je zwanger bent voelt je wijn sowieso al enorm aangelengd met water! Zeker als je zoveel klachten hebt. Ik heb hele zware bekkeninstabiliteit, kan nu al een halve week helemaal niet meer lopen, geloof me maar dat begrip en ruimte en lieve woorden richting mijn man soms uit mn tenen moeten komen als hij niet vooruit te branden is. Dan moet ik echt even bedenken dat het geen ramp is om een half uurtje later te eten, of dat zoon best iets langer in zn pyama mag rondhobbelen op zondagochtend dan normaal. Het helpt om niet op alle slakken, ook de grote, zout te leggen.
Ik probeer een bikkel te zijn, ondanks alle hormonen, pijnklachten (bekkeninstabiliteit) en tal van andere pijnlijke en vervelende kwaaltjes. Maar ik ben ook maar een mens inderdaad. Juist dus jullie moeten allebei water bij de wijn doen. Als je zwanger bent voelt je wijn sowieso al enorm aangelengd met water! Zeker als je zoveel klachten hebt. Ik heb hele zware bekkeninstabiliteit, kan nu al een halve week helemaal niet meer lopen, geloof me maar dat begrip en ruimte en lieve woorden richting mijn man soms uit mn tenen moeten komen als hij niet vooruit te branden is. Dan moet ik echt even bedenken dat het geen ramp is om een half uurtje later te eten, of dat zoon best iets langer in zn pyama mag rondhobbelen op zondagochtend dan normaal. Het helpt om niet op alle slakken, ook de grote, zout te leggen.
donderdag 21 maart 2013 om 09:52
"Het valt niet te voorspellen hoe hij zich straks voelt, maar ik geloof echt dat het besef pas komt als het kindje er is. Toen was mijn man pas vader, terwijl ik al een poos voor de geboorte moeder was. Ik hield al van ons kindje voordat hij geboren was, ik kon hem voelen. Voor een man is dat gewoon anders. Er is op dit moment nog geen kind, z'n vrouw is anders, er wordt een boel van hem verwacht, hij heeft geen idee wat hem te wachten staat en weet alleen dat hij zometeen vader is. Wat een leuk idee is, maar als je vrouw zwanger is dan is er geen weg meer terug. Maar echt, ik zie een boel mannen die gedrag vertonen zoals dat van je man, ook nog ver na de geboorte en toch zijn het goede vaders en lieve echtgenoten. Er moet alleen wel aan gewerkt worden, gaat niet vanzelf."
Dit stelt me toch wel enigszins gerust. En je hebt gelijk, 't blijft hard werken, gaat niet vanzelf.
Dit stelt me toch wel enigszins gerust. En je hebt gelijk, 't blijft hard werken, gaat niet vanzelf.
donderdag 21 maart 2013 om 10:06
Daaaag draaiorgel! Ik heb geprobeerd zo goed als mogelijk op iedereen te reageren. En ik praat niet met iedereen mee, hoe kom je daarbij? Dan had ik ook mee kunnen mopperen op de reacties waarin enkel mijn man slecht wordt weggezet en dat heb ik dus niet gedaan. Maar goed...
Nu ga ik nog even proberen te slapen, mijn lichaam doet zo'n vreselijke pijn en heb nauwelijks 3 uur geslapen vannacht. Dan ben ik straks hopelijk scherp genoeg voor m'n man.
Nu ga ik nog even proberen te slapen, mijn lichaam doet zo'n vreselijke pijn en heb nauwelijks 3 uur geslapen vannacht. Dan ben ik straks hopelijk scherp genoeg voor m'n man.
donderdag 21 maart 2013 om 10:32
quote:-zonnestraal- schreef op 21 maart 2013 @ 07:43:
Impala, hij zegt niet ongelukkig te zijn. Hij zegt dat hij irritaties heeft omdat ik volgens hem kennelijk van mening ben dat hij niets doet thuis. Dat heb ik nooit gezegd. Huishoudelijke taken pak ik op, vraag hem nooit om eens te stofzuigen of af te stoffen ofzo. Hij vraagt mij ook nooit of hij iets voor me kan doen. Hij ontlast mij met de regel-dingen. Hoewel ik de afgelopen dagen ook veel zaken heb opgepakt. Dus ik heb er nou niet bepaald helemaal geen omkijken naar. Als ik zeg dat ik het huishouden doe, zegt hij dat hij hier helemaal niet om gevraagd heeft, dat 't helemaal niet nodig is (zo grondig) en dat 't dus een eigen keuze is. Los van al deze zaken ervaar ik sowieso weinig betrokkenheid en aandacht. Word niet eens zo nu en dan even in de watten gelegd. Geen nekmassage of voetmassage, of noem maar wat... Geen attenties. Zo heb ik al een paar keer gezegd dat ik het fijn zou vinden als hij eens een foto van mijn buik zou maken, je weet wel voor later Maar nog geen enkele keer heeft hij dit gedaan! Het boeit hem niet. Vraag me nu serieus af of hij wel blij is met het kindje wat komen gaat...
Deze posting klinkt wat anders dan je eerste. Ik moest bij de vorige denken aan de keer dat ik met zware bloedingen en ijzergebrek vanwege een miskraam op de bank lag en mijn man vroeg iets te drinken voor me te pakken. Hij deed het gewoonweg niet en werd zelfs kwaad toen ik het iets later aan een vriend die op bezoek was vroeg.
Dat is nu dus mijn ex. We zaten in een ongelijkwaardige relatie, ik kwam bij lange na niet genoeg voor mezelf op en liet me ondersneeuwen.
Maar ik vraag me na het lezen van bovenstaande posting af of dat bij jou wel aan de hand is. Objectief bekeken ben jij thuis met zwangerschapsverlof, moet je het van de verloskundige rustig aan doen (maar geen "rust houden" of "bedrust"). Je blijft dus vooral thuis om je rust te nemen, lijkt me.
Jullie hebben, neem ik aan, samen gekozen voor een verbouwing vlak voor de bevalling. Als jij het niet aankan om de klusjesmannen binnen te laten enz., dan zal je man vrij moeten nemen. Dan kan hij er na de bevalling minder zijn. Als je het grondige poetsen te veel vindt, doe het dan wat minder.
Het is niet erg lief van hem hoe hij reageerde. Ik kan me goed voorstellen dat jij dat kwetsend vindt. Van de andere kant kun je je misschien ook in hem inleven: hij had een lange werkdag achter de rug, jij klaagt over de paar dingen die je in huis moest doen en vraagt hem dan nog om je te bedienen. Zo ervaart hij het waarschijnlijk. Niet te vergelijken met de situatie met mijn ex, want die voerde geen bal uit maar had gewoon geen zin om wat voor mij te doen.
Massages en dergelijke zijn heel fijn, maar sommige mannen laten hun liefde en zorgzaamheid op een andere manier zien. Pas op dat je daar niet blind voor bent.
Impala, hij zegt niet ongelukkig te zijn. Hij zegt dat hij irritaties heeft omdat ik volgens hem kennelijk van mening ben dat hij niets doet thuis. Dat heb ik nooit gezegd. Huishoudelijke taken pak ik op, vraag hem nooit om eens te stofzuigen of af te stoffen ofzo. Hij vraagt mij ook nooit of hij iets voor me kan doen. Hij ontlast mij met de regel-dingen. Hoewel ik de afgelopen dagen ook veel zaken heb opgepakt. Dus ik heb er nou niet bepaald helemaal geen omkijken naar. Als ik zeg dat ik het huishouden doe, zegt hij dat hij hier helemaal niet om gevraagd heeft, dat 't helemaal niet nodig is (zo grondig) en dat 't dus een eigen keuze is. Los van al deze zaken ervaar ik sowieso weinig betrokkenheid en aandacht. Word niet eens zo nu en dan even in de watten gelegd. Geen nekmassage of voetmassage, of noem maar wat... Geen attenties. Zo heb ik al een paar keer gezegd dat ik het fijn zou vinden als hij eens een foto van mijn buik zou maken, je weet wel voor later Maar nog geen enkele keer heeft hij dit gedaan! Het boeit hem niet. Vraag me nu serieus af of hij wel blij is met het kindje wat komen gaat...
Deze posting klinkt wat anders dan je eerste. Ik moest bij de vorige denken aan de keer dat ik met zware bloedingen en ijzergebrek vanwege een miskraam op de bank lag en mijn man vroeg iets te drinken voor me te pakken. Hij deed het gewoonweg niet en werd zelfs kwaad toen ik het iets later aan een vriend die op bezoek was vroeg.
Dat is nu dus mijn ex. We zaten in een ongelijkwaardige relatie, ik kwam bij lange na niet genoeg voor mezelf op en liet me ondersneeuwen.
Maar ik vraag me na het lezen van bovenstaande posting af of dat bij jou wel aan de hand is. Objectief bekeken ben jij thuis met zwangerschapsverlof, moet je het van de verloskundige rustig aan doen (maar geen "rust houden" of "bedrust"). Je blijft dus vooral thuis om je rust te nemen, lijkt me.
Jullie hebben, neem ik aan, samen gekozen voor een verbouwing vlak voor de bevalling. Als jij het niet aankan om de klusjesmannen binnen te laten enz., dan zal je man vrij moeten nemen. Dan kan hij er na de bevalling minder zijn. Als je het grondige poetsen te veel vindt, doe het dan wat minder.
Het is niet erg lief van hem hoe hij reageerde. Ik kan me goed voorstellen dat jij dat kwetsend vindt. Van de andere kant kun je je misschien ook in hem inleven: hij had een lange werkdag achter de rug, jij klaagt over de paar dingen die je in huis moest doen en vraagt hem dan nog om je te bedienen. Zo ervaart hij het waarschijnlijk. Niet te vergelijken met de situatie met mijn ex, want die voerde geen bal uit maar had gewoon geen zin om wat voor mij te doen.
Massages en dergelijke zijn heel fijn, maar sommige mannen laten hun liefde en zorgzaamheid op een andere manier zien. Pas op dat je daar niet blind voor bent.
Ga in therapie!
donderdag 21 maart 2013 om 10:41
quote:-zonnestraal- schreef op 21 maart 2013 @ 10:06:
Daaaag draaiorgel! Ik heb geprobeerd zo goed als mogelijk op iedereen te reageren. En ik praat niet met iedereen mee, hoe kom je daarbij? Dan had ik ook mee kunnen mopperen op de reacties waarin enkel mijn man slecht wordt weggezet en dat heb ik dus niet gedaan. Maar goed...
Nu ga ik nog even proberen te slapen, mijn lichaam doet zo'n vreselijke pijn en heb nauwelijks 3 uur geslapen vannacht. Dan ben ik straks hopelijk scherp genoeg voor m'n man.Het zou misschien beter zijn als je juist niet scherp bent, in dat gesprek. En gewoon luistert.
Daaaag draaiorgel! Ik heb geprobeerd zo goed als mogelijk op iedereen te reageren. En ik praat niet met iedereen mee, hoe kom je daarbij? Dan had ik ook mee kunnen mopperen op de reacties waarin enkel mijn man slecht wordt weggezet en dat heb ik dus niet gedaan. Maar goed...
Nu ga ik nog even proberen te slapen, mijn lichaam doet zo'n vreselijke pijn en heb nauwelijks 3 uur geslapen vannacht. Dan ben ik straks hopelijk scherp genoeg voor m'n man.Het zou misschien beter zijn als je juist niet scherp bent, in dat gesprek. En gewoon luistert.
.
donderdag 21 maart 2013 om 10:45
donderdag 21 maart 2013 om 10:49
Massages etc. doet mijn man ook niet hoor. Hij heeft het al druk genoeg. Het lijkt net of jij verwacht dat jouw man bij jou op de roze wolk komt zitten. Maar hij heeft nog andere dingen aan zijn hoofd. Jij zit de hele dag te rusten en kunt dus de hele dag aan de baby denken, ook omdat jij de baby voelt etc. Jouw man werkt en doet zijn best om voor jou en jouw kind inkomen te verzorgen. Dat is zijn manier om voor jou te zorgen. En de boterhammen? Tja, dat lijkt me dus echt iets dat hij zelf kan en daar zou ik ook voor passen als ik jou was.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 21 maart 2013 om 10:49
quote:dubiootje schreef op 21 maart 2013 @ 10:32:
[...]
Jullie hebben, neem ik aan, samen gekozen voor een verbouwing vlak voor de bevalling.
Dat denk ik niet. De zwangerschap was namelijk niet gepland.
Dat lijkt de kern van het hele probleem, dat daar niet goed over nagedacht en gesproken is. Het gedrag van man lijkt daar een gevolg van. Hij kan zich niet uiten, en begint daarom over boterhammen.
[...]
Jullie hebben, neem ik aan, samen gekozen voor een verbouwing vlak voor de bevalling.
Dat denk ik niet. De zwangerschap was namelijk niet gepland.
Dat lijkt de kern van het hele probleem, dat daar niet goed over nagedacht en gesproken is. Het gedrag van man lijkt daar een gevolg van. Hij kan zich niet uiten, en begint daarom over boterhammen.
.
donderdag 21 maart 2013 om 10:50
quote:-zonnestraal- schreef op 21 maart 2013 @ 08:25:
Hij is een moederskindje en er is altijd voor hem gezorgd. Dit neem ik niemand kwalijk ofzo, 't is zoals 't is.Ik loop inmiddels achter met mijn vorige reactie, zie ik Als ik dit lees, denk ik: jij wordt moeder, nu moet jij dus voor hem zorgen. Dat doen moeders namelijk, die zorgen voor hun gezin inclusief man. Als hij met dit idee is opgegroeid, kan zich dat nu wel eens wreken.
Hij is een moederskindje en er is altijd voor hem gezorgd. Dit neem ik niemand kwalijk ofzo, 't is zoals 't is.Ik loop inmiddels achter met mijn vorige reactie, zie ik Als ik dit lees, denk ik: jij wordt moeder, nu moet jij dus voor hem zorgen. Dat doen moeders namelijk, die zorgen voor hun gezin inclusief man. Als hij met dit idee is opgegroeid, kan zich dat nu wel eens wreken.
Ga in therapie!
donderdag 21 maart 2013 om 10:51
quote:impala schreef op 21 maart 2013 @ 10:49:
[...]
Dat denk ik niet. De zwangerschap was namelijk niet gepland.
Dat lijkt de kern van het hele probleem, dat daar niet goed over nagedacht en gesproken is. Het gedrag van man lijkt daar een gevolg van. Hij kan zich niet uiten, en begint daarom over boterhammen.
Dat heb ik inmiddels ook gelezen. Maar een ongeplande verbouwing? Dat is nieuw voor mij Ik begrijp wel wat je wil zeggen, waarschijnlijk moest er halsoverkop verbouwd worden in verband met de baby. Maar dat is ook een keuze. Een baby heeft het eerste jaar zo veel ruimte niet nodig, een eigen kamer al helemaal niet. Verbouwen in de laatste maand van je zwangerschap beslis je zelf. Voor die beslissingen moet je zelf de consequenties aanvaarden.
Verder eens met jou, ik denk dat je het scherp ziet.
[...]
Dat denk ik niet. De zwangerschap was namelijk niet gepland.
Dat lijkt de kern van het hele probleem, dat daar niet goed over nagedacht en gesproken is. Het gedrag van man lijkt daar een gevolg van. Hij kan zich niet uiten, en begint daarom over boterhammen.
Dat heb ik inmiddels ook gelezen. Maar een ongeplande verbouwing? Dat is nieuw voor mij Ik begrijp wel wat je wil zeggen, waarschijnlijk moest er halsoverkop verbouwd worden in verband met de baby. Maar dat is ook een keuze. Een baby heeft het eerste jaar zo veel ruimte niet nodig, een eigen kamer al helemaal niet. Verbouwen in de laatste maand van je zwangerschap beslis je zelf. Voor die beslissingen moet je zelf de consequenties aanvaarden.
Verder eens met jou, ik denk dat je het scherp ziet.
Ga in therapie!
donderdag 21 maart 2013 om 10:52
donderdag 21 maart 2013 om 10:56
Ben altijd benieuwd hoe dit soort dingen aflopen... man is een prinses op de erwt en altijd gewend de volledige aandacht te krijgen.
Dat kan hij echt vergeten als er een kind is, en daarom is hij nu waarschijnlijk zijn territorium al aan het afbakenen.
Maar TO is zelf verantwoordelijk voor deze situatie en heeft dit altijd gefaciliteerd, en nu ineens moet alles veranderen… succes.
Dat kan hij echt vergeten als er een kind is, en daarom is hij nu waarschijnlijk zijn territorium al aan het afbakenen.
Maar TO is zelf verantwoordelijk voor deze situatie en heeft dit altijd gefaciliteerd, en nu ineens moet alles veranderen… succes.
donderdag 21 maart 2013 om 11:04
quote:-zonnestraal- schreef op 21 maart 2013 @ 09:08:
Impala, jij zegt letterlijk dat 't weer om MIJN angsten gaat en ik dus mijn man weer ondersneeuw. Dat is dus niet zo, want de reden dat ik dit gesprek met mijn man aanga, draait niet om mij, maar juist om hem! Ik probeer hem hiermee duidelijk te maken dat het heel normaal is om zorgen te hebben en vraag daarbij ook naar zijn gevoelens. Hiermee probeer ik openheid te geven, door mezelf kwetsbaar op te stellen en heb hem gezegd dat hij altijd bij mij terecht kan. Je wil niet weten in wat voor bochten ik me wring.
Eens met Impala. Je gaat het gesprek vast met goede wil aan, maar praten laat geen ruimte voor luisteren. Je denkt er wel degelijk over na hoe je het gesprek aangaat en stimuleert hem om zich ook open te stellen. Hij praat blijkbaar dus niet zo makkelijk van zichzelf. De beste manier om iemand aan het praten te krijgen is een open vraag te stellen en dan je mond te houden. Hem uit te laten praten, maar vooral: echt naar hem luisteren. Laten doordringen wat hij zegt, je in hem inleven. Daar heb je geen tijd voor als je je in bochten zit te wringen.
Impala, jij zegt letterlijk dat 't weer om MIJN angsten gaat en ik dus mijn man weer ondersneeuw. Dat is dus niet zo, want de reden dat ik dit gesprek met mijn man aanga, draait niet om mij, maar juist om hem! Ik probeer hem hiermee duidelijk te maken dat het heel normaal is om zorgen te hebben en vraag daarbij ook naar zijn gevoelens. Hiermee probeer ik openheid te geven, door mezelf kwetsbaar op te stellen en heb hem gezegd dat hij altijd bij mij terecht kan. Je wil niet weten in wat voor bochten ik me wring.
Eens met Impala. Je gaat het gesprek vast met goede wil aan, maar praten laat geen ruimte voor luisteren. Je denkt er wel degelijk over na hoe je het gesprek aangaat en stimuleert hem om zich ook open te stellen. Hij praat blijkbaar dus niet zo makkelijk van zichzelf. De beste manier om iemand aan het praten te krijgen is een open vraag te stellen en dan je mond te houden. Hem uit te laten praten, maar vooral: echt naar hem luisteren. Laten doordringen wat hij zegt, je in hem inleven. Daar heb je geen tijd voor als je je in bochten zit te wringen.
Ga in therapie!
donderdag 21 maart 2013 om 11:28
Ff ter verheldering: we hebben wel met elkaar gepraat toen bleek dat ik zwanger was. Over alles! Wat ik al meerdere keren heb gemeld. Mijn verdriet komt nu door dat hij nu opeens zo veranderd is, jaloers bijna. Dit hádden we niet kunnen bespreken, want dit had ik niet voorzien. Ik weet dat inlevingsvermogen niet zijn beste kant is en inderdaad vrij verwend is. Maar ik ken hem ook als zorgzaam, wanneer dit nodig is. Voor kleine zeurderijtjes moet ik niet bij hem zijn, dat weet ik. Maar nu het nodig is dat hij wat extra taken of zaken op zich neemt (nee, ik ben geen piepert, dat geeft de verloskundige en zelfs zijn moeder aan), gaat dit zeer moeizaam. Met veel geklaag, terwijl ik eigenlijk al teveel doe.
Die verbouwing was al gepland, want ja huis verkocht en nieuw huis gekocht. Helaas 2 keer moeten verhuizen want door fouten van de bank, liep alles vertraging op.
Ik rust niet de hele dag. Vergeet niet dat ik zwanger ben en verlof is geen vakantie. Ik ben gisteren de hele dag in de weer geweest met schoonmaken, zaken regelen en uitzoeken van belangrijke zaken. Mijn man neemt geen vrij vanwege zijn werk, dat kan niet, dus ja, er komt hierdoor meer op mijn schouders terecht. Desalniettemin is dit niet altijd fijn. Normaliter zou ik hier geen punt van maken, want ik ben sowieso altijd degene die bijv. vrij neemt wanneer noodzakelijk.
Die verbouwing was al gepland, want ja huis verkocht en nieuw huis gekocht. Helaas 2 keer moeten verhuizen want door fouten van de bank, liep alles vertraging op.
Ik rust niet de hele dag. Vergeet niet dat ik zwanger ben en verlof is geen vakantie. Ik ben gisteren de hele dag in de weer geweest met schoonmaken, zaken regelen en uitzoeken van belangrijke zaken. Mijn man neemt geen vrij vanwege zijn werk, dat kan niet, dus ja, er komt hierdoor meer op mijn schouders terecht. Desalniettemin is dit niet altijd fijn. Normaliter zou ik hier geen punt van maken, want ik ben sowieso altijd degene die bijv. vrij neemt wanneer noodzakelijk.
donderdag 21 maart 2013 om 11:43
Je wist dan toch dat de verbouwing grotendeels op jouw schouders neer zou komen? Jij met verlof, man aan het werk. Dat is gewoon pittig als je 8 maanden zwanger bent. En je geeft zelf aan dat je de gewoonte hebt om zelf vrij te nemen voor dat soort dingen, dus het is niet zo gek dat je man nu verwacht dat je dit op je neemt. Je hebt die verwachting zelf gecreëerd.
Ga in therapie!
donderdag 21 maart 2013 om 11:48
donderdag 21 maart 2013 om 12:02
Krijg ik nu wederom de schuld van het feit dat mijn man verwacht dat ik zijn brood smeer, dat ik ondanks mijn bekkeninstabiliteit niet mag vragen of hij wat te drinken wil pakken. Dit zijn voorbeelden waarmee ik duidelijk wil maken dat ik me niet gesteund voel.
En excuses over, ja maar jij deed toch altijd alles/ jij verschoonde toch altijd de kattenbak/ jij kookte toch altijd, etc. etc. gaan m.i. niet op. Soms is er aanpassing nodig van het gebruikelijke, bijv. bij ziekte, overspannenheid, medische klachten, zwangerschap e.d. Zou toch wat zijn he, dat manlief/ vriendlief zou zeggen, "sorry schat, dat je 40 graden koorts hebt, is vervelend, maar jij kookt altijd, dat weet je.. dussss..."
We hebben dit besproken en hij gaf toen aan dat er in geval van vermoeidheid, klachten etc. tijdens de zwangerschap dan heel logisch meer op zijn schouders terecht zou komen. Ook omdat hij na mijn operatie zonder gemopper ofzo mij ook goed verzorgd heeft en ik mocht zelfs niet naar de stofzuiger kijken... Nu is 't echt een omgekeerde wereld.
En excuses over, ja maar jij deed toch altijd alles/ jij verschoonde toch altijd de kattenbak/ jij kookte toch altijd, etc. etc. gaan m.i. niet op. Soms is er aanpassing nodig van het gebruikelijke, bijv. bij ziekte, overspannenheid, medische klachten, zwangerschap e.d. Zou toch wat zijn he, dat manlief/ vriendlief zou zeggen, "sorry schat, dat je 40 graden koorts hebt, is vervelend, maar jij kookt altijd, dat weet je.. dussss..."
We hebben dit besproken en hij gaf toen aan dat er in geval van vermoeidheid, klachten etc. tijdens de zwangerschap dan heel logisch meer op zijn schouders terecht zou komen. Ook omdat hij na mijn operatie zonder gemopper ofzo mij ook goed verzorgd heeft en ik mocht zelfs niet naar de stofzuiger kijken... Nu is 't echt een omgekeerde wereld.
donderdag 21 maart 2013 om 12:30
