Zwanger
alle pijlers
Zwanger & straks bevallen: verdeling huishouden?!
donderdag 14 maart 2013 om 22:56
Hmmm... eigenlijk past dit ook wel op de peiler relaties?! Kweenie... 
Kwestie = ik ben 8 maanden zwanger, enorme buik, veel lichamelijke klachten. Ik werk ca. 36 uur per week, verdeeld over 4 dagen, daarnaast nog ca. 7 uur reistijd per week. Van verloskundige moest ik het echt rustig aan doen. Heb overigens een verbouwing & verhuizing achter de rug, maar helaas zijn nog veel klusjes niet af. Grrr!
Ik heb behoorlijke nesteldrang en ben vaak & veel aan het poetsen. Manlief kookt regelmatig, zet 't vuilnis aan straat en verschoont de kattenbak. Ook doet hij de was meestal, ca. 2 machines per week, exclusief opvouwen. Boodschappen doen we samen, maar soms gaat hij ook alleen tussendoor. Ik vind het zwaar. Ik ben voor mijn gevoel alleen maar druk, druk, druk. Man zegt dat ik 't dan maar rustiger aan moet doen op het werk. Maar dat lost niks op. Want ik stoor me met name heel erg aan de ravage die hij altijd in de keuken achterlaat. Minder werken lost hieraan niks op. Maar fysiek is 't niet echt gezond voor me. Niet slim, stupid me. Stomme hormonen
Elke ochtend smeert hij mijn boterhammetjes. Heel lief! Maar ik maak me zorgen. Hij vindt dat ik tijdens mijn verlof elke ochtend vroeg moet opstaan om zijn boterhammen te smeren. Volgend hem omdat ik daarna weer naar bed kan. Ook vindt hij dat ik er tijdens mijn verlof (en straks de nachten voor mijn vrije dagen) 's nachts uit moet voor de kleine, zodat hij kan slapen, want hij heeft het dan een stuk zwaarder, aangezien ik dan nog vrij ben en hij moet werken. Klinkt dit logisch?
Ook ben ik heel erg bang dat het er straks op neer komt dat ik bijna al het huishoudelijk werk moet doen, omdat ik 1 dag minder werk. Maar omdat mijn man korte werkdagen maakt, minder reistijd heeft en vanuit huis werkt, denk ik dat we onder de streep even veel van huis/ thuis zijn.
Vraagje, puur uit interesse (en om te checken of ik nou zo egoïstisch ben): is het onredelijk van een hoogzwangere vrouw -die niet al te fit meer is helaas- om niet elke ochtend de boterhammen van haar man te smeren? Oh, en 't niet oké te vinden zowat 't gehele huishouden in haar uppie te moeten doen? Ennnn... er straks wanneer de kleine geboren is alle nachten alleen uit te moeten en de man volledig te ontzien?
Ben benieuwd!!
Kwestie = ik ben 8 maanden zwanger, enorme buik, veel lichamelijke klachten. Ik werk ca. 36 uur per week, verdeeld over 4 dagen, daarnaast nog ca. 7 uur reistijd per week. Van verloskundige moest ik het echt rustig aan doen. Heb overigens een verbouwing & verhuizing achter de rug, maar helaas zijn nog veel klusjes niet af. Grrr!
Ik heb behoorlijke nesteldrang en ben vaak & veel aan het poetsen. Manlief kookt regelmatig, zet 't vuilnis aan straat en verschoont de kattenbak. Ook doet hij de was meestal, ca. 2 machines per week, exclusief opvouwen. Boodschappen doen we samen, maar soms gaat hij ook alleen tussendoor. Ik vind het zwaar. Ik ben voor mijn gevoel alleen maar druk, druk, druk. Man zegt dat ik 't dan maar rustiger aan moet doen op het werk. Maar dat lost niks op. Want ik stoor me met name heel erg aan de ravage die hij altijd in de keuken achterlaat. Minder werken lost hieraan niks op. Maar fysiek is 't niet echt gezond voor me. Niet slim, stupid me. Stomme hormonen
Elke ochtend smeert hij mijn boterhammetjes. Heel lief! Maar ik maak me zorgen. Hij vindt dat ik tijdens mijn verlof elke ochtend vroeg moet opstaan om zijn boterhammen te smeren. Volgend hem omdat ik daarna weer naar bed kan. Ook vindt hij dat ik er tijdens mijn verlof (en straks de nachten voor mijn vrije dagen) 's nachts uit moet voor de kleine, zodat hij kan slapen, want hij heeft het dan een stuk zwaarder, aangezien ik dan nog vrij ben en hij moet werken. Klinkt dit logisch?
Ook ben ik heel erg bang dat het er straks op neer komt dat ik bijna al het huishoudelijk werk moet doen, omdat ik 1 dag minder werk. Maar omdat mijn man korte werkdagen maakt, minder reistijd heeft en vanuit huis werkt, denk ik dat we onder de streep even veel van huis/ thuis zijn.
Vraagje, puur uit interesse (en om te checken of ik nou zo egoïstisch ben): is het onredelijk van een hoogzwangere vrouw -die niet al te fit meer is helaas- om niet elke ochtend de boterhammen van haar man te smeren? Oh, en 't niet oké te vinden zowat 't gehele huishouden in haar uppie te moeten doen? Ennnn... er straks wanneer de kleine geboren is alle nachten alleen uit te moeten en de man volledig te ontzien?
Ben benieuwd!!
donderdag 21 maart 2013 om 07:37
donderdag 21 maart 2013 om 07:43
Impala, hij zegt niet ongelukkig te zijn. Hij zegt dat hij irritaties heeft omdat ik volgens hem kennelijk van mening ben dat hij niets doet thuis. Dat heb ik nooit gezegd. Huishoudelijke taken pak ik op, vraag hem nooit om eens te stofzuigen of af te stoffen ofzo. Hij vraagt mij ook nooit of hij iets voor me kan doen. Hij ontlast mij met de regel-dingen. Hoewel ik de afgelopen dagen ook veel zaken heb opgepakt. Dus ik heb er nou niet bepaald helemaal geen omkijken naar. Als ik zeg dat ik het huishouden doe, zegt hij dat hij hier helemaal niet om gevraagd heeft, dat 't helemaal niet nodig is (zo grondig) en dat 't dus een eigen keuze is. Los van al deze zaken ervaar ik sowieso weinig betrokkenheid en aandacht. Word niet eens zo nu en dan even in de watten gelegd. Geen nekmassage of voetmassage, of noem maar wat... Geen attenties. Zo heb ik al een paar keer gezegd dat ik het fijn zou vinden als hij eens een foto van mijn buik zou maken, je weet wel voor later Maar nog geen enkele keer heeft hij dit gedaan! Het boeit hem niet. Vraag me nu serieus af of hij wel blij is met het kindje wat komen gaat...
donderdag 21 maart 2013 om 07:46
donderdag 21 maart 2013 om 07:50
Maar Impala, denk inderdaad dat hij ergens ongelukkig door is...lijkt wel of hij vindt aandacht & erkenning tekort te komen? We praten vanmiddag, wanneer hij weer thuis is. Ik probeer zijn kant van het verhaal zeker te begrijpen, voor hem zijn er ook veel veranderingen geweest & komende. Maar ik kan er niks aan doen, voel me gewoon best eenzaam...
donderdag 21 maart 2013 om 07:50
Dan geeft hij dat lijstje aan de winkelmedewerkster..... Zo moeilijk is dat niet. Heb ik ook al eerder gezegd. Maar goed, bestel dan gewoon online.
Je hebt wel erg de neiging om alles heel zwart-wir te zien, of van te voren al allerlei redenen te verzinnen waarom het niet kan.
Ik vraag me echt af of deze baby wel een keuze is geweest van jullie samen.
Je hebt wel erg de neiging om alles heel zwart-wir te zien, of van te voren al allerlei redenen te verzinnen waarom het niet kan.
Ik vraag me echt af of deze baby wel een keuze is geweest van jullie samen.
donderdag 21 maart 2013 om 07:53
Dacht dat ik daar al iets over gemeld had? Maar ik ben niet geheel gepland zwanger geraakt. Hij was echt heel blij toen ik zwanger bleek. Ik moest meer wennen aan het idee. Echt naar toe leven is er dus niet bijgeweest als een heel ritueel rondom het "oeh spannend, we gaan een kindje maken!"
Wat zou dit volgens jou dan te maken kunnen hebben met de situatie dan?
Wat zou dit volgens jou dan te maken kunnen hebben met de situatie dan?
donderdag 21 maart 2013 om 07:57
Wat betreft online bestellen, goede optie inderdaad. Maar hij beheert 't geld. Hij wordt echt boos als ik bijvoorbeeld kleding voor de kleine koop (dan heb ik 't over nog geen 2 tientjes). Als ik bijv. bij de Kruidvat ofzo gepind heb, wil hij altijd exact weten wat ik gekocht heb. Zo wil hij bijv. niet meebetalen aan mijn mascara. Maar da's een andere issue..
donderdag 21 maart 2013 om 07:58
'Maar ik ben niet geheel gepland zwanger geraakt'
Tja, hebben jullie wel ooit gesprekken gehad over hoe jullie denken over kinderen? Wat je dan van elkaar verwacht? Hoe jullie de opvoeding zien?
Ik denk dat je man zich realiseert dat er heel veel gaat veranderen, en misschien wil hij dat wel eigenlijk niet....
Tja, hebben jullie wel ooit gesprekken gehad over hoe jullie denken over kinderen? Wat je dan van elkaar verwacht? Hoe jullie de opvoeding zien?
Ik denk dat je man zich realiseert dat er heel veel gaat veranderen, en misschien wil hij dat wel eigenlijk niet....
donderdag 21 maart 2013 om 08:09
Of je hebt zo'n moeite met de situatie dat je die verdringt?
En hij ook, want hij zegt ook niet hardop wat hij echt denkt en voelt.
Misschien geef je hem de kans ook niet.
Hier gaan jullie niet uitkomen zonder de boel helemaal open te gooien en eerlijk te zijn naar elkaar. En te praten over jullie verwachtingen. En angsten.
En hij ook, want hij zegt ook niet hardop wat hij echt denkt en voelt.
Misschien geef je hem de kans ook niet.
Hier gaan jullie niet uitkomen zonder de boel helemaal open te gooien en eerlijk te zijn naar elkaar. En te praten over jullie verwachtingen. En angsten.
.
donderdag 21 maart 2013 om 08:11
Ten eerste, ik forum mobiel, dus dat gaat heeeeel traag. Excuses als ik dus wat achter de feiten aanloop..
Leg uit Impala, heb wel voor m'n beroep psychologie op de opleiding gehad, maar ik weet niet wat jij suggereert? Dat hij dus niet blij is met de zwangerschap? Terwijl hij zegt wel blij te zijn. Kijk, hij behandelt mij minder goed is mijn mening. Hoe dit komt? Omdat we niet toegeleefd hebben naar de zwangerschap? Dit "toeleven naar" kan juist ook een keerzijde hebben lijkt me en andersom betekent het toch niet dat alle mannen bij een ongeplande zwangerschap hun vrouw zo mogen behandelen?
Ik kreeg hier reacties dat ik assertiever moest zijn, omdat ik -ik geef toe- teveel op z'n beloof heb gelaten en me de kaas van 't brood liet eten. Ook probeer ik anderzijds begrip voor hem te hebben want ik kan me voorstellen dat hij ook met bepaalde angsten/ onzekerheden etc. zit. Dit heb ik meerdere keren met hem geprobeerd te bespreken en hij zegt dan dat alles goed is, hij zich geen zorgen maakt, hij allemaal wel ziet hoe 't lopen gaat (als ik onze toekomstvisie, verwachtingen t.a.v. de opvoeding straks, taakverdelingen, etc. wil bespreken, op advies van op 't forum hier). Wat kan ik dan nog meer?
Leg uit Impala, heb wel voor m'n beroep psychologie op de opleiding gehad, maar ik weet niet wat jij suggereert? Dat hij dus niet blij is met de zwangerschap? Terwijl hij zegt wel blij te zijn. Kijk, hij behandelt mij minder goed is mijn mening. Hoe dit komt? Omdat we niet toegeleefd hebben naar de zwangerschap? Dit "toeleven naar" kan juist ook een keerzijde hebben lijkt me en andersom betekent het toch niet dat alle mannen bij een ongeplande zwangerschap hun vrouw zo mogen behandelen?
Ik kreeg hier reacties dat ik assertiever moest zijn, omdat ik -ik geef toe- teveel op z'n beloof heb gelaten en me de kaas van 't brood liet eten. Ook probeer ik anderzijds begrip voor hem te hebben want ik kan me voorstellen dat hij ook met bepaalde angsten/ onzekerheden etc. zit. Dit heb ik meerdere keren met hem geprobeerd te bespreken en hij zegt dan dat alles goed is, hij zich geen zorgen maakt, hij allemaal wel ziet hoe 't lopen gaat (als ik onze toekomstvisie, verwachtingen t.a.v. de opvoeding straks, taakverdelingen, etc. wil bespreken, op advies van op 't forum hier). Wat kan ik dan nog meer?
donderdag 21 maart 2013 om 08:17
ja ik denk dat hij niet blij is en dat niet durft te zeggen. En dat zijn eerste reactie, de blijdschap ook niet helemaal oprecht was maar hij heeft gezwegd wat jij wilde horen. Of dat hij op dat moment niet helemaal besefte wat de consequenties in real life zijn.
Hij is duidelijk geen man die gewoon zegt wat er op zijn lever ligt, maar via een omweg. Zeuren over boterhammen enzo. En jij gaat in op die boterhammen maar zoekt niet naar de onderliggende reden of boodschap.
De enige oplossing is de boel open breken, waarbij jij dus ook zijn gevoel en angsten serieus moet nemen. En onder ogen moeten durven zien en willen zien, dat hij dit misschien helemaal niet wil.
zonder verwijten.
Hij is duidelijk geen man die gewoon zegt wat er op zijn lever ligt, maar via een omweg. Zeuren over boterhammen enzo. En jij gaat in op die boterhammen maar zoekt niet naar de onderliggende reden of boodschap.
De enige oplossing is de boel open breken, waarbij jij dus ook zijn gevoel en angsten serieus moet nemen. En onder ogen moeten durven zien en willen zien, dat hij dit misschien helemaal niet wil.
zonder verwijten.
.
