Actueel
alle pijlers
Ambitieloos - Nivellering van de lagere inkomens
vrijdag 13 december 2013 om 15:31
Onderstaand artikel las ik vandaag:
Veel media berichten over de nivellering van de topinkomens en de gevolgen daarvan voor de ambitie. Maar staan we ook stil bij de nivellering van de lage inkomens en wat dát doet met de ambitie van Nederland?
De opnames van het laatste seizoen van het RTL-televisieprogramma ‘Een Dubbeltje Op Zijn Kant’, waarin ik gezinnen uit de financiële problemen help, zijn net afgelopen. Meestal bezuinigen de gezinnen in financiële problemen al op alle kostenposten. Daar valt weinig eer te behalen. Maar aan de inkomstenkant kan vaak nog wel het een en ander verbeterd worden.
Meestal probeer ik gezinnen tot meer inkomsten te bewegen: ‘Waarom gaan jullie niet allebei werken?’, ‘Waarom ga je geen veertig uur werken?’ Of: ‘Je kunt er best een bijbaan bijnemen.’ Het meestgehoorde antwoord dit laatste seizoen was: ‘Nee, ik kan niet meer werken, want dan verlies ik mijn toeslagen.’ Of deze: ‘Dat heb ik uitgerekend, maar dan hou ik maar ¤ 150 netto per maand over en daar ga ik natuurlijk niet acht uur per week extra voor werken.’
Om helemaal gek van te worden. Hoezo geef je je ambitie geen kans en laat je je tegenhouden door fiscale argumenten? Vorige week kreeg ik een mail van een jongen die eindelijk, na veel moeite, een arbeidscontract had gekregen voor 40 uur per week. Hij verdient het minimumloon en vroeg zich af of hij niet beter aan zijn baas kon vragen om 36 uur te gaan werken in plaats van 40 uur, want hij had uitgezocht dat je bij een werkweek van 36 uur ¤ 9,47 per uur krijgt en bij een werkweek van 40 uur ¤ 8,53 per uur. In beide gevallen krijg je dus ¤ 341 per week, ongeacht of je nu 36 of 40 uur werkt. Dus wat levert vier uur extra werken dan nog op?
Ja, dit is Nederland, het land dat iedere vorm van ambitie door zijn fiscale regime, compleet ontmoedigt. Het land met een belastingvoordeel als je een niet-werkende partner hebt, waar een gewerkt uur in een parttimebaan netto meer oplevert dan een uur in een fulltimebaan, waardoor driekwart van de werkende vrouwen dan ook parttime werkt. Waarom zouden ze fulltime gaan werken als dat netto nauwelijks meer oplevert?
Het land waarin mensen met een minimumuitkering van zoveel regelingen gebruik kunnen maken, dat ze er niet aan moeten denken om te gaan werken…
We zitten in een pittige crisis, maar wel een die oplosbaar is: met ambitie. Ambitie wordt aangejaagd door het streven naar verbetering. Maar die verbetering moet je dan wel gegund worden. Wat hebben we aan een fiscaal regime dat iedere stimulans om jezelf te verbeteren, dempt?
Elimineer alle toeslagen, regelingen, kortingen en foute prikkels binnen het belastingstelsel. Verwerk alle besparingen daarvan in de inkomstenbelasting, zodat ieder gewerkt uur ook navenant oplevert. Hoe moeilijk kan het zijn?
Het is geschreven door Annemarie van Gaal, van "een dubbeltje op zijn kant", met Sjon
Zelf vind ik dat ze een punt heeft. Het zou moeten lonen om te werken en in te veel gevallen is dat niet zo. Mensen met een wat hoger inkomen (en nee, dan heb ik het niet over een ton per jaar) hebben vaak geen recht op toeslagen (met een beetje geluk wel kinderopvangtoeslag) waardoor ze onderaan de streep in sommige gevallen minder overhouden dan iemand die niet of weinig werkt. Dat klopt gewoon niet voor mijn gevoel.
Ben wel benieuwd hoe jullie hier over denken en wat jullie van het artikel vinden.
Veel media berichten over de nivellering van de topinkomens en de gevolgen daarvan voor de ambitie. Maar staan we ook stil bij de nivellering van de lage inkomens en wat dát doet met de ambitie van Nederland?
De opnames van het laatste seizoen van het RTL-televisieprogramma ‘Een Dubbeltje Op Zijn Kant’, waarin ik gezinnen uit de financiële problemen help, zijn net afgelopen. Meestal bezuinigen de gezinnen in financiële problemen al op alle kostenposten. Daar valt weinig eer te behalen. Maar aan de inkomstenkant kan vaak nog wel het een en ander verbeterd worden.
Meestal probeer ik gezinnen tot meer inkomsten te bewegen: ‘Waarom gaan jullie niet allebei werken?’, ‘Waarom ga je geen veertig uur werken?’ Of: ‘Je kunt er best een bijbaan bijnemen.’ Het meestgehoorde antwoord dit laatste seizoen was: ‘Nee, ik kan niet meer werken, want dan verlies ik mijn toeslagen.’ Of deze: ‘Dat heb ik uitgerekend, maar dan hou ik maar ¤ 150 netto per maand over en daar ga ik natuurlijk niet acht uur per week extra voor werken.’
Om helemaal gek van te worden. Hoezo geef je je ambitie geen kans en laat je je tegenhouden door fiscale argumenten? Vorige week kreeg ik een mail van een jongen die eindelijk, na veel moeite, een arbeidscontract had gekregen voor 40 uur per week. Hij verdient het minimumloon en vroeg zich af of hij niet beter aan zijn baas kon vragen om 36 uur te gaan werken in plaats van 40 uur, want hij had uitgezocht dat je bij een werkweek van 36 uur ¤ 9,47 per uur krijgt en bij een werkweek van 40 uur ¤ 8,53 per uur. In beide gevallen krijg je dus ¤ 341 per week, ongeacht of je nu 36 of 40 uur werkt. Dus wat levert vier uur extra werken dan nog op?
Ja, dit is Nederland, het land dat iedere vorm van ambitie door zijn fiscale regime, compleet ontmoedigt. Het land met een belastingvoordeel als je een niet-werkende partner hebt, waar een gewerkt uur in een parttimebaan netto meer oplevert dan een uur in een fulltimebaan, waardoor driekwart van de werkende vrouwen dan ook parttime werkt. Waarom zouden ze fulltime gaan werken als dat netto nauwelijks meer oplevert?
Het land waarin mensen met een minimumuitkering van zoveel regelingen gebruik kunnen maken, dat ze er niet aan moeten denken om te gaan werken…
We zitten in een pittige crisis, maar wel een die oplosbaar is: met ambitie. Ambitie wordt aangejaagd door het streven naar verbetering. Maar die verbetering moet je dan wel gegund worden. Wat hebben we aan een fiscaal regime dat iedere stimulans om jezelf te verbeteren, dempt?
Elimineer alle toeslagen, regelingen, kortingen en foute prikkels binnen het belastingstelsel. Verwerk alle besparingen daarvan in de inkomstenbelasting, zodat ieder gewerkt uur ook navenant oplevert. Hoe moeilijk kan het zijn?
Het is geschreven door Annemarie van Gaal, van "een dubbeltje op zijn kant", met Sjon
Zelf vind ik dat ze een punt heeft. Het zou moeten lonen om te werken en in te veel gevallen is dat niet zo. Mensen met een wat hoger inkomen (en nee, dan heb ik het niet over een ton per jaar) hebben vaak geen recht op toeslagen (met een beetje geluk wel kinderopvangtoeslag) waardoor ze onderaan de streep in sommige gevallen minder overhouden dan iemand die niet of weinig werkt. Dat klopt gewoon niet voor mijn gevoel.
Ben wel benieuwd hoe jullie hier over denken en wat jullie van het artikel vinden.
anoniem_160277 wijzigde dit bericht op 13-12-2013 15:32
Reden: Link werkt niet
Reden: Link werkt niet
% gewijzigd
zaterdag 21 december 2013 om 23:11
quote:meivogel schreef op 21 december 2013 @ 21:57:
[...]
Ik vond het wel een beetje wrang om op zo'n boekhoudkundige manier naar mensen te kijken. Straks gaan ze nog precies uitrekenen hoe (on)gezond je moet leven om redelijk gezond niet te oud te worden
.
Is altijd lastig, die ethische discussies.
Is het verantwoord om nog ¤500.000 uit te geven om het leven van een patiënt een jaar te rekken enz..
Laat ik het zo zeggen, dat zijn discussies in het rijtje euthanasie, abortus e.d. daar kom je nooit uit.
[...]
Ik vond het wel een beetje wrang om op zo'n boekhoudkundige manier naar mensen te kijken. Straks gaan ze nog precies uitrekenen hoe (on)gezond je moet leven om redelijk gezond niet te oud te worden
.
Is altijd lastig, die ethische discussies.
Is het verantwoord om nog ¤500.000 uit te geven om het leven van een patiënt een jaar te rekken enz..
Laat ik het zo zeggen, dat zijn discussies in het rijtje euthanasie, abortus e.d. daar kom je nooit uit.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 21 december 2013 om 23:29
quote:Solomio schreef op 21 december 2013 @ 14:09:
[...]
Het geld dat er is voor kinderen met een handicap gaat voor het aller- allergrootste deel op aan kinderen die een verstandelijke beperking hebben. Mijn kind kan met zijn IQ van 150 niet naar een VWO, want dat is er niet als speciaal onderwijs. Althans, niet in mijn regio (geheel Noord-Holland, met uitzondering van groot-Amsterdam).
Daarnaast wordt er ook op de ondersteuning van mensen met een handicap fors bezuinigd.
Ik denk dat een oplossing hiervoor is dat er meer flexibiliteit komt. Als ik zie dat de studiefinanciering teruggebracht is naar 4 jaar, dan begrijp ik dat best, want ook daar werd teveel van gelanterfant, maar voor mijn kind zorgt dat ervoor dat studeren onmogelijk wordt, terwijl hij een enorme potentie heeft. En hij is lang niet de enige. Met het steeds ingewikkelder worden van diezelfde maatschappij vallen er steeds meer mensen buiten de boot.
Terwijl tegelijkertijd de tendens is dat buiten de boot vallen steeds meer gezien wordt als eigen schuld, dikke bult.
Ik wens ze daarmee in de toekomst een prettige wedstrijd. Er zijn op dit moment heel veel kinderen die iets "mankeren". Van autisme en verwante zaken, tot ADHD en noem maar op.
Een deel zal zich in een "normale" baan niet kunnen handhaven, puur omdat ze niet in een hokje passen met al die belachelijke eisen.
Mijn stiefzoon volgt ook speciaal onderwijs vanwege zijn ADHD en nog wat kleine zaken. Het wordt straks een hel voor hem om een baan te vinden, vrees ik. Er blijven straks alleen "echte" banen over voor HBO/WO geschoolden, de rest moet het maar uitzoeken.
Begeleiding voor kinderen met een stoornis wordt uitgekleed.
Aan zijn inzet en enthousiasme ligt het niet. Hij leert graag, voert opdrachten goed uit. Maar hij zal nooit het niveau bereiken wat tegenwoordig van kinderen wordt verwacht. De krapte op de arbeidsmarkt zal alleen maar toenemen. Waar moeten deze kinderen dan heen? Lager geschoolden kunnen al niet zo snel meer een baan vinden, laat staan als ze anders functioneren dan anderen.
In een uitkering worden ze uitgekotst, in een baan kunnen ze zich niet staande houden.
Wat een kutmaatschappij.
[...]
Het geld dat er is voor kinderen met een handicap gaat voor het aller- allergrootste deel op aan kinderen die een verstandelijke beperking hebben. Mijn kind kan met zijn IQ van 150 niet naar een VWO, want dat is er niet als speciaal onderwijs. Althans, niet in mijn regio (geheel Noord-Holland, met uitzondering van groot-Amsterdam).
Daarnaast wordt er ook op de ondersteuning van mensen met een handicap fors bezuinigd.
Ik denk dat een oplossing hiervoor is dat er meer flexibiliteit komt. Als ik zie dat de studiefinanciering teruggebracht is naar 4 jaar, dan begrijp ik dat best, want ook daar werd teveel van gelanterfant, maar voor mijn kind zorgt dat ervoor dat studeren onmogelijk wordt, terwijl hij een enorme potentie heeft. En hij is lang niet de enige. Met het steeds ingewikkelder worden van diezelfde maatschappij vallen er steeds meer mensen buiten de boot.
Terwijl tegelijkertijd de tendens is dat buiten de boot vallen steeds meer gezien wordt als eigen schuld, dikke bult.
Ik wens ze daarmee in de toekomst een prettige wedstrijd. Er zijn op dit moment heel veel kinderen die iets "mankeren". Van autisme en verwante zaken, tot ADHD en noem maar op.
Een deel zal zich in een "normale" baan niet kunnen handhaven, puur omdat ze niet in een hokje passen met al die belachelijke eisen.
Mijn stiefzoon volgt ook speciaal onderwijs vanwege zijn ADHD en nog wat kleine zaken. Het wordt straks een hel voor hem om een baan te vinden, vrees ik. Er blijven straks alleen "echte" banen over voor HBO/WO geschoolden, de rest moet het maar uitzoeken.
Begeleiding voor kinderen met een stoornis wordt uitgekleed.
Aan zijn inzet en enthousiasme ligt het niet. Hij leert graag, voert opdrachten goed uit. Maar hij zal nooit het niveau bereiken wat tegenwoordig van kinderen wordt verwacht. De krapte op de arbeidsmarkt zal alleen maar toenemen. Waar moeten deze kinderen dan heen? Lager geschoolden kunnen al niet zo snel meer een baan vinden, laat staan als ze anders functioneren dan anderen.
In een uitkering worden ze uitgekotst, in een baan kunnen ze zich niet staande houden.
Wat een kutmaatschappij.
zondag 22 december 2013 om 00:03
quote:Solomio schreef op 21 december 2013 @ 14:16:
[...]
Cateau , zover ik FV ken is zij niet heel erg veroordelend en bedoelt zij met misfits niets meer en niets minder dan dat er mensen zijn die niet goed passen in de maatschappij. Dat deze mensen juist even waardevol zijn als mensen die wel passen.
Ik zie mijn zoon als een misfit (ik lees dat letterlijk als niet-passend). Dat vind ik wat anders dan een loser, en mss lees ik niet goed, maar ik kan me niet voorstellen dat FV misfits veroordeelt als zijnde losers.Nee Solomio, maar wel als verloren zielen voor de maatschappij.
[...]
Cateau , zover ik FV ken is zij niet heel erg veroordelend en bedoelt zij met misfits niets meer en niets minder dan dat er mensen zijn die niet goed passen in de maatschappij. Dat deze mensen juist even waardevol zijn als mensen die wel passen.
Ik zie mijn zoon als een misfit (ik lees dat letterlijk als niet-passend). Dat vind ik wat anders dan een loser, en mss lees ik niet goed, maar ik kan me niet voorstellen dat FV misfits veroordeelt als zijnde losers.Nee Solomio, maar wel als verloren zielen voor de maatschappij.
zondag 22 december 2013 om 00:05
quote:Mopsie41 schreef op 21 december 2013 @ 23:29:
[...]
Ik wens ze daarmee in de toekomst een prettige wedstrijd. Er zijn op dit moment heel veel kinderen die iets "mankeren". Van autisme en verwante zaken, tot ADHD en noem maar op.
Een deel zal zich in een "normale" baan niet kunnen handhaven, puur omdat ze niet in een hokje passen met al die belachelijke eisen.
Mijn stiefzoon volgt ook speciaal onderwijs vanwege zijn ADHD en nog wat kleine zaken. Het wordt straks een hel voor hem om een baan te vinden, vrees ik. Er blijven straks alleen "echte" banen over voor HBO/WO geschoolden, de rest moet het maar uitzoeken.
Begeleiding voor kinderen met een stoornis wordt uitgekleed.
Aan zijn inzet en enthousiasme ligt het niet. Hij leert graag, voert opdrachten goed uit. Maar hij zal nooit het niveau bereiken wat tegenwoordig van kinderen wordt verwacht. De krapte op de arbeidsmarkt zal alleen maar toenemen. Waar moeten deze kinderen dan heen? Lager geschoolden kunnen al niet zo snel meer een baan vinden, laat staan als ze anders functioneren dan anderen.
In een uitkering worden ze uitgekotst, in een baan kunnen ze zich niet staande houden.
Wat een kutmaatschappij.
Mensen met enthousiasme en inzet kunnen bij ons bedrijf wel terecht. Wij hebben kortgeleden nog een jongere aangenomen die afhaakte in het speciaal (vervolg)onderwijs. Bij ons doet hij het prima.
Wij hebben meer werknemers vanuit het speciaal onderwijs in dienst, ook met ADHD. De meeste blijken in de praktijk waardevolle medewerkers die vaak ook nog doorgroeien. Ze hebben hun eigen huis kunnen kopen en hebben een goede baan.
Inzet en enthousiasme zijn niet te onderschatten eigenschappen. We hebben als maatschappij ook mensen nodig die met hun handen willen werken. Laten we ons niet blind staren op die "hoge" opleidingen. Ik ken genoeg HBO'ers die eigenlijk helemaal niets kunnen.
[...]
Ik wens ze daarmee in de toekomst een prettige wedstrijd. Er zijn op dit moment heel veel kinderen die iets "mankeren". Van autisme en verwante zaken, tot ADHD en noem maar op.
Een deel zal zich in een "normale" baan niet kunnen handhaven, puur omdat ze niet in een hokje passen met al die belachelijke eisen.
Mijn stiefzoon volgt ook speciaal onderwijs vanwege zijn ADHD en nog wat kleine zaken. Het wordt straks een hel voor hem om een baan te vinden, vrees ik. Er blijven straks alleen "echte" banen over voor HBO/WO geschoolden, de rest moet het maar uitzoeken.
Begeleiding voor kinderen met een stoornis wordt uitgekleed.
Aan zijn inzet en enthousiasme ligt het niet. Hij leert graag, voert opdrachten goed uit. Maar hij zal nooit het niveau bereiken wat tegenwoordig van kinderen wordt verwacht. De krapte op de arbeidsmarkt zal alleen maar toenemen. Waar moeten deze kinderen dan heen? Lager geschoolden kunnen al niet zo snel meer een baan vinden, laat staan als ze anders functioneren dan anderen.
In een uitkering worden ze uitgekotst, in een baan kunnen ze zich niet staande houden.
Wat een kutmaatschappij.
Mensen met enthousiasme en inzet kunnen bij ons bedrijf wel terecht. Wij hebben kortgeleden nog een jongere aangenomen die afhaakte in het speciaal (vervolg)onderwijs. Bij ons doet hij het prima.
Wij hebben meer werknemers vanuit het speciaal onderwijs in dienst, ook met ADHD. De meeste blijken in de praktijk waardevolle medewerkers die vaak ook nog doorgroeien. Ze hebben hun eigen huis kunnen kopen en hebben een goede baan.
Inzet en enthousiasme zijn niet te onderschatten eigenschappen. We hebben als maatschappij ook mensen nodig die met hun handen willen werken. Laten we ons niet blind staren op die "hoge" opleidingen. Ik ken genoeg HBO'ers die eigenlijk helemaal niets kunnen.
zondag 22 december 2013 om 08:31
quote:jollie schreef op 22 december 2013 @ 00:05:
[...]
Mensen met enthousiasme en inzet kunnen bij ons bedrijf wel terecht. Wij hebben kortgeleden nog een jongere aangenomen die afhaakte in het speciaal (vervolg)onderwijs. Bij ons doet hij het prima.
Wij hebben meer werknemers vanuit het speciaal onderwijs in dienst, ook met ADHD. De meeste blijken in de praktijk waardevolle medewerkers die vaak ook nog doorgroeien. Ze hebben hun eigen huis kunnen kopen en hebben een goede baan.
Inzet en enthousiasme zijn niet te onderschatten eigenschappen. We hebben als maatschappij ook mensen nodig die met hun handen willen werken. Laten we ons niet blind staren op die "hoge" opleidingen. Ik ken genoeg HBO'ers die eigenlijk helemaal niets kunnen.
Dat klinkt natuurlijk prachtig, maar met zijn handen werken is nou net helemaal niks voor mijn zoon, die moet die briljante hersens laten werken.
En ik geloof niet dat in onze maatschappij daar nog steun voor te vinden is.
Gehandicapt, ok, maar dan wel op een laag niveau graag.
[...]
Mensen met enthousiasme en inzet kunnen bij ons bedrijf wel terecht. Wij hebben kortgeleden nog een jongere aangenomen die afhaakte in het speciaal (vervolg)onderwijs. Bij ons doet hij het prima.
Wij hebben meer werknemers vanuit het speciaal onderwijs in dienst, ook met ADHD. De meeste blijken in de praktijk waardevolle medewerkers die vaak ook nog doorgroeien. Ze hebben hun eigen huis kunnen kopen en hebben een goede baan.
Inzet en enthousiasme zijn niet te onderschatten eigenschappen. We hebben als maatschappij ook mensen nodig die met hun handen willen werken. Laten we ons niet blind staren op die "hoge" opleidingen. Ik ken genoeg HBO'ers die eigenlijk helemaal niets kunnen.
Dat klinkt natuurlijk prachtig, maar met zijn handen werken is nou net helemaal niks voor mijn zoon, die moet die briljante hersens laten werken.
En ik geloof niet dat in onze maatschappij daar nog steun voor te vinden is.
Gehandicapt, ok, maar dan wel op een laag niveau graag.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 22 december 2013 om 08:43
quote:Cateautje schreef op 22 december 2013 @ 00:03:
[...]
Nee Solomio, maar wel als verloren zielen voor de maatschappij.
Nou heb ik tig pagina's teruggelezen, om te kijken waar je dit nou vandaan haalt, en echt, ik zie het niet.
Ik zie dat FV schrijft dat er in iedere maatschappij mensen zijn die er niet in passen, maar daar oordeelt ze niet over, integendeel zelfs.
[...]
Nee Solomio, maar wel als verloren zielen voor de maatschappij.
Nou heb ik tig pagina's teruggelezen, om te kijken waar je dit nou vandaan haalt, en echt, ik zie het niet.
Ik zie dat FV schrijft dat er in iedere maatschappij mensen zijn die er niet in passen, maar daar oordeelt ze niet over, integendeel zelfs.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 22 december 2013 om 08:46
quote:Cateautje schreef op 22 december 2013 @ 00:03:
[...]
Nee Solomio, maar wel als verloren zielen voor de maatschappij.ik lees daar geen waardeoordeel in als dat dat aan die mensen zou liggen, maar dat dat juist aan de maatschappij ligt die niks kan met mensen die een beetje anders zijn.
[...]
Nee Solomio, maar wel als verloren zielen voor de maatschappij.ik lees daar geen waardeoordeel in als dat dat aan die mensen zou liggen, maar dat dat juist aan de maatschappij ligt die niks kan met mensen die een beetje anders zijn.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 22 december 2013 om 08:57
quote:jollie schreef op 22 december 2013 @ 00:05:
[...]
Mensen met enthousiasme en inzet kunnen bij ons bedrijf wel terecht. Wij hebben kortgeleden nog een jongere aangenomen die afhaakte in het speciaal (vervolg)onderwijs. Bij ons doet hij het prima.
Wij hebben meer werknemers vanuit het speciaal onderwijs in dienst, ook met ADHD. De meeste blijken in de praktijk waardevolle medewerkers die vaak ook nog doorgroeien. Ze hebben hun eigen huis kunnen kopen en hebben een goede baan.
Inzet en enthousiasme zijn niet te onderschatten eigenschappen. We hebben als maatschappij ook mensen nodig die met hun handen willen werken. Laten we ons niet blind staren op die "hoge" opleidingen. Ik ken genoeg HBO'ers die eigenlijk helemaal niets kunnen.Keken alle werkgevers er maar zo tegenaan. Maar in de praktijk is dat helaas niet het geval. Ik heb een licht verstandelijk gehandicapte neef die altijd zeer gemotiveerd aan het werk is geweest op een sociale werkplaats. Hij had het altijd erg naar zijn zin en het gaf invulling aan zijn leven. Maar zelfs daar moet hij nu "targets" halen en dat kan hij niet.
[...]
Mensen met enthousiasme en inzet kunnen bij ons bedrijf wel terecht. Wij hebben kortgeleden nog een jongere aangenomen die afhaakte in het speciaal (vervolg)onderwijs. Bij ons doet hij het prima.
Wij hebben meer werknemers vanuit het speciaal onderwijs in dienst, ook met ADHD. De meeste blijken in de praktijk waardevolle medewerkers die vaak ook nog doorgroeien. Ze hebben hun eigen huis kunnen kopen en hebben een goede baan.
Inzet en enthousiasme zijn niet te onderschatten eigenschappen. We hebben als maatschappij ook mensen nodig die met hun handen willen werken. Laten we ons niet blind staren op die "hoge" opleidingen. Ik ken genoeg HBO'ers die eigenlijk helemaal niets kunnen.Keken alle werkgevers er maar zo tegenaan. Maar in de praktijk is dat helaas niet het geval. Ik heb een licht verstandelijk gehandicapte neef die altijd zeer gemotiveerd aan het werk is geweest op een sociale werkplaats. Hij had het altijd erg naar zijn zin en het gaf invulling aan zijn leven. Maar zelfs daar moet hij nu "targets" halen en dat kan hij niet.
zondag 22 december 2013 om 10:51
quote:Solomio schreef op 22 december 2013 @ 08:43:
[...]
Nou heb ik tig pagina's teruggelezen, om te kijken waar je dit nou vandaan haalt, en echt, ik zie het niet.
Ik zie dat FV schrijft dat er in iedere maatschappij mensen zijn die er niet in passen, maar daar oordeelt ze niet over, integendeel zelfs.Eens.
[...]
Nou heb ik tig pagina's teruggelezen, om te kijken waar je dit nou vandaan haalt, en echt, ik zie het niet.
Ik zie dat FV schrijft dat er in iedere maatschappij mensen zijn die er niet in passen, maar daar oordeelt ze niet over, integendeel zelfs.Eens.
zondag 22 december 2013 om 11:07
quote:Mopsie41 schreef op 21 december 2013 @ 23:29:
[...]
Ik wens ze daarmee in de toekomst een prettige wedstrijd. Er zijn op dit moment heel veel kinderen die iets "mankeren". Van autisme en verwante zaken, tot ADHD en noem maar op.
Een deel zal zich in een "normale" baan niet kunnen handhaven, puur omdat ze niet in een hokje passen met al die belachelijke eisen.
Mijn stiefzoon volgt ook speciaal onderwijs vanwege zijn ADHD en nog wat kleine zaken. Het wordt straks een hel voor hem om een baan te vinden, vrees ik. Er blijven straks alleen "echte" banen over voor HBO/WO geschoolden, de rest moet het maar uitzoeken.
Begeleiding voor kinderen met een stoornis wordt uitgekleed.
Aan zijn inzet en enthousiasme ligt het niet. Hij leert graag, voert opdrachten goed uit. Maar hij zal nooit het niveau bereiken wat tegenwoordig van kinderen wordt verwacht. De krapte op de arbeidsmarkt zal alleen maar toenemen. Waar moeten deze kinderen dan heen? Lager geschoolden kunnen al niet zo snel meer een baan vinden, laat staan als ze anders functioneren dan anderen.
In een uitkering worden ze uitgekotst, in een baan kunnen ze zich niet staande houden.
Wat een kutmaatschappij.Wat stel jij voor als oplossing? Wat zou er moeten veranderen? Is geld de enige oplossing? Waar moet dat vandaan komen?
[...]
Ik wens ze daarmee in de toekomst een prettige wedstrijd. Er zijn op dit moment heel veel kinderen die iets "mankeren". Van autisme en verwante zaken, tot ADHD en noem maar op.
Een deel zal zich in een "normale" baan niet kunnen handhaven, puur omdat ze niet in een hokje passen met al die belachelijke eisen.
Mijn stiefzoon volgt ook speciaal onderwijs vanwege zijn ADHD en nog wat kleine zaken. Het wordt straks een hel voor hem om een baan te vinden, vrees ik. Er blijven straks alleen "echte" banen over voor HBO/WO geschoolden, de rest moet het maar uitzoeken.
Begeleiding voor kinderen met een stoornis wordt uitgekleed.
Aan zijn inzet en enthousiasme ligt het niet. Hij leert graag, voert opdrachten goed uit. Maar hij zal nooit het niveau bereiken wat tegenwoordig van kinderen wordt verwacht. De krapte op de arbeidsmarkt zal alleen maar toenemen. Waar moeten deze kinderen dan heen? Lager geschoolden kunnen al niet zo snel meer een baan vinden, laat staan als ze anders functioneren dan anderen.
In een uitkering worden ze uitgekotst, in een baan kunnen ze zich niet staande houden.
Wat een kutmaatschappij.Wat stel jij voor als oplossing? Wat zou er moeten veranderen? Is geld de enige oplossing? Waar moet dat vandaan komen?
zondag 22 december 2013 om 12:24
quote:vikki schreef op 22 december 2013 @ 11:07:
[...]
Wat stel jij voor als oplossing? Wat zou er moeten veranderen? Is geld de enige oplossing? Waar moet dat vandaan komen?Speciaal onderwijs op hogere niveau's (HAVO/VWO) zou al een stap in de goede richting zijn. Hier in Rotterdam is het wel, maar er is maar een beperkt aantal plaatsen zodat veel kinderen buiten de boot vallen. Verspilling van talent lijkt mij.
[...]
Wat stel jij voor als oplossing? Wat zou er moeten veranderen? Is geld de enige oplossing? Waar moet dat vandaan komen?Speciaal onderwijs op hogere niveau's (HAVO/VWO) zou al een stap in de goede richting zijn. Hier in Rotterdam is het wel, maar er is maar een beperkt aantal plaatsen zodat veel kinderen buiten de boot vallen. Verspilling van talent lijkt mij.
maandag 23 december 2013 om 15:48
quote:meivogel schreef op 21 december 2013 @ 21:57:
[...]
Laatst werd op TV voorgerekend dat mensen die door overgewicht of roken veel kosten aan gezondheidszorg, dat later weer "terugverdienen" omdat ze veel jonger sterven dan iemand die gezond leeft. Per saldo maakt het dus niet veel uit.
Ik vond het wel een beetje wrang om op zo'n boekhoudkundige manier naar mensen te kijken. Straks gaan ze nog precies uitrekenen hoe (on)gezond je moet leven om redelijk gezond niet te oud te worden
Voor wat betreft de regering kan ik je geen concrete voorbeelden met links bezorgen. (Als ik zou zoeken zou ik ze denk ik wel kunnen vinden, maar ik ben helaas niet de allerhandigste op dat gebied...) Uit mijn hoofd citeren is natuurlijk ook moeilijk, maar ik weet wel dat er herhaaldelijk dingen gezegd worden, met name door Rutte, in de trant van "de hardwerkende Nederlander hoeft niet op te draaien voor..." vul zelf maar in.
Een goed voorbeeld is ook de cultuur. Daar moest op bezuinigd worden. Eerst werd ons wijsgemaakt dat er zuurverdiend geld ging naar voorstellingen waar maar drie mensen in de zaal zitten. De zogenaamde "Linkse hobby". Maar in de praktijk komen de bezuinigen erop neer, dat er buurtbibliotheken en muziekscholen moeten sluiten, want die worden ook uit die cultuurpot betaald.
Ik ben bang dat de maatregelen die voor de bijstand op stapel staan veel meer mensen zullen treffen dan fraudeurs en zogenaamde lapzwansen. Maar dat merken we waarschijnlijk pas als het te laat is..
Dit dus!
Natuurlijk is het onmogelijk om ieder specifiek geval bij een subsidie of uitkering uitvoerig te bekijken, maar wat ik erg storend vind is dat de laatste tijd (participatiesamenleving!) ontvangers van subsidie of bijstand steeds meer gezien worden als 'handophouders', 'aan het subsidie-infuus', etc.
Wat mij betreft mag er best wat scherper gekeken worden naar subsidie- of bijstand-aanvraag, maar de houding van sommige mensen schokt mij echt. Ik zelf heb bijvoorbeeld (ja hoor, kom er maar in) een universitaire letterenstudie gedaan en ik heb op dit moment (gelukkig!) twee parttime baantjes. Heb een half jaar geleden toen ik echt werkloos was een gesprek gehad bij het UWV, en daar bleek dat mensen onder de 27 überhaupt alleen bijstand krijgen als ze écht arbeidsongeschikt zijn, zware problemen hebben of bijvoorbeeld jonge kinderen hebben. Bij mij zeiden ze doodleuk "nee kan helaas niet, je mag je wel als werkzoekende inschrijven bij het UWV en mochten er problemen zijn kan je het over een maand nog een keer proberen". Gelukkig heb ik familie waarop ik financieel een beetje kon terugvallen, maar stel je eens voor als je dat als 24-jarige niet hebt en je rekeningen/huur te betalen hebt? Ik voelde me wel een beetje behandeld als een luiwammes die zelf te incapabel is om werk te vinden.
Van een aantal wat oudere vrienden die wel (tijdelijk) in de bijstand zaten hoorde ik ook wisselende verhalen: Verplicht achterlijk werk doen voor 40 uur in de week terwijl je daar geen cent voor betaald wordt (met je 600 euro in de maand bijstand behouden weliswaar). Maarrrr dat is natuurlijk belangrijk om je 'werkritme te behouden', ja ja.
1 vriend heeft echt wekenlang van 9 tot 6 lopen Facebooken bij een schimmig bedrijfje dat uiteindelijk zelf failliet ging, waarschijnlijk namen ze die bijstandsgerechtigden alleen maar aan uit geldnood.
Bij een andere vriend waren ze wel wat milder, maar dat kwam ook vooral omdat hij bij de psychiater liep en gediagnosticeerd was met depressie en angststoornis.
Een persoonlijk begeleider bij het UWV heet tegenwoordig een 'klantmanager', om te kotsen hoe alles zo in markt-termen wordt uitgedrukt, zo van "hier, manage jij deze werkschuwe klanten maar even!"
Kortom, zo makkelijk krijg je bijstand tegenwoordig niet meer. Ik las in kranten de laatste tijd ook van veel hoger opgeleiden dat ze hun bijstand tijdelijk hadden stopgezet en van hun spaargeld/familie leefden omdat ze de hele rompslomp "te vernederend" vonden.
[...]
Laatst werd op TV voorgerekend dat mensen die door overgewicht of roken veel kosten aan gezondheidszorg, dat later weer "terugverdienen" omdat ze veel jonger sterven dan iemand die gezond leeft. Per saldo maakt het dus niet veel uit.
Ik vond het wel een beetje wrang om op zo'n boekhoudkundige manier naar mensen te kijken. Straks gaan ze nog precies uitrekenen hoe (on)gezond je moet leven om redelijk gezond niet te oud te worden
Voor wat betreft de regering kan ik je geen concrete voorbeelden met links bezorgen. (Als ik zou zoeken zou ik ze denk ik wel kunnen vinden, maar ik ben helaas niet de allerhandigste op dat gebied...) Uit mijn hoofd citeren is natuurlijk ook moeilijk, maar ik weet wel dat er herhaaldelijk dingen gezegd worden, met name door Rutte, in de trant van "de hardwerkende Nederlander hoeft niet op te draaien voor..." vul zelf maar in.
Een goed voorbeeld is ook de cultuur. Daar moest op bezuinigd worden. Eerst werd ons wijsgemaakt dat er zuurverdiend geld ging naar voorstellingen waar maar drie mensen in de zaal zitten. De zogenaamde "Linkse hobby". Maar in de praktijk komen de bezuinigen erop neer, dat er buurtbibliotheken en muziekscholen moeten sluiten, want die worden ook uit die cultuurpot betaald.
Ik ben bang dat de maatregelen die voor de bijstand op stapel staan veel meer mensen zullen treffen dan fraudeurs en zogenaamde lapzwansen. Maar dat merken we waarschijnlijk pas als het te laat is..
Dit dus!
Natuurlijk is het onmogelijk om ieder specifiek geval bij een subsidie of uitkering uitvoerig te bekijken, maar wat ik erg storend vind is dat de laatste tijd (participatiesamenleving!) ontvangers van subsidie of bijstand steeds meer gezien worden als 'handophouders', 'aan het subsidie-infuus', etc.
Wat mij betreft mag er best wat scherper gekeken worden naar subsidie- of bijstand-aanvraag, maar de houding van sommige mensen schokt mij echt. Ik zelf heb bijvoorbeeld (ja hoor, kom er maar in) een universitaire letterenstudie gedaan en ik heb op dit moment (gelukkig!) twee parttime baantjes. Heb een half jaar geleden toen ik echt werkloos was een gesprek gehad bij het UWV, en daar bleek dat mensen onder de 27 überhaupt alleen bijstand krijgen als ze écht arbeidsongeschikt zijn, zware problemen hebben of bijvoorbeeld jonge kinderen hebben. Bij mij zeiden ze doodleuk "nee kan helaas niet, je mag je wel als werkzoekende inschrijven bij het UWV en mochten er problemen zijn kan je het over een maand nog een keer proberen". Gelukkig heb ik familie waarop ik financieel een beetje kon terugvallen, maar stel je eens voor als je dat als 24-jarige niet hebt en je rekeningen/huur te betalen hebt? Ik voelde me wel een beetje behandeld als een luiwammes die zelf te incapabel is om werk te vinden.
Van een aantal wat oudere vrienden die wel (tijdelijk) in de bijstand zaten hoorde ik ook wisselende verhalen: Verplicht achterlijk werk doen voor 40 uur in de week terwijl je daar geen cent voor betaald wordt (met je 600 euro in de maand bijstand behouden weliswaar). Maarrrr dat is natuurlijk belangrijk om je 'werkritme te behouden', ja ja.
1 vriend heeft echt wekenlang van 9 tot 6 lopen Facebooken bij een schimmig bedrijfje dat uiteindelijk zelf failliet ging, waarschijnlijk namen ze die bijstandsgerechtigden alleen maar aan uit geldnood.
Bij een andere vriend waren ze wel wat milder, maar dat kwam ook vooral omdat hij bij de psychiater liep en gediagnosticeerd was met depressie en angststoornis.
Een persoonlijk begeleider bij het UWV heet tegenwoordig een 'klantmanager', om te kotsen hoe alles zo in markt-termen wordt uitgedrukt, zo van "hier, manage jij deze werkschuwe klanten maar even!"
Kortom, zo makkelijk krijg je bijstand tegenwoordig niet meer. Ik las in kranten de laatste tijd ook van veel hoger opgeleiden dat ze hun bijstand tijdelijk hadden stopgezet en van hun spaargeld/familie leefden omdat ze de hele rompslomp "te vernederend" vonden.
dinsdag 24 december 2013 om 10:44
Schoenen poetsen voor de bijstand
AMSTERDAM -
De gemeente Amsterdam laat mensen in de bijstand 32 uur per week onbetaald dossierpagina's tellen, planten water geven, strijken, afwassen of schoenen poetsen. Bijstandsgerechtigden noemen het werk zinloos en vernederend.
De Amsterdamse Dienst Werk en Inkomen (DWI) zegt in een reactie in de Volkskrant de bijstandsgerechtigden 'werknemersvaardigheden' te willen aanleren, zoals „op tijd komen, je aan afspraken houden, gezag aanvaarden, samenwerken en omgang met collega's.”
Ook wil de dienst zo verdringing van betaalde banen voorkomen, ook al leidt dit volgens bijstandsgerechtigden tot nutteloos werk. „Hierbij is het besef belangrijk dat een toekomstige baan vaak niet voor 100 procent bestaat uit de meest uitdagende werkzaamheden, maar dat het wel een opstap naar zo'n (droom)baan kan zijn”, schrijft de DWI.
Telegraaf.
AMSTERDAM -
De gemeente Amsterdam laat mensen in de bijstand 32 uur per week onbetaald dossierpagina's tellen, planten water geven, strijken, afwassen of schoenen poetsen. Bijstandsgerechtigden noemen het werk zinloos en vernederend.
De Amsterdamse Dienst Werk en Inkomen (DWI) zegt in een reactie in de Volkskrant de bijstandsgerechtigden 'werknemersvaardigheden' te willen aanleren, zoals „op tijd komen, je aan afspraken houden, gezag aanvaarden, samenwerken en omgang met collega's.”
Ook wil de dienst zo verdringing van betaalde banen voorkomen, ook al leidt dit volgens bijstandsgerechtigden tot nutteloos werk. „Hierbij is het besef belangrijk dat een toekomstige baan vaak niet voor 100 procent bestaat uit de meest uitdagende werkzaamheden, maar dat het wel een opstap naar zo'n (droom)baan kan zijn”, schrijft de DWI.
Telegraaf.
dinsdag 24 december 2013 om 10:49
dinsdag 24 december 2013 om 11:00
quote:ronniemitchel schreef op 24 december 2013 @ 10:44:
Schoenen poetsen voor de bijstand
AMSTERDAM -
De gemeente Amsterdam laat mensen in de bijstand 32 uur per week onbetaald dossierpagina's tellen, planten water geven, strijken, afwassen of schoenen poetsen. Bijstandsgerechtigden noemen het werk zinloos en vernederend.
Waarom is strijken, afwassen en schoenen poetsen vernederend? Volgens mij zijn dat nuttige activiteiten. Als mensen het vernederend vinden om dit soort dienstverlenend werk te doen is dat denk ik hun probleem.
Schoenen poetsen voor de bijstand
AMSTERDAM -
De gemeente Amsterdam laat mensen in de bijstand 32 uur per week onbetaald dossierpagina's tellen, planten water geven, strijken, afwassen of schoenen poetsen. Bijstandsgerechtigden noemen het werk zinloos en vernederend.
Waarom is strijken, afwassen en schoenen poetsen vernederend? Volgens mij zijn dat nuttige activiteiten. Als mensen het vernederend vinden om dit soort dienstverlenend werk te doen is dat denk ik hun probleem.
dinsdag 24 december 2013 om 11:03
De Volkskrant heeft er vandaag een voorpagina-artikel over en daarnaast nog twee pagina's, met veel praktijkvoorbeelden.
Een mevrouw die gedwongen wordt 32 uur per week dingen schoon te maken die niet vies zijn, en die honderden euro's op haar uitkering wordt gekort omdat ze niet samen met de anderen wil eten, maar liever rust aan haar hoofd heeft tijdens de pauze. Daarmee 'houdt ze zich niet aan de regels'.
Het is echt om je kapot te schamen, dat er op deze manier met mensen wordt omgegaan. Het leidt helemaal nergens toe, al helemaal niet tot betaald werk, want dat is er niet.
Puur getreiter en bezigheidstherapie.
Een mevrouw die gedwongen wordt 32 uur per week dingen schoon te maken die niet vies zijn, en die honderden euro's op haar uitkering wordt gekort omdat ze niet samen met de anderen wil eten, maar liever rust aan haar hoofd heeft tijdens de pauze. Daarmee 'houdt ze zich niet aan de regels'.
Het is echt om je kapot te schamen, dat er op deze manier met mensen wordt omgegaan. Het leidt helemaal nergens toe, al helemaal niet tot betaald werk, want dat is er niet.
Puur getreiter en bezigheidstherapie.
dinsdag 24 december 2013 om 11:14
quote:ondernemer schreef op 24 december 2013 @ 11:00:
[...]
Waarom is strijken, afwassen en schoenen poetsen vernederend? Volgens mij zijn dat nuttige activiteiten. Als mensen het vernederend vinden om dit soort dienstverlenend werk te doen is dat denk ik hun probleem.
Als het om werk gaat dat gedaan moet worden en gewoon betaald wordt is daar niets mis mee.
Wel als het om bezigheidstherapie gaat die nergens toe leidt. Dingen schoonmaken die niet vies zijn, zonder dat er ook maar uitzicht op een baan is.
We hebben het hier bijvoorbeeld over een hbo+ mevrouw van 50 die altijd een bedrijf heeft geleid. Dat is over kop is gegaan, en door de crisis, leeftijd en scheiding komt ze nu niet meer aan het werk.
Moet deze mevrouw 32 uur per week onbetaald schoenen poetsen 'om aan een werkritme te wennen en te leren beseffen dat het niet het leukste werk zal zijn wat ze kan krijgen'?
Persoonlijk vind ik dat van zo'n beschamende hufterigheid dat ik er eigenlijk geen woorden voor heb.
[...]
Waarom is strijken, afwassen en schoenen poetsen vernederend? Volgens mij zijn dat nuttige activiteiten. Als mensen het vernederend vinden om dit soort dienstverlenend werk te doen is dat denk ik hun probleem.
Als het om werk gaat dat gedaan moet worden en gewoon betaald wordt is daar niets mis mee.
Wel als het om bezigheidstherapie gaat die nergens toe leidt. Dingen schoonmaken die niet vies zijn, zonder dat er ook maar uitzicht op een baan is.
We hebben het hier bijvoorbeeld over een hbo+ mevrouw van 50 die altijd een bedrijf heeft geleid. Dat is over kop is gegaan, en door de crisis, leeftijd en scheiding komt ze nu niet meer aan het werk.
Moet deze mevrouw 32 uur per week onbetaald schoenen poetsen 'om aan een werkritme te wennen en te leren beseffen dat het niet het leukste werk zal zijn wat ze kan krijgen'?
Persoonlijk vind ik dat van zo'n beschamende hufterigheid dat ik er eigenlijk geen woorden voor heb.
dinsdag 24 december 2013 om 11:41
dinsdag 24 december 2013 om 11:42
quote:ondernemer schreef op 24 december 2013 @ 11:00:
[...]
Waarom is strijken, afwassen en schoenen poetsen vernederend? Volgens mij zijn dat nuttige activiteiten. Als mensen het vernederend vinden om dit soort dienstverlenend werk te doen is dat denk ik hun probleem.Dat is het hem nou juist, het is helemaal niet diesntverlenend. Geen hond heeft er wat aan als mensen in het park takjes gaan rapen. Zelf honden niet, die willen dat zelf doen.
[...]
Waarom is strijken, afwassen en schoenen poetsen vernederend? Volgens mij zijn dat nuttige activiteiten. Als mensen het vernederend vinden om dit soort dienstverlenend werk te doen is dat denk ik hun probleem.Dat is het hem nou juist, het is helemaal niet diesntverlenend. Geen hond heeft er wat aan als mensen in het park takjes gaan rapen. Zelf honden niet, die willen dat zelf doen.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
dinsdag 24 december 2013 om 11:51
quote:meisje22 schreef op 24 december 2013 @ 11:41:
Ze willen bijstandsgerechtige werknemersvaardigheden aanleren. Ja, want als je in de bijstand zit ben je een asociale ongelikte beer die niet op tijd kan komen en gesocialiseerd moet worden.
Ik denk dat een deel van de bijstandsgerechtigden inderdaad een probleem heeft met zaken als omgangsvormen en structuur.
Een paar jaar geleden heb ik meegewerkt aan een project van iemand die met de beste bedoelingen achterstandsjongeren meer perspectief wilde bieden door ze te koppelen aan een coach en aan mensen met een (zakelijk) netwerk voor eventuele stages, leertrajecten of een baan. Ik ben er weer mee gestopt, met als voornaamste redenen dat deze jongens (het waren altijd jongens, de meiden waren wel gewoon aan het studeren of werken geloof ik) structureel veel te laat of gewoon niet op afspraken verschenen. Dan heb je dus een afspraak met iemand die echt iets kan betekenen voor zo'n jongen en dan komt hij niet. Dit was geen incident, maar een permanente frustratie van iedereen die in zijn of haar schaarse vrije tijd hiermee bezig was.
Het is sneu voor het eerdere voorbeeld van de 50-jarige dame die een eigen zaak heeft gehad en nu moet afwassen, maar bij mij is de indruk blijven hangen dat een vrij grote groep mensen enorm gebaat is bij een schop onder hun kont.
Ze willen bijstandsgerechtige werknemersvaardigheden aanleren. Ja, want als je in de bijstand zit ben je een asociale ongelikte beer die niet op tijd kan komen en gesocialiseerd moet worden.
Ik denk dat een deel van de bijstandsgerechtigden inderdaad een probleem heeft met zaken als omgangsvormen en structuur.
Een paar jaar geleden heb ik meegewerkt aan een project van iemand die met de beste bedoelingen achterstandsjongeren meer perspectief wilde bieden door ze te koppelen aan een coach en aan mensen met een (zakelijk) netwerk voor eventuele stages, leertrajecten of een baan. Ik ben er weer mee gestopt, met als voornaamste redenen dat deze jongens (het waren altijd jongens, de meiden waren wel gewoon aan het studeren of werken geloof ik) structureel veel te laat of gewoon niet op afspraken verschenen. Dan heb je dus een afspraak met iemand die echt iets kan betekenen voor zo'n jongen en dan komt hij niet. Dit was geen incident, maar een permanente frustratie van iedereen die in zijn of haar schaarse vrije tijd hiermee bezig was.
Het is sneu voor het eerdere voorbeeld van de 50-jarige dame die een eigen zaak heeft gehad en nu moet afwassen, maar bij mij is de indruk blijven hangen dat een vrij grote groep mensen enorm gebaat is bij een schop onder hun kont.
dinsdag 24 december 2013 om 12:00
Er zitten tegenwoordig ook een hoop mensen in de bijstand die uit de WW komen hoor Ondernemer. Oh nee, daar heb je het niet over natuurlijk! Maar ook die mensen, die ooit wel gewoon een carriere hebben gehad moeten afgericht worden als hondjes, vernederd worden en als achterlijke behandeld. Want ook die groep krijgt hiermee te maken. Maar ja, had je in deze crisis maar niet je baan kwijt moeten raken.
dinsdag 24 december 2013 om 12:50
quote:ondernemer schreef op 24 december 2013 @ 11:51:
[...]
Ik denk dat een deel van de bijstandsgerechtigden inderdaad een probleem heeft met zaken als omgangsvormen en structuur.
Een paar jaar geleden heb ik meegewerkt aan een project van iemand die met de beste bedoelingen achterstandsjongeren meer perspectief wilde bieden door ze te koppelen aan een coach en aan mensen met een (zakelijk) netwerk voor eventuele stages, leertrajecten of een baan. Ik ben er weer mee gestopt, met als voornaamste redenen dat deze jongens (het waren altijd jongens, de meiden waren wel gewoon aan het studeren of werken geloof ik) structureel veel te laat of gewoon niet op afspraken verschenen. Dan heb je dus een afspraak met iemand die echt iets kan betekenen voor zo'n jongen en dan komt hij niet. Dit was geen incident, maar een permanente frustratie van iedereen die in zijn of haar schaarse vrije tijd hiermee bezig was.
Het is sneu voor het eerdere voorbeeld van de 50-jarige dame die een eigen zaak heeft gehad en nu moet afwassen, maar bij mij is de indruk blijven hangen dat een vrij grote groep mensen enorm gebaat is bij een schop onder hun kont.
Wat meisje22 al schrijft. Zo'n project opzetten voor mensen die echt grote afstand hebben van de arbeidsmarkt zou misschien nog wel zinvol zijn. Maar dat mensen die altijd gewerkt hebben en door de crisis geen nieuwe baan vinden in dit soort toestanden terecht komen is natuurlijk van de gekke.
Ik heb zelf enige tijd in de WW gezeten. Na één week kreeg ik al een z.g. werkervaringsplaats aangeboden. Daar kon ik werkervaring opdoen met behoud van WW. Terwijl ik recht uit een baan kwam. Dat voelt inderdaad vernederend.
[...]
Ik denk dat een deel van de bijstandsgerechtigden inderdaad een probleem heeft met zaken als omgangsvormen en structuur.
Een paar jaar geleden heb ik meegewerkt aan een project van iemand die met de beste bedoelingen achterstandsjongeren meer perspectief wilde bieden door ze te koppelen aan een coach en aan mensen met een (zakelijk) netwerk voor eventuele stages, leertrajecten of een baan. Ik ben er weer mee gestopt, met als voornaamste redenen dat deze jongens (het waren altijd jongens, de meiden waren wel gewoon aan het studeren of werken geloof ik) structureel veel te laat of gewoon niet op afspraken verschenen. Dan heb je dus een afspraak met iemand die echt iets kan betekenen voor zo'n jongen en dan komt hij niet. Dit was geen incident, maar een permanente frustratie van iedereen die in zijn of haar schaarse vrije tijd hiermee bezig was.
Het is sneu voor het eerdere voorbeeld van de 50-jarige dame die een eigen zaak heeft gehad en nu moet afwassen, maar bij mij is de indruk blijven hangen dat een vrij grote groep mensen enorm gebaat is bij een schop onder hun kont.
Wat meisje22 al schrijft. Zo'n project opzetten voor mensen die echt grote afstand hebben van de arbeidsmarkt zou misschien nog wel zinvol zijn. Maar dat mensen die altijd gewerkt hebben en door de crisis geen nieuwe baan vinden in dit soort toestanden terecht komen is natuurlijk van de gekke.
Ik heb zelf enige tijd in de WW gezeten. Na één week kreeg ik al een z.g. werkervaringsplaats aangeboden. Daar kon ik werkervaring opdoen met behoud van WW. Terwijl ik recht uit een baan kwam. Dat voelt inderdaad vernederend.
dinsdag 24 december 2013 om 13:17
quote:Crique schreef op 24 december 2013 @ 11:14:
[...]
Als het om werk gaat dat gedaan moet worden en gewoon betaald wordt is daar niets mis mee.
Wel als het om bezigheidstherapie gaat die nergens toe leidt. Dingen schoonmaken die niet vies zijn, zonder dat er ook maar uitzicht op een baan is.
We hebben het hier bijvoorbeeld over een hbo+ mevrouw van 50 die altijd een bedrijf heeft geleid. Dat is over kop is gegaan, en door de crisis, leeftijd en scheiding komt ze nu niet meer aan het werk.
Moet deze mevrouw 32 uur per week onbetaald schoenen poetsen 'om aan een werkritme te wennen en te leren beseffen dat het niet het leukste werk zal zijn wat ze kan krijgen'?
Persoonlijk vind ik dat van zo'n beschamende hufterigheid dat ik er eigenlijk geen woorden voor heb.
Maar ik begriip het niet helemaal, ik lees bijvoorbeeld dat dit werken bedoeld is als straf of als disciplinering en dat in Amsterdam 3.100 mensen van de 40.000 bijstandtrekkers deze onbetaalde arbeid moeten verrichten.
Hoe kan het dan dat die mevrouw van 50 die altijd gewerkt heeft nu moet schoenen poetsen?
Ik heb geen Volkskrant, zou het graag in z'n geheel willen lezen.
[...]
Als het om werk gaat dat gedaan moet worden en gewoon betaald wordt is daar niets mis mee.
Wel als het om bezigheidstherapie gaat die nergens toe leidt. Dingen schoonmaken die niet vies zijn, zonder dat er ook maar uitzicht op een baan is.
We hebben het hier bijvoorbeeld over een hbo+ mevrouw van 50 die altijd een bedrijf heeft geleid. Dat is over kop is gegaan, en door de crisis, leeftijd en scheiding komt ze nu niet meer aan het werk.
Moet deze mevrouw 32 uur per week onbetaald schoenen poetsen 'om aan een werkritme te wennen en te leren beseffen dat het niet het leukste werk zal zijn wat ze kan krijgen'?
Persoonlijk vind ik dat van zo'n beschamende hufterigheid dat ik er eigenlijk geen woorden voor heb.
Maar ik begriip het niet helemaal, ik lees bijvoorbeeld dat dit werken bedoeld is als straf of als disciplinering en dat in Amsterdam 3.100 mensen van de 40.000 bijstandtrekkers deze onbetaalde arbeid moeten verrichten.
Hoe kan het dan dat die mevrouw van 50 die altijd gewerkt heeft nu moet schoenen poetsen?
Ik heb geen Volkskrant, zou het graag in z'n geheel willen lezen.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
