Actueel
alle pijlers
Babysterfte hoog door verloskundigen
woensdag 3 november 2010 om 08:04
Ik denk dat veel vrouwen die een kind hebben gehad al vermoeden dat het Nederlands systeem niet optimaal is. Ik zelf igg wel.
Maar dat de babysterfte een factor vier hoger is bij een thuisbevalling die in het ziekenhuis eindigt vind ik ronduit schokkend. Zeker daar uit het onderzoek blijkt dat de gecompliceerde bevallingen die al in het ziekenhuis beginnen succesvoller verlopen.
Wat mij betreft krijgt een zwangere vrouw per direct de keus of ze de controles wil doen bij de gynaecoloog of verloskundige en niet zo als nu dat ze is overgeleverd aan de verloskundige totdat ze medisch wordt.
wat vinden jullie?
Volkskrant
AMSTERDAM - Vrouwen die hun bevalling beginnen bij de verloskundige lopen ruim twee keer zo veel kans dat hun baby overlijdt als vrouwen die beginnen bij de gynaecoloog.
Als een vrouw tijdens een thuisbevalling naar het ziekenhuis moet, of wordt overgedragen aan de gynaecoloog, is de kans dat haar baby overlijdt zelfs bijna vier keer zo hoog.
Dat blijkt uit onderzoek van het UMC Utrecht, dat vandaag wordt gepubliceerd door het British Medical Journal. Nederland kampt al jaren met een relatief hoge babysterfte. Met de nieuwe cijfers worden de tekortkomingen van het systeem blootgelegd.
Vraagtekens
De onderzoekers zetten grote vraagtekens bij het huidige systeem, waarin verloskundigen en gynaecologen gescheiden werken.
'Op het moment dat er iets misgaat bij de verloskundige, heb je een langere weg te gaan dan wanneer het misgaat bij de gynaecoloog', zegt neonatoloog en onderzoeker Hens Brouwers van het UMC Utrecht. 'Als er maar één systeem was, zou het sneller gaan', zegt onderzoeker en gynaecoloog Anneke Kwee.
'Nu treedt er vertraging op.' Dat de kans op overlijden van de baby hoger is bij vrouwen die de bevalling beginnen bij de verloskundige, is opmerkelijk. Verloskundigen begeleiden in principe alleen bevallingen die worden beschouwd als relatief risicoloos. Bij de gynaecoloog komen de riskante bevallingen. 'Op basis daarvan hadden de cijfers eigenlijk omgekeerd moeten zijn', zegt Kwee.
Nederland heeft al jaren bijna de hoogste babysterfte van Europa: ongeveer 1 op de 100 baby's sterft rond de geboorte. Alleen Frankrijk en Letland zitten hoger.
Eén afdeling
De oplossing ligt volgens de onderzoekers niet in het laten bevallen van alle vrouwen bij de gynaecoloog. Kwee: 'Je zou moeten onderzoeken of het werkt om alle vrouwen in het ziekenhuis of in een geboortecentrum te laten bevallen. Met één afdeling waar elke bevalling plaatsvindt, ongeacht hoge of lage risico's. Op zo'n afdeling moeten zowel verloskundigen als gynaecologen rondlopen. Zodra er iets misgaat, is er geen afstand meer.'
Een andere mogelijkheid is om alle bevallingen van het eerste kind in het ziekenhuis te laten gebeuren, zegt Brouwers: 'Zoals de cijfers nu zijn, ben je geneigd om alle bevallingen van het eerste kind in te schatten als hoog-risico/bevallingen.'
Maar dat de babysterfte een factor vier hoger is bij een thuisbevalling die in het ziekenhuis eindigt vind ik ronduit schokkend. Zeker daar uit het onderzoek blijkt dat de gecompliceerde bevallingen die al in het ziekenhuis beginnen succesvoller verlopen.
Wat mij betreft krijgt een zwangere vrouw per direct de keus of ze de controles wil doen bij de gynaecoloog of verloskundige en niet zo als nu dat ze is overgeleverd aan de verloskundige totdat ze medisch wordt.
wat vinden jullie?
Volkskrant
AMSTERDAM - Vrouwen die hun bevalling beginnen bij de verloskundige lopen ruim twee keer zo veel kans dat hun baby overlijdt als vrouwen die beginnen bij de gynaecoloog.
Als een vrouw tijdens een thuisbevalling naar het ziekenhuis moet, of wordt overgedragen aan de gynaecoloog, is de kans dat haar baby overlijdt zelfs bijna vier keer zo hoog.
Dat blijkt uit onderzoek van het UMC Utrecht, dat vandaag wordt gepubliceerd door het British Medical Journal. Nederland kampt al jaren met een relatief hoge babysterfte. Met de nieuwe cijfers worden de tekortkomingen van het systeem blootgelegd.
Vraagtekens
De onderzoekers zetten grote vraagtekens bij het huidige systeem, waarin verloskundigen en gynaecologen gescheiden werken.
'Op het moment dat er iets misgaat bij de verloskundige, heb je een langere weg te gaan dan wanneer het misgaat bij de gynaecoloog', zegt neonatoloog en onderzoeker Hens Brouwers van het UMC Utrecht. 'Als er maar één systeem was, zou het sneller gaan', zegt onderzoeker en gynaecoloog Anneke Kwee.
'Nu treedt er vertraging op.' Dat de kans op overlijden van de baby hoger is bij vrouwen die de bevalling beginnen bij de verloskundige, is opmerkelijk. Verloskundigen begeleiden in principe alleen bevallingen die worden beschouwd als relatief risicoloos. Bij de gynaecoloog komen de riskante bevallingen. 'Op basis daarvan hadden de cijfers eigenlijk omgekeerd moeten zijn', zegt Kwee.
Nederland heeft al jaren bijna de hoogste babysterfte van Europa: ongeveer 1 op de 100 baby's sterft rond de geboorte. Alleen Frankrijk en Letland zitten hoger.
Eén afdeling
De oplossing ligt volgens de onderzoekers niet in het laten bevallen van alle vrouwen bij de gynaecoloog. Kwee: 'Je zou moeten onderzoeken of het werkt om alle vrouwen in het ziekenhuis of in een geboortecentrum te laten bevallen. Met één afdeling waar elke bevalling plaatsvindt, ongeacht hoge of lage risico's. Op zo'n afdeling moeten zowel verloskundigen als gynaecologen rondlopen. Zodra er iets misgaat, is er geen afstand meer.'
Een andere mogelijkheid is om alle bevallingen van het eerste kind in het ziekenhuis te laten gebeuren, zegt Brouwers: 'Zoals de cijfers nu zijn, ben je geneigd om alle bevallingen van het eerste kind in te schatten als hoog-risico/bevallingen.'
woensdag 3 november 2010 om 09:41
Ik mocht wel kiezen. Nadat ik via ICSI zwanger ben geraakt ben ik door mijn fertiliteitsarts naar de gyn gestuurd en van hem mochten we zelf beslissen of we bij hun onder behandeling wilden of dat we naar de vlos wilden. Ik wilde in geen geval thuis bevallen. Toen ik dat aangaf zei hij dat ze ook een verloskundigenpraktijk in het ziekenhuis hebben. De verloskundigen en de gyneacologen zitten deur aan deur en werken heel veel samen. Ik heb er toen voor gekozen om me door deze praktijk te laten begeleiden. En elke keer dat het nodig was ben ik inderdaad door een gyn gezien (bijvoorbeeld bij de beoordeling van groeiecho en suikerwaardes om te zien of ik zwangerschapsdiabetes had). Ik ben tot nu toe zeer tevreden met de gang van zaken. Het enige dat ik lastig vind is dat het ziekenhuis niet in mijn woonplaats zit (25 minuten rijden) en we zelf moeten bepalen (na een telefoontje) of we er naar toe gaan of niet. De vlos komt niet bij ons thuis om te kijken hoe de bevalling vordert.
Ook kreeg ik onlangs te horen dat de verloskundigen in deze praktijk al met 41 weken zwangerschap een consult met de gyn plannen en er dan gesproken wordt over het opwekken van de bevalling. Ze wachten dus niet tot 42 weken. Dat vind ik ook een heel prettig idee.
Maar goed, ik moet natuurlijk nog bevallen dus de praktijk moet nog uitwijzen of het allemaal zo goed gaat als dat ik nu denk. Met een week of 3 weet ik meer!
Ook kreeg ik onlangs te horen dat de verloskundigen in deze praktijk al met 41 weken zwangerschap een consult met de gyn plannen en er dan gesproken wordt over het opwekken van de bevalling. Ze wachten dus niet tot 42 weken. Dat vind ik ook een heel prettig idee.
Maar goed, ik moet natuurlijk nog bevallen dus de praktijk moet nog uitwijzen of het allemaal zo goed gaat als dat ik nu denk. Met een week of 3 weet ik meer!
woensdag 3 november 2010 om 09:45
Het zal ook aan de verloskundigen zelf liggen en hoe het systeem in je woonplaats werkt.
Ik heb niets dan lof eigenlijk. Praktijk met 3 vk, die ik roulerend zag. Ze kenden me allemaal, hoefde nooit mijn verhaal opnieuw te vertellen. Door ernstige BI had ik nogal wat klachten. Ze hebben hun uiterste best gedaan om me daarmee te helpen. Consult bij de gyn om te bepalen of ik op medische indicatie moest bevallen, aangeboden om te gaan inleiden mocht ik overtijd gaan etc. Verder ben ik op eigen initiatief in het ziekenhuis bevallen. Hier loopt dus altijd een gyn rond op de afdeling. Vind ik een prettig idee.
Uiteindelijk een hele snelle bevalling gehad, dus ik kan niet meepraten over extreme situaties. Ik ga er in elk geval vanuit dat er dan adequaat gehandeld zou zijn. Ik had alle vertrouwen in het team dat aan het werk was.
Ik heb niets dan lof eigenlijk. Praktijk met 3 vk, die ik roulerend zag. Ze kenden me allemaal, hoefde nooit mijn verhaal opnieuw te vertellen. Door ernstige BI had ik nogal wat klachten. Ze hebben hun uiterste best gedaan om me daarmee te helpen. Consult bij de gyn om te bepalen of ik op medische indicatie moest bevallen, aangeboden om te gaan inleiden mocht ik overtijd gaan etc. Verder ben ik op eigen initiatief in het ziekenhuis bevallen. Hier loopt dus altijd een gyn rond op de afdeling. Vind ik een prettig idee.
Uiteindelijk een hele snelle bevalling gehad, dus ik kan niet meepraten over extreme situaties. Ik ga er in elk geval vanuit dat er dan adequaat gehandeld zou zijn. Ik had alle vertrouwen in het team dat aan het werk was.
woensdag 3 november 2010 om 09:46
quote:kaetje schreef op 03 november 2010 @ 09:41:
Ik mocht wel kiezen. Nadat ik via ICSI zwanger ben geraakt ben ik door mijn fertiliteitsarts naar de gyn gestuurd en van hem mochten we zelf beslissen of we bij hun onder behandeling wilden of dat we naar de vlos wilden.Dat mocht ik ook na 4 miskramen. Ik liep inmiddels bij de gyn (elke keer echo's maken en controles en 1x curretage) en hij liet de keuze aan mij. Ben toch weer teruggegaan naar mijn eigen vk praktijk met de kanttekening dat ik wel in het ziekenhuis wilde bevallen.
Ik mocht wel kiezen. Nadat ik via ICSI zwanger ben geraakt ben ik door mijn fertiliteitsarts naar de gyn gestuurd en van hem mochten we zelf beslissen of we bij hun onder behandeling wilden of dat we naar de vlos wilden.Dat mocht ik ook na 4 miskramen. Ik liep inmiddels bij de gyn (elke keer echo's maken en controles en 1x curretage) en hij liet de keuze aan mij. Ben toch weer teruggegaan naar mijn eigen vk praktijk met de kanttekening dat ik wel in het ziekenhuis wilde bevallen.
woensdag 3 november 2010 om 09:47
Gek genoeg, ik had een verloskundige in het ziekenhuis die mij de hele bevalling heeft geholpen.
Ik was o zo'n hoog risico, maar heb de hele bevalling geen gyn gezien. Die was er pas op het laatst toen de vacuum er aan te pas kwam. Die gyn (geen arts assistent trouwens, maar echt de gyn) was gewoon in huis (midden in de nacht) en daarna de kinderarts ook.
Het kan dus ook gewoon dat je met een medische indicatie in het ziekenhuis met een verloskundige bevalt. Maar gek genoeg vind ik dat wat anders dan een verloskundige thuis. Die niet even terug kan vallen op een arts, en geen toegang heeft tot medische aparatuur
Ik was o zo'n hoog risico, maar heb de hele bevalling geen gyn gezien. Die was er pas op het laatst toen de vacuum er aan te pas kwam. Die gyn (geen arts assistent trouwens, maar echt de gyn) was gewoon in huis (midden in de nacht) en daarna de kinderarts ook.
Het kan dus ook gewoon dat je met een medische indicatie in het ziekenhuis met een verloskundige bevalt. Maar gek genoeg vind ik dat wat anders dan een verloskundige thuis. Die niet even terug kan vallen op een arts, en geen toegang heeft tot medische aparatuur
woensdag 3 november 2010 om 09:54
Ik ben het eens met Tilalia dat ik denk dat er al heel wat babysterfte is te ondervangen door vrouwen niet tot de 42ste week te laten doorlopen. Overigens niet wetenschappelijk gebaseerd.
Heb alleen ervaring met ongecompliceerde bevallingen, dus wellicht vertekend, maar ik vond het werkelijk niet prettig dat ik in het ziekenhuis afhankelijk was van de zeer krappe agenda van de gynaecoloog. Als er dus een constructie wordt bedacht waarin ziekenhuis of gynaecoloog 'normaal' worden, dan wel graag mogelijkheden daarbij voor ondersteuning door een vroedvrouw, doula, of, jeez, we hebben ze toch, een verloskundige.
Ik vermoed dat er in de praktijk zal worden geschaafd aan de protocollen voor risico-inschatting bij verloskundigen. En/of die 42-wekentermijn. En dat zou zomaar eens voldoende kunnen zijn.
Heb alleen ervaring met ongecompliceerde bevallingen, dus wellicht vertekend, maar ik vond het werkelijk niet prettig dat ik in het ziekenhuis afhankelijk was van de zeer krappe agenda van de gynaecoloog. Als er dus een constructie wordt bedacht waarin ziekenhuis of gynaecoloog 'normaal' worden, dan wel graag mogelijkheden daarbij voor ondersteuning door een vroedvrouw, doula, of, jeez, we hebben ze toch, een verloskundige.
Ik vermoed dat er in de praktijk zal worden geschaafd aan de protocollen voor risico-inschatting bij verloskundigen. En/of die 42-wekentermijn. En dat zou zomaar eens voldoende kunnen zijn.
woensdag 3 november 2010 om 09:55
quote:_Barbabella_ schreef op 03 november 2010 @ 09:47:
Het kan dus ook gewoon dat je met een medische indicatie in het ziekenhuis met een verloskundige bevalt. Maar gek genoeg vind ik dat wat anders dan een verloskundige thuis. Die niet even terug kan vallen op een arts, en geen toegang heeft tot medische aparatuurBen ik het helemaal mee eens.
Het kan dus ook gewoon dat je met een medische indicatie in het ziekenhuis met een verloskundige bevalt. Maar gek genoeg vind ik dat wat anders dan een verloskundige thuis. Die niet even terug kan vallen op een arts, en geen toegang heeft tot medische aparatuurBen ik het helemaal mee eens.
woensdag 3 november 2010 om 09:55
Mocht het ooit lukken om weer zwanger te raken dan moet ik in het ziekenhuis bevallen, helaas.
Bij de eerste heeft de VK me overgedragen aan het ziekenhuis en me daarna net zo hard weer terug genomen omdat het daar allemaal niet ging. Ik had een prutser van een assistent gyn, die de katheter er niet in kreeg, de naaldjes op het hoofd van de baby er niet op kreeg en pas na flink aandringen van de vk de echo erbij pakte omdat het allemaal niet leek te lukken (wat ook zo was, het werd een KS). Ze was enorm onzeker maakte me steeds ongeruster ipv dat ze me geruststelde. Ik ben mijn VK enorm dankbaar dat ze bij me is gebleven tot aan de OK en heb in haar echt veel meer vertrouwen dan in de begeleiding van het ziekenhuis.
Overigens over de vpk die erbij was en de nazorg niets dan lof, zowel in het WKZ als in het regionale ziekenhuis.
Bij de eerste heeft de VK me overgedragen aan het ziekenhuis en me daarna net zo hard weer terug genomen omdat het daar allemaal niet ging. Ik had een prutser van een assistent gyn, die de katheter er niet in kreeg, de naaldjes op het hoofd van de baby er niet op kreeg en pas na flink aandringen van de vk de echo erbij pakte omdat het allemaal niet leek te lukken (wat ook zo was, het werd een KS). Ze was enorm onzeker maakte me steeds ongeruster ipv dat ze me geruststelde. Ik ben mijn VK enorm dankbaar dat ze bij me is gebleven tot aan de OK en heb in haar echt veel meer vertrouwen dan in de begeleiding van het ziekenhuis.
Overigens over de vpk die erbij was en de nazorg niets dan lof, zowel in het WKZ als in het regionale ziekenhuis.
woensdag 3 november 2010 om 09:56
Ik ben met 41 weken ingeleid door de gyn. Standaard in ons ziekenhuis. Zij vinden 42 weken te lang, (voor moeder en kind trouwens).
Mijn schoonzusje (onder begeleiding van de vk) moest tot 42 weken doorlopen en is met 42 +3 pas ingeleid.
Het kindje had ook geen goede start (gelukkig wel goedgekomen).
Ik snap niet dat de vk's dit zo lang door laten lopen.
Mijn schoonzusje (onder begeleiding van de vk) moest tot 42 weken doorlopen en is met 42 +3 pas ingeleid.
Het kindje had ook geen goede start (gelukkig wel goedgekomen).
Ik snap niet dat de vk's dit zo lang door laten lopen.
woensdag 3 november 2010 om 09:56
Oh ok,
Ik heb even zitten zoeken en de resultaten zijn steeds anders in verschillende raporten. Wel moet er bij opgeteld worden dat Frankrijk grote gebeiden beslaat die buiten het Europese continent vallen, maar wel Frankrijk heten. Ik vind vooral veel statistieken over moeders die overlijden. Zo'n 80 per jaar in Frankrijk, (ongeveer 9 op 100.000. Dat vinden ze hier veel te veel natuurlijk. Vreemd dat wel.
Oh ik heb wat. Hier worden drie echos gedaan waarvan de eerste met 12 weken. dus eventuele problemen worden veel later ontdekt. ... Toch maar even pushen bij de gyneco!
Ik heb even zitten zoeken en de resultaten zijn steeds anders in verschillende raporten. Wel moet er bij opgeteld worden dat Frankrijk grote gebeiden beslaat die buiten het Europese continent vallen, maar wel Frankrijk heten. Ik vind vooral veel statistieken over moeders die overlijden. Zo'n 80 per jaar in Frankrijk, (ongeveer 9 op 100.000. Dat vinden ze hier veel te veel natuurlijk. Vreemd dat wel.
Oh ik heb wat. Hier worden drie echos gedaan waarvan de eerste met 12 weken. dus eventuele problemen worden veel later ontdekt. ... Toch maar even pushen bij de gyneco!
woensdag 3 november 2010 om 09:56
quote:_Barbabella_ schreef op 03 november 2010 @ 09:47:
Gek genoeg, ik had een verloskundige in het ziekenhuis die mij de hele bevalling heeft geholpen.
Ik was o zo'n hoog risico, maar heb de hele bevalling geen gyn gezien. Die was er pas op het laatst toen de vacuum er aan te pas kwam. Die gyn (geen arts assistent trouwens, maar echt de gyn) was gewoon in huis (midden in de nacht) en daarna de kinderarts ook.
Het kan dus ook gewoon dat je met een medische indicatie in het ziekenhuis met een verloskundige bevalt. Maar gek genoeg vind ik dat wat anders dan een verloskundige thuis. Die niet even terug kan vallen op een arts, en geen toegang heeft tot medische aparatuur
En die jou eerst met persweeën in de auto moet zetten en kostbare tijd verliest om bij die apparatuur en de mensen die hem kunnen bedienen aan te komen.
Er moet plaats zijn, en in tegenstelling tot bij de meeste gewone bevallingen kom je pas aan in het ziekenhuis als het al mis is, en er dus heel snel gehandeld moet worden.
Gek genoeg, ik had een verloskundige in het ziekenhuis die mij de hele bevalling heeft geholpen.
Ik was o zo'n hoog risico, maar heb de hele bevalling geen gyn gezien. Die was er pas op het laatst toen de vacuum er aan te pas kwam. Die gyn (geen arts assistent trouwens, maar echt de gyn) was gewoon in huis (midden in de nacht) en daarna de kinderarts ook.
Het kan dus ook gewoon dat je met een medische indicatie in het ziekenhuis met een verloskundige bevalt. Maar gek genoeg vind ik dat wat anders dan een verloskundige thuis. Die niet even terug kan vallen op een arts, en geen toegang heeft tot medische aparatuur
En die jou eerst met persweeën in de auto moet zetten en kostbare tijd verliest om bij die apparatuur en de mensen die hem kunnen bedienen aan te komen.
Er moet plaats zijn, en in tegenstelling tot bij de meeste gewone bevallingen kom je pas aan in het ziekenhuis als het al mis is, en er dus heel snel gehandeld moet worden.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
woensdag 3 november 2010 om 09:56
quote:Miss Moneypenny schreef op 03 november 2010 @ 09:33:
[...]
Alles af doen met "hoort er bij, laatste loodjes, stel je niet aan" is wel erg gemakkelijk.
Dat is wel heel erg MMM
Maar dit is wel wat ik bedoel: deze houding zou een verloskundige niet moeten hebben. Het ontmoedigt een zwangere om haar zorgen te delen en kan uiteindelijk leiden tot levensbedreigende situaties, zoals bij jou. Verloskundigen zouden alle zorgen van zwangeren serieus moeten nemen- ook de zorgen die in eerste instantie misschien niet problematisch lijken.
Mijn eigen niet-zeuren verloskundigen drukten mij op het hart dat ik alléén mocht bellen als de weeën een uur lang om de vijf minuten kwamen. Dat is echter nooit gebeurd. Na een paar uur om de zes en zeven minuten kwamen de weeën opeens om de drie minuten. En duf als ik was kon ik alleen maar denken: dat kan niet kloppen, ik stel me vast aan. Met als gevolg dat ik al bijna aan het persen was toen de verloskundige eindelijk aan mijn bed stond, en we in een noodvaart naar het ziekenhuis moesten omdat de baby het benauwd bleek te hebben.
Ik ben niet heel onintelligent, en achteraf kon ik ook echt niet begrijpen waarom ik die weeën niet serieus nam. Maar er was me zo op het hart gedrukt dat ik niet eerder mocht bellen dan die vijf minuten, dat ik alleen daar op gefocusd was. De manier van interactie van mijn verloskundigen in de maanden daarvoor speelde, vermoed ik, ook mee: mijn eigen zorgen waren nooit serieus genomen. Bij alles waar ik last van had werd gezegd dat het niets voorstelde, dat het erbij hoorde. Bij de bevalling dacht ik hetzelfde: klopt niet, stelt niets voor, hoort erbij.
Met mijn dochter was gelukkig alles goed. Maar was dat niet zo geweest, dan was deze situatie niet erg bevorderlijk geweest voor haar gezondheid. En ik kan me levendig voorstellen dat dit meer zwangeren overkomt; dat ze door de cultuur die geschapen is in interactie met de verloskundige zichzelf niet meer serieus durven nemen, en pas als het echt misgaat aan de bel trekken. En dan is het soms te laat.
[...]
Alles af doen met "hoort er bij, laatste loodjes, stel je niet aan" is wel erg gemakkelijk.
Dat is wel heel erg MMM
Maar dit is wel wat ik bedoel: deze houding zou een verloskundige niet moeten hebben. Het ontmoedigt een zwangere om haar zorgen te delen en kan uiteindelijk leiden tot levensbedreigende situaties, zoals bij jou. Verloskundigen zouden alle zorgen van zwangeren serieus moeten nemen- ook de zorgen die in eerste instantie misschien niet problematisch lijken.
Mijn eigen niet-zeuren verloskundigen drukten mij op het hart dat ik alléén mocht bellen als de weeën een uur lang om de vijf minuten kwamen. Dat is echter nooit gebeurd. Na een paar uur om de zes en zeven minuten kwamen de weeën opeens om de drie minuten. En duf als ik was kon ik alleen maar denken: dat kan niet kloppen, ik stel me vast aan. Met als gevolg dat ik al bijna aan het persen was toen de verloskundige eindelijk aan mijn bed stond, en we in een noodvaart naar het ziekenhuis moesten omdat de baby het benauwd bleek te hebben.
Ik ben niet heel onintelligent, en achteraf kon ik ook echt niet begrijpen waarom ik die weeën niet serieus nam. Maar er was me zo op het hart gedrukt dat ik niet eerder mocht bellen dan die vijf minuten, dat ik alleen daar op gefocusd was. De manier van interactie van mijn verloskundigen in de maanden daarvoor speelde, vermoed ik, ook mee: mijn eigen zorgen waren nooit serieus genomen. Bij alles waar ik last van had werd gezegd dat het niets voorstelde, dat het erbij hoorde. Bij de bevalling dacht ik hetzelfde: klopt niet, stelt niets voor, hoort erbij.
Met mijn dochter was gelukkig alles goed. Maar was dat niet zo geweest, dan was deze situatie niet erg bevorderlijk geweest voor haar gezondheid. En ik kan me levendig voorstellen dat dit meer zwangeren overkomt; dat ze door de cultuur die geschapen is in interactie met de verloskundige zichzelf niet meer serieus durven nemen, en pas als het echt misgaat aan de bel trekken. En dan is het soms te laat.
woensdag 3 november 2010 om 10:04
quote:tilalia2 schreef op 03 november 2010 @ 10:02:
[...]
Als je het als zwangere zat bent na 40 weken vind ik echt dat je 'recht' moet hebben op een inleiding, als je dat wilt. Je kent je lijf zelf het best, en zoals ik al zei, met 40 weken is die baby echt wel af. Als je em eruit wilt, moet dat kunnen. En niet dat gesus en gedoe van laatste loodjes, nee, als je het zat bent, moet je gewoon kunnen bevallen.Dat kreeg ik hier zelfs bij de gyn met 41+5 niet voor elkaar. Moest tot precies 42 weken wachten alvorens ze in wilden grijpen.
[...]
Als je het als zwangere zat bent na 40 weken vind ik echt dat je 'recht' moet hebben op een inleiding, als je dat wilt. Je kent je lijf zelf het best, en zoals ik al zei, met 40 weken is die baby echt wel af. Als je em eruit wilt, moet dat kunnen. En niet dat gesus en gedoe van laatste loodjes, nee, als je het zat bent, moet je gewoon kunnen bevallen.Dat kreeg ik hier zelfs bij de gyn met 41+5 niet voor elkaar. Moest tot precies 42 weken wachten alvorens ze in wilden grijpen.
woensdag 3 november 2010 om 10:04
