Actueel
alle pijlers
Doodzieke moeder (36) sterft voor het leven van haar baby
maandag 31 maart 2014 om 14:22
Knettergek. Liever gezond zonder kind, dan dood met kind. Lekker ook voor dat kind, je hele leven een schuldgevoel omdat je moeder is doodgegaan voor jou.
Een maand later sloeg de vreugde in hun hart om in verdriet: de tumor was teruggekeerd. Een groot deel van de massa werd verwijderd, maar omdat ze zwanger was en geen MRI-scans kon laten nemen, konden de dokters niet verzekeren dat de tumor helemaal weg was.
Een maand later sloeg de vreugde in hun hart om in verdriet: de tumor was teruggekeerd. Een groot deel van de massa werd verwijderd, maar omdat ze zwanger was en geen MRI-scans kon laten nemen, konden de dokters niet verzekeren dat de tumor helemaal weg was.
I would rather shit in my hands and clap
maandag 31 maart 2014 om 14:24
Elizabeth Joice uit New York werd in 2010 na een gevecht tegen kanker verteld dat ze nooit kinderen zou kunnen krijgen. Toen ze vorig jaar toch zwanger bleek te zijn, werd het heuglijke nieuws als een wonder onthaald. Maar na het goede nieuws van de zwangerschap, volgde al snel het slechte nieuws dat er een nieuwe kwaadaardige tumor was ontdekt.
Dokters stelden haar voor een hartverscheurende keuze: haar eigen leven of het leven van haar baby. Voor Elizabeth was de keuze snel gemaakt. Het krijgen van een kind was voor haar het belangrijkste in de wereld.
Nooit vergeven
'Ze vertelde me dat ze zichzelf, na het beëindigen van deze zwangerschap, nooit zou vergeven wanneer later zou blijken dat ze nooit meer zwanger zou kunnen worden', zegt echtgenoot Max aan The New York Post. 'Ze wist dat dit misschien haar enige kans was om een baby te krijgen.'
Toen Elizabeth in 2010 voor het eerst te horen kreeg dat ze kanker had, wilde Max niets horen over opgeven. 'De dag dat de dokter ons opbelde om het slechte nieuws mee te delen, vroeg ik haar ten huwelijk', zegt Max.
'Ik liep naar de keuken en maakte een verlovingsring van aluminiumfolie. Ze wilde eerst niet tegen de ziekte vechten en met mij de wereld rondreizen tot ze erbij neerviel, maar toen ik met de 'ring' neerknielde, vertelde ik haar dat ze nu geen keuze meer had en wel moest vechten. Een maand later waren we getrouwd.'
Wonder
Na de diagnose in 2010 werd ze na chemotherapie en een operatie werd ze kankervrij verklaard, maar kinderen zou ze volgens de dokters nooit kunnen krijgen. Uiteindelijk raakte ze toch zwanger. 'Ik sprong een gat in de lucht bij het horen van het nieuws', zegt de echtgenoot. 'Ze hadden verteld dat het nooit zou lukken en toch was het zo. Elizabeth was zwanger.'
Een maand later sloeg de vreugde in hun hart om in verdriet: de tumor was teruggekeerd. Een groot deel van de massa werd verwijderd, maar omdat ze zwanger was en geen MRI-scans kon laten nemen, konden de dokters niet verzekeren dat de tumor helemaal weg was.
Gezondheid achteruit
Elizabeth was uitgerekend op 4 maart dit jaar. Maar omdat de dokters niet langer konden wachten, kwam hun dochter Lily eind januari ter wereld via een keizersnede. De gezondheidtoestand van de kersverse moeder verslechterde snel. De kanker verspreidde zich naar haar long, hart en buik.
'Met tranen in onze ogen namen we afscheid van elkaar', zegt Max. 'We vertelden elkaar verhalen en praatten over mooie herinneringen. Voor een korte tijd vormden we samen een gezin.'
Op 9 maart stierf Elizabeth in het ziekenhuis met Max aan haar zijde.
Ik heb het gelezen. Ik vind het treurig.
Dokters stelden haar voor een hartverscheurende keuze: haar eigen leven of het leven van haar baby. Voor Elizabeth was de keuze snel gemaakt. Het krijgen van een kind was voor haar het belangrijkste in de wereld.
Nooit vergeven
'Ze vertelde me dat ze zichzelf, na het beëindigen van deze zwangerschap, nooit zou vergeven wanneer later zou blijken dat ze nooit meer zwanger zou kunnen worden', zegt echtgenoot Max aan The New York Post. 'Ze wist dat dit misschien haar enige kans was om een baby te krijgen.'
Toen Elizabeth in 2010 voor het eerst te horen kreeg dat ze kanker had, wilde Max niets horen over opgeven. 'De dag dat de dokter ons opbelde om het slechte nieuws mee te delen, vroeg ik haar ten huwelijk', zegt Max.
'Ik liep naar de keuken en maakte een verlovingsring van aluminiumfolie. Ze wilde eerst niet tegen de ziekte vechten en met mij de wereld rondreizen tot ze erbij neerviel, maar toen ik met de 'ring' neerknielde, vertelde ik haar dat ze nu geen keuze meer had en wel moest vechten. Een maand later waren we getrouwd.'
Wonder
Na de diagnose in 2010 werd ze na chemotherapie en een operatie werd ze kankervrij verklaard, maar kinderen zou ze volgens de dokters nooit kunnen krijgen. Uiteindelijk raakte ze toch zwanger. 'Ik sprong een gat in de lucht bij het horen van het nieuws', zegt de echtgenoot. 'Ze hadden verteld dat het nooit zou lukken en toch was het zo. Elizabeth was zwanger.'
Een maand later sloeg de vreugde in hun hart om in verdriet: de tumor was teruggekeerd. Een groot deel van de massa werd verwijderd, maar omdat ze zwanger was en geen MRI-scans kon laten nemen, konden de dokters niet verzekeren dat de tumor helemaal weg was.
Gezondheid achteruit
Elizabeth was uitgerekend op 4 maart dit jaar. Maar omdat de dokters niet langer konden wachten, kwam hun dochter Lily eind januari ter wereld via een keizersnede. De gezondheidtoestand van de kersverse moeder verslechterde snel. De kanker verspreidde zich naar haar long, hart en buik.
'Met tranen in onze ogen namen we afscheid van elkaar', zegt Max. 'We vertelden elkaar verhalen en praatten over mooie herinneringen. Voor een korte tijd vormden we samen een gezin.'
Op 9 maart stierf Elizabeth in het ziekenhuis met Max aan haar zijde.
Ik heb het gelezen. Ik vind het treurig.
maandag 31 maart 2014 om 14:28
maandag 31 maart 2014 om 14:32
quote:nephthys schreef op 31 maart 2014 @ 14:28:
.
Ik vraag me ook af wat eigenlijk de keuze van de man had geweest, zijn vrouw of zijn kind.Dit. Lijkt me enom zwaar, rouwen om je vrouw en de zorg voor een kleine baby. En hoe kijk je op den duur naar je kind als je altijd in je achterhoofd hebt dat zonder dat kind je je vrouw nog zou hebben?
.
Ik vraag me ook af wat eigenlijk de keuze van de man had geweest, zijn vrouw of zijn kind.Dit. Lijkt me enom zwaar, rouwen om je vrouw en de zorg voor een kleine baby. En hoe kijk je op den duur naar je kind als je altijd in je achterhoofd hebt dat zonder dat kind je je vrouw nog zou hebben?
maandag 31 maart 2014 om 14:32
maandag 31 maart 2014 om 14:32
Ik zou er eerst nog eens lang en diep over moeten nadenken, maar mijn eerste indruk is: Wat doe je zo'n kind toch aan om zo geboren te moeten worden?? Respect is niet mijn eerste gedachte, ik vraag me vooral af waarom je een kind op de wereld wil zetten, als je weet dat de kans groot is dat je dat kind niet groot kan brengen.
De droom van mama is uitgekomen, maar het kind groeit zonder moeder op. Hoe dan ook treurig.
De droom van mama is uitgekomen, maar het kind groeit zonder moeder op. Hoe dan ook treurig.
maandag 31 maart 2014 om 14:33
Mensen die kinderen krijgen kiezen altijd voor zichzelf. Het kind wordt niets gevraagd. Dat kan ook niet. Deze vrouw is niet bewust zwanger geworden om vervolgens te sterven. Het is gelopen zoals het is. Misschien zou ze (ondanks behandelingen) toch gestorven zijn, en in dit geval heeft ze als nalatenschap haar man een stukje van zichzelf achtergelaten. Het maakt niet uit wat andere mensen daarvan vinden.
