geen donor = asociaal?

tonkje zaterdag 14 juni 2008 om 18:16

Onderhand krijg ik het gevoel een vreselijk asociaal iemand te zijn, haast crimineel misschien zelfs, want ik heb er zeer bewust en weloverwogen voor gekozen om geen donor te zijn.

Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.

Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.

Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.

Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?

tonkje wijzigde dit bericht op 14-06-2008 18:18
Reden: typefoutje

% gewijzigd

Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.

Anoniem_51551 donderdag 14 augustus 2008 om 22:16

complicated schreef op 14 augustus 2008 @ 22:12:

[...]

Ik vertelde heel simpel -- ook om je een beetje te geruststellen -- dat als je dood bent, je niets meer ziet en voelt. Dit komt omdat het centrale zenuwstelsel zich nu eenmaal in een levend lichaam dient te bevinden om te kunnen werken. Dat heeft bijzonder weinig met een god te maken. Het is niets meer of minder dan een constatering die al eeuwenlang bekend is.

Of ik 'een geest heb' ligt aan wat je onder een geest verstaat. Het enige dat vaststaat is dat je tijdens het leven allerlei dingen voelt en leert. Dat gebeurt via de zintuigen. Als je dood bent, werken die zintuigen niet meer. Als er al zoiets zou bestaan als een geest die het lichaam verlaat (want dat is een veelgehoorde uitspraak van mensen die niet willen geloven dat na de dood je er eenvoudigweg niet meer bent), dan weet niemand wat daarmee gebeurt. 1 ding is echter zeker: het lichaam is afgeworpen en niet meer nodig.

Daarom is het als argument om geen orgaan af te staan na je dood niet bijzonder sterk, om een woord als non-argument te vermijden.

Maar wat als je gelooft dat je een lichaam en een geest hebt die samen maken wie jij bent. Dat als je dood gaat je lichaam en geest scheiden, dat je geest blijft. Dat je geest ook nog afscheid kan nemen van je lichaam, bij je familie in de buurt kan zijn. Als het een heel plotselinge dood was, kan blijven hangen omdat je niet begrijpt dat je dood bent. Dat zijn dingen waar je in kan geloven. Dan kan jij praten als brugman maar jij hebt die kennis niet net zomin als ik. Dus als ik hierin geloof is het een heel sterk argument.

Anoniem_51551 donderdag 14 augustus 2008 om 22:22

Wat ik nog even wilde zeggen was dat mijn vriend wel donor is. Ik respecteer zijn wens en hij die van mij, we begrijpen elkaars redenen. Het is zo'n persoonlijke keuze, meer dan de mening van een ander respecteren kan je niet.

tonkje donderdag 14 augustus 2008 om 22:29

ambrosia9 schreef op 14 augustus 2008 @ 22:16:

[...]

Maar wat als je gelooft dat je een lichaam en een geest hebt die samen maken wie jij bent. Dat als je dood gaat je lichaam en geest scheiden, dat je geest blijft.

Ik ben sterk geneigd om te zeggen dat dit niet zo is. Dat lichaam en geest samengaan, en dat er zonder lichaam geen geest kan zijn. Maar dat hoeft niet perse te betekenen dat je geest op hetzelfde moment stopt als het lichaam. Misschien is er wel een soort van 'echo'?

En er zijn aanwijzingen dat geest en lichaam niet zo 100% samengaan. Bijna doodervaringen zie ik als zo'n aanwijzing. Of de ervaring dat je je niet in je lichaam bevindt.

Dit laatste heb ik zelf een aantal keren ervaren. Dan zag ik ineens mijn omgeving vanuit een totaal anders gezichtspunt dan waar mijn ogen zich bevonden. Maar je kunt je natuurlijk afvragen of zoiets ook mogelijk is als je lichaam dood is. En of dit werkelijk betekent dat lichaam en geest (een beetje? heel erg?) los van elkaar kunnen bestaan.

Moeilijk onderwerp waar we volgens mij nog lang niet alles van weten.

Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.

Anoniem_51551 donderdag 14 augustus 2008 om 22:31

Ik geloof dat je geest ook los van je lichaam blijft bestaan. En dat het wel de bedoeling is dat je afscheid neemt van dat lichaam. Klinkt allemaal zo zweverig, maar ik geloof het echt.

Anoniem_640363f117665 donderdag 14 augustus 2008 om 22:33

Tonkje, ik wil toch even op jouw redenen ingaan.

omdat ik graag wil doodgaan wanneer het moment gekomen is. Dus ik wil niet aan apparaten gelegd worden om de bloedsomloop in stand te houden, terwijl ik dood ben. Ik ben dan dood, dus laat me alsjeblieft 100% dood zijn en schakel apparaten uit.

Als je aan apparaten gelegd wordt, ben je niet dood. Doden worden begraven of verbrand, niet aan apparaten gelegd. Hoe dan ook, dit is meer een euthanasiekwestie dan een orgaandonatiekwestie.

Verder is het nogal moeilijk om te bepalen wanneer 'het moment gekomen is'. Immers, je kunt ook weigeren elke vorm van medicatie te nemen wanneer je ziek bent en dientengevolge sterven. Dan worden die momenten dus al heel anders.

omdat ik graag helemaal gecremeerd wil worden.

Het is mijn lichaam waar ik het mijn hele leven mee heb moeten doen, waar ik mijn hele leven goed voor gezorgd heb, daarom wil ik ook graag met dat lichaam gecremeerd worden. Dat vind ik wel zo respectvol.

Ik begrijp dat niet helemaal. Je geeft aan begaan te zijn met het lot van je lichaam, maar tegelijkertijd wil je het laten verbranden. En over respect gesproken: getuigt het niet van een groot respect voor het leven en je medemens als je zelfs na je dood nog iemands leven kunt redden en daarbij al zijn/haar beminden gelukkig maakt?

omdat je voor mijn gevoel niet meer echt je dierbare begraaft/cremeert als er zojuist organen uit het lichaam van die dierbare zijn verwijderd.

Aan wiens graf sta je nu eigenlijk afscheid te nemen als diens lichaam alles behalve compleet is?

Wat betekent het lichaam nog als er geen leven meer inzit? Het is een natuurafvalprodukt geworden, met of zonder die nier of lever. En hoe moet het dan met al die mensen die een dierbare begraven, die door een ongeval of in een oorlog niet meer een puntgaaf lichaam achterlaten? Vragen die mensen zich ook af wie ze nu eigenljik begraven of cremeren?

omdat mij een gevoel bekruipt van lijkenpikkerij of lijkschennis.

En dat is het domweg ook: het lijk wordt verminkt. Er wordt van het lijk gestolen.

Misschien omdat dat tot nu toe streng verboden was en er flinke straffen op stonden - ook als de lijkschenner door het jatten van de gouden tanden zijn arme familie in leven hield - , en misschien laat ik me teveel door dat verleden meeslepen, maar ik heb daar grote moeite mee. Een lijk mag je niet gebruiken voor doelen waar dat lijk helemaal niks mee te maken heeft.

Er wordt niets gestolen. Orgaandonatie gebeurt op geheel vrijwillige basis en dus met toestemming. Verder is een lijk niets meer dan een stuk materiaal dat niet meer wordt gebruikt. Waarom denk je dat het wordt verbrand of begraven? Omdat het vergaat, het gaat terug naar het ecosysteem aarde. Dat gaat natuurlijk prima zonder het hart of een long.

omdat ik de "een lijk is een lijk" gedachte niet deel.

Een lijk was daarnet nog een levend iemand. En niet zomaar een levend iemand, iemand die jou waarschijnlijk erg dierbaar was. Dus niet enkel een dood lichaam. Maar een lichaam verbonden met een hoop emoties, waardoor ik het niet kan zien als iets waar dus best in gesneden mag worden.

Snijden mag niet, maar verbranden of door de wormen laten opvreten wel. Wat is dan nog het verschil?

omdat de nabestaanden een levend uitziend lichaam zien gaan en na de operatie een echt lijk terugkrijgen.

Dat lijkt mij erg naar voor de nabestaanden, dat wil ik die van mij niet aandoen. Ze hebben al verdriet genoeg, zeker omdat als orgaandonatie mogelijk is, iemand doorgaans erg plotseling is overleden. (Dit is niet mijn belangrijkste argument trouwens, maar het speelt wel mee.)

Zonder orgaandonatie krijgen ze ook een echt lijk te zien. Tenzij een gesloten kist wordt gebruikt. En waarom zou naast het verdriet ook niet een gevoel van trots kunnen bestaan voor de overledene, omdat deze als laatste daad nog even een ander het leven heeft gered?

omdat orgaandonatie nog altijd een hoop kunst- en vliegwerk inhoudt.

Bij een orgaan moet een geschikte ontvanger gezocht worden, met dezelfde bloedgroep en dergelijke, anders gaat het geheid mis. Maar zelfs dan gaat het nog wel eens mis, moet de ontvanger voortaan altijd anti-afstotingsmedicijnen slikken en gaat het orgaan niet de rest van zijn leven mee. Daardoor krijg ik het idee dat we misschien toch iets aan het doen zijn wat we beter zouden kunnen laten. (Ook geen hoofdargument, maar iets waarvan ik hoop dat er een hoop onderzoek naar wordt gedaan.)

Alle begin is moeilijk. En er gaan ook heel veel dingen mis in bijvoorbeeld een ziekenhuis. Dat is toch ook geen reden om bijvoorbeeld je kind niet aan een acute blinde darmontsteking te laten helpen? Of bijvoorbeeld tegen je vader te zeggen: "Doe maar niet, pa, die bypass, het schijnt wel eens mis te gaan. We zien wel waar het schip strandt."

Anoniem_640363f117665 donderdag 14 augustus 2008 om 22:39

Maar wat als je gelooft dat je een lichaam en een geest hebt die samen maken wie jij bent. Dat als je dood gaat je lichaam en geest scheiden, dat je geest blijft. Dat je geest ook nog afscheid kan nemen van je lichaam, bij je familie in de buurt kan zijn. Als het een heel plotselinge dood was, kan blijven hangen omdat je niet begrijpt dat je dood bent. Dat zijn dingen waar je in kan geloven. Dan kan jij praten als brugman maar jij hebt die kennis niet net zomin als ik. Dus als ik hierin geloof is het een heel sterk argument.

Dat is vooralsnog een verzinsel waarvoor geen enkel wetenschappelijk bewijs bestaat. Het doet het wel altijd goed in boeken en films. Wat wel vaststaat is dat -- als er zoiets als een geest zou bestaan, die na je dood het lichaam verlaat -- het lichaam wordt achtergelaten om te vergaan. Als ik dood zou zijn, maar nog wel in geest verder zou gaan, zou ik het een heerlijke gedachte vinden dat mijn verder nutteloze lichaam toch nog iets voor een ander kan beteken, voordat het verterings- of verbrandingsproces datzelfde afgeworpen lichaam heeft vernietigd.

Anoniem_51551 donderdag 14 augustus 2008 om 22:41

Ja maar het is ook niet bewezen dat het niet zo is. Ik weet het niet, je kunt hier wel uren lang over doorpraten, maar ik ben bang dat we er niet uitkomen. Je hebt aan de ene kant gelijk, aan de andere kant vind ik het gewoon nog steeds een heel naar eng idee. Misschien veranderd dat ooit nog, voor nu hou ik het hierbij.

Anoniem_640363f117665 donderdag 14 augustus 2008 om 22:42

Dat je het een 'eng idee' vindt, kan ik dan ergens wel weer begrijpen. En ik vermoed dat dat ook de voornaamste reden is voor mensen om te twijfelen over orgaandonatie.

Anoniem_51551 donderdag 14 augustus 2008 om 23:05

complicated schreef op 14 augustus 2008 @ 22:42:

Dat je het een 'eng idee' vindt, kan ik dan ergens wel weer begrijpen. En ik vermoed dat dat ook de voornaamste reden is voor mensen om te twijfelen over orgaandonatie.

Ja dat is denk ik toch wel de kern van mijn gevoelens om het niet te willen. Zoals ik al zei, misschien veranderd het ooit, maar zo niet is het ook ok.

Anoniem_3400 vrijdag 15 augustus 2008 om 00:29

Ambrosia, ik ben verbijsterd dat uitgerekend jij, die anderen verwijt voor god te willen spelen zegt dat er "niet altijd goede redenen zijn om een leven te rekken" Wie ben jij om dat te bepalen? Wat voor medische ethiek heb jij bestudeerd?

Anoniem_3400 vrijdag 15 augustus 2008 om 00:32

het argument overbevolking is eerder voorbijgekomen. Ik begrijp dit volstrekt niet. Er zijn hele andere manieren om dat aan te pakken. Bijv. sterrilisatie van vrouwen, een 1 kind beleid of meer oorlog. Wat denk je van die oplossingen?

Of er nu wel of geen leven is na de dood is niet relevant voor de donor kwestie. Het lichaam is eindig en na de dood onbruikbaar, tenzij je besluit het te hergebruiken.

Anoniem_13686 vrijdag 15 augustus 2008 om 00:42

Voor mij is nog van belang welk nut het leven heeft. Waarom zou je organen hergebruiken? Om het leven in stand te houden? Wat is daar dan de zin van?

Ik denk daar vaak over na en kan maar niet tot een antwoord komen.

Anoniem_3400 vrijdag 15 augustus 2008 om 00:46

Tonkje quote:

omdat orgaandonatie nog altijd een hoop kunst- en vliegwerk inhoudt.

Bij een orgaan moet een geschikte ontvanger gezocht worden, met dezelfde bloedgroep en dergelijke, anders gaat het geheid mis. Maar zelfs dan gaat het nog wel eens mis, moet de ontvanger voortaan altijd anti-afstotingsmedicijnen slikken en gaat het orgaan niet de rest van zijn leven mee. Daardoor krijg ik het idee dat we misschien toch iets aan het doen zijn wat we beter zouden kunnen laten. (Ook geen hoofdargument, maar iets waarvan ik hoop dat er een hoop onderzoek naar wordt gedaan.)

Er wordt volop onderzoek naar gedaan, en het merendeel van de transplantaties lukt gewoon, er zijn riskantere operaties hoor, moeten die dan ook niet meer worden uitgevoerd? En hoe zit het met chronisch zieken die de rest van hun leven medicatie nodig hebben (zoals bijv. diabetici) Moeten we dan maar niet meer doen? of zoals jij het zegt: dat zouden we misschien beter kunnen laten?

Ik begrijp niet dat jij en ook Ambrosia vraagtekens zetten bij deze medisch etische kwesties zonder dan aan te geven waar volgens jullie dan wel de grens zou moeten liggen. Deze grenzen worden continue bewaakt en besproken door artsen en ethica. Het is in Nederland een gebruik dat een arts alles in het werkt stelt om een leven te redden. Ik begrijp een beetje uit jouw woorden dat dat niet goed is. Betekent dat dan dat je intensievere euthanasie wilt of gecontroleerde medische nalatigheid? Wie bepaalt dan wie er beter mag worden en wie er beter kan sterven?

Anoniem_3400 vrijdag 15 augustus 2008 om 00:48

Helaholalalala schreef op 15 augustus 2008 @ 00:42:

Voor mij is nog van belang welk nut het leven heeft. Waarom zou je organen hergebruiken? Om het leven in stand te houden? Wat is daar dan de zin van?

Ik denk daar vaak over na en kan maar niet tot een antwoord komen.

Het gaat erom dat je een persoon de kans geeft verder te leven met een aanzienlijk hogere kwaliteit van leven. Het betekent voor een zieke moeder dat zij haar kinderen kan opvoeden. Het betekent voor een ziek kind dat het weer naar school kan. Is dat niet genoeg? Is dat niet alles??

Anoniem_63835 vrijdag 15 augustus 2008 om 00:50

De instandhouding van de menselijke soort is het doel van ons bestaan, evolutionair gezien. Wij zijn geprogrammeerd om met zoveel mogelijk mensen zo lang en gezond mogelijk te leven, niet alleen totdat we nakomelingen hebben, maar ook daarna (Oma's en opa's blijken ook evolutionair nut te hebben omdat ze over het algemeen een rol spelen in het opvoeden van jongere generaties).

Het nut van het leven van een individu wordt nog veel urgenter gevoeld: voor mijn man en kind ben ik als persoon onvervangbaar. Ga eens aan mensen op de wachtlijst voor een orgaan vragen welk nut hun leven heeft. Krijg je vast aangrijpende antwoorden.

Verder lijkt het er steeds meer op dat de conclusie toch moet zijn dat angst en bepaald 'bijgeloof' (kan het niet anders formuleren) mensen van orgaandonatie afhouden. En dat zit blijkbaar zo diep dat argumenten die niet kunnen veranderen. Tja. Moeilijk te begrijpen voor mensen die hun leven anders inrichten, en verstandelijke overwegingen en overwegingen van empatie voorrang geven boven dergelijke gevoelens/ideeen. En heel moeilijk, zo niet onmogelijk om tegemoet te komen aan de eis om evenveel respect op te brengen voor de ene houding dan voor de andere.

Wel blijf ik van mening dat mensen zelf moeten weten wat ze doen - zij moeten leven met zichzelf. In die zin respecteer ik het recht om zelf te kiezen. Maar ik blijf het onbegrijpelijk vinden.

Anoniem_13686 vrijdag 15 augustus 2008 om 00:53

Net zo vind ik het onbegrijpelijk dat er mensen op deze wereld zijn die vinden dat abortus en euthanasie verboden moeten worden.

Het is bijna een filosofische discussie.

Anoniem_3400 vrijdag 15 augustus 2008 om 00:58

Helaholalalala schreef op 15 augustus 2008 @ 00:53:

Net zo vind ik het onbegrijpelijk dat er mensen op deze wereld zijn die vinden dat abortus en euthanasie verboden moeten worden.

Het is bijna een filosofische discussie.

yep vind ik ook onbegrijpelijk. Het kan een filosofische discussie zijn totdat het jezelf raakt, en dan is wat Miss Mara zegt het enige belangrijke, jij wilt zo lang mogelijk bij je geliefden zijn en je wilt je geliefden zo lang mogelijk bij je houden. Fuck de filosofie

Anoniem_13686 vrijdag 15 augustus 2008 om 01:03

Toch niet, Meds.

Ik geloof dat niet dat het zo werkt dat ik mijn geliefden ten koste van alles bij mij wil houden. Wat ik niet zou willen, is dat zij lijden. Dat is ook niet wat ik voor mijzelf wil.

Maar het leven an sich? Het moet geleefd worden dus dan maar zo prettig mogelijk.

Anoniem_13686 vrijdag 15 augustus 2008 om 01:12

Ooit in een ver verleden ben ik opgeleid tot verpleegkundige.....

Heb wel het een en ander gezien en ook ( ook in familieverband) meegemaakt. Heb ook leren reanimeren en zo.

Deze gebeurtenissen en ervaringen hebben mij gevormd. Daardoor is mijn gedachte over orgaandonatie mede wel veranderd, zo door de jaren heen.

En ik wens bepaald niet tot asociaal bestempeld te worden omdat ik geen orgaandonor ben.

Anoniem_3400 vrijdag 15 augustus 2008 om 01:12

Ja daar zit iets in, lijden kan leven ondragelijk maken, maar met een donororgaan verdwijnt dit lijden juist. Ontvangers voelen zich direct na de operatie al beter dan ze zich in lange tijd hebben gevoeld, en dat geeft kwalitatieve levensjaren. Er is niemand die dat zijn geliefden zal ontzeggen, waarom zou je het anderen dan wel ontzeggen?

Anoniem_3400 vrijdag 15 augustus 2008 om 01:15

Overigens is er niemand die jou als asociaal bestempeld. Het antwoord op de openingspost heb ik en een aantal anderen met positief beantwoord n.a.v argumenten van enkelen als: "als ik iemand niet ken dan interesseert het me niet". En "het belang van het lijk is zwaarwegender"

Anoniem_13686 vrijdag 15 augustus 2008 om 01:20

Dat vind ik ook geen zwaarwegende argumenten dus eensch

Ik heb een oom binnen mijn familie gehad die nog een paar jaar geleefd heeft met een donorhart. Dat waren betrekkelijk prettige jaren voor hem en zijn "dichtbij" familie.

Maar hoeveel jaar moet je dan nog kwalitatief leven? Ben kwijt hoeveel jaar dat voor hem geweest is.

Wat is de waarde van tijd?

Ik vind het zo betrekkelijk en daardoor zo moeilijk.

Anoniem_3400 vrijdag 15 augustus 2008 om 01:41

Ik snap het maar het is niet aan mij om daarover te oordelen, ik heb niks meer aan mijn hart als ik de pijp uit ben dus als ik iemand daardoor nog 5 maanden extra kan geven of 15 jaar dan is dat voor mij van geen enkel belang. Liever 15 jaar, maar 5 maanden kunnen ook heel waardevol zijn en het zijn toch maar weer 5 maanden. Je kan veel doen in 5 maanden, in 5 dagen ook trouwens

Anoniem_10101 vrijdag 15 augustus 2008 om 02:48

Eens met Meds.

Kwaliteit van leven is voor iedereen het belangrijkste in de wereld. Of het nou je eigen kind is, of de buurvrouw van de slager ze neef. Hoe kort het soms ook maar duurt dat een donororgaan het blijft doen.

Man, stel je voor dat je moeder ziek is en een orgaan nodig zou hebben om daarmee nog een half jaar langer in leven te zijn, ze zou zich weer gezond voelen en dingen kunnen doen. Zou dat echt niet schelen?

Ik dacht het wel.

tonkje vrijdag 15 augustus 2008 om 08:46

Reactie op Complicated

Als je aan apparaten gelegd wordt, ben je niet dood. Doden worden begraven of verbrand, niet aan apparaten gelegd.

In geval van orgaandonatie wordt een dode wel degelijk aan apparaten gelegd.

Hoe dan ook, dit is meer een euthanasiekwestie dan een orgaandonatiekwestie.

Volgens mij heeft het daar helemaal niks mee te maken. Het gaat er mij om dat je dood bent en dus mogen alle apparaten uit.

Verder is het nogal moeilijk om te bepalen wanneer 'het moment gekomen is'. Immers, je kunt ook weigeren elke vorm van medicatie te nemen wanneer je ziek bent en dientengevolge sterven. Dan worden die momenten dus al heel anders.

Je hebt me hier geloof ik niet helemaal goed begrepen. Het gaat er mij om dat ik 100% dood wil zijn als ik dood ben. Het moment van sterven is dus al voorbij.

Ik begrijp dat niet helemaal. Je geeft aan begaan te zijn met het lot van je lichaam, maar tegelijkertijd wil je het laten verbranden.

Tja, je kunt lijken nu eenmaal niet gaan bewaren. En in onze cultuur is verbranden of begraven het meest gebruikelijk. Het is iets onvermijdelijks.

En over respect gesproken: getuigt het niet van een groot respect voor het leven en je medemens als je zelfs na je dood nog iemands leven kunt redden en daarbij al zijn/haar beminden gelukkig maakt?

Dat is een heel ander respect, want gericht op heel andere personen. Al vind ik wel dat dit een sterk punt is.

Wat betekent het lichaam nog als er geen leven meer inzit? Het is een natuurafvalprodukt geworden, met of zonder die nier of lever.

Voor mij is een lijk veel meer dan een natuurafvalproduct en voor mij maakt het wel verschil of het al dan niet compleet is.

En hoe moet het dan met al die mensen die een dierbare begraven, die door een ongeval of in een oorlog niet meer een puntgaaf lichaam achterlaten? Vragen die mensen zich ook af wie ze nu eigenljik begraven of cremeren?

Dat denk ik wel. Ik zou het in ieder geval extra naar vinden om een dierbare te moeten begraven die bij zijn dood verminkt is geraakt. Maar ik spreek nu voor mezelf, misschien hebben anderen daar wel helemaal geen moeite mee.

Er wordt niets gestolen. Orgaandonatie gebeurt op geheel vrijwillige basis en dus met toestemming.

Dat is waar, stelen is hier niet het juiste woord.

Verder is een lijk niets meer dan een stuk materiaal dat niet meer wordt gebruikt. Waarom denk je dat het wordt verbrand of begraven? Omdat het vergaat, het gaat terug naar het ecosysteem aarde. Dat gaat natuurlijk prima zonder het hart of een long.

Als je het zo bekijkt, kun je natuurlijk nog veel meer verwijderen dan enkel wat organen. Wat dacht je van haren? Van lange haren kunnen prima pruiken gemaakt worden, bijvoorbeeld voor kankerpatienten. Die gouden tanden zijn ook hartstikke zonde om de grond in te stoppen, en misschien is het nog wel vervuilend ook. En zo zijn er vast nog wel meer onderdelen te vinden waarvoor een prima bestemming is boven de grond.

Snijden mag niet, maar verbranden of door de wormen laten opvreten wel. Wat is dan nog het verschil?

Het verschil lijkt mij levensgroot en heel duidelijk. Verbranden of door de wormen laten opvreten is redelijk onvermijdelijk. Je kunt lijken nu eenmaal niet allemaal gaan bewaren. Snijden daarentegen is nergens voor nodig.

Zonder orgaandonatie krijgen ze ook een echt lijk te zien.

?? Het gaat mij erom dat je eerst een nogal levend uitziende dode ziet en na de operatie een echt lijk.

En waarom zou naast het verdriet ook niet een gevoel van trots kunnen bestaan voor de overledene, omdat deze als laatste daad nog even een ander het leven heeft gered?

Dat zou best kunnen. Maar uit verhalen van mensen die als nabestaande betrokken zijn geweest bij orgaandonatie krijg ik de indruk dat die trots pas veel later komt. Op het moment van overlijden en de 1e maanden daarna is voor gevoelens van trots geen ruimte.

Alle begin is moeilijk. En er gaan ook heel veel dingen mis in bijvoorbeeld een ziekenhuis. Dat is toch ook geen reden om bijvoorbeeld je kind niet aan een acute blinde darmontsteking te laten helpen? Of bijvoorbeeld tegen je vader te zeggen: "Doe maar niet, pa, die bypass, het schijnt wel eens mis te gaan. We zien wel waar het schip strandt."

Daarom is dit ook niet echt een van mijn argumenten, meer een overweging. Overigens zijn er mensen die afzien van operaties als deze te weinig kans van slagen hebben. Maar bij orgaantransplantatie denk ik niet dat ontvangers er om die reden van af zien. Zo groot is de kans dat het misgaat nu ook weer niet.

Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

geen donor = asociaal?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.