Actueel
alle pijlers
geen donor = asociaal?
zaterdag 14 juni 2008 om 18:16
Onderhand krijg ik het gevoel een vreselijk asociaal iemand te zijn, haast crimineel misschien zelfs, want ik heb er zeer bewust en weloverwogen voor gekozen om geen donor te zijn.
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
tonkje wijzigde dit bericht op 14-06-2008 18:18
Reden: typefoutje
Reden: typefoutje
% gewijzigd
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 14 augustus 2008 om 13:28
Ik heb niet alles gelezen, het is nogal wat. Ik vind het een lastige discussie eerlijk gezegd. Ik heb voor mezelf op mijn codicil ingevuld dat ik de beslissing over laat aan mijn broer. Mijn broer is mijn allerbeste vriend en heeft uiteraard het beste met mij voor. Als ik dan echt 0% kans heb om te overleven, dan mag hij bepalen wat er gebeurt. Ik vind dit wel een fijn idee. Mocht ik in de toekomst toch besluiten zelf te bepalen welke organen ik wil afstaan of niet, dan wijzig ik dat codicil gewoon. Uiteraard ook als mijn broer eerder komt te overlijden.
Iemand die pertinent weigert organen af te staan na dood wil ik niet veroordelen, maar ik vind het wel een aparte keuze, laat ik het zo zeggen. Je bent dood, je kunt iemand helpen door iets af te staan waar je niks meer aan hebt, waarom niet? Vanwege een gevoel is wat ik hier las. Daar kan ik niet zoveel mee. Wat voor gevoel? Denk je dat je die organen heel misschien toch nog nodig hebt na de dood? Wil je niet dat jouw organen bij iemand anders terecht komen? Ben je bang dat artsen je eerder opgeven vanwege een hoognodige lever? Het kan natuurlijk dat iemand dat zo voelt, maar echt gebaseerd op iets realistisch vind ik het niet.
Iemand die pertinent weigert organen af te staan na dood wil ik niet veroordelen, maar ik vind het wel een aparte keuze, laat ik het zo zeggen. Je bent dood, je kunt iemand helpen door iets af te staan waar je niks meer aan hebt, waarom niet? Vanwege een gevoel is wat ik hier las. Daar kan ik niet zoveel mee. Wat voor gevoel? Denk je dat je die organen heel misschien toch nog nodig hebt na de dood? Wil je niet dat jouw organen bij iemand anders terecht komen? Ben je bang dat artsen je eerder opgeven vanwege een hoognodige lever? Het kan natuurlijk dat iemand dat zo voelt, maar echt gebaseerd op iets realistisch vind ik het niet.
donderdag 14 augustus 2008 om 13:29
donderdag 14 augustus 2008 om 14:29
In het begin van deze discussie was je er nog niet uit en mocht je vriend beslissen. Een aantal pagina's later vind je het belangrijk dat iemand daar zelf een besluit over neemt. Dan al lijk je te vinden dat iedereen die 'pro' is, manipuleert en voor God speelt - iets dat je maar blijft herhalen.
Vervolgens geef je aan dat je alleen aan gezinsleden wilt doneren en niet wilt ontvangen, waarna je op pagina 33 weinig waardevols hebt kunnen ontdekken. En dat terwijl je dus ergens tussen pagina 5 en pagina 33 alles hebt opgezocht en van verschillende kanten hebt bekeken. Wat jammer dat je dat dan niet gaandeweg met ons gedeeld hebt.
donderdag 14 augustus 2008 om 16:00
Ja joh ik lul uit m'n nek. Het kan toevallig niet zo zijn dat ik me er in heb verdiept toen deze discussie op gang kwam. Maar goed, ik heb weinig zin om mezelf te verdedigen.
Ik heb er voor gekozen om geen donor te zijn. Met als reden dat ik geloof dat als je dood gaat je niet direct weggaat bij je lichaam. Het idee dat je ziet dat ze je lichaam leeghalen lijkt me doodeng en dat is voor mij genoeg reden om het niet te doen. Daarnaast ben ik ook van mening dat hoe triest sommige gevallen ook zijn, het grootste wereldprobleem overbevolking is. Misschien moeten we accepteren dat we sterfelijk zijn. De enige uitzondering die ik wil maken is voor mijn directe gezinsleden, daar zou ik een orgaan aan willen afstaan. Andersom geldt dit ook, ik hoef ook geen donororgaan van iemand anders. Hoogstwaarschijnlijk valt nu ook iedereen over me heen omdat ik me laat leiden door mijn gevoel, wat volgens meds ronduit kinderachtig is.
Ik heb er voor gekozen om geen donor te zijn. Met als reden dat ik geloof dat als je dood gaat je niet direct weggaat bij je lichaam. Het idee dat je ziet dat ze je lichaam leeghalen lijkt me doodeng en dat is voor mij genoeg reden om het niet te doen. Daarnaast ben ik ook van mening dat hoe triest sommige gevallen ook zijn, het grootste wereldprobleem overbevolking is. Misschien moeten we accepteren dat we sterfelijk zijn. De enige uitzondering die ik wil maken is voor mijn directe gezinsleden, daar zou ik een orgaan aan willen afstaan. Andersom geldt dit ook, ik hoef ook geen donororgaan van iemand anders. Hoogstwaarschijnlijk valt nu ook iedereen over me heen omdat ik me laat leiden door mijn gevoel, wat volgens meds ronduit kinderachtig is.
donderdag 14 augustus 2008 om 16:36
Tuurlijk, je hebt je verdiept toen deze discussie op gang kwam en toen heb je besloten de informatieve stukjes van Meds maar over te slaan, want dat "wist je allemaal al......."
Verder vind ik jouw redenen net zo onbegrijpelijk (nou ja, laat ik maar gewoon zeggen: zweverig) als die van Tonkje.
En dacht je nou werkelijk het overbevolkingsprobleem op te kunnen lossen of zelfs maar een minimale bijdrage daar aan te leveren door geen donor te worden? Hoe naïef............
Verder vind ik jouw redenen net zo onbegrijpelijk (nou ja, laat ik maar gewoon zeggen: zweverig) als die van Tonkje.
En dacht je nou werkelijk het overbevolkingsprobleem op te kunnen lossen of zelfs maar een minimale bijdrage daar aan te leveren door geen donor te worden? Hoe naïef............
donderdag 14 augustus 2008 om 16:43
Ambroos, bedankt dat je je bezwaren nog eens op een rijtje hebt gezet.
Wat betreft het bij je lichaam blijven: als je dood bent, voel je ten eerste niets meer en zie je ten tweede niets meer. Je bent er simpelweg niet meer en je lichaam heb je afgeworpen als een stuk materiaal dat niet meer nodig is en zal vergaan. Je angst is derhalve ongegrond.
Wat betreft de overbevolking: op miljarden mensen zal het een volledig verwaarloosbaar verschil uitmaken dat jij niet je organen na je dood wilt afstaan.
Als het dus om deze twee argumenten alleen gaat, kan ik je gerust stellen en je de mogelijke redding van een mensenleven alsnog van harte aanraden.
Wat betreft het bij je lichaam blijven: als je dood bent, voel je ten eerste niets meer en zie je ten tweede niets meer. Je bent er simpelweg niet meer en je lichaam heb je afgeworpen als een stuk materiaal dat niet meer nodig is en zal vergaan. Je angst is derhalve ongegrond.
Wat betreft de overbevolking: op miljarden mensen zal het een volledig verwaarloosbaar verschil uitmaken dat jij niet je organen na je dood wilt afstaan.
Als het dus om deze twee argumenten alleen gaat, kan ik je gerust stellen en je de mogelijke redding van een mensenleven alsnog van harte aanraden.
donderdag 14 augustus 2008 om 17:21
@Complicated, wat fijn dat jij weet wat er met je gebeurt als je dood bent, dat je geen geest hebt, wat moet dat een rust geven. Dan ben je God niet, maar je hebt iig wel een onderonsje met hem gehad.
Wat betreft de overbevolking: ik zeg niet dat als ik mijn organen niet afsta, dat probleem minder is. Ik zeg wel dat we er tegenwoordig alles aan doen om het leven zo lang mogelijk te rekken, dat vind ik niet altijd een goede zaak.
Wat betreft de overbevolking: ik zeg niet dat als ik mijn organen niet afsta, dat probleem minder is. Ik zeg wel dat we er tegenwoordig alles aan doen om het leven zo lang mogelijk te rekken, dat vind ik niet altijd een goede zaak.
donderdag 14 augustus 2008 om 17:34
Een leven "rekken" is iets totaal anders dan overbevolking.
Heb je trouwens de bijdragen in deze discussie wel gelezen van een aantal mensen die dankzij een donor orgaan langer (en veelal beter) kunnen leven?
Wie ben jij trouwens om te oordelen over het leven van een ander, door te zeggen dat het rekken van dat leven niet altijd een goede zaak is? Mag iedereen dat nog lekker altijd zelf bepalen?
Blijkbaar ben jij tegen het hele idee van donorschap. Wel vreemd dan dat je een uitzondering voor familie wilt maken..........
donderdag 14 augustus 2008 om 17:36
donderdag 14 augustus 2008 om 17:38
Met het rekken van levens bedoel ik: stel dat ik dement raak en uiteindelijk een kasplantje ben, dan heb ik liever dat ze de stekker eruit trekken. Dan wil ik niet meer leven. Ik denk ook dat dat tegennatuurlijk is. Dat is mijn mening, over mijn leven. Wat iedereen voor de rest doet moet hij/zij zelf weten.
donderdag 14 augustus 2008 om 17:50
donderdag 14 augustus 2008 om 17:53
donderdag 14 augustus 2008 om 21:28
Nou, de nood om nu toch eens eindelijk te horen wat niet-donoren beweegt schijnt toch aardig hoog te zijn. En misverstanden zijn er ook nog altijd.
En ik dacht nog wel een paar bladzijden terug een soort van afrondende en samenvattende conclusie te plaatsen toen ik postte dat het niet-donor willen zijn voor mij neerkomt op een algeheel gevoel van onbehagen dat ik erbij heb.
Daarom reageerde ik ook wat gepikeerd toen er weer allerlei vragen kwamen die naar mijn idee al lang beantwoord waren. Ik had geen zin om het nog eens uit te leggen, vooral niet omdat uitleg eerder in deze discussie vaak nogal negatieve en onplezierige reacties opriep bij enkele anderen op dit topic. En de onaardige reacties van sommigen toen ik aangaf geen zin te hebben om het nogmaals uit te leggen, maakten het er uiteraard ook niet beter op. Natuurlijk mogen mensen het met me oneens zijn, het is meer de manier waarop het soms ging die me ontzettend tegenstond.
Maar goed, je bent een paar dagen later, de toon in dit topic is inmiddels normaler geworden en je voelt je toch een tikje schuldig. Dus: Donor zijn na overlijden geeft mij een absoluut nee-gevoel :
- omdat ik graag wil doodgaan wanneer het moment gekomen is.
Dus ik wil niet aan apparaten gelegd worden om de bloedsomloop in stand te houden, terwijl ik dood ben. Ik ben dan dood, dus laat me alsjeblieft 100% dood zijn en schakel apparaten uit.
- omdat ik graag helemaal gecremeerd wil worden.
Het is mijn lichaam waar ik het mijn hele leven mee heb moeten doen, waar ik mijn hele leven goed voor gezorgd heb, daarom wil ik ook graag met dat lichaam gecremeerd worden. Dat vind ik wel zo respectvol.
Daar heb je natuurlijk niet alles over te zeggen. Misschien kom ik wel heel naar aan mijn eind bij een uitslaande brand in mijn woning of iets anders naars waarbij mijn lichaam ernstig verminkt raakt. Maar dat is wat anders als moedwillig in een lichaam gaan snijden omdat je de organen wilt hergebruiken.
En ik weet ook dat je daar aan de buitenkant niks van ziet, want de artsen gaan echt wel netjes te werk en zijn absoluut geen 'slagers'. Ze hebben echt wel respect voor het lichaam, maar heb dan iets meer respect en blijf er vanaf, denk ik dan.
- omdat je voor mijn gevoel niet meer echt je dierbare begraaft/cremeert als er zojuist organen uit het lichaam van die dierbare zijn verwijderd.
Aan wiens graf sta je nu eigenlijk afscheid te nemen als diens lichaam alles behalve compleet is?
- omdat mij een gevoel bekruipt van lijkenpikkerij of lijkschennis.
En dat is het domweg ook: het lijk wordt verminkt. Er wordt van het lijk gestolen.
Misschien omdat dat tot nu toe streng verboden was en er flinke straffen op stonden - ook als de lijkschenner door het jatten van de gouden tanden zijn arme familie in leven hield - , en misschien laat ik me teveel door dat verleden meeslepen, maar ik heb daar grote moeite mee. Een lijk mag je niet gebruiken voor doelen waar dat lijk helemaal niks mee te maken heeft.
- omdat ik de "een lijk is een lijk" gedachte niet deel.
Een lijk was daarnet nog een levend iemand. En niet zomaar een levend iemand, iemand die jou waarschijnlijk erg dierbaar was. Dus niet enkel een dood lichaam. Maar een lichaam verbonden met een hoop emoties, waardoor ik het niet kan zien als iets waar dus best in gesneden mag worden.
- omdat de nabestaanden een levend uitziend lichaam zien gaan en na de operatie een echt lijk terugkrijgen.
Dat lijkt mij erg naar voor de nabestaanden, dat wil ik die van mij niet aandoen. Ze hebben al verdriet genoeg, zeker omdat als orgaandonatie mogelijk is, iemand doorgaans erg plotseling is overleden. (Dit is niet mijn belangrijkste argument trouwens, maar het speelt wel mee.)
- omdat orgaandonatie nog altijd een hoop kunst- en vliegwerk inhoudt.
Bij een orgaan moet een geschikte ontvanger gezocht worden, met dezelfde bloedgroep en dergelijke, anders gaat het geheid mis. Maar zelfs dan gaat het nog wel eens mis, moet de ontvanger voortaan altijd anti-afstotingsmedicijnen slikken en gaat het orgaan niet de rest van zijn leven mee. Daardoor krijg ik het idee dat we misschien toch iets aan het doen zijn wat we beter zouden kunnen laten. (Ook geen hoofdargument, maar iets waarvan ik hoop dat er een hoop onderzoek naar wordt gedaan.)
Ik hoop dat het nu een beetje duidelijk is.
Ik denk niet dat ik erg veel zin heb om op vragen die dit verhaal misschien oproept uitgebreid in te gaan. Volgens mij is dat eerder in dit topic al ruimschoots gebeurt. Maar zeg nooit nooit, want in 1e instantie had ik ook absoluut geen zin om dit verhaal te typen en ik heb het nu dus toch gedaan.
En ik dacht nog wel een paar bladzijden terug een soort van afrondende en samenvattende conclusie te plaatsen toen ik postte dat het niet-donor willen zijn voor mij neerkomt op een algeheel gevoel van onbehagen dat ik erbij heb.
Daarom reageerde ik ook wat gepikeerd toen er weer allerlei vragen kwamen die naar mijn idee al lang beantwoord waren. Ik had geen zin om het nog eens uit te leggen, vooral niet omdat uitleg eerder in deze discussie vaak nogal negatieve en onplezierige reacties opriep bij enkele anderen op dit topic. En de onaardige reacties van sommigen toen ik aangaf geen zin te hebben om het nogmaals uit te leggen, maakten het er uiteraard ook niet beter op. Natuurlijk mogen mensen het met me oneens zijn, het is meer de manier waarop het soms ging die me ontzettend tegenstond.
Maar goed, je bent een paar dagen later, de toon in dit topic is inmiddels normaler geworden en je voelt je toch een tikje schuldig. Dus: Donor zijn na overlijden geeft mij een absoluut nee-gevoel :
- omdat ik graag wil doodgaan wanneer het moment gekomen is.
Dus ik wil niet aan apparaten gelegd worden om de bloedsomloop in stand te houden, terwijl ik dood ben. Ik ben dan dood, dus laat me alsjeblieft 100% dood zijn en schakel apparaten uit.
- omdat ik graag helemaal gecremeerd wil worden.
Het is mijn lichaam waar ik het mijn hele leven mee heb moeten doen, waar ik mijn hele leven goed voor gezorgd heb, daarom wil ik ook graag met dat lichaam gecremeerd worden. Dat vind ik wel zo respectvol.
Daar heb je natuurlijk niet alles over te zeggen. Misschien kom ik wel heel naar aan mijn eind bij een uitslaande brand in mijn woning of iets anders naars waarbij mijn lichaam ernstig verminkt raakt. Maar dat is wat anders als moedwillig in een lichaam gaan snijden omdat je de organen wilt hergebruiken.
En ik weet ook dat je daar aan de buitenkant niks van ziet, want de artsen gaan echt wel netjes te werk en zijn absoluut geen 'slagers'. Ze hebben echt wel respect voor het lichaam, maar heb dan iets meer respect en blijf er vanaf, denk ik dan.
- omdat je voor mijn gevoel niet meer echt je dierbare begraaft/cremeert als er zojuist organen uit het lichaam van die dierbare zijn verwijderd.
Aan wiens graf sta je nu eigenlijk afscheid te nemen als diens lichaam alles behalve compleet is?
- omdat mij een gevoel bekruipt van lijkenpikkerij of lijkschennis.
En dat is het domweg ook: het lijk wordt verminkt. Er wordt van het lijk gestolen.
Misschien omdat dat tot nu toe streng verboden was en er flinke straffen op stonden - ook als de lijkschenner door het jatten van de gouden tanden zijn arme familie in leven hield - , en misschien laat ik me teveel door dat verleden meeslepen, maar ik heb daar grote moeite mee. Een lijk mag je niet gebruiken voor doelen waar dat lijk helemaal niks mee te maken heeft.
- omdat ik de "een lijk is een lijk" gedachte niet deel.
Een lijk was daarnet nog een levend iemand. En niet zomaar een levend iemand, iemand die jou waarschijnlijk erg dierbaar was. Dus niet enkel een dood lichaam. Maar een lichaam verbonden met een hoop emoties, waardoor ik het niet kan zien als iets waar dus best in gesneden mag worden.
- omdat de nabestaanden een levend uitziend lichaam zien gaan en na de operatie een echt lijk terugkrijgen.
Dat lijkt mij erg naar voor de nabestaanden, dat wil ik die van mij niet aandoen. Ze hebben al verdriet genoeg, zeker omdat als orgaandonatie mogelijk is, iemand doorgaans erg plotseling is overleden. (Dit is niet mijn belangrijkste argument trouwens, maar het speelt wel mee.)
- omdat orgaandonatie nog altijd een hoop kunst- en vliegwerk inhoudt.
Bij een orgaan moet een geschikte ontvanger gezocht worden, met dezelfde bloedgroep en dergelijke, anders gaat het geheid mis. Maar zelfs dan gaat het nog wel eens mis, moet de ontvanger voortaan altijd anti-afstotingsmedicijnen slikken en gaat het orgaan niet de rest van zijn leven mee. Daardoor krijg ik het idee dat we misschien toch iets aan het doen zijn wat we beter zouden kunnen laten. (Ook geen hoofdargument, maar iets waarvan ik hoop dat er een hoop onderzoek naar wordt gedaan.)
Ik hoop dat het nu een beetje duidelijk is.
Ik denk niet dat ik erg veel zin heb om op vragen die dit verhaal misschien oproept uitgebreid in te gaan. Volgens mij is dat eerder in dit topic al ruimschoots gebeurt. Maar zeg nooit nooit, want in 1e instantie had ik ook absoluut geen zin om dit verhaal te typen en ik heb het nu dus toch gedaan.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 14 augustus 2008 om 22:12
Ik vertelde heel simpel -- ook om je een beetje te geruststellen -- dat als je dood bent, je niets meer ziet en voelt. Dit komt omdat het centrale zenuwstelsel zich nu eenmaal in een levend lichaam dient te bevinden om te kunnen werken. Dat heeft bijzonder weinig met een god te maken. Het is niets meer of minder dan een constatering die al eeuwenlang bekend is.
Of ik 'een geest heb' ligt aan wat je onder een geest verstaat. Het enige dat vaststaat is dat je tijdens het leven allerlei dingen voelt en leert. Dat gebeurt via de zintuigen. Als je dood bent, werken die zintuigen niet meer. Als er al zoiets zou bestaan als een geest die het lichaam verlaat (want dat is een veelgehoorde uitspraak van mensen die niet willen geloven dat na de dood je er eenvoudigweg niet meer bent), dan weet niemand wat daarmee gebeurt. 1 ding is echter zeker: het lichaam is afgeworpen en niet meer nodig.
Daarom is het als argument om geen orgaan af te staan na je dood niet bijzonder sterk, om een woord als non-argument te vermijden.
