Het is de economie, domoor! (It's the economy, stupid!)

In 1992 won Bill Clinton de Amerikaanse presidentsverkiezingen van Bush sr door een focus op de economie.



Er is sindsdien veel veranderd. We zijn een 'kredietcrisis' rijker, die gepaard ging met wat ogenschijnlijk lichte hobbels op de weg, omdat de overheden de schulden van de banken overnamen.

Eén van de meest opvallende aspecten van die crisis, was dat 'de economen' hem niet aan zagen komen, generaliserend gesproken.



Degenen die die crisis wél aan zagen komen, staan over het algemeen niet te juichen bij de overdracht van de bankenschulden aan de overheden, waarbij met name de VS en Engeland zich dieper dan diep in 'het rood' staken. Forums met economie als thema, zoals Mejudice (economen in debat), en de economenblogs van NRC weren nu 'lezersbijdragen', hebben zichzelf opgeheven, het posten van bijdragen aan strikte 'peer review' regels gebonden, of zichzelf domweg opgeheven. Hoe groot is de kans dat de gevestigde economen de volgende klap opnieuw niet zien aankomen? Of komt er geen volgende klap?

Standard & Poor heeft een waarschuwing afgegeven voor Amerikaanse staatsleningen. En PIMCO, de grootste belegger in staatsobligaties ter wereld, is 'short' gegaan op Amerikaans schuldpapier. Wat dus betekent dat ze gokken op Griekse toestanden in de VS.



Bizar genoeg had dat geen effect op de rente die de VS moet betalen, waar soortgelijke waarschuwingen voor Europese landen onmiddellijk leidden tot spectaculaire stijgingen in de renteopslag. Prachtige hypotheses worden geoffreerd door de gebruikelijke 'pratende hoofden' op televisie, en analisten in economenland. Maar het 'klopt' niet. Het stinkt.

Hiervoor had ik het over 'corporatistische' (politieke) stromingen die 'globalisten' inspireren. Dat corporatisme is niet homogeen, maar in de uitwerking wel anti-democratisch. Vergelijk bijvoorbeeld 'Paars' in Nederland. De politieke, en maatschappelijke discussie wordt erdoor gesmoord. Ook al is dat niet de vooropgezette bedoeling van de deelnemers in de regering.



Actueel zien we twee divergerende stromingen onder degenen die ambities hebben voor een wereldregering. Super rijken als Bill Gates, Warren Buffett, Richard Branson en (met enige reserve) George Soros, bevinden zich in het kamp dat bewondering heeft voor het 'Chinese model'. Wat in eerste aanleg eigenlijk het Japanse-model was, met succes gekopieerd door Taiwan, Zuid-Korea en China. Terwijl Japan zich omver liet lullen door de VS om het te laten varen, en in te ruilen voor vrijhandel naar Angelsaksisch model (Washington consensus). Het model lijkt maatschappelijk sterk op het 'poldermodel' waar 'Paars' in ons land economisch gezien eer mee heeft ingelegd. Alleen was de weg erheen voor de eerder genoemde landen uiteraard anders, dan voor ons land. In de wereldpolitiek wordt deze stroming gesteund door wat wij nu de 'BRICS'-landen noemen. Aansprekende namen in de wereld van de economen die deze kant op neigen: Nobel-prijs winnaars Jan Tinbergen, Joseph Stiglitz en Paul Krugman, en verder voornamelijk economen met een 'Aziatische' achtergrond.



Het andere kamp drijft op de ambities van wat Eisenhouwer het 'militair industrieel complex' noemde. 'Big Oil', 'Big Pharma', en een keur aan bedrijven dat verdient aan oorlogvoering. Hun ambities zijn verwoord in de verklaringen van 'PNAC', waar ik al verschillende malen naar heb verwezen. En hoewel ze zich presenteren als voorvechters van democratie, zijn ze tot op het bot 'fascistisch', zoals de partij van Benito Mussolini dat als ideologie propageerde. Ze manipuleren op grote schaal, en weloverwogen, om hun doelstellingen te bereiken. Waarbij ze 'nationalistische' stromingen gebruiken om het 'grotere plaatje' te helpen realiseren. Hun kracht is, naast het grote geld, een relatief onopvallende rol in de 'tweede lijn', waar ze controlerend zijn binnen geheime-/veiligheidsdiensten, op de knooppunten van de wereldwijde geldstromen, en in de media.



Waar de eerste groep neigt tot argumenteren, en het geven van het goede voorbeeld, om hun zaak te bevorderen, neigt die tweede groep tot het mijden van de schijnwerpers. Ze zoeken die alleen op met noodzakelijke publieke initiatieven (zoals PNAC), om 'momentum' te scheppen, waarbij het 'collectief' zo breed mogelijk wordt getrokken, maar buiten democratische toetsing wordt gehouden.



Binnen die laatste goep zitten 'vreemde snuiters', die werkelijk nergens voor terug lijken te schrikken. En de impliciete suggestie in het PNAC-document, dat de wereld een 'Pearl Harbor event' nodig had, vóór '9/11' en '7/7', heeft 'conspiracy theorists' beslist geholpen hun bedenkingen geloofwaardiger te maken.

Toch heb ik niet de indruk dat er binnen die groep een duidelijke leiding is die de koers uitzet. Maar die ambitie is er zeker!

Laura, welke van die producten die de VS produceren, kun je eten? Of houden je warm, en droog? En sterker nog: Heb je enig idee waar die producten, die jij moeiteloos identificeert als 'Amerikaans', daadwerkelijk van de 'lopende band' rollen?

Zelfs software wordt wel gepatenteerd in de VS, maar de mannen en vrouwen die de 'codes' schrijven, zitten in India of China.



Je hebt gelijk dat de VS de 'graanschuur' van de wereld is. En weet je hoe dat komt? Omdat dat graan ZWAAR wordt gesubsidieerd. En wie hoest die subsidie op, als de Dollar valt? Niet de Amerikaanse belastingbetaler. Dat lijkt mij helder.



Vergis je overigens niet: Ik ben BESLIST niet 'anti Amerikaans'! Ik zou zelfs zeggen: Het tegenovergestelde! Ik kom er niet alleen graag, en vind het een schitterend land. Maar de 'basic spirit' spreekt mij bijzonder aan. Het is niet voor niks dat ik hier op het forum vrij regelmatig verwijs naar de 'Declaration of Independence' als voorbeeld voor overheden, tot op de dag van vandaag.

quote:Laura80 schreef op 19 april 2011 @ 21:15:

Kennelijk zijn er redenen om vertrouwen te hebben in het vermogen van de overheid van de VS om in de toekomst haar schulden weer af te lossen. Helaas ben ik geen miljonair, maar als ik zou moeten kiezen tussen geld beleggen in Amerikaanse of Griekse staatsobligaties kies ik toch voor de Amerikaanse. Waarom? De Verenigde Staten zijn al sinds hun oprichting een dynamisch land dat al wel vaker verrassend sterk uit crises naar voren is gekomen. Griekenland daarentegen is een in economisch opzicht nogal ingedut en slecht bestuurd gebied, met te veel ambtenaren, een te grote overheid en een te onbeduidend bedrijfsleven.Het omgekeerde hier. De totale economie van de EU is net iets GROTER dan die van de VS. Maar een 'provincie' (State) als Griekenland is onwaarschijnlijk veel kleiner dan Californië. Beiden zijn 'technisch' (praktisch) failliet, en Californië al langer dan Griekenland. Naast DAT gegeven, is de EU 'technisch' redelijk gezond, economisch gesproken. Dus Griekenland redden is slechts een kwestie van politieke wil. Maar voor de VS ligt dat wel even anders! Naast dat Californië (en nog een hele reeks andere staten, counties en steden), failliet zijn, is de VS er OOK nog eens slechter aan toe dan Griekenland. Als je de schulden afzet tegen het nationaal inkomen.



In mijn visie gaat de VS zeker 'onderuit', terwijl Griekenland met gemak gered kan worden. Het perverse is, dat de 'PNAC-richting' inmiddels 'alles-of-niks' speelt, en achter de schermen de EU het leven knap lastig maakt, om de kans dat de Euro de plek van de Dollar in gaat nemen, te verkleinen. Driftig geholpen door (ogenschijnlijk) 'nationalistische' partijen in Europa. Liever samen ten onder, dan 'tweede (of derde) viool spelen', nadat de rook is opgetrokken.



De Europese burger zou wat duidelijker verteld moeten worden wat er met zijn pensioen, en spaargeld, en welvaart gebeurt als Griekenland NIET wordt geholpen. En als dat samenvalt met een val van de Dollar, dan zijn we meteen in een keer klaar. Dan kunnen we geschiedenisboekjes gaan schrijven, over hoe mooi het was.........

quote:Seymour schreef op 20 april 2011 @ 06:55:

Jubilee, is dan de enige oplossing (kwijtschelden van schulden)? Of gaan alle mensen de VS verlaten?



Nee, geen kijk op dat alle mensen de VS zouden verlaten als de Dollar door het ijs gaat. Het is ook knap lastig te voorspellen welke vorm zo'n gebeurtenis aan zou nemen. Je kunt echt de meest uiteenlopende scenario's bedenken.



In theorie zou het zo kunnen zijn dat de VS van de ene op de andere dag zeggen: Okay, dat was de Dollar. Die is niks meer waard. En nu gaan we verder met de Rallod, onze nieuwe munt. Dan staat iedereen, van klusjesman tot multibillionair, in een keer op 'nul'. Maar ik geef je op een briefje dat die multibillionair tijd krijgt om zijn Dollars om te wisselen naar Euros, of Goud en andere 'commodities'. Effectief betekent zo'n stap dat 'Jan met de Pet' naar zijn spaargeld en pensioen kan fluiten. Maar dat de schuld op zijn huis en zijn auto 'geconverteerd' wordt.

De partijen die dan, naast 'Jan met de Pet' achter het net vissen, zijn Centrale Banken en particuliere buitenlandse financiële instellingen met grote Dollar-reserves.



Er zijn echter nog andere, minder dramatische scenario's mogelijk. En als de politieke wil er is, kan het zelfs zo zijn dat 'partijen' die het meest geprofiteerd hebben van het opjagen van de schuldenberg, de zwaarste lasten dragen. Maar 'don't hold your breath!'



In sommige gebieden in de VS zie je iets interessants ontstaan. Daar is sluipend een alternatief voor de Dollar op lokaal niveau ontstaan, naar het idee van 'airmiles', zeg maar. Verhandelbare 'bonuspunten' die in een regio als betaalmiddel worden geaccepteerd.



De mate waarin die Dollar-kwestie pijn gaat doen, in de VS, en elders, staat of valt met tijdige onderkenning, en de bereidheid om te onderhandelen over een oplossing. Je kunt je voorstellen dat als de VS zeggen: ' Sorry, de Dollar is niet meer. Het wordt nu de Rallod', dat de landen met de grootste Dollar reserves dan ook zeggen: 'Sorry, maar jullie patenten en bezit worden dan bij deze geconfiskeerd'. En zoals ik al zei, drijft de Amerikaanse economie op wapenproductie en het leveren van 'diensten'. Dat laatste is dan het verzilveren van patenten en het uitbaten van investeringen buiten de VS. Dat gaat in de VS geweldig zeer doen.

Inmiddels schrijven ook de 'serieuze' media over de labiliteit van de Dollar. Zij het in meerderheid om die waarschuwing van Standard & Poor's te interpreteren. De 'uitleg': 'Schot voor de boeg' overheerst. Persoonlijk zie ik het meer als 'indekken'. Nadat de 'rating agencies' gemist hadden dat er aan de handel in 'CDO's' (gebundelde Amerikaanse hypotheken) enorme risico's kleefde, waardoor ze die hele kredietcrisis nooit aan zagen komen, wil S&P niet opnieuw voor schut gaan als binnenkort de markt voor Amerikaanse staatsleningen onderuit gaat.



Wat Griekenland de kop kostte, was de openbaring dat de Rechtse regering voor de huidige Socialistische, er een zooitje van had gemaakt. De totale schuld bleek vele malen hoger dan de gepubliceerde schuld. Onder leiding van een Amerikaanse bank waren de Grieken stevig in het pak genaaid.

Maar het formele begrotingstekort van de VS, 1.417 MILJARD Dollar is in feite (zonder trucs) ook 2.080 MILJARD Dollar. Zestig procent meer, liefst.



Nadat de orthodoxe manieren om de economie te stimuleren waren uitgeput, schakelden de VS en UK (vooral die twee), over op onorthodoxe manieren: Geld bijdrukken. Als middel om de interne vraag te stimuleren, en zo de werkgelegenheid weer op peil te brengen, heeft het niet gewerkt. Banken hebben het opgeslurpt, het gratis geld uitgezet tegen rente. Of er Amerikaanse Obligaties mee gekocht, die ze twee weken later, met een premium, bij de FED parkeerden. Waardoor er ook via deze weg nog meer geld de financiële markten binnen stroomde. De banken de winsten, en de burger (via de Staat) de lasten, MOET een keer fout gaan.

quote:Seymour schreef op 21 april 2011 @ 22:37:

Een scenario die ik ook wel eens hoor, is dat de dollar valt en dat de VS dan samengaat met Mexico en Canada, maar ik mis heel veel tussenstappen en de tijdsopbouw in die redenering (en snap het dus niet).



Maar een persoonlijk vraagje, Jaap. Neem jij maatregelen om pensioenen aan te vullen? Ik geloof ook niet in een Een Pensioen als enig inkomen nadat ik stop met werken. Dat deden mensen tot voor kort wel.Veel zal afhangen van de 'manier waarop' de Dollar valt. Als hij echt VALT, van de ene op de andere dag, bij wijze van spreken, is de schade aan de wereldeconomie niet te overzien. Dat is anders als deze pauze, die is bereikt door volop lapmiddelen in te zetten, en leugens te verspreiden om onrust te voorkomen, 'achter de schermen' is gebruikt om op 'moment X' een 'inclusieve' oplossing te presenteren die wereldwijd breed wordt gedragen.

Voorzover ik kan zien, is dat laatste (nog) niet het geval. De BRICS landen lijken zich wel voor te bereiden. En eerder waren er ook geruchten dat Frankrijk en Duitsland met die BRICS landen samenwerkten, buiten de VS en Engeland om, teneinde tenminste een 'plan' te hebben voor het geval het mis gaat. De grootschalige hulp van China aan de Eurozone, om Staatsschuld van PIGS landen (Portugal, Ierland, Griekenland en Spanje) op te kopen, en zo de Euro in leven te houden, was in die zin hoopgevend. Maar het 'Libië-avontuur' trekt beslist een zware wissel op die, relatieve, solidariteit. Dat 'Libië-avontuur' is een 'alle geld op zwart'-actie van degenen die dat 'Project for a New American Century' steunen, als je het mij vraagt. Hoewel je het ook cynisch zou kunnen benaderen, en het zou kunnen zien als: 'Give them some more rope, and they will hang themselves!' De uitgaven voor militaire expedities wegen 'het Westen' als een molensteen om de nek, terwijl het water 'ons' (economisch gezien) al tot de lippen komt.

De analogie met het Afghanistan-avontuur en het roemloze einde van de Sovjet-Unie dringt zich hier op. De VS lokten de Sovjet-Unie dit militaire avontuur binnen, met de vooropgezette bedoeling dat de Sovjet-Unie dood zou bloeden op de kosten.



Voor individuele burgers is het doorgaans bijna onmogelijk om zich in te dekken tegen de gevolgen. Voorzover men spaargeld heeft, zit het vast in fondsen waarvan de beheerders, en de overheid, bepalen hoe het belegd dient te worden. Een Nederlands pensioenfonds dat volop GOUD kocht, werd door de Nederlandse bank gedwongen het weer af te stoten. Maar dat de goudprijs, ondanks dit soort interventies, en de grootscheepse dumping van goud door 'Westerse' overheden, inmiddels alle records doorbreekt, is niet voor niks. (Fysiek goud is inmiddels schaars. Beleggingsrekeningen in 'goud' zijn niet meer dan papieren beloften. Groot 'Icesave-gehalte').



Begrijp mij goed: Ik ben totaal NIET in de wieg gelegd voor 'doemdenker'. Wat anderen daarover ook te zeggen mogen hebben. Maar ik steek mijn kop niet in het zand. Toen ik dit topic opende, regende het opmerkingen in de trant van: 'Probeer het nog eens als ik in de stemming ben'. Ik vind dat intrigerend. De topics die het best lopen op forums, inclusief dit forum, zijn de 'horror-stories'. 'Nieuws' dat je niet wijzer maakt. Het is gebeurd, en hoeveel pagina's tekst je er ook aan wijdt, de doden wek je niet meer tot leven. En de angst die zo wordt opgekweekt verlamt het denken over zaken waar we, tenminste in de democratische theorie, wél invloed op uit kunnen oefenen. En die, als het beeld dat ik hier schets bewaarheid wordt, de generaties die nog een heel leven voor zich hebben, maar zeker ook de gepensioneerden, massaal in de misère zal storten.



Hoe machtig is de individuele 'pen' om dat schrikbeeld te voorkomen? Niet écht machtig, vrees ik. Maar als het onderwerp wekenlang bovenaan zou staan op de forum-hitlijst, moeten politici en economen toch een keer wakker worden, zou je zeggen?

quote:fransoise schreef op 22 april 2011 @ 09:51:

Het was hier net op de radio. Jaap's verhaal werdt van voor na achter verteld. Het enige wat er aan toegevoegd werdt was dat de Sates niet zomaar om kunnen vallen omdat teveel landen de VS nodig hebben. Het is de grootste economie en hoe ziek ook, China blijft graag geld lenen aan de states..



Iets wat Europa minder graag doet aan Griekenland etc...



China, Rusland, Japan en de oliestaten in het Midden Oosten, met Saoedi Arabië voorop, bezitten fenomenale 'reserves' in Dollars. Dat komt deels (Rusland en de oliestaten) door de afspraak die Kissinger in de jaren zeventig met Koning Fahd maakte over het exclusief leveren van olie (door 'OPEC') tegen Dollars. En voor Japan en China heeft het te maken met het 'op krediet' leveren van gebruiksgoederen.

Deze landen zijn eigenlijk (economisch gezien) eigenaar van de VS. Zoals de bank eigenaar is van je huis, als je dit volledig met hypotheek (geleend geld) hebt belast.

Net als in die particuliere situatie, heeft 'de bank' er niet direct baat bij jou uit je huis te zetten als je de hypotheekrente niet meer volledig kunt betalen. Anderzijds moet 'de bank' wel het idee hebben dat aan die situatie een eind zal komen. Anders kunnen ze toch beter jou uit je huis zetten, het verlies voor lief nemen, en het huis aan een nieuwe eigenaar verkopen.



Complicerende factor hier is, dat er dus meerdere 'banken' zijn, elk met individuele belangen. En dat de eigenaar van het huis een nogal oorlogszuchtig typ is, die zich recent heeft ontwikkeld tot een feodaal landheer, die zich op het standpunt stelt dat die 'boeren' schatplichtig zijn. En als ze niet betalen, hij zijn leger er op afstuurt.

Aan lakkeien die zijn voeten likken (de Cameron's Sarko's en Rutte's van deze wereld) geen gebrek. Maar hoe sterk is hun loyaliteit? Vechten ze voor hun Heer en Meester tot de dood?

Laura, ik ben beduusd van je reactie. De VS bemoeit zich wereldwijd overal mee. Dat ze Sarkozy op het podium hebben getrokken, heeft twee redenen, in mijn beleving. Ten eerste had Sarkozy een 'Wag the Dog'-momentje nodig om nog kans te maken zijn steeds verder wegslippende populariteit in Frankrijk een nieuwe impuls te geven. (Schijnt niet te lukken).

En ten tweede is een voortrekkersrol van de VS zo'n beetje een doodskus in de Arabische wereld. Om die reden werd ook, helemaal in het begin van het Libische conflict, het gerucht verspreid dat Gaddafi huurlingen het vuile werk op liet knappen, en dat die getraind en bewapend waren door Israël. Allemaal 'beeldvorming'. Maar wie neemt dat nog serieus, nu de VS ook hun 'drones' inzetten, en Hillary Clinton vooraan staat bij het uitdelen van de lakens?



Het economische verhaal dat jij op school hebt geleerd, daar klopt werkelijk geen hout van. En ik weet niet eens waar ik moet beginnen om je dat duidelijk te maken. Lees DIT eens op je gemak door, als je tijd hebt.



Los van de BEGROTING, die nog altijd een fenomenaal tekort laat zien, ondanks de reeds torenhoge SCHULD, die inmiddels 100% van het GDP nadert, is er nog de particuliere schuld, en de schulden van al die counties, staten en steden. HIER de 'schuld-klok', met de officiële getallen. ruim 14.000.000.000.000 Dollar overheidsschuld. En 55.000.000.000.000 Dollar totaal.



De rode getallen zijn 'slecht nieuws'. Kijk eens een paar van de kopjes boven die rode getallen, en schrik je kapot! En dat zijn dan de officiële getallen. Er zijn ook berekeningen die de totale schuld niet op 55 triljard zetten, maar 10 triljard hoger.

Maarten Schinkel heeft uitgerekend dat Nederland liefst 17 miljard Euro is misgelopen door haar goudvoorraad te verkopen, en de opbrengst te beleggen in Amerikaanse Staatsobligaties. Dat is dus het gehele bedrag dat Rutte wil bezuinigen. En die misser kan nog aanzienlijk kostbaarder worden als die Dollar écht door het putje gaat.

Ook het VK heeft haar goud grotendeels verkocht. Landen die het behielden waren er ook: Duitsland en Italië. En dankzij het conservatisme van de Duitsers, mogen wij nou stoer doen tegen de Europese landen die hun boekhouding niet op orde hadden.

Laura, ik heb stellig de indruk dat je het niet wil zien. En persoonlijk kan ik mij daar absoluut niet over opwinden. Ik zou alleen willen dat er een soort afreken-module was, waardoor de keuzes ook gevolgen zouden hebben. Beetje naar analogie van wat de regering nu met de pensioenen zegt te willen. Al is dat natuurlijk een verkooppraatje in hun geval. Want het laatste wat ze willen, is dat de individuele burger zelf mag bepalen waarin zijn gespaarde pensioengelden worden belegd. Zoals het voorbeeld wel laat zien van die ingreep van DNB, toen een pensioenfonds stevig goud inkocht. Maar wel die pensioenen korten als die ingreep dat fonds straks de das omdoet!



Goud kan ook omlaag, ja. Dat gebeurde onder anderen toen de Centrale banken van Nederland en het VK massaal hun goud verkochten. Maar uiterlijk toen zelfs de meest ingedutte econoom begreep dat er een kredietcrisis was, kon iedereen met elementaire kennis van de economie zien aankomen wat Willem Middelkoop destijds van de toren riep: dat goud de enige veilige belegging was. Zijn gelijk is geen toeval. Of een goeie gok.



De VS is in iets van twintig jaar vijftig procent van haar 'manufacturing' capaciteit kwijtgeraakt. De officiële werkloosheid staat op 9 procent, maar de werkelijke werkloosheid ligt op tussen de vijftien en twintig procent. Afhankelijk van wat je bereid bent als werkloosheid mee te tellen. In de VS ben je niet werkloos als je twee uur per week werkt. En als je geen recht meer hebt op een uitkering, verdwijn je ook uit de statistieken.

Een veel te groot deel van de werkgelegenheid wordt gedekt door overheidsbanen, net als bij ons. Dat levert het land niks op, maar kost het land. Door slim te schuiven met de parameters die bepalend zijn voor het Gross Domestic Product wordt een deel van deze 'productie' nietemin meegerekend als 'batig'. Een groeiend aantal mensen krijgt door hoe hier in feite 'Madoff-in-het-groot' aan het werk is. Maar dat betekent niet dat ze dat ook meteen wereldkundig maken. Dat soort kennis is miljarden waard!



De enige markt waarin de VS met kop en schouders boven elk ander land uitsteekt, is de wapenproductie. Het 'militair industrieel complex' dus. Als exportproduct heeft het al geruime tijd geleden zijn aantrekkingskracht verloren. Dat wij ons steentje blijven bijdragen, door miljarden te pompen in de JSF en wapens te kopen om Libiërs te kunnen omleggen, is een perversie. Alleen al daarom is het jammer dat Fortuyn door die halve gare is omgelegd. Want Fortuyn was wel machtsgeil, maar dat die JSF niets meer is dan subsidie voor een Amerikaanse industrie die geen bestaansrecht meer had, dat zag hij goed.

De druk van 'Atlantische' economen op 'Europa' om voor Griekenland, Portugal en Ierland tot een 'schuldsanering' te komen, blijft onverminderd groot. De reden lijkt mij kristalhelder. De VS, die er erger aan toe is dan die drie Europese landen, hoopt vurig op zo'n precedent. En doet er ook alles aan om het af te dwingen. Het zou hen de vrije hand geven om ook tegen de houders van hun Staatsschuld te zeggen: 'Jammer, maar helaas!'



Vanuit dat perspectief mocht Pieter Korteweg, tegenwoordig 'vice chairman' van 'private equityhuis' Cerberus, in NRC een lans breken voor het saneren van de Griekse, Portugese en Ierse Staatsschuld. Ik ben het niet met hem eens. Dat wil zeggen: Ik denk dat 'Europa' GEK is als ze de investeerders in Staatsschuld van die landen (voornamelijk Europese banken en de Chinese overheid, inmiddels) een 'haircut' geeft op deze manier. Dat die Europese banken nodig langs de kapper moeten, daar ben ik het wel mee eens. Maar niet op DIE manier!

Beter is het, om die Staatsschuld als 'BV Europa' te saneren tot een dragelijke last. Met gruwelijk precieze afspraken over wat DAARNA nog aan vrijheid rest voor nationale overheden, boekhoudkundige gesproken. En die 'haircut' voor die pompeuze banken op een andere manier in het vat te gieten.



Dit is niet alleen de betere optie vanuit het solidariteitsprincipe, en het idee dat de 'Nationale' overheden niet 'nationaler' zijn dan de afzonderlijke staten van de VERENIGDE Staten. Het is, denk ik zomaar, per saldo ook nog eens schofterig veel goedkoper. Want die 'haircut' op basis van de sanering van Griekse, Portugese en Ierse schulden, dat overleven de Europese banken en overheden nog wel, met wat duwen en trekken. Maar die 'haircut' die ons vervolgens door de strot wordt gewrongen als de VS zegt: 'Sorry, maar helaas...!', dat betekent armoede hier.

Ook de 'Outlook' voor de Japanse munt is 'negatief'. Als formele reden wordt gegeven dat de kosten van de wederopbouw, na de aardbeving en tsunami, de munt onder druk zetten. Maar dat zorgt wel voor enorme economische activiteit, en biedt (theoretisch) ook kansen om de concurrentiekracht van Japan juist te verbeteren.

Wat wél 'negatief' is, is de vermoedelijk verwoestende uitwerking van Fukushima op de visindustrie in Japan. Tenzij ze de normen voor radioactieve isotopen in voedsel gelijke tred laten houden met de besmetting. (Kunnen ze nog leuk besparen op de straatverlichting, met al die lichtgevende Japanners ).



Maar daarnaast bulkt Japan ook van de Dollars. Terwijl hun staatsschuld tweehonderd procent van het GDP bedraagt! Een kast vol dollars, en een hypotheek op je 'huis' van 200%, dat is geen goeie combi. (De Griekse staatsschuld kan oplopen tot 150 % van het GDP, en wordt alom als 'onhoudbaar' gezien).



Japan verloor onlangs de 'nummer 2' positie op de wereldranglijst van grootste economieën al aan China. Maar 'nummer 1' en 'nummer 3', innig verweven met elkaar, die samen verzuipen, dat levert een economische tsunami op waar die fysieke in Japan een 'walk-in-the-park' bij was. Dat soort catastrofes levert geen 'lekkere' griezeltelevisie op, maar angstaanjagend is het zéker!

Laura: En nu de FEITEN.

De Euro blijft stijgen tegen de Dollar. Handelaren verkopen de Dollar massaal. Als regel dempen Centrale Banken, zoals de ECB, de BOJ, BoE, dergelijke koersfluctuaties door massaal Dollars te kopen. Geen goed idee als die Dollar 'struikelt, en valt', uiteraard. Maar wie knippert het eerst met z'n ogen?



De werkgelegenheidsontwikkeling liet een onverwachte groei van de werkloosheid zien, waar een afname werd verwacht. De economische groei is er nog wel, maar neemt ook af. De inflatie stijgt spectaculair. In het bijzonder door explosief stijgende voedsel- en brandstofprijzen. Het tekort op de lopende begroting vereist opnieuw maatregelen, maar een verhoging van het wettelijk schuldplafond is nog niet in zicht. Verhoging van de belastingen is voor Republikeinen onbespreekbaar. En zowel Republikeinen als Democraten (een handjevol 'Tea Party' sympathisanten uitgezonderd) steunen de zich steeds verder uitbreidende oorlog tegen Libië, naast de al zwaar op de begroting drukkende oorlog tegen Irak en Afghanistan. Waarbij die laatste zich ook steeds meer uitspreid richting Pakistan.



Ik ben blij dat ik niet in Obama 's schoenen sta!