Actueel
alle pijlers
Invriezen eicellen: moederschap op 45 jaar?
maandag 30 augustus 2010 om 14:28
Invriezen eicellen belooft moederschap op 45 jaar. Heeft u daar bezwaar tegen?
Vrouw, 35 jaar, geen partner, maar wel een kinderwens? Haast u niet, want het AMC is voornemens eicellen in te vriezen van vrouwen die het ouderschap zeker willen stellen.
De aankondiging van dat voornemen, vorig jaar november, leidde tot een maatschappelijke discussie. De critici stelden dat het niet ‘natuurlijk’ is om de vruchtbaarheidsperiode op te rekken en dat de risico’s niet aanvaardbaar zijn, omdat het om gezonde vrouwen gaat. Ook zouden oude moeders maatschappelijk ongewenst zijn en bovendien de inspanningen om jong moederschap te stimuleren teniet doen.
Jet Bussemaker (PvdA), destijds staatssecretaris Volksgezondheid, ging daarom te rade bij ethicus Wybo Dondorp (Universiteit Maastricht) en hoogleraar voortplantingsgeneeskunde Jan Kremer (UMC St Radboud), die namens de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie & Gynaecologie (NVOG) en de Vereniging voor Klinische Embryologie (KLEM) een standpunt formuleerden. Vanmiddag vegen zij op de opiniepagina de kritiekpunten van tafel.
Allereerst wijzen ze op de IVF-praktijk. “Bij het merendeel is natuurlijk vruchtbaarheidsverlies de meest waarschijnlijke reden waarom zij op IVF zijn aangewezen”, aldus Dondorp en Kremer. En de risico’s bij invriezen (vitrificatie) zijn ook niet zo groot als wordt aangenomen. Het belang om niet kinderloos te blijven moet voorop staan, aldus de wetenschappers. En niet de medische-indicatie. Dat geldt wat hun betreft ook voor de maatschappelijke inspanningen om de gemiddelde leeftijd waarop moeders hun eerste kind krijgen te verlagen. Dat mag geen reden zijn om een individuele kinderwens niet te vervullen.
Tot slot stellen Dondorp en Kremer wel een grens: 45 jaar. Dat is dezelfde grens die nu ook al geldt voor voortplanting met donoreicellen. Op je zestigste moeder worden vinden Dondorp en Kremer dus ook te ver gaan.
Wat vindt u? Deelt u het standpunt van de ethicus en de hoogleraar voortplantingsgeneeskunde? Of vindt u dat er aan de levenscyclus, zoals die door de natuur bedacht is, niet gesleuteld mag worden?
Wat vindt u? Deelt u het standpunt van de ethicus en de hoogleraar voortplantingsgeneeskunde? Of vindt u dat er aan de levenscyclus, zoals die door de natuur bedacht is, niet gesleuteld mag worden?
Vandaag gelezen op nrc.nl ( http://weblogs.nrc.nl/exp ... eft-u-daar-bezwaar-tegen/ ). Het is natuurlijk geen nieuwe discussie meer, en allicht mis ik zo snel een topic (of meerdere) waar hier allang over is gediscussieerd. Maar, wat vinden jullie? De titel van het artikel vind ik wat overdreven, nu de grens immers is gesteld op 45 jaar. Enerzijds ben ik het gedeeltelijk eens met Dondorp en Kremer, dat de individuele kinderwens hoog in het vaandel dient te staan. En aanvullend mijn mening dat de overheid zich niet teveel moet bemoeien met hoe mensen hun leven inkleden. Anderzijds heb ik ook een bezwaar tegen het krijgen (nemen/maken?) van kinderen op late leeftijd, met name omdat ik het niet eerlijk vind tegenover die kinderen.
Pfoe, sorry, ik merk dat ik mijn standpunt nog niet zo goed kan verwoorden, komt wellicht later nog . Ik ben ook erg nieuwsgierig naar jullie mening! Dus, sluit niet helemaal aan op de inhoud van het artikel, maar: een (eerste) kind na je 40ste door IVF en invriezing van eicellen ruim voor die leeftijd, enkel met het oog om het moederschap uit te stellen, ja of nee? En waarom wel of niet?
Vrouw, 35 jaar, geen partner, maar wel een kinderwens? Haast u niet, want het AMC is voornemens eicellen in te vriezen van vrouwen die het ouderschap zeker willen stellen.
De aankondiging van dat voornemen, vorig jaar november, leidde tot een maatschappelijke discussie. De critici stelden dat het niet ‘natuurlijk’ is om de vruchtbaarheidsperiode op te rekken en dat de risico’s niet aanvaardbaar zijn, omdat het om gezonde vrouwen gaat. Ook zouden oude moeders maatschappelijk ongewenst zijn en bovendien de inspanningen om jong moederschap te stimuleren teniet doen.
Jet Bussemaker (PvdA), destijds staatssecretaris Volksgezondheid, ging daarom te rade bij ethicus Wybo Dondorp (Universiteit Maastricht) en hoogleraar voortplantingsgeneeskunde Jan Kremer (UMC St Radboud), die namens de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie & Gynaecologie (NVOG) en de Vereniging voor Klinische Embryologie (KLEM) een standpunt formuleerden. Vanmiddag vegen zij op de opiniepagina de kritiekpunten van tafel.
Allereerst wijzen ze op de IVF-praktijk. “Bij het merendeel is natuurlijk vruchtbaarheidsverlies de meest waarschijnlijke reden waarom zij op IVF zijn aangewezen”, aldus Dondorp en Kremer. En de risico’s bij invriezen (vitrificatie) zijn ook niet zo groot als wordt aangenomen. Het belang om niet kinderloos te blijven moet voorop staan, aldus de wetenschappers. En niet de medische-indicatie. Dat geldt wat hun betreft ook voor de maatschappelijke inspanningen om de gemiddelde leeftijd waarop moeders hun eerste kind krijgen te verlagen. Dat mag geen reden zijn om een individuele kinderwens niet te vervullen.
Tot slot stellen Dondorp en Kremer wel een grens: 45 jaar. Dat is dezelfde grens die nu ook al geldt voor voortplanting met donoreicellen. Op je zestigste moeder worden vinden Dondorp en Kremer dus ook te ver gaan.
Wat vindt u? Deelt u het standpunt van de ethicus en de hoogleraar voortplantingsgeneeskunde? Of vindt u dat er aan de levenscyclus, zoals die door de natuur bedacht is, niet gesleuteld mag worden?
Wat vindt u? Deelt u het standpunt van de ethicus en de hoogleraar voortplantingsgeneeskunde? Of vindt u dat er aan de levenscyclus, zoals die door de natuur bedacht is, niet gesleuteld mag worden?
Vandaag gelezen op nrc.nl ( http://weblogs.nrc.nl/exp ... eft-u-daar-bezwaar-tegen/ ). Het is natuurlijk geen nieuwe discussie meer, en allicht mis ik zo snel een topic (of meerdere) waar hier allang over is gediscussieerd. Maar, wat vinden jullie? De titel van het artikel vind ik wat overdreven, nu de grens immers is gesteld op 45 jaar. Enerzijds ben ik het gedeeltelijk eens met Dondorp en Kremer, dat de individuele kinderwens hoog in het vaandel dient te staan. En aanvullend mijn mening dat de overheid zich niet teveel moet bemoeien met hoe mensen hun leven inkleden. Anderzijds heb ik ook een bezwaar tegen het krijgen (nemen/maken?) van kinderen op late leeftijd, met name omdat ik het niet eerlijk vind tegenover die kinderen.
Pfoe, sorry, ik merk dat ik mijn standpunt nog niet zo goed kan verwoorden, komt wellicht later nog . Ik ben ook erg nieuwsgierig naar jullie mening! Dus, sluit niet helemaal aan op de inhoud van het artikel, maar: een (eerste) kind na je 40ste door IVF en invriezing van eicellen ruim voor die leeftijd, enkel met het oog om het moederschap uit te stellen, ja of nee? En waarom wel of niet?
woensdag 1 september 2010 om 15:23
en jeanine, ik snap echt de pijn hoor, ik heb echt liters tranen verloren over het verbreken van die relatie. Maar ik ben er inmiddels ook achter dat als een man zegt dat hij nog geen kinderen wil, of het nog niet weet, dat dat 9 van de 10 keer betekent, met jou wil ik ze nu niet. Ik denk dat bij vrouwen de kinderwens veel meer van binnen zit en dat die bij mannen komt als ze de juiste partner hebben gevonden. Mannen willen wel kinderen, ooit, later, maar hebben geen haast.
woensdag 1 september 2010 om 15:26
Jeanine, er is hier trouwens wel een heel mooi topic aan de gang met een boel vrouwen die wel een kindje willen maar geen partner hebben gevonden. Misschien heb je daar ook wel wat aan.
Een aantal hebben zoiets van; dan doe ik het toch alleen (via een donor) en de liefde van mijn leven die ontmoet ik dan later misschien wel.
Niet ideaal, maar als ik jouw verhaal zo lees wordt je van deze situatie ook doodongelukkig.
Wat een slap gedoe van die mannen trouwens, eerst wel willen en dan ineens weer niet.
Een aantal hebben zoiets van; dan doe ik het toch alleen (via een donor) en de liefde van mijn leven die ontmoet ik dan later misschien wel.
Niet ideaal, maar als ik jouw verhaal zo lees wordt je van deze situatie ook doodongelukkig.
Wat een slap gedoe van die mannen trouwens, eerst wel willen en dan ineens weer niet.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 1 september 2010 om 15:32
Dat snap ik, ik wilde achteraf ook dat ik eerder de knoop had doorgehakt. Ik besef ook wel dat ik uiteindelijk zelf de keuze heb gemaakt, om zo lang te wachten. Maar ik wil/wilde zo graag geloven in een hele romantische man die zoveel van me zou houden dat hij niets liever zou willen dan een kindje met mij. Maar goed, tis ook een kwestie van op de (voor mij) verkeerde mannen vallen. Een brave huisvader zou voor mij het beste zijn haha. Maar dat zijn mijn vriendjes op de een of andere manier nooit. En ik moet zeggen dat ik door mijn partners ook wel aan het lijntje wordt/werd gehouden. Dat heb ik dan natuurlijk wel weer zelf toegelaten. En de woorden "nog niet" moeten wat mij betreft per direct verboden worden!!!!!!!! .
Gelukkig ben ik nog niet helemaal te laat, maar ik moet binnen nu en een paar maanden echt stappen gaan ondernemen en keuzes maken, want anders heb ik die straks niet meer.
Gelukkig ben ik nog niet helemaal te laat, maar ik moet binnen nu en een paar maanden echt stappen gaan ondernemen en keuzes maken, want anders heb ik die straks niet meer.
woensdag 1 september 2010 om 15:37
Maleficent, dat topic ken ik en volg ik op de voet, maar toch bedankt voor de tip.
Ik geef mij en mijn vriend nog even de kans en de rust om beiden een voor onszelf weloverwogen keuze te maken. En als het voor hem over een half jaar nog te vroeg is om al aan een kindje te beginnen, dan is alleenstaand moeder wel een optie voor mij. Ik ben me nu nog aan het verdiepen in adoptie of een donor, maar ik ben door schade en schande wel zo wijs geworden dat deze wens opgeven voor een ander voor mij niet gaat werken. Hoeveel ik ook van mijn partner hou.
Ik geef mij en mijn vriend nog even de kans en de rust om beiden een voor onszelf weloverwogen keuze te maken. En als het voor hem over een half jaar nog te vroeg is om al aan een kindje te beginnen, dan is alleenstaand moeder wel een optie voor mij. Ik ben me nu nog aan het verdiepen in adoptie of een donor, maar ik ben door schade en schande wel zo wijs geworden dat deze wens opgeven voor een ander voor mij niet gaat werken. Hoeveel ik ook van mijn partner hou.
woensdag 1 september 2010 om 15:51
quote:jeanine75 schreef op 01 september 2010 @ 15:04:
Ik schrik ook een beetje van de toch soms wel keiharde reacties. Met name als die komt van vrouwen die het geluk hebben wel een kindje te hebben gekregen, en die dus weten hoe bijzonder dat is.
Ik ben 35 en heb al jaren een kinderwens, helaas mijn vorige partner niet. Maar omdat ik van hem hield en hij zei misschien nog wel van gedachten te veranderen ben ik (achteraf) te lang bij hem gebleven. Dat is omdat je niet zo heel makkelijk weggaat bij iemand van wie je houdt, en omdat je altijd de hoop blijft houden dat het toch wel goed komt. Uiteindelijk is onze relatie dus op mijn kinderwens stuk gelopen. (Overigens heeft hij nadat ik een ander had een aantal maanden nadat ik weg was ineens gezegd dat hij toch wel kinderen wilde achteraf. Maar ja dat was dus te laat). Nu ben ik ruim een jaar met mijn nieuwe partner en hij wist van mijn kinderwens en hoe belangrijk die voor me is, hij zei dat hij ook graag kinderen wilde, maar begint het nu ook weer uit te stellen omdat hij nog graag eerst van zijn vrijheid wil genieten. Nu loop ik dus bij een therapeut omdat ik er helemaal kapot van ben dat ik weer met hetzelfde probleem zit. Misschien weer bij iemand weg moeten gaan van wie ik houd, en waar ik dolgraag wil blijven.
In mijn geval is het absoluut geen bewuste keuze, en rationeel gezien had ik al veel eerder weg moeten gaan bij mijn ex. Maar zo makkelijk is het niet, als je van iemand houdt, samen een bedrijf hebt en een huis.
Ik gun mezelf nu een half jaar rust, omdat ik gek wordt van het jarenlang piekeren over het moeten kiezen tussen mijn partner of een kinderwens waarvvan je inderdaad niet weet of hij wel uit gaat komen op het moment dat je je partner verlaat. Over een half jaar neem ik opnieuw een beslissing, tot die tijd probeer ik er zo min mogelijk over te piekeren. En praat ik er niet meer over met mijn partner om hem in die tussentijd ook een keuze te laten maken, zonder dat we steeds ruzie hebben.
Het is allemaal echt niet zo simpel als het lijkt, en mensen kunnen hierover echt heel veel verdriet hebben. Ik had ook nooit gedacht ooit in therapie te hoeven gaan. Ik heb wel meer hele nare dingen meegemaakt in mijn leven zoals het op jonge leeftijd verliezen van een ouder, maar dit hakt er bij mij toch wel heel erg in.
En zeggen dat vrouwen die hun uiterste best doen om toch zwanger te raken, maar een schop onder hun kont moeten hebben en eens iets met hun leven moeten doen. Wat een rotopmerking. Ik doe echt wel wat met mijn leven, ik heb een goed lopend bedrijf, heb heel veel vrienden en een rijk sociaal leven. Ja, ik heb het heel goed, en kan niet alles hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik hier wel heel erg verdrietig over ben.
En ik wil elke behandeling die eventueel nodig is best zelf betalen, maar ik vind wel dat voor de vrouwen die dit niet zelf kunnen betalen deze behandelingen vergoed moeten worden.
Overigens ligt voor mij de grens nu bij 40, daarna geef ik het op. Ook omdat ik anders gek wordt van het blijven hopen, dromen en de teleurstellingen. Maar goed, ik weet natuurlijk nu nog niet hoe ik het dan voel en beleef.En met deze post (hoewel op mij niet van toepassing) ben ik het dus zo eens.. Zo kan het ook nog wel gebeuren dus...
Ik schrik ook een beetje van de toch soms wel keiharde reacties. Met name als die komt van vrouwen die het geluk hebben wel een kindje te hebben gekregen, en die dus weten hoe bijzonder dat is.
Ik ben 35 en heb al jaren een kinderwens, helaas mijn vorige partner niet. Maar omdat ik van hem hield en hij zei misschien nog wel van gedachten te veranderen ben ik (achteraf) te lang bij hem gebleven. Dat is omdat je niet zo heel makkelijk weggaat bij iemand van wie je houdt, en omdat je altijd de hoop blijft houden dat het toch wel goed komt. Uiteindelijk is onze relatie dus op mijn kinderwens stuk gelopen. (Overigens heeft hij nadat ik een ander had een aantal maanden nadat ik weg was ineens gezegd dat hij toch wel kinderen wilde achteraf. Maar ja dat was dus te laat). Nu ben ik ruim een jaar met mijn nieuwe partner en hij wist van mijn kinderwens en hoe belangrijk die voor me is, hij zei dat hij ook graag kinderen wilde, maar begint het nu ook weer uit te stellen omdat hij nog graag eerst van zijn vrijheid wil genieten. Nu loop ik dus bij een therapeut omdat ik er helemaal kapot van ben dat ik weer met hetzelfde probleem zit. Misschien weer bij iemand weg moeten gaan van wie ik houd, en waar ik dolgraag wil blijven.
In mijn geval is het absoluut geen bewuste keuze, en rationeel gezien had ik al veel eerder weg moeten gaan bij mijn ex. Maar zo makkelijk is het niet, als je van iemand houdt, samen een bedrijf hebt en een huis.
Ik gun mezelf nu een half jaar rust, omdat ik gek wordt van het jarenlang piekeren over het moeten kiezen tussen mijn partner of een kinderwens waarvvan je inderdaad niet weet of hij wel uit gaat komen op het moment dat je je partner verlaat. Over een half jaar neem ik opnieuw een beslissing, tot die tijd probeer ik er zo min mogelijk over te piekeren. En praat ik er niet meer over met mijn partner om hem in die tussentijd ook een keuze te laten maken, zonder dat we steeds ruzie hebben.
Het is allemaal echt niet zo simpel als het lijkt, en mensen kunnen hierover echt heel veel verdriet hebben. Ik had ook nooit gedacht ooit in therapie te hoeven gaan. Ik heb wel meer hele nare dingen meegemaakt in mijn leven zoals het op jonge leeftijd verliezen van een ouder, maar dit hakt er bij mij toch wel heel erg in.
En zeggen dat vrouwen die hun uiterste best doen om toch zwanger te raken, maar een schop onder hun kont moeten hebben en eens iets met hun leven moeten doen. Wat een rotopmerking. Ik doe echt wel wat met mijn leven, ik heb een goed lopend bedrijf, heb heel veel vrienden en een rijk sociaal leven. Ja, ik heb het heel goed, en kan niet alles hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik hier wel heel erg verdrietig over ben.
En ik wil elke behandeling die eventueel nodig is best zelf betalen, maar ik vind wel dat voor de vrouwen die dit niet zelf kunnen betalen deze behandelingen vergoed moeten worden.
Overigens ligt voor mij de grens nu bij 40, daarna geef ik het op. Ook omdat ik anders gek wordt van het blijven hopen, dromen en de teleurstellingen. Maar goed, ik weet natuurlijk nu nog niet hoe ik het dan voel en beleef.En met deze post (hoewel op mij niet van toepassing) ben ik het dus zo eens.. Zo kan het ook nog wel gebeuren dus...
woensdag 1 september 2010 om 15:56
quote:arrwen schreef op 01 september 2010 @ 15:21:
Het leven overkomt je? dat vind ik wel een hele passieve manier van denken. En daar ben ik het dus echt niet mee eens. Ik ben meer van het je bent mede verantwoordelijk voor je eigen geluk. En natuurlijk heb je heel veel dingen niet voor het zeggen en gebeuren er dingen waar je geen invloed op hebt, maar te lang blijven hangen bij een partner die geen kinderen wil is je eigen schuld. En ik weet hoe moeilijk het is een dergelijke relatie te verbreken. Maar toch wist ik ook dat ik liever alleen zonder kinderen was en een kans had op kinderen dan met iemand waar ik echt stapelgek op was, maar die nog (dat woordje nog, grrrrr) geen kinderen wilde.
Ik vind dat het leven je overkomt ja. Natuurlijk kun je een aantal dingen zelf regelen, maar ook heel veel dingen niet.
En natuurlijk kun je een relatie gaan verbreken omdat hij die kinderwens (nog) niet heeft. Maar wie zegt je dat je daarna een leuk iemand treft die wél een kinderwens heeft?
En daarbij: mensen zijn veranderlijk. Mijn huidige vriend werd langzaam steeds meer van het "ben er nog niet mee bezig"-type.
Mijn ex-vriend wilde eerst wel kinderen, later toch zeker niet.
De enige gozer die wel kinderen wilde, daar wilde ik geen kinderen mee.
En mijn kinderwens is niet zo hevig dat ik ervoor zou kiezen om in mijn eentje een kind te krijgen. Dat wil en durf ik gewoon niet.
Het leven overkomt je? dat vind ik wel een hele passieve manier van denken. En daar ben ik het dus echt niet mee eens. Ik ben meer van het je bent mede verantwoordelijk voor je eigen geluk. En natuurlijk heb je heel veel dingen niet voor het zeggen en gebeuren er dingen waar je geen invloed op hebt, maar te lang blijven hangen bij een partner die geen kinderen wil is je eigen schuld. En ik weet hoe moeilijk het is een dergelijke relatie te verbreken. Maar toch wist ik ook dat ik liever alleen zonder kinderen was en een kans had op kinderen dan met iemand waar ik echt stapelgek op was, maar die nog (dat woordje nog, grrrrr) geen kinderen wilde.
Ik vind dat het leven je overkomt ja. Natuurlijk kun je een aantal dingen zelf regelen, maar ook heel veel dingen niet.
En natuurlijk kun je een relatie gaan verbreken omdat hij die kinderwens (nog) niet heeft. Maar wie zegt je dat je daarna een leuk iemand treft die wél een kinderwens heeft?
En daarbij: mensen zijn veranderlijk. Mijn huidige vriend werd langzaam steeds meer van het "ben er nog niet mee bezig"-type.
Mijn ex-vriend wilde eerst wel kinderen, later toch zeker niet.
De enige gozer die wel kinderen wilde, daar wilde ik geen kinderen mee.
En mijn kinderwens is niet zo hevig dat ik ervoor zou kiezen om in mijn eentje een kind te krijgen. Dat wil en durf ik gewoon niet.
woensdag 1 september 2010 om 16:01
quote:arrwen schreef op 01 september 2010 @ 15:23:
en jeanine, ik snap echt de pijn hoor, ik heb echt liters tranen verloren over het verbreken van die relatie. Maar ik ben er inmiddels ook achter dat als een man zegt dat hij nog geen kinderen wil, of het nog niet weet, dat dat 9 van de 10 keer betekent, met jou wil ik ze nu niet. Ik denk dat bij vrouwen de kinderwens veel meer van binnen zit en dat die bij mannen komt als ze de juiste partner hebben gevonden. Mannen willen wel kinderen, ooit, later, maar hebben geen haast.
Wat dat betreft ben ik het weer niet helemaal met jou eens. Er zijn ook mannen die er gewoon echt niet mee bezig zijn en die ook nooit de beslissing zullen willen nemen om aan kinderen te beginnen.
Mijn vriend heeft een ex met een kind (niet van hem overigens). Zij vertelde wel eens dat zij niet had verwacht dat er nog een kind zou zijn gekomen als ze samen waren gebleven. Hij is gewoon veel te erg op zijn vrijheid gesteld.
Ik denk dat mijn vriend het vaderschap heel leuk vindt op zich, maar dat hij nooit de (volwassen) beslissing zal willen nemen om voor kinderen te willen gaan. Ik denk dat als het hem overkomt (en of dat met mij is of met eventueel mijn opvolgster mocht de relatie toch ooit uitgaan) dat hij het hartstikke leuk vindt.
en jeanine, ik snap echt de pijn hoor, ik heb echt liters tranen verloren over het verbreken van die relatie. Maar ik ben er inmiddels ook achter dat als een man zegt dat hij nog geen kinderen wil, of het nog niet weet, dat dat 9 van de 10 keer betekent, met jou wil ik ze nu niet. Ik denk dat bij vrouwen de kinderwens veel meer van binnen zit en dat die bij mannen komt als ze de juiste partner hebben gevonden. Mannen willen wel kinderen, ooit, later, maar hebben geen haast.
Wat dat betreft ben ik het weer niet helemaal met jou eens. Er zijn ook mannen die er gewoon echt niet mee bezig zijn en die ook nooit de beslissing zullen willen nemen om aan kinderen te beginnen.
Mijn vriend heeft een ex met een kind (niet van hem overigens). Zij vertelde wel eens dat zij niet had verwacht dat er nog een kind zou zijn gekomen als ze samen waren gebleven. Hij is gewoon veel te erg op zijn vrijheid gesteld.
Ik denk dat mijn vriend het vaderschap heel leuk vindt op zich, maar dat hij nooit de (volwassen) beslissing zal willen nemen om voor kinderen te willen gaan. Ik denk dat als het hem overkomt (en of dat met mij is of met eventueel mijn opvolgster mocht de relatie toch ooit uitgaan) dat hij het hartstikke leuk vindt.
woensdag 1 september 2010 om 16:20
quote:arrwen schreef op 01 september 2010 @ 15:23:
en jeanine, ik snap echt de pijn hoor, ik heb echt liters tranen verloren over het verbreken van die relatie. Maar ik ben er inmiddels ook achter dat als een man zegt dat hij nog geen kinderen wil, of het nog niet weet, dat dat 9 van de 10 keer betekent, met jou wil ik ze nu niet. Ik denk dat bij vrouwen de kinderwens veel meer van binnen zit en dat die bij mannen komt als ze de juiste partner hebben gevonden. Mannen willen wel kinderen, ooit, later, maar hebben geen haast.
Die ervaring heb ik dus ook. Helaas trek ik deze mannen ook aan, omdat ze mij in eerste instantie zien als zelfstandige vrouw van de wereld met een eigen bedrijf. En niet direct de kneuterkont in mij die niets liever wil dan huisje, boompje. beestje. Alhoewel dat voor mijn huidige vriend niet opgaat, want die wist zelfs dat ik mijn vorige relatie heb beeindigd voor die kinderwens, maar hij wil eerst graag nog een bedrijf opstarten, en samen mijn bedrijf groter maken. En ik zou juist met alle liefde alles opgeven voor een gezinnetje. Veel mannen zijn in mijn ogen veel te bang dat ze alle vrijheid kwijt raken door het krijgen van een kindje. En natuurlijk is het dan allemaal anders, maar ik geloof werkelijk dat hij alles wat hij nog graag wil, ook kan realiseren met een kindje. Zowieso omdat ik bereid ben om de meeste zorg op me te nemen.
Op het moment dat mijn ex me na een half jaar huilend opbelde dat hij toch een kindje wilde was ik daar helemaal kapot van. Inmiddels was er tussen ons teveel kapot en was ik helemaal verliefd op mijn nieuwe vriend. Ik vertelde mijn nieuwe vriend wel hoe erg dit me in de war maakte, omdat mijn ex me ineens alles beloofde waar ik al die jaren op had gehoopt en gewacht. Toen zei mijn nieuwe vriend, dat wij samen toch ook gauw een kindje zouden kunnen krijgen, en nu stelt hij ineens allerlei voorwaarden van wat hij eerst allemaal nog gedaan wil hebben. En mijn geduld is zo op nu! Daardoor zet ik hem teveel onder druk, maar ik voel gewoon dat ik niet nog eens jaren kan wachten in onzekerheid.
en jeanine, ik snap echt de pijn hoor, ik heb echt liters tranen verloren over het verbreken van die relatie. Maar ik ben er inmiddels ook achter dat als een man zegt dat hij nog geen kinderen wil, of het nog niet weet, dat dat 9 van de 10 keer betekent, met jou wil ik ze nu niet. Ik denk dat bij vrouwen de kinderwens veel meer van binnen zit en dat die bij mannen komt als ze de juiste partner hebben gevonden. Mannen willen wel kinderen, ooit, later, maar hebben geen haast.
Die ervaring heb ik dus ook. Helaas trek ik deze mannen ook aan, omdat ze mij in eerste instantie zien als zelfstandige vrouw van de wereld met een eigen bedrijf. En niet direct de kneuterkont in mij die niets liever wil dan huisje, boompje. beestje. Alhoewel dat voor mijn huidige vriend niet opgaat, want die wist zelfs dat ik mijn vorige relatie heb beeindigd voor die kinderwens, maar hij wil eerst graag nog een bedrijf opstarten, en samen mijn bedrijf groter maken. En ik zou juist met alle liefde alles opgeven voor een gezinnetje. Veel mannen zijn in mijn ogen veel te bang dat ze alle vrijheid kwijt raken door het krijgen van een kindje. En natuurlijk is het dan allemaal anders, maar ik geloof werkelijk dat hij alles wat hij nog graag wil, ook kan realiseren met een kindje. Zowieso omdat ik bereid ben om de meeste zorg op me te nemen.
Op het moment dat mijn ex me na een half jaar huilend opbelde dat hij toch een kindje wilde was ik daar helemaal kapot van. Inmiddels was er tussen ons teveel kapot en was ik helemaal verliefd op mijn nieuwe vriend. Ik vertelde mijn nieuwe vriend wel hoe erg dit me in de war maakte, omdat mijn ex me ineens alles beloofde waar ik al die jaren op had gehoopt en gewacht. Toen zei mijn nieuwe vriend, dat wij samen toch ook gauw een kindje zouden kunnen krijgen, en nu stelt hij ineens allerlei voorwaarden van wat hij eerst allemaal nog gedaan wil hebben. En mijn geduld is zo op nu! Daardoor zet ik hem teveel onder druk, maar ik voel gewoon dat ik niet nog eens jaren kan wachten in onzekerheid.
woensdag 1 september 2010 om 18:09
quote:ronniemitchel schreef op 01 september 2010 @ 10:43:
[...]
Er zijn ook veel mensen vergeten dat de natuur zijn eigen gang gaat, en je niet zomaar onvruchtbaar bent, veel mensen gaan er van uit dat de kunst en vliegwerk dan maar via de mediche molen moet gaan.
De natuur houd geen rekening met de wensen van de mens.Ach, wat een onzin. Alsof je voor je lol die hele molen ingaat. Je weet duidelijk niet waar je het over hebt.
[...]
Er zijn ook veel mensen vergeten dat de natuur zijn eigen gang gaat, en je niet zomaar onvruchtbaar bent, veel mensen gaan er van uit dat de kunst en vliegwerk dan maar via de mediche molen moet gaan.
De natuur houd geen rekening met de wensen van de mens.Ach, wat een onzin. Alsof je voor je lol die hele molen ingaat. Je weet duidelijk niet waar je het over hebt.
woensdag 1 september 2010 om 18:15
quote:Maleficent schreef op 01 september 2010 @ 12:30:
[...]
Kijk, en dat ben ik niet met je eens.
Het gebeurt niet gewoon, je maakt een keuze.
De keuze om bij een partner te blijven die jou geen zekerheid biedt hierin.
Keuze? Dat je misschien nog niet de persoon bent tegengekomen met wie je kinderen wil? Alsof je dat even met de eerste de beste bakker op de hoek doet!
En dan moet je zeker per se een alleenstaande moeder worden, want owee, straks ben je 35+. Toeslagen, bijstand, weet ik wat allemaal, nee, alsof jullie hier dan weer niet iets te zeiken hebben.
Ik verbaas me over de kortzichtigheid hier zeg.
[...]
Kijk, en dat ben ik niet met je eens.
Het gebeurt niet gewoon, je maakt een keuze.
De keuze om bij een partner te blijven die jou geen zekerheid biedt hierin.
Keuze? Dat je misschien nog niet de persoon bent tegengekomen met wie je kinderen wil? Alsof je dat even met de eerste de beste bakker op de hoek doet!
En dan moet je zeker per se een alleenstaande moeder worden, want owee, straks ben je 35+. Toeslagen, bijstand, weet ik wat allemaal, nee, alsof jullie hier dan weer niet iets te zeiken hebben.
Ik verbaas me over de kortzichtigheid hier zeg.
woensdag 1 september 2010 om 19:42
quote:emaille schreef op 01 september 2010 @ 18:15:
[...]
Keuze? Dat je misschien nog niet de persoon bent tegengekomen met wie je kinderen wil?
...
Ik verbaas me over de kortzichtigheid hier zeg.Je leest het niet goed. Waar het over gaat is dat deze poster wel een partner heeft waar zij kinderen mee wil, maar die partner wil (nog) geen kinderen. Dan kom je voor een hele lastige keuze te staan. Wat is daar nu kortzichtig aan? En ik snap niet dat je me kortzichtig vind, ik heb juist veel vragen gesteld. Lees eerst een topic wat beter.
[...]
Keuze? Dat je misschien nog niet de persoon bent tegengekomen met wie je kinderen wil?
...
Ik verbaas me over de kortzichtigheid hier zeg.Je leest het niet goed. Waar het over gaat is dat deze poster wel een partner heeft waar zij kinderen mee wil, maar die partner wil (nog) geen kinderen. Dan kom je voor een hele lastige keuze te staan. Wat is daar nu kortzichtig aan? En ik snap niet dat je me kortzichtig vind, ik heb juist veel vragen gesteld. Lees eerst een topic wat beter.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 2 september 2010 om 08:33
quote:emaille schreef op 01 september 2010 @ 18:15:
[...]
Keuze? Dat je misschien nog niet de persoon bent tegengekomen met wie je kinderen wil? Alsof je dat even met de eerste de beste bakker op de hoek doet!
En dan moet je zeker per se een alleenstaande moeder worden, want owee, straks ben je 35+. Toeslagen, bijstand, weet ik wat allemaal, nee, alsof jullie hier dan weer niet iets te zeiken hebben.
Ik verbaas me over de kortzichtigheid hier zeg.Dus als alleenstaande moeder kom je per definitie in de bijstand? Rare gedachtengang.
[...]
Keuze? Dat je misschien nog niet de persoon bent tegengekomen met wie je kinderen wil? Alsof je dat even met de eerste de beste bakker op de hoek doet!
En dan moet je zeker per se een alleenstaande moeder worden, want owee, straks ben je 35+. Toeslagen, bijstand, weet ik wat allemaal, nee, alsof jullie hier dan weer niet iets te zeiken hebben.
Ik verbaas me over de kortzichtigheid hier zeg.Dus als alleenstaande moeder kom je per definitie in de bijstand? Rare gedachtengang.
donderdag 2 september 2010 om 09:01
quote:emaille schreef op 02 september 2010 @ 00:38:
Ik denk dat het eerder met het groeiende aantal singles heeft te maken dan met 'kinderwens uitstellen voor carriere'. En met carriere komt ook weer heel veel kijken: gebrekkige kinderopvang etc.
Ik maak er zelf geen gebruik van, maar wat ik van andere moeders hoor, is de kinderopvang helemaal niet zo gebrekkig in Nederland.
Dat is dus de reden om het later te doen ofzo? Ik volg je niet helemaal.
Ik denk dat het eerder met het groeiende aantal singles heeft te maken dan met 'kinderwens uitstellen voor carriere'. En met carriere komt ook weer heel veel kijken: gebrekkige kinderopvang etc.
Ik maak er zelf geen gebruik van, maar wat ik van andere moeders hoor, is de kinderopvang helemaal niet zo gebrekkig in Nederland.
Dat is dus de reden om het later te doen ofzo? Ik volg je niet helemaal.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 2 september 2010 om 09:28
Net weer effe bijgelezen, was een dagje weg. Maar wat een onzin is er af en toe weer voorbij gekomen zeg! Dat je de natuur zijn gang moet laten gaan enzo...
Survival of the fittest... Dus ook geen hulp meer bij bevallingen? Ik bedoel, vrouwen die niet zelf zonder hulp kunnen bevallen zijn immers niet sterk genoeg om te overleven blijkbaar. Die verdienen geen nageslacht. O ja, en ik heb lenzen, dus eigenlijk hoor ik ook niet meer te leven, want het is een beetje lastig jagen zonder goed zicht...
Okee, beetje overdreven allemaal misschien, maar ik heb nog altijd het idee dat we inmiddels in een redelijk moderne wereld wonen en niet meer in de steentijd. Mensen die gaan roepen dat te vroeg geboren kindjes maar gewoon moeten overlijden omdat dat 'de natuur is' moeten maar heel snel hun computertje weggeven en in een hutje op de hei gaan wonen.
Survival of the fittest... Dus ook geen hulp meer bij bevallingen? Ik bedoel, vrouwen die niet zelf zonder hulp kunnen bevallen zijn immers niet sterk genoeg om te overleven blijkbaar. Die verdienen geen nageslacht. O ja, en ik heb lenzen, dus eigenlijk hoor ik ook niet meer te leven, want het is een beetje lastig jagen zonder goed zicht...
Okee, beetje overdreven allemaal misschien, maar ik heb nog altijd het idee dat we inmiddels in een redelijk moderne wereld wonen en niet meer in de steentijd. Mensen die gaan roepen dat te vroeg geboren kindjes maar gewoon moeten overlijden omdat dat 'de natuur is' moeten maar heel snel hun computertje weggeven en in een hutje op de hei gaan wonen.
Alle dieren -behalve de mens- weten dat het leven in de eerste plaats bedoeld is om ervan te genieten. ~Samuel Butler~
donderdag 2 september 2010 om 12:34
quote:emaille schreef op 02 september 2010 @ 00:38:
Ik denk dat het eerder met het groeiende aantal singles heeft te maken dan met 'kinderwens uitstellen voor carriere'. En met carriere komt ook weer heel veel kijken: gebrekkige kinderopvang etc.Sorry hoor, maar de kinderopvang is zeer goed. Mijn kinderen gaan er twee dagen per week heen sinds dat ze baby waren. Inmiddels dus BSO.
Ik denk dat het eerder met het groeiende aantal singles heeft te maken dan met 'kinderwens uitstellen voor carriere'. En met carriere komt ook weer heel veel kijken: gebrekkige kinderopvang etc.Sorry hoor, maar de kinderopvang is zeer goed. Mijn kinderen gaan er twee dagen per week heen sinds dat ze baby waren. Inmiddels dus BSO.
donderdag 2 september 2010 om 12:45
donderdag 2 september 2010 om 12:50
quote:Dana schreef op 30 augustus 2010 @ 17:38:
Ik vind alles best, zolang mensen het zelf betalen. En ja, daarmee bedoel ik ook elke vorm van ivf. Ons zorgstelsel is wat mij betreft bedoeld om mensen die er al zijn te verzorgen of genezen, niet om nieuwe mensjes te helpen creëren voor mensen die kennelijk niet in staat zijn om zelf een invulling aan hun leven te geven.
Interessant wat je zegt.
Waarom maak je een onderscheid tussen verschillende soorten medische hulp?
Als iemand een auto ongeluk krijgt en moet geholpen worden om weer te kunnen lopen met behulp van revalidatie, zeg je dan ook: hij is kennelijk niet in staat om zelf een invulling aan zijn leven te geven?
Ik vind alles best, zolang mensen het zelf betalen. En ja, daarmee bedoel ik ook elke vorm van ivf. Ons zorgstelsel is wat mij betreft bedoeld om mensen die er al zijn te verzorgen of genezen, niet om nieuwe mensjes te helpen creëren voor mensen die kennelijk niet in staat zijn om zelf een invulling aan hun leven te geven.
Interessant wat je zegt.
Waarom maak je een onderscheid tussen verschillende soorten medische hulp?
Als iemand een auto ongeluk krijgt en moet geholpen worden om weer te kunnen lopen met behulp van revalidatie, zeg je dan ook: hij is kennelijk niet in staat om zelf een invulling aan zijn leven te geven?
donderdag 2 september 2010 om 13:17
quote:Tessaa schreef op 02 september 2010 @ 13:12:
[...]
Overbevolking is een exponentieel groeiend probleem. Als je op het gebied van vruchtbaarheid de natuur niet haar ding laat doen, gaat het niet goed met de mensheid. Wie hebben er over xx jaar last van gebrek aan drinkwater, fossiele brandstoffen, weetikveelwat -> juist, onze kinderen. Nu kiezen voor kinderen omdat je koste wat kost moeder wil worden terwijl het eigenlijk door de natuur niet voor je weggelegd is, is niet netjes tegenover je kinderen. Vind ik.
Hee, wat een ONZIN kraam jij uit zeg. Kun je ook maar iets van je beweringen wetenschappelijk onderbouwen??
[...]
Overbevolking is een exponentieel groeiend probleem. Als je op het gebied van vruchtbaarheid de natuur niet haar ding laat doen, gaat het niet goed met de mensheid. Wie hebben er over xx jaar last van gebrek aan drinkwater, fossiele brandstoffen, weetikveelwat -> juist, onze kinderen. Nu kiezen voor kinderen omdat je koste wat kost moeder wil worden terwijl het eigenlijk door de natuur niet voor je weggelegd is, is niet netjes tegenover je kinderen. Vind ik.
Hee, wat een ONZIN kraam jij uit zeg. Kun je ook maar iets van je beweringen wetenschappelijk onderbouwen??
donderdag 2 september 2010 om 13:19
quote:Tessaa schreef op 02 september 2010 @ 13:12:
[...]
Overbevolking is een exponentieel groeiend probleem. Als je op het gebied van vruchtbaarheid de natuur niet haar ding laat doen, gaat het niet goed met de mensheid. Wie hebben er over xx jaar last van gebrek aan drinkwater, fossiele brandstoffen, weetikveelwat -> juist, onze kinderen. Nu kiezen voor kinderen omdat je koste wat kost moeder wil worden terwijl het eigenlijk door de natuur niet voor je weggelegd is, is niet netjes tegenover je kinderen. Vind ik.Ach, als ik de natuur haar gang liet gaan, had ik inmiddels 14 kinderen.... Wat een nonsens zeg...
[...]
Overbevolking is een exponentieel groeiend probleem. Als je op het gebied van vruchtbaarheid de natuur niet haar ding laat doen, gaat het niet goed met de mensheid. Wie hebben er over xx jaar last van gebrek aan drinkwater, fossiele brandstoffen, weetikveelwat -> juist, onze kinderen. Nu kiezen voor kinderen omdat je koste wat kost moeder wil worden terwijl het eigenlijk door de natuur niet voor je weggelegd is, is niet netjes tegenover je kinderen. Vind ik.Ach, als ik de natuur haar gang liet gaan, had ik inmiddels 14 kinderen.... Wat een nonsens zeg...
