Actueel
alle pijlers
Keerzijde 'harde aanpak'
zondag 29 mei 2011 om 23:18
In zijn blog schrijft Folkert Jensma over de 'keerzijde van de 'harde aanpak'. De tekst in de link lijkt mij helder. Herkennen jullie dit? En zien jullie het als een taak voor genoemde betrokkenen om eigenmachtig in te grijpen, om de totale ondergang van gezinnen te voorkomen?
Of moeten we met z'n allen eens tot inkeer komen over die krampachtige pogingen de samenleving tot tien decimalen achter de komma vorm te geven?
Of zeggen jullie: Laat maar doodbloeden dat tuig?
Of moeten we met z'n allen eens tot inkeer komen over die krampachtige pogingen de samenleving tot tien decimalen achter de komma vorm te geven?
Of zeggen jullie: Laat maar doodbloeden dat tuig?
zaterdag 11 juni 2011 om 13:59
Het aantal mishandelingen is toegenomen en is dat ook niet iets wat je leest schering en inslag, ouderen worden gemolesteerd, begrafenisstoet wordt geterroristeerd, je kan een grote mond met een schop toe krijgen mocht je een opmerking op bepaald gedrag hebben, in treinen misdragen jongeren zich, het crimegedrag mag dan gedaald zijn op het gebied van zakkenrollen en inbraken, kan toch wel opmaken uit het stuk dat mishandelingen en inherent gedrag toegenomen is en is dat niet waar wij allen het meeste verbolgen over zijn, het respectloze gedrag in ze zin van schelden, uitdagen,schoppen en slaan naar de zwakkeren, doorrijden na aanrijdingen met de dood tot gevolg , dat soort criminaliteit /verruwing, inbraakjes zijn er altijd al geweest, maar de mentaliteit van het crimineel gedrag van nu niet, Nederland is ernstig verruwt en men spreekt het graag tegen.
Ik sprak laatst mensen die al lange tijd geemigreerd zijn en zich rot schrokken toen ze hier even terug waren.
Ik sprak laatst mensen die al lange tijd geemigreerd zijn en zich rot schrokken toen ze hier even terug waren.
zaterdag 11 juni 2011 om 15:07
quote:ElleMichelle schreef op 11 juni 2011 @ 11:29:
(..)dat betekent dat die kinderen nog niet genoeg opvoeding hebben gehad(..)Maar hoe doe je dat, 'opvoeden'? We draaien in cirkeltjes rond de hete brij. Mensen die centen zat hebben om hun kinderen uit de wind te houden, en ruim zakgeld betalen, dat ze dan weer in kunnen houden als straf, hebben blijkbaar geen benul hoe het is als het geld om kinderen om- of af te kopen ontbreekt.
(..)dat betekent dat die kinderen nog niet genoeg opvoeding hebben gehad(..)Maar hoe doe je dat, 'opvoeden'? We draaien in cirkeltjes rond de hete brij. Mensen die centen zat hebben om hun kinderen uit de wind te houden, en ruim zakgeld betalen, dat ze dan weer in kunnen houden als straf, hebben blijkbaar geen benul hoe het is als het geld om kinderen om- of af te kopen ontbreekt.
zaterdag 11 juni 2011 om 17:34
quote:jaap schreef op 11 juni 2011 @ 15:07:
[...]
Maar hoe doe je dat, 'opvoeden'? We draaien in cirkeltjes rond de hete brij. Mensen die centen zat hebben om hun kinderen uit de wind te houden, en ruim zakgeld betalen, dat ze dan weer in kunnen houden als straf, hebben blijkbaar geen benul hoe het is als het geld om kinderen om- of af te kopen ontbreekt.
Eens met Jaap en daar komt bij dat veel ouders té graag de beste vriend/vriendin van hun kinderen willen zijn.
Ik kan me nog goed herinneren dat wanneer ik weer eens teveel praatjes had dat mijn moeder zei: 'wil je er even om denken dat ik niet je vriendin ben maar je moeder?'
En als ik met de welbekende vraag 'waarom?' zei dan zei mijn moeder: 'daarom.! omdat ik het zeg.!' ik ga met een kind niet in discussie.
En bij het 'wacht maar tot je vader thuis is' wist ik helemaal dat ik beter kon ophouden met etteren en zuigen..
[...]
Maar hoe doe je dat, 'opvoeden'? We draaien in cirkeltjes rond de hete brij. Mensen die centen zat hebben om hun kinderen uit de wind te houden, en ruim zakgeld betalen, dat ze dan weer in kunnen houden als straf, hebben blijkbaar geen benul hoe het is als het geld om kinderen om- of af te kopen ontbreekt.
Eens met Jaap en daar komt bij dat veel ouders té graag de beste vriend/vriendin van hun kinderen willen zijn.
Ik kan me nog goed herinneren dat wanneer ik weer eens teveel praatjes had dat mijn moeder zei: 'wil je er even om denken dat ik niet je vriendin ben maar je moeder?'
En als ik met de welbekende vraag 'waarom?' zei dan zei mijn moeder: 'daarom.! omdat ik het zeg.!' ik ga met een kind niet in discussie.
En bij het 'wacht maar tot je vader thuis is' wist ik helemaal dat ik beter kon ophouden met etteren en zuigen..
zaterdag 11 juni 2011 om 19:00
zaterdag 11 juni 2011 om 20:04
@ superstar..... jij zei, dat je de kinderen dreigde met "wacht maar tot je vader thuis komt".
Dat vind ik persoonlijk zoooooo fout.
Als mijn kinderen iets deden, wat niet door de beugel kon, dan was ik zelf mans genoeg om ze aan te pakken, ik heb mijn kinderen nooit gedreigd met "wacht maar tot".
En daar ben ik achteraf ook heel blij om, want ik werd weduwe, toen mijn kinderen gingen puberen en ik heb ze dus alleen door die periode heen geloodst met vallen en opstaan en ook weleens de politie aan de deur gehad en ze daarop aangesproken, ik ben misschien wel ouderwets, maar...... opvoeden begint thuis, thuis, thuis....
Dat vind ik persoonlijk zoooooo fout.
Als mijn kinderen iets deden, wat niet door de beugel kon, dan was ik zelf mans genoeg om ze aan te pakken, ik heb mijn kinderen nooit gedreigd met "wacht maar tot".
En daar ben ik achteraf ook heel blij om, want ik werd weduwe, toen mijn kinderen gingen puberen en ik heb ze dus alleen door die periode heen geloodst met vallen en opstaan en ook weleens de politie aan de deur gehad en ze daarop aangesproken, ik ben misschien wel ouderwets, maar...... opvoeden begint thuis, thuis, thuis....
zaterdag 11 juni 2011 om 20:08
quote:Twinkle1001 schreef op 11 juni 2011 @ 19:00:
Gelezen.
In een woord: walgelijk.
Dit heeft niks meer met opvoeden te maken, dit is full blown africhten. Als een circusdier.
Hele enge mevrouw, deze 'dictator Mao' Amy Chua.
Dat je dit hier serieus propageert, apart.
.In NRC stond deze week een verslag van een discussie tussen mensen met een uitgesproken mening over opvoeden. De discussie werd, volgens de verslaggeefster, 'hands down' gewonnen door Amy Chua. Dus zo apart is het niet. Zullen we eens proberen er een inhoudelijke discussie aan te wijden, inplaats van het 'onbespreekbaar' te verklaren?
Gelezen.
In een woord: walgelijk.
Dit heeft niks meer met opvoeden te maken, dit is full blown africhten. Als een circusdier.
Hele enge mevrouw, deze 'dictator Mao' Amy Chua.
Dat je dit hier serieus propageert, apart.
.In NRC stond deze week een verslag van een discussie tussen mensen met een uitgesproken mening over opvoeden. De discussie werd, volgens de verslaggeefster, 'hands down' gewonnen door Amy Chua. Dus zo apart is het niet. Zullen we eens proberen er een inhoudelijke discussie aan te wijden, inplaats van het 'onbespreekbaar' te verklaren?
zaterdag 11 juni 2011 om 20:16
quote:jaap schreef op 11 juni 2011 @ 20:08:
In NRC stond deze week een verslag van een discussie tussen mensen met een uitgesproken mening over opvoeden. De discussie werd, volgens de verslaggeefster, 'hands down' gewonnen door Amy Chua. Dus zo apart is het niet. Zullen we eens proberen er een inhoudelijke discussie aan te wijden, inplaats van het 'onbespreekbaar' te verklaren?
Amy Chua is inmiddels teruggekomen op haar methodes.
Ze dreigde haar 13 jarige dochter Lulu kwijt te raken. Lulu haatte haar leven en ze haatte Amy, haar moeder. Weigerde nog langer volgens haar regime te leven.
Amy heeft toegegeven dat ze fout zat.
En nu?
In NRC stond deze week een verslag van een discussie tussen mensen met een uitgesproken mening over opvoeden. De discussie werd, volgens de verslaggeefster, 'hands down' gewonnen door Amy Chua. Dus zo apart is het niet. Zullen we eens proberen er een inhoudelijke discussie aan te wijden, inplaats van het 'onbespreekbaar' te verklaren?
Amy Chua is inmiddels teruggekomen op haar methodes.
Ze dreigde haar 13 jarige dochter Lulu kwijt te raken. Lulu haatte haar leven en ze haatte Amy, haar moeder. Weigerde nog langer volgens haar regime te leven.
Amy heeft toegegeven dat ze fout zat.
En nu?
zaterdag 11 juni 2011 om 20:17
quote:wiesje123 schreef op 11 juni 2011 @ 20:04:
@ superstar..... jij zei, dat je de kinderen dreigde met "wacht maar tot je vader thuis komt".
Dat vind ik persoonlijk zoooooo fout.
Als mijn kinderen iets deden, wat niet door de beugel kon, dan was ik zelf mans genoeg om ze aan te pakken, ik heb mijn kinderen nooit gedreigd met "wacht maar tot".
En daar ben ik achteraf ook heel blij om, want ik werd weduwe, toen mijn kinderen gingen puberen en ik heb ze dus alleen door die periode heen geloodst met vallen en opstaan en ook weleens de politie aan de deur gehad en ze daarop aangesproken, ik ben misschien wel ouderwets, maar...... opvoeden begint thuis, thuis, thuis....
Ik dreig mijn kinderen niet ik schreef dat mijn eigen moeder dat vaak zei.
Ik voed zelf mijn kinderen grotendeels alleen op.
Maar goed het is helemaal goed gekomen met mij en ik heb er niks geks aan overgehouden.
Geen trauma's etc..
@ superstar..... jij zei, dat je de kinderen dreigde met "wacht maar tot je vader thuis komt".
Dat vind ik persoonlijk zoooooo fout.
Als mijn kinderen iets deden, wat niet door de beugel kon, dan was ik zelf mans genoeg om ze aan te pakken, ik heb mijn kinderen nooit gedreigd met "wacht maar tot".
En daar ben ik achteraf ook heel blij om, want ik werd weduwe, toen mijn kinderen gingen puberen en ik heb ze dus alleen door die periode heen geloodst met vallen en opstaan en ook weleens de politie aan de deur gehad en ze daarop aangesproken, ik ben misschien wel ouderwets, maar...... opvoeden begint thuis, thuis, thuis....
Ik dreig mijn kinderen niet ik schreef dat mijn eigen moeder dat vaak zei.
Ik voed zelf mijn kinderen grotendeels alleen op.
Maar goed het is helemaal goed gekomen met mij en ik heb er niks geks aan overgehouden.
Geen trauma's etc..
zaterdag 11 juni 2011 om 20:47
quote:wiesje123 schreef op 11 juni 2011 @ 20:21:
@ superstar, mijn excuses, ik had het niet helemaal goed gelezen, jij zegt, dat je ook grotendeels je kinderen alleen opvoedt, maar als dat niet zo was, zou jij dan "wacht maar tot...." ook gebruiken naar je kinderen toe???Dat was in het 'klassieke' gezin niet ongebruikelijk. Een beetje te vergelijken met het 'good cop/bad cop' rollenspel, dat ook nu nog vrij veel wordt gebruikt. Ook in gezinnen die de autoriteit niet bij de partner leggen. Maar bij 'Sinterklaas', of 'de politie'. Het bestaat defacto nog binnen veel gezinnen, omdat het kind uit ervaring wel weet welke ouder strenger is. Dus ook al wordt het niet geformaliseerd. Die weerzin tegen het formele, uitgesproken gebruik is dan in feite slechts bedoeld voor de gemoedsrust van de ouders, die weten wat er van hen wordt verwacht. Ook al kunnen ze het in de praktijk niet waarmaken.
@ superstar, mijn excuses, ik had het niet helemaal goed gelezen, jij zegt, dat je ook grotendeels je kinderen alleen opvoedt, maar als dat niet zo was, zou jij dan "wacht maar tot...." ook gebruiken naar je kinderen toe???Dat was in het 'klassieke' gezin niet ongebruikelijk. Een beetje te vergelijken met het 'good cop/bad cop' rollenspel, dat ook nu nog vrij veel wordt gebruikt. Ook in gezinnen die de autoriteit niet bij de partner leggen. Maar bij 'Sinterklaas', of 'de politie'. Het bestaat defacto nog binnen veel gezinnen, omdat het kind uit ervaring wel weet welke ouder strenger is. Dus ook al wordt het niet geformaliseerd. Die weerzin tegen het formele, uitgesproken gebruik is dan in feite slechts bedoeld voor de gemoedsrust van de ouders, die weten wat er van hen wordt verwacht. Ook al kunnen ze het in de praktijk niet waarmaken.
zaterdag 11 juni 2011 om 21:59
quote:wiesje123 schreef op 11 juni 2011 @ 20:21:
@ superstar, mijn excuses, ik had het niet helemaal goed gelezen, jij zegt, dat je ook grotendeels je kinderen alleen opvoedt, maar als dat niet zo was, zou jij dan "wacht maar tot...." ook gebruiken naar je kinderen toe???
Nee dat niet maar ik ga ook niet tot aan waar de vakanties naartoe gaan etc 'overleggen' met mijn kinderen zoals ik dat veel om me heen zie.
Nee is nee en blijft nee.
Maar nogmaals ik heb aan mijn opvoeding geen trauma's overgehouden en een trap onder mijn kont hebben mijn broers en ik ook echt wel gehad.
Ik ben er niks minder van geworden.
@ superstar, mijn excuses, ik had het niet helemaal goed gelezen, jij zegt, dat je ook grotendeels je kinderen alleen opvoedt, maar als dat niet zo was, zou jij dan "wacht maar tot...." ook gebruiken naar je kinderen toe???
Nee dat niet maar ik ga ook niet tot aan waar de vakanties naartoe gaan etc 'overleggen' met mijn kinderen zoals ik dat veel om me heen zie.
Nee is nee en blijft nee.
Maar nogmaals ik heb aan mijn opvoeding geen trauma's overgehouden en een trap onder mijn kont hebben mijn broers en ik ook echt wel gehad.
Ik ben er niks minder van geworden.
maandag 13 juni 2011 om 11:13
quote:jaap schreef op 11 juni 2011 @ 15:07:
[...]
Maar hoe doe je dat, 'opvoeden'? We draaien in cirkeltjes rond de hete brij. Mensen die centen zat hebben om hun kinderen uit de wind te houden, en ruim zakgeld betalen, dat ze dan weer in kunnen houden als straf, hebben blijkbaar geen benul hoe het is als het geld om kinderen om- of af te kopen ontbreekt.
Je doet net of geld nodig is om een kind te kunnen opvoeden.
Er zijn genoeg gezinnen met minimum inkomen die hun kinderen goed opgevoed hebben.
Opvoeden is normen&waarden leren aan een kind.De meesten nemen dat zo op maar er is een groep die maar niet het verschil tussen goed en slecht willen begrijpen.Meestal komt dit omdat ze zelf uit een gezin komen waar normen&waarden niet gelden of ouders het zelf niet weten.Als je als kind opgroeit in een gezin met een drugsverslaafde en/of alcoholverslaafde ouder of je vader constant in de bak zit wegens diefstal tja dan weet je vaak niet beter als kind.
[...]
Maar hoe doe je dat, 'opvoeden'? We draaien in cirkeltjes rond de hete brij. Mensen die centen zat hebben om hun kinderen uit de wind te houden, en ruim zakgeld betalen, dat ze dan weer in kunnen houden als straf, hebben blijkbaar geen benul hoe het is als het geld om kinderen om- of af te kopen ontbreekt.
Je doet net of geld nodig is om een kind te kunnen opvoeden.
Er zijn genoeg gezinnen met minimum inkomen die hun kinderen goed opgevoed hebben.
Opvoeden is normen&waarden leren aan een kind.De meesten nemen dat zo op maar er is een groep die maar niet het verschil tussen goed en slecht willen begrijpen.Meestal komt dit omdat ze zelf uit een gezin komen waar normen&waarden niet gelden of ouders het zelf niet weten.Als je als kind opgroeit in een gezin met een drugsverslaafde en/of alcoholverslaafde ouder of je vader constant in de bak zit wegens diefstal tja dan weet je vaak niet beter als kind.
maandag 13 juni 2011 om 12:02
ElleMichelle, ik ken de dogma's over opvoeden. Maar de laatste tien, twintig jaar blijken die op drijfzand te zijn gebouwd. Natuurlijk is het belangrijk om, als ouder en leraar, het goede voorbeeld te geven. Hoewel een slecht voorbeeld een kind ook kan doen besluiten: 'Zo niet!'
Een goed voorbeeld, van een 'modelouder', kan ook leiden tot het idee dat dit voorbeeld onnavolgbaar is, waarna het besef van onvolkomenheid leidt tot steeds verdergaande ontsporing.
Onderzoek in de VS heeft tal van populaire gezichtspunten onder professionele opvoeders, en goedbedoelende ouders, finaal onderuit gehaald, de afgelopen tien jaar.
Een goed voorbeeld, van een 'modelouder', kan ook leiden tot het idee dat dit voorbeeld onnavolgbaar is, waarna het besef van onvolkomenheid leidt tot steeds verdergaande ontsporing.
Onderzoek in de VS heeft tal van populaire gezichtspunten onder professionele opvoeders, en goedbedoelende ouders, finaal onderuit gehaald, de afgelopen tien jaar.
maandag 13 juni 2011 om 14:34
Alleen praten helpt ook niet
Amsterdamse probleemjongeren die een traject hebben gevolgd om op het rechte pad te belanden, gaan daarna toch vaak weer de fout in. Dat blijkt uit de zogeheten recedivemonitor die de gemeente maandag heeft gepubliceerd.
De hoofdstad onderzocht tien programma's voor jongeren die in aanraking zijn geweest met politie en justitie. Het aantal van hen dat binnen 2,5 jaar opnieuw over de schreef gaat, verschilt per traject van 32 tot 87 procent.
Jongeren die zware delicten hebben gepleegd of een project niet hebben afgemaakt, gaan het vaakst opnieuw de fout in. Het is wel zo dat het aantal delicten dat de jongeren plegen, daalt als ze een traject hebben gevolgd.
Dat bij een bepaald programma de recidive hoog is, hoeft volgens de gemeente niet te betekenen dat dit project niet werkt. Het kan er ook mee te maken hebben dat het zich richt op een erg moeilijke doelgroep.
De gemeente wil dat het aantal jongeren dat terugvalt in het oude gedrag, daalt. Daarom zal Amsterdam trajecten in overleg met de betrokken instellingen aanpassen of zelfs beëindigen.
De gemeente volgde voor de monitor bijna 4700 jongeren die in 2007 of 2008 aan een van de tien trajecten begonnen. De programma's werden georganiseerd door onder meer Spirit, bureau Jeugdzorg en Reclassering Nederland. De gemeente besteedt jaarlijks 5,8 miljoen euro aan dit soort initiatieven.
Amsterdamse probleemjongeren die een traject hebben gevolgd om op het rechte pad te belanden, gaan daarna toch vaak weer de fout in. Dat blijkt uit de zogeheten recedivemonitor die de gemeente maandag heeft gepubliceerd.
De hoofdstad onderzocht tien programma's voor jongeren die in aanraking zijn geweest met politie en justitie. Het aantal van hen dat binnen 2,5 jaar opnieuw over de schreef gaat, verschilt per traject van 32 tot 87 procent.
Jongeren die zware delicten hebben gepleegd of een project niet hebben afgemaakt, gaan het vaakst opnieuw de fout in. Het is wel zo dat het aantal delicten dat de jongeren plegen, daalt als ze een traject hebben gevolgd.
Dat bij een bepaald programma de recidive hoog is, hoeft volgens de gemeente niet te betekenen dat dit project niet werkt. Het kan er ook mee te maken hebben dat het zich richt op een erg moeilijke doelgroep.
De gemeente wil dat het aantal jongeren dat terugvalt in het oude gedrag, daalt. Daarom zal Amsterdam trajecten in overleg met de betrokken instellingen aanpassen of zelfs beëindigen.
De gemeente volgde voor de monitor bijna 4700 jongeren die in 2007 of 2008 aan een van de tien trajecten begonnen. De programma's werden georganiseerd door onder meer Spirit, bureau Jeugdzorg en Reclassering Nederland. De gemeente besteedt jaarlijks 5,8 miljoen euro aan dit soort initiatieven.
maandag 13 juni 2011 om 20:18
Interessant topic Jaap!
Ik heb het globaal doorgezelen en begin maar even met wat er in mij opkomt...
Afhankelijk van het gepleegde delict, en de hoeveelheid van delicten die de jongere heeft gepleegd, zou i.m.o. ten eerste de voorkeur genieten om trajecten op te zetten rondom de jongere waarbij zowel de jongere als zijn/haar ouders / begeleiders / een contactpersoon van school, en dergelijke, worden betrokken. Een probleem: de (korte) duur van begeleidingstrajecten.
Kans op recidive is ondermeer afhankelijk van de thuissituatie en het karakter van desbetreffende jongere. Een begeleidingstraject zou bijv. liefst zo lang mogelijk moeten aanblijven voor jongeren met de hoogste kans op recidive. Dit kost echter geld, en daar ligt uiteraard een fundamenteel probleem. Het bekostigen van dergelijke langdurige en intensieve begeleidingsprojecten, is al lastig gezien de bezuinigingscultuur van nu, de crisis etc.
Van belang is dat rondom de persoon/jongere een groep vormt zodanig dat deze een stevige basis vormt en hem/haar min of meer in de gaten blijft houden en ondersteunen. Maar dan in de sfeer van een basis waar hij/zij op kan terugvallen, met vertrouwen als fundament. Dat is namelijk waar het veel probleemjongeren aan ontbreekt, een vertrouwelijke, veilige, en/of geborgen thuissituatie. De basisbehoeften van het opgroeiende kind.
Tevens, wanneer zelfs wél sprake is van een stabiele thuissituatie en ouders met goede opvoedkundige kwaliteiten, kunnen jongeren alsnog van het juiste pad geraken. Oftewel, een goede thuissituatie is geen garantie. Jongeren laten zich bijv. beïnvloeden door factoren van buitenaf, internet, 'foute' vrienden.. Voorts, wanneer de jongere bijvoorbeeld al benadeeld is met een beïnvloedbaar karakter, een persoon is die bijv. snel 'meeloopt', graag anderen te vriend wilt houden vanuit eigen onzekerheid, dan is er tevens groot gevaar op crimineel gedrag.
Scholen, lereraren, huisartsen e.d. dienen hierin een signaalfunctie aan te nemen.
Welke straffen gepast zijn, boetes en taakstraffen is weer een discussie apart. Het is bijvoorbeeld al heel lastig een boete naar draagkracht te bepalen, of het gewenste 'effect' te meten van een hoge boete. Bij sommige gevallen zal een hoge boete weldegelijk effect hebben. Bij anderen, of m.n. in geval van bijstandsgezinnen, kan het inderdaad weer leiden tot het bevorderen van crimineel gedrag. En weer bij andere gevallen, maakt de hoogte van de boete niet uit; er is dan geen enkel verband tussen de hoogte van de boete en het aanhouden/recidiverend crimineel gedrag.. Eigenlijk is elke situatie weer uniek, en dat maakt het al lastig om een vast 'plan van aanpak' te maken; deze dient dus aangepast te worden op elke individuele situatie.
Terug naar trajecten/begeleiding. Ouders kunnen handvatten mee krijgen wat betreft opvoeding, hoe in te spelen op de karaktereigenschappen van hun kind, hoe de positieve trekken (talenten) te stimuleren bij hun kind, etcetera.
Voorkeur is m.i. dat de jongere langdurig binnen een begeleidingstraject kan blijven, met name bij recidive. Tot bijv. de jongvolwassenheid. Bij ernstige gevallen zou dat eigenlijk verplicht moeten worden. Punt is wanneer het geen verplicht karakter heeft, of trajecten an sich al zijn opgezet voor een korte periode, de jongere vaak weer uit een traject stapt (ook bijv. al doordat het stappenplan opgezet is op basis van een korte periode, en dat is al niet haalbaar), terwijl het eigenlijk te vroeg is hem 'te laten gaan'...
Al met al: afhankelijk van de zwaarte van het delict zal een zekere straf, in combinatie met een begeleidingstraject, gericht op de talenten van, en een vertrouwensband met, de jongere, m.i. de voorkeur genieten. Aangevuld met therapeutische gesprekken wanneer sprake is van psychische problematiek bij jongere. Langdurige trajecten/begeleiding is wenselijk wanneer het gaat om hardnekkige problemen/recidive, echter, geld is hier een issue uiteraard.
Ik heb het globaal doorgezelen en begin maar even met wat er in mij opkomt...
Afhankelijk van het gepleegde delict, en de hoeveelheid van delicten die de jongere heeft gepleegd, zou i.m.o. ten eerste de voorkeur genieten om trajecten op te zetten rondom de jongere waarbij zowel de jongere als zijn/haar ouders / begeleiders / een contactpersoon van school, en dergelijke, worden betrokken. Een probleem: de (korte) duur van begeleidingstrajecten.
Kans op recidive is ondermeer afhankelijk van de thuissituatie en het karakter van desbetreffende jongere. Een begeleidingstraject zou bijv. liefst zo lang mogelijk moeten aanblijven voor jongeren met de hoogste kans op recidive. Dit kost echter geld, en daar ligt uiteraard een fundamenteel probleem. Het bekostigen van dergelijke langdurige en intensieve begeleidingsprojecten, is al lastig gezien de bezuinigingscultuur van nu, de crisis etc.
Van belang is dat rondom de persoon/jongere een groep vormt zodanig dat deze een stevige basis vormt en hem/haar min of meer in de gaten blijft houden en ondersteunen. Maar dan in de sfeer van een basis waar hij/zij op kan terugvallen, met vertrouwen als fundament. Dat is namelijk waar het veel probleemjongeren aan ontbreekt, een vertrouwelijke, veilige, en/of geborgen thuissituatie. De basisbehoeften van het opgroeiende kind.
Tevens, wanneer zelfs wél sprake is van een stabiele thuissituatie en ouders met goede opvoedkundige kwaliteiten, kunnen jongeren alsnog van het juiste pad geraken. Oftewel, een goede thuissituatie is geen garantie. Jongeren laten zich bijv. beïnvloeden door factoren van buitenaf, internet, 'foute' vrienden.. Voorts, wanneer de jongere bijvoorbeeld al benadeeld is met een beïnvloedbaar karakter, een persoon is die bijv. snel 'meeloopt', graag anderen te vriend wilt houden vanuit eigen onzekerheid, dan is er tevens groot gevaar op crimineel gedrag.
Scholen, lereraren, huisartsen e.d. dienen hierin een signaalfunctie aan te nemen.
Welke straffen gepast zijn, boetes en taakstraffen is weer een discussie apart. Het is bijvoorbeeld al heel lastig een boete naar draagkracht te bepalen, of het gewenste 'effect' te meten van een hoge boete. Bij sommige gevallen zal een hoge boete weldegelijk effect hebben. Bij anderen, of m.n. in geval van bijstandsgezinnen, kan het inderdaad weer leiden tot het bevorderen van crimineel gedrag. En weer bij andere gevallen, maakt de hoogte van de boete niet uit; er is dan geen enkel verband tussen de hoogte van de boete en het aanhouden/recidiverend crimineel gedrag.. Eigenlijk is elke situatie weer uniek, en dat maakt het al lastig om een vast 'plan van aanpak' te maken; deze dient dus aangepast te worden op elke individuele situatie.
Terug naar trajecten/begeleiding. Ouders kunnen handvatten mee krijgen wat betreft opvoeding, hoe in te spelen op de karaktereigenschappen van hun kind, hoe de positieve trekken (talenten) te stimuleren bij hun kind, etcetera.
Voorkeur is m.i. dat de jongere langdurig binnen een begeleidingstraject kan blijven, met name bij recidive. Tot bijv. de jongvolwassenheid. Bij ernstige gevallen zou dat eigenlijk verplicht moeten worden. Punt is wanneer het geen verplicht karakter heeft, of trajecten an sich al zijn opgezet voor een korte periode, de jongere vaak weer uit een traject stapt (ook bijv. al doordat het stappenplan opgezet is op basis van een korte periode, en dat is al niet haalbaar), terwijl het eigenlijk te vroeg is hem 'te laten gaan'...
Al met al: afhankelijk van de zwaarte van het delict zal een zekere straf, in combinatie met een begeleidingstraject, gericht op de talenten van, en een vertrouwensband met, de jongere, m.i. de voorkeur genieten. Aangevuld met therapeutische gesprekken wanneer sprake is van psychische problematiek bij jongere. Langdurige trajecten/begeleiding is wenselijk wanneer het gaat om hardnekkige problemen/recidive, echter, geld is hier een issue uiteraard.
maandag 13 juni 2011 om 21:27
quote:ElleMichelle schreef op 13 juni 2011 @ 16:56:
Nee hoor dat is geen harde aanpak maar de softe aanpak nog van Cohen.Pfff. Weer dat politieke verhaal.......! Gek word ik daarvan! Ja, het is de politiek die daar steken heeft laten vallen. Niet alleen in Amsterdam. En dat gezeik over Cohen maakt alleen maar dat je etaleert niet te weten hoe Cohen in elkaar steekt. Het beleid waar Rita Verdonk uiteindelijk op werd afgerekend, was door Cohen in de verf gezet. En Cohen is iemand die je niet snel Grote Woorden zal horen gebruiken, maar die wel een Grote Stok bij zich heeft. En ik haat het om dit soort dingen hier neer te moeten zetten over de leider van een partij die niet de mijne is, alleen maar omdat de aanhangers van die partij met geen zeven paarden te bewegen zijn om hem te steunen. Lijkt het Ajax-publiek wel!
Nee hoor dat is geen harde aanpak maar de softe aanpak nog van Cohen.Pfff. Weer dat politieke verhaal.......! Gek word ik daarvan! Ja, het is de politiek die daar steken heeft laten vallen. Niet alleen in Amsterdam. En dat gezeik over Cohen maakt alleen maar dat je etaleert niet te weten hoe Cohen in elkaar steekt. Het beleid waar Rita Verdonk uiteindelijk op werd afgerekend, was door Cohen in de verf gezet. En Cohen is iemand die je niet snel Grote Woorden zal horen gebruiken, maar die wel een Grote Stok bij zich heeft. En ik haat het om dit soort dingen hier neer te moeten zetten over de leider van een partij die niet de mijne is, alleen maar omdat de aanhangers van die partij met geen zeven paarden te bewegen zijn om hem te steunen. Lijkt het Ajax-publiek wel!
maandag 13 juni 2011 om 21:30
quote:jaap schreef op 13 juni 2011 @ 21:27:
[...]
Pfff. Weer dat politieke verhaal.......! Gek wordt ik daarvan! Ja, het is de politiek die daar steken heeft laten vallen. Niet alleen in Amsterdam. En dat gezeik over Cohen maakt alleen maar dat je etaleert niet te weten hoe Cohen in elkaar steekt. Het beleid waar Rita Verdonk uiteindelijk op werd afgerekend, was door Cohen in de verf gezet. En Cohen is iemand die je niet snel Grote Woorden zal horen gebruiken, maar die wel een Grote Stok bij zich heeft. En ik haat het om dit soort dingen hier neer te moeten zetten over de leider van een partij die niet de mijne is, alleen maar omdat de aanhangers van die partij met geen zeven paarden te bewegen zijn om hem te steunen. Lijkt het Ajax-publiek wel!Ik deel je mening Jaap!
[...]
Pfff. Weer dat politieke verhaal.......! Gek wordt ik daarvan! Ja, het is de politiek die daar steken heeft laten vallen. Niet alleen in Amsterdam. En dat gezeik over Cohen maakt alleen maar dat je etaleert niet te weten hoe Cohen in elkaar steekt. Het beleid waar Rita Verdonk uiteindelijk op werd afgerekend, was door Cohen in de verf gezet. En Cohen is iemand die je niet snel Grote Woorden zal horen gebruiken, maar die wel een Grote Stok bij zich heeft. En ik haat het om dit soort dingen hier neer te moeten zetten over de leider van een partij die niet de mijne is, alleen maar omdat de aanhangers van die partij met geen zeven paarden te bewegen zijn om hem te steunen. Lijkt het Ajax-publiek wel!Ik deel je mening Jaap!
maandag 13 juni 2011 om 21:41
Gaia, dank voor je uitvoerige reactie. Er zit veel in waar ik, onder de gegeven omstandigheden, mee in zou kunnen stemmen. Maar eigenlijk vind ik dat de overheid gewoon vijf stappen terug zou moeten doen op dit gebied. De ouders aanspreken, maar ook de vrije hand geven om problemen op te lossen. Hooguit van een afstandje adviseren via spotjes op de televisie. En dan op uren waarop de kinderen niet kijken.
Politie die niet wordt geattendeerd op het zoeken naar excuses voor het gedrag van de jongere, zodat de ouders in het beklaagdenbankje terecht komen, maar die jongere overdragen aan de ouders. Met het verzoek ervoor te zorgen dat hun kind niet opnieuw in de fout gaat. Niks boetes, of taakstraffen. Laat die ouders dat maar oplossen.
Alleen als overduidelijk sprake is van een gezin waarin de ouders geen aanstalten maken om hun kind te corrigeren, zou de overheid in moeten grijpen. En dan in de zin die jij beschrijft. Niet met een 'administratieve' oplossing. Niet met '9-tot-5' zorg, maar 'op de huid'. Zo kijk ik er tegenaan.
Politie die niet wordt geattendeerd op het zoeken naar excuses voor het gedrag van de jongere, zodat de ouders in het beklaagdenbankje terecht komen, maar die jongere overdragen aan de ouders. Met het verzoek ervoor te zorgen dat hun kind niet opnieuw in de fout gaat. Niks boetes, of taakstraffen. Laat die ouders dat maar oplossen.
Alleen als overduidelijk sprake is van een gezin waarin de ouders geen aanstalten maken om hun kind te corrigeren, zou de overheid in moeten grijpen. En dan in de zin die jij beschrijft. Niet met een 'administratieve' oplossing. Niet met '9-tot-5' zorg, maar 'op de huid'. Zo kijk ik er tegenaan.
maandag 13 juni 2011 om 22:05
Jaap, ik doel inderdaad niet op "9-tot-5 zorg" in het algemeen, maar voor de echte probleemgevallen en de gezinnen waarbinnen ouders te weinig een dominante/ouderrol kunnen vervullen.
De eerste verantwoordelijkheid ligt m.i. ook bij de ouders namelijk. Echter, in veel gevallen kunnen zoals blijkt vaak wel wat handvatten gebruiken. Met name gezien de snelle ontwikkelingen in de maatschappij, waarvan ouders soms geen weet hebben. Dat komt in alle lagen van de bevolking voor, bijv.:
- (boven)modale gezinnen waarvan bijv. beide ouders werken waardoor er in bep. gevallen te weinig ouderlijk toezicht is;
- immigranten-gezinnen; de ouders zijn in veel gevallen (m.n. moeders) nauwelijks geïntegreerd, je ziet vaak dat de kinderen worden 'los gelaten' op straat.
- bijstandsgezinnen, waarbinnen bijv. veel stress heerst door financiele en psychische druk, wat de ouder-kind relatie vervolgens onder druk kan zetten.
En ga zo maar door.....
Spotjes op tv wanneer kinderen niet kijken is i.m.o. weinig nuttig. O.a. gezien veel kids tegenwoordig alle toegang hebben tot media (de spotjes zullen in no-time op youtube verschijnen bijv.), en in gezinnen met weinig ouderlijke autoriteit gelden vaak geen kinderbedtijden meer...
De eerste verantwoordelijkheid ligt m.i. ook bij de ouders namelijk. Echter, in veel gevallen kunnen zoals blijkt vaak wel wat handvatten gebruiken. Met name gezien de snelle ontwikkelingen in de maatschappij, waarvan ouders soms geen weet hebben. Dat komt in alle lagen van de bevolking voor, bijv.:
- (boven)modale gezinnen waarvan bijv. beide ouders werken waardoor er in bep. gevallen te weinig ouderlijk toezicht is;
- immigranten-gezinnen; de ouders zijn in veel gevallen (m.n. moeders) nauwelijks geïntegreerd, je ziet vaak dat de kinderen worden 'los gelaten' op straat.
- bijstandsgezinnen, waarbinnen bijv. veel stress heerst door financiele en psychische druk, wat de ouder-kind relatie vervolgens onder druk kan zetten.
En ga zo maar door.....
Spotjes op tv wanneer kinderen niet kijken is i.m.o. weinig nuttig. O.a. gezien veel kids tegenwoordig alle toegang hebben tot media (de spotjes zullen in no-time op youtube verschijnen bijv.), en in gezinnen met weinig ouderlijke autoriteit gelden vaak geen kinderbedtijden meer...
maandag 13 juni 2011 om 23:24
quote:ElleMichelle schreef op 13 juni 2011 @ 14:34:
Alleen praten helpt ook niet
Amsterdamse probleemjongeren die een traject hebben gevolgd om op het rechte pad te belanden, gaan daarna toch vaak weer de fout in. Dat blijkt uit de zogeheten recedivemonitor die de gemeente maandag heeft gepubliceerd.
...
Jongeren die zware delicten hebben gepleegd of een project niet hebben afgemaakt, gaan het vaakst opnieuw de fout in. Het is wel zo dat het aantal delicten dat de jongeren plegen, daalt als ze een traject hebben gevolgd. ......Alleen praten helpt vaak niet inderdaad. Maar daar begint het wel mee; praten met ouders, het kind, contactpersonen op school, e.a. betrokkenen. Als vervolgens blijkt dat 'alleen praten' niet helpt, dan zijn strengere maatregelen vereist. (o.a. waar ik over schreef in mijn eerste post)
En geld is juist wel nodig, met name wat betreft de professionele hulp die nodig is voor de echte probleemgevallen. En wanneer blijkt dat alle andere wegen - zoals boetes, ouders aanspreken, betrokkenheid politie, etc - geen effect hebben. Dan is dus strenge en intensieve aandacht nodig voor zowel de ouders als het kind. En dat kost eenmaal geld.
Wanneer die professionele aandacht goed en effectief wordt opgezet, wordt echter de kans op een beter netto resultaat verhoogd, en vermindert de kans op recidive.
Die Amsterdamse jongeren die het trajectplan hebben doorlopen, en vervolgens toch recidiveren, dát is juist de hardnekkige groep. Daar is dus een langdurig traject, waaronder (zie mijn eerste post) voortdurende onder toezicht stelling, vereist - - liefst verplicht.
Nogmaals, dat kost geld.
Alleen praten helpt ook niet
Amsterdamse probleemjongeren die een traject hebben gevolgd om op het rechte pad te belanden, gaan daarna toch vaak weer de fout in. Dat blijkt uit de zogeheten recedivemonitor die de gemeente maandag heeft gepubliceerd.
...
Jongeren die zware delicten hebben gepleegd of een project niet hebben afgemaakt, gaan het vaakst opnieuw de fout in. Het is wel zo dat het aantal delicten dat de jongeren plegen, daalt als ze een traject hebben gevolgd. ......Alleen praten helpt vaak niet inderdaad. Maar daar begint het wel mee; praten met ouders, het kind, contactpersonen op school, e.a. betrokkenen. Als vervolgens blijkt dat 'alleen praten' niet helpt, dan zijn strengere maatregelen vereist. (o.a. waar ik over schreef in mijn eerste post)
En geld is juist wel nodig, met name wat betreft de professionele hulp die nodig is voor de echte probleemgevallen. En wanneer blijkt dat alle andere wegen - zoals boetes, ouders aanspreken, betrokkenheid politie, etc - geen effect hebben. Dan is dus strenge en intensieve aandacht nodig voor zowel de ouders als het kind. En dat kost eenmaal geld.
Wanneer die professionele aandacht goed en effectief wordt opgezet, wordt echter de kans op een beter netto resultaat verhoogd, en vermindert de kans op recidive.
Die Amsterdamse jongeren die het trajectplan hebben doorlopen, en vervolgens toch recidiveren, dát is juist de hardnekkige groep. Daar is dus een langdurig traject, waaronder (zie mijn eerste post) voortdurende onder toezicht stelling, vereist - - liefst verplicht.
Nogmaals, dat kost geld.
dinsdag 14 juni 2011 om 08:58
Gaia, soms vraag ik mij wel eens af wie er het meest losstaat van de realiteit. In tal van opvoedkundige programma's en op burgers gerichte spotjes die tot doel hebben kinderen te vrijwaren van mishandeling, wordt bijna gebedeld om aangiften tegen ouders. Terwijl opvoedkundige alternatieven worden aangereikt die in veel gevallen alleen werken voor het oog van de camera, of zelfs dan niet. Daarbij wordt zowel de ouders, als de burger die overlast ervaart, ingeprent dat ze zich niet zo druk moeten maken over het gedrag dat zij als storend ervaren, omdat dat nou eenmaal 'normaal' is voor jongeren op die leeftijd.
Het gevolg van dat gedwongen 'op je handen zitten', is volgens mij dat we kleine tijdbommetjes kweken. Ouders en mensen die zich slachtoffer voelen, die 'tot tien' blijven tellen, tot ze exploderen. En dan reageren ze zich af op het kind. Of op de politiek, die hen totaal in de steek laat, voor hun gevoel.
Ouders in immigrantengezinnen worden vaak aangehaald als disfunctionerend. Maar in mijn beleving komt dat vooral door de overkill aan bemoeizucht van goed-bedoelende instanties en wijsneuzen die die 'randdebielen' wel even zullen leren hoe dat in de 'beschaafde' wereld gaat.
Overal ter wereld zijn het kinderen in 'achterstandssituaties' die eerder geneigd zijn tot 'kattekwaad'. De aanduiding 'achterstandssituatie' is typisch 'Westers'. Alsof die mensen door hun sociaal-economische situatie een achterstand hebben, die met voldoende inspanning kan worden goedgemaakt. Alsof een land waarin iedereen professor is zou kunnen bestaan.
Het gevolg van dat gedwongen 'op je handen zitten', is volgens mij dat we kleine tijdbommetjes kweken. Ouders en mensen die zich slachtoffer voelen, die 'tot tien' blijven tellen, tot ze exploderen. En dan reageren ze zich af op het kind. Of op de politiek, die hen totaal in de steek laat, voor hun gevoel.
Ouders in immigrantengezinnen worden vaak aangehaald als disfunctionerend. Maar in mijn beleving komt dat vooral door de overkill aan bemoeizucht van goed-bedoelende instanties en wijsneuzen die die 'randdebielen' wel even zullen leren hoe dat in de 'beschaafde' wereld gaat.
Overal ter wereld zijn het kinderen in 'achterstandssituaties' die eerder geneigd zijn tot 'kattekwaad'. De aanduiding 'achterstandssituatie' is typisch 'Westers'. Alsof die mensen door hun sociaal-economische situatie een achterstand hebben, die met voldoende inspanning kan worden goedgemaakt. Alsof een land waarin iedereen professor is zou kunnen bestaan.
dinsdag 14 juni 2011 om 09:32
