Actueel
alle pijlers
Omgangsrecht voor grootouders
dinsdag 3 maart 2015 om 13:18
Het CDA komt met een plan voor meer rechten voor grootouders. Enkel wanneer omgang evident niet in het belang is van kinderen zouden ze dan de kinderen niet meer mogen zien. Wat vinden jullie ervan? Ik denk dat het voor kinderen zeer waardevol kan zijn als iedereen meewerkt. Maar vraag mij wel af hoe het in de praktijk uitpakt bij scheidingen, overlijden enzovoort. Weer een vechtende partij erbij?
http://www.nu.nl/politiek ... leinkind--scheiding-.html
http://www.nu.nl/politiek ... leinkind--scheiding-.html
donderdag 5 maart 2015 om 19:43
Ik begrijp wel dat het voor sommige grootouders, waar dan niets mee mis zou zijn, jammer is om weinig van hun kleinkinderen mee te maken. Maar dat weegt niet op tegen de onrust, spanning en schade die het oplevert als talloze ouders voor een rechter moeten verdedigen waarom ze hun ouders buiten de jeugd van hun kinderen willen laten. Ik vind dat ouders zelf mogen bepalen voor wie ze hun gezin openstellen, zonder dat ze dit hoeven te verdedigen.
donderdag 5 maart 2015 om 19:49
quote:miss_zilver schreef op 05 maart 2015 @ 19:43:
Ik begrijp wel dat het voor sommige grootouders, waar dan niets mee mis zou zijn, jammer is om weinig van hun kleinkinderen mee te maken. Maar dat weegt niet op tegen de onrust, spanning en schade die het oplevert als talloze ouders voor een rechter moeten verdedigen waarom ze hun ouders buiten de jeugd van hun kinderen willen laten. Ik vind dat ouders zelf mogen bepalen voor wie ze hun gezin openstellen, zonder dat ze dit hoeven te verdedigen.Ik denk dat ouders vaak niet beseffen dat in alle onrust die een scheiding teweeg brengt, zeker voor jongere kinderen, de grootouders een rustpunt, een constante factor kunnen vormen waar ze baat bij hebben. "Het zijn de ouders van die klootzak (hun ex), dus hebben de kinderen er niks meer te zoeken". Zo wordt niet alleen veel kapot gemaakt, maar ook de kinderen veel ontnomen. En daar mogen ouders zich best bewust van zijn en desnoods op gewezen worden.
Ik begrijp wel dat het voor sommige grootouders, waar dan niets mee mis zou zijn, jammer is om weinig van hun kleinkinderen mee te maken. Maar dat weegt niet op tegen de onrust, spanning en schade die het oplevert als talloze ouders voor een rechter moeten verdedigen waarom ze hun ouders buiten de jeugd van hun kinderen willen laten. Ik vind dat ouders zelf mogen bepalen voor wie ze hun gezin openstellen, zonder dat ze dit hoeven te verdedigen.Ik denk dat ouders vaak niet beseffen dat in alle onrust die een scheiding teweeg brengt, zeker voor jongere kinderen, de grootouders een rustpunt, een constante factor kunnen vormen waar ze baat bij hebben. "Het zijn de ouders van die klootzak (hun ex), dus hebben de kinderen er niks meer te zoeken". Zo wordt niet alleen veel kapot gemaakt, maar ook de kinderen veel ontnomen. En daar mogen ouders zich best bewust van zijn en desnoods op gewezen worden.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 5 maart 2015 om 19:52
donderdag 5 maart 2015 om 19:57
quote:pejeka schreef op 05 maart 2015 @ 19:49:
[...]
Ik denk dat ouders vaak niet beseffen dat in alle onrust die een scheiding teweeg brengt, zeker voor jongere kinderen, de grootouders een rustpunt, een constante factor kunnen vormen waar ze baat bij hebben. "Het zijn de ouders van die klootzak (hun ex), dus hebben de kinderen er niks meer te zoeken". Zo wordt niet alleen veel kapot gemaakt, maar ook de kinderen veel ontnomen. En daar mogen ouders zich best bewust van zijn en desnoods op gewezen worden.Daar ben ik het wel mee eens. Mits dit dan alleen geldt bij een scheiding waarbij er wel een band tussen de kinderen en de grootouders wás. Dus het idee van 'family life', waar de huidige regels op gebaseerd zijn. Niet dit nieuwe idee van een bloedband waardoor rechten zouden ontstaan. Dat idee vind ik doodeng.
[...]
Ik denk dat ouders vaak niet beseffen dat in alle onrust die een scheiding teweeg brengt, zeker voor jongere kinderen, de grootouders een rustpunt, een constante factor kunnen vormen waar ze baat bij hebben. "Het zijn de ouders van die klootzak (hun ex), dus hebben de kinderen er niks meer te zoeken". Zo wordt niet alleen veel kapot gemaakt, maar ook de kinderen veel ontnomen. En daar mogen ouders zich best bewust van zijn en desnoods op gewezen worden.Daar ben ik het wel mee eens. Mits dit dan alleen geldt bij een scheiding waarbij er wel een band tussen de kinderen en de grootouders wás. Dus het idee van 'family life', waar de huidige regels op gebaseerd zijn. Niet dit nieuwe idee van een bloedband waardoor rechten zouden ontstaan. Dat idee vind ik doodeng.
donderdag 5 maart 2015 om 19:57
quote:Jenette schreef op 05 maart 2015 @ 19:52:
Pejeka, in dat geval vind ik het ook zonde en jammer dat er geen contact is. Maar geen enkele ouder ket traumatische jeugd gaat zijn/ haar kinderen datzelfde willen aandoen. Bij pure kift vanwege echtscheiding vind ik het ook onnodig dat kleinkinderen weggehouden worden bij opa en oma.Nogmaals, ik denk dat het aantal gevallen waarbij de relatie dusdanig verstoord is (tussen grootouders en ouders) veel kleiner is dan het aantal gevallen waarin de grootouders op zich goede mensen zijn die puur buiten de boot vallen door de echtscheiding en alle rottigheid daaromtrent.
Pejeka, in dat geval vind ik het ook zonde en jammer dat er geen contact is. Maar geen enkele ouder ket traumatische jeugd gaat zijn/ haar kinderen datzelfde willen aandoen. Bij pure kift vanwege echtscheiding vind ik het ook onnodig dat kleinkinderen weggehouden worden bij opa en oma.Nogmaals, ik denk dat het aantal gevallen waarbij de relatie dusdanig verstoord is (tussen grootouders en ouders) veel kleiner is dan het aantal gevallen waarin de grootouders op zich goede mensen zijn die puur buiten de boot vallen door de echtscheiding en alle rottigheid daaromtrent.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 5 maart 2015 om 20:02
quote:miss_zilver schreef op 05 maart 2015 @ 19:57:
[...]
Daar ben ik het wel mee eens. Mits dit dan alleen geldt bij een scheiding waarbij er wel een band tussen de kinderen en de grootouders wás. Dus het idee van 'family life', waar de huidige regels op gebaseerd zijn. Niet dit nieuwe idee van een bloedband waardoor rechten zouden ontstaan. Dat idee vind ik doodeng.Dat kunnen de kinderen zelf prima aangeven, denk ik, of ze opa en oma wel willen zien of niet. Zelfs jongere kinderen.
[...]
Daar ben ik het wel mee eens. Mits dit dan alleen geldt bij een scheiding waarbij er wel een band tussen de kinderen en de grootouders wás. Dus het idee van 'family life', waar de huidige regels op gebaseerd zijn. Niet dit nieuwe idee van een bloedband waardoor rechten zouden ontstaan. Dat idee vind ik doodeng.Dat kunnen de kinderen zelf prima aangeven, denk ik, of ze opa en oma wel willen zien of niet. Zelfs jongere kinderen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 5 maart 2015 om 20:21
quote:pejeka schreef op 05 maart 2015 @ 19:57:
[...]
Nogmaals, ik denk dat het aantal gevallen waarbij de relatie dusdanig verstoord is (tussen grootouders en ouders) veel kleiner is dan het aantal gevallen waarin de grootouders op zich goede mensen zijn die puur buiten de boot vallen door de echtscheiding en alle rottigheid daaromtrent.
Maar dan gaat het mij dus, nogmaals niet om aantallen. Het gaat om de schade die talloze ouders die helemaal niets met hun ouders hebben wordt aangedaan doordat zij zich ineens moeten verdedigen. Dat weegt niet op tegen teleurstelling van grootouders, die nu eenmaal moeten accepteren dat het niet hun kinderen zijn en ze er niet over gaan.
En ik moet zeggen dat ik in mijn omgeving weinig mensen ken die alle vier de grootouders prettige mensen vonden. En logisch, want het zijn gewoon mensen. Er hoeft ook niet per se iets ergs te zijn gebeurd om toch geen contact te willen.
[...]
Nogmaals, ik denk dat het aantal gevallen waarbij de relatie dusdanig verstoord is (tussen grootouders en ouders) veel kleiner is dan het aantal gevallen waarin de grootouders op zich goede mensen zijn die puur buiten de boot vallen door de echtscheiding en alle rottigheid daaromtrent.
Maar dan gaat het mij dus, nogmaals niet om aantallen. Het gaat om de schade die talloze ouders die helemaal niets met hun ouders hebben wordt aangedaan doordat zij zich ineens moeten verdedigen. Dat weegt niet op tegen teleurstelling van grootouders, die nu eenmaal moeten accepteren dat het niet hun kinderen zijn en ze er niet over gaan.
En ik moet zeggen dat ik in mijn omgeving weinig mensen ken die alle vier de grootouders prettige mensen vonden. En logisch, want het zijn gewoon mensen. Er hoeft ook niet per se iets ergs te zijn gebeurd om toch geen contact te willen.
donderdag 5 maart 2015 om 20:22
quote:pejeka schreef op 05 maart 2015 @ 20:02:
[...]
Dat kunnen de kinderen zelf prima aangeven, denk ik, of ze opa en oma wel willen zien of niet. Zelfs jongere kinderen.Nee, dat denk ik niet. Daar gaan de ouders over. Het zou wat zijn zeg, als mijn kinderen zomaar hadden aangegeven contact te willen! Het is mijn verantwoordelijkheid om ze tegen mijn ouders te beschermen.
[...]
Dat kunnen de kinderen zelf prima aangeven, denk ik, of ze opa en oma wel willen zien of niet. Zelfs jongere kinderen.Nee, dat denk ik niet. Daar gaan de ouders over. Het zou wat zijn zeg, als mijn kinderen zomaar hadden aangegeven contact te willen! Het is mijn verantwoordelijkheid om ze tegen mijn ouders te beschermen.
donderdag 5 maart 2015 om 20:24
quote:pejeka schreef op 05 maart 2015 @ 20:02:
[...]
Dat kunnen de kinderen zelf prima aangeven, denk ik, of ze opa en oma wel willen zien of niet. Zelfs jongere kinderen.Júist in het geval van familieproblemen zou ik het niet aan jonge kinderen vragen. De ouders zullen zelf moeten kijken of zij contact met grootouders gewenst en verantwoord vinden.
[...]
Dat kunnen de kinderen zelf prima aangeven, denk ik, of ze opa en oma wel willen zien of niet. Zelfs jongere kinderen.Júist in het geval van familieproblemen zou ik het niet aan jonge kinderen vragen. De ouders zullen zelf moeten kijken of zij contact met grootouders gewenst en verantwoord vinden.
donderdag 5 maart 2015 om 20:32
quote:marco321 schreef op 05 maart 2015 @ 19:15:
Ik denk dat grootouders zichzelf niet zo belangrijk moeten maken. Ze zijn nu eenmaal niet de ouders, hun tijd is geweest. Aan de ouders om te bepalen of zij nog behoefte hebben om hen erbij te betrekken. Het is tenslotte hun kind, niet dat van hun ouders.Dat denk ik ook. Ik vond als kind de rust in het gezin het belangrijkst. Ik heb weinig met het idee dat een grootouder belangrijk zou zijn en dat ik daar iets aan gemist zou hebben. Gelukkig wist in die tijd niemand iets van omgangsregelingen voor grootouders, dus mijn ouders hebben het gezin nooit hoeven verdedigen.
Ik denk dat grootouders zichzelf niet zo belangrijk moeten maken. Ze zijn nu eenmaal niet de ouders, hun tijd is geweest. Aan de ouders om te bepalen of zij nog behoefte hebben om hen erbij te betrekken. Het is tenslotte hun kind, niet dat van hun ouders.Dat denk ik ook. Ik vond als kind de rust in het gezin het belangrijkst. Ik heb weinig met het idee dat een grootouder belangrijk zou zijn en dat ik daar iets aan gemist zou hebben. Gelukkig wist in die tijd niemand iets van omgangsregelingen voor grootouders, dus mijn ouders hebben het gezin nooit hoeven verdedigen.
donderdag 5 maart 2015 om 20:32
Ik vind het heel belangrijk dat mensen het recht hebben om hun ouders los te laten, een nieuw eigen leven te beginnen en vervolgens zelf over hun kinderen te kunnen beschikken. Het idee dat je ouders jaren later ineens weer aan komen waaien en ergens recht op hebben, vind ik schokkend en absurd. Wat een nare manier van controle uitoefenen over jonge gezinnen zeg, met die bloedband. Brrr.
donderdag 5 maart 2015 om 20:49
Hmmm... dus als alles koek en ei is in het jonge gezin, zijn de grootouders (hééééél vaak) goed genoeg om één of meerdere dagen per week in te springen en op te passen omdat beide ouders werken en zijn het gewéldige mensen, en zodra het gaat rommelen in de relatie en de scheiding voor de deur staat, worden opa en oma bij het grof vuil gezet, hebben ze geen rechten meer, hebben de kinderen álle recht om te kiezen voor "geen contact", kortom, dan ben je bedankt als opa en oma. Zoiets?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 5 maart 2015 om 20:54
quote:pejeka schreef op 05 maart 2015 @ 20:49:
Hmmm... dus als alles koek en ei is in het jonge gezin, zijn de grootouders (hééééél vaak) goed genoeg om één of meerdere dagen per week in te springen en op te passen omdat beide ouders werken en zijn het gewéldige mensen, en zodra het gaat rommelen in de relatie en de scheiding voor de deur staat, worden opa en oma bij het grof vuil gezet, hebben ze geen rechten meer, hebben de kinderen álle recht om te kiezen voor "geen contact", kortom, dan ben je bedankt als opa en oma. Zoiets?Tegen wie heb je het nu precies? In mijn generatie (en die van Miss Zilver) was het nog niet zo gebruikelijk dat grootouders oppassen. Ik voel me in ieder geval niet echt aangesproken door wat je nu beschrijft. Of bedoel je misschien iets anders?
Hmmm... dus als alles koek en ei is in het jonge gezin, zijn de grootouders (hééééél vaak) goed genoeg om één of meerdere dagen per week in te springen en op te passen omdat beide ouders werken en zijn het gewéldige mensen, en zodra het gaat rommelen in de relatie en de scheiding voor de deur staat, worden opa en oma bij het grof vuil gezet, hebben ze geen rechten meer, hebben de kinderen álle recht om te kiezen voor "geen contact", kortom, dan ben je bedankt als opa en oma. Zoiets?Tegen wie heb je het nu precies? In mijn generatie (en die van Miss Zilver) was het nog niet zo gebruikelijk dat grootouders oppassen. Ik voel me in ieder geval niet echt aangesproken door wat je nu beschrijft. Of bedoel je misschien iets anders?
donderdag 5 maart 2015 om 20:56
quote:dubbeltje4 schreef op 05 maart 2015 @ 20:50:
[...]
Maar waarom wil je dan geen contact meer?
Wat is de reden?Dat ik geen band met hen heb. Nooit gehad ook. Zonder dat ik concrete dingen kan noemen of bewijzen zoals lichamelijke schade of een psychiatrische diagnose. En toch vind ik dat ons gezin recht heeft op een rustig leven zonder hen.
[...]
Maar waarom wil je dan geen contact meer?
Wat is de reden?Dat ik geen band met hen heb. Nooit gehad ook. Zonder dat ik concrete dingen kan noemen of bewijzen zoals lichamelijke schade of een psychiatrische diagnose. En toch vind ik dat ons gezin recht heeft op een rustig leven zonder hen.
donderdag 5 maart 2015 om 21:04
quote:miss_zilver schreef op 05 maart 2015 @ 20:56:
[...]
Dat ik geen band met hen heb. Nooit gehad ook. Zonder dat ik concrete dingen kan noemen of bewijzen zoals lichamelijke schade of een psychiatrische diagnose. En toch vind ik dat ons gezin recht heeft op een rustig leven zonder hen.Hier hetzelfde. Gelukkig ben ik er inmiddels achter dat ik niet de enige ben. Ouders hoeven niet heel bijzonder en aantoonbaar naar te zijn om toch veel onrust te veroorzaken. Het is alleen wel vervelend dat je op veel onbegrip stuit van simpele mensen die denken dat alle ouders leuk zijn, of die denken dat alle ouders leuk zijn tenzij je mishandeling aantoonbaar kunt maken. Daarom moeten dat soort mensen ook geen nieuwe wetten verzinnen. Voor wie geen band heeft met ouders, ligt het nu eenmaal veel genuanceerder, maar veroorzaakt het bloedband-idee wel degelijk een hoop onrust. Sinds ik via de basisschool van mijn kinderen andere vaders over opvoeding spreek, heb ik ontdekt dat er meer dan genoeg mensen zijn die weinig voor hun ouders voelen, maar geen behoefte voelen om dit steeds uit te leggen. Het is zoals het is.
[...]
Dat ik geen band met hen heb. Nooit gehad ook. Zonder dat ik concrete dingen kan noemen of bewijzen zoals lichamelijke schade of een psychiatrische diagnose. En toch vind ik dat ons gezin recht heeft op een rustig leven zonder hen.Hier hetzelfde. Gelukkig ben ik er inmiddels achter dat ik niet de enige ben. Ouders hoeven niet heel bijzonder en aantoonbaar naar te zijn om toch veel onrust te veroorzaken. Het is alleen wel vervelend dat je op veel onbegrip stuit van simpele mensen die denken dat alle ouders leuk zijn, of die denken dat alle ouders leuk zijn tenzij je mishandeling aantoonbaar kunt maken. Daarom moeten dat soort mensen ook geen nieuwe wetten verzinnen. Voor wie geen band heeft met ouders, ligt het nu eenmaal veel genuanceerder, maar veroorzaakt het bloedband-idee wel degelijk een hoop onrust. Sinds ik via de basisschool van mijn kinderen andere vaders over opvoeding spreek, heb ik ontdekt dat er meer dan genoeg mensen zijn die weinig voor hun ouders voelen, maar geen behoefte voelen om dit steeds uit te leggen. Het is zoals het is.
donderdag 5 maart 2015 om 21:12
quote:melissa-x schreef op 05 maart 2015 @ 20:54:
[...]
Tegen wie heb je het nu precies? In mijn generatie (en die van Miss Zilver) was het nog niet zo gebruikelijk dat grootouders oppassen. Ik voel me in ieder geval niet echt aangesproken door wat je nu beschrijft. Of bedoel je misschien iets anders?Ik bedoel niemand persoonlijk aan te spreken. Maar er wordt hier nu net gedaan alsof grootouders alleen maar monsters zijn, of onmensen. Bemoeizuchtige types die je beter buiten de deur kunt houden. Zéker in het belang van je kinderen en hun kleinkinderen. Maar geef de gezinnen de kost die desnoods een bemoeizuchtige oma of een lastige opa op de koop toe nemen, zolang ze maar gratis oppassen een aantal dagen per week. Dan zijn ze wel goed genoeg. Dat wilde ik maar even aangeven.
[...]
Tegen wie heb je het nu precies? In mijn generatie (en die van Miss Zilver) was het nog niet zo gebruikelijk dat grootouders oppassen. Ik voel me in ieder geval niet echt aangesproken door wat je nu beschrijft. Of bedoel je misschien iets anders?Ik bedoel niemand persoonlijk aan te spreken. Maar er wordt hier nu net gedaan alsof grootouders alleen maar monsters zijn, of onmensen. Bemoeizuchtige types die je beter buiten de deur kunt houden. Zéker in het belang van je kinderen en hun kleinkinderen. Maar geef de gezinnen de kost die desnoods een bemoeizuchtige oma of een lastige opa op de koop toe nemen, zolang ze maar gratis oppassen een aantal dagen per week. Dan zijn ze wel goed genoeg. Dat wilde ik maar even aangeven.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 5 maart 2015 om 21:14
quote:miss_zilver schreef op 05 maart 2015 @ 20:56:
[...]
Dat ik geen band met hen heb. Nooit gehad ook. Zonder dat ik concrete dingen kan noemen of bewijzen zoals lichamelijke schade of een psychiatrische diagnose. En toch vind ik dat ons gezin recht heeft op een rustig leven zonder hen.Willen je ouders ook geen band met hun kleinkinderen?
[...]
Dat ik geen band met hen heb. Nooit gehad ook. Zonder dat ik concrete dingen kan noemen of bewijzen zoals lichamelijke schade of een psychiatrische diagnose. En toch vind ik dat ons gezin recht heeft op een rustig leven zonder hen.Willen je ouders ook geen band met hun kleinkinderen?
donderdag 5 maart 2015 om 21:24
quote:miss_zilver schreef op 05 maart 2015 @ 20:56:
[...]
Dat ik geen band met hen heb. Nooit gehad ook. Zonder dat ik concrete dingen kan noemen of bewijzen zoals lichamelijke schade of een psychiatrische diagnose. En toch vind ik dat ons gezin recht heeft op een rustig leven zonder hen.Eerder beweer je nog, dat je kinderen tegen hen beschermd moeten worden.
[...]
Dat ik geen band met hen heb. Nooit gehad ook. Zonder dat ik concrete dingen kan noemen of bewijzen zoals lichamelijke schade of een psychiatrische diagnose. En toch vind ik dat ons gezin recht heeft op een rustig leven zonder hen.Eerder beweer je nog, dat je kinderen tegen hen beschermd moeten worden.
donderdag 5 maart 2015 om 21:25
quote:dubbeltje4 schreef op 05 maart 2015 @ 21:14:
[...]
Willen je ouders ook geen band met hun kleinkinderen?Op een gegeven moment zijn ze er wel achter gekomen dat we kinderen hadden gekregen, want we kwamen ze ergens tegen. Maar toen waren ze eigenlijk net als vroeger: ze trokken even zo'n gezicht (verontwaardigd/afkeurend) maar gingen al vrij snel door over zichzelf. Ik geloof dat ze toen weer een heel verhaal vertelden over hun huis en tuin, maar wij luisterden nauwelijks omdat het moment waarop wij met onze kinderen gezien werden, voor ons een heel spannend en belangrijk moment was. Ze hebben toen nog wel dwingend gedaan over dat wij moesten meehelpen over een verbouwing in hun huis. Maar ze hebben zich niet tot de kinderen gericht, ook niets gevraagd. Ongeveer vijf jaar later mailden ze wel ineens, met de vraag wat voor beroepen onze kinderen deden, want anders konden ze een vraag die een kennis erover had gesteld niet beantwoorden. Toen gaf met name onze jongste dochter aan dat ze geen behoefte had aan dat we informatie over haar deelden. Veel later heeft mijn dochter nog wel verzorgingstaken uitgevoerd voor mijn moeder, maar daarbij was het ook eenrichtingsverkeer qua interesse. Ik denk dat mijn ouders nooit een band hadden kunnen opbouwen met onze kinderen, net als dat ze dat met mij niet konden. Waar ik mijn kinderen vooral tegen wilde beschermen, is die onnatuurlijke egocentrische houding van mijn ouders, waardoor je het gevoel krijgt dat je als kind helemaal niet bestaat.
[...]
Willen je ouders ook geen band met hun kleinkinderen?Op een gegeven moment zijn ze er wel achter gekomen dat we kinderen hadden gekregen, want we kwamen ze ergens tegen. Maar toen waren ze eigenlijk net als vroeger: ze trokken even zo'n gezicht (verontwaardigd/afkeurend) maar gingen al vrij snel door over zichzelf. Ik geloof dat ze toen weer een heel verhaal vertelden over hun huis en tuin, maar wij luisterden nauwelijks omdat het moment waarop wij met onze kinderen gezien werden, voor ons een heel spannend en belangrijk moment was. Ze hebben toen nog wel dwingend gedaan over dat wij moesten meehelpen over een verbouwing in hun huis. Maar ze hebben zich niet tot de kinderen gericht, ook niets gevraagd. Ongeveer vijf jaar later mailden ze wel ineens, met de vraag wat voor beroepen onze kinderen deden, want anders konden ze een vraag die een kennis erover had gesteld niet beantwoorden. Toen gaf met name onze jongste dochter aan dat ze geen behoefte had aan dat we informatie over haar deelden. Veel later heeft mijn dochter nog wel verzorgingstaken uitgevoerd voor mijn moeder, maar daarbij was het ook eenrichtingsverkeer qua interesse. Ik denk dat mijn ouders nooit een band hadden kunnen opbouwen met onze kinderen, net als dat ze dat met mij niet konden. Waar ik mijn kinderen vooral tegen wilde beschermen, is die onnatuurlijke egocentrische houding van mijn ouders, waardoor je het gevoel krijgt dat je als kind helemaal niet bestaat.
donderdag 5 maart 2015 om 21:27
quote:dubbeltje4 schreef op 05 maart 2015 @ 21:24:
[...]
Eerder beweer je nog, dat je kinderen tegen hen beschermd moeten worden.
Het een sluit het ander toch niet uit?
Er zijn zoveel situaties waarin geen aantoonbare schade of stoornis is, maar waarbij je absoluut niet wil dat je ouders nog een keer de kans krijgen om zich weer op die manier te gedragen tegenover een kind.
[...]
Eerder beweer je nog, dat je kinderen tegen hen beschermd moeten worden.
Het een sluit het ander toch niet uit?
Er zijn zoveel situaties waarin geen aantoonbare schade of stoornis is, maar waarbij je absoluut niet wil dat je ouders nog een keer de kans krijgen om zich weer op die manier te gedragen tegenover een kind.
donderdag 5 maart 2015 om 21:32
quote:miss_zilver schreef op 05 maart 2015 @ 21:27:
[...]
Het een sluit het ander toch niet uit?
Er zijn zoveel situaties waarin geen aantoonbare schade of stoornis is, maar waarbij je absoluut niet wil dat je ouders nog een keer de kans krijgen om zich weer op die manier te gedragen tegenover een kind.
Precies. Mijn man heeft ook helemaal niets met zijn ouders. Zijn ouders kunnen beter niet in de buurt van kinderen komen. En nee, daarvoor is het niet nodig dat er bewijzen zijn van mishandeling. Voor ons is hun nare houding richting kinderen, hun dwingende karakter en dat ze een slecht voorbeeld zijn qua gedrag genoeg reden om ze hier niet uit te nodigen.
Pejeka, ik heb het gevoel dat je er wat zwart-wit naar kijkt. Heb je nooit gemerkt hoeveel mensen er wel niet zijn die niets met hun ouders hebben of heel zeker weten dat ze geen contact meer willen, zonder dat er per se harde feiten genoemd kunnen worden? Zo simpel is het nu eenmaal niet altijd. Je kunt ouders ook loslaten omdat je hun gedrag niet langer accepteert of omdat je niet wil dat je kinderen dezelfde nare gevoelens ervaren als jij vroeger hebt ervaren.
[...]
Het een sluit het ander toch niet uit?
Er zijn zoveel situaties waarin geen aantoonbare schade of stoornis is, maar waarbij je absoluut niet wil dat je ouders nog een keer de kans krijgen om zich weer op die manier te gedragen tegenover een kind.
Precies. Mijn man heeft ook helemaal niets met zijn ouders. Zijn ouders kunnen beter niet in de buurt van kinderen komen. En nee, daarvoor is het niet nodig dat er bewijzen zijn van mishandeling. Voor ons is hun nare houding richting kinderen, hun dwingende karakter en dat ze een slecht voorbeeld zijn qua gedrag genoeg reden om ze hier niet uit te nodigen.
Pejeka, ik heb het gevoel dat je er wat zwart-wit naar kijkt. Heb je nooit gemerkt hoeveel mensen er wel niet zijn die niets met hun ouders hebben of heel zeker weten dat ze geen contact meer willen, zonder dat er per se harde feiten genoemd kunnen worden? Zo simpel is het nu eenmaal niet altijd. Je kunt ouders ook loslaten omdat je hun gedrag niet langer accepteert of omdat je niet wil dat je kinderen dezelfde nare gevoelens ervaren als jij vroeger hebt ervaren.
