Actueel
alle pijlers
Straatkrantverkopers en daklozen
woensdag 14 mei 2008 om 21:23
Hallo,
Als er een nieuwe straatkrant uit is, koop ik hem vaak bij mijn 'vaste' straatkrantverkoopster.
In de loop van de tijd heb ik een aantal dingen van haar gehoord over haar privé-omstandigheden, ze is eigenlijk een soort bekende van me geworden.
Dan zie ik andere straatkrantverkopers staan met hetzelfde exemplaar, dan voel ik me bijna schuldig:"nee ik heb 'em al...."
Heb wel eens geld gegeven met de mededeling: "laat 't krantje maar zitten, want die heb ik al", maar ik realiseerde me dat ik dan wel aan de gang kan blijven.
Sommige straatkranters zijn nogal opdringerig, die krijgen een gewoon: 'nee, dankje' te horen, maar toch vind ik het zielig.
Ik kreeg zonet trek ik caramelijs, dus ik pak de fiets en rijdt naar de supermarkt. Staat daar een meisje, eigenlijk een hardstikke mooi meisje, ze komt naar me toe en zegt: mag ik je iets vragen?
Ik voel al aan wat de bedoeling is, dus nogal bot reageer ik: 'nee, vandaag niet'. Ik steek over, voel me naar worden: ik heb vanmiddag dure schoenen gekocht, en nou krijg ik trek en ik ga gewoon een bak ijs kopen.
Ik draai me om, ze vangt mijn blik, en ik zeg tegen haar: 'Sorry, dat ik zo bot deed, vraag maar.' Ze vroeg geld voor een slaapplaats in het slaaphuis voor een nacht, en die heb ik haar gegeven. Ze was ontzettend blij, en zei dat ze zo'n geluk had, want ze had ook zo'n ontzettende dorst, en er was iemand die iets voor haar te drinken aan het kopen was, die zou er zo aan komen.
Ik ben dus lang niet de enige die deze mensen iets geeft, maar het geeft me geen goed gevoel.
Ik voel me eigenlijk nog schuldiger als ik wel geef, omdat het me een soort afkoop-gevoel geeft, zonder dat het werkt dan.
En het ontroert me altijd diep als ik mensen zie die zo diep gezonken zijn. Het zal je vader of moeder maar zijn, of je kind, je zusje, of jezelf.
Ook het gevoel dat je het leed van de hele wereld wel verzachten wil?
Wordt je ook voor gek verklaard als je met zo'n verhaal thuis komt?
Als er een nieuwe straatkrant uit is, koop ik hem vaak bij mijn 'vaste' straatkrantverkoopster.
In de loop van de tijd heb ik een aantal dingen van haar gehoord over haar privé-omstandigheden, ze is eigenlijk een soort bekende van me geworden.
Dan zie ik andere straatkrantverkopers staan met hetzelfde exemplaar, dan voel ik me bijna schuldig:"nee ik heb 'em al...."
Heb wel eens geld gegeven met de mededeling: "laat 't krantje maar zitten, want die heb ik al", maar ik realiseerde me dat ik dan wel aan de gang kan blijven.
Sommige straatkranters zijn nogal opdringerig, die krijgen een gewoon: 'nee, dankje' te horen, maar toch vind ik het zielig.
Ik kreeg zonet trek ik caramelijs, dus ik pak de fiets en rijdt naar de supermarkt. Staat daar een meisje, eigenlijk een hardstikke mooi meisje, ze komt naar me toe en zegt: mag ik je iets vragen?
Ik voel al aan wat de bedoeling is, dus nogal bot reageer ik: 'nee, vandaag niet'. Ik steek over, voel me naar worden: ik heb vanmiddag dure schoenen gekocht, en nou krijg ik trek en ik ga gewoon een bak ijs kopen.
Ik draai me om, ze vangt mijn blik, en ik zeg tegen haar: 'Sorry, dat ik zo bot deed, vraag maar.' Ze vroeg geld voor een slaapplaats in het slaaphuis voor een nacht, en die heb ik haar gegeven. Ze was ontzettend blij, en zei dat ze zo'n geluk had, want ze had ook zo'n ontzettende dorst, en er was iemand die iets voor haar te drinken aan het kopen was, die zou er zo aan komen.
Ik ben dus lang niet de enige die deze mensen iets geeft, maar het geeft me geen goed gevoel.
Ik voel me eigenlijk nog schuldiger als ik wel geef, omdat het me een soort afkoop-gevoel geeft, zonder dat het werkt dan.
En het ontroert me altijd diep als ik mensen zie die zo diep gezonken zijn. Het zal je vader of moeder maar zijn, of je kind, je zusje, of jezelf.
Ook het gevoel dat je het leed van de hele wereld wel verzachten wil?
Wordt je ook voor gek verklaard als je met zo'n verhaal thuis komt?
vrijdag 16 mei 2008 om 12:26
Het onderwerp ligt nogal gevoelig bij mij. Ook omdat ik het van heel dichtbij heb meegemaakt. Een oma die nooit iets meeneemt voor de verjaardagen van kleine kids (al is het maar een pakje kleurpotloden van de Wibra) omdat ze daar geen geld voor heeft, en dus met lege handen aankomen op die kinderverjaardag. En vervolgens op diezelfde verjaardag wel de ene na de andere sigaret wegpaffen.
En inderdaad, dit soort mensen verpesten het voor de mensen die het echt moeilijk hebben.
En inderdaad, dit soort mensen verpesten het voor de mensen die het echt moeilijk hebben.
vrijdag 16 mei 2008 om 12:53
Er werd hier gesteld dat er in Nederland een vangnet is voor armoe, in theorie is dat zo, in praktijk valt het vies tegen. Als je geld nodig hebt omdat je bijv. door je man verlaten bent en je hebt twee kleintjes thuis, kan het zo twee maanden duren voordat er geld is. In die tijd zal je schulden moeten maken en je komt al snel in de problemen met huur, gas water licht enzovoort. Over je voedsel nog maar niet te spreken. Als je in Nederland om wat voor redenen dan ook geen vaste woon of verblijfplaats hebt, krijg je geen uitkering en dus kan je geen kamer of huis huren. Een grote groep mensen in de armoede zijn de zwak begaafden in de schuldsanering. Of anderen in de schuldsanering. zij zitten onder het bestaansminimum, dat betekent dus dat kinderen geen fruit of groente krijgen en dat men afhankelijk is van voedselpakketten. Schoolreisjes en sporten is uitgesloten. En als de wasmachine kapot gaat heb je een groot probleem. Mensen die langdurig in de bijstand zitten komen ook op termijn in de problemen, de uitkering voorziet in de basisbehoeften, maar dan moet er niks mis gaan. (koelkast kapot? dat betekent bijlenen) De schulden lopen op en dan wacht de schuldsanering.
Armoe in nederland betekent:
- geen of slechte ziektekostenverzekering
- geen tandartsverzekering en dus slechte gebitten
- kinderen kunnen niet deelnemen aan sociale leven
- slechte voeding met onvoldoende verse producten
- niet studeren (hoewel dat ook al geld voor de groep modaal)
Ook een grote groep op de armoedegrens zijn de ouderen zonder aanvullend pensioen.
Iedereen kent het beeld van de rokende scootmobielrijder, net als iedereen het beeld kent van de stevige roker die honderd werd. Het is in beide gevallen een beeld wat niet maatgevend is voor de rest van de groep.
Armoede in Nederland is anders dan armoede in Burundi, maar het is er wel. In een westerse, economisch gezonde maatschappij hebben we met zijn allen afgesproken dat iedereen bad, bed en brood moet hebben, en dat kinderen dezelfde kansen moeten hebben. Helaas is dat niet het geval
Armoe in nederland betekent:
- geen of slechte ziektekostenverzekering
- geen tandartsverzekering en dus slechte gebitten
- kinderen kunnen niet deelnemen aan sociale leven
- slechte voeding met onvoldoende verse producten
- niet studeren (hoewel dat ook al geld voor de groep modaal)
Ook een grote groep op de armoedegrens zijn de ouderen zonder aanvullend pensioen.
Iedereen kent het beeld van de rokende scootmobielrijder, net als iedereen het beeld kent van de stevige roker die honderd werd. Het is in beide gevallen een beeld wat niet maatgevend is voor de rest van de groep.
Armoede in Nederland is anders dan armoede in Burundi, maar het is er wel. In een westerse, economisch gezonde maatschappij hebben we met zijn allen afgesproken dat iedereen bad, bed en brood moet hebben, en dat kinderen dezelfde kansen moeten hebben. Helaas is dat niet het geval
vrijdag 16 mei 2008 om 14:18
Tja, voor mij is armoede dus niet relatief. Een mens in Burundi heeft net zoveel eten nodig als een mens in Nederland.
Ben het hier dus mee eens. Als je een dak boven je hoofd hebt en eten en bovendien gebruik kunt maken van medische zorg en naar school kunt, ben je m.i. niet arm. Dat je niet op vakantie kunt of regelmatig kleding kunt kopen ofzo is niet fijn natuurlijk, maar het maakt niet dat ik iemand als arm zie.
Maar misschien heb ik wel teveel gereisd.
Ook denk ik dat veel mensen wel wat aan hun situatie kunnen doen om die te verbeteren. Ik heb het nu dus niet over iemand die echt te ziek is om te werken of over bejaarden.
Ben het hier dus mee eens. Als je een dak boven je hoofd hebt en eten en bovendien gebruik kunt maken van medische zorg en naar school kunt, ben je m.i. niet arm. Dat je niet op vakantie kunt of regelmatig kleding kunt kopen ofzo is niet fijn natuurlijk, maar het maakt niet dat ik iemand als arm zie.
Maar misschien heb ik wel teveel gereisd.
Ook denk ik dat veel mensen wel wat aan hun situatie kunnen doen om die te verbeteren. Ik heb het nu dus niet over iemand die echt te ziek is om te werken of over bejaarden.
Cum non tum age
vrijdag 16 mei 2008 om 14:32
"Armoe" vind ik dat je als anderhalf modaal verdienend gezin NETTO MINDER TE BESTEDEN HEBT dan een gezin met dubbele -al dan niet terechte- uitkering.
Ik heb de mensen in de volgende situatie 30 jaar gekend, maar ben inmiddels verhuisd en heb bewust het contact verbroken, omdat ik er niet goed van werd.
Hun kind wordt voorzien op zijn 7de verjaardag van televisie + videorecorder op zijn slaapkamer, krijgt twee maanden later een dvd van opa&oma, dus moet er meteen ook nog een dvd-speler gekocht worden. Vanzelfsprekend ontbreken de nieuwste spelcomputers niet, het kind moet tenslotte wel mee kunnen praten op school. Pa zuipt zich een slag in het rond, en is daardoor werkloos geworden. Koophuis moest verkocht worden. Hij vindt het wel eens jammer dat hij zijn VWO niet heeft afgemaakt, maar ging destijds liever voetballen en ouwehoeren met kameraden, en zo is het ook wel gemakkelijk. Pa & Moe roken allebei als een ketter en zitten thuis voor de buis, laten het sociale huurhuis vervuilen en worden vertroeteld door de hulpverlening. Kind leeft op tosti's, patat en frikandellen.
Eén of anderhalf modaal draait overal voor op, en houdt daardoor niets of nog minder over.
De kinderopvangtoeslag moet aangepakt worden, Moppemans' eerste reactie was dat hij dan wel minder ging werken. Geen kwijtscheldingen voor wat dan ook, geen tegemoetkomingen.
Nee, want BRUTO schijn je rijk te zijn, van dat bruto-bedrag gaat alleen al 20% naar het verplichte pensioenfonds, waar wij niet om hebben gevraagd en waarvan wij ook geen resultaat verwachten, wij mogen gewoon tot onze dood doorwerken.
Moppekind heeft voornamelijk tweedehands speelgoed.
Wij hebben slechts het hoogst noodzakelijke verzekerd, zijn dichterbij het werk gaan wonen om met de fiets naar het werk te kunnen -autorijden wordt onbetaalbaar-. Leningen hebben we niet (afgezien van de hypotheek). Mobiel telefoonabonnement hebben we niet, gewoon prepaid voor-de-nood en een vaste aansluiting.
Geen kabeltelevisie, omdat de schotelantenne veel goedkoper is.
Moppetoet heeft haar tandartsverzekering opgezegd -te duur- en tegen de tandarts gezegd dat hij de rekening onder de 200 euro per jaar moet houden. Slechte kindergebitjes zijn geen argument, vette blödsinn, want sinds het nieuwe ziektekostenstelsel zijn alle kindergebitjes verzekerd.
Ik heb de mensen in de volgende situatie 30 jaar gekend, maar ben inmiddels verhuisd en heb bewust het contact verbroken, omdat ik er niet goed van werd.
Hun kind wordt voorzien op zijn 7de verjaardag van televisie + videorecorder op zijn slaapkamer, krijgt twee maanden later een dvd van opa&oma, dus moet er meteen ook nog een dvd-speler gekocht worden. Vanzelfsprekend ontbreken de nieuwste spelcomputers niet, het kind moet tenslotte wel mee kunnen praten op school. Pa zuipt zich een slag in het rond, en is daardoor werkloos geworden. Koophuis moest verkocht worden. Hij vindt het wel eens jammer dat hij zijn VWO niet heeft afgemaakt, maar ging destijds liever voetballen en ouwehoeren met kameraden, en zo is het ook wel gemakkelijk. Pa & Moe roken allebei als een ketter en zitten thuis voor de buis, laten het sociale huurhuis vervuilen en worden vertroeteld door de hulpverlening. Kind leeft op tosti's, patat en frikandellen.
Eén of anderhalf modaal draait overal voor op, en houdt daardoor niets of nog minder over.
De kinderopvangtoeslag moet aangepakt worden, Moppemans' eerste reactie was dat hij dan wel minder ging werken. Geen kwijtscheldingen voor wat dan ook, geen tegemoetkomingen.
Nee, want BRUTO schijn je rijk te zijn, van dat bruto-bedrag gaat alleen al 20% naar het verplichte pensioenfonds, waar wij niet om hebben gevraagd en waarvan wij ook geen resultaat verwachten, wij mogen gewoon tot onze dood doorwerken.
Moppekind heeft voornamelijk tweedehands speelgoed.
Wij hebben slechts het hoogst noodzakelijke verzekerd, zijn dichterbij het werk gaan wonen om met de fiets naar het werk te kunnen -autorijden wordt onbetaalbaar-. Leningen hebben we niet (afgezien van de hypotheek). Mobiel telefoonabonnement hebben we niet, gewoon prepaid voor-de-nood en een vaste aansluiting.
Geen kabeltelevisie, omdat de schotelantenne veel goedkoper is.
Moppetoet heeft haar tandartsverzekering opgezegd -te duur- en tegen de tandarts gezegd dat hij de rekening onder de 200 euro per jaar moet houden. Slechte kindergebitjes zijn geen argument, vette blödsinn, want sinds het nieuwe ziektekostenstelsel zijn alle kindergebitjes verzekerd.
vrijdag 16 mei 2008 om 14:37
En wat Moppetoet beschrijft vind ik ook echt erg. Dat mensen die gewoon werken en dat al jarenlang doen, in principe de dupe worden van een stel aso's die gewoon te lui zijn om te werken.
Als je kunt werken, moet je ook werken en niet van een uitkering leven, ik vind het schandalig dat dat mogelijk is.
Als je kunt werken, moet je ook werken en niet van een uitkering leven, ik vind het schandalig dat dat mogelijk is.
Cum non tum age
vrijdag 16 mei 2008 om 15:19
Bad, bed en brood is er ook voor iedereen. Dat niet alle kinderen dezelfde kansen hebben mag zo zijn, maar schuif de schuld daarvan niet af op "de maatschappij". Er gebeurt genoeg voor deze kinderen, echt waar (ik zie het hier om me heen, in onze stad).
Veel hangt af van de ouders, en helaas nemen deze hun verantwoordelijkheid niet altijd even serieus. (want zelfs met schulden is er een toekomst mogelijk, je moet het alleen wel wíllen)
vrijdag 16 mei 2008 om 15:23
vrijdag 16 mei 2008 om 15:23
Het gaat mij er om dat ze gewoon hun hand ophouden om dat geld voor het slaaphuis te krijgen. Bovendien is bedelen strafbaar. Ik heb er meer respect voor als ze er íets voor doen. Zoals dat krantje verkopen of desnoods op die accordeon voor de Albert Hein. Ik hoef me overigens niet voor te stellen hoe zoiets is, dakloos zijn, geen geld hebben. Ik weet daar meer van dan ik hier schrijf. En toch heb ik er zo mijn mening over of het in dit land wel zo is dat je buiten je schuld om dakloos raakt of zonder een cent om je reet te krabben. En dan doel ik er met name op dat het een toestand is die onomkeerbaar is en dat als je eenmaal dakloos bent en zonder een cent dat zo moet blijven en je niet anders meer kunt dan bedelen. Ik weet dat het niet zo is.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 16 mei 2008 om 15:32
Ik snap de gedachtenwijze. In vergelijking met andere landen lijkt het zeker geen armoede hier in Nederland. Maar als je gaat kijken naar de levensstandaard in dit land, dan zijn er toch zeker een x aantal Nederlanders die wel onder armoede volgens Nederlandse begrippen vallen. Kun jij wel heel sneu vinden voor de rest van de wereld, die daar nog weer heel bekaaid bij af komt, maar de levensstandaard ligt daar vaak ook weer anders. Ik denk dat je niet ver komt met vergelijken tussen Nederland en die landen.
Het doet daarbij niks af aan de mensen die volgens Nederlandse levensstandaard het ook moeilijk hebben.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 16 mei 2008 om 15:40
Het vetgedrukte zinnetje vind ik een beetje raar: sneu voor die mensen, en hun levensstandaard ligt daar ook anders? Maw: ach jammer dat jullie het duizend keer slechter hebben dan de "arme" mens in Nederland, maar jullie levensstandaard ligt toch al veel lager dan hier bij ons......(zo komt het over, je zult het wel niet zo bedoelen, neem ik aan)
vrijdag 16 mei 2008 om 15:45
vrijdag 16 mei 2008 om 16:56
Er zijn 241.000 onverzekerden. Dit blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS). Dit aantal ligt circa zestigduizend personen hoger dan een eerdere schatting uit 2006. Dat betekent dat als deze mensen iets krijgen, ze wel geholpen worden maar dat de rekening op de schuldenhoop gaat, met als uiteindelijk gevolg meer armoe.
De tandarts maakt deel uit van de basisverzekering (voor kinderen tenminste) maar als je bij die kwart miljoen onverzekerden hoort dan is er voor jou geen tandarts
vrijdag 16 mei 2008 om 17:01
Het is een misvatting om te denken dat de armen allemaal een WWB uitkering hebben. Het gros heeft dat namelijk niet. (Ww uitkering. AOW, WA jong of een weduwenuitkering) Daarnaast zijn er ook armen die gewoon werken, en maar heel weinig verdienen. Ik wijs maar even weer op mensen in de WSNP of mensen met bijv. een faillissement en loonbeslag. Die zitten bijv onder bijstandsniveau.
vrijdag 16 mei 2008 om 17:14
Meds, ik heb gestudeerd en moest inderdaad ook alles zelf betalen: boeken, college geld, en daarnaast mijn huur etc. Toch studeerde ik, ondanks "arme" ouders. Heb er op een gegeven moment maar een bijbaantje naast genomen, om rond te kunnen komen ja. Weet niet wat er inmiddels allemaal veranderd is, maar de studiefinanciering bestaat nog steeds toch?
Verder noem je steeds specifieke groepen, zoals psychiatrisch patienten: natuurlijk is dat een heel ander verhaal, net zoals verstandelijk beperkte mensen. Die mensen hebben gewoon extra hulp nodig, simpel as that.
En mensen met schulden: ja, heel vervelend, moet je wat aan doen, maar het is nog altijd je eigen verantwoordelijkheid.
De onverzekerde groep bestaat trouwens niet alleen uit mensen die het niet kunnen betalen, maar ook uit mensen die het niet wíllen betalen.
Over die wachttijd: je overdrijft. CWI kan inderdaad traag zijn, maar langer dan een paar weken wachten (dus geen twee maanden) hoef je echt niet te wachten op een voorschot. Zeker als je zelf alles goed hebt ingevuld en op tijd hebt opgestuurd. Van die paar weken raak je echt niet hopeloos in de schulden hoor. Bovendien krijg je alles achteraf terug: daar kun je dus je achterstallig huur weer mee inlopen etc.
Ja, er zijn verhalen van mensen bij wie alles misloopt, heel vervelend inderdaad, maar meestal gaat het gewoon goed.
Verder noem je steeds specifieke groepen, zoals psychiatrisch patienten: natuurlijk is dat een heel ander verhaal, net zoals verstandelijk beperkte mensen. Die mensen hebben gewoon extra hulp nodig, simpel as that.
En mensen met schulden: ja, heel vervelend, moet je wat aan doen, maar het is nog altijd je eigen verantwoordelijkheid.
De onverzekerde groep bestaat trouwens niet alleen uit mensen die het niet kunnen betalen, maar ook uit mensen die het niet wíllen betalen.
Over die wachttijd: je overdrijft. CWI kan inderdaad traag zijn, maar langer dan een paar weken wachten (dus geen twee maanden) hoef je echt niet te wachten op een voorschot. Zeker als je zelf alles goed hebt ingevuld en op tijd hebt opgestuurd. Van die paar weken raak je echt niet hopeloos in de schulden hoor. Bovendien krijg je alles achteraf terug: daar kun je dus je achterstallig huur weer mee inlopen etc.
Ja, er zijn verhalen van mensen bij wie alles misloopt, heel vervelend inderdaad, maar meestal gaat het gewoon goed.
