Actueel
alle pijlers
Tegengeluid voor Heleen Mees en Marianne Zwagerman
maandag 31 oktober 2011 om 10:44
Uit de volkskrant van vandaag, een tegengeluid voor de Heleen Mezen en de Marianne Zwagermannen.
'Een pleidooi voor de 60-urige gezinswerkweek'
Maaike Gerritsen − 31/10/11, 06:00
Rijdende supermarkt wordt bezocht door huisvrouwen in 1967. © ANP
Deeltijdwerk is veeleer een keuze voor het welzijn van ouders en kinderen, dan een kwestie van gebrek aan ambitie, zoals sommigen beweren.
In het maatschappelijke debat over werk en zorg krijgen vrouwen in Nederland het regelmatig zwaar te verduren. Vrijdag betichtte Marianne Zwagerman in Pauw & Witteman vrouwen van 'mutsengedrag': als het om hun loopbaan gaat, leggen ze de lat te laag. Ze gedragen zich als verwende prinsesjes, hebben geen ambitie, en teren ondanks hun (vaak) hoge opleiding op de zak van hun echtgenoot, beweren onder anderen Elma Drayer, Heleen Mees en Marike Stellinga.
Ebru Umar en Malou van Hintum deden daar op vk.nl nog wat schepjes bovenop. En Opzij publiceerde dit voorjaar een artikel over het fenomeen van de 'munttheemoeder' - een vrouw die haar man de centen laat verdienen en de opvoeding van haar kinderen aan een au pair of de opvang overlaat.
Ook de reacties van kijkers op het programma Tussen kroost en carrière (uitgezonden in juni door de VPRO) waren grotendeels negatief. Maar dit keer betrof de kritiek vrouwen én hun echtgenoten, met beiden een volle werkweek. De vier ouderparen uit het programma zouden egoïstische vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse upperclass, die almaar klagen ten koste van hun kroost.
Op het scherm zie je onder meer een vrouw achter het stuur lunchen terwijl ze in de file staat, en een moeder die vanachter haar laptop de kinderen voor de tv aanspoort het ontbijt tot zich te nemen.
Is het in Nederland zo slecht? Zijn we verwend en liever lui dan moe of hebben we het met de huidige bijdrage van zowel mannen als vrouwen aan welvaart en welzijn goed voor elkaar? Vechten Drayer en consorten als Donna Quichottes tegen windmolens?
Munttheemoeders
De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland is na Denemarken de hoogste van Europa, en ook wat betreft de arbeidsproductiviteit lopen we voor op veel andere lidstaten. Sinds de tweede feministische golf, waarin succesvol gestreden werd voor het recht op werk voor vrouwen, heeft de welvaart een hoge vlucht genomen. Luxe goederen worden heden ten dage als eerste levensbehoefte gezien, en zo is het recht op vrouwenarbeid langzamerhand verworden tot een plicht.
Ook Janneke Modaal draagt anno 2011 haar steentje bij om naast de hypotheek, abonnementen voor mobieltjes, Uggs en schoolreisjes naar de Efteling te kunnen betalen. In Nederland werken en zorgen mannen en vrouwen over het algemeen allebei. Hoewel een verdeling van dertig-dertig (vooral in de grote steden) en zestig-nul (munttheemoeders) wel voorkomt, is de meest gangbare situatie nog altijd een voltijd werkende man en een in deeltijd werkende vrouw.
Bij elkaar opgeteld wordt er per gezin gemiddeld zo'n zestig uur per week buitenshuis gewerkt. Aandacht, zorg en tijd hebben voor de kinderen zijn zeer belangrijk maar moeilijker te realiseren met twee voltijdbanen. Deeltijdwerk lijkt veeleer een keuze voor welzijn voor ouders en kinderen, dan een kwestie van luiheid of gebrek aan ambitie. Een goed gevulde spaarrekening en de status van een goede baan zijn weinig waard als de boel thuis niet lekker loopt.
Het instellen van een vrouwenquotum, zoals de overheid in juni deed om meer vrouwen aan de top te helpen, is slechts een druppel op een gloeiende plaat als het gaat om carrièremogelijkheden voor vrouwen. Als het werkelijk belangrijk is dat vrouwen meer uren aan het arbeidsproces deelnemen, dan moeten school-, overblijf- en opvangmogelijkheden daar kwalitatief en kwantitatief in kunnen voorzien. De bezuinigingen op de kinderopvang hebben hierop een negatief effect.
Prinsessengedrag
In een land als Denemarken zijn opmerkingen als: je hebt toch zelf kinderen gewild, dan moet je er ook zelf voor zorgen, onbekend. Mannen en vrouwen hebben er een voltijd werkweek van 37 uur en geen 'juffie' vraagt ouders op een dinsdag op school krokodillen te komen vouwen. Geen keuzemoeilijkheden dus. Ouders werken en het kroost gaat naar school en opvang. Rond vier uur haalt iedereen de kinderen op, zodat er nog genoeg tijd is thuis voor het avondritueel. Verder is er nauwelijks filestress, veel flexibiliteit in werktijden en een zeer riante zwanger- en ouderschapsregeling.
En toch... Ook in Denemarken wordt vrouwen verwend prinsessengedrag verweten: 'Het zijn Sex and the city-vrouwen, maar dan met kids', verwoordde een Deense vriend dit heersende beeld. Moeders geven overigens aan graag een dag werk in te ruilen voor een dag zorg thuis.
Klagen en veroordelen, als het gaat om de werk-zorgcombinatie, lijkt er heden ten dage bij te horen. Niet alleen in Nederland blijft het zoeken naar de juiste balans. Wat betreft de arbeidsproductiviteit van vrouwen en de hoeveelheid zorgtaken die mannen nu vervullen, is er al een hele bres geslagen.
Laten we trots zijn op het Nederlandse systeem dat welvaart bevordert, maar ook de keuze biedt om ieders welzijn naar eigen situatie, inzicht en behoefte vorm te geven. In de 60-urige gezinswerkweek kunnen kinderen overigens ook al vanaf heel jonge leeftijd hun steentje bijdragen. Welke ouder wil zich per slot van rekening nou schuldig maken aan het kweken van verwende prinsen en prinsesjes?
Maaike Gerritsen is hbo-docent, getrouwd met een Deen en moeder van drie kinderen.
| |
'Een pleidooi voor de 60-urige gezinswerkweek'
Maaike Gerritsen − 31/10/11, 06:00
Rijdende supermarkt wordt bezocht door huisvrouwen in 1967. © ANP
Deeltijdwerk is veeleer een keuze voor het welzijn van ouders en kinderen, dan een kwestie van gebrek aan ambitie, zoals sommigen beweren.
In het maatschappelijke debat over werk en zorg krijgen vrouwen in Nederland het regelmatig zwaar te verduren. Vrijdag betichtte Marianne Zwagerman in Pauw & Witteman vrouwen van 'mutsengedrag': als het om hun loopbaan gaat, leggen ze de lat te laag. Ze gedragen zich als verwende prinsesjes, hebben geen ambitie, en teren ondanks hun (vaak) hoge opleiding op de zak van hun echtgenoot, beweren onder anderen Elma Drayer, Heleen Mees en Marike Stellinga.
Ebru Umar en Malou van Hintum deden daar op vk.nl nog wat schepjes bovenop. En Opzij publiceerde dit voorjaar een artikel over het fenomeen van de 'munttheemoeder' - een vrouw die haar man de centen laat verdienen en de opvoeding van haar kinderen aan een au pair of de opvang overlaat.
Ook de reacties van kijkers op het programma Tussen kroost en carrière (uitgezonden in juni door de VPRO) waren grotendeels negatief. Maar dit keer betrof de kritiek vrouwen én hun echtgenoten, met beiden een volle werkweek. De vier ouderparen uit het programma zouden egoïstische vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse upperclass, die almaar klagen ten koste van hun kroost.
Op het scherm zie je onder meer een vrouw achter het stuur lunchen terwijl ze in de file staat, en een moeder die vanachter haar laptop de kinderen voor de tv aanspoort het ontbijt tot zich te nemen.
Is het in Nederland zo slecht? Zijn we verwend en liever lui dan moe of hebben we het met de huidige bijdrage van zowel mannen als vrouwen aan welvaart en welzijn goed voor elkaar? Vechten Drayer en consorten als Donna Quichottes tegen windmolens?
Munttheemoeders
De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland is na Denemarken de hoogste van Europa, en ook wat betreft de arbeidsproductiviteit lopen we voor op veel andere lidstaten. Sinds de tweede feministische golf, waarin succesvol gestreden werd voor het recht op werk voor vrouwen, heeft de welvaart een hoge vlucht genomen. Luxe goederen worden heden ten dage als eerste levensbehoefte gezien, en zo is het recht op vrouwenarbeid langzamerhand verworden tot een plicht.
Ook Janneke Modaal draagt anno 2011 haar steentje bij om naast de hypotheek, abonnementen voor mobieltjes, Uggs en schoolreisjes naar de Efteling te kunnen betalen. In Nederland werken en zorgen mannen en vrouwen over het algemeen allebei. Hoewel een verdeling van dertig-dertig (vooral in de grote steden) en zestig-nul (munttheemoeders) wel voorkomt, is de meest gangbare situatie nog altijd een voltijd werkende man en een in deeltijd werkende vrouw.
Bij elkaar opgeteld wordt er per gezin gemiddeld zo'n zestig uur per week buitenshuis gewerkt. Aandacht, zorg en tijd hebben voor de kinderen zijn zeer belangrijk maar moeilijker te realiseren met twee voltijdbanen. Deeltijdwerk lijkt veeleer een keuze voor welzijn voor ouders en kinderen, dan een kwestie van luiheid of gebrek aan ambitie. Een goed gevulde spaarrekening en de status van een goede baan zijn weinig waard als de boel thuis niet lekker loopt.
Het instellen van een vrouwenquotum, zoals de overheid in juni deed om meer vrouwen aan de top te helpen, is slechts een druppel op een gloeiende plaat als het gaat om carrièremogelijkheden voor vrouwen. Als het werkelijk belangrijk is dat vrouwen meer uren aan het arbeidsproces deelnemen, dan moeten school-, overblijf- en opvangmogelijkheden daar kwalitatief en kwantitatief in kunnen voorzien. De bezuinigingen op de kinderopvang hebben hierop een negatief effect.
Prinsessengedrag
In een land als Denemarken zijn opmerkingen als: je hebt toch zelf kinderen gewild, dan moet je er ook zelf voor zorgen, onbekend. Mannen en vrouwen hebben er een voltijd werkweek van 37 uur en geen 'juffie' vraagt ouders op een dinsdag op school krokodillen te komen vouwen. Geen keuzemoeilijkheden dus. Ouders werken en het kroost gaat naar school en opvang. Rond vier uur haalt iedereen de kinderen op, zodat er nog genoeg tijd is thuis voor het avondritueel. Verder is er nauwelijks filestress, veel flexibiliteit in werktijden en een zeer riante zwanger- en ouderschapsregeling.
En toch... Ook in Denemarken wordt vrouwen verwend prinsessengedrag verweten: 'Het zijn Sex and the city-vrouwen, maar dan met kids', verwoordde een Deense vriend dit heersende beeld. Moeders geven overigens aan graag een dag werk in te ruilen voor een dag zorg thuis.
Klagen en veroordelen, als het gaat om de werk-zorgcombinatie, lijkt er heden ten dage bij te horen. Niet alleen in Nederland blijft het zoeken naar de juiste balans. Wat betreft de arbeidsproductiviteit van vrouwen en de hoeveelheid zorgtaken die mannen nu vervullen, is er al een hele bres geslagen.
Laten we trots zijn op het Nederlandse systeem dat welvaart bevordert, maar ook de keuze biedt om ieders welzijn naar eigen situatie, inzicht en behoefte vorm te geven. In de 60-urige gezinswerkweek kunnen kinderen overigens ook al vanaf heel jonge leeftijd hun steentje bijdragen. Welke ouder wil zich per slot van rekening nou schuldig maken aan het kweken van verwende prinsen en prinsesjes?
Maaike Gerritsen is hbo-docent, getrouwd met een Deen en moeder van drie kinderen.
| |
maandag 31 oktober 2011 om 14:15
'Ik werk niet 's avonds, maar stél dat ik dat wel zou doen zou ik op mijn werk warm eten. Tussen de middag eet ik dan brood. Mijn man kan zelf koken, ik zou het ook voor hem kunnen doen, das wel makkelijk ja. En mijn kind eet dan op de opvang warm
Wat was het probleem nou precies?'
@Schommelstoel, dit is de betreffende post en ik had je ook al eerder gevraagd waarom je dan niet 's middags met je kind(eren) warm ging eten.
Wat was het probleem nou precies?'
@Schommelstoel, dit is de betreffende post en ik had je ook al eerder gevraagd waarom je dan niet 's middags met je kind(eren) warm ging eten.
maandag 31 oktober 2011 om 14:16
Het hele leven bestaat uit keuzes maken.
Soms zit het mee en soms zit het tegen.
Als ik morgen mijn been breek, zijn er ineens plenty mogelijkheden om mijn (tijdelijke) handicap op te vangen.
En waarom??
Er is geen andere keuze, ik zal wel moeten aannemen wat er geboden wordt.
Mijn stelling is dat de mogelijkheden ervoor zorgen dat men ontevreden is. Aan de overkant is alles altijd beter (geregeld).
Soms zit het mee en soms zit het tegen.
Als ik morgen mijn been breek, zijn er ineens plenty mogelijkheden om mijn (tijdelijke) handicap op te vangen.
En waarom??
Er is geen andere keuze, ik zal wel moeten aannemen wat er geboden wordt.
Mijn stelling is dat de mogelijkheden ervoor zorgen dat men ontevreden is. Aan de overkant is alles altijd beter (geregeld).
maandag 31 oktober 2011 om 14:17
quote:Flowerpowerwoman schreef op 31 oktober 2011 @ 14:14:
[...]
Ik heb niet gezegd dat dat niet te regelen valt.Ik zei dat het moeilijker is om te regelen. Je moet wel een heel goed vangnet achter je hebben staan, wil je in de zorg, diensverlenende sector of in de horeca kunnen blijven werken als alleenstaande ouder. Opvang die buiten reguliere tijden vallen is per gemeente verschillend. Vaak niet op te brengen financiëel, dan wel niet aanwezig.
Alleenstaande ouders hebben het vrijwel altijd zwaarder dan een tweeoudergezin.
Ik pleit dan ook eerder voor verplicht co-ouderschap. Dan kun je je werktijden beter aanpassen aan de dagen dat je je kinderen hebt.
[...]
Ik heb niet gezegd dat dat niet te regelen valt.Ik zei dat het moeilijker is om te regelen. Je moet wel een heel goed vangnet achter je hebben staan, wil je in de zorg, diensverlenende sector of in de horeca kunnen blijven werken als alleenstaande ouder. Opvang die buiten reguliere tijden vallen is per gemeente verschillend. Vaak niet op te brengen financiëel, dan wel niet aanwezig.
Alleenstaande ouders hebben het vrijwel altijd zwaarder dan een tweeoudergezin.
Ik pleit dan ook eerder voor verplicht co-ouderschap. Dan kun je je werktijden beter aanpassen aan de dagen dat je je kinderen hebt.
maandag 31 oktober 2011 om 14:17
quote:evelynsalt schreef op 31 oktober 2011 @ 14:15:
'Ik werk niet 's avonds, maar stél dat ik dat wel zou doen zou ik op mijn werk warm eten. Tussen de middag eet ik dan brood. Mijn man kan zelf koken, ik zou het ook voor hem kunnen doen, das wel makkelijk ja. En mijn kind eet dan op de opvang warm
Wat was het probleem nou precies?'
@Schommelstoel, dit is de betreffende post en ik had je ook al eerder gevraagd waarom je dan niet 's middags met je kind(eren) warm ging eten.Nou, waarom wel? Ik zie geen probleem eerlijk gezegd, dat maak jíj er nu van.
'Ik werk niet 's avonds, maar stél dat ik dat wel zou doen zou ik op mijn werk warm eten. Tussen de middag eet ik dan brood. Mijn man kan zelf koken, ik zou het ook voor hem kunnen doen, das wel makkelijk ja. En mijn kind eet dan op de opvang warm
Wat was het probleem nou precies?'
@Schommelstoel, dit is de betreffende post en ik had je ook al eerder gevraagd waarom je dan niet 's middags met je kind(eren) warm ging eten.Nou, waarom wel? Ik zie geen probleem eerlijk gezegd, dat maak jíj er nu van.
maandag 31 oktober 2011 om 14:17
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 14:10:
Ik geef toe dat ik nu een beetje advocaat van de duivel speel. En wat problemen op gooi die in de meeste gezinnen niet aan de orde zijn. Maar dat betekent niet dat ze er niet zijn.het betekent evenmin dat de hele maatschappij een cultuuromslag moet maken om door jou bedachte problemen op te lossen.
Ik geef toe dat ik nu een beetje advocaat van de duivel speel. En wat problemen op gooi die in de meeste gezinnen niet aan de orde zijn. Maar dat betekent niet dat ze er niet zijn.het betekent evenmin dat de hele maatschappij een cultuuromslag moet maken om door jou bedachte problemen op te lossen.
maandag 31 oktober 2011 om 14:18
maandag 31 oktober 2011 om 14:18
quote:schommelstoel schreef op 31 oktober 2011 @ 14:15:
[...]
Ja, ik heb het hele topic gelezen. Waar voor gepleit wordt weet ik ook. Maar ik heb nergens terug kunnen lezen dat dit alles verplicht gaat worden. Of dat mensen het perse op díe manier ingevoerd willen zien. Alleen maar dat er ook andere manieren zijn dan die we hier kennen.Ik wel. Ik opperder de mogelijheid van een nieuwe manier van opvang naast de bestaande. Dat werd van de hand gewezen omdat het te verwarrend zou zijn. Daar maak ik dus uit op dat er volgens sommige een universeel systeem ingevoerd moet worden.
[...]
Ja, ik heb het hele topic gelezen. Waar voor gepleit wordt weet ik ook. Maar ik heb nergens terug kunnen lezen dat dit alles verplicht gaat worden. Of dat mensen het perse op díe manier ingevoerd willen zien. Alleen maar dat er ook andere manieren zijn dan die we hier kennen.Ik wel. Ik opperder de mogelijheid van een nieuwe manier van opvang naast de bestaande. Dat werd van de hand gewezen omdat het te verwarrend zou zijn. Daar maak ik dus uit op dat er volgens sommige een universeel systeem ingevoerd moet worden.
maandag 31 oktober 2011 om 14:20
maandag 31 oktober 2011 om 14:20
quote:evelynsalt schreef op 31 oktober 2011 @ 14:10:
[...]
Welke gevolgen dan? Wat is het ergste dat je kan gebeuren als het niet gaat zoals jij dat wilt?
Het ergste watje kan gebeuren is dat je je baan kwijt kan raken als je het met thuis niet op de rit kan krijgen omdat jewèl brood op de plank moet zien te krijgen,maar de opvang van de kinderen niet rond kan krijgen. Als 1 van je kinderen ziek is en daar geen vangnet voorhebt als alleenstaande ouder.
En als de kinderen weer eens een dag vrij hebben en jij moet werken,maar de BSO is volgeboekt en je geen snipperdag kunt krijgen en je geen alternatief meerover hebt dan je maar "ziek"te moeten melden.
[...]
Welke gevolgen dan? Wat is het ergste dat je kan gebeuren als het niet gaat zoals jij dat wilt?
Het ergste watje kan gebeuren is dat je je baan kwijt kan raken als je het met thuis niet op de rit kan krijgen omdat jewèl brood op de plank moet zien te krijgen,maar de opvang van de kinderen niet rond kan krijgen. Als 1 van je kinderen ziek is en daar geen vangnet voorhebt als alleenstaande ouder.
En als de kinderen weer eens een dag vrij hebben en jij moet werken,maar de BSO is volgeboekt en je geen snipperdag kunt krijgen en je geen alternatief meerover hebt dan je maar "ziek"te moeten melden.
maandag 31 oktober 2011 om 14:20
quote:[Ja, ik heb het hele topic gelezen. Waar voor gepleit wordt weet ik ook. Maar ik heb nergens terug kunnen lezen dat dit alles verplicht gaat worden. Of dat mensen het perse op díe manier ingevoerd willen zien. Alleen maar dat er ook andere manieren zijn dan die we hier kennen.Misschien moeten we dit 60 keer achter elkaar posten voor Ritmeester?
maandag 31 oktober 2011 om 14:20
quote:helene31 schreef op 31 oktober 2011 @ 14:18:
[...]
Ik wel. Ik opperder de mogelijheid van een nieuwe manier van opvang naast de bestaande. Dat werd van de hand gewezen omdat het te verwarrend zou zijn. Daar maak ik dus uit op dat er volgens sommige een universeel systeem ingevoerd moet worden.Dat het huidige systeem te verwarrend zou zijn, snap ik ook niet zo. Waar zit die verwarring dan precies?
[...]
Ik wel. Ik opperder de mogelijheid van een nieuwe manier van opvang naast de bestaande. Dat werd van de hand gewezen omdat het te verwarrend zou zijn. Daar maak ik dus uit op dat er volgens sommige een universeel systeem ingevoerd moet worden.Dat het huidige systeem te verwarrend zou zijn, snap ik ook niet zo. Waar zit die verwarring dan precies?
maandag 31 oktober 2011 om 14:21
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 14:16:
Waarom zou je je kinderen nooit meer zien? Als jij je kinderen tussen de middag wilt zien en na school naar huis wilt hebben heb je die keuze lijkt me? Als anderen dan ook hun keuze kunnen maken is dat toch prima?
dat is het huidige systeem. Dus daar pleit je nu voor?
wordt nogal discussie om de discussie he.
Waarom zou je je kinderen nooit meer zien? Als jij je kinderen tussen de middag wilt zien en na school naar huis wilt hebben heb je die keuze lijkt me? Als anderen dan ook hun keuze kunnen maken is dat toch prima?
dat is het huidige systeem. Dus daar pleit je nu voor?
wordt nogal discussie om de discussie he.
maandag 31 oktober 2011 om 14:21
maandag 31 oktober 2011 om 14:21
maandag 31 oktober 2011 om 14:21
quote:Flowerpowerwoman schreef op 31 oktober 2011 @ 14:20:
[...]
Het ergste watje kan gebeuren is dat je je baan kwijt kan raken als je het met thuis niet op de rit kan krijgen omdat jewèl brood op de plank moet zien te krijgen,maar de opvang van de kinderen niet rond kan krijgen. Als 1 van je kinderen ziek is en daar geen vangnet voorhebt als alleenstaande ouder.
En als de kinderen weer eens een dag vrij hebben en jij moet werken,maar de BSO is volgeboekt en je geen snipperdag kunt krijgen en je geen alternatief meerover hebt dan je maar "ziek"te moeten melden.En hoe vaak komt dat in jouw geval voor? Overigens voor een ziek kind en geen opvang op dat moment bestaat nog altijd kortdurend calamiteitenverlof.
[...]
Het ergste watje kan gebeuren is dat je je baan kwijt kan raken als je het met thuis niet op de rit kan krijgen omdat jewèl brood op de plank moet zien te krijgen,maar de opvang van de kinderen niet rond kan krijgen. Als 1 van je kinderen ziek is en daar geen vangnet voorhebt als alleenstaande ouder.
En als de kinderen weer eens een dag vrij hebben en jij moet werken,maar de BSO is volgeboekt en je geen snipperdag kunt krijgen en je geen alternatief meerover hebt dan je maar "ziek"te moeten melden.En hoe vaak komt dat in jouw geval voor? Overigens voor een ziek kind en geen opvang op dat moment bestaat nog altijd kortdurend calamiteitenverlof.
maandag 31 oktober 2011 om 14:22
maandag 31 oktober 2011 om 14:23
Ritmeester ik zeg toch niet dat iedereen ineens alles maar anders moet regelen als er andere opties komen?
Met cultuuromslag bedoel ik dat ik denk dat er in NL eens anders moet worden aangekeken tegen werkende vrouwen. Dat de keuzes die jij als vrouw maakt goed zijn. Zonder oordelen. Of dat nou thuisblijfmoeder of carrièrevrouw is. En in NL is er gewoon nog steeds het beeld dat kinderopvang zielig is en de zorgtaken de verantwoordelijkheid van de vrouw zijn.
Dat bedoel ik met cultuuromslag. En die hoef ik door niemand door de strot te duwen en er hoeft van mij geen Frans schoolsysteem te komen.
Het is alleen zo dat ik het mooi zou vinden dat we elkaar een keer de ruimte geven in NL als vrouwen onderling.
Met cultuuromslag bedoel ik dat ik denk dat er in NL eens anders moet worden aangekeken tegen werkende vrouwen. Dat de keuzes die jij als vrouw maakt goed zijn. Zonder oordelen. Of dat nou thuisblijfmoeder of carrièrevrouw is. En in NL is er gewoon nog steeds het beeld dat kinderopvang zielig is en de zorgtaken de verantwoordelijkheid van de vrouw zijn.
Dat bedoel ik met cultuuromslag. En die hoef ik door niemand door de strot te duwen en er hoeft van mij geen Frans schoolsysteem te komen.
Het is alleen zo dat ik het mooi zou vinden dat we elkaar een keer de ruimte geven in NL als vrouwen onderling.
maandag 31 oktober 2011 om 14:24
quote:helene31 schreef op 31 oktober 2011 @ 14:21:
[...]
De warme maaltijd is hier een gezinsmoment. We zitten samen aan tafel en doen daar rustig een uur over. Er is tijd om de dag door te nemen en je verhaal te doen. Ik zou dat zeker gaan missen.
Alsof dat ooit gebeurd. Misschien de mogelijkheid wel.
Maar verplicht op school warm eten zie ik echt nooit niet gebeuren
[...]
De warme maaltijd is hier een gezinsmoment. We zitten samen aan tafel en doen daar rustig een uur over. Er is tijd om de dag door te nemen en je verhaal te doen. Ik zou dat zeker gaan missen.
Alsof dat ooit gebeurd. Misschien de mogelijkheid wel.
Maar verplicht op school warm eten zie ik echt nooit niet gebeuren
maandag 31 oktober 2011 om 14:25
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 14:23:
Ritmeester ik zeg toch niet dat iedereen ineens alles maar anders moet regelen als er andere opties komen?
Met cultuuromslag bedoel ik dat ik denk dat er in NL eens anders moet worden aangekeken tegen werkende vrouwen. Dat de keuzes die jij als vrouw maakt goed zijn. Zonder oordelen. Of dat nou thuisblijfmoeder of carrièrevrouw is. En in NL is er gewoon nog steeds het beeld dat kinderopvang zielig is en de zorgtaken de verantwoordelijkheid van de vrouw zijn.
Dat bedoel ik met cultuuromslag. En die hoef ik door niemand door de strot te duwen en er hoeft van mij geen Frans schoolsysteem te komen.
Het is alleen zo dat ik het mooi zou vinden dat we elkaar een keer de ruimte geven in NL als vrouwen onderling.Van mij mag iedereen zoveel werken als hij of zij dat wil. Het is het gemopper waar ik me aan stoor.
Ritmeester ik zeg toch niet dat iedereen ineens alles maar anders moet regelen als er andere opties komen?
Met cultuuromslag bedoel ik dat ik denk dat er in NL eens anders moet worden aangekeken tegen werkende vrouwen. Dat de keuzes die jij als vrouw maakt goed zijn. Zonder oordelen. Of dat nou thuisblijfmoeder of carrièrevrouw is. En in NL is er gewoon nog steeds het beeld dat kinderopvang zielig is en de zorgtaken de verantwoordelijkheid van de vrouw zijn.
Dat bedoel ik met cultuuromslag. En die hoef ik door niemand door de strot te duwen en er hoeft van mij geen Frans schoolsysteem te komen.
Het is alleen zo dat ik het mooi zou vinden dat we elkaar een keer de ruimte geven in NL als vrouwen onderling.Van mij mag iedereen zoveel werken als hij of zij dat wil. Het is het gemopper waar ik me aan stoor.
maandag 31 oktober 2011 om 14:26
quote:evelynsalt schreef op 31 oktober 2011 @ 14:21:
[...]
En hoe vaak komt dat in jouw geval voor? Overigens voor een ziek kind en geen opvang op dat moment bestaat nog altijd kortdurend calamiteitenverlof.
Waar ik op inhaak is dat men voorbij gaat aan degenen die met chronisch zieke kinderen zit, een arbeidsongeschikte partner,of dat er een heleboel alleenstaande ouders zijn ( weduwen ,weduwnaren )
Kort durend calamiteitenverlof is een leuk bedacht fenomeen,maar geloof me,erzijn weinig werkgevers die dat soort verloven meerdere malen toekennen.
[...]
En hoe vaak komt dat in jouw geval voor? Overigens voor een ziek kind en geen opvang op dat moment bestaat nog altijd kortdurend calamiteitenverlof.
Waar ik op inhaak is dat men voorbij gaat aan degenen die met chronisch zieke kinderen zit, een arbeidsongeschikte partner,of dat er een heleboel alleenstaande ouders zijn ( weduwen ,weduwnaren )
Kort durend calamiteitenverlof is een leuk bedacht fenomeen,maar geloof me,erzijn weinig werkgevers die dat soort verloven meerdere malen toekennen.
