Actueel
alle pijlers
Uit vrije wil
woensdag 17 februari 2010 om 12:59
Misschien heb ik niet goed genoeg gezocht, maar heb het nog nergens kunnen vinden op het forum. Inmiddels meer dan 70.000 Nederlanders hebben hun handtekening gezet onder een initiatief dat ouderen boven de 70 uit vrije wil hun leven moeten kunnen beeindigen, omdat ze klaar zijn met het leven. Dus niet vanwege ondraaglijk lijden als gevolg van ziekte. Maar omdat ze er klaar mee zijn.
Ik vind het dieptriest dat zo'n initiatief zoveel stemmen krijgt. Dat ouderen het als een realistische optie zien om uit het leven te stappen, omdat ze er klaar mee zijn. Wat voor samenleving zijn wij dan? Dat ouderen er niet meer in willen leven. Hoe leg je dit in Godsnaam aan je kinderen uit? Ik wil in ieder geval niet in zo'n samenleving leven. Ik wil in een samenleving leven die ouderen erbij betrekt, die iets doet tegen eenzaamheid, die zorgt draagt voor goede woonvoorzieningen en zorg. In plaats van de dood uit vrije wil als 'normaal' middel te zien als het klaar is. Ik ben absoluut voorstander van euthanasie. Maar dat zijn uitzonderingen in gevallen van ondraaglijk lijden als gevolg van ernstige ziektes. Het leven is geen ziekte.
Ik vind het dieptriest dat zo'n initiatief zoveel stemmen krijgt. Dat ouderen het als een realistische optie zien om uit het leven te stappen, omdat ze er klaar mee zijn. Wat voor samenleving zijn wij dan? Dat ouderen er niet meer in willen leven. Hoe leg je dit in Godsnaam aan je kinderen uit? Ik wil in ieder geval niet in zo'n samenleving leven. Ik wil in een samenleving leven die ouderen erbij betrekt, die iets doet tegen eenzaamheid, die zorgt draagt voor goede woonvoorzieningen en zorg. In plaats van de dood uit vrije wil als 'normaal' middel te zien als het klaar is. Ik ben absoluut voorstander van euthanasie. Maar dat zijn uitzonderingen in gevallen van ondraaglijk lijden als gevolg van ernstige ziektes. Het leven is geen ziekte.
woensdag 17 februari 2010 om 14:50
quote:marie_liselotte1981 schreef op 17 februari 2010 @ 14:46:
[...]
Nu ben ik het er ook mee eens, maar ben jij dat ook nog als het jouw moeder of oma aangaat?
Zeker weten! Zeker als ze zelf aangeeft dat het genoeg is.
Daarbij moeten artsen ook eerlijk zijn en goed de gevolgen van een operatie uitleggen, want niet iedere oudere gaat zich beter voelen na een operatie.
[...]
Nu ben ik het er ook mee eens, maar ben jij dat ook nog als het jouw moeder of oma aangaat?
Zeker weten! Zeker als ze zelf aangeeft dat het genoeg is.
Daarbij moeten artsen ook eerlijk zijn en goed de gevolgen van een operatie uitleggen, want niet iedere oudere gaat zich beter voelen na een operatie.
woensdag 17 februari 2010 om 14:53
quote:loomii schreef op 17 februari 2010 @ 14:43:
[...]
Hmmm.... in mijn pre-bejaarde paranoia vindt het wat jammer dat dit initiatief genomen wordt in een tijd van vergrijzing, crisis en afbraak van de gezondheidszorg.
Ben ik met je eens. Maar is het al niet eens eerder aan de orde geweest met de pil van Drion. Toen was het volgens mij veel minder uitgedacht en is het voorstel als een nachtkaars uitgedoofd. Nu hebben er zich oud-politica mee bemoeid en is er een beter doordacht voorstel gekomen. (nouja beter doordacht, daar zullen vast de meningen over verschillen)
Of dat nu toeval is dat dat aan de vooravond van de vergrijzing wordt gepresenteerd kan ik niet zeggen.
[...]
Hmmm.... in mijn pre-bejaarde paranoia vindt het wat jammer dat dit initiatief genomen wordt in een tijd van vergrijzing, crisis en afbraak van de gezondheidszorg.
Ben ik met je eens. Maar is het al niet eens eerder aan de orde geweest met de pil van Drion. Toen was het volgens mij veel minder uitgedacht en is het voorstel als een nachtkaars uitgedoofd. Nu hebben er zich oud-politica mee bemoeid en is er een beter doordacht voorstel gekomen. (nouja beter doordacht, daar zullen vast de meningen over verschillen)
Of dat nu toeval is dat dat aan de vooravond van de vergrijzing wordt gepresenteerd kan ik niet zeggen.
woensdag 17 februari 2010 om 14:53
quote:marie_liselotte1981 schreef op 17 februari 2010 @ 14:42:
[...]
Ik las laatst een mooi statistiek dat 80% van de kosten gemaakt in de gezondheidszorg, wordt uitgegeven aan mensen in de laatste 5 jaar van hun leven. (helaas heb ik geen bron)
Toch vind ik dit niet relevant. Het gaat niet om de kosten, maar om de autonomie van ieder mens.
Overigens hier op deze site staat dat het aandeel van de kosten gezondheidszorg voor mensen vanaf 60 jaar 55% bedraagt.
[...]
Ik las laatst een mooi statistiek dat 80% van de kosten gemaakt in de gezondheidszorg, wordt uitgegeven aan mensen in de laatste 5 jaar van hun leven. (helaas heb ik geen bron)
Toch vind ik dit niet relevant. Het gaat niet om de kosten, maar om de autonomie van ieder mens.
Overigens hier op deze site staat dat het aandeel van de kosten gezondheidszorg voor mensen vanaf 60 jaar 55% bedraagt.
woensdag 17 februari 2010 om 14:53
quote:marie_liselotte1981 schreef op 17 februari 2010 @ 14:46:
Nu ben ik het er ook mee eens, maar ben jij dat ook nog als het jouw moeder of oma aangaat?
Ja hoor! Die waren zelf ook erg voor het niet doorsleutelen én voor euthanasie overigens. Mijn oma's zijn vrij plots omgevallen, dus dat was mooi, mijn moeder kreeg een x aantal jaren een agressieve vorm van kanker. Mijn moeder heeft alle levensverlengende behandelingen geweigerd en aan haar wens tot euthanasie is gehoor gegeven.
Mijn vader had minder geluk. Die is, toen zijn euthanasieverzoek werd afgewezen, in het ziekenhuis in hongerstaking gegaan en is aan uitdroging overleden.
Nu ben ik het er ook mee eens, maar ben jij dat ook nog als het jouw moeder of oma aangaat?
Ja hoor! Die waren zelf ook erg voor het niet doorsleutelen én voor euthanasie overigens. Mijn oma's zijn vrij plots omgevallen, dus dat was mooi, mijn moeder kreeg een x aantal jaren een agressieve vorm van kanker. Mijn moeder heeft alle levensverlengende behandelingen geweigerd en aan haar wens tot euthanasie is gehoor gegeven.
Mijn vader had minder geluk. Die is, toen zijn euthanasieverzoek werd afgewezen, in het ziekenhuis in hongerstaking gegaan en is aan uitdroging overleden.
woensdag 17 februari 2010 om 14:56
woensdag 17 februari 2010 om 14:57
Je moet trouwens uitkijken dat je niet in een christelijk verpleeg-of verzorgingstehuis terecht komt want dan kun je euthanasie wel vergeten. Ik heb een door mij getekende verklaring in huis liggen. Mocht het ooit nodig zijn dan kan mijn volwassen kind beslissen of hij bijtekent. Hij kent mijn standpunt hierover en ik vertrouw er volledig op dat hij een juiste, integere beslissing neemt.
woensdag 17 februari 2010 om 15:55
Wat erg voor je (vader) Loomii
Als je niet meer wilt moet je toch kunnen gaan...
Dat is dus wat ik bedoelde eerder met moeite hebben met zo'n "controleur" die bepaalt of jouw lijden genoeg lijden is om te mogen sterven.
Voor een ieder zal die grens elders liggen.
In het geval van Loommii's vader is het euthenasieverzoek afgewezen.....waarom?? wie bepaalt dat...ik vind dat die wet snel moet komen.
Als je niet meer wilt moet je toch kunnen gaan...
Dat is dus wat ik bedoelde eerder met moeite hebben met zo'n "controleur" die bepaalt of jouw lijden genoeg lijden is om te mogen sterven.
Voor een ieder zal die grens elders liggen.
In het geval van Loommii's vader is het euthenasieverzoek afgewezen.....waarom?? wie bepaalt dat...ik vind dat die wet snel moet komen.
woensdag 17 februari 2010 om 15:58
Mijn vader zit btw zelf in een verzorgingstehuis,dement als een deur.
Dat blijft iets lastigs.
Euthenasie is daarvoor nvt.
Ik weet zeker dat als mijn vader dit had kunnen voorzien dat hij er niet meer geweest was....daar had hij dan zelf voor gezorgd!
Maar deze rotziekte werkt zo niet.
"Gelukkig" wordt hij niet gereanimeerd als er wat gebeurt met hem of als hij aan een lichamelijke kwaal geopereerd zou moeten worden gebeurt dat ook niet.
Dat blijft iets lastigs.
Euthenasie is daarvoor nvt.
Ik weet zeker dat als mijn vader dit had kunnen voorzien dat hij er niet meer geweest was....daar had hij dan zelf voor gezorgd!
Maar deze rotziekte werkt zo niet.
"Gelukkig" wordt hij niet gereanimeerd als er wat gebeurt met hem of als hij aan een lichamelijke kwaal geopereerd zou moeten worden gebeurt dat ook niet.
woensdag 17 februari 2010 om 16:09
quote:biebelie schreef op 17 februari 2010 @ 15:55:
Wat erg voor je (vader) Loomii
Als je niet meer wilt moet je toch kunnen gaan...
Dat is dus wat ik bedoelde eerder met moeite hebben met zo'n "controleur" die bepaalt of jouw lijden genoeg lijden is om te mogen sterven.
Voor een ieder zal die grens elders liggen.
In het geval van Loommii's vader is het euthenasieverzoek afgewezen.....waarom?? wie bepaalt dat...ik vind dat die wet snel moet komen.
Laat maar, klopt op zich wat je zegt.
Ben het alleen nog steeds niet eens dat een controleur het bepaald.
Ik wil het ook geen controleur noemen, maar iemand die de persoon begeleid.
Wat erg voor je (vader) Loomii
Als je niet meer wilt moet je toch kunnen gaan...
Dat is dus wat ik bedoelde eerder met moeite hebben met zo'n "controleur" die bepaalt of jouw lijden genoeg lijden is om te mogen sterven.
Voor een ieder zal die grens elders liggen.
In het geval van Loommii's vader is het euthenasieverzoek afgewezen.....waarom?? wie bepaalt dat...ik vind dat die wet snel moet komen.
Laat maar, klopt op zich wat je zegt.
Ben het alleen nog steeds niet eens dat een controleur het bepaald.
Ik wil het ook geen controleur noemen, maar iemand die de persoon begeleid.
woensdag 17 februari 2010 om 16:21
quote:biebelie schreef op 17 februari 2010 @ 15:55:
In het geval van Loommii's vader is het euthenasieverzoek afgewezen.....waarom?? wie bepaalt dat...ik vind dat die wet snel moet komen.
Hij is op een gegeven moment met een bloedvergiftiging halsoverkop naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis gebracht(hij had al een paar jaar kanker toen). Dat was helaas van origine een katholiek ziekenhuis. Dus ik zeg nog: bad career move, pa
Maar goed, hij was en bleef te slecht om weer terug te kunnen naar het verpleeghuis, overplaatsing naar een ander ziekenhuis ging niet (vraag me niet waarom, 't is al lang geleden) en mee met ons naar huis wilde hij ook niet (wederom geen idee meer waarom dat was).
Er is nog wel gekeken naar zijn euthanasieverzoek, door de artsen en een psychiater. Met die psych hebben wij kinderen ook nog een gesprek gehad, dat was echt een blamage. Psych had het idee dat het verzoek in een opwelling gebeurde. Dan wel een opwelling van 15 jaar lang, want zo lang had hij al een euthanasieverklaring.
Dus, behandelend arts + psych besloten dat het feest niet doorging. Vervolgens ging hij in hongerstaking en ging het mentaal ook slechter met hem. Met name als het donker werd, werd hij wat angstig. Het werd nogal vroeg donker, want december. Dus ik vroeg aan de arts of ze hem misschien wat seresta zouden willen geven (als hij dat zelf ook wilde, uiteraard), zodat hij niet zo tegen de nacht op zou zien.
Ook dat werd geweigerd, met als motivatie dat benzodiazepinen verslavend zijn
(ter verduidelijking:afhankelijkheid van benzo's treedt over het algemeen pas op na 6 weken gebruik, mijn vader had gaven ze nog 3 tot 5 dagen).
We hebben er veel van geleerd en toen onze moeder ziek werd hebben we als een bok op de haverkist gezeten en vóór ze het ziekenhuis uit ging bij de arts van het verpleeghuis waar ze naar toe zou kunnen, een gesprek aangevraagd. Daarin hebben we namens moeder (liep ook al 20 jaar met een euthanasieverklaring op zak) gevraagd naar het beleid van het verpleeghuis op allerlei gebied en ook onomwonden gevraagd of de arts mee wilde werken aan "een humaan einde". (nooit het E-woord laten vallen, dan krijg je geen antwoord ). Wij kregen een bevredigend antwoord en hebben moeders kunnen geruststellen dat het helemaal goed ging komen.
In het geval van Loommii's vader is het euthenasieverzoek afgewezen.....waarom?? wie bepaalt dat...ik vind dat die wet snel moet komen.
Hij is op een gegeven moment met een bloedvergiftiging halsoverkop naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis gebracht(hij had al een paar jaar kanker toen). Dat was helaas van origine een katholiek ziekenhuis. Dus ik zeg nog: bad career move, pa
Maar goed, hij was en bleef te slecht om weer terug te kunnen naar het verpleeghuis, overplaatsing naar een ander ziekenhuis ging niet (vraag me niet waarom, 't is al lang geleden) en mee met ons naar huis wilde hij ook niet (wederom geen idee meer waarom dat was).
Er is nog wel gekeken naar zijn euthanasieverzoek, door de artsen en een psychiater. Met die psych hebben wij kinderen ook nog een gesprek gehad, dat was echt een blamage. Psych had het idee dat het verzoek in een opwelling gebeurde. Dan wel een opwelling van 15 jaar lang, want zo lang had hij al een euthanasieverklaring.
Dus, behandelend arts + psych besloten dat het feest niet doorging. Vervolgens ging hij in hongerstaking en ging het mentaal ook slechter met hem. Met name als het donker werd, werd hij wat angstig. Het werd nogal vroeg donker, want december. Dus ik vroeg aan de arts of ze hem misschien wat seresta zouden willen geven (als hij dat zelf ook wilde, uiteraard), zodat hij niet zo tegen de nacht op zou zien.
Ook dat werd geweigerd, met als motivatie dat benzodiazepinen verslavend zijn
(ter verduidelijking:afhankelijkheid van benzo's treedt over het algemeen pas op na 6 weken gebruik, mijn vader had gaven ze nog 3 tot 5 dagen).
We hebben er veel van geleerd en toen onze moeder ziek werd hebben we als een bok op de haverkist gezeten en vóór ze het ziekenhuis uit ging bij de arts van het verpleeghuis waar ze naar toe zou kunnen, een gesprek aangevraagd. Daarin hebben we namens moeder (liep ook al 20 jaar met een euthanasieverklaring op zak) gevraagd naar het beleid van het verpleeghuis op allerlei gebied en ook onomwonden gevraagd of de arts mee wilde werken aan "een humaan einde". (nooit het E-woord laten vallen, dan krijg je geen antwoord ). Wij kregen een bevredigend antwoord en hebben moeders kunnen geruststellen dat het helemaal goed ging komen.
woensdag 17 februari 2010 om 16:30
Ik vind het beschamend dat zoiets geweigerd wordt..het is gvd geen vergunning om een blokhut achter in je tuin te zetten!
Voor na de dood is bij onze familie alles keurig geregeld...bij een ziektebed nog niet. Zouden we wel moeten doen. En nu ik erover nadenk..ik ben zelfs te lui om een donor codicil aan te vragen..is altijd zo'n ver-van-mijn-bed-show. Terwijl ik niet de keuze wil overlaten aan de familie en van mij mogen ze alles hebben. Ik zou organen immers ook willen hebben op dit moment. Wat ik wel weer heb is een beschrijving van mijn uitvaart als ik morgen onder een auto kom. BNN had eens zo'n initiatief (n.a.v. over mijn lijk) en dat staat in mijn mail.
Oei..ik dwaal af...
Voor na de dood is bij onze familie alles keurig geregeld...bij een ziektebed nog niet. Zouden we wel moeten doen. En nu ik erover nadenk..ik ben zelfs te lui om een donor codicil aan te vragen..is altijd zo'n ver-van-mijn-bed-show. Terwijl ik niet de keuze wil overlaten aan de familie en van mij mogen ze alles hebben. Ik zou organen immers ook willen hebben op dit moment. Wat ik wel weer heb is een beschrijving van mijn uitvaart als ik morgen onder een auto kom. BNN had eens zo'n initiatief (n.a.v. over mijn lijk) en dat staat in mijn mail.
Oei..ik dwaal af...
woensdag 17 februari 2010 om 16:38
woensdag 17 februari 2010 om 16:40
Ik denk dat heel veel artsen ook niet altijd tot euthanasie durven over te gaan, aangezien het nogal wat is.
De uitvoering tot euthanasie wordt ook onderzocht en stel dat dus niet aan de juiste zorgvuldigheidseisen is voldaan dan hangt de arts. En de zorvuldigheidseisen zijn niet 100% objectief. Dus misschien was dat ook het geval bij de vader van Loomii, al voelde het voor de vader en de betrokkene alleen maar als de juiste oplossing. Ook begrijp ik uit het verhaal van Loomii dat dit al vele jaren terug heeft gespeeld, dus stond euthanasie nog meer in het verdomhoekje.
Hoop dat ik het een beetje goed uitleg, want ik vind dit echt heel vervelend voor Loomii en haar vader, op deze manier maar zelf een keuze maken om je leven te kunnen eindigen, waardoor het wel een lijdensweg wordt is natuurlijk te triest voor woorden, terwijl het ook op een mooie, humane manier had gekund.
Maar ik denk dat er bij een hoop artsen nog een hoop angst, maar ook zeker onwetendheid heerst.
En dat verklaringen van een flink aantal jaar geleden niet altijd als serieus worden gezien, want natuurlijk nergens op slaat, omdat nergens staat vastgelegd dat je de verklaring elk jaar moet updaten.
Maar wil je meer zekerheid dat je verklaring wordt uitgevoerd kan je hem het beste elk jaar updaten en dus een nieuwe datum aan toevoegen en schrijf heel concreet op wat je wel en niet wil, ook met het oog op wel en niet starten behandeling.
Uhm volgens mij geef ik nu een hele andere draai aan dit topic, mijn excuses daarvoor.
De uitvoering tot euthanasie wordt ook onderzocht en stel dat dus niet aan de juiste zorgvuldigheidseisen is voldaan dan hangt de arts. En de zorvuldigheidseisen zijn niet 100% objectief. Dus misschien was dat ook het geval bij de vader van Loomii, al voelde het voor de vader en de betrokkene alleen maar als de juiste oplossing. Ook begrijp ik uit het verhaal van Loomii dat dit al vele jaren terug heeft gespeeld, dus stond euthanasie nog meer in het verdomhoekje.
Hoop dat ik het een beetje goed uitleg, want ik vind dit echt heel vervelend voor Loomii en haar vader, op deze manier maar zelf een keuze maken om je leven te kunnen eindigen, waardoor het wel een lijdensweg wordt is natuurlijk te triest voor woorden, terwijl het ook op een mooie, humane manier had gekund.
Maar ik denk dat er bij een hoop artsen nog een hoop angst, maar ook zeker onwetendheid heerst.
En dat verklaringen van een flink aantal jaar geleden niet altijd als serieus worden gezien, want natuurlijk nergens op slaat, omdat nergens staat vastgelegd dat je de verklaring elk jaar moet updaten.
Maar wil je meer zekerheid dat je verklaring wordt uitgevoerd kan je hem het beste elk jaar updaten en dus een nieuwe datum aan toevoegen en schrijf heel concreet op wat je wel en niet wil, ook met het oog op wel en niet starten behandeling.
Uhm volgens mij geef ik nu een hele andere draai aan dit topic, mijn excuses daarvoor.
woensdag 17 februari 2010 om 16:46
Even de zaken op een rijtje zetten. Zelfdoding is niet verboden. Hoe zou het bestraft kunnen worden. Hulp bij zelfdoding is wel strafbaar en daar gaat het hier om. Het verstrekken van een pil(?) aan iemand die echt niet meer wil. Dat is toch altijd beter en menselijker dan dat iemand zich voor de trein gooit (ook heel rot voor de machinist) of het water inloopt.(zo slordig). Het is de bedoeling dat iemand die dat echt wil in alle vrede rustig kan sterven zonder degene die hem helpt daarmee extra te belasten.
En dagopvang voor ouderen? Probleem: niet alle ouderen zijn gelijk. Wie hunkert er nu al naar eerst kleien, daarna bingo gevolgd door een gezellig kopje koffie en dat met allemaal vreemden. De een vind thet leuk, de ander niet Is nooit 100% procent voldoende voor iedereen.
En dagopvang voor ouderen? Probleem: niet alle ouderen zijn gelijk. Wie hunkert er nu al naar eerst kleien, daarna bingo gevolgd door een gezellig kopje koffie en dat met allemaal vreemden. De een vind thet leuk, de ander niet Is nooit 100% procent voldoende voor iedereen.
woensdag 17 februari 2010 om 17:09
quote:_discovery_ schreef op 17 februari 2010 @ 16:40:
Maar ik denk dat er bij een hoop artsen nog een hoop angst, maar ook zeker onwetendheid heerst..Plus dat het bij een heleboel artsen misschien ook wel tegen hun geweten indruist. Ze zijn tenslotte opgeleid om mensen beter te maken. Mensen dood maken, is een heel ander verhaal. Dat zal de meesten echt niet gemakkelijk afgaan - en gelukkig maar, zou ik zo zeggen. Artsen met een religieuze achtergrond zullen daar misschien zelfs nog meer moeite mee hebben.
Dus ik vind niet dat je van artsen kan eisen dat je euthanasie krijgt. Wél dat ze - als er een euthanasieverzoek ligt, maar dat druist in tegen hun eigen gevoel - meewerken aan doorverwijzing naar een arts die daar welwillender tegenover staat.
Maar ik denk dat er bij een hoop artsen nog een hoop angst, maar ook zeker onwetendheid heerst..Plus dat het bij een heleboel artsen misschien ook wel tegen hun geweten indruist. Ze zijn tenslotte opgeleid om mensen beter te maken. Mensen dood maken, is een heel ander verhaal. Dat zal de meesten echt niet gemakkelijk afgaan - en gelukkig maar, zou ik zo zeggen. Artsen met een religieuze achtergrond zullen daar misschien zelfs nog meer moeite mee hebben.
Dus ik vind niet dat je van artsen kan eisen dat je euthanasie krijgt. Wél dat ze - als er een euthanasieverzoek ligt, maar dat druist in tegen hun eigen gevoel - meewerken aan doorverwijzing naar een arts die daar welwillender tegenover staat.
woensdag 17 februari 2010 om 17:11
quote:_discovery_ schreef op 17 februari 2010 @ 16:40:
Maar wil je meer zekerheid dat je verklaring wordt uitgevoerd kan je hem het beste elk jaar updaten en dus een nieuwe datum aan toevoegen en schrijf heel concreet op wat je wel en niet wil, ook met het oog op wel en niet starten behandeling.
Mijn vader had dat gedaan, maar had voor de volledigheid ook zijn oude verklaringen bewaard (hij is overigens twaalf jaar geleden overleden).
Ik ben het met je eens dat zorgvuldigheid geboden is en ook ik kan mij voorstellen dat artsen wel eens huiverig zijn of er simpelweg niet aan mee willen werken. Wat ik wél kwalijk vond was dat het ziekenhuis niet meewerkte aan een overplaatsing, of aan een andere behandelaar en dat ook zijn huisarts terugkwam op zijn (schriftelijk vastgelegde) toezegging mijn vader te zullen helpen bij actieve euthanasie. Die verklaringen waren opgesteld toen hij al een paar jaar kanker had en inmiddels duidelijk was dat genezing er niet meer in zat. Hij dácht dus dat hij het goed geregeld had, maar artsen kunnen zonder problemen op hun woorden terugkomen. En dan kun je dus inmiddels in een systeem zijn terechtgekomen waarbij je moet constateren dat je geen zeggenschap meer over jezelf hebt en je je een behandeling of zorg moet laten welgevallen die lijnrecht staat op je eigen wil.
Ik vond het zeer moedig van hem dat hij het heft weer in eigen handen heeft genomen door in hongerstaking te gaan.
De verpleging heeft er overigens alles aan gedaan wat ze konden om het mijn vader zo aangenaam mogelijk te maken en voor ons waren ze ook meer dan prettig en zorgzaam, dus het was niet allemaal ellende.
Maar wil je meer zekerheid dat je verklaring wordt uitgevoerd kan je hem het beste elk jaar updaten en dus een nieuwe datum aan toevoegen en schrijf heel concreet op wat je wel en niet wil, ook met het oog op wel en niet starten behandeling.
Mijn vader had dat gedaan, maar had voor de volledigheid ook zijn oude verklaringen bewaard (hij is overigens twaalf jaar geleden overleden).
Ik ben het met je eens dat zorgvuldigheid geboden is en ook ik kan mij voorstellen dat artsen wel eens huiverig zijn of er simpelweg niet aan mee willen werken. Wat ik wél kwalijk vond was dat het ziekenhuis niet meewerkte aan een overplaatsing, of aan een andere behandelaar en dat ook zijn huisarts terugkwam op zijn (schriftelijk vastgelegde) toezegging mijn vader te zullen helpen bij actieve euthanasie. Die verklaringen waren opgesteld toen hij al een paar jaar kanker had en inmiddels duidelijk was dat genezing er niet meer in zat. Hij dácht dus dat hij het goed geregeld had, maar artsen kunnen zonder problemen op hun woorden terugkomen. En dan kun je dus inmiddels in een systeem zijn terechtgekomen waarbij je moet constateren dat je geen zeggenschap meer over jezelf hebt en je je een behandeling of zorg moet laten welgevallen die lijnrecht staat op je eigen wil.
Ik vond het zeer moedig van hem dat hij het heft weer in eigen handen heeft genomen door in hongerstaking te gaan.
De verpleging heeft er overigens alles aan gedaan wat ze konden om het mijn vader zo aangenaam mogelijk te maken en voor ons waren ze ook meer dan prettig en zorgzaam, dus het was niet allemaal ellende.
woensdag 17 februari 2010 om 17:20
woensdag 17 februari 2010 om 17:21
quote:ivy1970 schreef op 17 februari 2010 @ 17:20:
Zelfbeschikking heet dat en daar sta ik helemaal achter!! Mijn oma wilde vanaf haar 70ste eigenlijk dood, ze vond er gewoon niks meer aan! Ze is uiteindelijk 94 geworden. Dat was de eerste begrafenis waarbij ik echt blij kon zijn voor de gestorvene.Heb je al getekend?
Zelfbeschikking heet dat en daar sta ik helemaal achter!! Mijn oma wilde vanaf haar 70ste eigenlijk dood, ze vond er gewoon niks meer aan! Ze is uiteindelijk 94 geworden. Dat was de eerste begrafenis waarbij ik echt blij kon zijn voor de gestorvene.Heb je al getekend?
woensdag 17 februari 2010 om 17:25
quote:Dhelia schreef op 17 februari 2010 @ 17:09:
[...]
Plus dat het bij een heleboel artsen misschien ook wel tegen hun geweten indruist. Ze zijn tenslotte opgeleid om mensen beter te maken. Mensen dood maken, is een heel ander verhaal. Dat zal de meesten echt niet gemakkelijk afgaan - en gelukkig maar, zou ik zo zeggen. Artsen met een religieuze achtergrond zullen daar misschien zelfs nog meer moeite mee hebben.
Dus ik vind niet dat je van artsen kan eisen dat je euthanasie krijgt. Wél dat ze - als er een euthanasieverzoek ligt, maar dat druist in tegen hun eigen gevoel - meewerken aan doorverwijzing naar een arts die daar welwillender tegenover staat.
Artsen en ook verpleegkundigen zijn ook niet verplicht om er aan mee te werken als ze er niet achter staan. Mee eens met wat je zegt dat je dan dus de patient met deze wens moet doorverwijzen naar een arts die wel eventueel weer overgaan tot het uitvoeren van euthanasie.
Als je als arts tegen euthanasie ben moet je ook niet kijken of de patient aan de zorgvuldigheidseisen voldoet, aangezien je er mijn inziens met een gekleurd beeld in staat.
[...]
Plus dat het bij een heleboel artsen misschien ook wel tegen hun geweten indruist. Ze zijn tenslotte opgeleid om mensen beter te maken. Mensen dood maken, is een heel ander verhaal. Dat zal de meesten echt niet gemakkelijk afgaan - en gelukkig maar, zou ik zo zeggen. Artsen met een religieuze achtergrond zullen daar misschien zelfs nog meer moeite mee hebben.
Dus ik vind niet dat je van artsen kan eisen dat je euthanasie krijgt. Wél dat ze - als er een euthanasieverzoek ligt, maar dat druist in tegen hun eigen gevoel - meewerken aan doorverwijzing naar een arts die daar welwillender tegenover staat.
Artsen en ook verpleegkundigen zijn ook niet verplicht om er aan mee te werken als ze er niet achter staan. Mee eens met wat je zegt dat je dan dus de patient met deze wens moet doorverwijzen naar een arts die wel eventueel weer overgaan tot het uitvoeren van euthanasie.
Als je als arts tegen euthanasie ben moet je ook niet kijken of de patient aan de zorgvuldigheidseisen voldoet, aangezien je er mijn inziens met een gekleurd beeld in staat.
