Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
zaterdag 3 mei 2008 om 15:49
Ik ben wel benieuwd in wat voor omgeving jij leeft,Astrid, want ik ken maar weinig moeders zoals jij die beschrijft?
En dat je je alleen maar verder zou kunnen ontwikkelen met maar 1 kind is natuurlijk absoluut onzin. Als ik (dan toch maar) mezelf als voorbeeld mag nemen: ik heb 3 kinderen, heb na de geboorte van mijn kinderen nog 2 opleidingen afgerond, gewerkt (en voor zover mogelijk in mijn sector 'carriere' gemaakt) en ik leef niet alleen temidden van saaie, uitgebluste ouderparen. Ik ken ze ook echt niet, die mensen die alleen nog voor hun kinderen leven, over niets anders praten, 20 jaar stilstaan...
Ze bestaan vást wel. Maar evengoed heb je mensen zónder kinderen die zich niet verder ontwikkelen, na hun opleiding zo snel mogelijk gaan werken om centjes te verdienen, dag in dag uit hun routine afdraaien en leven voor het voetbal, de camping, hun jaarlijkse reisje naar Benidorm (of NY, of Thailand), hun motor of auto of wat voor hobby dan ook; die over niets anders kunnen praten dan... hun werk, hun reisje naar... etc. Dat is echt niet voorbehouden aan moeders.
En dat je je alleen maar verder zou kunnen ontwikkelen met maar 1 kind is natuurlijk absoluut onzin. Als ik (dan toch maar) mezelf als voorbeeld mag nemen: ik heb 3 kinderen, heb na de geboorte van mijn kinderen nog 2 opleidingen afgerond, gewerkt (en voor zover mogelijk in mijn sector 'carriere' gemaakt) en ik leef niet alleen temidden van saaie, uitgebluste ouderparen. Ik ken ze ook echt niet, die mensen die alleen nog voor hun kinderen leven, over niets anders praten, 20 jaar stilstaan...
Ze bestaan vást wel. Maar evengoed heb je mensen zónder kinderen die zich niet verder ontwikkelen, na hun opleiding zo snel mogelijk gaan werken om centjes te verdienen, dag in dag uit hun routine afdraaien en leven voor het voetbal, de camping, hun jaarlijkse reisje naar Benidorm (of NY, of Thailand), hun motor of auto of wat voor hobby dan ook; die over niets anders kunnen praten dan... hun werk, hun reisje naar... etc. Dat is echt niet voorbehouden aan moeders.
zaterdag 3 mei 2008 om 19:37
quote:astrada01 schreef op 03 mei 2008 @ 13:24:En de mensen die geen kinderen willen negeren dit gevoel, zeggen dit niet te hebben, laten dit gevoel helemaal niet opkomen of leggen dit instinctieve gevoel eerst naast een aantal andere levensvragen neer.Ik negeer het gevoel niet, ik héb het gewoon niet.
zaterdag 3 mei 2008 om 20:55
Hallo Branwen,
dit zei je;
Onderbouwing? Waarom zou er later geen maatschappelijk levensdoel zijn?
Astrid;
Heb ik zo mijn eigen ideeën over.
Om geen verdere schade of overlast te veroorzaken aan en op deze planeet ben ik van mening dat iemand op zijn minst veganist moet zijn, moet beseffen dat de echte foute machthebbers de opdrachtgevers áchter Bush en andere politiek leiders zijn, moet weten hoe je deze aan moet pakken enz enz.
Iemand die "gewoon" sociaal werker of hulpverlener wordt(omdat ie bijv een maatschappelijk doel wil vervullen) helpt onbewust het foute en corrupte systeem intact te houden vind ik...
Bejaardenzorg bijv of verstandelijk gehandicapten(6.5 miljard p.j.).
Het overgrote deel daarvan komt rechtstreeks in foute handen terecht of verdwijnt via het putje.
Een zeer beperkt deel wordt zinvol besteedt op de werkvloer.
Politie bijv, sinds de jaren 60 zijn delicten op bijna alle fronten toe genomen.
De politie heeft hier niets aan kunnen doen, dit niet tegen kunnen houden en heeft dus feitelijk gefaald.
Dit heeft alles met de politiek áchter de politiek te maken.
Als jouw kind Branwen, hier later deel aan zal gaan nemen zal zij/hij zinloos één van de honderdduizenden worden die enkele miljoenen verzorgen/begeleiden.
Miljoenen die veelal niet begeleidt hoefden te worden omdat hun "ziektes" veelal in stand gehouden worden nadat ze eerder gecreërd waren door de farmaceutische en voedingsindustrie.
Dat bedoel ik met het missen van een maatschappelijk doel.
Zelfde geldt voor docenten enz.
Er zijn wel maatschappelijke doelen te vinden denk ik maar deze zijn extreem schaars.
Een maatschappelijk doel betekent "positieve invloed hebben op het systeem" vind ik.
En dat lukt zelfs de politiek niet!
Verder vraag je om feiten en cijfers.
Natuurlijk kan ik je die niet geven maar dat wil nog niet zeggen dat de gezinnen waar ik het over heb niet bestaan...
Ga maar eens op onderzoek uit in de buurt, of lees wat statistieken over hoeveel de zorgvragers ons kosten (site van de RIVM of zo).
Al die zorgvragers hebben/hadden namelijk een moeder.
Of bekijk de statistieken van Jeugdzorg eens...
Dat jij ze niet kent in jouw omgeving zegt natuurlijk helemaal niets.
dit zei je;
Onderbouwing? Waarom zou er later geen maatschappelijk levensdoel zijn?
Astrid;
Heb ik zo mijn eigen ideeën over.
Om geen verdere schade of overlast te veroorzaken aan en op deze planeet ben ik van mening dat iemand op zijn minst veganist moet zijn, moet beseffen dat de echte foute machthebbers de opdrachtgevers áchter Bush en andere politiek leiders zijn, moet weten hoe je deze aan moet pakken enz enz.
Iemand die "gewoon" sociaal werker of hulpverlener wordt(omdat ie bijv een maatschappelijk doel wil vervullen) helpt onbewust het foute en corrupte systeem intact te houden vind ik...
Bejaardenzorg bijv of verstandelijk gehandicapten(6.5 miljard p.j.).
Het overgrote deel daarvan komt rechtstreeks in foute handen terecht of verdwijnt via het putje.
Een zeer beperkt deel wordt zinvol besteedt op de werkvloer.
Politie bijv, sinds de jaren 60 zijn delicten op bijna alle fronten toe genomen.
De politie heeft hier niets aan kunnen doen, dit niet tegen kunnen houden en heeft dus feitelijk gefaald.
Dit heeft alles met de politiek áchter de politiek te maken.
Als jouw kind Branwen, hier later deel aan zal gaan nemen zal zij/hij zinloos één van de honderdduizenden worden die enkele miljoenen verzorgen/begeleiden.
Miljoenen die veelal niet begeleidt hoefden te worden omdat hun "ziektes" veelal in stand gehouden worden nadat ze eerder gecreërd waren door de farmaceutische en voedingsindustrie.
Dat bedoel ik met het missen van een maatschappelijk doel.
Zelfde geldt voor docenten enz.
Er zijn wel maatschappelijke doelen te vinden denk ik maar deze zijn extreem schaars.
Een maatschappelijk doel betekent "positieve invloed hebben op het systeem" vind ik.
En dat lukt zelfs de politiek niet!
Verder vraag je om feiten en cijfers.
Natuurlijk kan ik je die niet geven maar dat wil nog niet zeggen dat de gezinnen waar ik het over heb niet bestaan...
Ga maar eens op onderzoek uit in de buurt, of lees wat statistieken over hoeveel de zorgvragers ons kosten (site van de RIVM of zo).
Al die zorgvragers hebben/hadden namelijk een moeder.
Of bekijk de statistieken van Jeugdzorg eens...
Dat jij ze niet kent in jouw omgeving zegt natuurlijk helemaal niets.
zaterdag 3 mei 2008 om 21:20
Ik dacht dat ik zinloos optimisme erg vond, maar ik stel mijn mening bij. Zinloos pessimisme is vele malen erger. Ik was al niet al te vrolijk, maar van jou, Astrid, schiet ik echt in een depressie.
Ik dank god op mijn blote knietjes voor mijn eigen wereldbeeld, dat stelt dat niks ook maar ene donder uitmaakt. Ook niet zo bijster vrolijk, maar in ieder geval geen zinloos moeras.
Ik dank god op mijn blote knietjes voor mijn eigen wereldbeeld, dat stelt dat niks ook maar ene donder uitmaakt. Ook niet zo bijster vrolijk, maar in ieder geval geen zinloos moeras.
zaterdag 3 mei 2008 om 21:20
quote:digijuf schreef op 03 mei 2008 @ 15:49:
Ik ben wel benieuwd in wat voor omgeving jij leeft,Astrid, want ik ken maar weinig moeders zoals jij die beschrijft?
En dat je je alleen maar verder zou kunnen ontwikkelen met maar 1 kind is natuurlijk absoluut onzin. Als ik (dan toch maar) mezelf als voorbeeld mag nemen: ik heb 3 kinderen, heb na de geboorte van mijn kinderen nog 2 opleidingen afgerond, gewerkt (en voor zover mogelijk in mijn sector 'carriere' gemaakt) en ik leef niet alleen temidden van saaie, uitgebluste ouderparen. Ik ken ze ook echt niet, die mensen die alleen nog voor hun kinderen leven, over niets anders praten, 20 jaar stilstaan...
Ze bestaan vást wel. Maar evengoed heb je mensen zónder kinderen die zich niet verder ontwikkelen, na hun opleiding zo snel mogelijk gaan werken om centjes te verdienen, dag in dag uit hun routine afdraaien en leven voor het voetbal, de camping, hun jaarlijkse reisje naar Benidorm (of NY, of Thailand), hun motor of auto of wat voor hobby dan ook; die over niets anders kunnen praten dan... hun werk, hun reisje naar... etc. Dat is echt niet voorbehouden aan moeders.Wat je zegt klopt grotendeels wel vind ik maar er ontbreekt toch wat.
Je weet natuurlijk wel dat er ook "andere" gezinnen bestaan, de hulpverlening leeft er van met zijn tienduizenden tegelijk van(jeugdwerkers)!
Ok, jij bent misschien wel verder gegaan in je ontwikkeling en jouw kinderen zijn misschien niet ontspoord.
Maar dat betekent natuurlijk nog niet dat de maatschappij er mee geholpen is...
Gezamelijk zullen jouw drie kinderen waarschijnlijk enkele tienduizenden dieren verorberen in hun leven, 3 auto's (gaan) bezitten en honderden vierkante meters natuurgebied laten verpletteren om er zelf te gaan wonen....
En over 20 jaar zijn er opeens 7 kleinkinderen die ook allemaal ...enz enz...
Ik wil niet zeggen dat ze niet gewenst zijn, begrijp me absoluut niet verkeerd...
Het gaat mij om de mensen met een kinderwens.
Om jou als voorbeeld te nemen Digijuf.
In hoeverre missen jullie het vierde broertje of zusje?
(ik ga er nu van uit dat ie nooit bestaan heeft, excuses als dat wel zo is..dan geef ik een heel erg fout voorbeeld nu...)
Niet dus.
Omdat ie nooit heeft bestaan!
Als je twee kinderen gehad zou hebben Digijuf dan zouden jullie het derde zusje of broertje nooit gemist hebben en ga zo maar door...
En daarom mag iemand best kiezen voor nul of één vind ik.
Dan doen we iedereen een plezier.
Eén kind is ook helemaal niet zielig, in een kinderrijke omgeving heeft ie zo meerdere "broertjes en zusjes"!
Ik ben wel benieuwd in wat voor omgeving jij leeft,Astrid, want ik ken maar weinig moeders zoals jij die beschrijft?
En dat je je alleen maar verder zou kunnen ontwikkelen met maar 1 kind is natuurlijk absoluut onzin. Als ik (dan toch maar) mezelf als voorbeeld mag nemen: ik heb 3 kinderen, heb na de geboorte van mijn kinderen nog 2 opleidingen afgerond, gewerkt (en voor zover mogelijk in mijn sector 'carriere' gemaakt) en ik leef niet alleen temidden van saaie, uitgebluste ouderparen. Ik ken ze ook echt niet, die mensen die alleen nog voor hun kinderen leven, over niets anders praten, 20 jaar stilstaan...
Ze bestaan vást wel. Maar evengoed heb je mensen zónder kinderen die zich niet verder ontwikkelen, na hun opleiding zo snel mogelijk gaan werken om centjes te verdienen, dag in dag uit hun routine afdraaien en leven voor het voetbal, de camping, hun jaarlijkse reisje naar Benidorm (of NY, of Thailand), hun motor of auto of wat voor hobby dan ook; die over niets anders kunnen praten dan... hun werk, hun reisje naar... etc. Dat is echt niet voorbehouden aan moeders.Wat je zegt klopt grotendeels wel vind ik maar er ontbreekt toch wat.
Je weet natuurlijk wel dat er ook "andere" gezinnen bestaan, de hulpverlening leeft er van met zijn tienduizenden tegelijk van(jeugdwerkers)!
Ok, jij bent misschien wel verder gegaan in je ontwikkeling en jouw kinderen zijn misschien niet ontspoord.
Maar dat betekent natuurlijk nog niet dat de maatschappij er mee geholpen is...
Gezamelijk zullen jouw drie kinderen waarschijnlijk enkele tienduizenden dieren verorberen in hun leven, 3 auto's (gaan) bezitten en honderden vierkante meters natuurgebied laten verpletteren om er zelf te gaan wonen....
En over 20 jaar zijn er opeens 7 kleinkinderen die ook allemaal ...enz enz...
Ik wil niet zeggen dat ze niet gewenst zijn, begrijp me absoluut niet verkeerd...
Het gaat mij om de mensen met een kinderwens.
Om jou als voorbeeld te nemen Digijuf.
In hoeverre missen jullie het vierde broertje of zusje?
(ik ga er nu van uit dat ie nooit bestaan heeft, excuses als dat wel zo is..dan geef ik een heel erg fout voorbeeld nu...)
Niet dus.
Omdat ie nooit heeft bestaan!
Als je twee kinderen gehad zou hebben Digijuf dan zouden jullie het derde zusje of broertje nooit gemist hebben en ga zo maar door...
En daarom mag iemand best kiezen voor nul of één vind ik.
Dan doen we iedereen een plezier.
Eén kind is ook helemaal niet zielig, in een kinderrijke omgeving heeft ie zo meerdere "broertjes en zusjes"!
zaterdag 3 mei 2008 om 21:26
quote:Onderdezon schreef op 03 mei 2008 @ 21:20:
Ik dacht dat ik zinloos optimisme erg vond, maar ik stel mijn mening bij. Zinloos pessimisme is vele malen erger. Ik was al niet al te vrolijk, maar van jou, Astrid, schiet ik echt in een depressie.
Ik dank god op mijn blote knietjes voor mijn eigen wereldbeeld, dat stelt dat niks ook maar ene donder uitmaakt. Ook niet zo bijster vrolijk, maar in ieder geval geen zinloos moeras.
Het spijt me maar ik ben niet verantwoordelijk voor andermans gevoelens alleen maar omdat ik een mening geef.
Vrolijkheid komt van binnen uit Onderdezon, dat is echt niet te sturen door een forummer zoals ik hoor.
Net als een vrolijk iemand, die is echt niet zomaar 1,2,3 depressief te krijgen...
Trouwens, zinloos optimisme bestaat volgens mij helemaal niet!
Je leuke naam is daar een goed voorbeeld van.
Ik dacht dat ik zinloos optimisme erg vond, maar ik stel mijn mening bij. Zinloos pessimisme is vele malen erger. Ik was al niet al te vrolijk, maar van jou, Astrid, schiet ik echt in een depressie.
Ik dank god op mijn blote knietjes voor mijn eigen wereldbeeld, dat stelt dat niks ook maar ene donder uitmaakt. Ook niet zo bijster vrolijk, maar in ieder geval geen zinloos moeras.
Het spijt me maar ik ben niet verantwoordelijk voor andermans gevoelens alleen maar omdat ik een mening geef.
Vrolijkheid komt van binnen uit Onderdezon, dat is echt niet te sturen door een forummer zoals ik hoor.
Net als een vrolijk iemand, die is echt niet zomaar 1,2,3 depressief te krijgen...
Trouwens, zinloos optimisme bestaat volgens mij helemaal niet!
Je leuke naam is daar een goed voorbeeld van.
zaterdag 3 mei 2008 om 21:29
quote:astrada01 schreef op 03 mei 2008 @ 21:26:
[...]
Het spijt me maar ik ben niet verantwoordelijk voor andermans gevoelens alleen maar omdat ik een mening geef.
Vrolijkheid komt van binnen uit Onderdezon, dat is echt niet te sturen door een forummer zoals ik hoor.
Net als een vrolijk iemand, die is echt niet zomaar 1,2,3 depressief te krijgen...
Dankje, dat hielp wel ja!
quote:
Trouwens, zinloos optimisme bestaat volgens mij helemaal niet!
Je leuke naam is daar een goed voorbeeld van.Mijn leuke naam is een goed voorbeeld van iets dat niet bestaat? Ja hoor Swami, there is no spoon.
[...]
Het spijt me maar ik ben niet verantwoordelijk voor andermans gevoelens alleen maar omdat ik een mening geef.
Vrolijkheid komt van binnen uit Onderdezon, dat is echt niet te sturen door een forummer zoals ik hoor.
Net als een vrolijk iemand, die is echt niet zomaar 1,2,3 depressief te krijgen...
Dankje, dat hielp wel ja!
quote:
Trouwens, zinloos optimisme bestaat volgens mij helemaal niet!
Je leuke naam is daar een goed voorbeeld van.Mijn leuke naam is een goed voorbeeld van iets dat niet bestaat? Ja hoor Swami, there is no spoon.
zaterdag 3 mei 2008 om 22:47
quote:astrada01 schreef op 03 mei 2008 @ 21:20:
[...]
Wat je zegt klopt grotendeels wel vind ik maar er ontbreekt toch wat.
Je weet natuurlijk wel dat er ook "andere" gezinnen bestaan, de hulpverlening leeft er van met zijn tienduizenden tegelijk van(jeugdwerkers)! Natuurlijk zijn er ontspoorde gezinnen, dat ontken ik ook niet, hoor. Maar voor mij persoonlijk is dat natuurlijk geen reden om géén kinderen te krijgen.
Ok, jij bent misschien wel verder gegaan in je ontwikkeling en jouw kinderen zijn misschien niet ontspoord. Misschien?
Maar dat betekent natuurlijk nog niet dat de maatschappij er mee geholpen is...Nee, misschien niet, al vind ik zelf dat ik best nuttige dingen bijdraag (al is dat maar op kleine schaal. En niet passend in jouw vrij sombere wereldbeeld)
Gezamelijk zullen jouw drie kinderen waarschijnlijk enkele tienduizenden dieren verorberen in hun leven, Dat iig niet, want we zijn vegetariërs vierkante meters natuurgebied laten verpletteren om er zelf te gaan wonen....
En over 20 jaar zijn er opeens 7 kleinkinderen die ook allemaal ...enz enz...
Ik wil niet zeggen dat ze niet gewenst zijn, begrijp me absoluut niet verkeerd...
Het gaat mij om de mensen met een kinderwens.
Om jou als voorbeeld te nemen Digijuf.
In hoeverre missen jullie het vierde broertje of zusje?
(ik ga er nu van uit dat ie nooit bestaan heeft, excuses als dat wel zo is..dan geef ik een heel erg fout voorbeeld nu...) Ik begrijp wat je bedoelt, maar dit zit wel iets ingewikkelder in elkaar. Tussen mijn 2e en 3e zit een substantieel leeftijdsverschil. Laat ik even buiten beschouwing dat ik een miskraam heb gehad (en dat 4e kindje er in zekere zin dus ooit wél is geweest). Maar de keuze voor een 3e is echt heel weloverwogen gemaakt. Het is iets waar we heel erg lang en uitgebreid over nagedacht hebben. En ja, ook het milieu-aspect, ook de 'toestand in de wereld' zijn de revue gepasseerd. Maar we leven vrij (milieu)bewust, proberen dat onze kinderen ook mee te geven, dus dat compenseert misschien een beetje voor de overlast die we de planeet bezorgen. En in mijn wereldbeeld kunnen mensen (en dus ook mijn kinderen) wel degelijk iets positiefs bijdragen. Of dat op wereldniveau is, nou, daar ga ik maar even niet van uit. Maar op kleine schaal, in relaties met anderen, in zorg voor je omgeving, in vriendschap naar anderen, behulpzaam zijn, in plezier dat je kunt delen. Op dat klein-menselijke niveau vind ik dat wel gelden.
Als je twee kinderen gehad zou hebben Digijuf dan zouden jullie het derde zusje of broertje nooit gemist hebben en ga zo maar door... Dat is niet waar, hoor. Ik heb 10 jaar rondgelopen met een kinderwens voor een 3e en uiteindelijk besloten die wens proberen uit te laten komen. En wat ís ze leuk geworden !
En daarom mag iemand best kiezen voor nul of één vind ik.
Dan doen we iedereen een plezier.
Eén kind is ook helemaal niet zielig, in een kinderrijke omgeving heeft ie zo meerdere "broertjes en zusjes"! Ik vind het ook prima als mensen kiezen voor 1 kind, helemaal mee eens dat dat niet zielig hoeft te zijn. Vind het óók prima als mensen kiezen voor géén kind, trouwens. Mijn 2 beste vriendinnen hebben geen kinderen. Wat ik wel heel fijn vind, is dat er wederzijds begrip is, van hun dat ik wél kinderen heb gekregen, van mij dat ze dat niet willen.
[...]
Wat je zegt klopt grotendeels wel vind ik maar er ontbreekt toch wat.
Je weet natuurlijk wel dat er ook "andere" gezinnen bestaan, de hulpverlening leeft er van met zijn tienduizenden tegelijk van(jeugdwerkers)! Natuurlijk zijn er ontspoorde gezinnen, dat ontken ik ook niet, hoor. Maar voor mij persoonlijk is dat natuurlijk geen reden om géén kinderen te krijgen.
Ok, jij bent misschien wel verder gegaan in je ontwikkeling en jouw kinderen zijn misschien niet ontspoord. Misschien?
Maar dat betekent natuurlijk nog niet dat de maatschappij er mee geholpen is...Nee, misschien niet, al vind ik zelf dat ik best nuttige dingen bijdraag (al is dat maar op kleine schaal. En niet passend in jouw vrij sombere wereldbeeld)
Gezamelijk zullen jouw drie kinderen waarschijnlijk enkele tienduizenden dieren verorberen in hun leven, Dat iig niet, want we zijn vegetariërs vierkante meters natuurgebied laten verpletteren om er zelf te gaan wonen....
En over 20 jaar zijn er opeens 7 kleinkinderen die ook allemaal ...enz enz...
Ik wil niet zeggen dat ze niet gewenst zijn, begrijp me absoluut niet verkeerd...
Het gaat mij om de mensen met een kinderwens.
Om jou als voorbeeld te nemen Digijuf.
In hoeverre missen jullie het vierde broertje of zusje?
(ik ga er nu van uit dat ie nooit bestaan heeft, excuses als dat wel zo is..dan geef ik een heel erg fout voorbeeld nu...) Ik begrijp wat je bedoelt, maar dit zit wel iets ingewikkelder in elkaar. Tussen mijn 2e en 3e zit een substantieel leeftijdsverschil. Laat ik even buiten beschouwing dat ik een miskraam heb gehad (en dat 4e kindje er in zekere zin dus ooit wél is geweest). Maar de keuze voor een 3e is echt heel weloverwogen gemaakt. Het is iets waar we heel erg lang en uitgebreid over nagedacht hebben. En ja, ook het milieu-aspect, ook de 'toestand in de wereld' zijn de revue gepasseerd. Maar we leven vrij (milieu)bewust, proberen dat onze kinderen ook mee te geven, dus dat compenseert misschien een beetje voor de overlast die we de planeet bezorgen. En in mijn wereldbeeld kunnen mensen (en dus ook mijn kinderen) wel degelijk iets positiefs bijdragen. Of dat op wereldniveau is, nou, daar ga ik maar even niet van uit. Maar op kleine schaal, in relaties met anderen, in zorg voor je omgeving, in vriendschap naar anderen, behulpzaam zijn, in plezier dat je kunt delen. Op dat klein-menselijke niveau vind ik dat wel gelden.
Als je twee kinderen gehad zou hebben Digijuf dan zouden jullie het derde zusje of broertje nooit gemist hebben en ga zo maar door... Dat is niet waar, hoor. Ik heb 10 jaar rondgelopen met een kinderwens voor een 3e en uiteindelijk besloten die wens proberen uit te laten komen. En wat ís ze leuk geworden !
En daarom mag iemand best kiezen voor nul of één vind ik.
Dan doen we iedereen een plezier.
Eén kind is ook helemaal niet zielig, in een kinderrijke omgeving heeft ie zo meerdere "broertjes en zusjes"! Ik vind het ook prima als mensen kiezen voor 1 kind, helemaal mee eens dat dat niet zielig hoeft te zijn. Vind het óók prima als mensen kiezen voor géén kind, trouwens. Mijn 2 beste vriendinnen hebben geen kinderen. Wat ik wel heel fijn vind, is dat er wederzijds begrip is, van hun dat ik wél kinderen heb gekregen, van mij dat ze dat niet willen.
zaterdag 3 mei 2008 om 23:18
Prachtig dat je kinderen geen vlees eten Digijuf!
Harstikke goed dat ze het miserabele leven van vele dieren in de bio-industrie niet sponsoren, echt klasse.
Heb dus het verkeerde voorbeeld gekozen.
Ik ging er van uit dat ongeveer 1 op de 20 geen vlees eet, had dus 95% kans dat ik goed zat bij jouw kinderen, maar niet dus.
Bedankt verder voor de openlijkheid in je verhaal, wordt er een beetje verlegen van om eerlijk te zijn...
Een verschrikkelijk moment natuurlijk met die miskraam.
Wat opvalt is dat je niet alleen je kinderen met deze wereld kennis liet maken maar ook dat je er wat over vertelde en uitlegde wat de maatschappij en onze planeet in ieder niet van hen wilde ontvangen zoals nog meer dierenleed, schade aan het milieu enz.
(beiden gaan óók samen, denk aan de enorme waterverspilling en gassen als er vlees gekweekt wordt)
In meerdere opzichten in jullie gezin is dus getracht de druk op onze planeet zoveel mogelijk te beperken en zelfs te compeseren.
Dat doet me deugd dat er van dit soort gezinnen zijn.
Zo van "gedraag je een beetje op de deze gastplaneet!"
Zoals je al begreep probeerde ik wat algemene voorbeelden te geven zoals ik ze ken uit mijn omgeving (een paar) en terughaal uit de statistieken van Jeugdzorg, de psychiatrie, verslavingszorg e.d.
Maar daar horen jullie dus overduidelijk niet bij.
De handel en het houden van vee zorgt al voor meer dan 60% van alle verontreiniging (het verkeer "maar" voor 18%), dat getal hebben jullie al mooi binnen!
(als ik de getallen goed heb onthouden heb...)
Ook het feit dat je twee beste vriendinnen géén kinderen hebben "scheelt" denk ik in het gespreksonderwerp "kinderen".
Waardoor het een minder hot item is?
M.a.w. in een vriendinnenclub waar iedereen,behalve eentje, kinderen heeft wordt de druk waarschijnlijk wel erg groot op de ene en het onderwerp "kinderen" gelieft...
Succes verder Digijuf.
Harstikke goed dat ze het miserabele leven van vele dieren in de bio-industrie niet sponsoren, echt klasse.
Heb dus het verkeerde voorbeeld gekozen.
Ik ging er van uit dat ongeveer 1 op de 20 geen vlees eet, had dus 95% kans dat ik goed zat bij jouw kinderen, maar niet dus.
Bedankt verder voor de openlijkheid in je verhaal, wordt er een beetje verlegen van om eerlijk te zijn...
Een verschrikkelijk moment natuurlijk met die miskraam.
Wat opvalt is dat je niet alleen je kinderen met deze wereld kennis liet maken maar ook dat je er wat over vertelde en uitlegde wat de maatschappij en onze planeet in ieder niet van hen wilde ontvangen zoals nog meer dierenleed, schade aan het milieu enz.
(beiden gaan óók samen, denk aan de enorme waterverspilling en gassen als er vlees gekweekt wordt)
In meerdere opzichten in jullie gezin is dus getracht de druk op onze planeet zoveel mogelijk te beperken en zelfs te compeseren.
Dat doet me deugd dat er van dit soort gezinnen zijn.
Zo van "gedraag je een beetje op de deze gastplaneet!"
Zoals je al begreep probeerde ik wat algemene voorbeelden te geven zoals ik ze ken uit mijn omgeving (een paar) en terughaal uit de statistieken van Jeugdzorg, de psychiatrie, verslavingszorg e.d.
Maar daar horen jullie dus overduidelijk niet bij.
De handel en het houden van vee zorgt al voor meer dan 60% van alle verontreiniging (het verkeer "maar" voor 18%), dat getal hebben jullie al mooi binnen!
(als ik de getallen goed heb onthouden heb...)
Ook het feit dat je twee beste vriendinnen géén kinderen hebben "scheelt" denk ik in het gespreksonderwerp "kinderen".
Waardoor het een minder hot item is?
M.a.w. in een vriendinnenclub waar iedereen,behalve eentje, kinderen heeft wordt de druk waarschijnlijk wel erg groot op de ene en het onderwerp "kinderen" gelieft...
Succes verder Digijuf.
zondag 4 mei 2008 om 10:21
quote:astrada01 schreef op 03 mei 2008 @ 20:55:
Hallo Branwen,
dit zei je;
Onderbouwing? Waarom zou er later geen maatschappelijk levensdoel zijn?
Astrid;
Heb ik zo mijn eigen ideeën over.
Om geen verdere schade of overlast te veroorzaken aan en op deze planeet ben ik van mening dat iemand op zijn minst veganist moet zijn, moet beseffen dat de echte foute machthebbers de opdrachtgevers áchter Bush en andere politiek leiders zijn, moet weten hoe je deze aan moet pakken enz enz.
Iemand die "gewoon" sociaal werker of hulpverlener wordt(omdat ie bijv een maatschappelijk doel wil vervullen) helpt onbewust het foute en corrupte systeem intact te houden vind ik...
Bejaardenzorg bijv of verstandelijk gehandicapten(6.5 miljard p.j.).
Het overgrote deel daarvan komt rechtstreeks in foute handen terecht of verdwijnt via het putje.
Een zeer beperkt deel wordt zinvol besteedt op de werkvloer.
Politie bijv, sinds de jaren 60 zijn delicten op bijna alle fronten toe genomen.
De politie heeft hier niets aan kunnen doen, dit niet tegen kunnen houden en heeft dus feitelijk gefaald.
Dit heeft alles met de politiek áchter de politiek te maken.
Als jouw kind Branwen, hier later deel aan zal gaan nemen zal zij/hij zinloos één van de honderdduizenden worden die enkele miljoenen verzorgen/begeleiden.
Miljoenen die veelal niet begeleidt hoefden te worden omdat hun "ziektes" veelal in stand gehouden worden nadat ze eerder gecreërd waren door de farmaceutische en voedingsindustrie.
Dat bedoel ik met het missen van een maatschappelijk doel.
Zelfde geldt voor docenten enz.
Er zijn wel maatschappelijke doelen te vinden denk ik maar deze zijn extreem schaars.
Een maatschappelijk doel betekent "positieve invloed hebben op het systeem" vind ik.
En dat lukt zelfs de politiek niet!
Verder vraag je om feiten en cijfers.
Natuurlijk kan ik je die niet geven maar dat wil nog niet zeggen dat de gezinnen waar ik het over heb niet bestaan...
Ga maar eens op onderzoek uit in de buurt, of lees wat statistieken over hoeveel de zorgvragers ons kosten (site van de RIVM of zo).
Al die zorgvragers hebben/hadden namelijk een moeder.
Of bekijk de statistieken van Jeugdzorg eens...
Dat jij ze niet kent in jouw omgeving zegt natuurlijk helemaal niets.Astrid, dank je voor je reactie. Ik kan er alleen weinig mee.
Hallo Branwen,
dit zei je;
Onderbouwing? Waarom zou er later geen maatschappelijk levensdoel zijn?
Astrid;
Heb ik zo mijn eigen ideeën over.
Om geen verdere schade of overlast te veroorzaken aan en op deze planeet ben ik van mening dat iemand op zijn minst veganist moet zijn, moet beseffen dat de echte foute machthebbers de opdrachtgevers áchter Bush en andere politiek leiders zijn, moet weten hoe je deze aan moet pakken enz enz.
Iemand die "gewoon" sociaal werker of hulpverlener wordt(omdat ie bijv een maatschappelijk doel wil vervullen) helpt onbewust het foute en corrupte systeem intact te houden vind ik...
Bejaardenzorg bijv of verstandelijk gehandicapten(6.5 miljard p.j.).
Het overgrote deel daarvan komt rechtstreeks in foute handen terecht of verdwijnt via het putje.
Een zeer beperkt deel wordt zinvol besteedt op de werkvloer.
Politie bijv, sinds de jaren 60 zijn delicten op bijna alle fronten toe genomen.
De politie heeft hier niets aan kunnen doen, dit niet tegen kunnen houden en heeft dus feitelijk gefaald.
Dit heeft alles met de politiek áchter de politiek te maken.
Als jouw kind Branwen, hier later deel aan zal gaan nemen zal zij/hij zinloos één van de honderdduizenden worden die enkele miljoenen verzorgen/begeleiden.
Miljoenen die veelal niet begeleidt hoefden te worden omdat hun "ziektes" veelal in stand gehouden worden nadat ze eerder gecreërd waren door de farmaceutische en voedingsindustrie.
Dat bedoel ik met het missen van een maatschappelijk doel.
Zelfde geldt voor docenten enz.
Er zijn wel maatschappelijke doelen te vinden denk ik maar deze zijn extreem schaars.
Een maatschappelijk doel betekent "positieve invloed hebben op het systeem" vind ik.
En dat lukt zelfs de politiek niet!
Verder vraag je om feiten en cijfers.
Natuurlijk kan ik je die niet geven maar dat wil nog niet zeggen dat de gezinnen waar ik het over heb niet bestaan...
Ga maar eens op onderzoek uit in de buurt, of lees wat statistieken over hoeveel de zorgvragers ons kosten (site van de RIVM of zo).
Al die zorgvragers hebben/hadden namelijk een moeder.
Of bekijk de statistieken van Jeugdzorg eens...
Dat jij ze niet kent in jouw omgeving zegt natuurlijk helemaal niets.Astrid, dank je voor je reactie. Ik kan er alleen weinig mee.
zondag 4 mei 2008 om 11:54
Is het niet ontzettend '1990', de vraag en de hele discussie?
Alleen al de lijst met argumenten aan het begin: Een opsomming van zelfzucht. 'Fuck the World', als het maar goed gaat met MIJ. Een lofzang op de hedonistische beleving en de consumptiedwang. Wie na moet denken over wel of geen kinderen, moet er helemaal niet aan beginnen. Dat genetische materiaal is geen aanwinst voor de mensheid.
Kinderen zien opgroeien is absoluut het mooiste wat er is. En we weten allemaal wat ervan komt als je probeert 'mooi' in een 'objectieve' definitie te vatten. Een totaal zinloze exercitie.
Alleen al de lijst met argumenten aan het begin: Een opsomming van zelfzucht. 'Fuck the World', als het maar goed gaat met MIJ. Een lofzang op de hedonistische beleving en de consumptiedwang. Wie na moet denken over wel of geen kinderen, moet er helemaal niet aan beginnen. Dat genetische materiaal is geen aanwinst voor de mensheid.
Kinderen zien opgroeien is absoluut het mooiste wat er is. En we weten allemaal wat ervan komt als je probeert 'mooi' in een 'objectieve' definitie te vatten. Een totaal zinloze exercitie.
zondag 4 mei 2008 om 20:56
quote:jaap schreef op 04 mei 2008 @ 11:54:
Kinderen zien opgroeien is absoluut het mooiste wat er is. En we weten allemaal wat ervan komt als je probeert 'mooi' in een 'objectieve' definitie te vatten. Een totaal zinloze exercitie.
Dat vind jij,
Ik vind het geluk dat je zou vinden in het krijgen en opvoeden van kinderen zwaar overschat,
zonder kids is het leven net zo mooi
Kinderen zien opgroeien is absoluut het mooiste wat er is. En we weten allemaal wat ervan komt als je probeert 'mooi' in een 'objectieve' definitie te vatten. Een totaal zinloze exercitie.
Dat vind jij,
Ik vind het geluk dat je zou vinden in het krijgen en opvoeden van kinderen zwaar overschat,
zonder kids is het leven net zo mooi
zondag 4 mei 2008 om 21:08
quote:MysticAngel schreef op 04 mei 2008 @ 20:56:
Dat vind jij,
Ik vind het geluk dat je zou vinden in het krijgen en opvoeden van kinderen zwaar overschat,
zonder kids is het leven net zo mooiHet is geen tegenstelling. Jouw genen verdwijnen vanzelf uit de genen-pool, want daar zorg je zelf voor. En dat is 'Darwin-at-work'. Ik ga je niet aanpraten dat je vooral kinderen moet nemen. Gewoon niet doen, en genieten van wat jij de moeite waard vindt.
Dat vind jij,
Ik vind het geluk dat je zou vinden in het krijgen en opvoeden van kinderen zwaar overschat,
zonder kids is het leven net zo mooiHet is geen tegenstelling. Jouw genen verdwijnen vanzelf uit de genen-pool, want daar zorg je zelf voor. En dat is 'Darwin-at-work'. Ik ga je niet aanpraten dat je vooral kinderen moet nemen. Gewoon niet doen, en genieten van wat jij de moeite waard vindt.
zondag 4 mei 2008 om 21:59
quote:MysticAngel schreef op 04 mei 2008 @ 21:22:
Jaap laiverd, ik ben moeder van een dochter van 21
Ja...........?
Ik weet niet wat je nou wil zeggen. Spijt? Dan is dat sneu voor je dochter, maar misschien neemt ze het impliciete advies van haar moeder dan wel over, en eindigt de genen-pool bij haar. Tenslotte is het krijgen van kinderen wel een behoorlijk risico. En in de huidige samenleving wordt risco-mijdend gedrag er met de paplepel ingegoten.
Jaap laiverd, ik ben moeder van een dochter van 21
Ja...........?
Ik weet niet wat je nou wil zeggen. Spijt? Dan is dat sneu voor je dochter, maar misschien neemt ze het impliciete advies van haar moeder dan wel over, en eindigt de genen-pool bij haar. Tenslotte is het krijgen van kinderen wel een behoorlijk risico. En in de huidige samenleving wordt risco-mijdend gedrag er met de paplepel ingegoten.
zondag 4 mei 2008 om 22:12
zondag 4 mei 2008 om 22:33
quote:astrada01 schreef op 03 mei 2008 @ 13:24:
Quattro35,
goed topic is dit zeg!
Niet alles gelezen maar de antwoorden die ik bekeken heb waarom wel en waarom niet komen me zeer bekend voor uit mijn omgeving.
De mensen die wél kinderen hebben of willen geven meestal hun innerlijke gevoel/drang/genen enz de "schuld".
En de mensen die geen kinderen willen negeren dit gevoel, zeggen dit niet te hebben, laten dit gevoel helemaal niet opkomen of leggen dit instinctieve gevoel eerst naast een aantal andere levensvragen neer.
Ik kan zeggen dat ik het persoonlijk helemaal eens ben met die laatste groep hoewel ik de eerste groep ook wel begrijp.
De belangrijkste redenen dat ik het liefst geen of anders max 1 kind zou willen krijgen zijn de volgende:
(en waarom ik denk dat jonge vrouwen kinderen willen...)
(mijn redenen zouden enigzins neerbuigend of beledigend over kunnen komen t.o.v. enkele moeders maar goed, het is mijn mening. Niemand hoeft er iets op uit te doen)
-Een kind wordt 80 jaar oud, in zijn/haar verdere leven zal hij/zij meer dan 9.500 dieren(incl vissen) een ellendig bestaan geven en consumeren
-Een kind wil 18 jaar later een huis, auto en rechten. Nog meer natuurgebied zal er omgeploegd en bebouwd worden om hem dit te kunnen geven.
-Er is later vrijwel geen belangrijk maatschappelijk levensdoel te vinden voor een nieuwgeborene.
Uiteindelijk zal hij verzorgt worden of anderen gaan verzorgen die ook zonder maatschappelijk doel op deze wereld zijn gezet.
-Vroeger keek ik altijd neer op meisjes die zelf "niets konden verzinnen" in dit leven en daarom maar de makkelijkste weg kozen en zo snel mogelijk het estaffestokjes aan de volgende generatie gaven.
Nu kijk ik daar iets genuanceerder tegen aan.
Ik begrijp dat jonge vrouwen (tieners) een doel in het leven nodig hebben en dat wij (buitenstaanders) hun dit doel zo snel mogelijk moeten geven omdat ze anders uit pure doelloosheid maar zo snel mogelijk gaan baren om zelf een doel te creëren.
-Jonge meisjes worden vaak geindoctrineerd door hun moeders waardoor ze op éénmaal op een volwassen leeftijd ook zo snel mogelijk kinderen willen...
Die moeders zijn dan vaak totaal egocentrisch en denken en praten alleen maar in de "ik"vorm...
Als de dochter aan de moeder vraagt waarom er 5 kinderen in het gezin zijn antwoordt de moeder; "ik hou van gezelligheid" en "ik heb altijd een groot gezin gewild" en "ik hou van kinderen". Gevolg is dat de dochter óók een groot gezin wil.
-Soms gaat het mis in zo'n groot gezin en komen er enorme kostenplaatjes voor de samenleving.
1 kind blijkt dan chronisch lichamelijk ziek te zijn, de ander krijgt een subsidiebaan en heeft problemen met politie en justitie, weer een ander zit vaker in de W.W. dan op het werk en het vierde kind kost zo'n 100.000 per jaar vanwege zijn "psychiatrische stoornis", opnames en medicijnen.
En dan nog presteert de moeder het om voor een vijfde keer zwanger te worden, respect te eisen voor haar levenvisie en kinderbijslag, kortingen en een uitkering te krijgen....
Bovenstaande voorbeeld is fictief maar komt zeker "vaak" voor.
-Moeders van grote gezinnen zullen ook nooit iets anders verwerven in het leven dan de omschrijving "dat is de moeder van die en die en die...", "een zorgzaam type, staat altijd voor de kinderen klaar", "heeft het áltijd over de kinderen" en "zij en de kinderen dat is één" enz enz...
Zo zou ik later nooit herinnerd willen worden!
Het liefst zou ik iets gaan doen met mijn leven op het gebied van dierenrechten, mensenrechten of milieu buiten de verplichte arbeidsverplichtingen om.
Maar dat is persoonlijk.
En zo ken ik nog wel een aantal redenen waarom wel en waarom niet.
Maar doordenkers als Quattro zijn goed bezig vind ik.
Natuurlijk mag zoiets bespreekbaar gemaakt worden, dit is je plicht zelfs vind ik...
Wij zijn intelligente wezens die met gemak het zinnetje uit de bijbel(gaat heen en....) en onze oerinstincten op het tweede plan kunnen zetten. (helemaal uitsluiten hoeft niet vind ik)
Er zijn genoeg mogelijkheden om je leven tóch voort te zetten na je 18e...
Na hun 18-20e vallen veel meisjes in een gat dat begrijp ik.
De schooltijd is voor velen de tijd van hun leven geweest, daarna wordt het echt moeilijk....
-moet ik nu zelfstandig gaan leren worden door op mezelf te gaan wonen of trek ik direct bij een vriendje in?
-moet ik nu eerst door gaan leren of een baan gaan zoeken of kies ik voor direct voor kinderen want ik wil ze toch...
-mijn vriendinnen gaan zich allemaal settelen en een paar zijn er al zwanger, dat wil ik ook!
-Kinderen zijn zo leuk!
En voor dat je het weet ben je net 20 en bestaat je vriendenkring al voornamelijk uit jonge stelletjes met kinderen, zwangerschappen of een kinderwens...
En voordat je het weet ben jij één van de laatste die nog geen samenwonings of zelfs trouwplannen heeft!
De druk (vooral tussen de dames) wordt groter en groter, de onderwerpen worden éénzijdiger en ééntoniger...
Op het laatst gaat het alleen nog maar over de inrichting van het huis, de babykamer, de zwangerschap, de vriendjes en baby's!!!
Wat moet je dan?
5 jaar geleden was je nog een vrije puber en nu?
Hoe heeft het in godsnaam zo snel kunnen gaan?
Wat moet je doen?
Wat moet je dan?
groetjes Astrid
ps.is gewoon maar een mening hoor.
Een behoorlijk lang verhaal voor slechts een mening......nou ja. nogmaals: zo ingewikkeld is het niet hoor. Je gaat voor een kind of je gaat niet voor een kind.
Quattro35,
goed topic is dit zeg!
Niet alles gelezen maar de antwoorden die ik bekeken heb waarom wel en waarom niet komen me zeer bekend voor uit mijn omgeving.
De mensen die wél kinderen hebben of willen geven meestal hun innerlijke gevoel/drang/genen enz de "schuld".
En de mensen die geen kinderen willen negeren dit gevoel, zeggen dit niet te hebben, laten dit gevoel helemaal niet opkomen of leggen dit instinctieve gevoel eerst naast een aantal andere levensvragen neer.
Ik kan zeggen dat ik het persoonlijk helemaal eens ben met die laatste groep hoewel ik de eerste groep ook wel begrijp.
De belangrijkste redenen dat ik het liefst geen of anders max 1 kind zou willen krijgen zijn de volgende:
(en waarom ik denk dat jonge vrouwen kinderen willen...)
(mijn redenen zouden enigzins neerbuigend of beledigend over kunnen komen t.o.v. enkele moeders maar goed, het is mijn mening. Niemand hoeft er iets op uit te doen)
-Een kind wordt 80 jaar oud, in zijn/haar verdere leven zal hij/zij meer dan 9.500 dieren(incl vissen) een ellendig bestaan geven en consumeren
-Een kind wil 18 jaar later een huis, auto en rechten. Nog meer natuurgebied zal er omgeploegd en bebouwd worden om hem dit te kunnen geven.
-Er is later vrijwel geen belangrijk maatschappelijk levensdoel te vinden voor een nieuwgeborene.
Uiteindelijk zal hij verzorgt worden of anderen gaan verzorgen die ook zonder maatschappelijk doel op deze wereld zijn gezet.
-Vroeger keek ik altijd neer op meisjes die zelf "niets konden verzinnen" in dit leven en daarom maar de makkelijkste weg kozen en zo snel mogelijk het estaffestokjes aan de volgende generatie gaven.
Nu kijk ik daar iets genuanceerder tegen aan.
Ik begrijp dat jonge vrouwen (tieners) een doel in het leven nodig hebben en dat wij (buitenstaanders) hun dit doel zo snel mogelijk moeten geven omdat ze anders uit pure doelloosheid maar zo snel mogelijk gaan baren om zelf een doel te creëren.
-Jonge meisjes worden vaak geindoctrineerd door hun moeders waardoor ze op éénmaal op een volwassen leeftijd ook zo snel mogelijk kinderen willen...
Die moeders zijn dan vaak totaal egocentrisch en denken en praten alleen maar in de "ik"vorm...
Als de dochter aan de moeder vraagt waarom er 5 kinderen in het gezin zijn antwoordt de moeder; "ik hou van gezelligheid" en "ik heb altijd een groot gezin gewild" en "ik hou van kinderen". Gevolg is dat de dochter óók een groot gezin wil.
-Soms gaat het mis in zo'n groot gezin en komen er enorme kostenplaatjes voor de samenleving.
1 kind blijkt dan chronisch lichamelijk ziek te zijn, de ander krijgt een subsidiebaan en heeft problemen met politie en justitie, weer een ander zit vaker in de W.W. dan op het werk en het vierde kind kost zo'n 100.000 per jaar vanwege zijn "psychiatrische stoornis", opnames en medicijnen.
En dan nog presteert de moeder het om voor een vijfde keer zwanger te worden, respect te eisen voor haar levenvisie en kinderbijslag, kortingen en een uitkering te krijgen....
Bovenstaande voorbeeld is fictief maar komt zeker "vaak" voor.
-Moeders van grote gezinnen zullen ook nooit iets anders verwerven in het leven dan de omschrijving "dat is de moeder van die en die en die...", "een zorgzaam type, staat altijd voor de kinderen klaar", "heeft het áltijd over de kinderen" en "zij en de kinderen dat is één" enz enz...
Zo zou ik later nooit herinnerd willen worden!
Het liefst zou ik iets gaan doen met mijn leven op het gebied van dierenrechten, mensenrechten of milieu buiten de verplichte arbeidsverplichtingen om.
Maar dat is persoonlijk.
En zo ken ik nog wel een aantal redenen waarom wel en waarom niet.
Maar doordenkers als Quattro zijn goed bezig vind ik.
Natuurlijk mag zoiets bespreekbaar gemaakt worden, dit is je plicht zelfs vind ik...
Wij zijn intelligente wezens die met gemak het zinnetje uit de bijbel(gaat heen en....) en onze oerinstincten op het tweede plan kunnen zetten. (helemaal uitsluiten hoeft niet vind ik)
Er zijn genoeg mogelijkheden om je leven tóch voort te zetten na je 18e...
Na hun 18-20e vallen veel meisjes in een gat dat begrijp ik.
De schooltijd is voor velen de tijd van hun leven geweest, daarna wordt het echt moeilijk....
-moet ik nu zelfstandig gaan leren worden door op mezelf te gaan wonen of trek ik direct bij een vriendje in?
-moet ik nu eerst door gaan leren of een baan gaan zoeken of kies ik voor direct voor kinderen want ik wil ze toch...
-mijn vriendinnen gaan zich allemaal settelen en een paar zijn er al zwanger, dat wil ik ook!
-Kinderen zijn zo leuk!
En voor dat je het weet ben je net 20 en bestaat je vriendenkring al voornamelijk uit jonge stelletjes met kinderen, zwangerschappen of een kinderwens...
En voordat je het weet ben jij één van de laatste die nog geen samenwonings of zelfs trouwplannen heeft!
De druk (vooral tussen de dames) wordt groter en groter, de onderwerpen worden éénzijdiger en ééntoniger...
Op het laatst gaat het alleen nog maar over de inrichting van het huis, de babykamer, de zwangerschap, de vriendjes en baby's!!!
Wat moet je dan?
5 jaar geleden was je nog een vrije puber en nu?
Hoe heeft het in godsnaam zo snel kunnen gaan?
Wat moet je doen?
Wat moet je dan?
groetjes Astrid
ps.is gewoon maar een mening hoor.
Een behoorlijk lang verhaal voor slechts een mening......nou ja. nogmaals: zo ingewikkeld is het niet hoor. Je gaat voor een kind of je gaat niet voor een kind.
maandag 5 mei 2008 om 02:51
quote:MysticAngel schreef op 04 mei 2008 @ 22:12:
Ik wil helemaal niets zeggen, ik maakte de opmerking, omdat jij aannam dat ik kinderloos was,
Nee geen spijt, ik ben blij met mijn kind,bovendien zal zij ook niet kinderloos blijven,
Kinderen krijgen een risico? Ik deel je mening niet, vind het eerder andersom,
Je bent mij helemaal kwijt. En ik jou al vanaf mijn eerste bijdrage hier, vrees ik. Maar je reageerde op mij door te relativeren wat ik schreef, dat kinderen zien opgroeien het mooiste is wat er is. En je deed dat op een wijze die suggereerde dat het niet veel uitmaakte, wel of geen kinderen. Dan moet ik toch concluderen dat een besluit om kinderen te nemen een behoorlijk risico inhoudt. Het is geen 'ding' dat je er bij neemt, en dat je kunt dumpen als het je niet bevalt.
Een kind vraagt tijd, energie, aandacht, toewijding zelfs, en tamelijk veel geld dat je ook aan je individuele genot zou hebben kunnen besteden. Het beperkt je 'wendbaarheid' in sociaal opzicht behoorlijk, is veelal een belemmering voor een carrière van (tenminste) één van de partners, en je zit er je leven lang aan vast. En dan heb ik het nog niet over het risico van allerlei ongelukken, ziektes en afwijkingen. Dan moet het toch wel iets zijn waar je erg naar verlangd?
Ik wil helemaal niets zeggen, ik maakte de opmerking, omdat jij aannam dat ik kinderloos was,
Nee geen spijt, ik ben blij met mijn kind,bovendien zal zij ook niet kinderloos blijven,
Kinderen krijgen een risico? Ik deel je mening niet, vind het eerder andersom,
Je bent mij helemaal kwijt. En ik jou al vanaf mijn eerste bijdrage hier, vrees ik. Maar je reageerde op mij door te relativeren wat ik schreef, dat kinderen zien opgroeien het mooiste is wat er is. En je deed dat op een wijze die suggereerde dat het niet veel uitmaakte, wel of geen kinderen. Dan moet ik toch concluderen dat een besluit om kinderen te nemen een behoorlijk risico inhoudt. Het is geen 'ding' dat je er bij neemt, en dat je kunt dumpen als het je niet bevalt.
Een kind vraagt tijd, energie, aandacht, toewijding zelfs, en tamelijk veel geld dat je ook aan je individuele genot zou hebben kunnen besteden. Het beperkt je 'wendbaarheid' in sociaal opzicht behoorlijk, is veelal een belemmering voor een carrière van (tenminste) één van de partners, en je zit er je leven lang aan vast. En dan heb ik het nog niet over het risico van allerlei ongelukken, ziektes en afwijkingen. Dan moet het toch wel iets zijn waar je erg naar verlangd?
maandag 5 mei 2008 om 04:32
In tegestelling tot anderen vind ik de mening van Astrid helemaal zo gek nog niet. Wat zwaar op de hand, dat wel maar ze zegt er bij dat het gewoon haar mening is, meer niet. Cijfers en feiten kan ze niet presenteren omdat haar bevindingen het gevolg zijn van haar eigen observaties.
Het lijkt me bijvoorbeeld heel goed dat er mensen zijn die geen kinderen krijgen. Jammer vind ik het dan weer dat dat ook mensen zijn die het wel heel goed zouden kunnen, een kind opvoeden maar bij wie het gewoon niet wil lukken, terwijl er aan de andere kant kinderen geboren worden bij mensen die een kind opvoeden en dat helemaal niet kunnen. Die willen ze (en soms ook eigenlijk niet) en krijgen ze maar het zou niet moeten kunnen.
Ik vind het een weelde, deze tijd, dat je zelf die keuze kan maken en als bijvoorbeeld Astrid, door haar kijk op de wereld, voor zichzelf besluit om geen kinderen te krijgen, dat dat dan kan. Jouw beweegredenen en theorieën vind ik niet altijd steekhoudend Astrid maar goed, zoals gezegd, je geeft jouw mening en daar hoeft verder niemand het mee eens te zijn.
Mijn kind werd geboren nadat ik min of meer dacht dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen, aangezien ik geopereerd ben aan mijn buik en allerlei complicaties had in vroeger jaren. Maar op een dag bleek ik al maanden zwanger en is mijn dochter geboren. Als je er vanuit gaat nooit moeder te zullen worden (waar ik overigens vrede mee had) dan is dat een enorme omschakeling maar dat ben ik intussen al lang vergeten. Een dochter is geweldig. Een zoon vast ook maar ik kan geen andere kinderen krijgen dus dat zal ik nooit weten.
Waarom mensen kinderen willen? Dat is in veel gevallen een soort oerdrang, het is soms een ongelukje, soms een groot geluk, soms een groot verdriet maar het hoort bij het menszijn, je voorplanten en die drang zie je terug in de gehele natuur waar ook wij mensen een onderdeel van uitmaken. Mensen met een kind als leuk assecoire ken ik niet, als statussymbool ook niet.
Wel ken ik mensen die altijd zuchten en steunen als ze over hun kinderen praten. 'zat 'ie weer in de zandbakkkk......', 'nah, ik ga maar eens aan het eten beginnen, die kinderen moeten toch wat naar binnen krijgen.....','kan ik wéér met 'm naar zwemlesssss...' dat soort lamlendigheden. En dan weet ik niet of het een soort houdinkje is of dat men het echt meent maar ik vind het altijd wel triestig als je het bepaalde types vaak hoort weeklagen. Had lekker geen kinderen gekregen denk ik dan, want het hóeft niet, het mag.....
Het lijkt me bijvoorbeeld heel goed dat er mensen zijn die geen kinderen krijgen. Jammer vind ik het dan weer dat dat ook mensen zijn die het wel heel goed zouden kunnen, een kind opvoeden maar bij wie het gewoon niet wil lukken, terwijl er aan de andere kant kinderen geboren worden bij mensen die een kind opvoeden en dat helemaal niet kunnen. Die willen ze (en soms ook eigenlijk niet) en krijgen ze maar het zou niet moeten kunnen.
Ik vind het een weelde, deze tijd, dat je zelf die keuze kan maken en als bijvoorbeeld Astrid, door haar kijk op de wereld, voor zichzelf besluit om geen kinderen te krijgen, dat dat dan kan. Jouw beweegredenen en theorieën vind ik niet altijd steekhoudend Astrid maar goed, zoals gezegd, je geeft jouw mening en daar hoeft verder niemand het mee eens te zijn.
Mijn kind werd geboren nadat ik min of meer dacht dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen, aangezien ik geopereerd ben aan mijn buik en allerlei complicaties had in vroeger jaren. Maar op een dag bleek ik al maanden zwanger en is mijn dochter geboren. Als je er vanuit gaat nooit moeder te zullen worden (waar ik overigens vrede mee had) dan is dat een enorme omschakeling maar dat ben ik intussen al lang vergeten. Een dochter is geweldig. Een zoon vast ook maar ik kan geen andere kinderen krijgen dus dat zal ik nooit weten.
Waarom mensen kinderen willen? Dat is in veel gevallen een soort oerdrang, het is soms een ongelukje, soms een groot geluk, soms een groot verdriet maar het hoort bij het menszijn, je voorplanten en die drang zie je terug in de gehele natuur waar ook wij mensen een onderdeel van uitmaken. Mensen met een kind als leuk assecoire ken ik niet, als statussymbool ook niet.
Wel ken ik mensen die altijd zuchten en steunen als ze over hun kinderen praten. 'zat 'ie weer in de zandbakkkk......', 'nah, ik ga maar eens aan het eten beginnen, die kinderen moeten toch wat naar binnen krijgen.....','kan ik wéér met 'm naar zwemlesssss...' dat soort lamlendigheden. En dan weet ik niet of het een soort houdinkje is of dat men het echt meent maar ik vind het altijd wel triestig als je het bepaalde types vaak hoort weeklagen. Had lekker geen kinderen gekregen denk ik dan, want het hóeft niet, het mag.....
maandag 5 mei 2008 om 06:43
quote:astrada01 schreef op 03 mei 2008 @ 21:26:
[...]
Het spijt me maar ik ben niet verantwoordelijk voor andermans gevoelens alleen maar omdat ik een mening geef.
Ik vind je verhaal wel erg vergezocht hoor. Met alle respect, maar je hebt het over kinderen die ik-weet-niet-hoeveel-dieren gaan verorberen. Als je je daar zo druk over maakt, waarom strijdt je dan niet voor een algeheel verbod op het eten van vlees (om maar even in jouw gedachtenwereld te blijven). En even ter lering ende vermaeck: er worden al minder kinderen geboren.
[...]
Het spijt me maar ik ben niet verantwoordelijk voor andermans gevoelens alleen maar omdat ik een mening geef.
Ik vind je verhaal wel erg vergezocht hoor. Met alle respect, maar je hebt het over kinderen die ik-weet-niet-hoeveel-dieren gaan verorberen. Als je je daar zo druk over maakt, waarom strijdt je dan niet voor een algeheel verbod op het eten van vlees (om maar even in jouw gedachtenwereld te blijven). En even ter lering ende vermaeck: er worden al minder kinderen geboren.
maandag 5 mei 2008 om 07:07
