Actueel
alle pijlers
weg met aanrechtsubsidie: flexibele werktijden
dinsdag 30 maart 2010 om 15:10
Bron: nu.nl
Taskforce wil recht op flexibele werktijden
Uitgegeven: 30 maart 2010 13:41
Laatst gewijzigd: 30 maart 2010 14:21
DEN HAAG - Geef werknemers een wettelijk recht op flexibele werktijden en schaf de 'aanrechtsubsidie' versneld af. Verruim de winkeltijden, de openingstijden van overheidsloketten en medische voorzieningen en voeg scholen en kinderopvang samen.
Dat zijn enkele van de aanbevelingen die de Taskforce Deeltijdplus doet in het eindrapport dat zij dinsdag heeft gepresenteerd.
Twee jaar lang heeft de werkgroep onder leiding van Pia Dijkstra zich gebogen over de vraag hoe vrouwen kunnen worden gestimuleerd meer te gaan werken.
Zij komt tot de conclusie dat om dat te bereiken alle beslissingen van overheid, sociale partners, bedrijven en gezinnen daarop gericht moeten zijn.
Thuiswerken
Flexibele arbeidstijden en mogelijkheden om thuis te werken maken de combinatie van arbeid en zorg mogelijk.
''De hele maatschappij moet flexibeler. We hebben een diensteneconomie nodig waarin niet alleen de winkels buiten kantoortijden open zijn, maar mensen ook 's avonds een paspoort kunnen afhalen of naar de tandarts kunnen'', aldus het eindrapport.
Maatregelen
Ook is het essentieel dat fiscale en andere maatregelen voldoen aan de norm dat werken loont. De zogenoemde aanrechtsubsidie, de heffingskorting die niet-werkende vrouwen (en mannen) fiscale voordelen biedt, past daar niet in.
De overheid wil die pas over vijftien jaar helemaal afschaffen, maar de taskforce raadt aan dat binnen vijf jaar te doen.
Vrouwen
Volgens de taskforce is de tijd van praten nu voorbij en zijn daden nodig. Ook is het niet meer de vraag of vrouwen meer willen werken, maar noodzaak dat vrouwen met kleine deeltijdbanen meer gaan werken.
Door de vergrijzing is het hard nodig de arbeidsdeelname te vergroten. Als Nederland zijn welvaart wil bestendigen, dan zullen meer mensen moeten gaan werken.
Aangezien de meeste vrouwen in kleine deeltijdbanen werken, zijn vrouwen daarbij een belangrijke groep.
Taskforce wil recht op flexibele werktijden
Uitgegeven: 30 maart 2010 13:41
Laatst gewijzigd: 30 maart 2010 14:21
DEN HAAG - Geef werknemers een wettelijk recht op flexibele werktijden en schaf de 'aanrechtsubsidie' versneld af. Verruim de winkeltijden, de openingstijden van overheidsloketten en medische voorzieningen en voeg scholen en kinderopvang samen.
Dat zijn enkele van de aanbevelingen die de Taskforce Deeltijdplus doet in het eindrapport dat zij dinsdag heeft gepresenteerd.
Twee jaar lang heeft de werkgroep onder leiding van Pia Dijkstra zich gebogen over de vraag hoe vrouwen kunnen worden gestimuleerd meer te gaan werken.
Zij komt tot de conclusie dat om dat te bereiken alle beslissingen van overheid, sociale partners, bedrijven en gezinnen daarop gericht moeten zijn.
Thuiswerken
Flexibele arbeidstijden en mogelijkheden om thuis te werken maken de combinatie van arbeid en zorg mogelijk.
''De hele maatschappij moet flexibeler. We hebben een diensteneconomie nodig waarin niet alleen de winkels buiten kantoortijden open zijn, maar mensen ook 's avonds een paspoort kunnen afhalen of naar de tandarts kunnen'', aldus het eindrapport.
Maatregelen
Ook is het essentieel dat fiscale en andere maatregelen voldoen aan de norm dat werken loont. De zogenoemde aanrechtsubsidie, de heffingskorting die niet-werkende vrouwen (en mannen) fiscale voordelen biedt, past daar niet in.
De overheid wil die pas over vijftien jaar helemaal afschaffen, maar de taskforce raadt aan dat binnen vijf jaar te doen.
Vrouwen
Volgens de taskforce is de tijd van praten nu voorbij en zijn daden nodig. Ook is het niet meer de vraag of vrouwen meer willen werken, maar noodzaak dat vrouwen met kleine deeltijdbanen meer gaan werken.
Door de vergrijzing is het hard nodig de arbeidsdeelname te vergroten. Als Nederland zijn welvaart wil bestendigen, dan zullen meer mensen moeten gaan werken.
Aangezien de meeste vrouwen in kleine deeltijdbanen werken, zijn vrouwen daarbij een belangrijke groep.
donderdag 1 april 2010 om 19:33
Nee, mijn zus kan niet de hele dag werken, zij is chronisch ziek en 16 uur is voor haar het hoogst haalbare.
Haar zoon is om half 2 uit school en hoe moet het dan met de vakanties?
Misschien dat het scheelt dat zij op de eilanden woont en iedereen werkt in het toeristenseizoen.
Haar man is 8 weken weg, 1 week thuis dus die kan ook niet voor hun kindje zorgen.
Haar zoon is om half 2 uit school en hoe moet het dan met de vakanties?
Misschien dat het scheelt dat zij op de eilanden woont en iedereen werkt in het toeristenseizoen.
Haar man is 8 weken weg, 1 week thuis dus die kan ook niet voor hun kindje zorgen.
vrijdag 2 april 2010 om 08:03
vrijdag 2 april 2010 om 10:16
Ik spreek nu alleen voor mezelf maar ik heb de indruk dat dit voor vele gezinnen geldt: mijn inkomen (en opleiding) is lager dan die van mijn man. Ook al had ik de afgelopen drie jaar fulltime gewerkt; het verschil is te groot om te dichten, nu en in de toekomst. Als mijn man minder gaat werken betekent dat minder inkomsten zodat we de rekeningen niet kunnen betalen. En dan heb ik het over hypotheek (wonen niet in een kast van een huis, in een niet-duur dorp), gas-water-licht, één vakantie per jaar (en dan nog maar een weekje). Niks overbodigs lijkt mij.
Als ik dan zo graag heel geemancipeerd wil zijn door te zeggen dat man dan maar minder moet gaan werken gaan we er financieel op achteruit. Het inkomen wat mijn man dan verliest brengt de belastingpot dan ook weer minder op (waar al die toeslagen weer van betaald kunnen worden, één pot nat
)
Oftwel; we willen wel graag dat mannen en vrouwen de zorg samen delen maar het inkomensverschil maakt dat voor vele gezinnen erg ongunstig. Misschien en hopelijk dat dat in de toekomst meer gelijk wordt getrokken (vele geneeskundestudenten zijn vrouwelijk, op HBO en Universitair niveau zitten nu ook meer meisjes), maar voor de huidige werkende generatie met kinderen geldt dat veelal nog iet.
Als ik dan zo graag heel geemancipeerd wil zijn door te zeggen dat man dan maar minder moet gaan werken gaan we er financieel op achteruit. Het inkomen wat mijn man dan verliest brengt de belastingpot dan ook weer minder op (waar al die toeslagen weer van betaald kunnen worden, één pot nat
) Oftwel; we willen wel graag dat mannen en vrouwen de zorg samen delen maar het inkomensverschil maakt dat voor vele gezinnen erg ongunstig. Misschien en hopelijk dat dat in de toekomst meer gelijk wordt getrokken (vele geneeskundestudenten zijn vrouwelijk, op HBO en Universitair niveau zitten nu ook meer meisjes), maar voor de huidige werkende generatie met kinderen geldt dat veelal nog iet.
Poep, wie heeft jou gescheten?
zaterdag 3 april 2010 om 13:39
Tegenwoordig is de meerderheid van de universitair afgestudeerden en hbo gediplomeerden volgens mij ook, vrouw. Natuurlijk heb je nog steeds het probleem dat vrouwen in traditioneel laag verdienende beroepen werken, als ik kijk bij mijn vriendinnen hebben vele net zo'n goeie opleiding als hun vriend, maar verdienen ze minder omdat ze in administratieve banen zitten of in zorg, onderwijs of anderzins dienstbaar werk doen.
zaterdag 3 april 2010 om 13:41
Oh en ik denk zelf dat dat onder andere komt doordat meisjes nog steeds het idee hebben dat ze "mogen" werken "als ze dat willen" en jongens nog steeds het idee hebben dat ze "de kost moeten verdienen" en "hun gezin moeten kunnen onderhouden". En ook doordat het voor meisjes en vrouwen als positief wordt gezien als het regeltantes zijn en als het dienstbare vrouwen zijn die succes van anderen mogelijk maken, en het voor mannen als positief wordt gezien 'winnaar' te zijn.
zaterdag 3 april 2010 om 15:58
quote:Dhelia schreef op 02 april 2010 @ 08:03:
[...]
Eens. Bovendien: waarom is dat alleen een moeder-probleem? Ik heb nog nooit een vader horen zeggen dat hij stopt met werken omdat er geen opvang te vinden is.Mee eens. Heeft toch te maken met culturele aspecten waarin de man kostwinner "moet" zijn en de vrouw moeder "moet" zijn. Verder heeft binnen een huwelijk de man vaker een hoger inkomen dan de vrouw. korter werken voor de man is dus duurder dan korter werken voor de vrouw. Het feit dat de man meer verdient zal ook wel cultureel bepaald zijn, en vaak is de man ouder en heeft dus meer werkervaringsjaren natuurlijk.
[...]
Eens. Bovendien: waarom is dat alleen een moeder-probleem? Ik heb nog nooit een vader horen zeggen dat hij stopt met werken omdat er geen opvang te vinden is.Mee eens. Heeft toch te maken met culturele aspecten waarin de man kostwinner "moet" zijn en de vrouw moeder "moet" zijn. Verder heeft binnen een huwelijk de man vaker een hoger inkomen dan de vrouw. korter werken voor de man is dus duurder dan korter werken voor de vrouw. Het feit dat de man meer verdient zal ook wel cultureel bepaald zijn, en vaak is de man ouder en heeft dus meer werkervaringsjaren natuurlijk.
zaterdag 3 april 2010 om 16:22
Al die overwegingen snap ik wel, maar één overweging begrijp ik niet. Voor mij gun ik mijn partner álles wat ik zelf ook heb, dus ook die ontwikkeling, onafhankelijkheid, uitdaging enzovoort die een baan met zich meebrengt. Gewoon het idee dat jij wel iets aan het opbouwen bent en hij niet, stoot me enorm af. Ik begrijp niet goed waarom dat voor (veel) mannen blijkbaar anders is.
zondag 4 april 2010 om 20:25
quote:Muis66 schreef op 30 maart 2010 @ 15:10:
(..)Thuiswerken
Flexibele arbeidstijden en mogelijkheden om thuis te werken maken de combinatie van arbeid en zorg mogelijk.(..)
Een interessant artikel in NRC van 24 maart:
Capgemini: thuiswerkende ambtenaar bespaart overheid miljarden.
7.5 miljard échte bezuinigingen waar twintig werkgroepen vol ambtenaren die er een jaar over na mochten denken niet op kwamen............
(..)Thuiswerken
Flexibele arbeidstijden en mogelijkheden om thuis te werken maken de combinatie van arbeid en zorg mogelijk.(..)
Een interessant artikel in NRC van 24 maart:
Capgemini: thuiswerkende ambtenaar bespaart overheid miljarden.
7.5 miljard échte bezuinigingen waar twintig werkgroepen vol ambtenaren die er een jaar over na mochten denken niet op kwamen............
zondag 4 april 2010 om 20:34
quote:Muis66 schreef op 30 maart 2010 @ 15:10:
(..)Door de vergrijzing is het hard nodig de arbeidsdeelname te vergroten. Als Nederland zijn welvaart wil bestendigen, dan zullen meer mensen moeten gaan werken.(..)Gaat die 'Taskforce' (is daar geen Nederlands woord voor?) ook voor banen zorgen dan? Voorlopig groeit de werkloosheid rap. Of heeft Pia Dijkstra geen krant ingekeken terwijl ze haar rapport zat te typen?
(..)Door de vergrijzing is het hard nodig de arbeidsdeelname te vergroten. Als Nederland zijn welvaart wil bestendigen, dan zullen meer mensen moeten gaan werken.(..)Gaat die 'Taskforce' (is daar geen Nederlands woord voor?) ook voor banen zorgen dan? Voorlopig groeit de werkloosheid rap. Of heeft Pia Dijkstra geen krant ingekeken terwijl ze haar rapport zat te typen?
zondag 4 april 2010 om 20:35
maandag 5 april 2010 om 17:33
maandag 5 april 2010 om 17:35
quote:Igoneh schreef op 30 maart 2010 @ 15:23:
Ik zeg ja tegen de full time norm, ook voor vrouwen. Deeltijd werken moet een uitzondering worden (deeltijd werk voor chronisch zieken die wel kunnen/willen werken en deeltijd-gepensioneerden).Zo hee, ben ik even blij dat ik chronisch ziek ben!
Ik zeg ja tegen de full time norm, ook voor vrouwen. Deeltijd werken moet een uitzondering worden (deeltijd werk voor chronisch zieken die wel kunnen/willen werken en deeltijd-gepensioneerden).Zo hee, ben ik even blij dat ik chronisch ziek ben!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
maandag 5 april 2010 om 18:03
Een raar idee dat anderen voor je willen bepalen hoeveel dagen je per week moet werken. Laat toch iedereen lekker zelf bepalen hoeveel dagen hij of zij wil werken!! En de keus van een ander respecteren! Ik heb toen de kinderen klein waren 2 dagen per week gewerkt, dat was voor mij een bewuste keus. Ik had toen echt niet fulltime willen werken, omdat ik ook tijd met mijn kinderen wilde doorbrengen. Na mijn echtscheiding ging ik fulltime werken, maar dat was zowel voor mij als voor de kinderen niet bepaald ideaal. Ik heb er toen voor gekozen om 20 uur te gaan werken, financieel kon dat net. Dan maar wat minder geld. Het heeft ons allemaal goed gedaan, er kwam weer rust in huis (letterlijk en figuurlijk). Nu werk ik al weer jaren 3 dagen per week en heb ik een partner die fulltime werkt. Ik zou misschien nog wel een halve of hele dag meer willen werken, maar geen 5 dagen. Er is ook nog een huishouden wat gedaan moet worden en ik vind het onzin een werkster te zoeken en met het geld wat ik verdien met een dag extra werken, haar te betalen. Dan ben ik liever een zelf een dag in de week thuis. Bovendien hebben kinderen, ook al zijn ze wat ouder, toch nog steeds aandacht nodig. Mijn partner een dag minder laten werken is geen optie, aangezien hij zo ongeveer 2x zoveel verdient dan ik.
maandag 5 april 2010 om 20:22
quote:coopertje schreef op 05 april 2010 @ 18:03:
(..)Laat toch iedereen lekker zelf bepalen hoeveel dagen hij of zij wil werken!! (..)
Dat vind ik hoe dan ook een te respecteren uitgangspunt. En ik begrijp ook niet waar die streng-protestantse 'drive' ineens weer vandaan komt dat iedereen persé moet werken in een betaalde baan. Ik dacht dat we die met het uitsterven van de radicale feministes ten grave hadden gedragen? Maar via de achterdeur van een groot overheidstekort duikt het tóch weer op.
Het leven is kort. En je kunt maar een bescheiden aantal van je 'roepingen' tot een bevredigend einde brengen. Ieder van ons dient de volledige vrijheid te hebben om, in overleg met de partner, de invulling van dat leven in balans te brengen met wat men moet doen om die 'roepingen' te kunnen bekostigen. Prachtig natuurlijk als bij de partners de 'roepingen' samenvallen met geld verdienen. Maar dat zal niet altijd het geval zijn. En in sommige gevallen zal de 'roeping' van de één de anders onbetaalbare 'roeping' van de ander kunnen realiseren. Wat is daar nou in Godsnaam op tegen?
Wat in de volksmond de 'aanrechtsubsidie' wordt genoemd is niet meer dan een vrijstelling waar iedere burger recht op heeft, en die bij een getrouwd stel, waarvan slechts één partner inkomen uit arbeid geniet, wordt toegepast als ware dat ene inkomen bedoeld voor het hele gezin. En weet je wat? Dat is ook het geval, dus. Maar degenen die van mening zijn dat 'gij uw dagelijks brood in het zweet uwer aanschijns' zult verdienen, kunnen het niet verkroppen.
Tegelijk wordt wél de 'kinderopvang' zeer zwaar gesubsidieerd. Want degenen die voor hun dagelijks brood de kinderen van anderen opvoeden, daar mag best een paar miljoen bij.......
(..)Laat toch iedereen lekker zelf bepalen hoeveel dagen hij of zij wil werken!! (..)
Dat vind ik hoe dan ook een te respecteren uitgangspunt. En ik begrijp ook niet waar die streng-protestantse 'drive' ineens weer vandaan komt dat iedereen persé moet werken in een betaalde baan. Ik dacht dat we die met het uitsterven van de radicale feministes ten grave hadden gedragen? Maar via de achterdeur van een groot overheidstekort duikt het tóch weer op.
Het leven is kort. En je kunt maar een bescheiden aantal van je 'roepingen' tot een bevredigend einde brengen. Ieder van ons dient de volledige vrijheid te hebben om, in overleg met de partner, de invulling van dat leven in balans te brengen met wat men moet doen om die 'roepingen' te kunnen bekostigen. Prachtig natuurlijk als bij de partners de 'roepingen' samenvallen met geld verdienen. Maar dat zal niet altijd het geval zijn. En in sommige gevallen zal de 'roeping' van de één de anders onbetaalbare 'roeping' van de ander kunnen realiseren. Wat is daar nou in Godsnaam op tegen?
Wat in de volksmond de 'aanrechtsubsidie' wordt genoemd is niet meer dan een vrijstelling waar iedere burger recht op heeft, en die bij een getrouwd stel, waarvan slechts één partner inkomen uit arbeid geniet, wordt toegepast als ware dat ene inkomen bedoeld voor het hele gezin. En weet je wat? Dat is ook het geval, dus. Maar degenen die van mening zijn dat 'gij uw dagelijks brood in het zweet uwer aanschijns' zult verdienen, kunnen het niet verkroppen.
Tegelijk wordt wél de 'kinderopvang' zeer zwaar gesubsidieerd. Want degenen die voor hun dagelijks brood de kinderen van anderen opvoeden, daar mag best een paar miljoen bij.......
maandag 5 april 2010 om 20:31
quote:jaap schreef op 05 april 2010 @ 20:22:
[...]
Dat vind ik hoe dan ook een te respecteren uitgangspunt. En ik begrijp ook niet waar die streng-protestantse 'drive' ineens weer vandaan komt dat iedereen persé moet werken in een betaalde baan. Ik dacht dat we die met het uitsterven van de radicale feministes ten grave hadden gedragen? Maar via de achterdeur van een groot overheidstekort duikt het tóch weer op.
Zolang iedereen het zelf kan betalen om maar een paar dagen te werken, en het zo geregeld heeft dat hij/zij ook na uitval van (het inkomen van) de partner zelf kan rondkomen en dus geen beroep hoeft te doen op de algemene middelen: be my guest. Probleem is alleen dat veel van die 'kleine baantjes hebbers' na uitval van (het inkomen van) de partner níet zelf rond kan komen en dus een beroep gaat doen op de algemene middelen. Die door de samenleving als geheel bekostigd worden. En waar dientengevolge de samenleving als geheel ook iets van kan vinden.
Wie betaalt, bepaalt, nietwaar?
[...]
Dat vind ik hoe dan ook een te respecteren uitgangspunt. En ik begrijp ook niet waar die streng-protestantse 'drive' ineens weer vandaan komt dat iedereen persé moet werken in een betaalde baan. Ik dacht dat we die met het uitsterven van de radicale feministes ten grave hadden gedragen? Maar via de achterdeur van een groot overheidstekort duikt het tóch weer op.
Zolang iedereen het zelf kan betalen om maar een paar dagen te werken, en het zo geregeld heeft dat hij/zij ook na uitval van (het inkomen van) de partner zelf kan rondkomen en dus geen beroep hoeft te doen op de algemene middelen: be my guest. Probleem is alleen dat veel van die 'kleine baantjes hebbers' na uitval van (het inkomen van) de partner níet zelf rond kan komen en dus een beroep gaat doen op de algemene middelen. Die door de samenleving als geheel bekostigd worden. En waar dientengevolge de samenleving als geheel ook iets van kan vinden.
Wie betaalt, bepaalt, nietwaar?
maandag 5 april 2010 om 22:49
quote:Dhelia schreef op 05 april 2010 @ 20:31:
[...]
Zolang iedereen het zelf kan betalen om maar een paar dagen te werken, en het zo geregeld heeft dat hij/zij ook na uitval van (het inkomen van) de partner zelf kan rondkomen en dus geen beroep hoeft te doen op de algemene middelen: be my guest. Probleem is alleen dat veel van die 'kleine baantjes hebbers' na uitval van (het inkomen van) de partner níet zelf rond kan komen en dus een beroep gaat doen op de algemene middelen. Die door de samenleving als geheel bekostigd worden. En waar dientengevolge de samenleving als geheel ook iets van kan vinden.
Wie betaalt, bepaalt, nietwaar?Maar vooralsnog heeft Nederland een heel laag percentage fulltime werkende vrouwen. Het gros van de Nederlandse vrouwen WIL niet eens fulltime werken, dus wie betaalt bepaalt dus blijkbaar toch lang niet altijd. Je stelling dat de samenleving daar iets van moet vinden, gaat dus niet op.
[...]
Zolang iedereen het zelf kan betalen om maar een paar dagen te werken, en het zo geregeld heeft dat hij/zij ook na uitval van (het inkomen van) de partner zelf kan rondkomen en dus geen beroep hoeft te doen op de algemene middelen: be my guest. Probleem is alleen dat veel van die 'kleine baantjes hebbers' na uitval van (het inkomen van) de partner níet zelf rond kan komen en dus een beroep gaat doen op de algemene middelen. Die door de samenleving als geheel bekostigd worden. En waar dientengevolge de samenleving als geheel ook iets van kan vinden.
Wie betaalt, bepaalt, nietwaar?Maar vooralsnog heeft Nederland een heel laag percentage fulltime werkende vrouwen. Het gros van de Nederlandse vrouwen WIL niet eens fulltime werken, dus wie betaalt bepaalt dus blijkbaar toch lang niet altijd. Je stelling dat de samenleving daar iets van moet vinden, gaat dus niet op.
maandag 5 april 2010 om 23:09
quote:traincha2 schreef op 05 april 2010 @ 22:49:
[...]
Maar vooralsnog heeft Nederland een heel laag percentage fulltime werkende vrouwen. Het gros van de Nederlandse vrouwen WIL niet eens fulltime werken, dus wie betaalt bepaalt dus blijkbaar toch lang niet altijd. Je stelling dat de samenleving daar iets van moet vinden, gaat dus niet op.Kan vinden, zei ik daarom ook. En vooral in reactie op de stelling dat het kennelijk ongehoord of streng-protestants is om er iets van te vinden. De samenleving als geheel draait voor een heel deel van de financiële consequenties op. Dus heeft de samenleving als geheel alle recht om daar iets van te vinden.
[...]
Maar vooralsnog heeft Nederland een heel laag percentage fulltime werkende vrouwen. Het gros van de Nederlandse vrouwen WIL niet eens fulltime werken, dus wie betaalt bepaalt dus blijkbaar toch lang niet altijd. Je stelling dat de samenleving daar iets van moet vinden, gaat dus niet op.Kan vinden, zei ik daarom ook. En vooral in reactie op de stelling dat het kennelijk ongehoord of streng-protestants is om er iets van te vinden. De samenleving als geheel draait voor een heel deel van de financiële consequenties op. Dus heeft de samenleving als geheel alle recht om daar iets van te vinden.
maandag 5 april 2010 om 23:27
quote:traincha2 schreef op 05 april 2010 @ 23:16:
Ja, ik had het willen aanpassen, maar je was me voor
Tuurlijk, de samenleving mag daar iets van vinden, maar dat wil niet zeggen dat mensen zich daar ook maar iets van moeten aantrekken.Nee, daarom vind ik dus óók dat de samenleving er alles aan mag doen om het te ontmoedigen Verbaal en/of in de vorm van maatregelen
Ja, ik had het willen aanpassen, maar je was me voor
Tuurlijk, de samenleving mag daar iets van vinden, maar dat wil niet zeggen dat mensen zich daar ook maar iets van moeten aantrekken.Nee, daarom vind ik dus óók dat de samenleving er alles aan mag doen om het te ontmoedigen Verbaal en/of in de vorm van maatregelen
maandag 5 april 2010 om 23:52
quote:traincha2 schreef op 05 april 2010 @ 23:44:
Ik denk dus echt dat je dat niet kunt ontmoedigen. Niet zolang er maar een klein gedeelte van de mannelijke werknemers bereid is om parttime te gaan werken en het grootste gedeelte van de vrouwen niet eens fulltime wil werken.
Niet bereid zijn of niet willen vind ik in dit kader niet zo van belang. Pas als de samenleving daar tegenover kan stellen dat zij dan ook niet wil betalen mocht het alsnog spaak lopen. Ik vind het simpelweg niet kunnen dat je zegt "ik wil niet" en vervolgens wél verwacht dat als die keuze tot problemen leidt, je je hand kunt ophouden bij de staat.
Bovendien is het een kip-ei verhaal. Ik denk dat als er (forse) ontmoedigende maatregelen genomen worden, die bereidheid van mannen om minder, en van vrouwen om meer te gaan werken, ineens navenant zal toenemen.
Ik denk dus echt dat je dat niet kunt ontmoedigen. Niet zolang er maar een klein gedeelte van de mannelijke werknemers bereid is om parttime te gaan werken en het grootste gedeelte van de vrouwen niet eens fulltime wil werken.
Niet bereid zijn of niet willen vind ik in dit kader niet zo van belang. Pas als de samenleving daar tegenover kan stellen dat zij dan ook niet wil betalen mocht het alsnog spaak lopen. Ik vind het simpelweg niet kunnen dat je zegt "ik wil niet" en vervolgens wél verwacht dat als die keuze tot problemen leidt, je je hand kunt ophouden bij de staat.
Bovendien is het een kip-ei verhaal. Ik denk dat als er (forse) ontmoedigende maatregelen genomen worden, die bereidheid van mannen om minder, en van vrouwen om meer te gaan werken, ineens navenant zal toenemen.
maandag 5 april 2010 om 23:56
dinsdag 6 april 2010 om 16:37
quote:coopertje schreef op 05 april 2010 @ 18:03:
Een raar idee dat anderen voor je willen bepalen hoeveel dagen je per week moet werken. Laat toch iedereen lekker zelf bepalen hoeveel dagen hij of zij wil werken!! En de keus van een ander respecteren!
Als ze ook de consequenties van die keuze dragen. Dus bij een scheiding zélf hun brood gaan verdienen en niet teren op een uitkering.
Ik heb toen de kinderen klein waren 2 dagen per week gewerkt, dat was voor mij een bewuste keus. Ik had toen echt niet fulltime willen werken, omdat ik ook tijd met mijn kinderen wilde doorbrengen. Na mijn echtscheiding ging ik fulltime werken, maar dat was zowel voor mij als voor de kinderen niet bepaald ideaal. Ik heb er toen voor gekozen om 20 uur te gaan werken, financieel kon dat net. Dan maar wat minder geld. Het heeft ons allemaal goed gedaan, er kwam weer rust in huis (letterlijk en figuurlijk).
Nu werk ik al weer jaren 3 dagen per week en heb ik een partner die fulltime werkt. Ik zou misschien nog wel een halve of hele dag meer willen werken, maar geen 5 dagen. Er is ook nog een huishouden wat gedaan moet worden en ik vind het onzin een werkster te zoeken en met het geld wat ik verdien met een dag extra werken, haar te betalen.
Ja zeg, je zou tenslotte eens wat meer pensioen opbouwen. Je zou eens meer mogelijkheden hebben en een betere baan (met meer inkomen) te krijgen. Dan wordt een dag meer werken al gauw lonend tov een werkster. Alsof een dag meer werken 100% inwisselbaar is voor een werkster.
Dan ben ik liever een zelf een dag in de week thuis. Bovendien hebben kinderen, ook al zijn ze wat ouder, toch nog steeds aandacht nodig.
Overdag? Als ze op school zitten?
Mijn partner een dag minder laten werken is geen optie, aangezien hij zo ongeveer 2x zoveel verdient dan ik.
Dan verdient hij met 4 dagen toch nog steeds véél meer dan jij, dan loont het nog steeds dat jij een dag meer gaat werken en hij die aandacht aan de kinderen kan geven. Of telt enkel moeders aandacht? Ieder zijn goed recht meer of minder te werken maar ik vind dit soort argumenten zo bizar opmerkelijk...
Terug naar de OP: aanrechtsubsidie is werkelijk het meest zotte wat Nederland heeft bedacht. Geef iemand geld om thuis te zitten? Smijt maar weg, geld genoeg. Gratis geld weggeven om thuis het huishouden te doen en met het CDA kopje thee en koekje de kinders op te wachten. Wonderlijke en zinloze jaren 50 subsidie.
Een raar idee dat anderen voor je willen bepalen hoeveel dagen je per week moet werken. Laat toch iedereen lekker zelf bepalen hoeveel dagen hij of zij wil werken!! En de keus van een ander respecteren!
Als ze ook de consequenties van die keuze dragen. Dus bij een scheiding zélf hun brood gaan verdienen en niet teren op een uitkering.
Ik heb toen de kinderen klein waren 2 dagen per week gewerkt, dat was voor mij een bewuste keus. Ik had toen echt niet fulltime willen werken, omdat ik ook tijd met mijn kinderen wilde doorbrengen. Na mijn echtscheiding ging ik fulltime werken, maar dat was zowel voor mij als voor de kinderen niet bepaald ideaal. Ik heb er toen voor gekozen om 20 uur te gaan werken, financieel kon dat net. Dan maar wat minder geld. Het heeft ons allemaal goed gedaan, er kwam weer rust in huis (letterlijk en figuurlijk).
Nu werk ik al weer jaren 3 dagen per week en heb ik een partner die fulltime werkt. Ik zou misschien nog wel een halve of hele dag meer willen werken, maar geen 5 dagen. Er is ook nog een huishouden wat gedaan moet worden en ik vind het onzin een werkster te zoeken en met het geld wat ik verdien met een dag extra werken, haar te betalen.
Ja zeg, je zou tenslotte eens wat meer pensioen opbouwen. Je zou eens meer mogelijkheden hebben en een betere baan (met meer inkomen) te krijgen. Dan wordt een dag meer werken al gauw lonend tov een werkster. Alsof een dag meer werken 100% inwisselbaar is voor een werkster.
Dan ben ik liever een zelf een dag in de week thuis. Bovendien hebben kinderen, ook al zijn ze wat ouder, toch nog steeds aandacht nodig.
Overdag? Als ze op school zitten?
Mijn partner een dag minder laten werken is geen optie, aangezien hij zo ongeveer 2x zoveel verdient dan ik.
Dan verdient hij met 4 dagen toch nog steeds véél meer dan jij, dan loont het nog steeds dat jij een dag meer gaat werken en hij die aandacht aan de kinderen kan geven. Of telt enkel moeders aandacht? Ieder zijn goed recht meer of minder te werken maar ik vind dit soort argumenten zo bizar opmerkelijk...
Terug naar de OP: aanrechtsubsidie is werkelijk het meest zotte wat Nederland heeft bedacht. Geef iemand geld om thuis te zitten? Smijt maar weg, geld genoeg. Gratis geld weggeven om thuis het huishouden te doen en met het CDA kopje thee en koekje de kinders op te wachten. Wonderlijke en zinloze jaren 50 subsidie.
dinsdag 6 april 2010 om 17:19
[quote]mips schreef op 06 april 2010 @ 16:37:
[...]
Terug naar de OP: aanrechtsubsidie is werkelijk het meest zotte wat Nederland heeft bedacht. Geef iemand geld om thuis te zitten? Smijt maar weg, geld genoeg. Gratis geld weggeven om thuis het huishouden te doen en met het CDA kopje thee en koekje de kinders op te wachten. Wonderlijke en zinloze jaren 50 subsidie.[/quote]
Inderdaad zwaar belachelijk dat niet werken beloond wordt met gratis geld dat door anderen opgebracht moet worden. Iemand die graag een niet werkende partner heeft, moet dit zelf maar financieren. Die persoon (en eventuele kinderen) is tenslotte belanghebbende en verder niemand.
[...]
Terug naar de OP: aanrechtsubsidie is werkelijk het meest zotte wat Nederland heeft bedacht. Geef iemand geld om thuis te zitten? Smijt maar weg, geld genoeg. Gratis geld weggeven om thuis het huishouden te doen en met het CDA kopje thee en koekje de kinders op te wachten. Wonderlijke en zinloze jaren 50 subsidie.[/quote]
Inderdaad zwaar belachelijk dat niet werken beloond wordt met gratis geld dat door anderen opgebracht moet worden. Iemand die graag een niet werkende partner heeft, moet dit zelf maar financieren. Die persoon (en eventuele kinderen) is tenslotte belanghebbende en verder niemand.
