Actueel
alle pijlers
Zeer delicaat onderwerp (2e wereldoorlog, joden etc)
dinsdag 24 april 2012 om 09:47
Toevallig zag ik zondagochtend een reportage over een groep Nederlandse joden die terug gingen naar Auschwitz (Oswiecim) en Sobibór. De programmamaakster ging later zelf nog eens terug en heeft daar ook dingen gezien die je niet in het museum tegenkomt maar wel nog heel zichtbaar aan de oorlog refereren (vervallen schuurtje met de Duitse teksten nog aan de muur bijv).
Zelf ben ik niet Joods, ik heb zelf een Poolse achtergrond en heb zelf van de oorlog natuurlijk niets zelf meegekregen.
Ik heb wel de verhalen hierover gehad (opa die ook opgeroepen werd om gedeporteerd te worden, ook als niet Joodse burger). Oma die met geluk ervan afgekomen is omdat men haar Joodse vriendin die er toen was, niet had gevonden, etc etc.
Nu is mijn punt het volgende: (ik merk dat ik voorzichtig typ want ik wil dus niet dat ik antisemitisch bestempeld wordt).
In hoe verre of hoe lang kun en wil je rouwen om iets dat je zelf niet meegemaakt hebt. Ik weet het klinkt misschien kort door de bocht maar bij het zien van de reportage was ik aan het denken dat onze kinderen de generatie zijn die niet meer verhalen uit eerste mond horen bijvoorbeeld, hebben wel nog de beelden dat lijkt me gevoelsmatig anders. Dat het niet in vergetelheid raakt staat buiten kijf maar dat zou niet eens kunnen denk ik, met zóveel slachtoffers, dat gaat niet gewoon zomaar weg.
Het gevoel bekroop me alsof men, vanuit de Joodse kant, nog steeds comfortabel in de slachtoffer houding zit. Dat men niet dóór kan, maar wat is dat dan precies? Bang dat men de Joden miskent, niet respecteert?
Zelf ben ik niet Joods, ik heb zelf een Poolse achtergrond en heb zelf van de oorlog natuurlijk niets zelf meegekregen.
Ik heb wel de verhalen hierover gehad (opa die ook opgeroepen werd om gedeporteerd te worden, ook als niet Joodse burger). Oma die met geluk ervan afgekomen is omdat men haar Joodse vriendin die er toen was, niet had gevonden, etc etc.
Nu is mijn punt het volgende: (ik merk dat ik voorzichtig typ want ik wil dus niet dat ik antisemitisch bestempeld wordt).
In hoe verre of hoe lang kun en wil je rouwen om iets dat je zelf niet meegemaakt hebt. Ik weet het klinkt misschien kort door de bocht maar bij het zien van de reportage was ik aan het denken dat onze kinderen de generatie zijn die niet meer verhalen uit eerste mond horen bijvoorbeeld, hebben wel nog de beelden dat lijkt me gevoelsmatig anders. Dat het niet in vergetelheid raakt staat buiten kijf maar dat zou niet eens kunnen denk ik, met zóveel slachtoffers, dat gaat niet gewoon zomaar weg.
Het gevoel bekroop me alsof men, vanuit de Joodse kant, nog steeds comfortabel in de slachtoffer houding zit. Dat men niet dóór kan, maar wat is dat dan precies? Bang dat men de Joden miskent, niet respecteert?
dinsdag 24 april 2012 om 22:28
quote:marcellav schreef op 24 april 2012 @ 22:25:
Roque
Ik ben het juist met je eens hoor, lees mijn vorige posts maar
Oh oeps haha. Sorry, de baileys stijgt naar mijn hoofd
Het is ook zo'n gevoelig topic en ik merk echt dat het me raakt. Vooral omdat ik er dagelijks mee bezig ben, ik lees er dagelijks boeken over of kijk er films over.
Roque
Ik ben het juist met je eens hoor, lees mijn vorige posts maar
Oh oeps haha. Sorry, de baileys stijgt naar mijn hoofd
Het is ook zo'n gevoelig topic en ik merk echt dat het me raakt. Vooral omdat ik er dagelijks mee bezig ben, ik lees er dagelijks boeken over of kijk er films over.
dinsdag 24 april 2012 om 22:28
quote:elninjoo schreef op 24 april 2012 @ 22:16:
[...]
In wat voor opzicht dan? Mijn vader was 7 toen de oorlog voorbij was, mijn moeder 4, zij waren nog te jong om bang te zijn van wat er kon gebeuren. En het is allemaal goed afgelopen, geen grootouders of ouders die gewond of gedood waren, dus wel indrukwekkende avonturen verhalen voor hen, maar geen trauma.
Mijn vader hoorden de bommenwerpers overvliegen, beschietingen,Getuige geweest van razzia's. Saillant detail mijn opa heeft in de klas gezeten met Anton Mussert, hoofd NSB.
In de rij staan voor voedsel, de boeren af voor voedsel. Werken om maar iets te verdienen bij boeren. De zorgen die er thuis waren.
[...]
In wat voor opzicht dan? Mijn vader was 7 toen de oorlog voorbij was, mijn moeder 4, zij waren nog te jong om bang te zijn van wat er kon gebeuren. En het is allemaal goed afgelopen, geen grootouders of ouders die gewond of gedood waren, dus wel indrukwekkende avonturen verhalen voor hen, maar geen trauma.
Mijn vader hoorden de bommenwerpers overvliegen, beschietingen,Getuige geweest van razzia's. Saillant detail mijn opa heeft in de klas gezeten met Anton Mussert, hoofd NSB.
In de rij staan voor voedsel, de boeren af voor voedsel. Werken om maar iets te verdienen bij boeren. De zorgen die er thuis waren.
dinsdag 24 april 2012 om 22:34
dinsdag 24 april 2012 om 22:37
quote:Twinkle1001 schreef op 24 april 2012 @ 22:12:
[...]
Er werd inderdaad in de documentaire gezegd dat de locale bevolking hun moestuintje zowat tegen het kamp aan had. Of dat nu of toen was, was me niet zo duidelijk. Nu ik dit zo opschrijf denk ik dat het om nu gaat.
Maar nee, eerlijkgezegd begrijp ik niet zo goed waar je heen wilt? Wellicht kun je het iets duidelijker of op een andere manier uitleggen?
Nee ze lieten even een shot zien van "kijk, zie je hoe dichtbij de huizen staan". Ja nú ja, (was een verwijt vanuit haar perspectief of men het nu wel of niet wist wat daar gaande was). Dat van die moestuinen kan wel...heb jij ooit een moestuin midden in de stad gezien?
Dat is wat ik bedoelde met alles door die bril zien. Alles kun je dan daarnaar proberen te verwijzen...soort van "zie je wel" .
[...]
Er werd inderdaad in de documentaire gezegd dat de locale bevolking hun moestuintje zowat tegen het kamp aan had. Of dat nu of toen was, was me niet zo duidelijk. Nu ik dit zo opschrijf denk ik dat het om nu gaat.
Maar nee, eerlijkgezegd begrijp ik niet zo goed waar je heen wilt? Wellicht kun je het iets duidelijker of op een andere manier uitleggen?
Nee ze lieten even een shot zien van "kijk, zie je hoe dichtbij de huizen staan". Ja nú ja, (was een verwijt vanuit haar perspectief of men het nu wel of niet wist wat daar gaande was). Dat van die moestuinen kan wel...heb jij ooit een moestuin midden in de stad gezien?
Dat is wat ik bedoelde met alles door die bril zien. Alles kun je dan daarnaar proberen te verwijzen...soort van "zie je wel" .
dinsdag 24 april 2012 om 22:39
quote:Francelle schreef op 24 april 2012 @ 22:25:
Het is, denk ik, ook het gevoel dat het 'vreemd'is dat de bevolking nu hun moestuintjes zowat tegen het kamp aanhebben. Net alsof deze mensen zich nu nog moeten verontschuldigen voor datgene wat er toen in hun achtertuin is gebeurd.Het was inderdaad een feit dat het een enorm bizar contrast was, die moestuintjes tegen dat kamp aan. Een surrealistisch en niet te bevatten contrast, de voortkabbelende gemoedelijkheid van die tuintjes naast zo'n horrorplek. Ik heb eigenlijk geen idee of TO bedoelt dat die mensen zich daar nu nog voor zouden moeten verontschuldigen... In de documentaire kwam het niet op me over als verwijt. Meer als een bizar en bijna niet te bevatten feit dat het zo ís.
Het is, denk ik, ook het gevoel dat het 'vreemd'is dat de bevolking nu hun moestuintjes zowat tegen het kamp aanhebben. Net alsof deze mensen zich nu nog moeten verontschuldigen voor datgene wat er toen in hun achtertuin is gebeurd.Het was inderdaad een feit dat het een enorm bizar contrast was, die moestuintjes tegen dat kamp aan. Een surrealistisch en niet te bevatten contrast, de voortkabbelende gemoedelijkheid van die tuintjes naast zo'n horrorplek. Ik heb eigenlijk geen idee of TO bedoelt dat die mensen zich daar nu nog voor zouden moeten verontschuldigen... In de documentaire kwam het niet op me over als verwijt. Meer als een bizar en bijna niet te bevatten feit dat het zo ís.
dinsdag 24 april 2012 om 22:41
quote:Snyggin schreef op 24 april 2012 @ 22:37:
[...]
Nee ze lieten even een shot zien van "kijk, zie je hoe dichtbij de huizen staan". Ja nú ja, (was een verwijt vanuit haar perspectief of men het nu wel of niet wist wat daar gaande was). Dat van die moestuinen kan wel...heb jij ooit een moestuin midden in de stad gezien?
Dat is wat ik bedoelde met alles door die bril zien. Alles kun je dan daarnaar proberen te verwijzen...soort van "zie je wel" .Bedoel je " zie je wel" als in de zin van: zie je wel dat het ze niets kan schelen?
[...]
Nee ze lieten even een shot zien van "kijk, zie je hoe dichtbij de huizen staan". Ja nú ja, (was een verwijt vanuit haar perspectief of men het nu wel of niet wist wat daar gaande was). Dat van die moestuinen kan wel...heb jij ooit een moestuin midden in de stad gezien?
Dat is wat ik bedoelde met alles door die bril zien. Alles kun je dan daarnaar proberen te verwijzen...soort van "zie je wel" .Bedoel je " zie je wel" als in de zin van: zie je wel dat het ze niets kan schelen?
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
dinsdag 24 april 2012 om 22:44
quote:rogue_1987 schreef op 24 april 2012 @ 22:14:
Het is van mijn kant in elk geval geen irritatie. Waar ik me wel aan erger is dat er vele mensen vergeten worden in de geschiedenis les op scholen en in vele geschiedenisboeken.
Natuurlijk is het logisch om over de meest gruwelijke dingen te praten en de vernietiging van de joden mag niet ontbreken bij geschiedenis les maar ik weet nog dat ik altijd dacht als het weer over Anne Frank ging : er is toch nog wel meer gebeurd dan alleen de vernietiging van joden.
Er word zo weinig verteld op school over andere aspecten van de oorlog.
Er zijn zes miljoen joden op gruwelijke wijze vergast en vermoord maar de oorlog kent 72miljoen slachtoffers in totaal.
Daar zijn alle burgers, soldaten, joden, kinderen enz bij inbegrepen. Veel van die 72 miljoen zijn vermoord.
Ik snap wel dat de joden eruit gelicht worden door de holocaust hoor,maar ja toch vind ik dat er wel wat meer geleerd mag worden bij geschiedenis les.Daar ben ik het mee eens, met alle respect voor Anne Frank. Als kleiner kind zijnde is dat misschien afdoende om het op die manier aan de "man" te brengen, dan heb ik het over een jaar of 6-7-8. Het brede aspect van de oorlog is eigenlijk niet aan bod gekomen, terwijl juist dat misschien de dingen zijn die zo gruwelijk waren, het was voor mijn gevoel te abstract. Je hoorde wel de aantallen, maar dat ik juist wat ik niet wilde, ik had graag het menselijke aspect willen meekrijgen.
Het is van mijn kant in elk geval geen irritatie. Waar ik me wel aan erger is dat er vele mensen vergeten worden in de geschiedenis les op scholen en in vele geschiedenisboeken.
Natuurlijk is het logisch om over de meest gruwelijke dingen te praten en de vernietiging van de joden mag niet ontbreken bij geschiedenis les maar ik weet nog dat ik altijd dacht als het weer over Anne Frank ging : er is toch nog wel meer gebeurd dan alleen de vernietiging van joden.
Er word zo weinig verteld op school over andere aspecten van de oorlog.
Er zijn zes miljoen joden op gruwelijke wijze vergast en vermoord maar de oorlog kent 72miljoen slachtoffers in totaal.
Daar zijn alle burgers, soldaten, joden, kinderen enz bij inbegrepen. Veel van die 72 miljoen zijn vermoord.
Ik snap wel dat de joden eruit gelicht worden door de holocaust hoor,maar ja toch vind ik dat er wel wat meer geleerd mag worden bij geschiedenis les.Daar ben ik het mee eens, met alle respect voor Anne Frank. Als kleiner kind zijnde is dat misschien afdoende om het op die manier aan de "man" te brengen, dan heb ik het over een jaar of 6-7-8. Het brede aspect van de oorlog is eigenlijk niet aan bod gekomen, terwijl juist dat misschien de dingen zijn die zo gruwelijk waren, het was voor mijn gevoel te abstract. Je hoorde wel de aantallen, maar dat ik juist wat ik niet wilde, ik had graag het menselijke aspect willen meekrijgen.
dinsdag 24 april 2012 om 22:45
quote:Christiana schreef op 24 april 2012 @ 22:28:
[...]
Mijn vader hoorden de bommenwerpers overvliegen, beschietingen,Getuige geweest van razzia's. Saillant detail mijn opa heeft in de klas gezeten met Anton Mussert, hoofd NSB.
In de rij staan voor voedsel, de boeren af voor voedsel. Werken om maar iets te verdienen bij boeren. De zorgen die er thuis waren.
Als je iets ouder bent en beseft wat 'n bomaanslag kan betekenen kan ik me voorstellen dat je angst voelt. Mijn ouders hebben ook moeten wegduiken voor bommen en iemand uit de straat van mijn vader zat net op z'n outhouse toen er 'n bom op viel.
Mijn moeder kwam uit een stad en daar was honger, mijn vader woonde op 'n boerderij in 'n dorp en zij hadden het daardoor toch wel beter wat voedsel betreft.
[...]
Mijn vader hoorden de bommenwerpers overvliegen, beschietingen,Getuige geweest van razzia's. Saillant detail mijn opa heeft in de klas gezeten met Anton Mussert, hoofd NSB.
In de rij staan voor voedsel, de boeren af voor voedsel. Werken om maar iets te verdienen bij boeren. De zorgen die er thuis waren.
Als je iets ouder bent en beseft wat 'n bomaanslag kan betekenen kan ik me voorstellen dat je angst voelt. Mijn ouders hebben ook moeten wegduiken voor bommen en iemand uit de straat van mijn vader zat net op z'n outhouse toen er 'n bom op viel.
Mijn moeder kwam uit een stad en daar was honger, mijn vader woonde op 'n boerderij in 'n dorp en zij hadden het daardoor toch wel beter wat voedsel betreft.
dinsdag 24 april 2012 om 22:49
quote:Twinkle1001 schreef op 24 april 2012 @ 22:39:
[...]
Het was inderdaad een feit dat het een enorm bizar contrast was, die moestuintjes tegen dat kamp aan. Een surrealistisch en niet te bevatten contrast, de voortkabbelende gemoedelijkheid van die tuintjes naast zo'n horrorplek. Ik heb eigenlijk geen idee of TO bedoelt dat die mensen zich daar nu nog voor zouden moeten verontschuldigen... In de documentaire kwam het niet op me over als verwijt. Meer als een bizar en bijna niet te bevatten feit dat het zo ís.
Ja dat kan ook. Zie je ook van mijn kant misschien een gevoelige snaar
Ja dat is het stomme inderdaad, ik heb nog altijd het gevoel me op de een of andere manier te moeten verdedigen, omdat het zeg maar bij ons om de hoek gebeurde.
[...]
Het was inderdaad een feit dat het een enorm bizar contrast was, die moestuintjes tegen dat kamp aan. Een surrealistisch en niet te bevatten contrast, de voortkabbelende gemoedelijkheid van die tuintjes naast zo'n horrorplek. Ik heb eigenlijk geen idee of TO bedoelt dat die mensen zich daar nu nog voor zouden moeten verontschuldigen... In de documentaire kwam het niet op me over als verwijt. Meer als een bizar en bijna niet te bevatten feit dat het zo ís.
Ja dat kan ook. Zie je ook van mijn kant misschien een gevoelige snaar
Ja dat is het stomme inderdaad, ik heb nog altijd het gevoel me op de een of andere manier te moeten verdedigen, omdat het zeg maar bij ons om de hoek gebeurde.
dinsdag 24 april 2012 om 22:50
dinsdag 24 april 2012 om 22:51
quote:Snyggin schreef op 24 april 2012 @ 22:44:
[...]
Daar ben ik het mee eens, met alle respect voor Anne Frank. Als kleiner kind zijnde is dat misschien afdoende om het op die manier aan de "man" te brengen, dan heb ik het over een jaar of 6-7-8. Het brede aspect van de oorlog is eigenlijk niet aan bod gekomen, terwijl juist dat misschien de dingen zijn die zo gruwelijk waren, het was voor mijn gevoel te abstract. Je hoorde wel de aantallen, maar dat ik juist wat ik niet wilde, ik had graag het menselijke aspect willen meekrijgen.
Ja precies, dat kan je dus mee krijgen door je kennis te verruimen maar dat doet een kind nog niet zo snel. Voor mij als kind was het: tja 72 miljoen doden, goh wat erg maar ja het is niet anders. Maar als je dan documentaires ziet en de mensen ziet die erachter zitten dan pas krijg je emotie met die 72 miljoen. Ook in boeken helpt dat mee.
Anne frank is ons symbool van de oorlog ( als kind zijnde ), vanwege haar prachtige boek en het feit dat ze Nederlands was natuurlijk. Maar ik ben toch blij dat er steeds meer verhalen worden onthuld over alle kanten van de oorlog.
Ga nu slapen trusten.
[...]
Daar ben ik het mee eens, met alle respect voor Anne Frank. Als kleiner kind zijnde is dat misschien afdoende om het op die manier aan de "man" te brengen, dan heb ik het over een jaar of 6-7-8. Het brede aspect van de oorlog is eigenlijk niet aan bod gekomen, terwijl juist dat misschien de dingen zijn die zo gruwelijk waren, het was voor mijn gevoel te abstract. Je hoorde wel de aantallen, maar dat ik juist wat ik niet wilde, ik had graag het menselijke aspect willen meekrijgen.
Ja precies, dat kan je dus mee krijgen door je kennis te verruimen maar dat doet een kind nog niet zo snel. Voor mij als kind was het: tja 72 miljoen doden, goh wat erg maar ja het is niet anders. Maar als je dan documentaires ziet en de mensen ziet die erachter zitten dan pas krijg je emotie met die 72 miljoen. Ook in boeken helpt dat mee.
Anne frank is ons symbool van de oorlog ( als kind zijnde ), vanwege haar prachtige boek en het feit dat ze Nederlands was natuurlijk. Maar ik ben toch blij dat er steeds meer verhalen worden onthuld over alle kanten van de oorlog.
Ga nu slapen trusten.
dinsdag 24 april 2012 om 22:57
quote:Snyggin schreef op 24 april 2012 @ 22:49:
[...]
Ja dat kan ook. Zie je ook van mijn kant misschien een gevoelige snaar
Ja dat is het stomme inderdaad, ik heb nog altijd het gevoel me op de een of andere manier te moeten verdedigen, omdat het zeg maar bij ons om de hoek gebeurde.Ik heb de documentaire niet gezien, maar ik kan me het bizarre contrast tussen die tuintjes en het kamp wel voorstellen. Ik denk dat je dat los moet zien van de schuldvraag.
[...]
Ja dat kan ook. Zie je ook van mijn kant misschien een gevoelige snaar
Ja dat is het stomme inderdaad, ik heb nog altijd het gevoel me op de een of andere manier te moeten verdedigen, omdat het zeg maar bij ons om de hoek gebeurde.Ik heb de documentaire niet gezien, maar ik kan me het bizarre contrast tussen die tuintjes en het kamp wel voorstellen. Ik denk dat je dat los moet zien van de schuldvraag.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
dinsdag 24 april 2012 om 22:58
Je zei trouwens dat je de documentaire ook gezien had Twinkle. Vond je het trouwens niet treffend, om het over de erkenning te hebben. Dat ze ook inderdaad echt zei, dat ze vond dat in het filmpje wat je in Auschwitz kon zien, gemaakt geloof ik niet zo lang na het "ontdekken" van Auschwitz, genoemd had moeten worden dat 90% ervan Joden waren.
Voor mij persoonlijk schoot me heel even door mijn gedachte "dat weet iedereen toch?
Maar ik kan me voorstellen als het je voorvaderen waren geweest dat je ze eigenlijk misschien nog wel allemaal een voor een opgenoemd had willen horen worden.
Voor mij persoonlijk schoot me heel even door mijn gedachte "dat weet iedereen toch?
Maar ik kan me voorstellen als het je voorvaderen waren geweest dat je ze eigenlijk misschien nog wel allemaal een voor een opgenoemd had willen horen worden.
dinsdag 24 april 2012 om 22:58
quote:Snyggin schreef op 24 april 2012 @ 22:44:
Ja precies ja.
Wat ik trouwens ook zo onwerkelijk vond, is dat de huizen van de Duitse kampcommandanten enz. gewoon nog bewoond werden.
Vooral die ene man die met z'n gezin in zo'n huis woonde waar er nog een kelder met een ondergrondse tunnel naar het kamp (Auschwitz?) was, die nog helemaal in tact was.
Ongelofelijk dat je daar met je kinderen kunt wonen zeg.. leek wel iets uit een horrorfilm.
Ja precies ja.
Wat ik trouwens ook zo onwerkelijk vond, is dat de huizen van de Duitse kampcommandanten enz. gewoon nog bewoond werden.
Vooral die ene man die met z'n gezin in zo'n huis woonde waar er nog een kelder met een ondergrondse tunnel naar het kamp (Auschwitz?) was, die nog helemaal in tact was.
Ongelofelijk dat je daar met je kinderen kunt wonen zeg.. leek wel iets uit een horrorfilm.
dinsdag 24 april 2012 om 22:59
quote:Francelle schreef op 24 april 2012 @ 22:57:
[...]
Ik heb de documentaire niet gezien, maar ik kan me het bizarre contrast tussen die tuintjes en het kamp wel voorstellen. Ik denk dat je dat los moet zien van de schuldvraag.Dat kan, maar misschien is dat wel mijn blinde vlek een gevoel wat niet goed uit te leggen valt.
[...]
Ik heb de documentaire niet gezien, maar ik kan me het bizarre contrast tussen die tuintjes en het kamp wel voorstellen. Ik denk dat je dat los moet zien van de schuldvraag.Dat kan, maar misschien is dat wel mijn blinde vlek een gevoel wat niet goed uit te leggen valt.
dinsdag 24 april 2012 om 23:00
quote:elninjoo schreef op 24 april 2012 @ 22:45:
[...]
Als je iets ouder bent en beseft wat 'n bomaanslag kan betekenen kan ik me voorstellen dat je angst voelt. Mijn ouders hebben ook moeten wegduiken voor bommen en iemand uit de straat van mijn vader zat net op z'n outhouse toen er 'n bom op viel.
Mijn moeder kwam uit een stad en daar was honger, mijn vader woonde op 'n boerderij in 'n dorp en zij hadden het daardoor toch wel beter wat voedsel betreft.
Klopt mijn vader heeft de oorlog veel bewuster mee gemaakt dan mijn moeder hij is dan ook acht jaar ouder. Hij was dan ook al 15 toen de oorlog eindelijk was afgelopen, zijn jeugd was al voorbij.
Weet niet of iemand de documentaire heeft gezien van de klasgenoten van Anne Frank, werd vorig jaar uitgezonden. Wat heel opvallend was, dat ze het leven waardeerden met een 9, het hoogste cijfer van alle klasgenoten programma's ooit. En wat zijn dat sterke mensen kreeg daar kippenvel, en een ellende dat ze meegemaakt hadden, en pas laat konden studeren, maar wat hebben die mensen een drive laten zien. Een man uit die klas maakt nu spellen, hij wilde iets creeren wat mensen samenbracht, waar plezier mee werd beleefd, o.a. het spel Wie is het, is door hem gemaakt. Een uitzending waar je energie van kreeg, en dan te bedenken dat het 80+ zijn!
[...]
Als je iets ouder bent en beseft wat 'n bomaanslag kan betekenen kan ik me voorstellen dat je angst voelt. Mijn ouders hebben ook moeten wegduiken voor bommen en iemand uit de straat van mijn vader zat net op z'n outhouse toen er 'n bom op viel.
Mijn moeder kwam uit een stad en daar was honger, mijn vader woonde op 'n boerderij in 'n dorp en zij hadden het daardoor toch wel beter wat voedsel betreft.
Klopt mijn vader heeft de oorlog veel bewuster mee gemaakt dan mijn moeder hij is dan ook acht jaar ouder. Hij was dan ook al 15 toen de oorlog eindelijk was afgelopen, zijn jeugd was al voorbij.
Weet niet of iemand de documentaire heeft gezien van de klasgenoten van Anne Frank, werd vorig jaar uitgezonden. Wat heel opvallend was, dat ze het leven waardeerden met een 9, het hoogste cijfer van alle klasgenoten programma's ooit. En wat zijn dat sterke mensen kreeg daar kippenvel, en een ellende dat ze meegemaakt hadden, en pas laat konden studeren, maar wat hebben die mensen een drive laten zien. Een man uit die klas maakt nu spellen, hij wilde iets creeren wat mensen samenbracht, waar plezier mee werd beleefd, o.a. het spel Wie is het, is door hem gemaakt. Een uitzending waar je energie van kreeg, en dan te bedenken dat het 80+ zijn!
dinsdag 24 april 2012 om 23:03
quote:Twinkle1001 schreef op 24 april 2012 @ 22:58:
[...]
Wat ik trouwens ook zo onwerkelijk vond, is dat de huizen van de Duitse kampcommandanten enz. gewoon nog bewoond werden.
Vooral die ene man die met z'n gezin in zo'n huis woonde waar er nog een kelder met een ondergrondse tunnel naar het kamp (Auschwitz?) was, die nog helemaal in tact was.
Ongelofelijk dat je daar met je kinderen kunt wonen zeg.. leek wel iets uit een horrorfilm.
Ja ik denk dat daar 2 aspecten meespelen in de na oorlogse dagen:
1 behuizing na een oorlog was natuurlijk niet volop aanwezig, dus wilde je een dak boven je hoofd hebben, zeker zo'n soort huis van "pluche" is dan mooi meegenomen als je jarenlang niks hebt gehad.
2: zo gauw mogelijk doorgaan met het gewone leven, streep eronder. Dat het zich daar heeft afgespeeld heeft een groot schuldgevoel opgeleverd, bij de meesten, laten we dat vooral niet te veel oprakelen en struisvogelpolitiek toepassen....heeft het vast niemand in de gaten.
Geloof niet dat ik er rustig zou kunnen wonen, dat moet toch een ontzettend negatieve sfeer hebben?
[...]
Wat ik trouwens ook zo onwerkelijk vond, is dat de huizen van de Duitse kampcommandanten enz. gewoon nog bewoond werden.
Vooral die ene man die met z'n gezin in zo'n huis woonde waar er nog een kelder met een ondergrondse tunnel naar het kamp (Auschwitz?) was, die nog helemaal in tact was.
Ongelofelijk dat je daar met je kinderen kunt wonen zeg.. leek wel iets uit een horrorfilm.
Ja ik denk dat daar 2 aspecten meespelen in de na oorlogse dagen:
1 behuizing na een oorlog was natuurlijk niet volop aanwezig, dus wilde je een dak boven je hoofd hebben, zeker zo'n soort huis van "pluche" is dan mooi meegenomen als je jarenlang niks hebt gehad.
2: zo gauw mogelijk doorgaan met het gewone leven, streep eronder. Dat het zich daar heeft afgespeeld heeft een groot schuldgevoel opgeleverd, bij de meesten, laten we dat vooral niet te veel oprakelen en struisvogelpolitiek toepassen....heeft het vast niemand in de gaten.
Geloof niet dat ik er rustig zou kunnen wonen, dat moet toch een ontzettend negatieve sfeer hebben?
dinsdag 24 april 2012 om 23:03
quote:molly_bolt schreef op 24 april 2012 @ 22:40:
De verhalen die mijn vader en oma mij verteld hebben, gaan niet door naar mijn kinderen. Niet omdat ik het wil vergeten, maar het is te fucked up.De ervaringen van mijn ouders gaan wel door naar mijn kinderen, mijn oudste vraagt daar zelf aan (zoon van 12 jaar), De familie's die vreselijke dingen hebben meegemaakt, zouden het misschien juist moeten vertellen, omdat veel verklaart van hun gedrag, verdriet e.d. Maar die generatie praat niet, of pas als ze lang en breed met pensioen zijn.
De verhalen die mijn vader en oma mij verteld hebben, gaan niet door naar mijn kinderen. Niet omdat ik het wil vergeten, maar het is te fucked up.De ervaringen van mijn ouders gaan wel door naar mijn kinderen, mijn oudste vraagt daar zelf aan (zoon van 12 jaar), De familie's die vreselijke dingen hebben meegemaakt, zouden het misschien juist moeten vertellen, omdat veel verklaart van hun gedrag, verdriet e.d. Maar die generatie praat niet, of pas als ze lang en breed met pensioen zijn.
dinsdag 24 april 2012 om 23:06
quote:Snyggin schreef op 24 april 2012 @ 23:03:
[...]
Ja ik denk dat daar 2 aspecten meespelen in de na oorlogse dagen:
1 behuizing na een oorlog was natuurlijk niet volop aanwezig, dus wilde je een dak boven je hoofd hebben, zeker zo'n soort huis van "pluche" is dan mooi meegenomen als je jarenlang niks hebt gehad.
2: zo gauw mogelijk doorgaan met het gewone leven, streep eronder. Dat het zich daar heeft afgespeeld heeft een groot schuldgevoel opgeleverd, bij de meesten, laten we dat vooral niet te veel oprakelen en struisvogelpolitiek toepassen....heeft het vast niemand in de gaten.
Geloof niet dat ik er rustig zou kunnen wonen, dat moet toch een ontzettende negatieve sfeer hebben?Het boek haar naam was Sarah, is daar een goed voorbeeld van, en zo ging het natuurlijk ook in Nederland, joden werden uit hun huizen gehaald, en gezinnen trokken daar weer in, wat ook weer uit noodzaak kon zijn, door bombardementen e.d.
[...]
Ja ik denk dat daar 2 aspecten meespelen in de na oorlogse dagen:
1 behuizing na een oorlog was natuurlijk niet volop aanwezig, dus wilde je een dak boven je hoofd hebben, zeker zo'n soort huis van "pluche" is dan mooi meegenomen als je jarenlang niks hebt gehad.
2: zo gauw mogelijk doorgaan met het gewone leven, streep eronder. Dat het zich daar heeft afgespeeld heeft een groot schuldgevoel opgeleverd, bij de meesten, laten we dat vooral niet te veel oprakelen en struisvogelpolitiek toepassen....heeft het vast niemand in de gaten.
Geloof niet dat ik er rustig zou kunnen wonen, dat moet toch een ontzettende negatieve sfeer hebben?Het boek haar naam was Sarah, is daar een goed voorbeeld van, en zo ging het natuurlijk ook in Nederland, joden werden uit hun huizen gehaald, en gezinnen trokken daar weer in, wat ook weer uit noodzaak kon zijn, door bombardementen e.d.
dinsdag 24 april 2012 om 23:06
quote:Snyggin schreef op 24 april 2012 @ 22:58:
Je zei trouwens dat je de documentaire ook gezien had Twinkle. Vond je het trouwens niet treffend, om het over de erkenning te hebben. Dat ze ook inderdaad echt zei, dat ze vond dat in het filmpje wat je in Auschwitz kon zien, gemaakt geloof ik niet zo lang na het "ontdekken" van Auschwitz, genoemd had moeten worden dat 90% ervan Joden waren.
Voor mij persoonlijk schoot me heel even door mijn gedachte "dat weet iedereen toch?
Maar ik kan me voorstellen als het je voorvaderen waren geweest dat je ze eigenlijk misschien nog wel allemaal een voor een opgenoemd had willen horen worden.
Ja. Volgens mij zei ze dat (maar dat is mijn perceptie hoor) omdat het voor de Polen voornamelijk zo was dat expliciet hun eigen leed zo verbonden was met Auschwitz. Daardoor leek op de plek zélf bijna vergeten dat er ook Joden omgekomen waren.
Toen ze 90% omgekomen Joden noemde schrok ik toch, omdat ik door het hele verhaal (ook van die vrouw die daar beheerde) óók de indruk gekregen had dat de verhouding omgekomen Joden en Polen, iets van fifty fifty geweest moest zijn. Maar dat was dus niet zo.
De maakster zei ook dat ze deze documentaire als de objectieve verslaggeefster had willen maken, maar dat haar dat dus niet gelukt was..
Je zei trouwens dat je de documentaire ook gezien had Twinkle. Vond je het trouwens niet treffend, om het over de erkenning te hebben. Dat ze ook inderdaad echt zei, dat ze vond dat in het filmpje wat je in Auschwitz kon zien, gemaakt geloof ik niet zo lang na het "ontdekken" van Auschwitz, genoemd had moeten worden dat 90% ervan Joden waren.
Voor mij persoonlijk schoot me heel even door mijn gedachte "dat weet iedereen toch?
Maar ik kan me voorstellen als het je voorvaderen waren geweest dat je ze eigenlijk misschien nog wel allemaal een voor een opgenoemd had willen horen worden.
Ja. Volgens mij zei ze dat (maar dat is mijn perceptie hoor) omdat het voor de Polen voornamelijk zo was dat expliciet hun eigen leed zo verbonden was met Auschwitz. Daardoor leek op de plek zélf bijna vergeten dat er ook Joden omgekomen waren.
Toen ze 90% omgekomen Joden noemde schrok ik toch, omdat ik door het hele verhaal (ook van die vrouw die daar beheerde) óók de indruk gekregen had dat de verhouding omgekomen Joden en Polen, iets van fifty fifty geweest moest zijn. Maar dat was dus niet zo.
De maakster zei ook dat ze deze documentaire als de objectieve verslaggeefster had willen maken, maar dat haar dat dus niet gelukt was..
