Actueel
alle pijlers
Zeer delicaat onderwerp (2e wereldoorlog, joden etc)
dinsdag 24 april 2012 om 09:47
Toevallig zag ik zondagochtend een reportage over een groep Nederlandse joden die terug gingen naar Auschwitz (Oswiecim) en Sobibór. De programmamaakster ging later zelf nog eens terug en heeft daar ook dingen gezien die je niet in het museum tegenkomt maar wel nog heel zichtbaar aan de oorlog refereren (vervallen schuurtje met de Duitse teksten nog aan de muur bijv).
Zelf ben ik niet Joods, ik heb zelf een Poolse achtergrond en heb zelf van de oorlog natuurlijk niets zelf meegekregen.
Ik heb wel de verhalen hierover gehad (opa die ook opgeroepen werd om gedeporteerd te worden, ook als niet Joodse burger). Oma die met geluk ervan afgekomen is omdat men haar Joodse vriendin die er toen was, niet had gevonden, etc etc.
Nu is mijn punt het volgende: (ik merk dat ik voorzichtig typ want ik wil dus niet dat ik antisemitisch bestempeld wordt).
In hoe verre of hoe lang kun en wil je rouwen om iets dat je zelf niet meegemaakt hebt. Ik weet het klinkt misschien kort door de bocht maar bij het zien van de reportage was ik aan het denken dat onze kinderen de generatie zijn die niet meer verhalen uit eerste mond horen bijvoorbeeld, hebben wel nog de beelden dat lijkt me gevoelsmatig anders. Dat het niet in vergetelheid raakt staat buiten kijf maar dat zou niet eens kunnen denk ik, met zóveel slachtoffers, dat gaat niet gewoon zomaar weg.
Het gevoel bekroop me alsof men, vanuit de Joodse kant, nog steeds comfortabel in de slachtoffer houding zit. Dat men niet dóór kan, maar wat is dat dan precies? Bang dat men de Joden miskent, niet respecteert?
Zelf ben ik niet Joods, ik heb zelf een Poolse achtergrond en heb zelf van de oorlog natuurlijk niets zelf meegekregen.
Ik heb wel de verhalen hierover gehad (opa die ook opgeroepen werd om gedeporteerd te worden, ook als niet Joodse burger). Oma die met geluk ervan afgekomen is omdat men haar Joodse vriendin die er toen was, niet had gevonden, etc etc.
Nu is mijn punt het volgende: (ik merk dat ik voorzichtig typ want ik wil dus niet dat ik antisemitisch bestempeld wordt).
In hoe verre of hoe lang kun en wil je rouwen om iets dat je zelf niet meegemaakt hebt. Ik weet het klinkt misschien kort door de bocht maar bij het zien van de reportage was ik aan het denken dat onze kinderen de generatie zijn die niet meer verhalen uit eerste mond horen bijvoorbeeld, hebben wel nog de beelden dat lijkt me gevoelsmatig anders. Dat het niet in vergetelheid raakt staat buiten kijf maar dat zou niet eens kunnen denk ik, met zóveel slachtoffers, dat gaat niet gewoon zomaar weg.
Het gevoel bekroop me alsof men, vanuit de Joodse kant, nog steeds comfortabel in de slachtoffer houding zit. Dat men niet dóór kan, maar wat is dat dan precies? Bang dat men de Joden miskent, niet respecteert?
dinsdag 24 april 2012 om 21:59
quote:Cateautje schreef op 24 april 2012 @ 21:48:
[...]
In de loop van de tijd zijn daar ook veel mensen tegen gaan protesteren, vandaar 4 mei nu een herdenking is geworden voor alle oorlogsslachtoffers uit alle oorlogen. Decennia lang was het enkel en alleen een joodse herdenking.Dat klopt niet, het is nooit alleen een Joodse herdenking geweest, vroeger werden alleen alle Nederlandse slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog herdacht, nu zijn dat alle Nederlandse slachtoffers sinds de oorlog.
[...]
In de loop van de tijd zijn daar ook veel mensen tegen gaan protesteren, vandaar 4 mei nu een herdenking is geworden voor alle oorlogsslachtoffers uit alle oorlogen. Decennia lang was het enkel en alleen een joodse herdenking.Dat klopt niet, het is nooit alleen een Joodse herdenking geweest, vroeger werden alleen alle Nederlandse slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog herdacht, nu zijn dat alle Nederlandse slachtoffers sinds de oorlog.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
dinsdag 24 april 2012 om 22:00
Mijn ouders hebben gelukkig relatief weinig meegekregen van de oorlog. Daarmee ik ook. Toch heeft die gehele generatie een tik meegekregen volgens mij, wat nu nog invloed heeft op mijn generatie (verknipte opvoeding)
Het is steeds langer geleden, en ik hoop dat het zo blijft. Wetende dat enkele uren vliegen hier vandaan het nog de realiteit van alle dag is.
Het is steeds langer geleden, en ik hoop dat het zo blijft. Wetende dat enkele uren vliegen hier vandaan het nog de realiteit van alle dag is.
dinsdag 24 april 2012 om 22:02
quote:Francelle schreef op 24 april 2012 @ 21:59:
[...]
Dat klopt niet, het is nooit alleen een Joodse herdenking geweest, vroeger werden alleen alle Nederlandse slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog herdacht, nu zijn dat alle Nederlandse slachtoffers sinds de oorlog.Dat klopt trouwens. Het is nog eerder een herdenking van gevallen soldaten geweest dan alleen van joden.
[...]
Dat klopt niet, het is nooit alleen een Joodse herdenking geweest, vroeger werden alleen alle Nederlandse slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog herdacht, nu zijn dat alle Nederlandse slachtoffers sinds de oorlog.Dat klopt trouwens. Het is nog eerder een herdenking van gevallen soldaten geweest dan alleen van joden.
dinsdag 24 april 2012 om 22:05
quote:schijfvan5 schreef op 24 april 2012 @ 21:59:
Het bagatelliseren van de holocaust, wat hier veelvuldig wordt gedaan is bovendien bij wet verboden
Waar staat dat dan? Volgens mij maakt niemand het kleiner dan het is hoor. We kennen allemaal de cijfers, we weten allemaal wat er gebeurd is en hoeveel mensen er gestorven zijn.
niemand maakt dat echt kleiner naar mijn idee.
Het bagatelliseren van de holocaust, wat hier veelvuldig wordt gedaan is bovendien bij wet verboden
Waar staat dat dan? Volgens mij maakt niemand het kleiner dan het is hoor. We kennen allemaal de cijfers, we weten allemaal wat er gebeurd is en hoeveel mensen er gestorven zijn.
niemand maakt dat echt kleiner naar mijn idee.
dinsdag 24 april 2012 om 22:06
quote:rozenstruikje schreef op 24 april 2012 @ 22:00:
Mijn ouders hebben gelukkig relatief weinig meegekregen van de oorlog. Daarmee ik ook. Toch heeft die gehele generatie een tik meegekregen volgens mij, wat nu nog invloed heeft op mijn generatie (verknipte opvoeding)
Niets van gemerkt, hooguit van het besef van armoede en daardoor zuiniger. Alles is snel zonde om weg te gooien, ook eten. Terwijl je beter stopt met eten wanneer je genoeg hebt dan die laatste paar happen er nog bij te proppen vanwege 'zonde om weg te gooien'.
Mijn ouders waren jonge kinderen tijdens de oorlog en hebben zelf niemand verloren, dus geen oorlogstrauma's die aan mij doorgegeven zijn.
Mijn ouders hebben gelukkig relatief weinig meegekregen van de oorlog. Daarmee ik ook. Toch heeft die gehele generatie een tik meegekregen volgens mij, wat nu nog invloed heeft op mijn generatie (verknipte opvoeding)
Niets van gemerkt, hooguit van het besef van armoede en daardoor zuiniger. Alles is snel zonde om weg te gooien, ook eten. Terwijl je beter stopt met eten wanneer je genoeg hebt dan die laatste paar happen er nog bij te proppen vanwege 'zonde om weg te gooien'.
Mijn ouders waren jonge kinderen tijdens de oorlog en hebben zelf niemand verloren, dus geen oorlogstrauma's die aan mij doorgegeven zijn.
dinsdag 24 april 2012 om 22:09
quote:rogue_1987 schreef op 24 april 2012 @ 22:05:
[...]
Waar staat dat dan? Volgens mij maakt niemand het kleiner dan het is hoor. We kennen allemaal de cijfers, we weten allemaal wat er gebeurd is en hoeveel mensen er gestorven zijn.
niemand maakt dat echt kleiner naar mijn idee.Maar toch proef ik een irritatie als men praat over het leed wat de joodse slachtoffers is aangedaan.
[...]
Waar staat dat dan? Volgens mij maakt niemand het kleiner dan het is hoor. We kennen allemaal de cijfers, we weten allemaal wat er gebeurd is en hoeveel mensen er gestorven zijn.
niemand maakt dat echt kleiner naar mijn idee.Maar toch proef ik een irritatie als men praat over het leed wat de joodse slachtoffers is aangedaan.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
dinsdag 24 april 2012 om 22:09
quote:elninjoo schreef op 24 april 2012 @ 22:06:
[...]
Niets van gemerkt, hooguit van het besef van armoede en daardoor zuiniger. Alles is snel zonde om weg te gooien, ook eten. Terwijl je beter stopt met eten wanneer je genoeg hebt dan die laatste paar happen er nog bij te proppen vanwege 'zonde om weg te gooien'.
Mijn ouders waren jonge kinderen tijdens de oorlog en hebben zelf niemand verloren, dus geen oorlogstrauma's die aan mij doorgegeven zijn.Dat is best een hele fijne positie. Net als bij mij hoor, hoewel ze wel een tik van de molen hebben meegekregen.
[...]
Niets van gemerkt, hooguit van het besef van armoede en daardoor zuiniger. Alles is snel zonde om weg te gooien, ook eten. Terwijl je beter stopt met eten wanneer je genoeg hebt dan die laatste paar happen er nog bij te proppen vanwege 'zonde om weg te gooien'.
Mijn ouders waren jonge kinderen tijdens de oorlog en hebben zelf niemand verloren, dus geen oorlogstrauma's die aan mij doorgegeven zijn.Dat is best een hele fijne positie. Net als bij mij hoor, hoewel ze wel een tik van de molen hebben meegekregen.
dinsdag 24 april 2012 om 22:10
dinsdag 24 april 2012 om 22:10
quote:Francelle schreef op 24 april 2012 @ 22:09:
[...]
Maar toch proef ik een irritatie als men praat over het leed wat de joodse slachtoffers is aangedaan.Niet bij een ieder, maar zeker een aantal pagina's terug werd het lelijk. Alsof het 'niet mag'. Alsof het er niet mag zijn of zo. Zodra er over Joden of Israel wordt gepraat, dan is het al heel snel 'ja, maar anderen ook!' of 'ze doen nu hetzelfde bij de Palestijnen' of iets in die strekking. Alsof het leed er niet mag zijn. Ik voel dat ook aan.
[...]
Maar toch proef ik een irritatie als men praat over het leed wat de joodse slachtoffers is aangedaan.Niet bij een ieder, maar zeker een aantal pagina's terug werd het lelijk. Alsof het 'niet mag'. Alsof het er niet mag zijn of zo. Zodra er over Joden of Israel wordt gepraat, dan is het al heel snel 'ja, maar anderen ook!' of 'ze doen nu hetzelfde bij de Palestijnen' of iets in die strekking. Alsof het leed er niet mag zijn. Ik voel dat ook aan.
dinsdag 24 april 2012 om 22:12
quote:marcellav schreef op 24 april 2012 @ 22:10:
Rozenstruikje
Dat de indische mensen geen erkenning hebben gekregen tot voor kort komt omdat zij de mentaliteit hebben van een stapje terug doen. Te bescheiden dus. Dat dit ca 10 jaar geleden toch nog gebeurde komt door de 2e generatie. Waar ik er een van ben.Die erkenning is zwaar verdiend. En goed dat de 2e generatie voor de eerste op is gekomen.
Rozenstruikje
Dat de indische mensen geen erkenning hebben gekregen tot voor kort komt omdat zij de mentaliteit hebben van een stapje terug doen. Te bescheiden dus. Dat dit ca 10 jaar geleden toch nog gebeurde komt door de 2e generatie. Waar ik er een van ben.Die erkenning is zwaar verdiend. En goed dat de 2e generatie voor de eerste op is gekomen.
dinsdag 24 april 2012 om 22:12
quote:Snyggin schreef op 24 april 2012 @ 21:00:
Daarom houdt me het topic ook bezig, het leed is ook met elkaar verweven in sommige opzichten.
Wat me dan zelf niet lekker zat was dat er gedaan werd alsof er bij Majdanek de lokale bevolking zowat buren waren. Ze liet het niet zo lang zien maar het stadje is uitgegroeid sindsdien en óók richting het kamp. De huizen/ flatgebouwen wat je aldaar kon zien in de gauwigheid staan er sinds de 60'er 70'er jaren.
In die tijd zát het dus niet zo dicht erop zoals de suggestie wekte en dat was voor mij het moment dat ik dacht....het zit gewoon zó diep dat het denk ik, ook al ben je programmamaakster en probeer je objectief te zijn, gezien je achtergrond kan dat niet. Niet dat het erg is, helemaal niet, maar is het hele thema niet té hypergevoelig dat je alles met die bril dan ziet. Snap je beetje waar ik heen wil?
Er werd inderdaad in de documentaire gezegd dat de locale bevolking hun moestuintje zowat tegen het kamp aan had. Of dat nu of toen was, was me niet zo duidelijk. Nu ik dit zo opschrijf denk ik dat het om nu gaat.
Maar nee, eerlijkgezegd begrijp ik niet zo goed waar je heen wilt? Wellicht kun je het iets duidelijker of op een andere manier uitleggen?
Daarom houdt me het topic ook bezig, het leed is ook met elkaar verweven in sommige opzichten.
Wat me dan zelf niet lekker zat was dat er gedaan werd alsof er bij Majdanek de lokale bevolking zowat buren waren. Ze liet het niet zo lang zien maar het stadje is uitgegroeid sindsdien en óók richting het kamp. De huizen/ flatgebouwen wat je aldaar kon zien in de gauwigheid staan er sinds de 60'er 70'er jaren.
In die tijd zát het dus niet zo dicht erop zoals de suggestie wekte en dat was voor mij het moment dat ik dacht....het zit gewoon zó diep dat het denk ik, ook al ben je programmamaakster en probeer je objectief te zijn, gezien je achtergrond kan dat niet. Niet dat het erg is, helemaal niet, maar is het hele thema niet té hypergevoelig dat je alles met die bril dan ziet. Snap je beetje waar ik heen wil?
Er werd inderdaad in de documentaire gezegd dat de locale bevolking hun moestuintje zowat tegen het kamp aan had. Of dat nu of toen was, was me niet zo duidelijk. Nu ik dit zo opschrijf denk ik dat het om nu gaat.
Maar nee, eerlijkgezegd begrijp ik niet zo goed waar je heen wilt? Wellicht kun je het iets duidelijker of op een andere manier uitleggen?
dinsdag 24 april 2012 om 22:14
quote:rozenstruikje schreef op 24 april 2012 @ 22:10:
[...]
Niet bij een ieder, maar zeker een aantal pagina's terug werd het lelijk. Alsof het 'niet mag'. Alsof het er niet mag zijn of zo. Zodra er over Joden of Israel wordt gepraat, dan is het al heel snel 'ja, maar anderen ook!' of 'ze doen nu hetzelfde bij de Palestijnen' of iets in die strekking. Alsof het leed er niet mag zijn. Ik voel dat ook aan.Inderdaad, alleen heb ik dat gevoel bij TO juist niet.
[...]
Niet bij een ieder, maar zeker een aantal pagina's terug werd het lelijk. Alsof het 'niet mag'. Alsof het er niet mag zijn of zo. Zodra er over Joden of Israel wordt gepraat, dan is het al heel snel 'ja, maar anderen ook!' of 'ze doen nu hetzelfde bij de Palestijnen' of iets in die strekking. Alsof het leed er niet mag zijn. Ik voel dat ook aan.Inderdaad, alleen heb ik dat gevoel bij TO juist niet.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
dinsdag 24 april 2012 om 22:14
Het is van mijn kant in elk geval geen irritatie. Waar ik me wel aan erger is dat er vele mensen vergeten worden in de geschiedenis les op scholen en in vele geschiedenisboeken.
Natuurlijk is het logisch om over de meest gruwelijke dingen te praten en de vernietiging van de joden mag niet ontbreken bij geschiedenis les maar ik weet nog dat ik altijd dacht als het weer over Anne Frank ging : er is toch nog wel meer gebeurd dan alleen de vernietiging van joden.
Er word zo weinig verteld op school over andere aspecten van de oorlog.
Er zijn zes miljoen joden op gruwelijke wijze vergast en vermoord maar de oorlog kent 72miljoen slachtoffers in totaal.
Daar zijn alle burgers, soldaten, joden, kinderen enz bij inbegrepen. Veel van die 72 miljoen zijn vermoord.
Ik snap wel dat de joden eruit gelicht worden door de holocaust hoor,maar ja toch vind ik dat er wel wat meer geleerd mag worden bij geschiedenis les.
Natuurlijk is het logisch om over de meest gruwelijke dingen te praten en de vernietiging van de joden mag niet ontbreken bij geschiedenis les maar ik weet nog dat ik altijd dacht als het weer over Anne Frank ging : er is toch nog wel meer gebeurd dan alleen de vernietiging van joden.
Er word zo weinig verteld op school over andere aspecten van de oorlog.
Er zijn zes miljoen joden op gruwelijke wijze vergast en vermoord maar de oorlog kent 72miljoen slachtoffers in totaal.
Daar zijn alle burgers, soldaten, joden, kinderen enz bij inbegrepen. Veel van die 72 miljoen zijn vermoord.
Ik snap wel dat de joden eruit gelicht worden door de holocaust hoor,maar ja toch vind ik dat er wel wat meer geleerd mag worden bij geschiedenis les.
dinsdag 24 april 2012 om 22:16
quote:rozenstruikje schreef op 24 april 2012 @ 22:09:
[...]
Dat is best een hele fijne positie. Net als bij mij hoor, hoewel ze wel een tik van de molen hebben meegekregen.In wat voor opzicht dan? Mijn vader was 7 toen de oorlog voorbij was, mijn moeder 4, zij waren nog te jong om bang te zijn van wat er kon gebeuren. En het is allemaal goed afgelopen, geen grootouders of ouders die gewond of gedood waren, dus wel indrukwekkende avonturen verhalen voor hen, maar geen trauma.
[...]
Dat is best een hele fijne positie. Net als bij mij hoor, hoewel ze wel een tik van de molen hebben meegekregen.In wat voor opzicht dan? Mijn vader was 7 toen de oorlog voorbij was, mijn moeder 4, zij waren nog te jong om bang te zijn van wat er kon gebeuren. En het is allemaal goed afgelopen, geen grootouders of ouders die gewond of gedood waren, dus wel indrukwekkende avonturen verhalen voor hen, maar geen trauma.
dinsdag 24 april 2012 om 22:16
Ik zie het niet als iets dat zich beperkt tot het proberen uitvagen van Joden, maar van andersdenkenden. In Armenie is ook een genocide geweest, en vlak ook niet uit wat er in Indie is gebeurt. Ik zie het als een herinnering dat de mens vaak nog veel erger is als een dier. Dit mag nooit meer gebeuren, maar helaas gebeurt het steeds weer.
dinsdag 24 april 2012 om 22:17
Anne Frank was bijzonder door haar dagboek. Het meeleef gehalte was daarmee ook hoog. Tesamen met het algehele leed onder de Joodse bevolking erg sprekend.
Je hebt wel gelijk dat er over de rest bar weinig bekend is. Wel over het verzet etc, maar niet over de andere slachtoffers. Ik denk ook dat de verhalen pas heel erg veel later zijn losgekomen. Er is nog lang een taboe geweest.
Je hebt wel gelijk dat er over de rest bar weinig bekend is. Wel over het verzet etc, maar niet over de andere slachtoffers. Ik denk ook dat de verhalen pas heel erg veel later zijn losgekomen. Er is nog lang een taboe geweest.
dinsdag 24 april 2012 om 22:18
quote:elninjoo schreef op 24 april 2012 @ 22:06:
[...]
Niets van gemerkt, hooguit van het besef van armoede en daardoor zuiniger. Alles is snel zonde om weg te gooien, ook eten. Terwijl je beter stopt met eten wanneer je genoeg hebt dan die laatste paar happen er nog bij te proppen vanwege 'zonde om weg te gooien'.
Mijn ouders waren jonge kinderen tijdens de oorlog en hebben zelf niemand verloren, dus geen oorlogstrauma's die aan mij doorgegeven zijn.
Mijn vader was toen de oorlog begon 10 jaar, de gevolgen voor hem waren wel bepalend voor zijn leven, met 12 jaar van school moeten om te werken, het schip waar hij en zijn ouders (opa en oma) lag verborgen in de Brabantse Biesbosch de Duitsers hadden het gevorderd zijn vader was ondergedoken, na de oorlog heeft hij heeft geen kansen gehad om te studeren of een ander beroep te kiezen, zijn vader had een schip hij moest dat overnemen, en niet zeuren. Twee broers van mijn opa zijn omgekomen, en een paar neven. Mijn vader is door de oorlog wantrouwig geworden, zuinig en op zijn achterhoede.
Geen trauma voor hem, is goed de oorlog doorgekomen, maar het heeft wel gevolgen gehad.
[...]
Niets van gemerkt, hooguit van het besef van armoede en daardoor zuiniger. Alles is snel zonde om weg te gooien, ook eten. Terwijl je beter stopt met eten wanneer je genoeg hebt dan die laatste paar happen er nog bij te proppen vanwege 'zonde om weg te gooien'.
Mijn ouders waren jonge kinderen tijdens de oorlog en hebben zelf niemand verloren, dus geen oorlogstrauma's die aan mij doorgegeven zijn.
Mijn vader was toen de oorlog begon 10 jaar, de gevolgen voor hem waren wel bepalend voor zijn leven, met 12 jaar van school moeten om te werken, het schip waar hij en zijn ouders (opa en oma) lag verborgen in de Brabantse Biesbosch de Duitsers hadden het gevorderd zijn vader was ondergedoken, na de oorlog heeft hij heeft geen kansen gehad om te studeren of een ander beroep te kiezen, zijn vader had een schip hij moest dat overnemen, en niet zeuren. Twee broers van mijn opa zijn omgekomen, en een paar neven. Mijn vader is door de oorlog wantrouwig geworden, zuinig en op zijn achterhoede.
Geen trauma voor hem, is goed de oorlog doorgekomen, maar het heeft wel gevolgen gehad.
dinsdag 24 april 2012 om 22:19
quote:marcellav schreef op 24 april 2012 @ 22:16:
Roque
Dat bedoel ikIk was er al bang voor dat het verkeerd zou vallen. Maar ik neem het niet terug. Er word te weinig geleerd op school over de andere aspecten van de oorlog. Het gaat vaak alleen maar over de holocaust. En ja ik vind dat vrij beperkend. Wel begrijpelijk maar wel beperkend.
Roque
Dat bedoel ikIk was er al bang voor dat het verkeerd zou vallen. Maar ik neem het niet terug. Er word te weinig geleerd op school over de andere aspecten van de oorlog. Het gaat vaak alleen maar over de holocaust. En ja ik vind dat vrij beperkend. Wel begrijpelijk maar wel beperkend.
dinsdag 24 april 2012 om 22:19
quote:elninjoo schreef op 24 april 2012 @ 22:16:
[...]
In wat voor opzicht dan? Mijn vader was 7 toen de oorlog voorbij was, mijn moeder 4, zij waren nog te jong om bang te zijn van wat er kon gebeuren. En het is allemaal goed afgelopen, geen grootouders of ouders die gewond of gedood waren, dus wel indrukwekkende avonturen verhalen voor hen, maar geen trauma.Veel mensen met psychische problemen waar ze nergens terecht konden. Waardoor opvoeding fiks ontspoorde. Er is een hele lichting, maar uiteraard (en gelukkig) niet iedereen.
[...]
In wat voor opzicht dan? Mijn vader was 7 toen de oorlog voorbij was, mijn moeder 4, zij waren nog te jong om bang te zijn van wat er kon gebeuren. En het is allemaal goed afgelopen, geen grootouders of ouders die gewond of gedood waren, dus wel indrukwekkende avonturen verhalen voor hen, maar geen trauma.Veel mensen met psychische problemen waar ze nergens terecht konden. Waardoor opvoeding fiks ontspoorde. Er is een hele lichting, maar uiteraard (en gelukkig) niet iedereen.
dinsdag 24 april 2012 om 22:25
quote:Twinkle1001 schreef op 24 april 2012 @ 22:12:
[...]
Er werd inderdaad in de documentaire gezegd dat de locale bevolking hun moestuintje zowat tegen het kamp aan had. Of dat nu of toen was, was me niet zo duidelijk. Nu ik dit zo opschrijf denk ik dat het om nu gaat.
Maar nee, eerlijkgezegd begrijp ik niet zo goed waar je heen wil? Wellicht kun je het iets duidelijker of op een andere manier uitleggen?Het is, denk ik, ook het gevoel dat het 'vreemd'is dat de bevolking nu hun moestuintjes zowat tegen het kamp aanhebben. Net alsof deze mensen zich nu nog moeten verontschuldigen voor datgene wat er toen in hun achtertuin is gebeurd.
[...]
Er werd inderdaad in de documentaire gezegd dat de locale bevolking hun moestuintje zowat tegen het kamp aan had. Of dat nu of toen was, was me niet zo duidelijk. Nu ik dit zo opschrijf denk ik dat het om nu gaat.
Maar nee, eerlijkgezegd begrijp ik niet zo goed waar je heen wil? Wellicht kun je het iets duidelijker of op een andere manier uitleggen?Het is, denk ik, ook het gevoel dat het 'vreemd'is dat de bevolking nu hun moestuintjes zowat tegen het kamp aanhebben. Net alsof deze mensen zich nu nog moeten verontschuldigen voor datgene wat er toen in hun achtertuin is gebeurd.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
dinsdag 24 april 2012 om 22:26
quote:rogue_1987 schreef op 24 april 2012 @ 22:19:
[...]
Ik was er al bang voor dat het verkeerd zou vallen. Maar ik neem het niet terug. Er word te weinig geleerd op school over de andere aspecten van de oorlog. Het gaat vaak alleen maar over de holocaust. En ja ik vind dat vrij beperkend. Wel begrijpelijk maar wel beperkend.Ik vat het niet verkeerd op. Je wil een compleet beeld van de historie. Niets afdoen aan, maar aangevuld met.
[...]
Ik was er al bang voor dat het verkeerd zou vallen. Maar ik neem het niet terug. Er word te weinig geleerd op school over de andere aspecten van de oorlog. Het gaat vaak alleen maar over de holocaust. En ja ik vind dat vrij beperkend. Wel begrijpelijk maar wel beperkend.Ik vat het niet verkeerd op. Je wil een compleet beeld van de historie. Niets afdoen aan, maar aangevuld met.
