In hoeverre overrulen jullie school nu soms?

School is leidend voor het onderwijs, en wij proberen dat thuis te assisteren, maar de vraag is of dat in Corona-tijd ook zo werkt.

Eerst was er een mail van de RT’er met de vraag hoe ze ons kon ondersteunen thuis. Toen heb ik eerlijk gezegd dat het doel van de RT voor onze zoon nooit wordt verteld en dat wij er graag meer over horen voor we een vraag kunnen formuleren. Ik heb ook gevraagd of de RT te maken had met een vermoeden van dyslexie, en hoe zij daar tegenaan kijkt (omdat het de vraag is of we zoon hiervoor moeten laten testen op eigen kosten). Daar wilde ze niet op ingaan omdat ze vooral de kinderen wilde begeleiden.

Nu kreeg ik net een bericht dat ze morgen om 10:30 onze zoon wil zien in een videogesprek. Ik heb laten weten dat zowel de dag (maandag, dus weer terug in het gareel komen na het weekend-wat bij onze zoon niet vanzelf gaat), als het tijdstip (hij start in afspraak met ons om 10:00, dus dan heeft hij net 1 lesje achter zich en is hij er weer helemaal uit), niet goed gaat werken voor onze zoon.

Blijft ze gewoon bij haar voorstel.

Wij zijn al 2 weken met kleine stapjes zoon naar een voorspelbaar schema aan het begeleiden, en hij heeft echt meer dan gemiddeld moeite met sommige dingen (hij heeft ook ADD). Ik heb echt geen zin om onze opbouw op maandag door de war te laten schoppen, want als zoons “emmertje” eenmaal vol zit, dan krijgt hij de rest van zijn werk gewoon echt niet meer gedaan voor die dag.
Hem zo abrupt in die chat met een groepje zetten, betekent een enorme omschakeling in zijn hoofd van werkfocus naar een voor hem indringende videochat met heel veel niet relevante input van anderen die hem heel erg afleidt.

Ik vind het niet zo opbouwend naar zoon als ze ondanks de uitleg toch vast wil houden aan haar eigen planning.

Dus zal ik laten weten dat hij niet voor de camera komt omdat hij zit te werken, of vinden jullie dat wij alles moeten aanpassen aan de planning van de RT’er?

Bovendien is het net ook nog zomertijd... Dus dan wordt morgen alles krap. Ik vind het nou net een voordeel (tussen alle nadelen), dat je gewoon zelf mag bepalen hoe we opstarten en de dag indelen. Ik was niet van plan om meteen bovenop de zomertijd te gaan zitten...

Zijn er meer ouders die met deze of hele andere overwegingen een deel van de schoolplanning laten voor wat het is, of er een passendere eigen invulling aan geven?

Nou het is ECHT niet gevraagd. En ik had het absoluut niet geweigerd, maar het heel fijn gevonden als ze me verteld hadden waar ze de keus op baseren, wat het doel van de begeleiding moest zijn en wat het individuele plan met mijn zoon was. En dan eens per jaar of halfjaar horen hoe het loopt en waarom het verlengd blijft worden.

Ik denk dus echt dat het goed is om RT te krijgen, maar ik baal dus van de totale ondoorzichtigheid.

Verder ben ik op veel vlakken wel tevreden met school, dus dan ga je, zoals ik al eerder schreef, geen ruzie maken om iets waar je waarschijnlijk niet tegen bent.

Er zijn al vanaf groep 3 gesprekken met school, en eerst verliepen die ontzettend moeizaam. Zijn huidige lerares zat gewoon tegen burn-out aan (is later ook onderuit gegaan) en vond ineens dat ze handelingserlegen was. Eigenlijk
wilde school toen al niet echt inhoudelijk informatie met ons uitwisselen, en zat er een afschuwelijke IB’er op die raar was, en die echt een soort machtsspelletjes deed. Totaal niet “ in belang van zoon”, maar gewoon omdat ze de baas wilde zijn. Daar liepen meer ouders tegenaan. Er werd ook iemand van het samenwerkingsverband bijgehaald die ook al weer “uitsluitend met de leraar” wilde communiceren en niet met ons inhoudelijk dingen wilde bespreken want “ school was er voor schoolwerk en wij moesten thuis maar voor de opvoeding zorgen”.

Nou goed: zoon kreeg onder hun druk onderzoek bij de GGZ en kreeg een diagnose met adviezen, die eigenlijk helemaal niet afweken van wat wij en een professional uit ons netwerk al hadden voorgesteld. School veranderde niet eens heel veel, maar het sloeg aan (om eerlijk te zijn was het enige probleem dat zoon last had met de leerstof; hij had geen vreemd of ontregelend gedrag en verder had niemand last van hem; torn mocht hij minder werk gaan doen en dat hielp wel), dus achteraf kan je je echt afvragen waarom die hele diagnose nodig was om alles in gang te krijgen.

Toen nog een heel schooljaar net samengeknepen billen geprobeerd met die IB’er dingen af te stemmen. De gesprekken liepen zo raar dat we ook een medewerker van jeugd en gezin vroegen om aan te schuiven omdat het zo moeizaam ging, en ook zij verbaasde zich oprecht. Ook contact gehad met vertrouwenspersoon en directeur, maar net toen contact met de directeur een beetje liep, vertrok hij...

Toen ging deze IB’er met pensioen: YES! En het nieuwe schooljaar, toen we bibberend kennismaakten met de vervanger, bleek dit een hele fijne vrouw te zijn die gewoon meteen begon dingen af te stemmen “in het belang van mijn zoon” (met die formulering kwam ze gewoon ZELF, maar ze handelde er ook heerlijk concreet naar en nam ons serieus).

Sindsdien gaan dingen al echt veel beter, en zijn er en paar keer per jaar gesprekken over de voortgang.

Vorig jaar na diagnose ADD, en met test medicatie vanaf de herfstvakantie, gaan de gesprekken heel positief over de dingen die dankzij de medicatie vlot gekomen zijn (pas vanaf januari met de juiste dosering), waardoor zoon nu plusstof krijgt.

Er is altijd meer te bespreken dan wat er 3x per jaar in een uurtje samenspraak van af kan, dus de IB is gewoon nooit verduidelijkt, ondanks dat ik hier in een bijzin soms nog weer onder de aandacht heb gebracht dat daar niets over gecommuniceerd wordt. Juist omdat de houding nu verder welwillend is, leggen we ons wel neer bij sommige vaagheid, zolang we niet de nadruk hebben dat dit zoon benadeelt.

Het “benadeelt” zoon nu in zoverre dat hij voor zijn rekenwerk (waar hij dankzij de medicatie bij de Cito ineens nul fouten voor had), speciaal de opdrachten krijgt voor de “rekentijgers”: veel minder van de gewone oefeningen, en wel aanvullende stof om het interessant te houden. Bij het ophalen van zoons spullen voor thuis was er een super fijn rooster gemaakt dat hij volgt i.p.v. de gewone klasse opdrachten die wekelijks gemaild worden. Super. MAAR zijn spelling is heel slecht, en omdat we geen info krijgen over zijn vorderingen en de RT, moesten we hem daar steeds de gewone opgaven laten maken, terwijl je verwacht dat hij dat nog niet redt...

Dus toen ik de IB’er liet weten wat we wat meer info nodig hadden, zat ik al wel een aantal dagen klem.

Rest volgt in voldoende post...

Ik heb in mijn OP teveel vanuit mijn frustratie geschreven.

Punt is dat we dus gewoon wel tegen een aantal grenzen en randvoorwaarden aan lopen die niet iedereen heeft, en die op school ook minder spelen omdat zoon daar wel lekker mee hobbelt met de structuur en gezelligheid met leeftijdsgenoten. Daar past hij zich echt makkelijker aan, en wij hebben niet in 2 weken een goede vervanging voor dat probleem., Hij komt nu veel meer dan anders in opstand omdat hij blijkbaar ook wel stress ervaart nu veel van zijn schoolse routines overhoop zijn gegooid.

Met zijn tragere manier van info verwerken ( ja hij is heel slim, maar AD-hoc is hij slechter, en onder spanning of tijdsdruk ook), is zo’n videoverbinding iets dat zoveel extra alertheid geeft dat hij zich niet meer op zijn gemak voelt om mee te doen met RT lesjes. Soms zitten daar ook wedstrijdjes bij, dat lukt hem dus niet. Met zijn ADD kan hij hyperfocussen, als dingen hem interesseren. Saai schoolwerk is niet echt een trigger voor die hyperfocus, maar leuke prikkels van een hang out vol geinende klasgenoten wel. Dus daarom was het maandagochtend geen succes.

Dus nee; we zijn niet star of inflexibel uit tegendraadsheid, en het is geen keuze die kan worden afgeleerd of afgedwongen. Maar ja, we zijn vast inflexibele dan andere ouders. Moeten we het ons hele leven mee doen.

Ik heb geen behoefte om mezelf te verdedigen door meer diagnoses op tafel te leggen. Het voelt als mijn kind onnodig naar beneden halen, want het is nu een lastige situatie, maar normaal is het een behoorlijk flexibel kind dan niet van die zware etiketjes nodig heeft om te worden geaccepteerd en gewaardeerd om hoe hij is.

Ik heb onderschat hoe negatief er tegenaan werd gekeken dat ik zonder deze toelichting gewoon een aantal grenzen wilde trekken richting de belasting van school.

Mij ging het er niet om of jullie MIJN keus helemaal legitiem vinden maar gewoon als je niet kan leveren wat school vraagt, of als je merkt dat school je onbedoeld in de knel brengt, hoe en wanneer je daar dan gevolg aan geeft.

Laatste uitleg in volgende post

Na de situatie op maandag ( toen zoon klaar zat maar er geen verbinding kwam), heb ik de RT’er gemaild hoe lastig het was om haar te proberen haar werk te ondersteunen zoals zij het wilde, en dat wij nu thuis gewoon tegen hele andere dingen aan liepen.

Uiteindelijk hebben we hier in de middag over gebeld.
Ik heb geen verduidelijking gekregen over de dyslexie tot mijn spijt, maar wel gehoord wat haar aanpak is voor de RT. Er is afgestemd dat we een aantal dingen thuis eigenlijk al heel handig als vervanging van RT hebben lopen (zoals typecursus).
Er was ook veel begrip voor het feit dat zoon niet met die videochat mee wil doen, en dat hoeft nu voorlopig niet.

Tenslotte is er afgestemd dat het heel fijn zou zijn als er vanuit lerares en/of IB’er advies komt over aangepaste spellingopdrachten omdat een RT’er daar in haar eentje geen beslissingen over mag nemen, maar ze het nut ervan duidelijk inzag. We kunnen gewoon niet zo goed uit de voeten met de algemene opdrachten, terwijl we nu juist de tijd, aandacht en persoonlijke begeleiding hebben om zoon te helpen de basis beter terug te halen.

Eurus schreef: ↑

01-04-2020 17:32

Hoezo is duidelijkheid geven over de diagnoses van je kind je kind naar beneden halen?

Er zijn genoeg forummers die ongenuanceerd blijven en die alleen maar al die persoonlijke info gebruiken om toch weer op de een of andere manier iets negatiefs te blijven zeggen. Hoe persoonlijker het wordt, hoe treuriger mijn zoon in een of andere sneer kan worden betrokken.

Mensen die de situatie herkennen vanuit hun eigen kind of vanuit hun werk, hebben meer empathie, maar die hebben al die info ook niet nodig om te blijven reageren.

Het is alleen maar voeding voor de verkeerde soort reacties.

Rosalind schreef: ↑

01-04-2020 17:33

Een goed gesprek dus. Maar heb je ook duidelijk gekregen waarom hij RT krijgt, als het niet vanwege dyslexie is?

Niet compleet. Ik denk dat ze het “logisch” vinden gezien zijn slechte resultaten op de cito’s? Hij loopt achter ten opzichte van leeftijdsgenoten, maar op welke punten precies en hoeveel kon ze zo niet zeggen (ze deed thuiswerk). En een geformuleerd doel lijkt ook niet echt voorhanden; meer een soort van “hands on” mentaliteit. Extra oefenen met oefeningen die wat minder schools zijn geloof ik ( meer in spelvormen). Maar dat is dus in groepjes en niet heel specifiek aansluitend bij een niveau van zoon, vermoed ik. En omdat hij al zo goed kan lezen, vind hij het best wel kinderachtig.

Wat voor mij het meest informatief was, omdat het aansluit op onze eigen waarnemingen, is dat sommige kinderen al die taalregels gewoon maar moeilijk toepassen omdat ze het overzicht niet hebben. Bij sommige RT groepjes zet ze dan meer in op de herhaling en bewuste waarneming van het woordbeeld, omdat het zo ook kan blijven hangen. Zoon is een beelddenkers en als hij een zin leest, wordt dat meteen een filmpje in zijn hoofd. Hij is dan helemaal niet meer bezig met hoe die woorden precies gespeld worden; nadeel van dat hij al zo goed kan lezen.

Hij schrijft zo min mogelijk, en weet dan de eenvoudigste dingen niet: de naam van onze hond schrijft hij dan ineens fonetisch, terwijl we die al 2 jaar overal opschrijven. Ik ben al lang blij dat ze dus de oefeningen aanraadt die helpen om wat bewuster dingen op af na te schrijven zonder dat we steeds met al die spellingsregels aan de slag moeten.

En verder komen we voorlopig niet verder met dat dyslexie- verhaal, omdat we nu toch thuis zitten. Ik had al advies ingewonnen bij bureaus waar school naar doorverwijst, en we gaan niet aan de regels voor vergoeding voldoen omdat er dan alleen maar sprake moet zijn van “ernstige enkelvoudig dyslexie”. Met ADD is het al niet meer enkelvoudig, maar dat zegt niets over de noodzaak.

Dus dat probeer ik op de achtergrond wel in de gaten te houden on het niet te laten wegzakken als er kansen komen om daar naar te kijken.

RocketScienceFiction schreef: ↑

01-04-2020 17:40

Het leest terug als één groot boek van Ikke. Enkel aandacht voor jezelf en jouw problemen. Geen enkele keer begrip voor de school die nu ook alle zeilen bij moet zetten, ja ook bij andere leerlingen dan die van jou.

Dat kinderen met allerlei problemen tegenwoordig in de klas zitten met kinderen zonder die problemen is moeilijk voor de school om allerlei redenen.

Afgezien daarvan denk ik dat dat voor beide partijen niet ideaal is. Ik kom uit de tijd dat je speciale scholen had en de meeste mensen die ik ken van die scholen zijn goed terecht gekomen. Dit is hang en vliegwerk voor alle partijen. Vooral als ouders vooral hun eigenbelang op de eerste plaats hebben staan.

Je OP waarin je zeurt over het tijdstip van een video belletje met de school geeft precies weer hoe jij denkt. Gelukkig ben ik geen leerkracht, zou het je waarschijnlijk zo zeggen ook.

Je kan hier erg in blijven hangen. Punt is dat ik vooral NIET gebruik wilde maken van een aanbod, en school daar eerst niet op in ging. Ik heb nergens gezegd dat ze het voor mijn zoon anders moesten aanpakken.

Nu nog is de enige vraag dat als school wat specifieker kan zijn over zoons achterstand en bijpassende stof, WIJ gaan proberen om hem daarmee te begeleiden. We nemen voorlopig de RT’er het werk en de verantwoordelijkheid uit handen zodra we dat kunnen.

Wat is daar een ikke verhaal aan?