Geld & Recht
alle pijlers
Hoeveel huishoudgeld krijg jij van je man?
vrijdag 9 oktober 2009 om 20:45
Ik weet het, we leven niet meer in de vijftiger jaren. Maar ik vroeg me dit af.
Hoe dat nou is als je je eigen geld niet verdient, en je "je hand moet ophouden". Komt het uberhaupt nog voor? Man/vriend is kostwinner, jij ook (zorg voor kinderen is ook werk), maar niet betaald. En als je wat voor jezelf koopt, koop je dat dan van spaargeld, of moet je je verantwoorden naar je man/vriend toe? (Ik put veel zelfvertrouwen uit het feit dat ik mezelf red en mijn eigen geld verdien, en nooit verantwoording af hoef te leggen wat ik koop of hoeveel geld ik uitgeef.)
Ik vraag me gewoon af hoe dit is, als dit niet het geval is. Ik kan me er niks bij voorstellen namelijk. Ik hoop dat ik niemand tegen de borst stoot, maar ik ben hier gewoon heel benieuwd naar.
Hoe dat nou is als je je eigen geld niet verdient, en je "je hand moet ophouden". Komt het uberhaupt nog voor? Man/vriend is kostwinner, jij ook (zorg voor kinderen is ook werk), maar niet betaald. En als je wat voor jezelf koopt, koop je dat dan van spaargeld, of moet je je verantwoorden naar je man/vriend toe? (Ik put veel zelfvertrouwen uit het feit dat ik mezelf red en mijn eigen geld verdien, en nooit verantwoording af hoef te leggen wat ik koop of hoeveel geld ik uitgeef.)
Ik vraag me gewoon af hoe dit is, als dit niet het geval is. Ik kan me er niks bij voorstellen namelijk. Ik hoop dat ik niemand tegen de borst stoot, maar ik ben hier gewoon heel benieuwd naar.
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:16
Dubiootje, andersom zou ik eigenlijk niks van vinden. Ik zou mijn partner daarin steunen, tegemoetkomen en dat weet ik uit ervaring.
Nu de optie opeens heel erg uitvoerbaar blijkt, nu ik daadwerkelijk niet meer zou "moeten" werken, nu denk ik er ineens over na en lijkt het me minder onmogelijk dan al die jaren hiervoor.
Nu de optie opeens heel erg uitvoerbaar blijkt, nu ik daadwerkelijk niet meer zou "moeten" werken, nu denk ik er ineens over na en lijkt het me minder onmogelijk dan al die jaren hiervoor.
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:53
quote:dubiootje schreef op 20 oktober 2009 @ 12:33:
Ze heeft geen overzicht over de financiën, dat laat ze aan haar man over.
Dat snap ik ook niet. Hier weten we beiden hoe we er financieel voor staan en welke ruimte we hebben.
Ik snap sowieso niet dat er mensen zijn die niet weten wat ze verdienen en niet weten wat er uitgaat maandelijks. Dat soort mensen zie je ook vaak terug in het programma 'een dubbeltje op zijn kant'. Dan blijken ze 3000 inkomsten te hebben en maandelijks 3800 euro uit te geven. Onbegrijpelijk zoiets.
Ze heeft geen overzicht over de financiën, dat laat ze aan haar man over.
Dat snap ik ook niet. Hier weten we beiden hoe we er financieel voor staan en welke ruimte we hebben.
Ik snap sowieso niet dat er mensen zijn die niet weten wat ze verdienen en niet weten wat er uitgaat maandelijks. Dat soort mensen zie je ook vaak terug in het programma 'een dubbeltje op zijn kant'. Dan blijken ze 3000 inkomsten te hebben en maandelijks 3800 euro uit te geven. Onbegrijpelijk zoiets.
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:56
Als je financiële onafhankelijkheid een struikelblok is, kun je daar dan geen oplossing voor verzinnen? Ik weet niet of je gespaard hebt bijvoorbeeld, of de komende periode geld kunt wegleggen voor een sabbatical. Ook al dekt dat misschien niet alle kosten, voelt het voor jou waarschijnlijk toch anders.
Waar je ook over na moet denken, zijn de gevolgen voor je carrière als je een nieuwe baan opgeeft. Dat moet je bij latere sollicitaties goed weten uit te leggen.
Waar je ook over na moet denken, zijn de gevolgen voor je carrière als je een nieuwe baan opgeeft. Dat moet je bij latere sollicitaties goed weten uit te leggen.
Ga in therapie!
dinsdag 20 oktober 2009 om 15:11
Dubiootje, ik heb spaargeld voor ongeveer een jaar. Maar het is in dit geval wel zo dat Partner zo bemiddeld is dat ik me van mijn inkomen of spaargeld nooit dezelfde levensstandaard als hij kan veroorloven. Het ligt zeg maar nogal ver uit elkaar.
Ik heb nu een baan. Aangenomen vanwege het-is-kredietcrisis-je-weet-maar-nooit (en misschien ook wel als signaal naar Partner toe). Maar hiervoor werkte is als zelfstandige en dat zou ik sowieso weer willen. En misschien wil ik wel helemaal niet meer terug aan de slag.. Ik weet het allemaal nog niet, maar het houdt me wel bezig.
Ik heb nu een baan. Aangenomen vanwege het-is-kredietcrisis-je-weet-maar-nooit (en misschien ook wel als signaal naar Partner toe). Maar hiervoor werkte is als zelfstandige en dat zou ik sowieso weer willen. En misschien wil ik wel helemaal niet meer terug aan de slag.. Ik weet het allemaal nog niet, maar het houdt me wel bezig.
woensdag 21 oktober 2009 om 12:59
Ik snap het. En dan kom je dus aan bovenstaande vraag: hoeveel huishoudgeld krijg je? Ik begrijp dat jullie inkomsten nu ook al flink uiteenlopen. Hoe gaan jullie daar nu mee om? Hebben jullie duidelijke afspraken?
Je schreef dat je de afgelopen 25 jaar eraan gehecht hebt financieel onafhankelijk te zijn. Waarom denk je er nu over die onafhankelijkheid (misschien zelfs voor altijd) op te geven? Was het al die tijd wel echt een principekwestie of meer gebrek aan gelegenheid? Waarom zie je het nu anders? En wat is precies het signaal dat je aan je partner wil afgeven met die nieuwe baan? Voel je je geroepen iets aan hem te bewijzen, of met hem te concurreren omdat hij zo veel verdient?
Je schreef dat je de afgelopen 25 jaar eraan gehecht hebt financieel onafhankelijk te zijn. Waarom denk je er nu over die onafhankelijkheid (misschien zelfs voor altijd) op te geven? Was het al die tijd wel echt een principekwestie of meer gebrek aan gelegenheid? Waarom zie je het nu anders? En wat is precies het signaal dat je aan je partner wil afgeven met die nieuwe baan? Voel je je geroepen iets aan hem te bewijzen, of met hem te concurreren omdat hij zo veel verdient?
Ga in therapie!
woensdag 21 oktober 2009 om 13:09
woensdag 21 oktober 2009 om 13:17
Bij mij thuis gaat het weer heel anders. Mijn man vraagt vaak aan mij om een soort van goedkeuring voor zijn uitgaven ?!?!?!
Wij gooien al jaren alles op 1 hoop, zijn allebei prima op de hoogte van onze financiele situatie. Oke, hij vult onze belastingaangiften in, maar ik doe weer andere dingen, sommige kruiwagens kun je nou eenmaal beter niet met vier handen tillen.
Ook als er ruimte zat is om iets te kopen (altijd wegens 2 fulltime banen en geen kinderen en beide geen big spender mentaliteit), vraagt hij toch bijna altijd of ik het ok vind als hij iets van ongeveer boven de 50 euro koopt. Zeg hem ook dat dat van mij echt niet hoeft en dat ik het zelfs raar vind omdat er ruimte zat is en dat ik hem hetzelfde niet terug ga vragen als ik iets uitgeef.
Hij komt echter uit een gezin waar zuinigheid hoog in het vaandel staat, ik kom uit een gezin met als motto "Geld moet rollen". Hij voelt zich vaak schuldig als hij geld uitgeeft, geheel onterecht, maar goed, kennelijk heeft hij mijn "goedkeuring" nodig om van dat schuldgevoel af te komen. Voor de rest is hij heel zelfverzekerd en doet zichzelf echt niets tekort.
Of hij praat voor zichzelf een uitgave goed door te stellen dat ik zus en zo heb uitgegeven en hij dus ook wel wat mag ?!?! Ben hier zelfs wel eens pissig om geweest.
Heb trouwens wel eens gehad dat ie me belde voor iets anders dan geld en zei "Gaat wel lekker he" , hij was aan het telebankieren en zag dus toevallig mijn shoppingroute. Zal op anderen ook wel zijn overgekomen alsof hij mij controleert. Dat is niet zo, integendeel, hij heeft er totaal geen moeite mee als ik heel veel uitgeef, hij kan het alleen zelf niet.
Toevoeging: hij verdient meer dan ik, en hij heeft heel erg veel meer dan ik.
Wij gooien al jaren alles op 1 hoop, zijn allebei prima op de hoogte van onze financiele situatie. Oke, hij vult onze belastingaangiften in, maar ik doe weer andere dingen, sommige kruiwagens kun je nou eenmaal beter niet met vier handen tillen.
Ook als er ruimte zat is om iets te kopen (altijd wegens 2 fulltime banen en geen kinderen en beide geen big spender mentaliteit), vraagt hij toch bijna altijd of ik het ok vind als hij iets van ongeveer boven de 50 euro koopt. Zeg hem ook dat dat van mij echt niet hoeft en dat ik het zelfs raar vind omdat er ruimte zat is en dat ik hem hetzelfde niet terug ga vragen als ik iets uitgeef.
Hij komt echter uit een gezin waar zuinigheid hoog in het vaandel staat, ik kom uit een gezin met als motto "Geld moet rollen". Hij voelt zich vaak schuldig als hij geld uitgeeft, geheel onterecht, maar goed, kennelijk heeft hij mijn "goedkeuring" nodig om van dat schuldgevoel af te komen. Voor de rest is hij heel zelfverzekerd en doet zichzelf echt niets tekort.
Of hij praat voor zichzelf een uitgave goed door te stellen dat ik zus en zo heb uitgegeven en hij dus ook wel wat mag ?!?! Ben hier zelfs wel eens pissig om geweest.
Heb trouwens wel eens gehad dat ie me belde voor iets anders dan geld en zei "Gaat wel lekker he" , hij was aan het telebankieren en zag dus toevallig mijn shoppingroute. Zal op anderen ook wel zijn overgekomen alsof hij mij controleert. Dat is niet zo, integendeel, hij heeft er totaal geen moeite mee als ik heel veel uitgeef, hij kan het alleen zelf niet.
Toevoeging: hij verdient meer dan ik, en hij heeft heel erg veel meer dan ik.
donderdag 22 oktober 2009 om 09:26
Qwertu, ik wilde ook niet insinueren dat er bij jou sprake is van ongelijkwaardigheid. Ik zie aan je uitleg ook wel dat daar geen sprake van is. Het is meer bedoeld om mensen die dit wel herkennen te waarschuwen. Ik stond er zelf destijds namelijk helemaal niet bij stil dat er financiële ongelijkwaardigheid in onze relatie was. Ik bracht immers het geld binnen en voor mij ging alles ook 'op de grote hoop'. Alleen haalde mijn ex daar veel meer vanaf dan ik, en dan zonder te overleggen. Hoeveel hij uitgaf besefte ik pas later (toen hij weg was ).
Ik sprak net die kennis en ze vertelde dat haar man heeft opgebiecht dat hij de afgelopen tijd zonder dat zij het wist een enorm bedrag in zijn bedrijf heeft gestoken (dat al jaren weinig tot niets oplevert). Dit kwam naar voren nu ze heeft aangegeven dat ze inzage in de financiën wil. Het is wel heel krom dat zij zich tegenover hem verantwoordt voor kleine uitgaven zoals kleding en de kapper. Dit terwijl ze dus een straal verdient. Ik probeer haar hiervan bewust te maken (dit is ook de reden waarom ze op inzage in de financiën heeft aangedrongen). Maar het kan dus gewoon dat slimme, hoog opgeleide, financieel zelfstandige vrouwen zich toch in een financieel scheve positie laten dringen.
Ik sprak net die kennis en ze vertelde dat haar man heeft opgebiecht dat hij de afgelopen tijd zonder dat zij het wist een enorm bedrag in zijn bedrijf heeft gestoken (dat al jaren weinig tot niets oplevert). Dit kwam naar voren nu ze heeft aangegeven dat ze inzage in de financiën wil. Het is wel heel krom dat zij zich tegenover hem verantwoordt voor kleine uitgaven zoals kleding en de kapper. Dit terwijl ze dus een straal verdient. Ik probeer haar hiervan bewust te maken (dit is ook de reden waarom ze op inzage in de financiën heeft aangedrongen). Maar het kan dus gewoon dat slimme, hoog opgeleide, financieel zelfstandige vrouwen zich toch in een financieel scheve positie laten dringen.
Ga in therapie!
donderdag 22 oktober 2009 om 15:36
Dubiootje; ik dacht tot nu toe altijd dat het een principekwestie was. Iedereen is financieel verantwoordelijk voor zichzelf en gaat werken (mits mogelijk). Ik ben jong getrouwd, altijd gewerkt, jong gescheiden en toen ben ik er qua carriere echt tegenaan gegaan. Ik verdien al jaren een dikbelegde boterham. Heb een mooi groot vrijstaand koophuis, een leuke cabrio voor de deur en ga met m'n kids minimaal 2x per jaar op vakantie. Ik moet wel blijven nadenken over m'n uitgaven. Ook omdat ik altijd een beetje opzij heb gelegd. Daarom heb ik nu wel wat spaargeld.
Maar nu ben ik de financieel overtreffende trap tegengekomen. Hij verdient veeeeel meer dan ik. En nu voel ik ineens... vragen bij mezelf opborrelen.
Wat zou ik doen als ik ECHT NIET hoefde te werken?
Hoe zou ik m'n tijd en leven nuttig kunnen invullen?
Na al dat jakkeren en jagen van de afgelopen 25 jaar... zou het niet heerlijk zijn dat niet meer te hoeven???
Ik zorg nu nog financieel voor mijn eigen huishouden, hij voor het zijne. Maar in de praktijk komt het er wel op neer dat hij heel veel betaalt; dinner, dancing, dates enzo. En hij verwent me schandalig. Maar dat moet tenslotte ook gewoon.
Maar nu ben ik de financieel overtreffende trap tegengekomen. Hij verdient veeeeel meer dan ik. En nu voel ik ineens... vragen bij mezelf opborrelen.
Wat zou ik doen als ik ECHT NIET hoefde te werken?
Hoe zou ik m'n tijd en leven nuttig kunnen invullen?
Na al dat jakkeren en jagen van de afgelopen 25 jaar... zou het niet heerlijk zijn dat niet meer te hoeven???
Ik zorg nu nog financieel voor mijn eigen huishouden, hij voor het zijne. Maar in de praktijk komt het er wel op neer dat hij heel veel betaalt; dinner, dancing, dates enzo. En hij verwent me schandalig. Maar dat moet tenslotte ook gewoon.
donderdag 22 oktober 2009 om 15:54
Ik heb al jaren een lat relatie met kinderen, oudste woont en werkt in het buitenland en onze jongste is 6. Ik ben dus "kostwinner" in mijn gezinnetje en "krijg" van mijn partner (vader van beide kinderen) een bedrag per maand. Wanneer er nieuwe spullen moeten worden aangeschaft (interieur, huishoudelijk, auto, vakantie etc) gaat dat van zijn rekening. Wanneer ik niet uitkom dan pin ik nog een x bedrag extra van zijn rekening maar geef dat wel aan hem door. Mijn partner heeft geen idee hoeveel er netto per maand binnen komt en wat mijn uitgaven zijn.
donderdag 22 oktober 2009 om 16:04
Mijn huidige vriend en ik wonen niet samen, dus wij hebben alles apart.
Mijn ex en ik gooiden alles op 1 hoop. Hij verdiende ruim 2 keer zoveel als ik, maar we hadden 1 rekening waar alles op binnenkwam en alles vanaf ging.
Wij hadden nooit problemen over geld.
Grote uitgaven werden overlegd, verder hadden we het nergens over.
Nu hadden wij geen van beiden echt een gat in ons hand.
Overigens was ik degene die alle bankzaken regelde en de rekeningen betaalde en bepaalde wanneer er geld naar de spaarrekening moest.
Mijn ex en ik gooiden alles op 1 hoop. Hij verdiende ruim 2 keer zoveel als ik, maar we hadden 1 rekening waar alles op binnenkwam en alles vanaf ging.
Wij hadden nooit problemen over geld.
Grote uitgaven werden overlegd, verder hadden we het nergens over.
Nu hadden wij geen van beiden echt een gat in ons hand.
Overigens was ik degene die alle bankzaken regelde en de rekeningen betaalde en bepaalde wanneer er geld naar de spaarrekening moest.
donderdag 22 oktober 2009 om 18:27
quote:nologoes schreef op 22 oktober 2009 @ 15:36:
Dubiootje; ik dacht tot nu toe altijd dat het een principekwestie was. Iedereen is financieel verantwoordelijk voor zichzelf en gaat werken (mits mogelijk). Ik ben jong getrouwd, altijd gewerkt, jong gescheiden en toen ben ik er qua carriere echt tegenaan gegaan. Ik verdien al jaren een dikbelegde boterham. Heb een mooi groot vrijstaand koophuis, een leuke cabrio voor de deur en ga met m'n kids minimaal 2x per jaar op vakantie. Ik moet wel blijven nadenken over m'n uitgaven. Ook omdat ik altijd een beetje opzij heb gelegd. Daarom heb ik nu wel wat spaargeld.
Maar nu ben ik de financieel overtreffende trap tegengekomen. Hij verdient veeeeel meer dan ik. En nu voel ik ineens... vragen bij mezelf opborrelen.
Wat zou ik doen als ik ECHT NIET hoefde te werken?
Hoe zou ik m'n tijd en leven nuttig kunnen invullen?
Na al dat jakkeren en jagen van de afgelopen 25 jaar... zou het niet heerlijk zijn dat niet meer te hoeven???
Ik zorg nu nog financieel voor mijn eigen huishouden, hij voor het zijne. Maar in de praktijk komt het er wel op neer dat hij heel veel betaalt; dinner, dancing, dates enzo. En hij verwent me schandalig. Maar dat moet tenslotte ook gewoon.
Ik heb dit dus WEL gedaan. Heb mijn carriere (en bedrijf) van de hand gedaan. Ik stapte in mijn huidige relatie en lief zat niet te wachten op een carrierebeest met soms 80 uur. Daar hebben we vooraf heel duidelijk over gesproken. Hij werkte al een paar jaar niet meer en vroeg of ik bereid was mijn carriere op te geven. Ik heb het dus gedaan en in het begin was het leuk, daarna komt toch even de verveling en nu we ons leven aardig op orde hebben en ik best wat bezigheden heb, moet ik zeggen dat ik me prima vermaak.
Ik hoef geen verantwoording af te leggen over geld dat ik uitgeef. Hij zegt altijd, ik neem aan dat je weet wat je doet. Hij kijkt niet eens naar de financien, ik regel ook alle betalingen die gedaan moeten worden etc... Volkomen wederzijds vertrouwen.
Hij heeft het nooit over zijn geld, altijd over ons geld.
Dubiootje; ik dacht tot nu toe altijd dat het een principekwestie was. Iedereen is financieel verantwoordelijk voor zichzelf en gaat werken (mits mogelijk). Ik ben jong getrouwd, altijd gewerkt, jong gescheiden en toen ben ik er qua carriere echt tegenaan gegaan. Ik verdien al jaren een dikbelegde boterham. Heb een mooi groot vrijstaand koophuis, een leuke cabrio voor de deur en ga met m'n kids minimaal 2x per jaar op vakantie. Ik moet wel blijven nadenken over m'n uitgaven. Ook omdat ik altijd een beetje opzij heb gelegd. Daarom heb ik nu wel wat spaargeld.
Maar nu ben ik de financieel overtreffende trap tegengekomen. Hij verdient veeeeel meer dan ik. En nu voel ik ineens... vragen bij mezelf opborrelen.
Wat zou ik doen als ik ECHT NIET hoefde te werken?
Hoe zou ik m'n tijd en leven nuttig kunnen invullen?
Na al dat jakkeren en jagen van de afgelopen 25 jaar... zou het niet heerlijk zijn dat niet meer te hoeven???
Ik zorg nu nog financieel voor mijn eigen huishouden, hij voor het zijne. Maar in de praktijk komt het er wel op neer dat hij heel veel betaalt; dinner, dancing, dates enzo. En hij verwent me schandalig. Maar dat moet tenslotte ook gewoon.
Ik heb dit dus WEL gedaan. Heb mijn carriere (en bedrijf) van de hand gedaan. Ik stapte in mijn huidige relatie en lief zat niet te wachten op een carrierebeest met soms 80 uur. Daar hebben we vooraf heel duidelijk over gesproken. Hij werkte al een paar jaar niet meer en vroeg of ik bereid was mijn carriere op te geven. Ik heb het dus gedaan en in het begin was het leuk, daarna komt toch even de verveling en nu we ons leven aardig op orde hebben en ik best wat bezigheden heb, moet ik zeggen dat ik me prima vermaak.
Ik hoef geen verantwoording af te leggen over geld dat ik uitgeef. Hij zegt altijd, ik neem aan dat je weet wat je doet. Hij kijkt niet eens naar de financien, ik regel ook alle betalingen die gedaan moeten worden etc... Volkomen wederzijds vertrouwen.
Hij heeft het nooit over zijn geld, altijd over ons geld.
donderdag 22 oktober 2009 om 19:26
Mrs Positive, klinkt precies als mijn situatie, met het verschil dat het mijn partner niet uitmaakt of ik werk of niet, hij werkt dan ook nog.
Maar hoe meer de mogelijkheid om te stoppen in zicht komt, hoe meer ik me afvraag; als geld geen issue zou zijn, zou ik dan nog vol overgave 40, 60 uur per week buitenshuis werken?
Ik neig ernaar hetzelfde te doen als jij. Hoelang into de relatie heb je de stap gewaagd? Heb je er een termijn voor genomen? En welke bezigheden heb je nu vooral?
Dank voor je reactie, blijkbaar ben dus ik toch zo'n miep die wil horen dat ze niet gek is.
Maar hoe meer de mogelijkheid om te stoppen in zicht komt, hoe meer ik me afvraag; als geld geen issue zou zijn, zou ik dan nog vol overgave 40, 60 uur per week buitenshuis werken?
Ik neig ernaar hetzelfde te doen als jij. Hoelang into de relatie heb je de stap gewaagd? Heb je er een termijn voor genomen? En welke bezigheden heb je nu vooral?
Dank voor je reactie, blijkbaar ben dus ik toch zo'n miep die wil horen dat ze niet gek is.
anoniem_1492 wijzigde dit bericht op 22-10-2009 19:29
Reden: leestekens. wel zo makkelijk.
Reden: leestekens. wel zo makkelijk.
% gewijzigd
vrijdag 23 oktober 2009 om 07:48
Na een jaar ben ik gestopt. Dat was best afkicken, van heel veel werken, naar niets was een behoorlijke omschakeling.
Terwijl je denkt dat je de 'tijd' hebt genomen, maar ik had echt geen ervaring met 'niet werken', snap je?
Ik zou wel mogen werken hoor, het is niet zo dat lief mij zegt helemaal niet meer te mogen werken, maar dan beetje normaal. 20 uur of zo, hij wil samen ook leuke dingen blijven doen.
Nu houd ik me bezig met sowieso het huishouden, kan wel een werkster nemen, maar dat wil ik niet. Lief heeft nog bedrijven, daarin help ik hem qua advies (ik zit bijna altijd bij besprekingen met accountants en andere dienstverleners) en administratie. Binnenkort wordt dit uitgebreid, heeft ie me gevraagd en ik vind het leuk, dus ik denk dat ik binnenkort zo'n 24 uur per week bezig ben voor de zaken. Nu hoor ik sommigen al denken, "o handig goedkope kracht", nee hoor lief vindt wel dat er vergoeding tegenover mijn diensten moet staan. Ik deel mijn eigen tijd in, hoef geen verantwoording af te leggen. Uiteraard wel rapporten uitdraaien en samen doornemen etc.., maar is toch eigen. Tel daar de huishouding en de kinders bij op en natuurlijk de leuke dingen die we samen nog doen en de week is voorbij.
Ik ben geen mens die veel tijd besteed aan shoppen, ben het type koop wat ik nodig heb en wegwezen. Als ik zin heb om kleren te kopen moet dat ook niet van het getreuzel zijn. Als ik hier de Douglas binnenstap dan word ik al moe. De klanten uit deze omgeving (ja Douglas hier heeft zijn eigen kring klanten) staan daar maar te miepen en laten zich vanalles aansmeren. Ik ga echt alleen maar om te kopen wat er thuis op is, afrekenen en wegwezen. Dat duurt dan een uur, waarom? Al het personeel is echt bezig al die vrouwen bij te staan die daar bijna wekelijks komen. Ik 'vraag me dan echt af of ze niets beters te doen hebben.
Zit net te bedenken ... grote voordeel is ook dat we wel eens korte vakanties inlassen voor ons 2, ik hoef geen vrij te vragen of als zelfstandig onderneemster me 10 slagen in de ronde te werken om alles af te handelen om een paar dagen weg te kunnen. Ik heb 2 grote kinderen 18 en 17 en een kleinere van 11, dus de groten zorgen in die tijd dat wij er niet zijn voor de jongste.
Ik ben er helemaal aan gewend en eerlijk gezegd heb ik helemaal geen tijd om nog ergens anders te gaan werken.
Ik maak er wel eens grapjes over hoor in de trant van "luxe went snel". Dat is ook wel een beetje zo, maar ik gedraag me niet zo.
Terwijl je denkt dat je de 'tijd' hebt genomen, maar ik had echt geen ervaring met 'niet werken', snap je?
Ik zou wel mogen werken hoor, het is niet zo dat lief mij zegt helemaal niet meer te mogen werken, maar dan beetje normaal. 20 uur of zo, hij wil samen ook leuke dingen blijven doen.
Nu houd ik me bezig met sowieso het huishouden, kan wel een werkster nemen, maar dat wil ik niet. Lief heeft nog bedrijven, daarin help ik hem qua advies (ik zit bijna altijd bij besprekingen met accountants en andere dienstverleners) en administratie. Binnenkort wordt dit uitgebreid, heeft ie me gevraagd en ik vind het leuk, dus ik denk dat ik binnenkort zo'n 24 uur per week bezig ben voor de zaken. Nu hoor ik sommigen al denken, "o handig goedkope kracht", nee hoor lief vindt wel dat er vergoeding tegenover mijn diensten moet staan. Ik deel mijn eigen tijd in, hoef geen verantwoording af te leggen. Uiteraard wel rapporten uitdraaien en samen doornemen etc.., maar is toch eigen. Tel daar de huishouding en de kinders bij op en natuurlijk de leuke dingen die we samen nog doen en de week is voorbij.
Ik ben geen mens die veel tijd besteed aan shoppen, ben het type koop wat ik nodig heb en wegwezen. Als ik zin heb om kleren te kopen moet dat ook niet van het getreuzel zijn. Als ik hier de Douglas binnenstap dan word ik al moe. De klanten uit deze omgeving (ja Douglas hier heeft zijn eigen kring klanten) staan daar maar te miepen en laten zich vanalles aansmeren. Ik ga echt alleen maar om te kopen wat er thuis op is, afrekenen en wegwezen. Dat duurt dan een uur, waarom? Al het personeel is echt bezig al die vrouwen bij te staan die daar bijna wekelijks komen. Ik 'vraag me dan echt af of ze niets beters te doen hebben.
Zit net te bedenken ... grote voordeel is ook dat we wel eens korte vakanties inlassen voor ons 2, ik hoef geen vrij te vragen of als zelfstandig onderneemster me 10 slagen in de ronde te werken om alles af te handelen om een paar dagen weg te kunnen. Ik heb 2 grote kinderen 18 en 17 en een kleinere van 11, dus de groten zorgen in die tijd dat wij er niet zijn voor de jongste.
Ik ben er helemaal aan gewend en eerlijk gezegd heb ik helemaal geen tijd om nog ergens anders te gaan werken.
Ik maak er wel eens grapjes over hoor in de trant van "luxe went snel". Dat is ook wel een beetje zo, maar ik gedraag me niet zo.
vrijdag 23 oktober 2009 om 13:16
quote:nologoes schreef op 22 oktober 2009 @ 19:26:
Maar hoe meer de mogelijkheid om te stoppen in zicht komt, hoe meer ik me afvraag; als geld geen issue zou zijn, zou ik dan nog vol overgave 40, 60 uur per week buitenshuis werken?
Ik neig ernaar hetzelfde te doen als jij. Hoelang into de relatie heb je de stap gewaagd? Heb je er een termijn voor genomen? En welke bezigheden heb je nu vooral?
Dank voor je reactie, blijkbaar ben dus ik toch zo'n miep die wil horen dat ze niet gek is.
Haha, het klinkt een beetje alsof je de loterij hebt gewonnen Ik begrijp dat, als je partner zo veel geld heeft, de gedachte bij je opkomt: wat als ik nooit meer zou hoeven te werken? Veel geld heeft dat effect op mensen, dat is de menselijke aard, denk ik.
Ik denk dat geld altijd een issue is. Ook (of misschien wel juist )als je er bergen van hebt. Als je partner jou gaat onderhouden, krijg jij dan ook zeggenschap over zijn kapitaal en over belangrijke financiële beslissingen? Waar hij in belegt bijvoorbeeld? Als het geld dan van jullie beiden is, lijkt me dat wel logisch.
En wat doe je als hij op een dag zijn kapitaal en/of inkomen kwijtraakt? Het gebeurt, zoals we nu overal in het nieuws kunnen zien. Het is misschien niet waarschijnlijk, maar ook niet onmogelijk. Hoe zie je de toekomst voor je? Zoals bij MrsPositive?
Ze schrijft dat luxe went, en dat is een waarheid als een koe. Als je eenmaal een bepaalde levensstijl gewend bent, is het heel moeilijk om die uit vrije keuze weer op te geven. Bijvoorbeeld als je de relatie zou willen beëindigen. Hoe zie je het voor je, als je over een jaar of 10/15 anders tegen je relatie aankijkt maar inmiddels aan het grote geld gewend bent? Zou het je beslissingen beïnvloeden? Als het betekent dat je dan weer teruggaat naar je oude levensstijl - of waarschijnlijk een stuk minder omdat je op de arbeidsmarkt inmiddels veel minder waard bent?
"Geld speelt geen rol" is onzin. Geld speelt altijd een rol.
Sorry dat ik een tegengeluid laat horen, maar ik vind wel dat je gek bent als je je financiële onafhankelijkheid die je hebt opgebouwd met 25 jaar hard werken opgeeft voor een vent.
Maar hoe meer de mogelijkheid om te stoppen in zicht komt, hoe meer ik me afvraag; als geld geen issue zou zijn, zou ik dan nog vol overgave 40, 60 uur per week buitenshuis werken?
Ik neig ernaar hetzelfde te doen als jij. Hoelang into de relatie heb je de stap gewaagd? Heb je er een termijn voor genomen? En welke bezigheden heb je nu vooral?
Dank voor je reactie, blijkbaar ben dus ik toch zo'n miep die wil horen dat ze niet gek is.
Haha, het klinkt een beetje alsof je de loterij hebt gewonnen Ik begrijp dat, als je partner zo veel geld heeft, de gedachte bij je opkomt: wat als ik nooit meer zou hoeven te werken? Veel geld heeft dat effect op mensen, dat is de menselijke aard, denk ik.
Ik denk dat geld altijd een issue is. Ook (of misschien wel juist )als je er bergen van hebt. Als je partner jou gaat onderhouden, krijg jij dan ook zeggenschap over zijn kapitaal en over belangrijke financiële beslissingen? Waar hij in belegt bijvoorbeeld? Als het geld dan van jullie beiden is, lijkt me dat wel logisch.
En wat doe je als hij op een dag zijn kapitaal en/of inkomen kwijtraakt? Het gebeurt, zoals we nu overal in het nieuws kunnen zien. Het is misschien niet waarschijnlijk, maar ook niet onmogelijk. Hoe zie je de toekomst voor je? Zoals bij MrsPositive?
Ze schrijft dat luxe went, en dat is een waarheid als een koe. Als je eenmaal een bepaalde levensstijl gewend bent, is het heel moeilijk om die uit vrije keuze weer op te geven. Bijvoorbeeld als je de relatie zou willen beëindigen. Hoe zie je het voor je, als je over een jaar of 10/15 anders tegen je relatie aankijkt maar inmiddels aan het grote geld gewend bent? Zou het je beslissingen beïnvloeden? Als het betekent dat je dan weer teruggaat naar je oude levensstijl - of waarschijnlijk een stuk minder omdat je op de arbeidsmarkt inmiddels veel minder waard bent?
"Geld speelt geen rol" is onzin. Geld speelt altijd een rol.
Sorry dat ik een tegengeluid laat horen, maar ik vind wel dat je gek bent als je je financiële onafhankelijkheid die je hebt opgebouwd met 25 jaar hard werken opgeeft voor een vent.
Ga in therapie!
vrijdag 23 oktober 2009 om 13:19
quote:mrspositive schreef op 23 oktober 2009 @ 07:48:
Ik zou wel mogen werken hoor, het is niet zo dat lief mij zegt helemaal niet meer te mogen werken, maar dan beetje normaal. 20 uur of zo, hij wil samen ook leuke dingen blijven doen. Dus je mag wel werken, maar niet meer dan 20 uur (behalve dan voor hem)?
Ik zou wel mogen werken hoor, het is niet zo dat lief mij zegt helemaal niet meer te mogen werken, maar dan beetje normaal. 20 uur of zo, hij wil samen ook leuke dingen blijven doen. Dus je mag wel werken, maar niet meer dan 20 uur (behalve dan voor hem)?
Ga in therapie!
vrijdag 23 oktober 2009 om 14:32
vrijdag 23 oktober 2009 om 14:54
Nee, dat kan ik me voorstellen Maar als ik het goed begrijp, zou je partner er dus geen bezwaar tegen hebben als jij fulltime zou willen werken? Omdat je het hebt over "mogen werken". Dat klinkt mij een beetje in de oren alsof hij dat bepaalt. Net als dat jij zou zeggen "hij mag gaan golfen". Dat impliceert toch dat jij het ook zou kunnen verbieden
Ga in therapie!
zaterdag 24 oktober 2009 om 12:16
"mogen werken" klinkt als ... hij bepaalt, ja, ok. Nee, ik bepaal zelf, maar overleg wel dingen, net zoals hij dat doet. Tuurlijk moet ik doen wat mij gelukkig maakt en waar ik plezier in heb, dat maakt hem ook gelukkig. Zoals ik het nu heb ingedeeld en zoals ik nu leef maakt mij gelukkig en heb ik plezier en samen hebben we veel plezier en zijn we gelukkig. Wat wil je nog meer.
En euh... ik zou nooit zeggen " hij mag gaan golfen" hahaha...nee hoor!
En euh... ik zou nooit zeggen " hij mag gaan golfen" hahaha...nee hoor!
zaterdag 24 oktober 2009 om 16:32
Bij ons gaat het geld niet op 1 grote hoop. We storten van ons salaris een x-bedrag voor de vaste lasten op de gezamenlijke rekening. Boodschappen worden hier 2x per week gedaan. Op de zaterdag betaal ik, en doordeweeks betaalt mijn vriend de boodschappen.
Verder storten we dan ieder nog wat we kunnen missen naar de gezamelijke spaar rekening. Ik krijg geen huishoudgeld en hij krijgt geen zakgeld. Wat we overhouden van ons salaris gaat op aan onze benzine kosten (2 auto's), zorgverzekering, kleding voor jezelf etc.
En momenteel geven we steeds minder en minder uit. Komt een kindje aan en we gaan straks minder verdienen omdat we in gaan leveren (dus tja het kan nooit kwaad om dan van te voren al te gaan besparen)
Verder storten we dan ieder nog wat we kunnen missen naar de gezamelijke spaar rekening. Ik krijg geen huishoudgeld en hij krijgt geen zakgeld. Wat we overhouden van ons salaris gaat op aan onze benzine kosten (2 auto's), zorgverzekering, kleding voor jezelf etc.
En momenteel geven we steeds minder en minder uit. Komt een kindje aan en we gaan straks minder verdienen omdat we in gaan leveren (dus tja het kan nooit kwaad om dan van te voren al te gaan besparen)
