Gezondheid
alle pijlers
Lichaam heelt niet (goed)
zaterdag 14 december 2019 om 23:24
Hoi,
Zeven maanden geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. We zijn nu vier maanden officieel gescheiden. Ik weet niet in hoeverre dit relevant is, maar aangezien dit probleem rond dezelfde tijd begonnen is zou dit mee kunnen spelen.
Wat ik merk is dat mijn lichaam zichzelf (sindsdien) niet (goed) meer heelt. Blauwe plekken gaan niet weg, het duurt weken voordat kleine wondjes dicht zijn en daarna blijven het gevoelige plekken, ik heb vlak voor de break up mijn middenvoetsbeentje in m’n linkervoet gebroken, dit was volgens het ziekenhuis een hele nette breuk (waar 6-8 weken hersteltijd voor staat) en ik heb er nu -ondanks meerdere keren fysiotherapie- nog steeds flink last van, en het klinkt misschien vreemd maar de nagels van de twee tenen waar de breuk zich tussen bevindt groeien ook niet meer.
Ik geloof er wel in dat je psyche van grote invloed kan zijn op je fysieke gezondheid (net als dat stress mij bij garant staat voor maagpijn), maar ik kan me ook voorstellen dat dit te maken zou kunnen hebben met een vitamine- of mineralentekort? Ik volg een vrij streng dieet, dus mogelijk mis ik daarin bepaalde stoffen.
Het voelt niet belangrijk genoeg voor een bezoek aan de huisarts, maar ik vind het wel vreemd. Herkenbaar voor iemand hier?
Zeven maanden geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. We zijn nu vier maanden officieel gescheiden. Ik weet niet in hoeverre dit relevant is, maar aangezien dit probleem rond dezelfde tijd begonnen is zou dit mee kunnen spelen.
Wat ik merk is dat mijn lichaam zichzelf (sindsdien) niet (goed) meer heelt. Blauwe plekken gaan niet weg, het duurt weken voordat kleine wondjes dicht zijn en daarna blijven het gevoelige plekken, ik heb vlak voor de break up mijn middenvoetsbeentje in m’n linkervoet gebroken, dit was volgens het ziekenhuis een hele nette breuk (waar 6-8 weken hersteltijd voor staat) en ik heb er nu -ondanks meerdere keren fysiotherapie- nog steeds flink last van, en het klinkt misschien vreemd maar de nagels van de twee tenen waar de breuk zich tussen bevindt groeien ook niet meer.
Ik geloof er wel in dat je psyche van grote invloed kan zijn op je fysieke gezondheid (net als dat stress mij bij garant staat voor maagpijn), maar ik kan me ook voorstellen dat dit te maken zou kunnen hebben met een vitamine- of mineralentekort? Ik volg een vrij streng dieet, dus mogelijk mis ik daarin bepaalde stoffen.
Het voelt niet belangrijk genoeg voor een bezoek aan de huisarts, maar ik vind het wel vreemd. Herkenbaar voor iemand hier?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zondag 15 december 2019 om 11:14
nee dat maakt niks uitmcsteamy schreef: ↑15-12-2019 11:10Dat wil ik ook zeker. Daarom de therapie. Maar dat betekent niet dat mijn behoefte aan externe validatie ineens niet meer bestaat. Die dus de drijfveer is achter dit specifieke stuk. En ervoor zorgt dat ik mijn zelfwaarde laat afhangen van die bevestiging.
Overigens ben ik een vrouw, mocht dat uitmaken.
zondag 15 december 2019 om 11:18
hamerhaai schreef: ↑15-12-2019 11:09Je bent echt goed bezig. Je herkent en erkent dat je een eetstoornis hebt. Je zegt dat je een te laag gewicht hebt, maar dat je zelf liever nog meer wit afvallen. Je kan de cirkelberedenering opnoemen.
Dat is stap 1.
Nu komt de moeilijkste stap, en dat is veranderen. Je relatie met eten en voeding moet veranderd worden. Werken aan je zelfbeeld. Geluk zit echt niet in die paar kilo's meer of minder. Dat je niet overal de controle over kunt hebben. Dat deze controle je juist helemaal geen rust geven, want je bent druk bezig om alles maar onder controle te houden.
Dit verander je niet zo maar. Heel goed dat je hulp gevraagd hebt. Je hebt die hulp ook echt nodig. En geloof me, de "professional" de mensen die er voor doorgeleerd hebben weten echt veel beter hoe een lichaam en geest functioneren dan jij. Los laten en veranderen is zo ontzettend moeilijk. Maar ook jij hebt bent een gewoon mens, en al die biologische, fysiologische en psychologische wetten gelden dan ook echt voor jou. Geef het een kans. Het zal niet makkelijk zijn, maar dat is jou leven nu ook niet.
Dankjewel. Lieve post. Ik geef het zeker een kans. Ik heb hulp gevraagd juist omdat ik wil veranderen. Omdat ik tevreden wil zijn. Niet meer zo bezig wil zijn met anderen, met eten, met m’n uiterlijk. En ik zal er ook alles voor doen. Maar ik maak me wel zorgen om m’n lichaam nu. Ik ben hooguit 2x per jaar ongesteld en nu al zeker een jaar niet meer ongesteld geweest en uit gynaecologisch onderzoek kwam niets, hormoonwaarden zijn goed, etc. Ik heb soms enorme maagpijn, maar uit de gastroscopie kwam niets. En nu blauwe plekken die niet weggaan, m’n voet die niet heelt. Als ik het zo opsom is het toch best zorgwekkend. En dit eetpatroon heb ik pas een maand of zes, een jaar geleden woog ik 8 kg meer dan nu en waren deze (eet-/controle)problemen een stuk minder aanwezig.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zondag 15 december 2019 om 11:20
Heel goed van je dat je hulp heb gezocht.
Ik lees dat je in de tussentijd je dieet niet kan aanpassen. Ik snap dat dat lastig is. Maar je gezondheid wordt wel slechter. Zou je in de tussentijd niet met een diëtist een dieet kunnen bedenken waarbij je alles nog niet omgooit, maar waarbij je al wel meer voedingsstoffen binnenkrijgt? Als een soort overbrugging van de wachttijd?
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zondag 15 december 2019 om 11:54
Er is nogal wat veranderd in jouw leven het afgelopen jaar, en het meeste zonder dat je daar zelf met overtuiging voor koos. Nogal wiedes dat je het gevoel had dat je de controle over jouw leven compleet kwijt was.
En ook best logisch dat je dat nu bent gaan compenseren door de controle over jouw dieet te nemen, want dat is hoe mensen met een eetstoornis dit soort gevoelens compenseren. Eten is ten slotte iets waar niemand tussen kan komen, want alleen jij bepaalt wat jij in jouw lichaam stopt.
Maar het is ook vreselijk destructief. Jouw lijf protesteert nu heel erg luid en geeft hele heldere signalen af dat het aan het aftakelen is. Als jij zo door gaat, dan komt dat moment van samen eten met jouw kind misschien niet eens meer.
In plaats van de controle te pakken op gewicht en dieet, kun je ook de controle pakken op gezondheid, gezonde voeding en een toekomst samen met jouw kind.
Dat wil je (nog) niet, want je hebt jezelf aangepraat dat jij nu nog niks kunt veranderen. Dat is natuurlijk onzin, want tot een half jaar geleden deed je dat ook. Het heeft dus niets met kunnen te maken, maar alles met willen. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het simpel is, want een eetstoornis wordt niet voor niks een stoornis genoemd.
Maar ik wat ik wel wil zeggen, is dat jij sterker bent dan jij jezelf nu aanpraat. Als je mentaal sterk genoeg bent om jezelf met zelf opgelegde regels totaal de vernieling in te helpen, dan ben je ook sterk genoeg om jezelf met nieuwe zelf opgelegde regels daar weer bovenop te helpen. Je moet alleen andere prioriteiten gaan stellen. Is aantrekkelijk zijn echt zoveel belangrijker voor je dan er in de toekomst altijd voor jouw kind kunnen zijn?
En ook best logisch dat je dat nu bent gaan compenseren door de controle over jouw dieet te nemen, want dat is hoe mensen met een eetstoornis dit soort gevoelens compenseren. Eten is ten slotte iets waar niemand tussen kan komen, want alleen jij bepaalt wat jij in jouw lichaam stopt.
Maar het is ook vreselijk destructief. Jouw lijf protesteert nu heel erg luid en geeft hele heldere signalen af dat het aan het aftakelen is. Als jij zo door gaat, dan komt dat moment van samen eten met jouw kind misschien niet eens meer.
In plaats van de controle te pakken op gewicht en dieet, kun je ook de controle pakken op gezondheid, gezonde voeding en een toekomst samen met jouw kind.
Dat wil je (nog) niet, want je hebt jezelf aangepraat dat jij nu nog niks kunt veranderen. Dat is natuurlijk onzin, want tot een half jaar geleden deed je dat ook. Het heeft dus niets met kunnen te maken, maar alles met willen. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het simpel is, want een eetstoornis wordt niet voor niks een stoornis genoemd.
Maar ik wat ik wel wil zeggen, is dat jij sterker bent dan jij jezelf nu aanpraat. Als je mentaal sterk genoeg bent om jezelf met zelf opgelegde regels totaal de vernieling in te helpen, dan ben je ook sterk genoeg om jezelf met nieuwe zelf opgelegde regels daar weer bovenop te helpen. Je moet alleen andere prioriteiten gaan stellen. Is aantrekkelijk zijn echt zoveel belangrijker voor je dan er in de toekomst altijd voor jouw kind kunnen zijn?
zondag 15 december 2019 om 12:14
Holy shit. Ik geloof dat ik harder schrik dan jij, het lijkt wel alsof je het bagatelliseert. Je hebt een enorm destructieve controledwang. Je wilt er alles aan doen. En toch doe je het niet want er zit een belemmering. Ik hoop dat je die snel uit de weg weet te ruimen. Zowel voor jezelf als voor je kindje. Die heeft een gezonde moeder nodig die een gezond voorbeeld geeft. Je wilt het patroon toch niet wéér herhalen?mcsteamy schreef: ↑15-12-2019 11:18Dankjewel. Lieve post. Ik geef het zeker een kans. Ik heb hulp gevraagd juist omdat ik wil veranderen. Omdat ik tevreden wil zijn. Niet meer zo bezig wil zijn met anderen, met eten, met m’n uiterlijk. En ik zal er ook alles voor doen. Maar ik maak me wel zorgen om m’n lichaam nu. Ik ben hooguit 2x per jaar ongesteld en nu al zeker een jaar niet meer ongesteld geweest en uit gynaecologisch onderzoek kwam niets, hormoonwaarden zijn goed, etc. Ik heb soms enorme maagpijn, maar uit de gastroscopie kwam niets. En nu blauwe plekken die niet weggaan, m’n voet die niet heelt. Als ik het zo opsom is het toch best zorgwekkend. En dit eetpatroon heb ik pas een maand of zes, een jaar geleden woog ik 8 kg meer dan nu en waren deze (eet-/controle)problemen een stuk minder aanwezig.
zondag 15 december 2019 om 13:23
Mermedina schreef: ↑15-12-2019 12:14Holy shit. Ik geloof dat ik harder schrik dan jij, het lijkt wel alsof je het bagatelliseert. Je hebt een enorm destructieve controledwang. Je wilt er alles aan doen. En toch doe je het niet want er zit een belemmering. Ik hoop dat je die snel uit de weg weet te ruimen. Zowel voor jezelf als voor je kindje. Die heeft een gezonde moeder nodig die een gezond voorbeeld geeft. Je wilt het patroon toch niet wéér herhalen?
Het voelt niet als bagatelliseren. Naar mijn idee valt het ook mee. Ik voel me verder prima, ik werk, ik doe m’n huishouden, ik slaap goed. En ik heb dus het idee dat het niet direct iets te maken heeft met m’n eetpatroon, omdat (een deel van) deze lichamelijke klachten al (veel) langer spelen. Maar de huisarts ziet geen directe reden voor zorgen en stuurt me weg (want geen resultaten uit alle onderzoeken).
En natuurlijk wil ik dat niet. Daarom trek ik juist aan de bel.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zondag 15 december 2019 om 13:53
Echt, het is goed dat je aan de bel trekt en op de wachtlijst voor hulp staat. Hartstikke goed!mcsteamy schreef: ↑15-12-2019 13:23Het voelt niet als bagatelliseren. Naar mijn idee valt het ook mee. Ik voel me verder prima, ik werk, ik doe m’n huishouden, ik slaap goed. En ik heb dus het idee dat het niet direct iets te maken heeft met m’n eetpatroon, omdat (een deel van) deze lichamelijke klachten al (veel) langer spelen. Maar de huisarts ziet geen directe reden voor zorgen en stuurt me weg (want geen resultaten uit alle onderzoeken).
En natuurlijk wil ik dat niet. Daarom trek ik juist aan de bel.
Maar de dingen die je beschrijft zijn echt niet normaal. Blauwe plekken trekken niet weg. Kleine wondjes helen pas na weken en blijven gevoelig. De breuk herstelt niet goed. Nagels groeien niet. Je weegt te weinig. Je bent al een jaar niet meer ongesteld geweest. Maagpijn.
Geen van deze dingen is normaal en gezond (sterker nog, ik vind het stuk voor stuk alarmbellen) en dan schrijf je nog dat je het vindt meevallen en je voelt je verder prima?
Het kan best zijn dat het niet alleen door je eetstijl komt, mogelijk zijn er ook wel andere factoren die het mede veroorzaken. Maar goede brandstof is zo belangrijk voor je lichaam...
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zondag 15 december 2019 om 15:23
Ja, bloedonderzoek (algemeen), gastroscopie (maag) en echo en bloedonderzoek in het ziekenhuis (menstruatie/gynaecologie). Vandaar dat ik in mijn OP ook aangaf dat mijn psychisch bijzonder zware jaar hier misschien aan bijdraagt.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zondag 15 december 2019 om 18:07
Oh lieve TO ik schrik hier echt heel erg van. Als je er middenin zit zie je het misschien anders maar bij mij gaan alle alarmbellen af als ik lees wat je schrijft. 8 kilo afvallen is veel, en ergens eerder schreef je dat je in kilo's te weinig weegt. Dit in combinatie met je symptomen doet me vermoeden dat je nu ondergewicht hebt, kan dat kloppen?mcsteamy schreef: ↑15-12-2019 11:18Maar ik maak me wel zorgen om m’n lichaam nu. Ik ben hooguit 2x per jaar ongesteld en nu al zeker een jaar niet meer ongesteld geweest en uit gynaecologisch onderzoek kwam niets, hormoonwaarden zijn goed, etc. Ik heb soms enorme maagpijn, maar uit de gastroscopie kwam niets. En nu blauwe plekken die niet weggaan, m’n voet die niet heelt. Als ik het zo opsom is het toch best zorgwekkend. En dit eetpatroon heb ik pas een maand of zes, een jaar geleden woog ik 8 kg meer dan nu en waren deze (eet-/controle)problemen een stuk minder aanwezig.
Ik bedoel dit écht niet als aanval, maar ik wil je iets vertellen. Ik ben opgegroeid met een moeder met een eetstoornis en ondergewicht en wat was dat moeilijk. Zij dacht dat we het niet merkten, maar natuurlijk merkten we het wel. En net als jij: haar lijf protesteerde altijd. Langzaam genezen, bij een griepje direct uitdrogen, dat soort dingen.
En ja dit bracht ze op haar kinderen over, echt zonder het te willen maar het gebeurt gewoon. Gevolg: 2 kinderen die ook een verstoorde relatie met eten hebben/hadden.
Zoek hulp mop, echt zoek serieus hulp. En ik weet dat het afschuwelijk moeilijk en eng is om die zekerheid van een eetstoornis los te laten. Maar denk ook aan je kind, want misschien is hij nu nog te jong maar hij gaat dit mee krijgen en ik geloof nooit dat je dat wil.
zondag 15 december 2019 om 19:16
zondag 15 december 2019 om 19:51
ClumsyNinja schreef: ↑15-12-2019 18:07Oh lieve TO ik schrik hier echt heel erg van. Als je er middenin zit zie je het misschien anders maar bij mij gaan alle alarmbellen af als ik lees wat je schrijft. 8 kilo afvallen is veel, en ergens eerder schreef je dat je in kilo's te weinig weegt. Dit in combinatie met je symptomen doet me vermoeden dat je nu ondergewicht hebt, kan dat kloppen?
Ik bedoel dit écht niet als aanval, maar ik wil je iets vertellen. Ik ben opgegroeid met een moeder met een eetstoornis en ondergewicht en wat was dat moeilijk. Zij dacht dat we het niet merkten, maar natuurlijk merkten we het wel. En net als jij: haar lijf protesteerde altijd. Langzaam genezen, bij een griepje direct uitdrogen, dat soort dingen.
En ja dit bracht ze op haar kinderen over, echt zonder het te willen maar het gebeurt gewoon. Gevolg: 2 kinderen die ook een verstoorde relatie met eten hebben/hadden.
Zoek hulp mop, echt zoek serieus hulp. En ik weet dat het afschuwelijk moeilijk en eng is om die zekerheid van een eetstoornis los te laten. Maar denk ook aan je kind, want misschien is hij nu nog te jong maar hij gaat dit mee krijgen en ik geloof nooit dat je dat wil.
Nee, ik heb geen ondergewicht. 65 kg bij 1.83m.
En ik voel me niet aangevallen, geen zorgen. Ik weet dat ik een eetstoornis heb en ik krijg (binnenkort) ook hulp. Het laatste wat ik wil is dit nog een generatie voortzetten (heb dit zelf ook bij mijn moeder gezien).
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
donderdag 26 december 2019 om 20:01
Korte update: huisarts maakt zich geen zorgen om m’n eetpatroon. Hooguit een licht calorietekort, maar ik krijg wel de juiste/benodigde voedingsstoffen binnen, dus dat is fijn. Veel groente en fruit, eiwitten, etc. Ze laat wel bloedonderzoek doen, voor de zekerheid (en mijn geruststelling, gok ik). Dus morgenochtend bloedprikken.
Ze maakt zich wél zorgen om m’n voet. Na zeven maanden zou ik niet meer zo beperkt moeten zijn (niet op blote voeten kunnen lopen zonder pijn, niet kunnen autorijden zonder pijn, niet kunnen sporten, etc.), dus ik moet weer een foto laten maken and we’ll take it from there.
To be continued
Ze maakt zich wél zorgen om m’n voet. Na zeven maanden zou ik niet meer zo beperkt moeten zijn (niet op blote voeten kunnen lopen zonder pijn, niet kunnen autorijden zonder pijn, niet kunnen sporten, etc.), dus ik moet weer een foto laten maken and we’ll take it from there.
To be continued
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
