Kinderen
alle pijlers
Zoontje heeft misschien autisme
donderdag 1 juli 2021 om 21:04
Graag zou ik even mijn hart willen luchten en tips/ervaringen willen lezen.
Ons zoontje is bijna 5 jaar en eigenlijk hebben man en ik al vanaf snel na zijn geboorte het gevoel gehad dat er 'iets' is met ons zoontje.
Hij heeft veel gehuild, heel veel frustraties bij hem, veel hoofdbonken.
Vanaf 2 jaar het traject in bij Kentalis ivm amper taal laten horen en vanaf 2,5 jaar tot ruim zijn vierde daar op de vroegbehandeling ivm TOS (taalontwikkelingsstoornis).
Inmiddels al verschillende keren hulp gezocht ivm de grote moeite die we hadden met zijn gedrag en hoe we goed konden opvoeden: hulp van het CJB, hulp van een gezinscoach via Kentalis, een fysiotherapeut via Kentalis, later een gezinscoach aan huis. En nu naar de ADHD poli bij een kinderarts, omdat wij dachten dat hij wel eens ADHD zou kunnen hebben.
Mijn man zegt al jaren dat het hem niet zou verbazen als hij autisme zou hebben, ik kon me daar niet zoveel bij voorstellen, want ik was ervan overtuigd dat alle mensen met autisme moeite hebben met sociaal contact.
En als er iets is dat ons zoontje heel veel doet is het contact zoeken, met ons, familie en vrienden, maar ook met vreemden. Soms juist wel heel erg vrij.
Ook in zijn klas maakt hij veel contact, veel vriendjes en vriendinnetjes die graag met hem spelen.
Maar vandaag dus het gesprek met de kinderarts en zij gaf aan dat ze toch wel heel veel kenmerken bij hem ziet die kunnen wijzen op ASS, maar zeker ook op ADHD. Zij stelde voor om verder diagnostiek te laten doen via een kinderpsycholoog om vooral te achterhalen waar de hulpvraag nu vooral ligt. En dan daarop volgend ook therapie/behandeling/hulp voor hem en voor ons.
En tja...nu ligt iedereen hier te slapen en daalt het bij mij in.
Het komt ook weer niet als donderslag bij heldere hemel en het veranderd natuurlijk ook niets aan hoe/wie hij is en hoeveel we van hem houden.
Maar poe hee, wat staat ons nog te wachten?! Ik weet het niet en dat maakt me toch verdrietig.
Ons zoontje is bijna 5 jaar en eigenlijk hebben man en ik al vanaf snel na zijn geboorte het gevoel gehad dat er 'iets' is met ons zoontje.
Hij heeft veel gehuild, heel veel frustraties bij hem, veel hoofdbonken.
Vanaf 2 jaar het traject in bij Kentalis ivm amper taal laten horen en vanaf 2,5 jaar tot ruim zijn vierde daar op de vroegbehandeling ivm TOS (taalontwikkelingsstoornis).
Inmiddels al verschillende keren hulp gezocht ivm de grote moeite die we hadden met zijn gedrag en hoe we goed konden opvoeden: hulp van het CJB, hulp van een gezinscoach via Kentalis, een fysiotherapeut via Kentalis, later een gezinscoach aan huis. En nu naar de ADHD poli bij een kinderarts, omdat wij dachten dat hij wel eens ADHD zou kunnen hebben.
Mijn man zegt al jaren dat het hem niet zou verbazen als hij autisme zou hebben, ik kon me daar niet zoveel bij voorstellen, want ik was ervan overtuigd dat alle mensen met autisme moeite hebben met sociaal contact.
En als er iets is dat ons zoontje heel veel doet is het contact zoeken, met ons, familie en vrienden, maar ook met vreemden. Soms juist wel heel erg vrij.
Ook in zijn klas maakt hij veel contact, veel vriendjes en vriendinnetjes die graag met hem spelen.
Maar vandaag dus het gesprek met de kinderarts en zij gaf aan dat ze toch wel heel veel kenmerken bij hem ziet die kunnen wijzen op ASS, maar zeker ook op ADHD. Zij stelde voor om verder diagnostiek te laten doen via een kinderpsycholoog om vooral te achterhalen waar de hulpvraag nu vooral ligt. En dan daarop volgend ook therapie/behandeling/hulp voor hem en voor ons.
En tja...nu ligt iedereen hier te slapen en daalt het bij mij in.
Het komt ook weer niet als donderslag bij heldere hemel en het veranderd natuurlijk ook niets aan hoe/wie hij is en hoeveel we van hem houden.
Maar poe hee, wat staat ons nog te wachten?! Ik weet het niet en dat maakt me toch verdrietig.
vrijdag 2 juli 2021 om 01:03
eenhoornn schreef: ↑01-07-2021 21:04En tja...nu ligt iedereen hier te slapen en daalt het bij mij in.
Het komt ook weer niet als donderslag bij heldere hemel en het veranderd natuurlijk ook niets aan hoe/wie hij is en hoeveel we van hem houden.
Maar poe hee, wat staat ons nog te wachten?! Ik weet het niet en dat maakt me toch verdrietig.
Goed dat jullie help hebben gezocht.
vrijdag 2 juli 2021 om 01:04
Dit.
Hoewel een ander woord misschien passender zou zijn, ben ik toch ‘blij’ dat mijn zoon de diagnose autisme kreeg en daardoor betere begeleiding/hulp.
vrijdag 2 juli 2021 om 03:14
Mijn dochter 14 heeft autisme kwamen we in groep 8 achter. Ze huilde als baby nooit en alles hing altijd goed tot oke tot de middelbare nu 3 mavo en blijven zitten waarschijnlijk. Ieder kind is anders. Ik heb nooit gedacht ze is anders. Ze was vooral zichzelf. Maak je geen zorgen over labels en volg je hart. Structuur regelmatig en reinheid is belangrijk maar laat je niet gek maken over de stigma’s die kleven aan autisme. Ik heb een psychologisch onderzoek laten doen en daarna wetenschappelijk waar de diagnose werd gesteld. Diagnose zegt ook niet alles. Juiste hulp als het nodig is wel en psycho educatie voor jou als ouder om
ermee om te gaan. Ik heb veel losgelaten over hoe ik opvoeding zie als wat heeft mijn dochter nodig en hoe geef ik dat haar
ermee om te gaan. Ik heb veel losgelaten over hoe ik opvoeding zie als wat heeft mijn dochter nodig en hoe geef ik dat haar
vrijdag 2 juli 2021 om 03:27
In al de jaren hulp( Tom cursus (theorie off mind, creatieve therapie en ambulant begeleider) een jaar niks nu vastgelopen op school met covid en online lessen leerplichtambtenaar e.d. Wat ik los laat. Eigen verantwoordelijkheid ook leren. Is blijven zitten misschien voor haar het beste wat haar kan overkomen geen examens nu. Er is bij ons nooit medicatie ter sprake gekomen. Nu via de jeugdarts vanuit school een nieuw traject opgestart en nog .9 weken wachttijd dus ze blijft op deze school met in achterhoofd speciaal onderwijs voor kinderen met autisme. Voor mij is belangrijk dat ze zelf inzicht ontwikkeld en ik sta haar bij ongeacht het tempo. Mijn omgeving is hier anders is vind het lastig (opa oma mijn broertjes en zusje) contact maken werkt anders en ze is puber heel opstandig en staat niet open voor verandering suggesties en huiswerk maken en plannen. Het hoort er bij ik kijk uit naar volgend jaar waar het hopelijk minder moeizaam gaat en met meer begeleiding en minder zelfredzaam en verantwoordelijkheid hebben het plannen en overzicht houden beter gaat zodat er meer ruimte is voor bv sociaal contact en extra activiteiten want met prikkrlverwerking moet ik rekening houden. Alles hetzelfde iedere dag en liefste geen vakantie (op vakantie gaan) sls het aan haar ligt
vrijdag 2 juli 2021 om 06:01
Ik heb in bijna 19 jaar nog niet ondervonden welke deuren dicht zijn gegooid wegens deze diagnose, of dat het stempeltje niet rooskleurig zou zijn. Integendeel, zonder stempeltje waren mijn zoon en dochter nooit gekomen waar ze nu zijn.Mirandaaatje_86 schreef: ↑02-07-2021 00:46Gewoon geldklopperij.
Ik heb weleens voor de gein bekijken wat Kentalis rekent voor testen, dagbehandeling ect... gewoon 40k aan zorgkosten voor 1jaar.
Autisme is onderzocht door karakter. Ik kan mij niet vinden, hoe jullie het testen omschrijven. Uren lang...
Uiteraard hebben wij en school ook wat papier werk moeten invullen.
Maar Karakter oordeelt op locatie. Je kunt dan onmogelijk een totaal beeld hebben van een kind.
Doordat stempeltje. Moest hij weg van cluster 2 school. Krijg je een HIA gesprek, met mensen die weer alleen maar oordelen op cijfers en verslagen.
Moest naar een cluster 4 , met alleen extreme gevallen. Dit resulteerde uiteindelijk in 3 jaar geen onderwijs.
Zo’n stempeltje is echt niet rooskleurig. Gooit ook heel wat deuren dicht.
Welke deuren zouden er dicht gegooid moeten worden dan?
Mijn zoon is begonnen op cluster 4, vanuit het medisch kinderdagverblijf waar hij heen ging, maar we kregen al binnen een paar weken te horen dat hij veel beter op zijn plek zou zijn op het regulier.
Het is natuurlijk doodzonde dat jullie deze ervaring hebben, maar zoals je leest is dat niet de normale gang van zaken. Je kunt laten herdiagnosticeren. Hebben wij ook gedaan omdat de oorspronkelijke diagnose, op 3-jarige leeftijd niet meer bleek te passen toen hij ouder werd. Hij is van pdd-nos naar Asperger gegaan, dat onderscheid werd toen nog gemaakt.
Mijn zus was ook altijd die mening toegedaan en liet mede daarom haar kind niet testen. Ze waren nota bene beide psycholoog maar zagen niet wat er voor hun neus met hun kind aan de hand was. School trok aan de bel, familie trok aan de bel, maar nee, autisme, dat was nicht im frage hoor. Er is pas getest toen het kind volledig vastliep op allerlei gebieden, doodongelukkig was en dreigde met zelfmoord. Terwijl iedereen zag dat het niet goed ging.
vrijdag 2 juli 2021 om 07:50
En dit.Wissewis schreef: ↑01-07-2021 23:25Opstartster ... Maak je borst dus maar nat.
Want naast het opvoeden van "een kind met een labeltje" - wat me al niet de meest simpele job ter wereld lijkt - ga je de komende 15 à 20 jaar dus ook héél vaak te maken krijgen met andere ouders en mensen die allemaal komen vertellen dat je kind helemaal geen label heeft.
Of geen label nodig heeft.
Of die continu staan zwaaien met wonder-oplossingen of mirakels die helemaal geen oplossing of mirakel blijken te zijn.
Good luck.
Het is niet zo dat als je kind eenmaal een diagnose heeft dat anderen dat ophouden met de ouder(s) de schuld te geven.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 2 juli 2021 om 07:51
Dát is pas zielig.LaFleurNoire schreef: ↑02-07-2021 06:01Ik heb in bijna 19 jaar nog niet ondervonden welke deuren dicht zijn gegooid wegens deze diagnose, of dat het stempeltje niet rooskleurig zou zijn. Integendeel, zonder stempeltje waren mijn zoon en dochter nooit gekomen waar ze nu zijn.
Welke deuren zouden er dicht gegooid moeten worden dan?
Mijn zus was ook altijd die mening toegedaan en liet mede daarom haar kind niet testen. Ze waren nota bene beide psycholoog maar zagen niet wat er voor hun neus met hun kind aan de hand was. School trok aan de bel, familie trok aan de bel, maar nee, autisme, dat was nicht im frage hoor. Er is pas getest toen het kind volledig vastliep op allerlei gebieden, doodongelukkig was en dreigde met zelfmoord. Terwijl iedereen zag dat het niet goed ging.
vrijdag 2 juli 2021 om 07:55
Zo herkenbaar.LaFleurNoire schreef: ↑01-07-2021 23:41Jazeker. Wij zaten voor zoon al in een strak autistisch stramien en werden door zijn hulpverleners de hemel ingeprezen hoe goed we het wel niet deden, maar er is ons jaren voorgehouden dat het gedrag van dochter kwam door de gezinsdynamiek. Maw, je opvoeding zorgt voor dit gedrag. Dat ze van baby af aan al verontrustende tekenen liet zien waarbij ze in een heel medisch traject kwam deed geen lichtje branden, ook niet bij een orthopedagoog waar we na veel aandringen dan toch maar naar toe mochten, terwijl de kinderarts waar ze onder behandeling was ronduit zei dat we met haar nog heel wat te stellen kregen, maar toen was ze anderhalf en echt nog te jong voor een diagnose.
Ik ben hulp gaan zoeken omdat ik er inmiddels totaal van overtuigd was dat ik echt een waardeloze opvoeder was (voornamelijk door school, maar ook door 'vriendinnen'), maar ik wilde wel dat mijn kind ook onderzocht werd (om zeker te weten dat het aan mij lag).
Vervolgens kreeg ik van de psych een bos veren in mijn reet, omdat ik ondanks alle kritiek toch was blijven doen wat het beste was voor mijn kind.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 2 juli 2021 om 07:59
Mss zijn die deuren sowieso dicht, omdat ie terecht dat stempeltje heeft.Mirandaaatje_86 schreef: ↑02-07-2021 00:46Gewoon geldklopperij.
Ik heb weleens voor de gein bekijken wat Kentalis rekent voor testen, dagbehandeling ect... gewoon 40k aan zorgkosten voor 1jaar.
Autisme is onderzocht door karakter. Ik kan mij niet vinden, hoe jullie het testen omschrijven. Uren lang...
Uiteraard hebben wij en school ook wat papier werk moeten invullen.
Maar Karakter oordeelt op locatie. Je kunt dan onmogelijk een totaal beeld hebben van een kind.
Doordat stempeltje. Moest hij weg van cluster 2 school. Krijg je een HIA gesprek, met mensen die weer alleen maar oordelen op cijfers en verslagen.
Moest naar een cluster 4 , met alleen extreme gevallen. Dit resulteerde uiteindelijk in 3 jaar geen onderwijs.
Zo’n stempeltje is echt niet rooskleurig. Gooit ook heel wat deuren dicht.
Maar ik lees bij jou vooral ontkenning van de diagnose. En dat kan, de ggz maakt ook fouten.
Het allerbelangrijkste is dat je je kind (of jezelf) herkent in de beschrijving, als dat niet zo is zou ik voor een second opinion gaan.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 2 juli 2021 om 07:59
Dat is echt zo’n naar gevoel.Solomio schreef: ↑02-07-2021 07:55Zo herkenbaar.
Ik ben hulp gaan zoeken omdat ik er inmiddels totaal van overtuigd was dat ik echt een waardeloze opvoeder was (voornamelijk door school, maar ook door 'vriendinnen'), maar ik wilde wel dat mijn kind ook onderzocht werd (om zeker te weten dat het aan mij lag).
Vervolgens kreeg ik van de psych een bos veren in mijn reet, omdat ik ondanks alle kritiek toch was blijven doen wat het beste was voor mijn kind.
vrijdag 2 juli 2021 om 08:05
Ik heb trouwens een rijbewijs, gehaald ver voordat ik de diagnose autisme kreeg, dus zonder verdere keuring.
Omdat ik zelf geen auto heb rijd ik weinig en heb ik op een gegeven moment weer een paar lessen genomen toen ik een abonnement nam op een deelauto en dus weer wat vaker zou gaan rijden.
Ik had 3 lessen afgesproken, maar na de eerste les zei de instructeur dat ik die lessen echt niet nodig had, omdat ik prima reed.
Ik weet dat iedereen denkt dat ie beter rijdt dan gemiddeld, maar ik heb dus daarin bevestiging van een heuse rij-instructeur, die zichzelf daarmee ook nog 2 rijlessen door de neus boorde.
Omdat ik zelf geen auto heb rijd ik weinig en heb ik op een gegeven moment weer een paar lessen genomen toen ik een abonnement nam op een deelauto en dus weer wat vaker zou gaan rijden.
Ik had 3 lessen afgesproken, maar na de eerste les zei de instructeur dat ik die lessen echt niet nodig had, omdat ik prima reed.
Ik weet dat iedereen denkt dat ie beter rijdt dan gemiddeld, maar ik heb dus daarin bevestiging van een heuse rij-instructeur, die zichzelf daarmee ook nog 2 rijlessen door de neus boorde.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 2 juli 2021 om 08:53
Niet per se heel relevant voor dit topic, maar die keuring slaat inderdaad helemaal nergens op. Ik heb die destijds nog voor een tweede keer gehad, omdat je toen nog niet voor altijd goedgekeurd mocht worden. Gelukkig was die regelgeving net veranderd toen ik mijn tweede keuring had en ben ik toen gewoon "voorgoed" goedgekeurd. Twee keer een wereldreis naar de andere kant van het land (want CBR bepaalt waar je die keuring moet doen) en inderdaad €200,- armer voor een consult van amper 10 minuutjes waarin vragen gesteld worden die werkelijk nergens op slaan. Gelukkig is de NVA zich heel hard aan het maken voor het afschaffen hiervan.LaFleurNoire schreef: ↑01-07-2021 23:34Mijn zoon is bijna klaar voor zijn rijexamen. Omdat hij een officiële diagnose heeft moest dat op zijn gezondheidsverklaring aangekruist worden en moest hij naar een psychiater, aangewezen door het CBR om te laten beoordelen of hij wel rijgeschikt is. Hoe iemand die hem nog nooit gezien heeft en niets van hem weet dat moet beoordelen is me al een raadsel, maar hij kreeg ook nog de vraag of hij nog steeds last heeft van autisme
Hij stond binnen een kwartier weer buiten, meer dan 200 euro armer, direct aftikken (lucratieve bezigheid zo op een zaterdag trouwens…) en rijgeschikt verklaard. Is toch een wassen neus.
vrijdag 2 juli 2021 om 09:14
Ik vond de testen eerder leuk dan zwaar, ik denk dat de psycholoog meer werk had aan het uitwerken.Wissewis schreef: ↑01-07-2021 23:11Als ASS'er hoor ik het vooral mensen vertellen die duidelijk nooit een test hebben ondergaan of van dichtbij hebben gezien.
Tuurlijk dat ik voor de lol 10 à 15 jaar geleden effe 5 x 2 uur ofzo getest ben.
En nog een paar keer geïnterviewd.
En mijn partner en familie ook.
(Ik wist bovendien al dat ik autisme had. Ik moest het alleen ook nog op papier krijgen omdat ik anders niet verder raakte met mijn leven en de hulpverlening.)
Maar ik was toen ook al zo oud dat ik bij meerkeuzevragen niet lang twijfel.
Mijn moeder (ik heb geen partner) kwam ook voor een gesprek over mijn jeugd, dat vond zij wel vermoeiend.
Die jeugd was toen ook al 30 jaar geleden.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
vrijdag 2 juli 2021 om 09:40
Ik ben wel benieuwd waarom je dit een gekke vraag vindt? Ik vind het eigenlijk een hele mooie vraag.LaFleurNoire schreef: ↑01-07-2021 23:34Mijn zoon is bijna klaar voor zijn rijexamen. Omdat hij een officiële diagnose heeft moest dat op zijn gezondheidsverklaring aangekruist worden en moest hij naar een psychiater, aangewezen door het CBR om te laten beoordelen of hij wel rijgeschikt is. Hoe iemand die hem nog nooit gezien heeft en niets van hem weet dat moet beoordelen is me al een raadsel, maar hij kreeg ook nog de vraag of hij nog steeds last heeft van autisme
Hij stond binnen een kwartier weer buiten, meer dan 200 euro armer, direct aftikken (lucratieve bezigheid zo op een zaterdag trouwens…) en rijgeschikt verklaard. Is toch een wassen neus.
vrijdag 2 juli 2021 om 11:10
Ik dacht ergens wel eens onderzoek te hebben gelezen dat sommige kinderen die de diagnose autisme hebben gekregen, op latere leeftijd de diagnose niet opnieuw zouden krijgen. Maar mogelijk is dit onderzoek weer achterhaald, dat weet ik niet.LaFleurNoire schreef: ↑02-07-2021 09:46Omdat hij niet vroeg of hij problemen ondervond door zijn autisme, maar de mening was toegedaan dat autisme geen levenslange diagnose is.
Mijn schoonouders denken dat ook. "Hij doet nu toch normaal?" Dan is het over.
https://www.gezondheidsnet.nl/adhd-en-a ... tisme-heen
Ik vind het sowieso maar een moeilijk te begrijpen diagnose, sowieso niet zwart wit en ook het verloop kan volgens mij enorm verschillen.
vrijdag 2 juli 2021 om 11:15
Dat ze niet opnieuw de diagnose zouden krijgen betekent niet meteen dat ze er overheen groeien.LaLoupe schreef: ↑02-07-2021 11:10Ik dacht ergens wel eens onderzoek te hebben gelezen dat sommige kinderen die de diagnose autisme hebben gekregen, op latere leeftijd de diagnose niet opnieuw zouden krijgen. Maar mogelijk is dit onderzoek weer achterhaald, dat weet ik niet.
https://www.gezondheidsnet.nl/adhd-en-a ... tisme-heen
Ik vind het sowieso maar een moeilijk te begrijpen diagnose, sowieso niet zwart wit en ook het verloop kan volgens mij enorm verschillen.
Voor een DSM-classificatie (wat in de volksmond dan een diagnose heet) moet je een bepaald aantal kenmerken hebben.
In de loop van je leven kun je natuurlijk van alles bijleren, waardoor je op een gegeven moment mss een bepaald kenmerk niet meer hebt (ik noem als voorbeeld oogcontact, dat kun je bijv aanleren), waardoor je dan ineens niet meer binnen de DSM-classificatie valt.
Dat betekent niet dat je 'genezen' bent, dat betekent alleen maar dat je niet meer voldoet aan die specifieke criteria.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 2 juli 2021 om 11:44
Ik lees ff mee (zolang het nog kan 
) wij zitten met onze jongste van 5 in een soortgelijke situatie, momenteel bij een psycholoog. Waar ik het eerst nog te heftig vond begin ik toch steeds meer te denken dat zijn gedrag idd voortkomt uit autisme. Hij lijkt voor de buitenwereld ook vrij normaal, alleen mensen die hem beter kennen zien de uitdagingen. Hij heeft geen problemen met taal, maar wel veel frustraties, woede en prikkelgevoelig. Hoewel gezegd is dat een diagnose lastig is op deze leeftijd, zou ik juist blij zijn met een labeltje, het zou een hoop verklaren en ik denk dat ik me juist zekerder voelen als duidelijk was dat zijn hersenen gewoon anders werken. Ik trek me nooit zoveel aan van wat anderen zeggen/denken maar vind het wel heel vervelend dat m.n. bepaalde familieleden steeds menen dat wij te slap zijn en dat 'steviger aanpakken' de oplossing is. Ondanks dat we een ouder kind + pleegkind hebben die het wel prima doen met onze opvoedstijl.
Overigens heeft mijn broer ass, toen nog Asperger. Hij is een apart figuur en echte nerd maar wel goed terechtgekomen. Goede baan (IT), getrouwd en een kind.
) wij zitten met onze jongste van 5 in een soortgelijke situatie, momenteel bij een psycholoog. Waar ik het eerst nog te heftig vond begin ik toch steeds meer te denken dat zijn gedrag idd voortkomt uit autisme. Hij lijkt voor de buitenwereld ook vrij normaal, alleen mensen die hem beter kennen zien de uitdagingen. Hij heeft geen problemen met taal, maar wel veel frustraties, woede en prikkelgevoelig. Hoewel gezegd is dat een diagnose lastig is op deze leeftijd, zou ik juist blij zijn met een labeltje, het zou een hoop verklaren en ik denk dat ik me juist zekerder voelen als duidelijk was dat zijn hersenen gewoon anders werken. Ik trek me nooit zoveel aan van wat anderen zeggen/denken maar vind het wel heel vervelend dat m.n. bepaalde familieleden steeds menen dat wij te slap zijn en dat 'steviger aanpakken' de oplossing is. Ondanks dat we een ouder kind + pleegkind hebben die het wel prima doen met onze opvoedstijl.Overigens heeft mijn broer ass, toen nog Asperger. Hij is een apart figuur en echte nerd maar wel goed terechtgekomen. Goede baan (IT), getrouwd en een kind.
vrijdag 2 juli 2021 om 12:33
Dit ja. Zoon is erg leerbaar én daarnaast bovengemiddeld intelligent. Al op het medisch kinderdagverblijf heeft hij aangeleerd hoe hij zich sociaal aanvaardbaar kan gedragen. In de loop der jaren heeft hij zich, net als bijna ieder mens, verder ontwikkeld zodat dingen die voor hem destijds moeilijk waren en voor “autistisch gedrag” zorgden, bijna niet meer voorkomen. Hij lijkt dus veel minder autistisch, maar is dat niet, hij kan er alleen veel beter mee om gaan en kan het beter verbergen.Solomio schreef: ↑02-07-2021 11:15Dat ze niet opnieuw de diagnose zouden krijgen betekent niet meteen dat ze er overheen groeien.
Voor een DSM-classificatie (wat in de volksmond dan een diagnose heet) moet je een bepaald aantal kenmerken hebben.
In de loop van je leven kun je natuurlijk van alles bijleren, waardoor je op een gegeven moment mss een bepaald kenmerk niet meer hebt (ik noem als voorbeeld oogcontact, dat kun je bijv aanleren), waardoor je dan ineens niet meer binnen de DSM-classificatie valt.
Dat betekent niet dat je 'genezen' bent, dat betekent alleen maar dat je niet meer voldoet aan die specifieke criteria.
Dochter doet dat altijd al. Zij leert hoe ze zich sociaal aanvaardbaar moet gedragen door te observeren en dat zelf toe te passen, iets wat vrij kenmerkend is voor vrouwen met autisme en meteen aantoont waarom de diagnose nog vaak gemist wordt.
Zelfs haar beste vriendinnen hebben lang niet geweten dat ze autisme heeft. Het doen alsof ze normaal is, zoals ze dat noemt, kost onnoemelijk veel energie en levert veel spanning op. Die spanning komt er thuis uit, je kunt wel bedenken hoe gezellig dat is.
Ze kan zich empathisch gedragen, maar is dat niet. Ze vindt het verschrikkelijk om aangeraakt te worden, maar laat dat toe bij vriendinnen.
Een buitenstaander ziet en merkt dat niet. Op haar basisschool zagen ze nooit wat aan haar en trokken de diagnose zelfs in twijfel, haar behandelaar moest uit komen leggen wat zij niet zagen.
vrijdag 2 juli 2021 om 16:01
Als je been geamputeerd wordt en je een kunstbeen krijgt, hoe xou je de vraag opvatten van "heb je er nog last van dat je een been mist?". Je kan misschien wel lopen, maar je hebt nog pijn, je krijgt wondjes van de prothese en je kan niet op dezelde niveau sporten. Iemand met autisme leert zich normaal gedragen, maar hij of zij zal altijd bepaalde dingen niet kunnen doen en overprikkeld raken.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
vrijdag 2 juli 2021 om 16:17
Ik werk in de zorg. 40k voor een diagnose is erg overdreven. Onmogelijk. Zware trajecten met verblijf en begeleiding vaan een gedragswetenschapper zijn in de duurste gemeenten €250 per dag.Mirandaaatje_86 schreef: ↑02-07-2021 00:46Gewoon geldklopperij.
Ik heb weleens voor de gein bekijken wat Kentalis rekent voor testen, dagbehandeling ect... gewoon 40k aan zorgkosten voor 1jaar.
Autisme is onderzocht door karakter. Ik kan mij niet vinden, hoe jullie het testen omschrijven. Uren lang...
Uiteraard hebben wij en school ook wat papier werk moeten invullen.
Maar Karakter oordeelt op locatie. Je kunt dan onmogelijk een totaal beeld hebben van een kind.
Doordat stempeltje. Moest hij weg van cluster 2 school. Krijg je een HIA gesprek, met mensen die weer alleen maar oordelen op cijfers en verslagen.
Moest naar een cluster 4 , met alleen extreme gevallen. Dit resulteerde uiteindelijk in 3 jaar geen onderwijs.
Zo’n stempeltje is echt niet rooskleurig. Gooit ook heel wat deuren dicht.
Ik vraag me af hoe je aan deze informatie komt. Ik geloof niet dat Kentalis (of welke zorgaanbieder dan ook) hun tariefafspraken voor het brede publiek toegankelijk hebben.
Je kan wel vrij eenvoudig een tarievenblad van de gemeente vinden, maar daar kan je zeker geen prijs voor autisme vinden.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
vrijdag 2 juli 2021 om 22:21
Bedankt voor alle reacties.
Ik heb vandaag meegelezen en nu tijd om er even voor te gaan zitten.
Het is me wel duidelijk, naar aanleiding van jullie berichten, dat ons nog heel wat te wachten staat.
Gelukkig heb ik veel vertrouwen in het traject dat we nu in gaan, of er nu wel of geen diagnose uit gaat komen, we gaan sowieso handvatten krijgen om beter met hem om te kunnen gaan.
Alleen al het feit dat de kinderarts gister heeft gezegd dat hij mogelijk autisme heeft, heeft me vandaag al anders naar hem doen kijken.
Ik merkte de laatste tijd dat ik zo moe ben, zo gefrustreerd, dat ik nog maar zo weinig geduld voor hem had (en daardoor ook richting mijn man en onze oudste), vandaag had ik veel meer geduld. Ik heb echt geprobeerd op een andere manier naar zijn gedrag te kijken.
Ik denk dat we nog zoveel gaan leren en ja, dat zal met vallen en opstaan gaan.
Nu komt even alles samen, dit nieuws...en dan ben ik ook nog ongesteld geworden en dan ben ik altijd al super emotioneel en met name heel erg onzeker. Daarnaast is mijn man vannacht vertrokken voor 4 nachten buitenland, voor het eerst in jaren. Dus ik voel me best wel alleen even.
Ach, geen ramp hoor, hij is er maandagavond weer.
Ik heb vandaag meegelezen en nu tijd om er even voor te gaan zitten.
Het is me wel duidelijk, naar aanleiding van jullie berichten, dat ons nog heel wat te wachten staat.
Gelukkig heb ik veel vertrouwen in het traject dat we nu in gaan, of er nu wel of geen diagnose uit gaat komen, we gaan sowieso handvatten krijgen om beter met hem om te kunnen gaan.
Alleen al het feit dat de kinderarts gister heeft gezegd dat hij mogelijk autisme heeft, heeft me vandaag al anders naar hem doen kijken.
Ik merkte de laatste tijd dat ik zo moe ben, zo gefrustreerd, dat ik nog maar zo weinig geduld voor hem had (en daardoor ook richting mijn man en onze oudste), vandaag had ik veel meer geduld. Ik heb echt geprobeerd op een andere manier naar zijn gedrag te kijken.
Ik denk dat we nog zoveel gaan leren en ja, dat zal met vallen en opstaan gaan.
Nu komt even alles samen, dit nieuws...en dan ben ik ook nog ongesteld geworden en dan ben ik altijd al super emotioneel en met name heel erg onzeker. Daarnaast is mijn man vannacht vertrokken voor 4 nachten buitenland, voor het eerst in jaren. Dus ik voel me best wel alleen even.
Ach, geen ramp hoor, hij is er maandagavond weer.
vrijdag 2 juli 2021 om 22:22
vrijdag 2 juli 2021 om 22:23
Maar jeugd-ggz valt toch niet onder de ziektekosten?eenhoornn schreef: ↑02-07-2021 22:22Ik lees hier ook iets over de kosten van Kentalis, als je je zorgkosten overzicht bekijkt kun je alle kosten zien en wij hebben dit toevallig ook uitgerekend van 1 jaar Kentalis en kwamen uit op 60.000 euro. Alle gesprekken en onderzoeken die erbij komen kijken tikken aan.
Edit: ik zie dat Kentalis geen ggz-instelling is.
solomio wijzigde dit bericht op 02-07-2021 22:25
5.98% gewijzigd
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
