Kinderen
alle pijlers
Zoontje heeft misschien autisme
donderdag 1 juli 2021 om 21:04
Graag zou ik even mijn hart willen luchten en tips/ervaringen willen lezen.
Ons zoontje is bijna 5 jaar en eigenlijk hebben man en ik al vanaf snel na zijn geboorte het gevoel gehad dat er 'iets' is met ons zoontje.
Hij heeft veel gehuild, heel veel frustraties bij hem, veel hoofdbonken.
Vanaf 2 jaar het traject in bij Kentalis ivm amper taal laten horen en vanaf 2,5 jaar tot ruim zijn vierde daar op de vroegbehandeling ivm TOS (taalontwikkelingsstoornis).
Inmiddels al verschillende keren hulp gezocht ivm de grote moeite die we hadden met zijn gedrag en hoe we goed konden opvoeden: hulp van het CJB, hulp van een gezinscoach via Kentalis, een fysiotherapeut via Kentalis, later een gezinscoach aan huis. En nu naar de ADHD poli bij een kinderarts, omdat wij dachten dat hij wel eens ADHD zou kunnen hebben.
Mijn man zegt al jaren dat het hem niet zou verbazen als hij autisme zou hebben, ik kon me daar niet zoveel bij voorstellen, want ik was ervan overtuigd dat alle mensen met autisme moeite hebben met sociaal contact.
En als er iets is dat ons zoontje heel veel doet is het contact zoeken, met ons, familie en vrienden, maar ook met vreemden. Soms juist wel heel erg vrij.
Ook in zijn klas maakt hij veel contact, veel vriendjes en vriendinnetjes die graag met hem spelen.
Maar vandaag dus het gesprek met de kinderarts en zij gaf aan dat ze toch wel heel veel kenmerken bij hem ziet die kunnen wijzen op ASS, maar zeker ook op ADHD. Zij stelde voor om verder diagnostiek te laten doen via een kinderpsycholoog om vooral te achterhalen waar de hulpvraag nu vooral ligt. En dan daarop volgend ook therapie/behandeling/hulp voor hem en voor ons.
En tja...nu ligt iedereen hier te slapen en daalt het bij mij in.
Het komt ook weer niet als donderslag bij heldere hemel en het veranderd natuurlijk ook niets aan hoe/wie hij is en hoeveel we van hem houden.
Maar poe hee, wat staat ons nog te wachten?! Ik weet het niet en dat maakt me toch verdrietig.
Ons zoontje is bijna 5 jaar en eigenlijk hebben man en ik al vanaf snel na zijn geboorte het gevoel gehad dat er 'iets' is met ons zoontje.
Hij heeft veel gehuild, heel veel frustraties bij hem, veel hoofdbonken.
Vanaf 2 jaar het traject in bij Kentalis ivm amper taal laten horen en vanaf 2,5 jaar tot ruim zijn vierde daar op de vroegbehandeling ivm TOS (taalontwikkelingsstoornis).
Inmiddels al verschillende keren hulp gezocht ivm de grote moeite die we hadden met zijn gedrag en hoe we goed konden opvoeden: hulp van het CJB, hulp van een gezinscoach via Kentalis, een fysiotherapeut via Kentalis, later een gezinscoach aan huis. En nu naar de ADHD poli bij een kinderarts, omdat wij dachten dat hij wel eens ADHD zou kunnen hebben.
Mijn man zegt al jaren dat het hem niet zou verbazen als hij autisme zou hebben, ik kon me daar niet zoveel bij voorstellen, want ik was ervan overtuigd dat alle mensen met autisme moeite hebben met sociaal contact.
En als er iets is dat ons zoontje heel veel doet is het contact zoeken, met ons, familie en vrienden, maar ook met vreemden. Soms juist wel heel erg vrij.
Ook in zijn klas maakt hij veel contact, veel vriendjes en vriendinnetjes die graag met hem spelen.
Maar vandaag dus het gesprek met de kinderarts en zij gaf aan dat ze toch wel heel veel kenmerken bij hem ziet die kunnen wijzen op ASS, maar zeker ook op ADHD. Zij stelde voor om verder diagnostiek te laten doen via een kinderpsycholoog om vooral te achterhalen waar de hulpvraag nu vooral ligt. En dan daarop volgend ook therapie/behandeling/hulp voor hem en voor ons.
En tja...nu ligt iedereen hier te slapen en daalt het bij mij in.
Het komt ook weer niet als donderslag bij heldere hemel en het veranderd natuurlijk ook niets aan hoe/wie hij is en hoeveel we van hem houden.
Maar poe hee, wat staat ons nog te wachten?! Ik weet het niet en dat maakt me toch verdrietig.
zaterdag 3 juli 2021 om 10:28
Het is slopend als de dag zo begint. Het is jammer genoeg zo persoonlijk wat werkt. Als hij te vroeg wakker wordt door het licht zouden goede verduisterende gordijnen kunnen helpen. Bij mijn zoon werkt dat niet om eerlijk te zijn. Van mij mag hij in het weekend met zijn tablet spelen als hij wakker wordt. Maar misschien werkt een boekje of lego beter.
zaterdag 3 juli 2021 om 10:31
Waar wordt je zoon rustig van? Bij mijn zoon werkt het heel vaak om te gaan wandelen, fietsen of autorijden. Dat kalmeert hem en vindt hij fijn. Mijn zoon is ook altijd vroeg wakker (tussen 5 en 6) en gaat sinds hij een jaar of 6 is zelf naar beneden en pakt dan de iPad.
Verder kan ik je de boeken van Colette de Bruin aanraden. Haar methode om met mensen met autisme om te gaan heet Geef me de Vijf. Ze legt heel duidelijk uit en geeft veel concrete adviezen die je meteen kunt toepassen.
Verder kan ik je de boeken van Colette de Bruin aanraden. Haar methode om met mensen met autisme om te gaan heet Geef me de Vijf. Ze legt heel duidelijk uit en geeft veel concrete adviezen die je meteen kunt toepassen.
maandag 5 juli 2021 om 13:28
Ik heb niet perse het idee dat hij heel slim is, ik vermoed gemiddeld.
Hij observeert wel alles heel aandachtig en heeft een heel sterk geheugen.
En als mensen hem niet serieus nemen, voelt hij zich heel erg gefrustreerd.
Als hij iets zegt, nemen we het ook altijd heel serieus, want 9 van de 10 keer heeft hij gelijk.
dinsdag 6 juli 2021 om 08:42
En weer kom ik hier luchten....na een nacht van 4 uur slaap en drama vanaf 5 uur vanochtend weet ik het gewoon niet meer.
Ze zeggen toch altijd dat men krijgt wat men aankan, maar ik kan dit helemaal niet aan! Hoe komen ze er in godsnaam bij.
Ik wil echt volhouden, maar hoe houd je vol als je uitgeput bent? En fysiek bijslapen zou nog wel lukken (alhoewel we heel veel mensen om ons heen hebben, biedt niemand nou eens spontaan aan om hem een nachtje over te nemen), maar als je psychisch uitgeput bent, hoe doe je dat dan?
Ik weet het, het klinkt allemaal erg zwaar wat ik nu schrijf, maar ik ben gewoon een beetje labiel door het slaaptekort.
Vandaag is onze oudste jarig, 10 jaar wordt ze, een hele speciale dag voor haar en voor ons. En zoontje verpest het gewoon helemaal, om ieder klein detail een enorm drama. Dochter probeert zich groot te houden, maar zij vindt dit ook niet leuk! Het is vandaag haar dag!
En dan nog het grote taboe: zeggen dat je het niet trekt om voor je eigen kind te zorgen. Want welke moeder zegt dat nou! Zelfs de enige tegen wie ik dit gevoel kan uiten, mijn man, zegt dat ik niet zulke dingen moet zeggen en denken en dat we vol moeten houden voor hem.
En dat snap ik, dat gaan we ook wel doen....maar ik ben ook maar een mens, ik heb ook mijn grenzen..
Ik weet het niet meer.....
Ze zeggen toch altijd dat men krijgt wat men aankan, maar ik kan dit helemaal niet aan! Hoe komen ze er in godsnaam bij.
Ik wil echt volhouden, maar hoe houd je vol als je uitgeput bent? En fysiek bijslapen zou nog wel lukken (alhoewel we heel veel mensen om ons heen hebben, biedt niemand nou eens spontaan aan om hem een nachtje over te nemen), maar als je psychisch uitgeput bent, hoe doe je dat dan?
Ik weet het, het klinkt allemaal erg zwaar wat ik nu schrijf, maar ik ben gewoon een beetje labiel door het slaaptekort.
Vandaag is onze oudste jarig, 10 jaar wordt ze, een hele speciale dag voor haar en voor ons. En zoontje verpest het gewoon helemaal, om ieder klein detail een enorm drama. Dochter probeert zich groot te houden, maar zij vindt dit ook niet leuk! Het is vandaag haar dag!
En dan nog het grote taboe: zeggen dat je het niet trekt om voor je eigen kind te zorgen. Want welke moeder zegt dat nou! Zelfs de enige tegen wie ik dit gevoel kan uiten, mijn man, zegt dat ik niet zulke dingen moet zeggen en denken en dat we vol moeten houden voor hem.
En dat snap ik, dat gaan we ook wel doen....maar ik ben ook maar een mens, ik heb ook mijn grenzen..
Ik weet het niet meer.....
dinsdag 6 juli 2021 om 09:12
dinsdag 6 juli 2021 om 09:17
Nee, we doen dat gelukkig echt samen. Ik probeer meestal ook echt vroeg naar bed te gaan, omdat ik weet dat het iedere dag zo vroeg is.
Maar nu lag ik er veel te laat in, omdat we nog aan het versieren waren voor dochter, kadootjes inpakken en bijkletsen na een weekend zonder elkaar.
En dan was het vandaag dus ook nog eens 5 uur ipv 6 uur.
We kunnen inderdaad zelf wel iemand vragen, maar ik snap gewoon echt niet dat niemand het zelf aanbiedt, daar zit ook frustratie bij mij.
We geven bij onze ouders, broers en schoonzussen en beste vrienden echt wel aan hoe zwaar het is, maar moeten we het dan letterlijk gaan vragen?!
En het is ook niet de oplossing denk ik dan, hij veranderd er niet mee en hij is ook het liefste thuis.
Lief dat je even reageert, had ik echt even nodig!
Maar nu lag ik er veel te laat in, omdat we nog aan het versieren waren voor dochter, kadootjes inpakken en bijkletsen na een weekend zonder elkaar.
En dan was het vandaag dus ook nog eens 5 uur ipv 6 uur.
We kunnen inderdaad zelf wel iemand vragen, maar ik snap gewoon echt niet dat niemand het zelf aanbiedt, daar zit ook frustratie bij mij.
We geven bij onze ouders, broers en schoonzussen en beste vrienden echt wel aan hoe zwaar het is, maar moeten we het dan letterlijk gaan vragen?!
En het is ook niet de oplossing denk ik dan, hij veranderd er niet mee en hij is ook het liefste thuis.
Lief dat je even reageert, had ik echt even nodig!
dinsdag 6 juli 2021 om 09:30
Gefeliciteerd met je oudste! Inderdaad een bijzondere dag.
Kun je met zoon iets afspreken dat hij tot een bepaalde tijd op zijn kamer moet blijven en zich daar moet vermaken? Speelgoed, luisterboeken etc.
Als hij al vroeg honger heeft, eventueel een broodtrommel en wat drinken klaar zetten de avond tevoren?
Wat dat betreft ben ik blij dat zoon nu ouder is (ook net 10 geworden). Dan zijn ze een stuk zelfstandiger. Maar daar heb je nu natuurlijk niks aan.
Duidelijke keuzes stellen werkte bij ons wel goed: optie A, optie B of niks. En daar verder ook niet meer te veel woorden over vuil maken en gewoon verder gaan met je eigen ding. Kind even negeren wanneer het in een woede uitbarsting zit omdat zijn keus er niet bij zit. Bij ons koos zoon uiteindelijk altijd eieren voor zijn geld.
Sommige kinderen zijn ook goed te conditioneren als je ze een beloning in het vooruitzicht stelt. Dus misschien een stickerkaart voor elke keer dat hij in de ochtend pas na een bepaalde tijd van zich laat horen?
En als hij dan in de loop van de dag vervelend is omdat hij vermoeid/overprikkeld is, hem even op zijn kamer, met zijn eigen spullen tot rust laten komen? Luisterboeken zijn bij ons echt een uitkomst om zoon weer tot rust te laten komen.
Hopelijk kun je vandaag toch in het teken van je oudste laten staan.
En ik weet hoe geestelijk vermoeiend zo'n kind met een handleiding kan zijn...
Kun je met zoon iets afspreken dat hij tot een bepaalde tijd op zijn kamer moet blijven en zich daar moet vermaken? Speelgoed, luisterboeken etc.
Als hij al vroeg honger heeft, eventueel een broodtrommel en wat drinken klaar zetten de avond tevoren?
Wat dat betreft ben ik blij dat zoon nu ouder is (ook net 10 geworden). Dan zijn ze een stuk zelfstandiger. Maar daar heb je nu natuurlijk niks aan.
Duidelijke keuzes stellen werkte bij ons wel goed: optie A, optie B of niks. En daar verder ook niet meer te veel woorden over vuil maken en gewoon verder gaan met je eigen ding. Kind even negeren wanneer het in een woede uitbarsting zit omdat zijn keus er niet bij zit. Bij ons koos zoon uiteindelijk altijd eieren voor zijn geld.
Sommige kinderen zijn ook goed te conditioneren als je ze een beloning in het vooruitzicht stelt. Dus misschien een stickerkaart voor elke keer dat hij in de ochtend pas na een bepaalde tijd van zich laat horen?
En als hij dan in de loop van de dag vervelend is omdat hij vermoeid/overprikkeld is, hem even op zijn kamer, met zijn eigen spullen tot rust laten komen? Luisterboeken zijn bij ons echt een uitkomst om zoon weer tot rust te laten komen.
Hopelijk kun je vandaag toch in het teken van je oudste laten staan.
En ik weet hoe geestelijk vermoeiend zo'n kind met een handleiding kan zijn...
dinsdag 6 juli 2021 om 09:30
Wat zwaar, Eenhoorn. Je bent niet de enige die zich zo voelt hoor! Het vergt zo ontzettend veel van je, en als je dan ook nog slechte nachten hebt is het heel moeilijk om nog te relativeren.
Is je zoon nu naar school? Hoe ver is het onderzoek gevorderd bij je zoon? Is er iemand die je kunt bellen of mailen om te overleggen over zijn gedrag? Is er iets waarvan je weet dat dat werkt met je zoon? Iets waar hij rustig van wordt? Ik ging vaak met hem autorijden als hij zo overprikkeld was. Dan zat hij eerst nog een kwartier of een halfuur te gillen en te krijsen, maar uiteindelijk werd hij rustig en soms viel hij in slaap.
Ik hield hem op die leeftijd ook vaak thuis van school, omdat ik op een gegeven moment 's ochtends al zag hoe het met hem gesteld was. Dan kon ik hem beter een dag rust gunnen, want anders werd zijn gedrag steeds erger.
Ik weet niet of je zoon ook een ontwikkelingsachterstand heeft of een verstandelijke beperking. Als dat zo is, zou je lid kunnen worden van de besloten groep op Facebook voor 'ouders kinderen autisme en verstandelijke beperking'. Dat is een fijne groep.
Of misschien heb je iets aan mamavita. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar zij organiseren bijeenkomsten voor moeders van kinderen met autisme.
Die psychische uitputting waar je het over hebt, is niet zo eenvoudig op te lossen. Wat een beetje helpt is sporten (dat brengt je brein en stresshormonen tot rust) en steun zoeken (bij het Viva-forum, bij je man, bij vrienden, familie, lotgenoten, deskundigen).
Een groot deel van je gevoel van uitputting komt waarschijnlijk doordat je heel veel verdriet hebt. Van verdriet word je heel moe.
Is je zoon nu naar school? Hoe ver is het onderzoek gevorderd bij je zoon? Is er iemand die je kunt bellen of mailen om te overleggen over zijn gedrag? Is er iets waarvan je weet dat dat werkt met je zoon? Iets waar hij rustig van wordt? Ik ging vaak met hem autorijden als hij zo overprikkeld was. Dan zat hij eerst nog een kwartier of een halfuur te gillen en te krijsen, maar uiteindelijk werd hij rustig en soms viel hij in slaap.
Ik hield hem op die leeftijd ook vaak thuis van school, omdat ik op een gegeven moment 's ochtends al zag hoe het met hem gesteld was. Dan kon ik hem beter een dag rust gunnen, want anders werd zijn gedrag steeds erger.
Ik weet niet of je zoon ook een ontwikkelingsachterstand heeft of een verstandelijke beperking. Als dat zo is, zou je lid kunnen worden van de besloten groep op Facebook voor 'ouders kinderen autisme en verstandelijke beperking'. Dat is een fijne groep.
Of misschien heb je iets aan mamavita. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar zij organiseren bijeenkomsten voor moeders van kinderen met autisme.
Die psychische uitputting waar je het over hebt, is niet zo eenvoudig op te lossen. Wat een beetje helpt is sporten (dat brengt je brein en stresshormonen tot rust) en steun zoeken (bij het Viva-forum, bij je man, bij vrienden, familie, lotgenoten, deskundigen).
Een groot deel van je gevoel van uitputting komt waarschijnlijk doordat je heel veel verdriet hebt. Van verdriet word je heel moe.
dinsdag 6 juli 2021 om 09:30
Ik heb er zelf ook voor gekozen om er geen gebruik van te maken. Hij was ook het liefst thuis.
Je zegt dat hij prikkels opzoekt. Bij ons hielp het om prikkelrijke activiteiten aan te bieden. Ballonnen knallen, schrikspelletjes, bijvoorbeeld snotty snotter of verstoppertje en elkaar laten schrikken. Spelen met klei, scheerschuim, slime en gelballetjes waren meer rustgevende activiteiten.
Je zegt dat hij prikkels opzoekt. Bij ons hielp het om prikkelrijke activiteiten aan te bieden. Ballonnen knallen, schrikspelletjes, bijvoorbeeld snotty snotter of verstoppertje en elkaar laten schrikken. Spelen met klei, scheerschuim, slime en gelballetjes waren meer rustgevende activiteiten.
dinsdag 6 juli 2021 om 10:38
Ik vind het zo lief hoe jullie reageren en met me meedenken (zit hier te brullen).
Hij heeft geen ontwikkelingsachterstand of verstandelijke beperking.
Bij die FB groep heb ik me aangemeld, maar ik ben niet toegelaten, omdat de diagnose nog niet gesteld is. Dat vind ik echt heel erg, maar ja...
Misschien zijn luisterboeken wel een goed idee ja.
Het lastige is (met name in de ochtend), hij luistert gewoon echt niet!!! Hij wordt wakker en maakt iedereen wakker, wij proberen dan alles te doen om onze dochter maar te laten slapen, zij is juist een kind dat haar slaap erg nodig heeft.
Hij luistert niet met boos worden, dreigen, belonen, lief vragen, gewoon echt niet. Hij doet zoals hij wil en in zijn hoofd heeft.
Hoeveel mensen al wel niet gezegd hebben: bij mij zou het zover niet komen, je moet hem eens een goede tik geven, laat hem maar eens zien wie de baas is.
Maar het werkt gewoon echt niet, hij gaat door en door. En we zijn echt wel heel duidelijk en worden helaas zeer regelmatig boos, maar ik wil echt geen tikken uit gaan delen enz. Dat vinden wij echt niet de oplossing. Ja, hij mag weten wat de grenzen en regels zijn, maar je ziet gewoon dat hij het soms echt niet meer weet en heel gefrustreerd is. Moet ik hem dan gaan slaan? Ik geloof eerder in ruimte te geven om zijn emoties te voelen, maar daarin wel grenzen te stellen. Dus niet anderen slaan/schoppen ed. Dan maar tegen een kussen oid.
Waar hij zijn energie in kwijt kan is: rennen! Het liefst rent hij de hele dag en dan binnen om de bank heen, met een koptelefoon met muziek op.
Mijn man belde net op om te vragen hoe het gaat. Wat is hij toch een schat! Hij is een grote stoere vent, maar als het om zijn kinderen gaat een heel klein hartje.
Ik zat alleen maar brullen en hij zei dat we het samen gaan doen, we gaan niet aan anderen vragen om hem soms een nachtje te laten logeren. Hij zei: wij zijn zijn anker en zijn houvast en dat moeten we ook waarmaken en er voor hem zijn. Wij gaan hem begeleiden samen met de hulpverleners die we gaan krijgen.
De verwijzing vanuit de kinderarts richting de hulpverlening is nu weg, dus we staan nog helemaal aan het begin van het traject.
Hij heeft geen ontwikkelingsachterstand of verstandelijke beperking.
Bij die FB groep heb ik me aangemeld, maar ik ben niet toegelaten, omdat de diagnose nog niet gesteld is. Dat vind ik echt heel erg, maar ja...
Misschien zijn luisterboeken wel een goed idee ja.
Het lastige is (met name in de ochtend), hij luistert gewoon echt niet!!! Hij wordt wakker en maakt iedereen wakker, wij proberen dan alles te doen om onze dochter maar te laten slapen, zij is juist een kind dat haar slaap erg nodig heeft.
Hij luistert niet met boos worden, dreigen, belonen, lief vragen, gewoon echt niet. Hij doet zoals hij wil en in zijn hoofd heeft.
Hoeveel mensen al wel niet gezegd hebben: bij mij zou het zover niet komen, je moet hem eens een goede tik geven, laat hem maar eens zien wie de baas is.
Maar het werkt gewoon echt niet, hij gaat door en door. En we zijn echt wel heel duidelijk en worden helaas zeer regelmatig boos, maar ik wil echt geen tikken uit gaan delen enz. Dat vinden wij echt niet de oplossing. Ja, hij mag weten wat de grenzen en regels zijn, maar je ziet gewoon dat hij het soms echt niet meer weet en heel gefrustreerd is. Moet ik hem dan gaan slaan? Ik geloof eerder in ruimte te geven om zijn emoties te voelen, maar daarin wel grenzen te stellen. Dus niet anderen slaan/schoppen ed. Dan maar tegen een kussen oid.
Waar hij zijn energie in kwijt kan is: rennen! Het liefst rent hij de hele dag en dan binnen om de bank heen, met een koptelefoon met muziek op.
Mijn man belde net op om te vragen hoe het gaat. Wat is hij toch een schat! Hij is een grote stoere vent, maar als het om zijn kinderen gaat een heel klein hartje.
Ik zat alleen maar brullen en hij zei dat we het samen gaan doen, we gaan niet aan anderen vragen om hem soms een nachtje te laten logeren. Hij zei: wij zijn zijn anker en zijn houvast en dat moeten we ook waarmaken en er voor hem zijn. Wij gaan hem begeleiden samen met de hulpverleners die we gaan krijgen.
De verwijzing vanuit de kinderarts richting de hulpverlening is nu weg, dus we staan nog helemaal aan het begin van het traject.
dinsdag 6 juli 2021 om 10:54
Waarom zou hij niet ergens een nachtje mogen logeren? Het is normaal dat kinderen uit logeren gaan. Voor jou, echt bijslapen anders hou je dit niet vol.
Andere tip is om af en toe iets leuks buiten de deur te doen met de oudste.
Wat betreft prikkels raad ik echt sensorische integratie aan. Wij hebben hier begeleiding in gehad en dat heeft enorm geholpen om hem in balans te krijgen
Andere tip is om af en toe iets leuks buiten de deur te doen met de oudste.
Wat betreft prikkels raad ik echt sensorische integratie aan. Wij hebben hier begeleiding in gehad en dat heeft enorm geholpen om hem in balans te krijgen
dinsdag 6 juli 2021 om 10:56
Dit zijn allemaal kenmerken van hoogbegaafdheid.eenhoornn schreef: ↑05-07-2021 13:28Ik heb niet perse het idee dat hij heel slim is, ik vermoed gemiddeld.
Hij observeert wel alles heel aandachtig en heeft een heel sterk geheugen.
En als mensen hem niet serieus nemen, voelt hij zich heel erg gefrustreerd.
Als hij iets zegt, nemen we het ook altijd heel serieus, want 9 van de 10 keer heeft hij gelijk.
Die autonomie, dat olifantengeheugen.
Hoogbegaafdheid heeft ook veel overlap met ass en adhd. Maar de aanpak is wezenlijk anders natuurlijk.
Ik zou het niet zomaar afschrijven, maar op de lijst van te onderzoeken mogelijkheden zetten.
Als hij zich altijd en overal maar steeds aan moet passen aan het gemiddelde, terwijl hij al veel meer kan, dan is dat natuurlijk vreselijk frustrerend. En dan ga je klieren, want daar ben je dan weer gewoon 5 voor.
doreia* wijzigde dit bericht op 06-07-2021 10:59
14.83% gewijzigd
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 6 juli 2021 om 10:57
Mijn zoon is ook vrijwel altijd heel vroeg wakker (tussen 5 en 6). Wij hebben het opgegeven om te proberen hem terug te sturen naar bed, want het resultaat is meestal dat iedereen dan wakker wordt van zijn geschreeuw. Hij gaat dus gewoon naar beneden, nu in zijn eentje, maar tot een jaar of 6 ging een van ons met hem mee naar beneden.
Op vakantie gaat een van ons 's ochtends met hem wandelen, meestal mijn man moet ik er eerlijkheidshalve bij zeggen
. Het is onmogelijk om hem stil te houden en wandelen werkt goed. Daar wordt hij rustig van.
Wat anderen zeggen over hoe je het moet doen en hoe zij het doen met hun eigen kinderen is totaal niet relevant. Doe gewoon wat voor hem en voor jullie werkt. Jullie kennen hem het beste.
Op vakantie gaat een van ons 's ochtends met hem wandelen, meestal mijn man moet ik er eerlijkheidshalve bij zeggen
. Het is onmogelijk om hem stil te houden en wandelen werkt goed. Daar wordt hij rustig van.Wat anderen zeggen over hoe je het moet doen en hoe zij het doen met hun eigen kinderen is totaal niet relevant. Doe gewoon wat voor hem en voor jullie werkt. Jullie kennen hem het beste.
dinsdag 6 juli 2021 om 11:01
Je hebt er geen bal aan, maar een dikke dikke knuffel voor jou!!.eenhoornn schreef: ↑06-07-2021 08:42En weer kom ik hier luchten....na een nacht van 4 uur slaap en drama vanaf 5 uur vanochtend weet ik het gewoon niet meer.
Ze zeggen toch altijd dat men krijgt wat men aankan, maar ik kan dit helemaal niet aan! Hoe komen ze er in godsnaam bij.
Ik wil echt volhouden, maar hoe houd je vol als je uitgeput bent? En fysiek bijslapen zou nog wel lukken (alhoewel we heel veel mensen om ons heen hebben, biedt niemand nou eens spontaan aan om hem een nachtje over te nemen), maar als je psychisch uitgeput bent, hoe doe je dat dan?
Ik weet het, het klinkt allemaal erg zwaar wat ik nu schrijf, maar ik ben gewoon een beetje labiel door het slaaptekort.
Vandaag is onze oudste jarig, 10 jaar wordt ze, een hele speciale dag voor haar en voor ons. En zoontje verpest het gewoon helemaal, om ieder klein detail een enorm drama. Dochter probeert zich groot te houden, maar zij vindt dit ook niet leuk! Het is vandaag haar dag!
En dan nog het grote taboe: zeggen dat je het niet trekt om voor je eigen kind te zorgen. Want welke moeder zegt dat nou! Zelfs de enige tegen wie ik dit gevoel kan uiten, mijn man, zegt dat ik niet zulke dingen moet zeggen en denken en dat we vol moeten houden voor hem.
En dat snap ik, dat gaan we ook wel doen....maar ik ben ook maar een mens, ik heb ook mijn grenzen..
Ik weet het niet meer.....
Ik herken het, wij hebben ook in dit diepe dal gezeten. Wij kregen een hoop steun vanuit het revalidatiecentrum en therapeutische peutergroep.
dinsdag 6 juli 2021 om 11:03
Ik zal het zeker in mijn achterhoofd meenemen!Doreia* schreef: ↑06-07-2021 10:56Dit zijn allemaal kenmerken van hoogbegaafdheid.
Die autonomie, dat olifantengeheugen.
Hoogbegaafdheid heeft ook veel overlap met ass en adhd. Maar de aanpak is wezenlijk anders natuurlijk.
Ik zou het niet zomaar afschrijven, maar op de lijst van te onderzoeken mogelijkheden zetten.
Als hij zich altijd en overal maar steeds aan moet passen aan het gemiddelde, terwijl hij al veel meer kan, dan is dat natuurlijk vreselijk frustrerend. En dan ga je klieren, want daar ben je dan weer gewoon 5 voor.
dinsdag 6 juli 2021 om 11:09
https://hoogbegaafdofniet.nl/kenmerken- ... -kleuters/
Hoogbegaafde kleuter
Dit zijn belangrijkste kenmerken:
Fysiek
heeft vaak hoofdpijn of buikpijn
Verwachtingspatroon
denkt dat het veel gaat leren op de kleuterschool is daarna teleurgesteld
wil niet meer naar school
Cognitief
Gaat achteruit t.a.v. de cognitieve vaardigheden (bv. van gedetailleerd tekenen weer gaan krassen)
heeft interesse voor levensbeschouwelijke onderwerpen
leert zichzelf lezen (soms op de kop)
kan eerder downloaden dan lezen
heeft een slechte of juist goede fijne motoriek
heeft een slechte of juist goede grove motoriek
moeite met het leren fietsen
Gedrag
Is thuis zeer gefrustreerd en op school zijn deze frustraties niet merkbaar
onhandelbaar, soms zelfs agressief gedrag
is op school een totaal ander kind dan thuis
heeft een apart gevoel voor humor
is erg gevoelig
heeft een groot gevoel voor rechtvaardigheid
heeft veel gevoel voor verantwoordelijkheid
verzint originele ideeën en oplossingen
stelt heel hoge eisen aan zichzelf
ontwikkelt faalangst
Contacten
trekt naar bijzondere kinderen
speelt niet met klasgenootjes
trekt naar jongere kinderen
trekt naar oudere kinderen die hem of haar vervolgens ook accepteren
doet niet graag mee aan groepsactiviteiten
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 6 juli 2021 om 11:09
Bedankt voor de knuffel, Froezel.
Ik hoop die steun daar ook echt te gaan vinden, maar ben me er van bewust dat we het met name zelf moeten gaan doen en dat vliegt me even aan.
Uitjes met de oudste doen we ook zeker, we proberen ze ook allebei alleen tijd met ons te geven.
Dat op vakantie wandelen in de ochtend is herkenbaar. Doen wij ook regelmatig, wandelen of autorijden.
Vorig jaar was ik met hem een stukje gaan rijden in de vroege ochtend, hij viel toen weer in slaap en ik dacht: ik rijd vast naar de supermarkt en dan wacht ik daar tot hij wakker wordt in de auto. Op een gegeven moment schrok ik wakker en was de winkel al lang en breed open. Lag ik daar te slapen in de auto met mijn hoofd naar achter, mond openhangend en nog niet kwijlend, zal er vast grappig uitgezien hebben.
Ik hoop die steun daar ook echt te gaan vinden, maar ben me er van bewust dat we het met name zelf moeten gaan doen en dat vliegt me even aan.
Uitjes met de oudste doen we ook zeker, we proberen ze ook allebei alleen tijd met ons te geven.
Dat op vakantie wandelen in de ochtend is herkenbaar. Doen wij ook regelmatig, wandelen of autorijden.
Vorig jaar was ik met hem een stukje gaan rijden in de vroege ochtend, hij viel toen weer in slaap en ik dacht: ik rijd vast naar de supermarkt en dan wacht ik daar tot hij wakker wordt in de auto. Op een gegeven moment schrok ik wakker en was de winkel al lang en breed open. Lag ik daar te slapen in de auto met mijn hoofd naar achter, mond openhangend en nog niet kwijlend, zal er vast grappig uitgezien hebben.
dinsdag 6 juli 2021 om 11:14
We hebben trouwens afgelopen jaar best al wel wat stappen gezet om meer rust en structuur te creëren in ons gezin.
Ik heb therapie gekregen en ben daardoor beter in mijn vel komen te zitten en daardoor ook de stap durven te nemen om mijn baan na 15 jaar op te zeggen en voor een andere baan te gaan.
Op mijn vorige werk werkte ik super onregelmatig, echt alles door elkaar en dat was heel pittig werk. Maar de vermoeidheid werd alleen maar erger en als ik nachtdiensten voor de boeg had, was ik niet te genieten. Ik trok het echt niet en kon het niet meer handelen.
Nu een zeer regelmatige baan en een veel minder hectische manier van werken en ook een dag in de week minder. Dus dat waren al stap 1 en 2, nu de rest nog.
Ik heb therapie gekregen en ben daardoor beter in mijn vel komen te zitten en daardoor ook de stap durven te nemen om mijn baan na 15 jaar op te zeggen en voor een andere baan te gaan.
Op mijn vorige werk werkte ik super onregelmatig, echt alles door elkaar en dat was heel pittig werk. Maar de vermoeidheid werd alleen maar erger en als ik nachtdiensten voor de boeg had, was ik niet te genieten. Ik trok het echt niet en kon het niet meer handelen.
Nu een zeer regelmatige baan en een veel minder hectische manier van werken en ook een dag in de week minder. Dus dat waren al stap 1 en 2, nu de rest nog.
dinsdag 6 juli 2021 om 11:15
Zoek ook hulp voor jezelf, dat kan meestal op dezelfde plek als waar ze je kind onderzoeken en/of begeleiden.eenhoornn schreef: ↑06-07-2021 08:42En weer kom ik hier luchten....na een nacht van 4 uur slaap en drama vanaf 5 uur vanochtend weet ik het gewoon niet meer.
Ze zeggen toch altijd dat men krijgt wat men aankan, maar ik kan dit helemaal niet aan! Hoe komen ze er in godsnaam bij.
Ik wil echt volhouden, maar hoe houd je vol als je uitgeput bent? En fysiek bijslapen zou nog wel lukken (alhoewel we heel veel mensen om ons heen hebben, biedt niemand nou eens spontaan aan om hem een nachtje over te nemen), maar als je psychisch uitgeput bent, hoe doe je dat dan?
Ik weet het, het klinkt allemaal erg zwaar wat ik nu schrijf, maar ik ben gewoon een beetje labiel door het slaaptekort.
Vandaag is onze oudste jarig, 10 jaar wordt ze, een hele speciale dag voor haar en voor ons. En zoontje verpest het gewoon helemaal, om ieder klein detail een enorm drama. Dochter probeert zich groot te houden, maar zij vindt dit ook niet leuk! Het is vandaag haar dag!
En dan nog het grote taboe: zeggen dat je het niet trekt om voor je eigen kind te zorgen. Want welke moeder zegt dat nou! Zelfs de enige tegen wie ik dit gevoel kan uiten, mijn man, zegt dat ik niet zulke dingen moet zeggen en denken en dat we vol moeten houden voor hem.
En dat snap ik, dat gaan we ook wel doen....maar ik ben ook maar een mens, ik heb ook mijn grenzen..
Ik weet het niet meer.....
De belangrijkste stap zal wrsch worden om je verwachtingen los te laten: als je zoontje de boel verpest, dan doet ie blijkbaar niet wat jij verwacht.
Probeer i.p.v. je daaraan te ergeren te kijken of je de oorzaak kunt achterhalen en die weg te nemen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
