Lijf & Lijn
alle pijlers
Afvallen 'na' anorexia
donderdag 14 april 2011 om 15:34
Hey,
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
zaterdag 16 april 2011 om 19:43
Oké, nu dus even hoe ik 't momenteel zie.
Als ik nou hetzelfde zou willen; gewoon wat afvallen, terwijl ik op een gezond gewicht zit, maar dat wil omdat ik wat strakker/slanker wil zijn voor de zomer. Gewoon wat kilootjes kwijt raken om weer in bikini te kunnen. En ik zou dus geen eetstoornis gehad hebben.
Dan zou niemand zeggen dat het eraan ligt dat ik mezelf niks waard vind, dan wordt er i.m.o anders gereageerd. Dan wordt het gezien als normaal wat afvallen..
Naar mijn idee doe ik het meer daarom, dan dat ik bijvoorbeeld voor m'n gevoel wil vluchten. De gedachte dat ik niks waard ben, is er namelijk de afgelopen tijd niet meer geweest dan anders.
En dat ik dan afspraken met bijvoorbeeld vriendinnen afzeg of stress voor een weekendje, dat is niet normaal. Dat weet ik en dat wil ik dus ook niet meer op deze manier doen.
Als ik nou hetzelfde zou willen; gewoon wat afvallen, terwijl ik op een gezond gewicht zit, maar dat wil omdat ik wat strakker/slanker wil zijn voor de zomer. Gewoon wat kilootjes kwijt raken om weer in bikini te kunnen. En ik zou dus geen eetstoornis gehad hebben.
Dan zou niemand zeggen dat het eraan ligt dat ik mezelf niks waard vind, dan wordt er i.m.o anders gereageerd. Dan wordt het gezien als normaal wat afvallen..
Naar mijn idee doe ik het meer daarom, dan dat ik bijvoorbeeld voor m'n gevoel wil vluchten. De gedachte dat ik niks waard ben, is er namelijk de afgelopen tijd niet meer geweest dan anders.
En dat ik dan afspraken met bijvoorbeeld vriendinnen afzeg of stress voor een weekendje, dat is niet normaal. Dat weet ik en dat wil ik dus ook niet meer op deze manier doen.
zaterdag 16 april 2011 om 19:45
quote:Lotte35 schreef op 16 april 2011 @ 19:34:
[...]
Heb je er bezwaar tegen als ik net doe of ie ook een beetje voor mij is....?
Haha, doe vóoral maar of ze ook voor jou zijn! Alleen maar goed! Hebben we met meerdere mensen wat aan dit topic.
(Zo bedoelde ik mijn reactie ook niet, hoor. Was gewoon bang dat ik dingen had getypt, waardoor mensen zich aan mij gaan irriteren ofzo.)
[...]
Heb je er bezwaar tegen als ik net doe of ie ook een beetje voor mij is....?
Haha, doe vóoral maar of ze ook voor jou zijn! Alleen maar goed! Hebben we met meerdere mensen wat aan dit topic.
(Zo bedoelde ik mijn reactie ook niet, hoor. Was gewoon bang dat ik dingen had getypt, waardoor mensen zich aan mij gaan irriteren ofzo.)
zaterdag 16 april 2011 om 19:47
Weet je...ik ben heel slank. Heb regelmatig opmerkingen gekregen of ik te weinig at, zelfs van de huisarts die me vroeg of ik nog wel menstrueerde. Ik heb geen eetstoornis, eet heel gezond maar hou niet van zoetigheid en kom gewoon niet aan.
Als ik geen stukje taart nam, kreeg ik daar opmerkingen over. Want "ik kon het wel gebruiken". Geen idee hoe het met mijn BMI zit, maar heb wel altijd ondergewicht gehad.
Als ik tegen mensen in mijn omgeving zou zeggen dat ik wat wil afvallen, dan wordt daar zéker weten heel erg bij gefronst..
Dus neem van mij aan dat als je slank bent, mensen het heel raar vinden als je het woord afvallen in de mond neemt. Dat geldt dus ook voor jou, met of zonder eetstoornis.
Als ik geen stukje taart nam, kreeg ik daar opmerkingen over. Want "ik kon het wel gebruiken". Geen idee hoe het met mijn BMI zit, maar heb wel altijd ondergewicht gehad.
Als ik tegen mensen in mijn omgeving zou zeggen dat ik wat wil afvallen, dan wordt daar zéker weten heel erg bij gefronst..
Dus neem van mij aan dat als je slank bent, mensen het heel raar vinden als je het woord afvallen in de mond neemt. Dat geldt dus ook voor jou, met of zonder eetstoornis.
zaterdag 16 april 2011 om 19:48
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 19:43:
Oké, nu dus even hoe ik 't momenteel zie.
Als ik nou hetzelfde zou willen; gewoon wat afvallen, terwijl ik op een gezond gewicht zit, maar dat wil omdat ik wat strakker/slanker wil zijn voor de zomer. Gewoon wat kilootjes kwijt raken om weer in bikini te kunnen. En ik zou dus geen eetstoornis gehad hebben.
Dan zou niemand zeggen dat het eraan ligt dat ik mezelf niks waard vind, dan wordt er i.m.o anders gereageerd. Dan wordt het gezien als normaal wat afvallen..
iedereen die met een BMI van 20 denkt dat ze moet afvallen om in haar bikini te kunnen. Wat is er zo moeilijk aan deze boodschap?
Naar mijn idee doe ik het meer daarom, dan dat ik bijvoorbeeld voor m'n gevoel wil vluchten. De gedachte dat ik niks waard ben, is er namelijk de afgelopen tijd niet meer geweest dan anders.Tuurlijk, daarom wil je balanceren op het randje van ondergewicht. Lees je eigen berichten nog eens na en hou op met liegen
Oké, nu dus even hoe ik 't momenteel zie.
Als ik nou hetzelfde zou willen; gewoon wat afvallen, terwijl ik op een gezond gewicht zit, maar dat wil omdat ik wat strakker/slanker wil zijn voor de zomer. Gewoon wat kilootjes kwijt raken om weer in bikini te kunnen. En ik zou dus geen eetstoornis gehad hebben.
Dan zou niemand zeggen dat het eraan ligt dat ik mezelf niks waard vind, dan wordt er i.m.o anders gereageerd. Dan wordt het gezien als normaal wat afvallen..
iedereen die met een BMI van 20 denkt dat ze moet afvallen om in haar bikini te kunnen. Wat is er zo moeilijk aan deze boodschap?
Naar mijn idee doe ik het meer daarom, dan dat ik bijvoorbeeld voor m'n gevoel wil vluchten. De gedachte dat ik niks waard ben, is er namelijk de afgelopen tijd niet meer geweest dan anders.Tuurlijk, daarom wil je balanceren op het randje van ondergewicht. Lees je eigen berichten nog eens na en hou op met liegen
zaterdag 16 april 2011 om 19:55
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 19:43:
Oké, nu dus even hoe ik 't momenteel zie.
Als ik nou hetzelfde zou willen; gewoon wat afvallen, terwijl ik op een gezond gewicht zit, maar dat wil omdat ik wat strakker/slanker wil zijn voor de zomer. Gewoon wat kilootjes kwijt raken om weer in bikini te kunnen. En ik zou dus geen eetstoornis gehad hebben.Dan zou niemand zeggen dat het eraan ligt dat ik mezelf niks waard vind, dan wordt er i.m.o anders gereageerd. Dan wordt het gezien als normaal wat afvallen..
Naar mijn idee doe ik het meer daarom, dan dat ik bijvoorbeeld voor m'n gevoel wil vluchten. De gedachte dat ik niks waard ben, is er namelijk de afgelopen tijd niet meer geweest dan anders.
Oké, misschien als nóg iemand het zegt:
Je bent NIET gewoon.
En je HEBT een eetstoornis.
Dus je kunt jezelf niet vergelijken met 'gewone' mensen.
Met jouw gewicht is 5 kilo afvallen niet gewoon! Met een eetstoornis verleden willen afvallen is NIET gewoon.
Het is heel rot voor je, maar je hebt een zwakke plek: je bent vatbaar voor een eetstoornis. En dus mag je NOOIT meer lijnen.
Maar te gelijke tijd ben je weer net zo gewoon als een alcoholist die niet meer mag drinken, iemand met een zwakke plek voor een burn-out die geen stressvol werk mag doen, en iemand met een nierziekte die niet veel mag drinken.
Valt het je niet op dat je nog niemand hier hebt kunnen overtuigen dat je echt wel goed bezig bent? Is heel de wereld weer gek behalve jij? Ziet weer heel de wereld niet dat er echt 5 kilo af moet, behalve jij?
Gek hè, dat alleen jij dat ziet? Herkenbaar van vroeger misschien, toen je, volgens jou, nog wel echt ziek was?
ZOEK HULP. Niet over 3 weken maar nu!
Oké, nu dus even hoe ik 't momenteel zie.
Als ik nou hetzelfde zou willen; gewoon wat afvallen, terwijl ik op een gezond gewicht zit, maar dat wil omdat ik wat strakker/slanker wil zijn voor de zomer. Gewoon wat kilootjes kwijt raken om weer in bikini te kunnen. En ik zou dus geen eetstoornis gehad hebben.Dan zou niemand zeggen dat het eraan ligt dat ik mezelf niks waard vind, dan wordt er i.m.o anders gereageerd. Dan wordt het gezien als normaal wat afvallen..
Naar mijn idee doe ik het meer daarom, dan dat ik bijvoorbeeld voor m'n gevoel wil vluchten. De gedachte dat ik niks waard ben, is er namelijk de afgelopen tijd niet meer geweest dan anders.
Oké, misschien als nóg iemand het zegt:
Je bent NIET gewoon.
En je HEBT een eetstoornis.
Dus je kunt jezelf niet vergelijken met 'gewone' mensen.
Met jouw gewicht is 5 kilo afvallen niet gewoon! Met een eetstoornis verleden willen afvallen is NIET gewoon.
Het is heel rot voor je, maar je hebt een zwakke plek: je bent vatbaar voor een eetstoornis. En dus mag je NOOIT meer lijnen.
Maar te gelijke tijd ben je weer net zo gewoon als een alcoholist die niet meer mag drinken, iemand met een zwakke plek voor een burn-out die geen stressvol werk mag doen, en iemand met een nierziekte die niet veel mag drinken.
Valt het je niet op dat je nog niemand hier hebt kunnen overtuigen dat je echt wel goed bezig bent? Is heel de wereld weer gek behalve jij? Ziet weer heel de wereld niet dat er echt 5 kilo af moet, behalve jij?
Gek hè, dat alleen jij dat ziet? Herkenbaar van vroeger misschien, toen je, volgens jou, nog wel echt ziek was?
ZOEK HULP. Niet over 3 weken maar nu!
zaterdag 16 april 2011 om 20:04
Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Alleen dan betekend het dus dat ik voor langere tijd nog op dit gewicht zal blijven zitten en dat kan ik dan ook weer niet accepteren..
Maar ik wil ook niet zo blijven.
En er zijn wel dingen die ik niet durf te eten/drinken,
vooral steeds dat stilstaan bij je búik, dat wil ik echt niet..)
Voornamelijk negatief over mezelf denken en de gedachtes dat ik een stom/slecht persoon ben.
Ben zo bang wat zij dan van mij vinden.
ja, ik moet inderdaad werken aan zelfacceptatie.
Maar het blijft lastig, net als mijn lichaam accepteren.
Hier maar zo wat willekeurige citaatjes van je Butterfly, kan je me uitleggen hoe het kan dat je zegt dat het probleem niet in zelfacceptatie zit als je steeds dit soort dingen vertelt?
Alleen dan betekend het dus dat ik voor langere tijd nog op dit gewicht zal blijven zitten en dat kan ik dan ook weer niet accepteren..
Maar ik wil ook niet zo blijven.
En er zijn wel dingen die ik niet durf te eten/drinken,
vooral steeds dat stilstaan bij je búik, dat wil ik echt niet..)
Voornamelijk negatief over mezelf denken en de gedachtes dat ik een stom/slecht persoon ben.
Ben zo bang wat zij dan van mij vinden.
ja, ik moet inderdaad werken aan zelfacceptatie.
Maar het blijft lastig, net als mijn lichaam accepteren.
Hier maar zo wat willekeurige citaatjes van je Butterfly, kan je me uitleggen hoe het kan dat je zegt dat het probleem niet in zelfacceptatie zit als je steeds dit soort dingen vertelt?
zaterdag 16 april 2011 om 20:08
@ Pelikaan; ik vind het jammer dat je zo geraakt bent door het "eigen verantwoordelijkheid verhaal". Iedereen hier kan lezen dat jij hard gevochten hebt en wel degelijk je verantwoordelijkheid hebt genomen.
Eigen verantwoordelijkheid houdt niet in dat het jouw schuld is als je iets krijgt. Het is niet jouw schuld als je je been breekt. Het is wel jouw verantwoordelijkheid om naar fysiotherapie te gaan en te zorgen dat je weer fatsoenlijk leert lopen. Ook is het jouw verantwoordelijkheid om te kijken wat er mis ging, zodat je de volgende keer niet weer je been breekt. Beetje stom om telkens van het zelfde hekje af te blijven springen als je daarbij je been breekt, toch?
Of om een wat meer gerelateerde ziekte als vergelijking te gebruiken, die ook met stemmetjes in je hoofd werkt: het niet jouw verantwoordelijkheid als je een depressie krijgt. Het is wel jouw verantwoordelijkheid om niet naar de stem in je hoofd te luisteren die zegt dat je dood moet gaan. Ook bij een depressie moet je uitzoeken wat de reden is dat juist jij die depressie kreeg.
De stem is namelijk wel degelijk van jou, ook al lijkt hij volkomen autonoom te werken. Bepaalde dingen van jezelf hoef je niet te accepteren, zo ook niet zelfhaat. Door de stem autonoom te verklaren en neer te sabelen, neem je verantwoordelijkheid. Maar het was wel je eigen stem. Die je terecht het zwijgen op hebt gelegd!
Eigen verantwoordelijkheid houdt niet in dat het jouw schuld is als je iets krijgt. Het is niet jouw schuld als je je been breekt. Het is wel jouw verantwoordelijkheid om naar fysiotherapie te gaan en te zorgen dat je weer fatsoenlijk leert lopen. Ook is het jouw verantwoordelijkheid om te kijken wat er mis ging, zodat je de volgende keer niet weer je been breekt. Beetje stom om telkens van het zelfde hekje af te blijven springen als je daarbij je been breekt, toch?
Of om een wat meer gerelateerde ziekte als vergelijking te gebruiken, die ook met stemmetjes in je hoofd werkt: het niet jouw verantwoordelijkheid als je een depressie krijgt. Het is wel jouw verantwoordelijkheid om niet naar de stem in je hoofd te luisteren die zegt dat je dood moet gaan. Ook bij een depressie moet je uitzoeken wat de reden is dat juist jij die depressie kreeg.
De stem is namelijk wel degelijk van jou, ook al lijkt hij volkomen autonoom te werken. Bepaalde dingen van jezelf hoef je niet te accepteren, zo ook niet zelfhaat. Door de stem autonoom te verklaren en neer te sabelen, neem je verantwoordelijkheid. Maar het was wel je eigen stem. Die je terecht het zwijgen op hebt gelegd!
zaterdag 16 april 2011 om 20:24
Uhm. Tja, ik begin steeds meer te denken dat het wel klopt wat jullie zeggen. Misschien is dit inderdaad niet de manier en moet ik het afvallen uit m'n hoofd zetten..
Als ik heel eerlijk naar mezelf ben, weet ik wel dat het bij de bmi 18,5 waarschijnlijk nog niet goed genoeg is, alleen wil ik dat momenteel heel graag geloven. Eigenlijk zit de 17,5 in m'n hoofd als ideaal, maar ik heb nu nog het idee dat ik bij de 18,5 wel zal stoppen. Maar misschien houd ik mezelf dan inderdaad wel voor de gek.
En ik ga me er inderdaad niet gelukkiger door voelen. Stressen over vanalles en dingen afzeggen, is nou niet echt een manier om me gelukkiger te gaan voelen...
Als ik heel eerlijk naar mezelf ben, weet ik wel dat het bij de bmi 18,5 waarschijnlijk nog niet goed genoeg is, alleen wil ik dat momenteel heel graag geloven. Eigenlijk zit de 17,5 in m'n hoofd als ideaal, maar ik heb nu nog het idee dat ik bij de 18,5 wel zal stoppen. Maar misschien houd ik mezelf dan inderdaad wel voor de gek.
En ik ga me er inderdaad niet gelukkiger door voelen. Stressen over vanalles en dingen afzeggen, is nou niet echt een manier om me gelukkiger te gaan voelen...
zaterdag 16 april 2011 om 20:54
Die 17,5 is alleen wat ik bij mezelf als ideaal zie, hé. Ik heb het verder steeds over 18,5, omdat ik wel op het gezonde wil blijven.
En ik twijfel hier dus steeds meer over.
Sowieso ga ik morgen toch maar bij m'n ouders eten, dat doe ik meestal op zondag en als ik dat nu ook weer afzeg, geef ik er opnieuw aan toe. (Had al gezegd dat ik niet meer zou komen, maar kon altijd alsnog langs komen.)
Dat is eigenlijk ook wat ik moet doen; er tegenin gaan en steeds bedenken of ik dat écht wil.
En ik twijfel hier dus steeds meer over.
Sowieso ga ik morgen toch maar bij m'n ouders eten, dat doe ik meestal op zondag en als ik dat nu ook weer afzeg, geef ik er opnieuw aan toe. (Had al gezegd dat ik niet meer zou komen, maar kon altijd alsnog langs komen.)
Dat is eigenlijk ook wat ik moet doen; er tegenin gaan en steeds bedenken of ik dat écht wil.
zaterdag 16 april 2011 om 21:04
Maar het feit dat je 17.5 als ideaal ziet, wat zegt jou dat?
Je hebt dan wel een eetstoornis (gehad), maar je bent toch niet gek? Je weet best wel hoe je er voor staat!
Volgens mij maak je goede stappen in het niet meer liegen tegen je zelf, maar je bent nog niet helemaal eerlijk tegen jezelf, is het wel?
Je hebt dan wel een eetstoornis (gehad), maar je bent toch niet gek? Je weet best wel hoe je er voor staat!
Volgens mij maak je goede stappen in het niet meer liegen tegen je zelf, maar je bent nog niet helemaal eerlijk tegen jezelf, is het wel?
zaterdag 16 april 2011 om 21:08
Lieve meid, alsjeblieft, zoek hulp!
Waar je steeds maar niet op ingaat, en waar iedereen hier op blijft hameren, als je een BMI hebt van 20 dan is afvallen NIET NODIG!
Uiteraard zijn er meiden te vinden die slanker zijn en toch willen afvallen, maar ook zij zijn niet goed bezig! Ga je niet meten aan deze uitzonderingen. De waarheid is dat iedereen met een BMI van tussen de 20 en 25 een prima gewicht heeft, en niet af hoeft te vallen. En de meerderheid van de mensen heeft een BMI van boven de 20 en draagt gewoon een bikini oid.
Jouw idee dat je nu te dik bent om een bikini aan te kunnen klopt niet, en DAT is waarom je hulp nodig hebt. Je moet weer een realistische kijk op jezelf en je gewicht krijgen.
Heel veel sterkte!
Waar je steeds maar niet op ingaat, en waar iedereen hier op blijft hameren, als je een BMI hebt van 20 dan is afvallen NIET NODIG!
Uiteraard zijn er meiden te vinden die slanker zijn en toch willen afvallen, maar ook zij zijn niet goed bezig! Ga je niet meten aan deze uitzonderingen. De waarheid is dat iedereen met een BMI van tussen de 20 en 25 een prima gewicht heeft, en niet af hoeft te vallen. En de meerderheid van de mensen heeft een BMI van boven de 20 en draagt gewoon een bikini oid.
Jouw idee dat je nu te dik bent om een bikini aan te kunnen klopt niet, en DAT is waarom je hulp nodig hebt. Je moet weer een realistische kijk op jezelf en je gewicht krijgen.
Heel veel sterkte!
zaterdag 16 april 2011 om 21:23
Dat 17,5 nog m'n eigenlijke ideaal is, dat is natuurlijk niet echt goed. En zo zijn er nog wel wat gedachtes en dingen die ik nog niet los heb durven laten. En eigenlijk moet ik inderdaad daaraan werken.
Nee, ik ben niet gek, maar ik kan het soms wel lastig vinden om te zien of het nou nog normaal is wat ik doe/denk, of niet.. Soms durf ik niet eerlijk te zijn naar mezelf, maar soms weet ik 't ook echt niet.
Ik moet inderdaad proberen me niet aan hen te meten en me niet zo te vergelijken met anderen, maar juist proberen om dit gewicht te accepteren..
Nee, ik ben niet gek, maar ik kan het soms wel lastig vinden om te zien of het nou nog normaal is wat ik doe/denk, of niet.. Soms durf ik niet eerlijk te zijn naar mezelf, maar soms weet ik 't ook echt niet.
Ik moet inderdaad proberen me niet aan hen te meten en me niet zo te vergelijken met anderen, maar juist proberen om dit gewicht te accepteren..
zaterdag 16 april 2011 om 21:31
Lieverd, iedereen hier is het erover eens dat afvallen met een BMI van 20 echt niet nodig is. Je mag er dus vanuit gaan dat dat gewoon klopt, hoor!
Zou het niet fijn zijn om nu even een mailtje te sturen naar degene waarmee je over 3 weken een gesprek hebt. Gewoon, even wat feedback krijgen en er niet alleen voor staan! Je hoeft niet te denken "tegen die tijd gaat het wel weer beter en ik wil hem/haar nu niet lastig vallen". Dat is nl. zijn/haar werk!
Zou het niet fijn zijn om nu even een mailtje te sturen naar degene waarmee je over 3 weken een gesprek hebt. Gewoon, even wat feedback krijgen en er niet alleen voor staan! Je hoeft niet te denken "tegen die tijd gaat het wel weer beter en ik wil hem/haar nu niet lastig vallen". Dat is nl. zijn/haar werk!
zaterdag 16 april 2011 om 21:43
Nou, dat durf ik eigenlijk niet..
Vorige keer gezegd dat 't heel goed ging etc. en 't is ook bijna 't eind van de gesprekken. En dan mail ik opeens dat 't toch wel wat minder gaat dan ik afgelopen keer zei. Daarbij zou ik ook niet weten wat ik dan in dat mailtje moet zetten en wat de meerwaarde ervan zou zijn.. Ja, dat ik de volgende keer eerlijker erover ben, dat is misschien wel handig.
Vorige keer gezegd dat 't heel goed ging etc. en 't is ook bijna 't eind van de gesprekken. En dan mail ik opeens dat 't toch wel wat minder gaat dan ik afgelopen keer zei. Daarbij zou ik ook niet weten wat ik dan in dat mailtje moet zetten en wat de meerwaarde ervan zou zijn.. Ja, dat ik de volgende keer eerlijker erover ben, dat is misschien wel handig.
zaterdag 16 april 2011 om 21:44
Ik wou precies hetzelfde zeggen Meds.
Waarom blijf je zo worstelen? Je weet best wel wat je moet doen!
Moeite om afscheid te nemen van het toch wel lekker gevoel van controle?
Moeite toe te geven dat het niet goed gaat?
Moeite je ouders en omgeven te laten schrikken?
Moeite om toe te geven dat je een terugval hebt?
Het maakt allemaal niet uit, welke reden je bedenkt. Over een week,of 2 of 3 is het alleen maar nog erger geworden en zijn al die redenen om vandaag niet om hulp te vragen er nog steeds.
Dit gaat niet over als jij het maar gaat accepteren.
Waarom blijf je zo worstelen? Je weet best wel wat je moet doen!
Moeite om afscheid te nemen van het toch wel lekker gevoel van controle?
Moeite toe te geven dat het niet goed gaat?
Moeite je ouders en omgeven te laten schrikken?
Moeite om toe te geven dat je een terugval hebt?
Het maakt allemaal niet uit, welke reden je bedenkt. Over een week,of 2 of 3 is het alleen maar nog erger geworden en zijn al die redenen om vandaag niet om hulp te vragen er nog steeds.
Dit gaat niet over als jij het maar gaat accepteren.
zaterdag 16 april 2011 om 21:57
Ja, ik vind het lastig om toe te geven dat 't wat minder gaat. En vooral doordat ik de afgelopen keer heb gezegd dat het zo goed gaat. En ik wil anderen er niet mee lastig vallen, want wat moeten zij er verder mee; ik weet hoe het moet, alleen nog doen. Daar kunnen zij niets aan veranderen.
En de vorige keer vroeg zij wanneer ik hulp zou vragen als 't niet goed gaat met eten. Toen zij ik dat ik dat pas doe als ik er echt ver in ben en werken/leren niet meer lukt.
Ach, waar het op neer komt is gewoon dat ik het niet durf. Ik schaam me ervoor, vind het lastig om toe te geven en ben bang dat mensen mij een aansteller vinden, omdat ik zeg dat 't minder gaat, terwijl ik nog niet eens ben afgevallen. (En ja, natuurlijk gaat het om de gedachtes die niet kloppen, maar toch.)
En de vorige keer vroeg zij wanneer ik hulp zou vragen als 't niet goed gaat met eten. Toen zij ik dat ik dat pas doe als ik er echt ver in ben en werken/leren niet meer lukt.
Ach, waar het op neer komt is gewoon dat ik het niet durf. Ik schaam me ervoor, vind het lastig om toe te geven en ben bang dat mensen mij een aansteller vinden, omdat ik zeg dat 't minder gaat, terwijl ik nog niet eens ben afgevallen. (En ja, natuurlijk gaat het om de gedachtes die niet kloppen, maar toch.)
zaterdag 16 april 2011 om 21:58
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 21:43:
Daarbij zou ik ook niet weten wat ik dan in dat mailtje moet zettenHet gaat eigenlijk niet zo goed met me.
Ik merk dat ik een terugval heb.
Ik mail het je alvast, dan weet je wat er speelt.
In m'n eentje ga ik hier namelijk niet uitkomen.
Even knippen, plakken en versturen.
Daarbij zou ik ook niet weten wat ik dan in dat mailtje moet zettenHet gaat eigenlijk niet zo goed met me.
Ik merk dat ik een terugval heb.
Ik mail het je alvast, dan weet je wat er speelt.
In m'n eentje ga ik hier namelijk niet uitkomen.
Even knippen, plakken en versturen.
You don't have to fit into the format
zaterdag 16 april 2011 om 22:01
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 19:43:
Oké, nu dus even hoe ik 't momenteel zie.
Als ik nou hetzelfde zou willen; gewoon wat afvallen, terwijl ik op een gezond gewicht zit, maar dat wil omdat ik wat strakker/slanker wil zijn voor de zomer. Gewoon wat kilootjes kwijt raken om weer in bikini te kunnen. En ik zou dus geen eetstoornis gehad hebben.
Maar afvallen is jouw drug. Als een ex-alcoholist zegt dat ie lekker een wijntje wil op het terras, dan is dat toch ook een enorme alarmbel? Dat het hek voor je het weet weer vd dam is?
Dan zou niemand zeggen dat het eraan ligt dat ik mezelf niks waard vind, dan wordt er i.m.o anders gereageerd. Dan wordt het gezien als normaal wat afvallen..
Normaal wat afvallen met een BMI van 20, dat is ook best gestoord hoor. Ik heb een BMI van 21 en no way dat ik ga lijnen zodat ik er strakker uit zie in bikini. Nergens voor nodig.
Naar mijn idee doe ik het meer daarom, dan dat ik bijvoorbeeld voor m'n gevoel wil vluchten. De gedachte dat ik niks waard ben, is er namelijk de afgelopen tijd niet meer geweest dan anders.
Niet meer dan anders, is dus nog steeds erg aanwezig. Dat hoort niet, het is heel moeilijk om dat anders te krijgen na een eetstoornis, maar je hoort niet over jezelf continue te denken dat je niks waard bent.
En dat ik dan afspraken met bijvoorbeeld vriendinnen afzeg of stress voor een weekendje, dat is niet normaal. Dat weet ik en dat wil ik dus ook niet meer op deze manier doen.Nogmaals: mensen met een BMI van 20 gaan meestal niet lijnen om in hun bikini rond te lopen. dat idee heb je blijkbaar ergens opgedaan, maar is meer een verzinsel van de bladen, dat het werkelijk uitgevoerd wordt door veel vrouwen. Het is niet normaal om met dat gewicht te gaan lijnen.
Oké, nu dus even hoe ik 't momenteel zie.
Als ik nou hetzelfde zou willen; gewoon wat afvallen, terwijl ik op een gezond gewicht zit, maar dat wil omdat ik wat strakker/slanker wil zijn voor de zomer. Gewoon wat kilootjes kwijt raken om weer in bikini te kunnen. En ik zou dus geen eetstoornis gehad hebben.
Maar afvallen is jouw drug. Als een ex-alcoholist zegt dat ie lekker een wijntje wil op het terras, dan is dat toch ook een enorme alarmbel? Dat het hek voor je het weet weer vd dam is?
Dan zou niemand zeggen dat het eraan ligt dat ik mezelf niks waard vind, dan wordt er i.m.o anders gereageerd. Dan wordt het gezien als normaal wat afvallen..
Normaal wat afvallen met een BMI van 20, dat is ook best gestoord hoor. Ik heb een BMI van 21 en no way dat ik ga lijnen zodat ik er strakker uit zie in bikini. Nergens voor nodig.
Naar mijn idee doe ik het meer daarom, dan dat ik bijvoorbeeld voor m'n gevoel wil vluchten. De gedachte dat ik niks waard ben, is er namelijk de afgelopen tijd niet meer geweest dan anders.
Niet meer dan anders, is dus nog steeds erg aanwezig. Dat hoort niet, het is heel moeilijk om dat anders te krijgen na een eetstoornis, maar je hoort niet over jezelf continue te denken dat je niks waard bent.
En dat ik dan afspraken met bijvoorbeeld vriendinnen afzeg of stress voor een weekendje, dat is niet normaal. Dat weet ik en dat wil ik dus ook niet meer op deze manier doen.Nogmaals: mensen met een BMI van 20 gaan meestal niet lijnen om in hun bikini rond te lopen. dat idee heb je blijkbaar ergens opgedaan, maar is meer een verzinsel van de bladen, dat het werkelijk uitgevoerd wordt door veel vrouwen. Het is niet normaal om met dat gewicht te gaan lijnen.
zaterdag 16 april 2011 om 22:02
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 21:43:
Daarbij zou ik ook niet weten wat ik dan in dat mailtje moet zetten en wat de meerwaarde ervan zou zijn.. Ja, dat ik de volgende keer eerlijker erover ben, dat is misschien wel handig.
Wat de meerwaarde er van is? Dat je snel hulp krijgt om de komende 3 weken niet weer helemaal terug te vallen!
Je hoeft niet af te vallen om in bikini te kunnen, als ik een BMI van 20 had, dan zou ik in bikini over stráát gaan!
Daarbij zou ik ook niet weten wat ik dan in dat mailtje moet zetten en wat de meerwaarde ervan zou zijn.. Ja, dat ik de volgende keer eerlijker erover ben, dat is misschien wel handig.
Wat de meerwaarde er van is? Dat je snel hulp krijgt om de komende 3 weken niet weer helemaal terug te vallen!
Je hoeft niet af te vallen om in bikini te kunnen, als ik een BMI van 20 had, dan zou ik in bikini over stráát gaan!
zaterdag 16 april 2011 om 22:05
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 21:57:
Ja, ik vind het lastig om toe te geven dat 't wat minder gaat. En vooral doordat ik de afgelopen keer heb gezegd dat het zo goed gaat. En ik wil anderen er niet mee lastig vallen, want wat moeten zij er verder mee; ik weet hoe het moet, alleen nog doen. Daar kunnen zij niets aan veranderen.
En de vorige keer vroeg zij wanneer ik hulp zou vragen als 't niet goed gaat met eten. Toen zij ik dat ik dat pas doe als ik er echt ver in ben en werken/leren niet meer lukt.
Ach, waar het op neer komt is gewoon dat ik het niet durf. Ik schaam me ervoor, vind het lastig om toe te geven en ben bang dat mensen mij een aansteller vinden, omdat ik zeg dat 't minder gaat, terwijl ik nog niet eens ben afgevallen. (En ja, natuurlijk gaat het om de gedachtes die niet kloppen, maar toch.)
Ik denk er wel over om toch is te informeren naar de nazorggroep, omdat ik hoorde dat 't daar ook voornamelijk gaat over zulke momenten en achterliggende dingen enzo.
Denk je werkelijk dat je hulpverleners het vervelend vinden als jij zegt dat het niet zo lekker met je gaat?
Nee, natuurlijk niet. Het si normaal om terugval gedachten te hebben helaas, maar het gaat erom wat je daar mee doet. Er over praten en het aangeven is stap 1 om niet weer te verzanden in full-blown anorexia. En natuurlijk kun je dat ook pas doen als je een jaar verder bent, een BMI van 14 hebt en je studie naar de klote is, je geen werk meer vol kunt houden en je je ouders en verdere familie weer veel verdriet hebt bezorgd. Maar je kunt het ook nu aangeven en dit voor zijn. Dat maakt je juist geen lastpost of aansteller.
Ja, ik vind het lastig om toe te geven dat 't wat minder gaat. En vooral doordat ik de afgelopen keer heb gezegd dat het zo goed gaat. En ik wil anderen er niet mee lastig vallen, want wat moeten zij er verder mee; ik weet hoe het moet, alleen nog doen. Daar kunnen zij niets aan veranderen.
En de vorige keer vroeg zij wanneer ik hulp zou vragen als 't niet goed gaat met eten. Toen zij ik dat ik dat pas doe als ik er echt ver in ben en werken/leren niet meer lukt.
Ach, waar het op neer komt is gewoon dat ik het niet durf. Ik schaam me ervoor, vind het lastig om toe te geven en ben bang dat mensen mij een aansteller vinden, omdat ik zeg dat 't minder gaat, terwijl ik nog niet eens ben afgevallen. (En ja, natuurlijk gaat het om de gedachtes die niet kloppen, maar toch.)
Ik denk er wel over om toch is te informeren naar de nazorggroep, omdat ik hoorde dat 't daar ook voornamelijk gaat over zulke momenten en achterliggende dingen enzo.
Denk je werkelijk dat je hulpverleners het vervelend vinden als jij zegt dat het niet zo lekker met je gaat?
Nee, natuurlijk niet. Het si normaal om terugval gedachten te hebben helaas, maar het gaat erom wat je daar mee doet. Er over praten en het aangeven is stap 1 om niet weer te verzanden in full-blown anorexia. En natuurlijk kun je dat ook pas doen als je een jaar verder bent, een BMI van 14 hebt en je studie naar de klote is, je geen werk meer vol kunt houden en je je ouders en verdere familie weer veel verdriet hebt bezorgd. Maar je kunt het ook nu aangeven en dit voor zijn. Dat maakt je juist geen lastpost of aansteller.
