Lijf & Lijn
alle pijlers
Afvallen 'na' anorexia
donderdag 14 april 2011 om 15:34
Hey,
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
zaterdag 16 april 2011 om 09:19
zaterdag 16 april 2011 om 09:53
Het ligt misschien aan mij, maar ik vind het helemaal niet normaal om het vaak over calorieen/afvallen te hebben. Ik zie het om mij heen ook, het lijkt haast wel alsof iedereen daar altijd mee bezig is. Maar is het daarmee dan normaal? Ik vind dat daarin behoorlijk wordt doorgeslagen.
Eten is je motor, een basisbehoefte. Je moet eten om in leven te blijven. Nu wordt dat verheven tot iets waarmee je spaarzaam om moet gaan, het wordt een berekenend iets en dat lijkt me geen goede ontwikkeling.
Eten is je motor, een basisbehoefte. Je moet eten om in leven te blijven. Nu wordt dat verheven tot iets waarmee je spaarzaam om moet gaan, het wordt een berekenend iets en dat lijkt me geen goede ontwikkeling.
zaterdag 16 april 2011 om 10:00
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 09:39:
Pelikaan, dankjewel voor je fijne reactie!
Denk dat ik binnenkort wel weer 's langs kom op 't nasleep van eetproblemen topic. Doe dat meid, je bent van harte welkom!! Laat die ES je niet weer in je greep krijgen hoor, je bent zoveel meer waard dan dat!
Pelikaan, dankjewel voor je fijne reactie!
Denk dat ik binnenkort wel weer 's langs kom op 't nasleep van eetproblemen topic. Doe dat meid, je bent van harte welkom!! Laat die ES je niet weer in je greep krijgen hoor, je bent zoveel meer waard dan dat!
zaterdag 16 april 2011 om 10:01
quote:Julus schreef op 16 april 2011 @ 09:53:
Het ligt misschien aan mij, maar ik vind het helemaal niet normaal om het vaak over calorieen/afvallen te hebben. Ik zie het om mij heen ook, het lijkt haast wel alsof iedereen daar altijd mee bezig is. Maar is het daarmee dan normaal? Ik vind dat daarin behoorlijk wordt doorgeslagen.
Eten is je motor, een basisbehoefte. Je moet eten om in leven te blijven. Nu wordt dat verheven tot iets waarmee je spaarzaam om moet gaan, het wordt een berekenend iets en dat lijkt me geen goede ontwikkeling.Of het nou wel normaal is of niet, feit is dat er veel over gesproken wordt. Daar kun je je dus maar beter tegen wapenen, zeker als AN'er.
Het ligt misschien aan mij, maar ik vind het helemaal niet normaal om het vaak over calorieen/afvallen te hebben. Ik zie het om mij heen ook, het lijkt haast wel alsof iedereen daar altijd mee bezig is. Maar is het daarmee dan normaal? Ik vind dat daarin behoorlijk wordt doorgeslagen.
Eten is je motor, een basisbehoefte. Je moet eten om in leven te blijven. Nu wordt dat verheven tot iets waarmee je spaarzaam om moet gaan, het wordt een berekenend iets en dat lijkt me geen goede ontwikkeling.Of het nou wel normaal is of niet, feit is dat er veel over gesproken wordt. Daar kun je je dus maar beter tegen wapenen, zeker als AN'er.
zaterdag 16 april 2011 om 10:43
quote:Julus schreef op 16 april 2011 @ 09:53:
Eten is je motor, een basisbehoefte. Je moet eten om in leven te blijven. Nu wordt dat verheven tot iets waarmee je spaarzaam om moet gaan, het wordt een berekenend iets en dat lijkt me geen goede ontwikkeling.
Goed gezegd!
Helaas is het meestal zo dat de motor eerst vrijwel uit moet vallen, voor iemand met anorexia zich realiseert dat eten inderdaad een voorwaarde is om in leven te blijven.
Zolang de motor loopt (en die houdt dat heel lang vol, want jeetje, wat is een lichaam sterk), is er geen reden tot paniek, aldus de anorect.
Ergens ben ik dankbaar dat mijn lichaam op een gegeven moment heeft gezegd: 'En nu is het klaar, ik kan zo niet verder'. Want daardoor werd ik gedwongen de anorexia aan te pakken.
We zijn nu jaren verder, maar het blijft moeilijk hoor.
Maar door uitspraken zoals die van jou, Julus, blijf ik scherp. Want je hebt gewoon gelijk. Als ik zie dat de benzinemeter van m'n auto in het rood staat, rep ik me ook naar de pomp. Maar zelf zou ik wel zonder brandstof mogen zitten?
Dácht het niet!
Mede dankzij Pelikaan ( ) kom ik steeds meer tot zulke inzichten, en weet ik gewoon dat ik hieruit kom.
Eten is je motor, een basisbehoefte. Je moet eten om in leven te blijven. Nu wordt dat verheven tot iets waarmee je spaarzaam om moet gaan, het wordt een berekenend iets en dat lijkt me geen goede ontwikkeling.
Goed gezegd!
Helaas is het meestal zo dat de motor eerst vrijwel uit moet vallen, voor iemand met anorexia zich realiseert dat eten inderdaad een voorwaarde is om in leven te blijven.
Zolang de motor loopt (en die houdt dat heel lang vol, want jeetje, wat is een lichaam sterk), is er geen reden tot paniek, aldus de anorect.
Ergens ben ik dankbaar dat mijn lichaam op een gegeven moment heeft gezegd: 'En nu is het klaar, ik kan zo niet verder'. Want daardoor werd ik gedwongen de anorexia aan te pakken.
We zijn nu jaren verder, maar het blijft moeilijk hoor.
Maar door uitspraken zoals die van jou, Julus, blijf ik scherp. Want je hebt gewoon gelijk. Als ik zie dat de benzinemeter van m'n auto in het rood staat, rep ik me ook naar de pomp. Maar zelf zou ik wel zonder brandstof mogen zitten?
Dácht het niet!
Mede dankzij Pelikaan ( ) kom ik steeds meer tot zulke inzichten, en weet ik gewoon dat ik hieruit kom.
You don't have to fit into the format
zaterdag 16 april 2011 om 11:02
Super Lotte, dat je tot dat inzicht gekomen bent, want jouw leven (en dat van iedereen) is waardevol. Als je erover nadenkt is het eigenlijk best gek dat een anorect bereid is om zijn leven te geven (want je speelt met je leven) voor een mager en ongezond lichaam wat niet meer normaal kan functioneren.
Allicht dat een lichaam protesteert, net zoals een auto die zonder benzine zit inderdaad. Op tijd bijtanken is belangrijk!
Zodat je kunt (gaan) genieten van de mooie dingen die het leven te bieden heeft; je moet er alleen wel voeding in blijven stoppen anders kom je niet ver. Sterkte, voor iedereen die hiermee te maken heeft.
Allicht dat een lichaam protesteert, net zoals een auto die zonder benzine zit inderdaad. Op tijd bijtanken is belangrijk!
Zodat je kunt (gaan) genieten van de mooie dingen die het leven te bieden heeft; je moet er alleen wel voeding in blijven stoppen anders kom je niet ver. Sterkte, voor iedereen die hiermee te maken heeft.
zaterdag 16 april 2011 om 11:04
Misschien kun je proberen te denken; ik wil er goed uitzien, dus dan moet ik investeren in kapper, goede huidverzorging en leuke kleding. Niemand heeft een perfect lichaam, maar met de juiste kleding ed kom je een heel eind. Dat kost geld, maar is geen kwestie van leven op dood. Even heel erg gechargeerd.
zaterdag 16 april 2011 om 11:09
quote:Butterfly1989 schreef op 15 april 2011 @ 19:45:
Het klopt dat 't heel hard trekt. Maarja, dan moet ik er zelf maar meer tegenin gaan..
Heb nog af en toe een gesprek, nu weer over 3 weken. Dan gaat het misschien wel weer beter, en zo niet, dan durf ik dat waarschijnlijk toch weer niet te zeggen.Kun je misschien nu al een mailtje sturen naar degene met wie je een gesprek hebt? dan heb je al aangegeven dat het niet goed gaat en kun je je er niet onderuit lullen.
Het klopt dat 't heel hard trekt. Maarja, dan moet ik er zelf maar meer tegenin gaan..
Heb nog af en toe een gesprek, nu weer over 3 weken. Dan gaat het misschien wel weer beter, en zo niet, dan durf ik dat waarschijnlijk toch weer niet te zeggen.Kun je misschien nu al een mailtje sturen naar degene met wie je een gesprek hebt? dan heb je al aangegeven dat het niet goed gaat en kun je je er niet onderuit lullen.
zaterdag 16 april 2011 om 11:13
quote:Julus schreef op 16 april 2011 @ 11:04:
Misschien kun je proberen te denken; ik wil er goed uitzien, dus dan moet ik investeren in kapper, goede huidverzorging en leuke kleding. Niemand heeft een perfect lichaam, maar met de juiste kleding ed kom je een heel eind. Dat kost geld, maar is geen kwestie van leven op dood. Even heel erg gechargeerd.Ik waardeer je poging, maar zo werkt het niet. Uiteindelijk zit anorexia niet in het het eten of niet eten, maar in heel andere dingen. In je eigenwaarde, onzekerheid, perfectionisme en vaak nog vele andere factoren. Dat uit zich in het eetprobleem, maar dat is niet het onderliggende probeem.
Misschien kun je proberen te denken; ik wil er goed uitzien, dus dan moet ik investeren in kapper, goede huidverzorging en leuke kleding. Niemand heeft een perfect lichaam, maar met de juiste kleding ed kom je een heel eind. Dat kost geld, maar is geen kwestie van leven op dood. Even heel erg gechargeerd.Ik waardeer je poging, maar zo werkt het niet. Uiteindelijk zit anorexia niet in het het eten of niet eten, maar in heel andere dingen. In je eigenwaarde, onzekerheid, perfectionisme en vaak nog vele andere factoren. Dat uit zich in het eetprobleem, maar dat is niet het onderliggende probeem.
zaterdag 16 april 2011 om 11:28
quote:Het gaat niet om andere mensen, er zijn namelijk ook genoeg mensen die geen BMI van 20 hebben en niet strak zijn. Jij kiest blijkbaar alleen de kleine groep waaraan je jezelf wilt meten. Ik zou zeggen hou op met vergelijken, jij bent wie je bent. En je hebt een eetstoornis en dat betekent dat je nooit meer mag lijnen
Meds, ik weet dat je niet meer meeschrijft in dit topic, maar misschien lees je nog wel mee.
Ik citeer bovenstaand stukje even van je, want jemig, wat heb je gelijk!
Ik zou het stiekem wel uit willen juichen:
Hoera, ik mag nooit meer lijnen!!!
Meds, ik weet dat je niet meer meeschrijft in dit topic, maar misschien lees je nog wel mee.
Ik citeer bovenstaand stukje even van je, want jemig, wat heb je gelijk!
Ik zou het stiekem wel uit willen juichen:
Hoera, ik mag nooit meer lijnen!!!
You don't have to fit into the format
zaterdag 16 april 2011 om 11:40
zaterdag 16 april 2011 om 12:32
Het voelt alsof ik mezelf er makkelijk vanaf maak, door maar niet te gaan afvallen, alsof ik smoesjes bedenk om 't niet te hoeven. Terwijl het gewoon eigenlijk heel erg nodig is. Zoiets.
Dat gevoel klopt niet... het is voor jou moeilijker om je gewicht te accepteren en niet af te vallen . Het is voor jou juist de makkelijke weg om te gaan afvallen.
Alsof ik mezelf inpraat dat ik maar niet moet afvallen, terwijl ieder ander met zo'n lichaam als dit écht wel af zou gaan vallen.
Klopt dit echt? Praat je op jezelf in dat je maar niet moet afvalen? Of praat je de hele dag, dag in en dag uit op jezelf in dat je te dik bent en MOET afvallen etc?
Misschien moet ik nog eventjes proberen om 't op een normale manier te doen, gewoon net als iedereen en dan ook gewoon 'n x met anderen durven eten. Blijkt dat niet te werken, dan
Werkt het nu? Als je afsrpaken gaat afzeggen, werkt het nu dan normaal? Als je obsessief met de weegschaal bezig bent, werkt het dan normaal? Als je zo veel gaat sporten, werkt het nu dan normaal?
Wanneer is het voor ju duidelijk dat het 'niet blijkt te werken'? Wat is voor jou de grens?
Er zijn twee delen in jou: Jijzelf en de verslaving die Anorexia heet. Het stemmetje van jouzelf is klein. De stem van Anorexia is op dit moment heel groot.
Het stemmetje opent dit topic omdat die weet dat je ongezond bezig bent en in een terugval zit - daar ben je je bewust van omdat je herkent dat je niet 'normaal kunt afvallen' en 'eetgestorde gedachtes' hebt. De stem Anorexia houdt jou voor de gek en zorgt voor hersenspinsels die niet kloppen - de meest onlogische excuses om maar te zorgen dat je ongezond wordt. Het is een monster dat aanwezig is, maar vergeet niet: je bent er zelf ook nog. Alleen moet dat stemmetje van jouzelf sterker worden. Het is er, wees trots op jouw stem die hier een topic over opent en zich afvraagt of je wel goed bezig bent. Dat is het stemmetje dat je nodig hebt en waar je uiteindelijk van op aan kunt. Gaat niet vanzelf, dus wat kun jij doen om die stem meer aandacht te geven?
Dat gaat jou niet lukken door normaal te eten of normaal af te vallen. Dat gaat nu niet lukken als je op welke manier dan ook met eten bezig bent. Dat gaat lukken als je hulp gaat inschakelen. Door het met je ouders erover te hebben, door naar je HA te gaan, door op een volgende gesprek te vertellen dat je een terugval hebt. Als je dat niet doet, dan wint de Anorexia stem en laat jij jouw eigen stem verliezen. Zeg het maar, wat wil jij?
Dat gevoel klopt niet... het is voor jou moeilijker om je gewicht te accepteren en niet af te vallen . Het is voor jou juist de makkelijke weg om te gaan afvallen.
Alsof ik mezelf inpraat dat ik maar niet moet afvallen, terwijl ieder ander met zo'n lichaam als dit écht wel af zou gaan vallen.
Klopt dit echt? Praat je op jezelf in dat je maar niet moet afvalen? Of praat je de hele dag, dag in en dag uit op jezelf in dat je te dik bent en MOET afvallen etc?
Misschien moet ik nog eventjes proberen om 't op een normale manier te doen, gewoon net als iedereen en dan ook gewoon 'n x met anderen durven eten. Blijkt dat niet te werken, dan
Werkt het nu? Als je afsrpaken gaat afzeggen, werkt het nu dan normaal? Als je obsessief met de weegschaal bezig bent, werkt het dan normaal? Als je zo veel gaat sporten, werkt het nu dan normaal?
Wanneer is het voor ju duidelijk dat het 'niet blijkt te werken'? Wat is voor jou de grens?
Er zijn twee delen in jou: Jijzelf en de verslaving die Anorexia heet. Het stemmetje van jouzelf is klein. De stem van Anorexia is op dit moment heel groot.
Het stemmetje opent dit topic omdat die weet dat je ongezond bezig bent en in een terugval zit - daar ben je je bewust van omdat je herkent dat je niet 'normaal kunt afvallen' en 'eetgestorde gedachtes' hebt. De stem Anorexia houdt jou voor de gek en zorgt voor hersenspinsels die niet kloppen - de meest onlogische excuses om maar te zorgen dat je ongezond wordt. Het is een monster dat aanwezig is, maar vergeet niet: je bent er zelf ook nog. Alleen moet dat stemmetje van jouzelf sterker worden. Het is er, wees trots op jouw stem die hier een topic over opent en zich afvraagt of je wel goed bezig bent. Dat is het stemmetje dat je nodig hebt en waar je uiteindelijk van op aan kunt. Gaat niet vanzelf, dus wat kun jij doen om die stem meer aandacht te geven?
Dat gaat jou niet lukken door normaal te eten of normaal af te vallen. Dat gaat nu niet lukken als je op welke manier dan ook met eten bezig bent. Dat gaat lukken als je hulp gaat inschakelen. Door het met je ouders erover te hebben, door naar je HA te gaan, door op een volgende gesprek te vertellen dat je een terugval hebt. Als je dat niet doet, dan wint de Anorexia stem en laat jij jouw eigen stem verliezen. Zeg het maar, wat wil jij?
zaterdag 16 april 2011 om 14:24
Lotte35: Wat een positieve berichtjes, van jou, super!
Julus: Misschien is het een onrealistische poging, maar ik weet wel op welk gewicht ik mij iig prettiger voel. Misschien heb ik dan nog geen superstrak lijf, maar het voelt in ieder geval beter dan nu. Maar misschien dat als ik daarop zit dat het nog niet genoeg is, dat kan ik nu niet zo goed inschatten.
Een mailtje sturen is misschien wel handig als het over 3 weken nog zo is/’t minder gaat. Alleen in 3 weken kan er nog veel veranderen en misschien gaat ’t dan alweer ’n stuk beter.
Jive: Wat je schrijft klopt inderdaad helemaal..
Ik vind het lastig om die gedachtes uit elkaar te houden. Wat vind ik zelf, wat maak ik mezelf wijs etc. Want ik praat ook wel op mezelf in dat ik dik ben en moet afvallen, maar ik praat ook op mezelf in dat ik niet een of ander crash-dieet moet gaan volgen. Ik vind het soms lastig te onderscheiden. Natuurlijk weet ik dat als ik een afspraak meteen vriendin afzeg, dat dat eigenlijk niet ‘normaal’ is. Maar met sommige andere dingen weet ik het echt niet.
De grens van dat het wel/niet werkt ligt eigenlijk in hoe obsessief ik ermee bezig ben. Als ik over ’t algemeen magere dingen e.d. eet, maar niet in de stress schiet als ik met een vriendin ga eten oid, dan vind ik ’t normaal. Maar ook die grens is inderdaad niet heel erg duidelijk. Net boodschappen gedaan, maar in hoeverre waren de producten in mijn mandje passend bij op-een-normale-manier-afvallen, of eigenlijk over ’t algemeen wel richting terugval. Ja, dat is inderdaad wel lastig. Denk dat ik dat zelf moet aanvoelen, wat nog normaal voelt ofzo.
En misschien is er inderdaad nog dat stemmetje welke zegt dat dit niet de goede manier is. Maar ik weet dus niet in hoeverre ik daar naar wil luisteren. Want ik wil iets afvallen, maar niet verzijlt raken in de eetstoornis en dan moet ik die twee dingen kunnen onderscheiden. Wanneer luister ik nog naar mezelf en wanneer niet meer.
Julus: Misschien is het een onrealistische poging, maar ik weet wel op welk gewicht ik mij iig prettiger voel. Misschien heb ik dan nog geen superstrak lijf, maar het voelt in ieder geval beter dan nu. Maar misschien dat als ik daarop zit dat het nog niet genoeg is, dat kan ik nu niet zo goed inschatten.
Een mailtje sturen is misschien wel handig als het over 3 weken nog zo is/’t minder gaat. Alleen in 3 weken kan er nog veel veranderen en misschien gaat ’t dan alweer ’n stuk beter.
Jive: Wat je schrijft klopt inderdaad helemaal..
Ik vind het lastig om die gedachtes uit elkaar te houden. Wat vind ik zelf, wat maak ik mezelf wijs etc. Want ik praat ook wel op mezelf in dat ik dik ben en moet afvallen, maar ik praat ook op mezelf in dat ik niet een of ander crash-dieet moet gaan volgen. Ik vind het soms lastig te onderscheiden. Natuurlijk weet ik dat als ik een afspraak meteen vriendin afzeg, dat dat eigenlijk niet ‘normaal’ is. Maar met sommige andere dingen weet ik het echt niet.
De grens van dat het wel/niet werkt ligt eigenlijk in hoe obsessief ik ermee bezig ben. Als ik over ’t algemeen magere dingen e.d. eet, maar niet in de stress schiet als ik met een vriendin ga eten oid, dan vind ik ’t normaal. Maar ook die grens is inderdaad niet heel erg duidelijk. Net boodschappen gedaan, maar in hoeverre waren de producten in mijn mandje passend bij op-een-normale-manier-afvallen, of eigenlijk over ’t algemeen wel richting terugval. Ja, dat is inderdaad wel lastig. Denk dat ik dat zelf moet aanvoelen, wat nog normaal voelt ofzo.
En misschien is er inderdaad nog dat stemmetje welke zegt dat dit niet de goede manier is. Maar ik weet dus niet in hoeverre ik daar naar wil luisteren. Want ik wil iets afvallen, maar niet verzijlt raken in de eetstoornis en dan moet ik die twee dingen kunnen onderscheiden. Wanneer luister ik nog naar mezelf en wanneer niet meer.
zaterdag 16 april 2011 om 14:35
Je weet op welk gewicht je je prettiger voelt??? Meid, je houdt jezelf voor de gek. Want eerder voelde je op dat gewicht ook niet fijn en ging je nog meer afvallen en nog meer afvallen en nog meer afvallen...
En mijn tip om nu te mailen of te bellen naar je behandelaar, om te zeggen dat je deze gedachtes hebt: ook als het over 3 weken weer een stuk beter gaat met je, dan kun je nog steeds over je tijdelijke dip praten. Waardoor dat nu komt en wat je er tegen wil gaan doen. Je kunt er niet slechter van worden.
Als jij twijfelt of wat jij denkt en doet "normaal" is, vraag het dan aan je omgeving of vraag het desnoods hier. Persoonlijk vind ik het sowieso niet normaal om alleen maar magere dingen te eten.
Ik denk dat je echt richting een terugval gaat, misschien nog niet qua gewicht, maar wel qua denken. En ik ben niet de enige die hier heeft geschreven die dat denkt.
Als je twijfelt of je een terugval hebt, je je eigen stem en die van de anorexia niet meer uit elkaar kunt houden, vraag het anderen wat zij van je gedrag en gedachtes vinden. Soms hebben deze beter zicht erop dan jezelf, als je er middenin zit.
En mijn tip om nu te mailen of te bellen naar je behandelaar, om te zeggen dat je deze gedachtes hebt: ook als het over 3 weken weer een stuk beter gaat met je, dan kun je nog steeds over je tijdelijke dip praten. Waardoor dat nu komt en wat je er tegen wil gaan doen. Je kunt er niet slechter van worden.
Als jij twijfelt of wat jij denkt en doet "normaal" is, vraag het dan aan je omgeving of vraag het desnoods hier. Persoonlijk vind ik het sowieso niet normaal om alleen maar magere dingen te eten.
Ik denk dat je echt richting een terugval gaat, misschien nog niet qua gewicht, maar wel qua denken. En ik ben niet de enige die hier heeft geschreven die dat denkt.
Als je twijfelt of je een terugval hebt, je je eigen stem en die van de anorexia niet meer uit elkaar kunt houden, vraag het anderen wat zij van je gedrag en gedachtes vinden. Soms hebben deze beter zicht erop dan jezelf, als je er middenin zit.
zaterdag 16 april 2011 om 14:36
Het klopt inderdaad dat ik toen ook steeds meer ging afvallen. Maar toen ik weer moest aankomen, was dat een gewicht waarop ik het nog wel kon accepteren.
Ik kan die twee dingen inderdaad niet uit elkaar houden. Dat maakt het misschien toch wel erg lastig om met 'n eetstoornisverleden te gaan afvallen..
Hoe ik het vandaag doe, vind ik opzich op een normale/gezonde manier, maar of het echt zo is, geen idee. Misschien moet ik dat inderdaad bij mensen navragen.
Ik kan die twee dingen inderdaad niet uit elkaar houden. Dat maakt het misschien toch wel erg lastig om met 'n eetstoornisverleden te gaan afvallen..
Hoe ik het vandaag doe, vind ik opzich op een normale/gezonde manier, maar of het echt zo is, geen idee. Misschien moet ik dat inderdaad bij mensen navragen.
zaterdag 16 april 2011 om 14:41
Op een normale manier afvallen is gewoon niet meer mogelijk voor jou. Je denkt, door die doorgemaakte eetstoornis, heel anders dan anderen over eten, aankomen en afvallen.
Dat is niet erg, iedereen heeft zwakke plekken die uit kunnen monden in verslavingen of ander ongezond gedrag. Maar ken ze van je jezelf, accepteer het en trap er niet weer in.
Dat is niet erg, iedereen heeft zwakke plekken die uit kunnen monden in verslavingen of ander ongezond gedrag. Maar ken ze van je jezelf, accepteer het en trap er niet weer in.
zaterdag 16 april 2011 om 14:46
Ik vind afvallen als je een BMI van 20 hebt niet gezond/normaal. En al zeker niet als je ooit anorexia hebt gehad. Wat zouden je ouders van je afvalplannen vinden? Of je behandelaars? Of je vriendinnen? Ik denk dat je niemand treft die zal zeggen dat dat een goed idee is. Net zoals hier niemand zegt dat dat gewoon moet kunnen, ondanks je verleden.
zaterdag 16 april 2011 om 15:07
Als je normaal afvalt hoef je dat niet te verbergen, dan kan je het gewoon bespreken met mensen. Zoals met je ouders, je vriendinnen, je behandelaar.
Roepen die allemaal: NIET DOEN, dan doen ze dat niet om je te pesten!
Roepen ze helemaal niets, omdat je het stiekem doet en het verbergt. Dan weet je zelf eigenlijk al dat je fout zit.
Roepen die allemaal: NIET DOEN, dan doen ze dat niet om je te pesten!
Roepen ze helemaal niets, omdat je het stiekem doet en het verbergt. Dan weet je zelf eigenlijk al dat je fout zit.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
