![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-lijf&lijn-01.png)
Afvallen 'na' anorexia
donderdag 14 april 2011 om 15:34
Hey,
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
zaterdag 16 april 2011 om 15:09
quote:meds schreef op 16 april 2011 @ 14:43:
die anorexia stem is gewoon je eigen stem hoor.Nee Meds, dat is echt niet je eigen stem. Ik kan het weten, ik heb er mee geleefd, ik ben zo ver weggeweest (en dan bedoel ik IK, mijn eigen ik) dat ik van sommige periodes niets meer weet. Niet alleen omdat mijn gewicht zo laag was, maar ook omdat ik compleet alleen functioneerde vanuit de AN-motivatie. En dat was ik echt niet. Als dat stemmetje me nu nog wel eens plaagt, kan ik het echt onderscheiden van mijn eigen ik. Het is een donker, duister deel van je wezen wat je dan bestuurt. Jij zult dit waarschijnlijk zweverig gelul vinden, maar voor mij (en voor anderen ook) is dit hoe het voelt.
die anorexia stem is gewoon je eigen stem hoor.Nee Meds, dat is echt niet je eigen stem. Ik kan het weten, ik heb er mee geleefd, ik ben zo ver weggeweest (en dan bedoel ik IK, mijn eigen ik) dat ik van sommige periodes niets meer weet. Niet alleen omdat mijn gewicht zo laag was, maar ook omdat ik compleet alleen functioneerde vanuit de AN-motivatie. En dat was ik echt niet. Als dat stemmetje me nu nog wel eens plaagt, kan ik het echt onderscheiden van mijn eigen ik. Het is een donker, duister deel van je wezen wat je dan bestuurt. Jij zult dit waarschijnlijk zweverig gelul vinden, maar voor mij (en voor anderen ook) is dit hoe het voelt.
zaterdag 16 april 2011 om 15:11
er is maar 1 ik, er zijn wel een heleboel verschillende gedachten, en als je anorexia hebt dan zullen veel gedachten te maken hebben met je gewicht, jij kiest altijd nog zelf aan welke gedachten je de meeste aandacht wilt schenken. Door te suggereren dat Anorexia iets autonooms is dat buiten jezelf staat leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. En dat is nu juist een groot probleem met anorecten, ze nemen niet de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven
zaterdag 16 april 2011 om 15:18
quote:meds schreef op 16 april 2011 @ 15:11:
er is maar 1 ik, er zijn wel een heleboel verschillende gedachten, en als je anorexia hebt dan zullen veel gedachten te maken hebben met je gewicht, jij kiest altijd nog zelf aan welke gedachten je de meeste aandacht wilt schenken. Door te suggereren dat Anorexia iets autonooms is dat buiten jezelf staat leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. En dat is nu juist een groot probleem met anorecten, ze nemen niet de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven
Het is makkelijker om het wel als iets autonooms te zien. Omdat je er dan tegen kunt vechten. Omdat je er dan tegenin kunt gaan. Ik zeg toch niet dat je je er maar door moeten laten meevoeren? Kun je je iets voorstellen bij elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde alleen maar met eten bezig zijn, met je lijf, met je walging van jezelf? En dat dat stemmetje maar doorgaat: nee, je mag dit niet, nee, je mag dat niet, nee, je mag niet gaan zitten, nee, je mag geen glas water, je bent DIK, je bent LELIJK, ga nog een stukje lopen, etc? Waarschijnlijk niet, en ik ben blij voor je. Dit is een pschiatrische ziekte en juist AN'ers moeten leren dat het niet hun eigen schuld is. Het is geen kwestie van je verantwoordelijkheid nemen, je bent ZIEK! Uiteindelijk kost het heel veel moeite en zelfdiscipline om eruit te komen. Maar alsjeblieft, ga niet zeggen dat AN'ers ziek zijn door hun eigen gedachten alsof ze het zelf verzonnen hebben, want dat is niet zo.
You've touched something there!
er is maar 1 ik, er zijn wel een heleboel verschillende gedachten, en als je anorexia hebt dan zullen veel gedachten te maken hebben met je gewicht, jij kiest altijd nog zelf aan welke gedachten je de meeste aandacht wilt schenken. Door te suggereren dat Anorexia iets autonooms is dat buiten jezelf staat leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. En dat is nu juist een groot probleem met anorecten, ze nemen niet de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven
Het is makkelijker om het wel als iets autonooms te zien. Omdat je er dan tegen kunt vechten. Omdat je er dan tegenin kunt gaan. Ik zeg toch niet dat je je er maar door moeten laten meevoeren? Kun je je iets voorstellen bij elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde alleen maar met eten bezig zijn, met je lijf, met je walging van jezelf? En dat dat stemmetje maar doorgaat: nee, je mag dit niet, nee, je mag dat niet, nee, je mag niet gaan zitten, nee, je mag geen glas water, je bent DIK, je bent LELIJK, ga nog een stukje lopen, etc? Waarschijnlijk niet, en ik ben blij voor je. Dit is een pschiatrische ziekte en juist AN'ers moeten leren dat het niet hun eigen schuld is. Het is geen kwestie van je verantwoordelijkheid nemen, je bent ZIEK! Uiteindelijk kost het heel veel moeite en zelfdiscipline om eruit te komen. Maar alsjeblieft, ga niet zeggen dat AN'ers ziek zijn door hun eigen gedachten alsof ze het zelf verzonnen hebben, want dat is niet zo.
You've touched something there!
zaterdag 16 april 2011 om 16:28
quote:Pelikaan schreef op 16 april 2011 @ 15:18:
[...]
Het is makkelijker om het wel als iets autonooms te zien. Omdat je er dan tegen kunt vechten. Omdat je er dan tegenin kunt gaan. Ik zeg toch niet dat je je er maar door moeten laten meevoeren? Kun je je iets voorstellen bij elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde alleen maar met eten bezig zijn, met je lijf, met je walging van jezelf? En dat dat stemmetje maar doorgaat: nee, je mag dit niet, nee, je mag dat niet, nee, je mag niet gaan zitten, nee, je mag geen glas water, je bent DIK, je bent LELIJK, ga nog een stukje lopen, etc? Waarschijnlijk niet, en ik ben blij voor je. Dit is een pschiatrische ziekte en juist AN'ers moeten leren dat het niet hun eigen schuld is.
Dat zeg ik ook helemaal niet, je kan er niks aan doen als je AN krijgt.
Het is geen kwestie van je verantwoordelijkheid nemen, je bent ZIEK!
Maar het is JOUW VERANTWOORDELIJKHEID om BETER te worden.
Uiteindelijk kost het heel veel moeite en zelfdiscipline om eruit te komen. Maar alsjeblieft, ga niet zeggen dat AN'ers ziek zijn door hun eigen gedachten alsof ze het zelf verzonnen hebben, want dat is niet zo.
Beetje beter lezen pelikaan, leg me niet iets in de mond dat ik niet zeg
You've touched something there!
[...]
Het is makkelijker om het wel als iets autonooms te zien. Omdat je er dan tegen kunt vechten. Omdat je er dan tegenin kunt gaan. Ik zeg toch niet dat je je er maar door moeten laten meevoeren? Kun je je iets voorstellen bij elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde alleen maar met eten bezig zijn, met je lijf, met je walging van jezelf? En dat dat stemmetje maar doorgaat: nee, je mag dit niet, nee, je mag dat niet, nee, je mag niet gaan zitten, nee, je mag geen glas water, je bent DIK, je bent LELIJK, ga nog een stukje lopen, etc? Waarschijnlijk niet, en ik ben blij voor je. Dit is een pschiatrische ziekte en juist AN'ers moeten leren dat het niet hun eigen schuld is.
Dat zeg ik ook helemaal niet, je kan er niks aan doen als je AN krijgt.
Het is geen kwestie van je verantwoordelijkheid nemen, je bent ZIEK!
Maar het is JOUW VERANTWOORDELIJKHEID om BETER te worden.
Uiteindelijk kost het heel veel moeite en zelfdiscipline om eruit te komen. Maar alsjeblieft, ga niet zeggen dat AN'ers ziek zijn door hun eigen gedachten alsof ze het zelf verzonnen hebben, want dat is niet zo.
Beetje beter lezen pelikaan, leg me niet iets in de mond dat ik niet zeg
You've touched something there!
zaterdag 16 april 2011 om 16:31
Kun je begrijpen dat ik je post zo interpreteer? Je kunt er niets aan doen dat je AN krijgt. Zeggen dat je als AN'er je verantwoordelijkheid moet nemen, interpreteer ik als: kom op meid, stel je niet aan, schouders eronder en gewoon weer gaan eten! Zo simpel is het niet. Dat denken mensen vaak en misschien reageer ik daarom zo fel. Omdat het niet zo eenvoudig is. Het is een regelrechte hel.
zaterdag 16 april 2011 om 16:39
quote:Pelikaan schreef op 16 april 2011 @ 16:31:
Kun je begrijpen dat ik je post zo interpreteer? Je kunt er niets aan doen dat je AN krijgt. Zeggen dat je als AN'er je verantwoordelijkheid moet nemen, interpreteer ik als: kom op meid, stel je niet aan, schouders eronder en gewoon weer gaan eten! Zo simpel is het niet. Dat denken mensen vaak en misschien reageer ik daarom zo fel. Omdat het niet zo eenvoudig is. Het is een regelrechte hel.Nee, dat kan ik niet begrijpen, je voelt je wellicht aangevallen. Ik zeg niet dat het geen hel is, ik zeg niet dat het makkelijk of simpel is. Ik zeg alleen dat zolang je niet de verantwoordelijkheid neemt er geen ene moer gaat veranderen. Het is net als iedere andere verslaving of dwangstoornis. Een anorect is daarop geen uitzondering
Kun je begrijpen dat ik je post zo interpreteer? Je kunt er niets aan doen dat je AN krijgt. Zeggen dat je als AN'er je verantwoordelijkheid moet nemen, interpreteer ik als: kom op meid, stel je niet aan, schouders eronder en gewoon weer gaan eten! Zo simpel is het niet. Dat denken mensen vaak en misschien reageer ik daarom zo fel. Omdat het niet zo eenvoudig is. Het is een regelrechte hel.Nee, dat kan ik niet begrijpen, je voelt je wellicht aangevallen. Ik zeg niet dat het geen hel is, ik zeg niet dat het makkelijk of simpel is. Ik zeg alleen dat zolang je niet de verantwoordelijkheid neemt er geen ene moer gaat veranderen. Het is net als iedere andere verslaving of dwangstoornis. Een anorect is daarop geen uitzondering
zaterdag 16 april 2011 om 16:42
Oke, ik kan hier gewoon niet rationeel op antwoorden misschien. Het is gewoon te kort door de bocht door te zeggen dat je maar je verantwoordelijkheid moet nemen. En ja, ik voel me aangevallen. Ik heb echt moeten vechten tegen die eetstoornis, ik ben door een diep, diep dal gegaan. Blijkbaar had dat niet gehoeven, als ik mijn verantwoordelijkheid maar had genomen...
zaterdag 16 april 2011 om 17:05
quote:Pelikaan schreef op 16 april 2011 @ 16:42:
Oke, ik kan hier gewoon niet rationeel op antwoorden misschien. Het is gewoon te kort door de bocht door te zeggen dat je maar je verantwoordelijkheid moet nemen. En ja, ik voel me aangevallen. Ik heb echt moeten vechten tegen die eetstoornis, ik ben door een diep, diep dal gegaan. Blijkbaar had dat niet gehoeven, als ik mijn verantwoordelijkheid maar had genomen...Je begrijpt me echt verkeerd. Jij hebt je verantwoordelijkheid genomen door beter te willen worden en in therapie te gaan. Dat diepe dal is verantwoordelijkheid nemen. Anorexia of voor mijn part alcoholisme zijn manieren van vermijden. Je vermijdt je problemen door te drinken of niet te eten. Je emoties vervlakken bijvoorbeeld. Wanneer je stopt met het vermijdingsgedrag zal je moeten dealen met je problemen die erachter liggen, dat is die diepe hel die jij beschrijft en dat is wat ik noem, verantwoordelijkheid nemen. Maar de hel van een anorect is niet anders of heviger dan de hel van de alcoholist die probeert droog te staan.
Oke, ik kan hier gewoon niet rationeel op antwoorden misschien. Het is gewoon te kort door de bocht door te zeggen dat je maar je verantwoordelijkheid moet nemen. En ja, ik voel me aangevallen. Ik heb echt moeten vechten tegen die eetstoornis, ik ben door een diep, diep dal gegaan. Blijkbaar had dat niet gehoeven, als ik mijn verantwoordelijkheid maar had genomen...Je begrijpt me echt verkeerd. Jij hebt je verantwoordelijkheid genomen door beter te willen worden en in therapie te gaan. Dat diepe dal is verantwoordelijkheid nemen. Anorexia of voor mijn part alcoholisme zijn manieren van vermijden. Je vermijdt je problemen door te drinken of niet te eten. Je emoties vervlakken bijvoorbeeld. Wanneer je stopt met het vermijdingsgedrag zal je moeten dealen met je problemen die erachter liggen, dat is die diepe hel die jij beschrijft en dat is wat ik noem, verantwoordelijkheid nemen. Maar de hel van een anorect is niet anders of heviger dan de hel van de alcoholist die probeert droog te staan.
zaterdag 16 april 2011 om 17:08
Je bent geen slachtoffer van de anorexia, de enige vijand ben jezelf. Jij bent het zelf die denkt dat je slecht, dom, lelijk of inferieur bent. De anorexia is een manier om daarmee om te gaan, om je controle te geven. Neem je de anorexia weg, dan zijn er nog steeds die gevoelens/gedachten. En dat is dan ook je challenge, herprogrammeren en onderzoeken of het allemaal wel klopt wat je denkt
zaterdag 16 april 2011 om 17:10
ik denk dat ik meds wel begrijp, toen ik een eetprobleem had was voor mij de eerste stap om dit onder ogen te zien, maar daarna ging het niet vanzelf, ik moest het gevecht aan.
En dat is niet makkelijk, het is een strijd, ik had deze strijd ook achterwege kunnen laten, maar ik ben hem aangegaan.
Ik ben er ook achter gekomen dat die dingen die eigenlijk de achterliggende problemen zijn voor mijn eetprobleem dingen zijn die niet vanzelf over gaan maar dat ik er aktief iets mee moest doen.
Omstandigheden die het je moeilijk maken die zijn er, maar het is jouw verantwoordelijkheiod wat je er mee doet en hoe je er mee dealt.
Van de andere kant weet ik ook hoe zwart het gat kan zijn waar je in zit als je anorexia hebt, en dat het dan heel moeilijk is om vanuit die positie een lichtpuntje te zien en de moed en kracht te hebben om er mee aan het werk te gaan.
En juist in zo'n stadium heb je iemand nodig die je een zetje de goede richting in kan geven.
Daarom hoop ik dat TO hulp gaat zoeken.
En dat is niet makkelijk, het is een strijd, ik had deze strijd ook achterwege kunnen laten, maar ik ben hem aangegaan.
Ik ben er ook achter gekomen dat die dingen die eigenlijk de achterliggende problemen zijn voor mijn eetprobleem dingen zijn die niet vanzelf over gaan maar dat ik er aktief iets mee moest doen.
Omstandigheden die het je moeilijk maken die zijn er, maar het is jouw verantwoordelijkheiod wat je er mee doet en hoe je er mee dealt.
Van de andere kant weet ik ook hoe zwart het gat kan zijn waar je in zit als je anorexia hebt, en dat het dan heel moeilijk is om vanuit die positie een lichtpuntje te zien en de moed en kracht te hebben om er mee aan het werk te gaan.
En juist in zo'n stadium heb je iemand nodig die je een zetje de goede richting in kan geven.
Daarom hoop ik dat TO hulp gaat zoeken.
zaterdag 16 april 2011 om 17:38
Meds, Heb je 't nu steeds over mensen met 'n eetstoornis in 't algemeen, of doel je hierbij op wat ik heb geschreven?
Krijg het gevoel 't laatste en dat vind ik niet helemaal eerlijk, want jij weet helemaal niet wat ik nu doe, wat ik heb gedaan etc.
& ja, natuurlijk is het een manier om ergens anders mee om te gaan, maar wie zegt dat ik daar niet mee bezig ben.
Pelikaan; hoop dat jij je nu al wat minder aangevallen voelt?
Krijg het gevoel 't laatste en dat vind ik niet helemaal eerlijk, want jij weet helemaal niet wat ik nu doe, wat ik heb gedaan etc.
& ja, natuurlijk is het een manier om ergens anders mee om te gaan, maar wie zegt dat ik daar niet mee bezig ben.
Pelikaan; hoop dat jij je nu al wat minder aangevallen voelt?
zaterdag 16 april 2011 om 19:02
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 17:38:
Meds, Heb je 't nu steeds over mensen met 'n eetstoornis in 't algemeen, of doel je hierbij op wat ik heb geschreven?
Krijg het gevoel 't laatste
Ik denk dat je dat verkeerd voelt, Butterfly.
Ik heb het hele topic net zitten lezen, en op mij komt het totaal niet over alsof Meds het tegen jou in het bijzonder heeft.
Meds, Heb je 't nu steeds over mensen met 'n eetstoornis in 't algemeen, of doel je hierbij op wat ik heb geschreven?
Krijg het gevoel 't laatste
Ik denk dat je dat verkeerd voelt, Butterfly.
Ik heb het hele topic net zitten lezen, en op mij komt het totaal niet over alsof Meds het tegen jou in het bijzonder heeft.
You don't have to fit into the format
zaterdag 16 april 2011 om 19:13
Topic niet helemaal gelezen, maar TO: zoek hulp.
Ik ben eind vorig jaar in dezelfde valkuil getrapt: "op een normale manier een beetje afvallen". En hier zit ik weer: diep in de ellende. Normaal eten doe ik al maanden niet meer en ik val meer af dan goed voor me is.
Ik was te laat met op tijd de hulptroepen inschakelen loop nu tegen gigantische wachtlijsten op.
Heel veel succes en zorg goed voor jezelf. Je weet zelf denk ik heel goed wat je moet doen (of wat juist niet..)
Ik ben eind vorig jaar in dezelfde valkuil getrapt: "op een normale manier een beetje afvallen". En hier zit ik weer: diep in de ellende. Normaal eten doe ik al maanden niet meer en ik val meer af dan goed voor me is.
Ik was te laat met op tijd de hulptroepen inschakelen loop nu tegen gigantische wachtlijsten op.
Heel veel succes en zorg goed voor jezelf. Je weet zelf denk ik heel goed wat je moet doen (of wat juist niet..)
zaterdag 16 april 2011 om 19:18
quote:Lotte35 schreef op 16 april 2011 @ 19:02:
[...]
Ik denk dat je dat verkeerd voelt, Butterfly.
Ik heb het hele topic net zitten lezen, en op mij komt het totaal niet over alsof Meds het tegen jou in het bijzonder heeft.Ja? Oké, fijn dat je 't even zegt! Want ik zit hier nu alweer te gissen wat ik dan fout doe ofzo en te stressen. Maar als jij 't niet zo opvat, dan heb ik het misschien inderdaad verkeerd opgevat.
[...]
Ik denk dat je dat verkeerd voelt, Butterfly.
Ik heb het hele topic net zitten lezen, en op mij komt het totaal niet over alsof Meds het tegen jou in het bijzonder heeft.Ja? Oké, fijn dat je 't even zegt! Want ik zit hier nu alweer te gissen wat ik dan fout doe ofzo en te stressen. Maar als jij 't niet zo opvat, dan heb ik het misschien inderdaad verkeerd opgevat.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
zaterdag 16 april 2011 om 19:23
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 17:38:
Meds, Heb je 't nu steeds over mensen met 'n eetstoornis in 't algemeen, of doel je hierbij op wat ik heb geschreven?
Krijg het gevoel 't laatste en dat vind ik niet helemaal eerlijk, want jij weet helemaal niet wat ik nu doe, wat ik heb gedaan etc.
& ja, natuurlijk is het een manier om ergens anders mee om te gaan, maar wie zegt dat ik daar niet mee bezig ben.
Pelikaan; hoop dat jij je nu al wat minder aangevallen voelt?als je het heb over die laatste posts, dan gaat het over eetstoornissen in het algemeen, maar aangezien jij dit hebt zou je je aangesproken kunnen voelen. Tegen jou persoonlijk heb ik gezegd dat je hulp moet zoeken omdat je totaal verkeerd bezig bent. Maar dat weet je zelf ook wel
Meds, Heb je 't nu steeds over mensen met 'n eetstoornis in 't algemeen, of doel je hierbij op wat ik heb geschreven?
Krijg het gevoel 't laatste en dat vind ik niet helemaal eerlijk, want jij weet helemaal niet wat ik nu doe, wat ik heb gedaan etc.
& ja, natuurlijk is het een manier om ergens anders mee om te gaan, maar wie zegt dat ik daar niet mee bezig ben.
Pelikaan; hoop dat jij je nu al wat minder aangevallen voelt?als je het heb over die laatste posts, dan gaat het over eetstoornissen in het algemeen, maar aangezien jij dit hebt zou je je aangesproken kunnen voelen. Tegen jou persoonlijk heb ik gezegd dat je hulp moet zoeken omdat je totaal verkeerd bezig bent. Maar dat weet je zelf ook wel
zaterdag 16 april 2011 om 19:23
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 16:03:
Bedankt voor jullie reacties.
Ik denk inderdaad wel dat ik me beter voel als ik op 18,5 zit, maar of dat ook écht zo is als ik daarop zit is natuurlijk maar de vraag. Als ik erop kom zonder in allerlei eetgestoorde gedachtes te vallen, dan wel, maar de vraag is of het op die manier lukt.
Waarschijnlijk ben je nu absoluut niets te dik. TOch vind jij jezelf te dik. DAn kun je je vingers erop natellen, dat als je straks afgevallen bent en op 18,5 zit, dat je jezelf nog steeds te dik vindt. En dan moet je dus nog wat meer afvallen. Voor je het weet zit je in een neerwaartse spiraal en vast in een vette anorexia.
Er is maar een oplossing voor jou: laat het los! Dat zal je nooit helemaal lukken denk ik, maar je zult hiermee moeten leren leven.
Afvallen met BMI 20 zou je helemaal niet moeten willen. Dat is al niet normaal.
Bedankt voor jullie reacties.
Ik denk inderdaad wel dat ik me beter voel als ik op 18,5 zit, maar of dat ook écht zo is als ik daarop zit is natuurlijk maar de vraag. Als ik erop kom zonder in allerlei eetgestoorde gedachtes te vallen, dan wel, maar de vraag is of het op die manier lukt.
Waarschijnlijk ben je nu absoluut niets te dik. TOch vind jij jezelf te dik. DAn kun je je vingers erop natellen, dat als je straks afgevallen bent en op 18,5 zit, dat je jezelf nog steeds te dik vindt. En dan moet je dus nog wat meer afvallen. Voor je het weet zit je in een neerwaartse spiraal en vast in een vette anorexia.
Er is maar een oplossing voor jou: laat het los! Dat zal je nooit helemaal lukken denk ik, maar je zult hiermee moeten leren leven.
Afvallen met BMI 20 zou je helemaal niet moeten willen. Dat is al niet normaal.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
zaterdag 16 april 2011 om 19:26
quote:Butterfly1989 schreef op 16 april 2011 @ 19:18:
[...]
Ja? Oké, fijn dat je 't even zegt! Want ik zit hier nu alweer te gissen wat ik dan fout doe ofzo en te stressen. Maar als jij 't niet zo opvat, dan heb ik het misschien inderdaad verkeerd opgevat.Je kan het ook zien als kijken naar wat je anders kan doen in plaats van wat je 'fout' doet. Wat Meds hier aangeeft zou jou wel stof tot nadenken kunnen geven...want waarom vlucht jij nu (weer) in het afvallen? Omdat je zo zwaar bent? Zo dik? Ja, dat ervaar je misschien wel zo, maar juist met die ervaring leid je jezelf weer om de tuin. Zo ontwijk je weer de verantwoordelijkheid om écht beter te worden.
[...]
Ja? Oké, fijn dat je 't even zegt! Want ik zit hier nu alweer te gissen wat ik dan fout doe ofzo en te stressen. Maar als jij 't niet zo opvat, dan heb ik het misschien inderdaad verkeerd opgevat.Je kan het ook zien als kijken naar wat je anders kan doen in plaats van wat je 'fout' doet. Wat Meds hier aangeeft zou jou wel stof tot nadenken kunnen geven...want waarom vlucht jij nu (weer) in het afvallen? Omdat je zo zwaar bent? Zo dik? Ja, dat ervaar je misschien wel zo, maar juist met die ervaring leid je jezelf weer om de tuin. Zo ontwijk je weer de verantwoordelijkheid om écht beter te worden.
zaterdag 16 april 2011 om 19:28
Oké, dan had ik het gewoon verkeerd opgevat. En ja, als het over het algemeen is, dan moet ik me ook wel aangesproken voelen, maar dat maakt 't wel anders.
Indigoblue: Ja, daar heb je gelijk in. Heb het net nog even gelezen, maar nu zoals meds het bedoelde..
Ik ga zo 's even over wat dingen nadenken en voor mezelf dingen op 'n rijtje zetten in m'n dagboek, opschrijven wat ik wil etc.
Indigoblue: Ja, daar heb je gelijk in. Heb het net nog even gelezen, maar nu zoals meds het bedoelde..
Ik ga zo 's even over wat dingen nadenken en voor mezelf dingen op 'n rijtje zetten in m'n dagboek, opschrijven wat ik wil etc.
zaterdag 16 april 2011 om 19:30
klopt, als je jezelf niet goed genoeg vindt met een BMI van 20 dan vind je jezelf ook niet goed met een BMI van 18,5 want jezelf goed genoeg vinden zit niet in BMI's dat is een diepgeworteld gevoel. In plaats van te lijnen zou je moeten kijken waarom je vindt dat je niet voldoet en dingen moeten ondernemen die iets doen voor je gezondheid en zelfvertrouwen in plaats van dingen te doen die jezelf kapot maken. Want dat doe je namelijk, jezelf kapot maken. Net zolang tot er niks meer is, en dan heb je je zin, want je vond jezelf toch al niks
zaterdag 16 april 2011 om 19:31