Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
dinsdag 27 juli 2010 om 00:43
quote:dubiootje schreef op 26 juli 2010 @ 23:57:
Oogkleppen in extremis.
Dat is de vraag. Deze vrouw heeft gewoon niet de link gelegd tussen haar eetgedrag en de gevolgen. Daar had ze begeleiding in moeten hebben. Deze vrouw wilde niet dood, dat weet ik zeker. Deze vrouw widle vermoedelijk een dieet waar bij ze (a) eerst extreem afviel omwille gezondheid en (b) een dieet waarbij ze ofwel langzamerhand afviel oftewel op gewicht bleef en zondermeer een fuck-it danwel 'mag een mens ook eens af entoe zeldzaam uitzonderlijk eens wat lekkers' moment mocht hebben.
Het schrijnende is het stiekeme eten. Dat zegt nagenoeg alles. Niet alleen over deze vrouw, maar ook de kritiek die ze kreeg. Want anders eet je niet 'stiekum'.
Oogkleppen in extremis.
Dat is de vraag. Deze vrouw heeft gewoon niet de link gelegd tussen haar eetgedrag en de gevolgen. Daar had ze begeleiding in moeten hebben. Deze vrouw wilde niet dood, dat weet ik zeker. Deze vrouw widle vermoedelijk een dieet waar bij ze (a) eerst extreem afviel omwille gezondheid en (b) een dieet waarbij ze ofwel langzamerhand afviel oftewel op gewicht bleef en zondermeer een fuck-it danwel 'mag een mens ook eens af entoe zeldzaam uitzonderlijk eens wat lekkers' moment mocht hebben.
Het schrijnende is het stiekeme eten. Dat zegt nagenoeg alles. Niet alleen over deze vrouw, maar ook de kritiek die ze kreeg. Want anders eet je niet 'stiekum'.
dinsdag 27 juli 2010 om 08:37
Ik heb gisteravond heerlijk aan komkommer, paprikastukjes en cherrietomaatjes met een mager dipsausje gezeten.
Ik heb ratatouille gegeten... bruine boterhammen met kaas.
Prima dagje dus
Over dat stiekeme eten Muis... ik doe dat nog steeds. Belachelijk. Dat weet ik van mijzelf dat het helemaal niet nodig is. Ik deed het altijd, als vriend even weg was, en nu soms nog... En wie heb ik ermee? Precies... mijzelf.
Een vriendin van mij wil het ook niet zien. Al jaren niet. Dat is er zo eentje die dan mailt dat er een verjaardag was op het werk, en dat ze dan 3 gebakjes heeft gegeten, ze kon namelijk niet kiezen.
En in de vorige mail was ze nog aan het piepen hoe het komt dat ze zo dik is want ze eet echt niet veel of verkeerd.
Erg frustrerend is dat....
Sorry dat ik niet zoveel mee klets. Komt omdat ik niet in mijn ritme zat en dan 'durf' ik hier niet te lezen, bij al die verstandige vrouwen en al helemaal niet te posten. Maar nu, nu vind ik dat ik het waard ben om verstandig te eten. En ja, ik zal af en toe nog wel eens een niet zo verstandige keus nemen, maar so be it. Vanaf volgende week ga ik weer rustig aan werken, en dan komt er meer ritme en regelmaat.
Tot zover mijn egopost
Ik heb ratatouille gegeten... bruine boterhammen met kaas.
Prima dagje dus
Over dat stiekeme eten Muis... ik doe dat nog steeds. Belachelijk. Dat weet ik van mijzelf dat het helemaal niet nodig is. Ik deed het altijd, als vriend even weg was, en nu soms nog... En wie heb ik ermee? Precies... mijzelf.
Een vriendin van mij wil het ook niet zien. Al jaren niet. Dat is er zo eentje die dan mailt dat er een verjaardag was op het werk, en dat ze dan 3 gebakjes heeft gegeten, ze kon namelijk niet kiezen.
En in de vorige mail was ze nog aan het piepen hoe het komt dat ze zo dik is want ze eet echt niet veel of verkeerd.
Erg frustrerend is dat....
Sorry dat ik niet zoveel mee klets. Komt omdat ik niet in mijn ritme zat en dan 'durf' ik hier niet te lezen, bij al die verstandige vrouwen en al helemaal niet te posten. Maar nu, nu vind ik dat ik het waard ben om verstandig te eten. En ja, ik zal af en toe nog wel eens een niet zo verstandige keus nemen, maar so be it. Vanaf volgende week ga ik weer rustig aan werken, en dan komt er meer ritme en regelmaat.
Tot zover mijn egopost
dinsdag 27 juli 2010 om 08:40
quote:Muis66 schreef op 27 juli 2010 @ 00:43:
[...]
Dat is de vraag. Deze vrouw heeft gewoon niet de link gelegd tussen haar eetgedrag en de gevolgen. Daar had ze begeleiding in moeten hebben. Deze vrouw wilde niet dood, dat weet ik zeker. Deze vrouw widle vermoedelijk een dieet waar bij ze (a) eerst extreem afviel omwille gezondheid en (b) een dieet waarbij ze ofwel langzamerhand afviel oftewel op gewicht bleef en zondermeer een fuck-it danwel 'mag een mens ook eens af entoe zeldzaam uitzonderlijk eens wat lekkers' moment mocht hebben.
Het schrijnende is het stiekeme eten. Dat zegt nagenoeg alles. Niet alleen over deze vrouw, maar ook de kritiek die ze kreeg. Want anders eet je niet 'stiekum'.
Niet mee eens hoor muis.
Deze vrouw had een eetstoornis. Deze vrouw beleefde waarschijnlijk voordurend een fuck-it, kwam daar niet uit. Ze was al sinds 2005 onder behandeling in een kliniek, kreeg 24 uurs zorg. Ze is daar afgevallen, maar kwam zodra ze buiten kwam weer aan. Uiteindelijk zelfs in de kliniek waar ze opgenomen was omdat ze emmers vol fastfood mee liet smokkelen.
De vrouw was totaal niet gemotiveerd om haar hulpverleners te volgen, ze had al haar hoop gezet op een maagverkleining. Uiteindelijk heeft ze die dus gekregen aan het begin van dit jaar, maar ze bleef vervallen in haar vreetbuien. Alle snacks die haar 'loved ones' mee naar binnen smokkelden, die deden haar uiteindelijk de das om.
Ik vind het ook triest, maar als iemand zelf niet de wil heeft om te veranderen, met zo veel geboden hulp, dan doe je het jezelf aan.
artikel The Sun
[...]
Dat is de vraag. Deze vrouw heeft gewoon niet de link gelegd tussen haar eetgedrag en de gevolgen. Daar had ze begeleiding in moeten hebben. Deze vrouw wilde niet dood, dat weet ik zeker. Deze vrouw widle vermoedelijk een dieet waar bij ze (a) eerst extreem afviel omwille gezondheid en (b) een dieet waarbij ze ofwel langzamerhand afviel oftewel op gewicht bleef en zondermeer een fuck-it danwel 'mag een mens ook eens af entoe zeldzaam uitzonderlijk eens wat lekkers' moment mocht hebben.
Het schrijnende is het stiekeme eten. Dat zegt nagenoeg alles. Niet alleen over deze vrouw, maar ook de kritiek die ze kreeg. Want anders eet je niet 'stiekum'.
Niet mee eens hoor muis.
Deze vrouw had een eetstoornis. Deze vrouw beleefde waarschijnlijk voordurend een fuck-it, kwam daar niet uit. Ze was al sinds 2005 onder behandeling in een kliniek, kreeg 24 uurs zorg. Ze is daar afgevallen, maar kwam zodra ze buiten kwam weer aan. Uiteindelijk zelfs in de kliniek waar ze opgenomen was omdat ze emmers vol fastfood mee liet smokkelen.
De vrouw was totaal niet gemotiveerd om haar hulpverleners te volgen, ze had al haar hoop gezet op een maagverkleining. Uiteindelijk heeft ze die dus gekregen aan het begin van dit jaar, maar ze bleef vervallen in haar vreetbuien. Alle snacks die haar 'loved ones' mee naar binnen smokkelden, die deden haar uiteindelijk de das om.
Ik vind het ook triest, maar als iemand zelf niet de wil heeft om te veranderen, met zo veel geboden hulp, dan doe je het jezelf aan.
artikel The Sun
...
dinsdag 27 juli 2010 om 09:05
Heftig verhaal. Tegelijkertijd ook wel weer relativerend. Het is niet fraai dat ik het denk, maar toch: zó erg is het dus met mij ook nog niet.
Ik heb een vraag n.a.v. de post van Dubio waarin je schrijft dat je dochters zo trots op je zijn, omdat je zo goed afvalt. Ik hoop dat ik goed verwoord wat ik denk/voel/bang voor ben. Volgende week komt bij mij the big three o om de hoek kijken en het begint bij mij steeds meer te kriebelen. Maar als het ons ooit gegeven is om kinderen te krijgen, ben ik bang dat ik mijn eetgedrag/zelfbeeld onbewust doorgeef aan eventuele dochters. En dat is iets wat ik voor alles wil voorkomen. Hebben jullie die angst niet en hoe gaan jullie daar mee om?
Ik geloof best dat ik een leuke en lieve moeder zou kunnen zijn, maar op dat punt twijfel ik heel erg. Is dat herkenbaar?
Ik heb een vraag n.a.v. de post van Dubio waarin je schrijft dat je dochters zo trots op je zijn, omdat je zo goed afvalt. Ik hoop dat ik goed verwoord wat ik denk/voel/bang voor ben. Volgende week komt bij mij the big three o om de hoek kijken en het begint bij mij steeds meer te kriebelen. Maar als het ons ooit gegeven is om kinderen te krijgen, ben ik bang dat ik mijn eetgedrag/zelfbeeld onbewust doorgeef aan eventuele dochters. En dat is iets wat ik voor alles wil voorkomen. Hebben jullie die angst niet en hoe gaan jullie daar mee om?
Ik geloof best dat ik een leuke en lieve moeder zou kunnen zijn, maar op dat punt twijfel ik heel erg. Is dat herkenbaar?
dinsdag 27 juli 2010 om 09:15
Maar, waarom nemen haar vrienden en familie al die zooi mee?
Je wil toch dat iemand 'beter' wordt?
Ik kan niet vinden welke vorm maagverkleining ze heeft gehad, ervanuitgaande dat het de Gastric Bypass is, dan vind ik het heel bijzonder dat ze al die vette zooi nog kon verdragen. Ik word daar dus, nog steeds, ziek van. (Zondag nog na een kroketje en een half bakje patat).
Je wil toch dat iemand 'beter' wordt?
Ik kan niet vinden welke vorm maagverkleining ze heeft gehad, ervanuitgaande dat het de Gastric Bypass is, dan vind ik het heel bijzonder dat ze al die vette zooi nog kon verdragen. Ik word daar dus, nog steeds, ziek van. (Zondag nog na een kroketje en een half bakje patat).
dinsdag 27 juli 2010 om 09:16
Francisca, ik denk dat dat stiekem eten niets "raars" is. Eten is hier voor iedereen iets heel persoonlijks. Een middel waarin je troost kan vinden en dat tegelijkertijd frustreert. Op de momenten dat je stiekem eet, kun je je waarschijnlijk moeilijker uiten en grijp je terug op iets vertrouwds in je mond. Dat doe je moeilijker als er anderen bij zijn. Niet alleen omdat ik me op zo'n moment schaam dat ik het doe, maar ik denk dat ik onbewust ook het signaal niet af wil geven dat die ander op dat moment naar mij tekort schiet in troost, een luisterend oor of wat ik dan nodig heb. Dat doe je niet.
Wat mij helpt om zulke momenten te overwinnen, is echt iedere hap te noteren, nadat ik hem heb genomen. Dat is confronterend, maar het helpt ook, omdat ik dan de rust neem het op te schrijven, afleiding en heb en ineens merk hoe het belachelijk het is wat ik aan het doen ben en mijn zinnen kan verzetten.
Ik denk dat het ook geldt voor hier posten. Als het niet goed gaat, lees je tussen de regels door dat iedereen het beter doet, verstandiger en slanker is. Maar door te schrijven erken je dat je het moeilijk hebt en uit je die gefrustreerde gedachten. Het zal niet direct beter gaan, maar ik geloof wel dat je dan de ergste spanning die je hebt om het eten, kwijt kunt raken. Dan wordt het weer hanteerbaar en vraag je je af: waarom dacht ik dat iedereen verstandiger is dan ik, er heeft toch niemand gezegd dat dat je ticket tot lidmaatschap is en niemand oordeelt toch als het me even niet lukt.
Sterkte Francisca, wat je schrijft is zo begrijpelijk en herkenbaar
Wat mij helpt om zulke momenten te overwinnen, is echt iedere hap te noteren, nadat ik hem heb genomen. Dat is confronterend, maar het helpt ook, omdat ik dan de rust neem het op te schrijven, afleiding en heb en ineens merk hoe het belachelijk het is wat ik aan het doen ben en mijn zinnen kan verzetten.
Ik denk dat het ook geldt voor hier posten. Als het niet goed gaat, lees je tussen de regels door dat iedereen het beter doet, verstandiger en slanker is. Maar door te schrijven erken je dat je het moeilijk hebt en uit je die gefrustreerde gedachten. Het zal niet direct beter gaan, maar ik geloof wel dat je dan de ergste spanning die je hebt om het eten, kwijt kunt raken. Dan wordt het weer hanteerbaar en vraag je je af: waarom dacht ik dat iedereen verstandiger is dan ik, er heeft toch niemand gezegd dat dat je ticket tot lidmaatschap is en niemand oordeelt toch als het me even niet lukt.
Sterkte Francisca, wat je schrijft is zo begrijpelijk en herkenbaar
dinsdag 27 juli 2010 om 09:21
Maar Zima, jij bent toch heel goed op weg met je eetgedrag? Tot het moment dat je eventuele dochter daar wat van op gaat pikken, heb je nog wel een tijdje. Ik heb ook een dochter. En geloof me, die pikt op wat ze wil! Heeft ook wel eens eten af geslagen omdat ze een dikke buik had. Nou, ik kan je zeggen, dat heeft ze niet van mij. daarbij is ze pas 4 en ik heb meteen gezegd dat ze een prachtige meisjesbuik heeft.
Ik moet zeggen, ze zien mij niet vreten, ze zien mij niet hongeren. Ik breng ze bij dat je eten nodig hebt en dat sommig eten beter voor je is dan ander eten. Als mijn dochter vertelt dat ijsjes heel gezond voor je zijn, zeg ik: dat niet , maar ze zijn wel heel erg lekker! Als zoon voor de derde keer in een week om patat vraagt, geef ik toch echt aan waarom dat geen goed idee is. Maar ik geloof niet dat ze verder erg vreemde dingen meekrijgen, behalve dat mama wel probeert de ongezonde dingen niet zo veel te eten.
Ik moet zeggen, ze zien mij niet vreten, ze zien mij niet hongeren. Ik breng ze bij dat je eten nodig hebt en dat sommig eten beter voor je is dan ander eten. Als mijn dochter vertelt dat ijsjes heel gezond voor je zijn, zeg ik: dat niet , maar ze zijn wel heel erg lekker! Als zoon voor de derde keer in een week om patat vraagt, geef ik toch echt aan waarom dat geen goed idee is. Maar ik geloof niet dat ze verder erg vreemde dingen meekrijgen, behalve dat mama wel probeert de ongezonde dingen niet zo veel te eten.
...
dinsdag 27 juli 2010 om 09:28
Francisca, ik snap dat ook niet, waarom ze het mee namen. Ik begreep uit het nederlandse artikel dat ze niet in aanmerking kwam voor de gastric, maar in de suns staat dus van wel. Maar ook zonder operatie, waarom meewerken aan een dergelijke langzame dood? Daarom schreefik ook 'loved ones' tussen haakje. With friends like that, who needs enemy's ... Misschien had ze er weinig last van, omdat ze een liggend bestaan had? Of had ze het al een paar weken weer opgerekt door steeds weer meer te eten?
Zima, ik denk dat schrijven als je het rot hebt goed kan zijn. En zeker als je dat gevoel van 'iedereen doet het beter' kan loslaten. Want ook hier zitten mindere momenten. Niemand zal je erop beoordelen, eerder willen helpen nadenken hoe het anders kan een volgende keer. En je rotmomenten herkennen en er op in kunnen spelen, dat is een megastap. Ik denk dat de weg naar verandering nooit in één keer goed gaat. Maar het feit dat je de weg zoekt en daar moeite voor doet, dat is waar het om gaat.
Zima, ik denk dat schrijven als je het rot hebt goed kan zijn. En zeker als je dat gevoel van 'iedereen doet het beter' kan loslaten. Want ook hier zitten mindere momenten. Niemand zal je erop beoordelen, eerder willen helpen nadenken hoe het anders kan een volgende keer. En je rotmomenten herkennen en er op in kunnen spelen, dat is een megastap. Ik denk dat de weg naar verandering nooit in één keer goed gaat. Maar het feit dat je de weg zoekt en daar moeite voor doet, dat is waar het om gaat.
...
dinsdag 27 juli 2010 om 09:31
quote:Francisca_ schreef op 27 juli 2010 @ 09:22:
Zima, dat is het precies! Dat laatste stukje... Iedereen is hier dan zo goed en verstandig bezig en dat bevestigd inderdaad hoe goed ik het dan niet doe.
Thnx Maar geeft het jou een negatief gevoel dan? Weet dat ook bij die mensen waar het nu heel goed gaat moeilijke momenten liggen. Ik probeer te profiteren van de aha-momenten die zij hebben gehad, van de inzichten, de trucjes die hen hebben geholpen. van de bemoedigende woorden. Want als een ander het kan, dan kan ik het ook! En jij dus ook! Dan maar met vallen en opstaan, maar het is haalbaar voor iedereen.
Zima, dat is het precies! Dat laatste stukje... Iedereen is hier dan zo goed en verstandig bezig en dat bevestigd inderdaad hoe goed ik het dan niet doe.
Thnx Maar geeft het jou een negatief gevoel dan? Weet dat ook bij die mensen waar het nu heel goed gaat moeilijke momenten liggen. Ik probeer te profiteren van de aha-momenten die zij hebben gehad, van de inzichten, de trucjes die hen hebben geholpen. van de bemoedigende woorden. Want als een ander het kan, dan kan ik het ook! En jij dus ook! Dan maar met vallen en opstaan, maar het is haalbaar voor iedereen.
...
dinsdag 27 juli 2010 om 09:31
quote: Ik heb een vraag n.a.v. de post van Dubio waarin je schrijft dat je dochters zo trots op je zijn, omdat je zo goed afvalt. Ik hoop dat ik goed verwoord wat ik denk/voel/bang voor ben. Volgende week komt bij mij the big three o om de hoek kijken en het begint bij mij steeds meer te kriebelen. Maar als het ons ooit gegeven is om kinderen te krijgen, ben ik bang dat ik mijn eetgedrag/zelfbeeld onbewust doorgeef aan eventuele dochters. En dat is iets wat ik voor alles wil voorkomen. Hebben jullie die angst niet en hoe gaan jullie daar mee om?
Ik geloof best dat ik een leuke en lieve moeder zou kunnen zijn, maar op dat punt twijfel ik heel erg. Is dat herkenbaar?
Ik reageer hier even op. Mijn dochter is pas 2,5 en eet supergoed. Ze is gek op alle soorten fruit, eet veel groenten en doordat wij nog bepalen wat ze eet snoept ze weinig. Juist omdat ik het goede voorbeeld wil geven is zij een extra stimulans om ook zelf gezond te eten. Bovendien zie ik haar genieten van groente en fruit, waardoor ik zelf ook steeds meer ontdek hoe lekker dat ook allemaal is. (groente at ik altijd al goed, fruit niet, dat gaat nu steeds beter) Sowieso wil ik gezond oud worden en zo lang mogelijk van haar genieten, dat is van de belangrijkste redenen waarom ik echt 'de knop om' wil.
Zelfbeeld is lastiger. Ik stond vanmorgen echt walgend van mezelf voor de spiegel (een hele slechte eet-avond gehad gisteravond ), maar dan ben ik me wel bewust dat die kleine om me heen dreutelt. Dan wil ik niet dat ze ziet/merkt dat ik zo'n moeite heb met mezelf.
Ik wil haar (naast nog veel andere dingen) juist een positief zelfbeeld en een gezond lijf meegeven,. En dat hoeft helemaal geen maatje 38 te zijn, als het maar gezond is en ze er zelf tevreden mee is. Dus ik snap je twijfels wel, maar in mijn geval is het alleen maar een hele sterke stimulans.
Ik geloof best dat ik een leuke en lieve moeder zou kunnen zijn, maar op dat punt twijfel ik heel erg. Is dat herkenbaar?
Ik reageer hier even op. Mijn dochter is pas 2,5 en eet supergoed. Ze is gek op alle soorten fruit, eet veel groenten en doordat wij nog bepalen wat ze eet snoept ze weinig. Juist omdat ik het goede voorbeeld wil geven is zij een extra stimulans om ook zelf gezond te eten. Bovendien zie ik haar genieten van groente en fruit, waardoor ik zelf ook steeds meer ontdek hoe lekker dat ook allemaal is. (groente at ik altijd al goed, fruit niet, dat gaat nu steeds beter) Sowieso wil ik gezond oud worden en zo lang mogelijk van haar genieten, dat is van de belangrijkste redenen waarom ik echt 'de knop om' wil.
Zelfbeeld is lastiger. Ik stond vanmorgen echt walgend van mezelf voor de spiegel (een hele slechte eet-avond gehad gisteravond ), maar dan ben ik me wel bewust dat die kleine om me heen dreutelt. Dan wil ik niet dat ze ziet/merkt dat ik zo'n moeite heb met mezelf.
Ik wil haar (naast nog veel andere dingen) juist een positief zelfbeeld en een gezond lijf meegeven,. En dat hoeft helemaal geen maatje 38 te zijn, als het maar gezond is en ze er zelf tevreden mee is. Dus ik snap je twijfels wel, maar in mijn geval is het alleen maar een hele sterke stimulans.
dinsdag 27 juli 2010 om 09:35
Ik denk dat ik wel verstandig kan handelen in mijn eten zelf. En dat kan ik ook verstandelijk uitleggen en hopelijk ooit naar handelen. Mijn probleem met eten is veel meer gekoppeld aan mijn zelfbeeld en dat wil ik niet doorgeven.
Wat je schrijft is heel relativerend Vlam: ik kom al van een heel eind en ik ben bezig met de laatste 30%. Daar heb ik zeker nog een tijdje voor. Ik realiseer me dat ik weer teveel van mezelf vraag in het goed doen en dat hier die angst ook weer meespeelt dat ik het weleens fout kan gaan. Het is dan een goed om te realiseren dat ik met recht nog een tijdje heb en dat het ook allemaal wel gaat lukken.
Wat verwoord je trouwens mooi aan je kinderen dat ijsjes lekker zijn, maar minder gezond
En over die dikke buik: volgens mij is iedere kleuter wel eens geobsedeerd door het begrip dik. Mag toch hopen dat de mafia media daar op dat gebied toch nog geen standaard dicteert ...
Wat je schrijft is heel relativerend Vlam: ik kom al van een heel eind en ik ben bezig met de laatste 30%. Daar heb ik zeker nog een tijdje voor. Ik realiseer me dat ik weer teveel van mezelf vraag in het goed doen en dat hier die angst ook weer meespeelt dat ik het weleens fout kan gaan. Het is dan een goed om te realiseren dat ik met recht nog een tijdje heb en dat het ook allemaal wel gaat lukken.
Wat verwoord je trouwens mooi aan je kinderen dat ijsjes lekker zijn, maar minder gezond
En over die dikke buik: volgens mij is iedere kleuter wel eens geobsedeerd door het begrip dik. Mag toch hopen dat de mafia media daar op dat gebied toch nog geen standaard dicteert ...
dinsdag 27 juli 2010 om 09:39
Profoon, ik denk dat je helemaal gelijk hebt en dat het bij mij uiteindelijk ook zo werkt.
Had ook eerlijk gezegd niet van alle supermoeders hier verwacht dat ze zouden antwoorden: Ja, Zima, dat zelfbeeld van mijn kind heb ik lekker om zeep geholpen. Maar goed: zoals jullie weten heb ik af en toe wel eens een relativerende spiegel nodig.
Had ook eerlijk gezegd niet van alle supermoeders hier verwacht dat ze zouden antwoorden: Ja, Zima, dat zelfbeeld van mijn kind heb ik lekker om zeep geholpen. Maar goed: zoals jullie weten heb ik af en toe wel eens een relativerende spiegel nodig.
dinsdag 27 juli 2010 om 09:40
quote:eleonora schreef op 26 juli 2010 @ 16:56:
[...]
Vrouw, je bent van hárte welkom!
Vertel eens, hoe zit het met jou en eten, met jou en gewicht?
dank jullie wel voor de reacties, ja hoe zit het met eten en gewicht... zo lang als ik me kan herinneren ben ik al aan de lijn, sporten enz enz. ik jojo al mij leven lang. Ik dacht de afgelopen 10 jaar een aardige balans te hebben gevonden maar helaas is het nu weer helemaal mis. Ik lijk het niet meer onder controle te hebben. Maar ik word al moe als ik weer denk aan al dat lijnen, punten tellen bla bla. Mijn laatste poging, en ook altijd de beste zijn met weight watchers. En nu zag ik jullie topic voorbij komen en dacht dat het wel wat voor mij was. Gewoon goed opletten, gezond eten, niet crashen, dat wil ik niet meer.
Dus... ik zal hier veel te vinden zijn denk ik en mischien heb ik zelfs nog wel iets toe te voegen
het momenteel bar en boos, ik eet alles wat los en vast zit, daar moet ik eerst vanaf!
[...]
Vrouw, je bent van hárte welkom!
Vertel eens, hoe zit het met jou en eten, met jou en gewicht?
dank jullie wel voor de reacties, ja hoe zit het met eten en gewicht... zo lang als ik me kan herinneren ben ik al aan de lijn, sporten enz enz. ik jojo al mij leven lang. Ik dacht de afgelopen 10 jaar een aardige balans te hebben gevonden maar helaas is het nu weer helemaal mis. Ik lijk het niet meer onder controle te hebben. Maar ik word al moe als ik weer denk aan al dat lijnen, punten tellen bla bla. Mijn laatste poging, en ook altijd de beste zijn met weight watchers. En nu zag ik jullie topic voorbij komen en dacht dat het wel wat voor mij was. Gewoon goed opletten, gezond eten, niet crashen, dat wil ik niet meer.
Dus... ik zal hier veel te vinden zijn denk ik en mischien heb ik zelfs nog wel iets toe te voegen
het momenteel bar en boos, ik eet alles wat los en vast zit, daar moet ik eerst vanaf!
dinsdag 27 juli 2010 om 09:52
Voor Fransisca (voor ik de rest verder lees):
wil je misschien juist wél komen als je het allemaal niet zo op de rit hebt?
Ten eerste: misschien heb je er wat aan. Kunnen we je misschien helpen met een keuze waar je over twijfelt.
Ten tweede: laat dit vooral niet een topic worden van superieure vrouwen die het allemaal goed doen. Ik heb dit weekend ook lopen klooien. Dan hoef ik niet te weten wat de rest nou weer goed heeft gedaan. Dan wil ik gewoon graag horen hoe je in moeilijke situaties je zinnen verzet en niet naar eten te grijpen. Hoe anderen dat doen (zoals Zima die zegt dat ze alles opschrijft). Laten we het een beetje menselijk houden. Zonder onszelf van alles toe te staan, maar zonder hier een beetje mooi weer te spelen ook. (Overigens denk ik dat we dat meestal best goed doen hoor
!!!)
wil je misschien juist wél komen als je het allemaal niet zo op de rit hebt?
Ten eerste: misschien heb je er wat aan. Kunnen we je misschien helpen met een keuze waar je over twijfelt.
Ten tweede: laat dit vooral niet een topic worden van superieure vrouwen die het allemaal goed doen. Ik heb dit weekend ook lopen klooien. Dan hoef ik niet te weten wat de rest nou weer goed heeft gedaan. Dan wil ik gewoon graag horen hoe je in moeilijke situaties je zinnen verzet en niet naar eten te grijpen. Hoe anderen dat doen (zoals Zima die zegt dat ze alles opschrijft). Laten we het een beetje menselijk houden. Zonder onszelf van alles toe te staan, maar zonder hier een beetje mooi weer te spelen ook. (Overigens denk ik dat we dat meestal best goed doen hoor
!!!)
dinsdag 27 juli 2010 om 09:56
dinsdag 27 juli 2010 om 10:06
Helemaal eens met JanneJip. Voor je het weet hebben we een tabel
Ik vind het heerlijk dat iedereen hier zo open en eerlijk is. Als dit het superieure-vrouwen-topic zou zijn, vind je immers echt niet wat je nodig hebt.
Ik vind het overigens ook weer fijn om feedback te krijgen van de anderen waar het heel goed gaat. En ik vind het ook fijn om zelf die feedback te geven, als dat voor een ander betekent dat hij het wiel niet nog een keer moet uitvinden. Hoewel iedereen daarin natuurlijk haar eigen weg moet vinden.
Ik vind het heerlijk dat iedereen hier zo open en eerlijk is. Als dit het superieure-vrouwen-topic zou zijn, vind je immers echt niet wat je nodig hebt.
Ik vind het overigens ook weer fijn om feedback te krijgen van de anderen waar het heel goed gaat. En ik vind het ook fijn om zelf die feedback te geven, als dat voor een ander betekent dat hij het wiel niet nog een keer moet uitvinden. Hoewel iedereen daarin natuurlijk haar eigen weg moet vinden.
anoniem_641e1c3626c45 wijzigde dit bericht op 27-07-2010 10:09
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
dinsdag 27 juli 2010 om 10:09
dinsdag 27 juli 2010 om 10:19
geen weegtabel hoor
Ik eet ook stiekem, als mijn man even boven is of de hond uitlaat prop ik snel een stuk chocola naar binnen of wat koekjes. En waarom?? Onrust, onvrede of een onbestemd gevoel. Iets met on- ervoor iig
Vandaag van 2 mensen te horen gekregen dat ik ben afgevallen en er goed uitzie. Ben nog precies even zwaar als voor ik op vakantie ging, maar blijkbaar zie ik er slanker uit. Toch leuk om complimenten te krijgen, het (grotendeels) verstandig eten werpt zijn vruchten af. Hoewel ik de laatste paar dagen nogal wat steekjes heb laten vallen.
"Gelukkig" ben ik weer aan het werk, meer structuur en regelmaat in mijn dag waardoor ik beter eet. Meer gezonde eetmomenten en minder snaai.
Ik eet ook stiekem, als mijn man even boven is of de hond uitlaat prop ik snel een stuk chocola naar binnen of wat koekjes. En waarom?? Onrust, onvrede of een onbestemd gevoel. Iets met on- ervoor iig
Vandaag van 2 mensen te horen gekregen dat ik ben afgevallen en er goed uitzie. Ben nog precies even zwaar als voor ik op vakantie ging, maar blijkbaar zie ik er slanker uit. Toch leuk om complimenten te krijgen, het (grotendeels) verstandig eten werpt zijn vruchten af. Hoewel ik de laatste paar dagen nogal wat steekjes heb laten vallen.
"Gelukkig" ben ik weer aan het werk, meer structuur en regelmaat in mijn dag waardoor ik beter eet. Meer gezonde eetmomenten en minder snaai.
dinsdag 27 juli 2010 om 10:29
Ik vind die kleine snaai nog wel lastig. Ik denk snel: ach, dat ene hapje... Gister zag ik in de supermarkt dat er nu een bonbonbloc is met pure chocolade en truffelvulling. Ik dacht: oh, dat moet lekker zijn, zal ik het meenemen? Maar ik weet ook dat die verpakking de volgende dag niet haalt. Als je nu toch één zo'n reepje los kon kopen! Later bij mijn moeder de verleiding van de koude pure brosjes in de koeling weerstaan. Ik dacht: als ik elke keer ja zeg tegen mezelf, dan gaat die buik er nooit af, dan kom ik nooit terug in mijn spijkerbroek. Ik ga zo lekker warm eten, hou die trek daar maar voor. En dat is gelukt! Eigenlijk is het net als het stoppen met roken: het moment gaat voorbij. En als ik van de 10 keer minstens de helft van die momenten kan weerstaan, ben ik al heel erg op de goede weg. Mijn snaaimomenten zijn dus echt al minder. Ook denk ik nu als ik de kinderen een snoepje geef: is dit snoepje de moeite waard voor mij of bewaar ik de snaai voor iets dat ik echt lekker vind? Wil je geloven dat ik wel eens een snoepje heb gepakt, daarna pas nadacht en dacht: nee. Dan loop ik naar de prullenbak en spuug het snoepje weer uit!
...
dinsdag 27 juli 2010 om 10:33
Nou ja, dat was een klein beetje mosterd dus, mijn bijdrage hierboven. Maakt niet uit. Voor zover ik weet is mosterd helemaal niet zo calorierijk, en je hebt er niet veel van nodig .
Hier dus een knudde weekend, maar ach, het was die tijd van de maand. Dan laat ik me vaak even helemaal gaan, om er dan weer een maand tegen te kunnen. Dat is ook niet zo erg (2 chocorepen en heeeuuul veel koek ). Ik heb het dan nodig, heb een onstilbare ongezonde honger die gewoon niet weggaat tot ik me misselijk eet. Klinkt ziek he?! Maar ik vind het zo heerlijk om zo grenzeloos te schransen, omdat ik mezelf dan niet veroordeel. En als het maakt dat ik de rest van de (hele!) maand geen eetbuien heb, dan denk ik dat het onder de streep ok is. Toch? *wil bevestiging*
Gisteren weer de draad opgepakt. Op 1 taartje na, maar dat was omdat vriend zijn dissertatie naar de drukker heeft gebracht (=boekje naar aanleiding van je promotie om doctor te worden). Verder gezond gegeten en gesport. Weer op de goede weg dus.
Hier dus een knudde weekend, maar ach, het was die tijd van de maand. Dan laat ik me vaak even helemaal gaan, om er dan weer een maand tegen te kunnen. Dat is ook niet zo erg (2 chocorepen en heeeuuul veel koek ). Ik heb het dan nodig, heb een onstilbare ongezonde honger die gewoon niet weggaat tot ik me misselijk eet. Klinkt ziek he?! Maar ik vind het zo heerlijk om zo grenzeloos te schransen, omdat ik mezelf dan niet veroordeel. En als het maakt dat ik de rest van de (hele!) maand geen eetbuien heb, dan denk ik dat het onder de streep ok is. Toch? *wil bevestiging*
Gisteren weer de draad opgepakt. Op 1 taartje na, maar dat was omdat vriend zijn dissertatie naar de drukker heeft gebracht (=boekje naar aanleiding van je promotie om doctor te worden). Verder gezond gegeten en gesport. Weer op de goede weg dus.
dinsdag 27 juli 2010 om 10:44
ik heb dat ook Bengal, dat het makkelijker is als je in je ritme bent van werken en sporten enzo. In het weekend kost het lijnen me dan ook veel meer moeite. En dat vooral op zondag, stom he,
dat is zo'n dag dat ik eigenlijk niets wil doen, lekker lui zijn als tegenhanger van de drukke week. En ik ontspan het liefst met een boek op de bank, en ja, dan snoepen erbij. Liefst chocolade of koekjes. Heerlijk. alleen daarna he...
dat is zo'n dag dat ik eigenlijk niets wil doen, lekker lui zijn als tegenhanger van de drukke week. En ik ontspan het liefst met een boek op de bank, en ja, dan snoepen erbij. Liefst chocolade of koekjes. Heerlijk. alleen daarna he...
dinsdag 27 juli 2010 om 10:46
dinsdag 27 juli 2010 om 12:07
Ik spuug dingen die de moeite van het eten niet waard zijn ook uit.
Maar daarvoor moet ik wel een beetje goed in het verstandig-eten-ritme zitten. Ik heb ook periodes dat ik veel troep eet. En als ik dan een poos verstandig en lekker heb gegeten dan steek je een koekje in je mond en realiseer je je dat het eigenlijk niet eens lekker is.
Maar daarvoor moet ik wel een beetje goed in het verstandig-eten-ritme zitten. Ik heb ook periodes dat ik veel troep eet. En als ik dan een poos verstandig en lekker heb gegeten dan steek je een koekje in je mond en realiseer je je dat het eigenlijk niet eens lekker is.
