Eten met je verstand

Lieve lezeres,



We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.

De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.



Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.

Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.



Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.



Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.



Schroom niet en schrijf met ons mee!







_____________________________________________________



Originele OP:





Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.



Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.

Hoe doen jullie het?



Mijn eigen methode is als volgt:



Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).



Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.

Meer niet.



Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.



Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.



Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.



Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.



Hoe is dat bij jullie?

Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?

Vanavond eet ik brood met ei.

Wat zal ik doen?

Koken (en dan met tomaat er op bijvoorbeeld)?

Bakken, met een plakje ham?

Een omelet maken?



Keuzes, keuzes!

quote:Nurija schreef op 17 juni 2010 @ 21:40:

Lieve dames,

Tot nu toe was ik een meelezer, maar ik denk dat dit het moment is om mee te gaan schrijven. Ik stond namelijk zojuist in de keuken en op een 'beslismoment' dacht ik aan jullie!

Ik wilde iets lekkers pakken omdat ik vond dat ik dat verdiende... Vriend is net naar zolder vertrokken om nog een uurtje te werken, ik had een andere avond verwacht, was dus even teleurgesteld, vond mezelf zielig en vond dat ik dus wel iets mocht snoepen.

Maar....toen dacht ik aan dit topic en de reden waarom ik iets wilde eten en toen ben ik mijn tanden gaan poetsen en nu zit ik met mijn laptop op de bank zonder iets gesnoept te hebben en ik voel me goed en dat komt dus ook door jullie!



Welkom lieve schat en dat jij niet bent gaan snaaien omdat je vent op zolder ging zitten!

Good for you woman!



Het is eten he, geen liefde....Nah ja, dat weet je zelf ook wel maar dat vóelen, poeh, dat kan zo sterk zijn.

Ik heb gisteren 3 waterijsjes gegeten, én zo'n zogenaamde gezonde koek met yoghurt van eh.....dinges, hoe heten ze nou....? Iets met tóch te veel suiker en andere flauwekul maar dat gaat in de reclame dan door voor 'bewuste keuze'.

In ieder geval dat. Gisteren gedaan. Gebeurt soms. Niet erg, als je de kop er maar bij houdt.



En jij doet dat nu, omdat je hier leest!

yessssssssssss!



Kom je gezellig meeschrijven?

quote:hanke321 schreef op 17 juni 2010 @ 21:53:

Ik ga zo aan een bewust gekozen ijsje. Mjam.



Die quinoasalade is een dag later ook prima te eten. Een vriendin van mij gooide er rucola doorheen. Dat was errug lekker.



Rare bruskanvisning hoor, die routebeschrijving. Ik moest ook even proesten.



Beste dames, al met al de dag na zo´n sessie gewoon gevrijwilligert, gemantelzorgd én gesport. Ik ben blij en trots daarmee. Trusten voor straks, ik duik op de bank voor de tv.



En Nurija, wat gaaf dat dat zo´n invloed kan hebben, dit topic. Stralend schoon en mentholfris, die tanden van je. Voel je vooral welkom hier!



Lieve, lieve stoere, sterke en geweldige vrouw die je er bent....



Je doet het toch maar allemaal. Ik vind dat zó goed van jou. Niet te geloven. Niet met een deken op de bank gaan liggen maar aan de slag blijven. Jij mag een ijsje. Jij mocht een ijsje bedoel ik en ik hoop dat je er van genoten hebt.

Marbles, wat een indrukwekkend verhaal meid.....



Weet je wat het mooie is?

Dat je elke dag, elke dag dus, nieuwe keuzes kunt maken.

Misschien moet je de posting die Spinster mij in het begin van dit topic schreef (nog) eens lezen.

Over de 'glijdende schaal'.

Dat zit allemaal in onze hoofden!

Ik vond dat zó'n ontdekking....



Ik ga 'm nog eens opzoeken en nog een keer plaatsen, zodat zij die daar behoefte aan hebben 'm weer eens kunnen lezen.



Als je zin hebt vind ik het wel leuk om te lezen hoe je nu verder gaat. Voel je dus vrij om lekker van je af te typen. Heel interessant om te lezen hoe jij het aan gaat pakken met jezelf en van gezond eten kun je ook aankomen natuurlijk.

Ik hoop dat je blijft lezen in ieder geval en misschien ook schrijven als je dat fijn vindt.

quote:hanke321 schreef op 22 april 2010 @ 13:37:

Hoi Leo, wat toevallig, deze week nog aan jou en je lijf lopen denken en nu open je dit topic. Vind ik wel bijzonder...



Ik ben sinds begin 2008 bezig met eten en lichamelijkheid. Net als jij heb ik het op het vlak van ´gewoon gezond eten´ gegooid. Met resultaat, van een maat 52/54 bij de M&S zit ik nu op de 42 bij de La Ligna en is er 50 kilo af.



Maar wel rustig aan. Mijn vel heeft het enigszins bij kunnen houden. Te snel afvallen is funest voor strakke velletjes. Eergisteren kwam ik bij de textiel bij Hans het corrigerend ondergoed inspecteren (bleek niks voor mij) en daar kwam ik iemand tegen die in 1 jaar 50 kilo was afgevallen. Die had volgens mij een velschort ontwikkeld. Niet een doel om te ambieren. Rustig aan afvallen, dan breekt het lijntje en het velletje niet.



De avocado op je brood, de vis die je eet... het zijn dé keuzes die je maken moet wil je je na het afvallen nog een beetje lekker in je vel voelen. Naast dat het je ook een goed gevoel geeft omdat je eet naar je behoeftes.



De overlegmomenten waar je het over had heb ik ook. Maar na 2 jaar vind ik het moeilijk om mijn regime een beetje los te laten. Ik ben sinds een half jaartje aan het sporten, ben ook meer activiteiten gaan ondernemen en moet dus ook meer eten. Een uur spinnen of hupsen zonder tussendoortjes te nemen vooraf of naderhand gaat niet, want dan ga ik ´out´. Dat nieuwe evenwicht vinden is lastig.

In kaart brengen wat ik nou echt lekker vind is het eerste wat ik gedaan heb (en anders met emoties omgaan). Wat ik wel gewoon kan eten tijdens normale maaltijden en wat niet. Gelukkig vind ik groenten erg lekker. Dat scheelt een hele hoop en is op de wc een fijne ervaring, zoals jij ook merkt.



Maar ook de behoefte aan minder gezonde dingen kreeg een plek. Regelrechte cravings naar chocolade bijv. werden beantwoord. Maar dan niet met een hele reep Milkatroep maar met 2 handgemaakte bonbons uit Maastricht. Niet goedkoop, maar wel de smaaksensatie waar ik naar op zoek was. En die craving was dan weer een heel wat weken pleite. Goed brood, van de beste bakker uit de buurt kopen bleek ook een gouden zet. Nog nooit heb ik met zoveel genot mijn dagelijks brood gegeten. Idd, het beleg moet je met beleid uitzoeken maar veel is ook mogelijk. Het biologische runderrookvlees is bijvoorbeeld goddelijk. Maar ik vind appelstroop ook geen straf.



Mijn adviezen op een rij:

1. Alles met mate, en als je de alcohol, fruitsap en limonade kunt laten staan...doen!

2. Geniet van wat je eet. Je bent geen machine. Wat je schrijft over jezelf maakt dat ik aan je denk als een Bourgondier die de pech heeft dat het gekwetste stuk van binnen zorg nodig heeft en dat dat vaak alleen in de vorm van eten kon maar nu ook op andere manieren die zorg krijgen moet en kan.

3. Gezond en verantwoord eten kost geld. Het is duurder dan troep, en een gezond eetpatroon maakt ook de behoefte aan zaken als sauna/massage/schoonheidsspecialiste groter. Als het kan, geef jezelf daarin de ruimte, of laat je daarin door anderen tracteren.

4. Geef jezelf de tijd een gezonde levensstijl aan te leren. Je hebt ook moeten wennen aan je nieuwe rol als ouder toen je je meissie kreeg.

5. Neem geen weegschaal in huis. Mocht je dat ding toch hebben, kieper ´m subiet het raam uit. Zo kun je jezelf niet elke week wegen, en gaat het meer om het proces dan de prestatie. Eens per 6 weken wegen zou qua gemoedsrust beter zijn.

6. Plan cravings in. Ga voor dat lekkere stukje kaas van die speciale boer. Maar dan wel een beetje en niet een grote hoeveelheid.

7. Eet niet te weinig! Je lijf in de spaarstand zetten is zo funest.



Wat me nog rest is je een dikke knuffel te geven Geniet lieve Leo, ondanks het lijf dat niet wil en de restjes verleden die er zijn. Geniet van je liefde voor mensen, van goed eten, van je man en je meissie. Laat dat de waarden zijn waar je het voor doet. De rest is bijzaak. Maar dat wist je al...Deze, van Hanke, daar heb ik ontzettend veel aan gehad.

quote:Spinster schreef op 24 april 2010 @ 12:26:

[...]



Hi lieve Lé. Ik ben helemaal bijgelezen, maar dit stukje bleef zo bij me hangen. Wat ik steeds zie terugkomen in je laatste post is de psychologie achter het (over)eten.



Ik vind het dapper dat je dat zo aanpakt en ik geloof dat dit wel eens de sleutel zou kunnen zijn voor je. Hier richten ze zich met therapieën voor mensen met een eetziekte op. Je geeft zelf ook aan dat je bijvoorbeeld geraakt bent door Hankes posts, die zich hier ook op richt. En verder heb je natuurlijk al andere hete vuren in je leven aangepakt door stil te staan bij je diepste innerlijke en bij goed voor jezelf zorgen. Ik zie dus een opening.



Ik lees steeds een bepaald psychologisch thema van (over)eten terug in je posts. Ik lees woorden als 'flow', 'uit de flow', 'teugels laat vieren', 'terugval', 'weer helemaal verkeerd' en 'lief voor mezelf'. Wat ik áchter die woorden lees en wat je zelf ook zegt, is dat er een soort zwart-wit-denken achter zit, wat betreft eten. De gedachte die ik steeds lees is: "Ik zit in een flow en dan gaat alles goed óf ik laat de teugels een keer vieren en dan ben ik weer terug bij af."



Dat is een onware(!) én een destructieve(!) gedachte!



Zolang je deze gedachte als ware het waarheid voor jezelf aanneemt, zal je dús ook geen mogelijkheid zien voor een middenweg / een compromis / een grijs gebied, kortom: voor gezond en nuchter denken over eetgedrag.



Onwaar omdat: Die gedachte is helemaal geen universele vaststaande waarheid als ware het door God hemzelve ingefluisterd. Die gedachte is een gedáchte. Van jou!



Destructief omdat: Die gedachte helpt je helemaal niet. Hij laat je namelijk steeds weer kiezen voor het denken in één van de twee uitersten. Óf je bent lief voor jezelf. Óf je bent slecht voor jezelf. Óf je eet goed. Óf je eet slecht. Óf je bent in een flow. Óf je bent weer terug bij af.



Net zoals bij intermenselijke relaties, waarbij jij mijn grote heldin bent wat betreft compassie, inlevingsvermogen en genuanceerdheid, ligt het ook bij eetgedrag niet zo 'alles of niets'. Óók eetgedrag is menselijk gedrag en er zijn dus niet 2 opties om te kiezen. Er is een hele schaal met ontelbaar veel facetten van keuzes en persoonlijke waarheden.



Juist zelfdestructief gedrag kenmerkt zich door 'zwart wit'-denken. (Ik ben geweldig. Ik ben niks waard. Het gaat fantastisch. Het komt nooit meer goed. Ik kan er helemaal niks aan doen. Alles is mijn schuld. Etc. ). Ook zelfdustructief eetgedrag gaat vaak over het denken in twee mogelijke scenario's: Ik zit in een flow. Ik ben terug bij af. Wat ben ik goed bezig. Wat ben ik weer zwak en slecht voor mezelf. Ik kan er helemaal niks aandoen, want.... (het overkomt me?). Dat ik dik ben is helemaal mijn eigen schuld. (--->Zie je de overeenkomsten?).



Menselijk (eet)gedrag ligt niet zo zwart-wit. Eén bord patat is niet het begin van een glijdende schaal. Ténzij je dat zelf als jouw waarheid maakt. Eén keer gezond voor sushi kiezen maakt jou niet meer waard. Ténzij je dat zelf als jouw waarheid maakt.



Je zou kunnen werken aan (kiezen voor) een nieuwe waarheid. Één die ook echt wáár is en één die je juist hélpt. Ik ga die waarheid niet hier voor jou uitschrijven want belangrijk is dat het jouw waarheid is. Ik denk alleen, wat ook eerder gezegd is, dat je het wellicht kunt zoeken in een sterke innerlijke kracht in jou die je eerder uit benarde situaties gered heeft.



Geloven in een kracht in jezelf die groter is dan je angst. (voor dik zijn? voor verkeerde keuzes? voor dun zijn? voor gedoemd zijn tot een glijdende schaal? voor voor altijd sterk moeten zijn?).

Dat geloven in die kracht zal je misschien helpen om de door jou gecreeërde veilige wereld van twee keuze-mogelijkheden genuanceerder te zien.



'De teugels laten vieren' klinkt zo eng als er maar twee keuzes zijn en het dan dús fout gaat. Geen wonder dat je daar grote huiver voor hebt en er andere keren juist baldadig je neus voor optrekt en gas geeft richting die 'fout aflopende' keus!

Misschien wordt het tijd je gedáchten wat te laten vieren, in plaats van je eetgedrag.



Lieve mops. Het zou zomaar kunnen dat je je er niet in herkent en dat ik mijn gedachtespinsels wat teveel op de vrije loop heb gelaten in deze post . In dat geval een dikke . En anders ook trouwens!



En deze van mijn lieve Spinster....

Ik moet gewoon huilen als ik 'm weer lees.