Lijf & Lijn
alle pijlers
het roer om!
zondag 10 mei 2015 om 16:12
Hoi hoi,
Met mijn 1.70 meter en 100 kilo, is het tijd om er nu eens écht wat aan te gaan doen. Mijn buikje is geen buikje meer en het is gewoon erg ongezond momenteel. Het liefst raak ik 25 kilo kwijt, maar natuurlijk is mijn uiterlijk belangrijker dan wat de weegschaal zegt.
Hoe wil ik afvallen? Door het roer volledig om te gooien! 2 keer per week sporten, en voor de rest lekker actief bezig zijn, ook wandelen enzo. Ook mijn eetpatroom ga ik omgooien.
In dit topic is alles welkom! Ervaring over jouw afvalsucces, tips, enzovoort. Alle motivatie kan ik goed gebruiken.
Misschien zijn er wel forummers die ook zo'n 20 a 25 kg kwijt willen, dan kunnen we elkaar misschien een beetje steunen.
gr van bb6
Met mijn 1.70 meter en 100 kilo, is het tijd om er nu eens écht wat aan te gaan doen. Mijn buikje is geen buikje meer en het is gewoon erg ongezond momenteel. Het liefst raak ik 25 kilo kwijt, maar natuurlijk is mijn uiterlijk belangrijker dan wat de weegschaal zegt.
Hoe wil ik afvallen? Door het roer volledig om te gooien! 2 keer per week sporten, en voor de rest lekker actief bezig zijn, ook wandelen enzo. Ook mijn eetpatroom ga ik omgooien.
In dit topic is alles welkom! Ervaring over jouw afvalsucces, tips, enzovoort. Alle motivatie kan ik goed gebruiken.
Misschien zijn er wel forummers die ook zo'n 20 a 25 kg kwijt willen, dan kunnen we elkaar misschien een beetje steunen.
gr van bb6
dinsdag 4 augustus 2015 om 17:13
Wauw, wat een hoop stappen zet jij, prik. Dat zou ik echt nooit redden op een dag.. Maar inderdaad, als je zoveel beweegt, kun je ook wel een wat meer eten.
Hier gaat het lekker, de weegschaal blijft gelukkig onder de 90, was geen eenmalig iets, haha.
Vanavond lekker een maaltijdsalade Niçoise, zin in
Hier gaat het lekker, de weegschaal blijft gelukkig onder de 90, was geen eenmalig iets, haha.
Vanavond lekker een maaltijdsalade Niçoise, zin in
zaterdag 8 augustus 2015 om 12:12
Mooie mijlpaal Lea!
Ik lijk alleen maar zwaarder te worden. Na die ene keer onder de honderd kilo zit ik er nu elke keer net boven. Grrr, frustrerend! Toch eet ik gezond en beweeg ik meer dan ooit tevoren. Vanochtend heb ik zelfs al 17.000 stappen gelopen, en misdchien ga ik vanmiddag of vanavond nog een stukje. Nu zit ik aan lekker vers, knapperig, donker brood met hummus met zongedroogde tomaat. Dat is nu echt een gebakje, na dat stuk lopen.
Ik lijk alleen maar zwaarder te worden. Na die ene keer onder de honderd kilo zit ik er nu elke keer net boven. Grrr, frustrerend! Toch eet ik gezond en beweeg ik meer dan ooit tevoren. Vanochtend heb ik zelfs al 17.000 stappen gelopen, en misdchien ga ik vanmiddag of vanavond nog een stukje. Nu zit ik aan lekker vers, knapperig, donker brood met hummus met zongedroogde tomaat. Dat is nu echt een gebakje, na dat stuk lopen.
zaterdag 8 augustus 2015 om 15:17
Wat een mooie mijlpaal Lea
Ik ben zelf ook wat meer in het goede ritme gekomen en zelfs voorzichtig aan weer begonnen met hardlopen. (ik hoop zo verschrikkelijk erg dat ik mudmasters wel kan uitlopen na dit hele gedoe)
Mijn bloedtest is gelukkig goed teruggekomen, maar moet het helaas nu wel weer aankijken.
Heb me al een tijdje niet gewogen, ga dat maandag of dinsdag denk ik weer doen
Ik ben zelf ook wat meer in het goede ritme gekomen en zelfs voorzichtig aan weer begonnen met hardlopen. (ik hoop zo verschrikkelijk erg dat ik mudmasters wel kan uitlopen na dit hele gedoe)
Mijn bloedtest is gelukkig goed teruggekomen, maar moet het helaas nu wel weer aankijken.
Heb me al een tijdje niet gewogen, ga dat maandag of dinsdag denk ik weer doen
zaterdag 8 augustus 2015 om 15:56
Jeetje Lea wat goed!
Prik, laat die weegschaal een beetje los : of je nou 101 of 99 KG weegt, je bent onwijs goed bezig!
Bagheera top dat je weer bent begonnen met hardlopen.
Ik heb de teugels de laatste tijd weer iets losser gelaten, zit nu op 95 KG (start 100 in mei). Het gaat dus erg langzaam, maar dat komt ook omdat ik al een tijdje minder sport. Het gaat er in ieder geval vanaf. BBQ hier, ijsje daar, uiteten, jullie kennen het allemaal wel. Mijn doel is om voor 1 januari 2016 op de 86 KG te zitten (liefst 85 ) want dan heb ik 'gewoon' overgewicht en geen obesitas meer. Ik bewonder jullie allen, we zijn zo hard aan het werk! Ik hoop dat het na de zomer periode weer wat drukker wordt in dit topic want dat motiveerd mij enorm.
Lijstje van vandaag ;
O : 2 bruine boterhammen met smeerkaas, bakje yoghurt met aardbeien
T : 3 colaflesjes (die snoepjes) , dat was niet helemaal de bedoeling nichtje van 3 drong aan haha
L : 2 bruine boterhammen met grillworst
T : stuk watermeloen
D : pasta met gehakt, spinazie a la creme en een beetje geraspte kaas
T : een appel en een stukje chocolade
Terwijl ik mijn lijstje typ, denk ik, waarom toch die chocolade... had ik al voor mezelf gepland ivm filmavondje maar eigenlijk is het natuurlijk gewoon een stom excuus. Dit soort dingen zorgen er dus voor dat het langzaam gaat bij mij. Maar goed, beter een stukje dan een hele reep (zoals vroeger) natuurlijk. Zodra ik weer verder ga met mijn studie (over een week) zal het allemaal weer wat strenger worden qua voeding.
Qua beweging wordt het ook weer wat opgeschroefd, ik ga nu 2X per week maar wil weer 3 a 4 keer gaan. En qua stappen zetten kan ik wel wat van Prik leren
Beetje ego post, sorry daarvoor. Geniet van het zonnetje allen!
Prik, laat die weegschaal een beetje los : of je nou 101 of 99 KG weegt, je bent onwijs goed bezig!
Bagheera top dat je weer bent begonnen met hardlopen.
Ik heb de teugels de laatste tijd weer iets losser gelaten, zit nu op 95 KG (start 100 in mei). Het gaat dus erg langzaam, maar dat komt ook omdat ik al een tijdje minder sport. Het gaat er in ieder geval vanaf. BBQ hier, ijsje daar, uiteten, jullie kennen het allemaal wel. Mijn doel is om voor 1 januari 2016 op de 86 KG te zitten (liefst 85 ) want dan heb ik 'gewoon' overgewicht en geen obesitas meer. Ik bewonder jullie allen, we zijn zo hard aan het werk! Ik hoop dat het na de zomer periode weer wat drukker wordt in dit topic want dat motiveerd mij enorm.
Lijstje van vandaag ;
O : 2 bruine boterhammen met smeerkaas, bakje yoghurt met aardbeien
T : 3 colaflesjes (die snoepjes) , dat was niet helemaal de bedoeling nichtje van 3 drong aan haha
L : 2 bruine boterhammen met grillworst
T : stuk watermeloen
D : pasta met gehakt, spinazie a la creme en een beetje geraspte kaas
T : een appel en een stukje chocolade
Terwijl ik mijn lijstje typ, denk ik, waarom toch die chocolade... had ik al voor mezelf gepland ivm filmavondje maar eigenlijk is het natuurlijk gewoon een stom excuus. Dit soort dingen zorgen er dus voor dat het langzaam gaat bij mij. Maar goed, beter een stukje dan een hele reep (zoals vroeger) natuurlijk. Zodra ik weer verder ga met mijn studie (over een week) zal het allemaal weer wat strenger worden qua voeding.
Qua beweging wordt het ook weer wat opgeschroefd, ik ga nu 2X per week maar wil weer 3 a 4 keer gaan. En qua stappen zetten kan ik wel wat van Prik leren
Beetje ego post, sorry daarvoor. Geniet van het zonnetje allen!
zaterdag 8 augustus 2015 om 16:23
Ik wil, net als boterbloempje, ook even zeggen hoe fijn ik dit topic vind.
Het werkt heel erg motiverend en jullie reacties zijn echt heel fijn. Ook als het wat minder goed gaat.
Een van de fijne dingen aan dit topic is dat het in tegenstelling tot de meeste andere gelijkwaardige topics geen tabel hééft (en toch is het een goede stok achter de deur)
Jullie dames zijn echt super
Het werkt heel erg motiverend en jullie reacties zijn echt heel fijn. Ook als het wat minder goed gaat.
Een van de fijne dingen aan dit topic is dat het in tegenstelling tot de meeste andere gelijkwaardige topics geen tabel hééft (en toch is het een goede stok achter de deur)
Jullie dames zijn echt super
maandag 10 augustus 2015 om 08:23
quote:boterbloempje6 schreef op 08 augustus 2015 @ 15:56:
Prik, laat die weegschaal een beetje los : of je nou 101 of 99 KG weegt, je bent onwijs goed bezig!
Ik weet het. En ik kom wel eens vaker zomaar aan, en dat gaat er na een tijdje dan ook wel weer zomaar vanaf. Dus normaal gesproken ben ik er ook heel relaxed onder als die kilo's wat fluctueren. Zeker als het, net zoals nu, zo warm is, want dan is het waarschijnlijk vooral vocht dat ik vasthoud. Maar ik vind het jammer dat nét nu ik eindelijk onder die honderd ben mijn lichaam heeft besloten dat ik weer wat zwaarder word. Ik had zo graag uit die drievoudige cijfers gebleven!
Volgende week heb ik weer een afspraak met de diëtist, waarschijnlijk voor de laatste keer. Omdat ik sinds mijn verhuizing een nieuwe huisarts heb die niet aan ketenzorg doet krijg ik de diëtist (waar ik naar toe mocht i.v.m. mijn diabetes) niet meer vergoed. Ze kan me ook niet meer vertellen dan ik al weet, dus ik zie het nut er ook niet meer van in om daar nog langer tijd en geld aan te besteden. Ik zou het leuk vinden als ik dan onder de honderd ben, dat lijkt me een mooie afsluiter. En de dag daarna gaan we op vakantie, en hoe lager mijn gewicht is voor we vertrekken hoe beter. Ik wil uiteraard mijn gezonde levensstijl proberen vast te houden in de vakantie, maar ik weet natuurlijk niet in hoeverre het lukt. En elke kilo minder voor vertrek is er dan één natuurlijk.
Boterbloempje, ik plan ook een stukje chocolade en een handje noten elke dag. Gewoon omdat ik weet dat ik anders doorsla, en me onvermijdelijk op een gegeven moment te buiten ga aan nog veel meer chocolade. Door mezelf elke dag iets minder gezonds toe te staan voorkom ik (meestal) dat ik ga snaaien.
Zaterdag heb ik uiteindelijk 21.000 stappen gehaald. Mijn man moest werken, dus ik ben 's ochtends vroeg met hem meegereden en toen terug naar huis gaan lopen (met een stuk OV tussendoor). Gisteren hebben we samen 15.000 stappen gewandeld. Ik merk dat het steeds makkelijker gaat. Een paar maanden geleden moest ik echt moeite doen om die 10.000 stappen vol te maken, maar daar draai ik nu mijn hand niet meer voor om. Het enige is dat het nog steeds zoveel tijd kost, maar dat heb ik er graag voor over.
Prik, laat die weegschaal een beetje los : of je nou 101 of 99 KG weegt, je bent onwijs goed bezig!
Ik weet het. En ik kom wel eens vaker zomaar aan, en dat gaat er na een tijdje dan ook wel weer zomaar vanaf. Dus normaal gesproken ben ik er ook heel relaxed onder als die kilo's wat fluctueren. Zeker als het, net zoals nu, zo warm is, want dan is het waarschijnlijk vooral vocht dat ik vasthoud. Maar ik vind het jammer dat nét nu ik eindelijk onder die honderd ben mijn lichaam heeft besloten dat ik weer wat zwaarder word. Ik had zo graag uit die drievoudige cijfers gebleven!
Volgende week heb ik weer een afspraak met de diëtist, waarschijnlijk voor de laatste keer. Omdat ik sinds mijn verhuizing een nieuwe huisarts heb die niet aan ketenzorg doet krijg ik de diëtist (waar ik naar toe mocht i.v.m. mijn diabetes) niet meer vergoed. Ze kan me ook niet meer vertellen dan ik al weet, dus ik zie het nut er ook niet meer van in om daar nog langer tijd en geld aan te besteden. Ik zou het leuk vinden als ik dan onder de honderd ben, dat lijkt me een mooie afsluiter. En de dag daarna gaan we op vakantie, en hoe lager mijn gewicht is voor we vertrekken hoe beter. Ik wil uiteraard mijn gezonde levensstijl proberen vast te houden in de vakantie, maar ik weet natuurlijk niet in hoeverre het lukt. En elke kilo minder voor vertrek is er dan één natuurlijk.
Boterbloempje, ik plan ook een stukje chocolade en een handje noten elke dag. Gewoon omdat ik weet dat ik anders doorsla, en me onvermijdelijk op een gegeven moment te buiten ga aan nog veel meer chocolade. Door mezelf elke dag iets minder gezonds toe te staan voorkom ik (meestal) dat ik ga snaaien.
Zaterdag heb ik uiteindelijk 21.000 stappen gehaald. Mijn man moest werken, dus ik ben 's ochtends vroeg met hem meegereden en toen terug naar huis gaan lopen (met een stuk OV tussendoor). Gisteren hebben we samen 15.000 stappen gewandeld. Ik merk dat het steeds makkelijker gaat. Een paar maanden geleden moest ik echt moeite doen om die 10.000 stappen vol te maken, maar daar draai ik nu mijn hand niet meer voor om. Het enige is dat het nog steeds zoveel tijd kost, maar dat heb ik er graag voor over.
dinsdag 11 augustus 2015 om 21:00
Hallo allemaal,
Ben hier al een tijdje niet geweest. Had in mijn laatste post ook al aangegeven dat ik het spoor wat bijster was.
Ik heb van mijn leven nog nooit gelijnd. Feitelijk ook niet nodig want prima bmi. Toch enige maanden geleden (vlak voor de start van dit topic) mezelf ten doel gesteld zo'n 4 à 5 kilo af te vallen. Daarmee kwam ik terug op het gewicht wat ik woog toen ik, voor mijn gevoel, helemaal top in mijn vel zat.
Min of meer een streefdatum bepaald en toen kwam ook dit topic voorbij, dus vlot aangehaakt. Ben wel iemand die een stok achter de deur nodig heeft.
Echt lijnen was het niet. Stoppen met snaaien uit de snoeptrommel van de kinderen en meer gaan bewegen was voor mijn werkwijze. En warempel ik viel af. Niet snel, maar toch.. Iedere week een paar ons tot een pond. Prima.
En toen viel ik in de valkuil die bij alle (frequente) lijners wel bekend is. De motivatie is op een gegeven moment tanende, je veroorlooft jezelf iets lekkers 'want al zo lang je best gedaan' en het hek is van de dam.
Zo ook deze newbie-lijner. De gedrevenheid van het begin sloeg om in een 'kan mij het schelen' totale onverschilligheid. De 2 kg die ik intussen kwijt was kwam er bijna helemaal weer bij. Een jo-jo dus!
Nu ben ik weer op het punt dat ik denk 'het roer moet weer om' Maar niet zonder hier voor mezelf een wijze les uit te leren en een bepaalde conclusie te trekken.
Het komt allemaal puur neer op wilskracht, motivatie en steun uit je omgeving wellicht. Maar... Daar wil ik nog een puntje (ter eigen verdediging) aan toevoegen. Misschien klinkt het wel erg als een slap excuus maar mijn hormonen gooien bij mij echt roet in het eten.
Ik heb een vrij lange, bij tijden onregelmatige, cyclus (6 weken gemiddeld). 4 weken ben ik vol goede moed en kan ik vrij eenvoudig al het lekkers weerstaan maar die andere twee weken heb ik mezelf veel minder in de hand. Veel behoefte aan zoetigheid em als ik daar dan aan toegeef weet ik van geen ophouden. Tel daarbij nog eens de iets minder zonnige gemoedstoestand en het vicieuze cirkeltje is rond.
Slap excuus, ik zei het al. Maar ik ben nooit eerder zo gemotiveerd begonnen met een 'lijnpoging' en was me nu dus continue bewust van wat ik wel/niet deed, wat voor effect het op me had en hoe ik me voelde.
Dingen wel, of niet, in je mond stoppen is één ding, maar het hele psychologische spelletje er om heen dat is heel wat anders. (He he, kwartje is bij mij ook gevallen).
Wijze les geleerd dus. Al wist ik natuurlijk wel hoe het werkte. Het nu zelf ervaren doet je beseffen dat het gewoon retemoeilijk is.
Daarom aan alle kanjers hier mijn respect! Oprecht bewondering voor jullie motivatie en discipline! Ok, jullie doel is misschien groter en dat motiveert misschien meer, maar daarmee is jullie strijd ook vele malen groter (in ieder geval veel langer). En daarom nogmaals: Als ik lees wat jullie onderhand al 'kwijt' zijn, knap!
Keep up the good work! Naast trots op de verloren kilo's mogen jullie wat mij betreft nog veel trotser zijn op de kracht in jezelf om dat te hebben bewerkstelligd.
En wat ga ik in de tussentijd doen? Inmiddels heb ik al weer een week niet gezondigd qua snoepen dus dat zit wel goed (voor zolang het duurt) alleen mijn beweging is nul. Gelukkig zit de vakantie er bijna op en begint school en werk weer. Hoop dat ik dan ook weer in mijn oude ritme kom.
Ik blijf jullie lezen.....
Ben hier al een tijdje niet geweest. Had in mijn laatste post ook al aangegeven dat ik het spoor wat bijster was.
Ik heb van mijn leven nog nooit gelijnd. Feitelijk ook niet nodig want prima bmi. Toch enige maanden geleden (vlak voor de start van dit topic) mezelf ten doel gesteld zo'n 4 à 5 kilo af te vallen. Daarmee kwam ik terug op het gewicht wat ik woog toen ik, voor mijn gevoel, helemaal top in mijn vel zat.
Min of meer een streefdatum bepaald en toen kwam ook dit topic voorbij, dus vlot aangehaakt. Ben wel iemand die een stok achter de deur nodig heeft.
Echt lijnen was het niet. Stoppen met snaaien uit de snoeptrommel van de kinderen en meer gaan bewegen was voor mijn werkwijze. En warempel ik viel af. Niet snel, maar toch.. Iedere week een paar ons tot een pond. Prima.
En toen viel ik in de valkuil die bij alle (frequente) lijners wel bekend is. De motivatie is op een gegeven moment tanende, je veroorlooft jezelf iets lekkers 'want al zo lang je best gedaan' en het hek is van de dam.
Zo ook deze newbie-lijner. De gedrevenheid van het begin sloeg om in een 'kan mij het schelen' totale onverschilligheid. De 2 kg die ik intussen kwijt was kwam er bijna helemaal weer bij. Een jo-jo dus!
Nu ben ik weer op het punt dat ik denk 'het roer moet weer om' Maar niet zonder hier voor mezelf een wijze les uit te leren en een bepaalde conclusie te trekken.
Het komt allemaal puur neer op wilskracht, motivatie en steun uit je omgeving wellicht. Maar... Daar wil ik nog een puntje (ter eigen verdediging) aan toevoegen. Misschien klinkt het wel erg als een slap excuus maar mijn hormonen gooien bij mij echt roet in het eten.
Ik heb een vrij lange, bij tijden onregelmatige, cyclus (6 weken gemiddeld). 4 weken ben ik vol goede moed en kan ik vrij eenvoudig al het lekkers weerstaan maar die andere twee weken heb ik mezelf veel minder in de hand. Veel behoefte aan zoetigheid em als ik daar dan aan toegeef weet ik van geen ophouden. Tel daarbij nog eens de iets minder zonnige gemoedstoestand en het vicieuze cirkeltje is rond.
Slap excuus, ik zei het al. Maar ik ben nooit eerder zo gemotiveerd begonnen met een 'lijnpoging' en was me nu dus continue bewust van wat ik wel/niet deed, wat voor effect het op me had en hoe ik me voelde.
Dingen wel, of niet, in je mond stoppen is één ding, maar het hele psychologische spelletje er om heen dat is heel wat anders. (He he, kwartje is bij mij ook gevallen).
Wijze les geleerd dus. Al wist ik natuurlijk wel hoe het werkte. Het nu zelf ervaren doet je beseffen dat het gewoon retemoeilijk is.
Daarom aan alle kanjers hier mijn respect! Oprecht bewondering voor jullie motivatie en discipline! Ok, jullie doel is misschien groter en dat motiveert misschien meer, maar daarmee is jullie strijd ook vele malen groter (in ieder geval veel langer). En daarom nogmaals: Als ik lees wat jullie onderhand al 'kwijt' zijn, knap!
Keep up the good work! Naast trots op de verloren kilo's mogen jullie wat mij betreft nog veel trotser zijn op de kracht in jezelf om dat te hebben bewerkstelligd.
En wat ga ik in de tussentijd doen? Inmiddels heb ik al weer een week niet gezondigd qua snoepen dus dat zit wel goed (voor zolang het duurt) alleen mijn beweging is nul. Gelukkig zit de vakantie er bijna op en begint school en werk weer. Hoop dat ik dan ook weer in mijn oude ritme kom.
Ik blijf jullie lezen.....
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
woensdag 12 augustus 2015 om 08:48
Vera, eerst maar even een , omdat je er duidelijk mee worstelt.
Het is herkenbaar hoor. Ook ik heb me regelmatig voorgenomen om minder te snoepen en wat meer te bewegen, maar ook ik viel elke keer terug. Zeker als ik dan een keer gezondigd had beschouwde ik de hele dag meteen als een ‘verloren dag’ en was de rem er weer af. Een paar van die ‘verloren dagen’ achter elkaar, en mijn poging was weer gestrand. Het gebrek aan motivatie, de onverschilligheid, de snaaibuien vlak voor ik ongesteld moet worden, de onweerstaanbare hunkering naar zoet (én vet, én zout): ik ken het allemaal.
Afvallen is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Je let een tijdje op met wat je eet en vooral met wat je snoept en voila, je valt af. Gemotiveerd blijven, doorgaan, dat is wél moeilijk. Dat lukt alleen als die motivatie belangrijker is dan wat dan ook. Voor mij is het nu geen kwestie meer van willen, ik moet. Voor mijn gezondheid, om mijn bloedwaardes netjes te houden, om niet meer aan de medicijnen te hoeven.
De diagnose diabetes sloeg bij mij in als een bom, ik vond het vreselijk. Maar achteraf gezien is het misschien wel het beste wat me had kunnen overkomen. Natuurlijk wist ik wel dat (veel) overgewicht slecht voor je is, en dat je meer kans op allerlei aandoeningen en ziektes hebt als je te zwaar bent. Maar ik vond uit mezelf nooit de kracht om er iets aan te veranderen. Ik voelde me goed, was nooit ziek, waarom zou ik mezelf dan van alles gaan ontzeggen? Door deze diagnose, deze eye-opener, is bij mij de knop echt omgegaan. Opgeven is geen keuze, ik moet afvallen en ik ga gewoon door, wat er ook gebeurt. En ‘tuurlijk, ik snaai ook nog wel eens. Maar daar blijft het dan ook bij. Het gaat niet meer om een dieet wat dan ‘verknald’ is, het gaat om een heel nieuw eetpatroon wat ik mezelf probeer aan te leren. Wat zeg ik? Een heel nieuwe levenswijze! Want ook als ik een keer mijn 10.000 stappen niet haal en het regent, of er is iets leuks op televisie, is de verleiding groot om lekker op de bank te blijven zitten. Maar ook dat is geen optie: ik moet en zal bewegen, dat heb ik mezelf voorgenomen en daar kan – en wil! – ik niet onderuit.
Ik móest echt afvallen. Maar ik kan me voorstellen als je die dikke stok (gezondheid) niet achter de deur hebt, en je alleen een paar kilo kwijt wilt omdat je je daar lekkerder bij voelt, het nóg lastiger is om gemotiveerd te blijven, om de focus te bewaren. Want waarom zou je eigenlijk afvallen, je hebt toch een prima gewicht? Waarom zou je jezelf van alles ontzeggen, zo zwaar ben je niet, en je leeft maar één keer. Dat zijn valkuilen waardoor je al gauw terugvalt in je oude patroon. Heel herkenbaar, zoals ik al eerder schreef, en ook heel begrijpelijk.
En wat nu? Je zit niet lekker in je vel, schrijf je. De vraag is of een paar kilo minder je gaan helpen je lekkerder te voelen. Misschien moet je het in jouw geval ook niet zien als ‘dieet’. Houd je die vier weken gewoon netjes aan je ‘dieet’, maar zie dat dan niet als dieet maar als een gezonde levenswijze. En sta jezelf in die twee andere weken gewoon wat meer toe. Niet dat je dan ongebreideld moet gaan snaaien, maar heb je trek in chocolade, neem dan gewoon een stukje chocolade. En zelfs met snaaien kun je proberen gezondere keuzes te maken. Ik neem bewust elke dag een stukje chocolade, omdat ik weet dat ik anders ook eerder kans loop om door te slaan. Maar dan wel alleen pure chocolade, of puur met hazelnoot. Noten bevatten veel calorieën, maar zijn wel gezond. En zo zijn er misschien nog wel meer/andere alternatieven te bedenken waar jij mee kunt leven.
Maar goed, lijnen en gezond afvallen heeft inderdaad niet (alleen) zoveel te maken met minder eten en met discipline, maar alles met motivatie. Die is echt het allerbelangrijkste, want zonder de juiste motivatie houd je het niet vol. Ik weet dat ik dit eet- en beweegpatroon waarschijnlijk de rest van mijn leven zal moten blijven volhouden. Dat werkt soms wel eens demotiverend. Nóóit meer onbeperkt genieten van eten, áltijd moeten nadenken bij wat ik in mijn mond stop. Daar kan ik wel eens als een berg tegenop zien Maar weet je; doordat ik me nu veel bewuster ben van wat ik eet kan ik ook veel intenser genieten van de dingen die ik eet. Ik snaai niet meer gedachteloos een zak chips weg terwijl ik tv zit te kijken, maar ik neem een handje nootjes. Vaak voelde ik me toch al vies vol na een eetbui, had ik meteen nadat ik alle kasten had leeg gegeten alweer spijt. Dat vieze volle gevoel heb ik het afgelopen halfjaar niet meer gehad. Ik moet leren om bepaalde dingen los te zien. Eten = gezelligheid. Eten = troost. Eten = iets dat ik verdien. Nee, voortaan is eten vooral voeding voor mijn lijf; bouw- en brandstof. Ik moet het loskoppelen van emoties, van beloning, van gezelligheid. Natuurlijk is het nog steeds gezellig om een lekker toastje te eten op zaterdagavond, maar dan met mate. En niet meer met zakken chips, hompen kaas of pakken koek tegelijk.
Pff, wat een verhaal. Ik weet niet of je er iets mee kunt, kijk maar. Dit is in ieder geval hoe het nu voor mij werkt. En nee, ik ben ook niet perfect, ik heb gisteravond ook nog de chocoladelaag van de Magnum van mijn man af zitten eten (was hij niet blij mee trouwens ). Maar opgeven is geen optie voor mij, het roer is voor mij definitief om.
Het is herkenbaar hoor. Ook ik heb me regelmatig voorgenomen om minder te snoepen en wat meer te bewegen, maar ook ik viel elke keer terug. Zeker als ik dan een keer gezondigd had beschouwde ik de hele dag meteen als een ‘verloren dag’ en was de rem er weer af. Een paar van die ‘verloren dagen’ achter elkaar, en mijn poging was weer gestrand. Het gebrek aan motivatie, de onverschilligheid, de snaaibuien vlak voor ik ongesteld moet worden, de onweerstaanbare hunkering naar zoet (én vet, én zout): ik ken het allemaal.
Afvallen is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Je let een tijdje op met wat je eet en vooral met wat je snoept en voila, je valt af. Gemotiveerd blijven, doorgaan, dat is wél moeilijk. Dat lukt alleen als die motivatie belangrijker is dan wat dan ook. Voor mij is het nu geen kwestie meer van willen, ik moet. Voor mijn gezondheid, om mijn bloedwaardes netjes te houden, om niet meer aan de medicijnen te hoeven.
De diagnose diabetes sloeg bij mij in als een bom, ik vond het vreselijk. Maar achteraf gezien is het misschien wel het beste wat me had kunnen overkomen. Natuurlijk wist ik wel dat (veel) overgewicht slecht voor je is, en dat je meer kans op allerlei aandoeningen en ziektes hebt als je te zwaar bent. Maar ik vond uit mezelf nooit de kracht om er iets aan te veranderen. Ik voelde me goed, was nooit ziek, waarom zou ik mezelf dan van alles gaan ontzeggen? Door deze diagnose, deze eye-opener, is bij mij de knop echt omgegaan. Opgeven is geen keuze, ik moet afvallen en ik ga gewoon door, wat er ook gebeurt. En ‘tuurlijk, ik snaai ook nog wel eens. Maar daar blijft het dan ook bij. Het gaat niet meer om een dieet wat dan ‘verknald’ is, het gaat om een heel nieuw eetpatroon wat ik mezelf probeer aan te leren. Wat zeg ik? Een heel nieuwe levenswijze! Want ook als ik een keer mijn 10.000 stappen niet haal en het regent, of er is iets leuks op televisie, is de verleiding groot om lekker op de bank te blijven zitten. Maar ook dat is geen optie: ik moet en zal bewegen, dat heb ik mezelf voorgenomen en daar kan – en wil! – ik niet onderuit.
Ik móest echt afvallen. Maar ik kan me voorstellen als je die dikke stok (gezondheid) niet achter de deur hebt, en je alleen een paar kilo kwijt wilt omdat je je daar lekkerder bij voelt, het nóg lastiger is om gemotiveerd te blijven, om de focus te bewaren. Want waarom zou je eigenlijk afvallen, je hebt toch een prima gewicht? Waarom zou je jezelf van alles ontzeggen, zo zwaar ben je niet, en je leeft maar één keer. Dat zijn valkuilen waardoor je al gauw terugvalt in je oude patroon. Heel herkenbaar, zoals ik al eerder schreef, en ook heel begrijpelijk.
En wat nu? Je zit niet lekker in je vel, schrijf je. De vraag is of een paar kilo minder je gaan helpen je lekkerder te voelen. Misschien moet je het in jouw geval ook niet zien als ‘dieet’. Houd je die vier weken gewoon netjes aan je ‘dieet’, maar zie dat dan niet als dieet maar als een gezonde levenswijze. En sta jezelf in die twee andere weken gewoon wat meer toe. Niet dat je dan ongebreideld moet gaan snaaien, maar heb je trek in chocolade, neem dan gewoon een stukje chocolade. En zelfs met snaaien kun je proberen gezondere keuzes te maken. Ik neem bewust elke dag een stukje chocolade, omdat ik weet dat ik anders ook eerder kans loop om door te slaan. Maar dan wel alleen pure chocolade, of puur met hazelnoot. Noten bevatten veel calorieën, maar zijn wel gezond. En zo zijn er misschien nog wel meer/andere alternatieven te bedenken waar jij mee kunt leven.
Maar goed, lijnen en gezond afvallen heeft inderdaad niet (alleen) zoveel te maken met minder eten en met discipline, maar alles met motivatie. Die is echt het allerbelangrijkste, want zonder de juiste motivatie houd je het niet vol. Ik weet dat ik dit eet- en beweegpatroon waarschijnlijk de rest van mijn leven zal moten blijven volhouden. Dat werkt soms wel eens demotiverend. Nóóit meer onbeperkt genieten van eten, áltijd moeten nadenken bij wat ik in mijn mond stop. Daar kan ik wel eens als een berg tegenop zien Maar weet je; doordat ik me nu veel bewuster ben van wat ik eet kan ik ook veel intenser genieten van de dingen die ik eet. Ik snaai niet meer gedachteloos een zak chips weg terwijl ik tv zit te kijken, maar ik neem een handje nootjes. Vaak voelde ik me toch al vies vol na een eetbui, had ik meteen nadat ik alle kasten had leeg gegeten alweer spijt. Dat vieze volle gevoel heb ik het afgelopen halfjaar niet meer gehad. Ik moet leren om bepaalde dingen los te zien. Eten = gezelligheid. Eten = troost. Eten = iets dat ik verdien. Nee, voortaan is eten vooral voeding voor mijn lijf; bouw- en brandstof. Ik moet het loskoppelen van emoties, van beloning, van gezelligheid. Natuurlijk is het nog steeds gezellig om een lekker toastje te eten op zaterdagavond, maar dan met mate. En niet meer met zakken chips, hompen kaas of pakken koek tegelijk.
Pff, wat een verhaal. Ik weet niet of je er iets mee kunt, kijk maar. Dit is in ieder geval hoe het nu voor mij werkt. En nee, ik ben ook niet perfect, ik heb gisteravond ook nog de chocoladelaag van de Magnum van mijn man af zitten eten (was hij niet blij mee trouwens ). Maar opgeven is geen optie voor mij, het roer is voor mij definitief om.
woensdag 12 augustus 2015 om 17:47
Prik, jij verwoordt idd precies hoe het feitelijk allemaal werkt. Herkenbaar voor velen hier denk ik.
En je hebt ook gelijk wanneer je stelt dat ik, in mijn geval, eigenlijk gewoon de feiten moet zien en accepteren zoals ze zijn. De lat niet te hoog leggen, jezelf gewoon eens iets lekkers gunnen. Daar is niets mis mee, kan geen kwaad. En er dan ook echt van genieten. Zolang het met mate is, er geen sprake is van een gezondheidsrisico qua gewicht of levenswijze, dan moet er niet zo zwaar aan getild worden.
Helemaal waar. Meestal kan ik dat ook en realiseer ik me terdege dat ik niks te miepen heb. Waarom dan toch jezelf zo'n juk opleggen? Ik weet het niet. Innerlijke onvrede op bepaalde momenten?
Los daarvan ben ik gelukkig (zeker) niet zwaarmoedig. Tel mijn zegeningen. En wanneer dat niet helemaal lukt neem ik een voorbeeld aan jullie inzichten
En je hebt ook gelijk wanneer je stelt dat ik, in mijn geval, eigenlijk gewoon de feiten moet zien en accepteren zoals ze zijn. De lat niet te hoog leggen, jezelf gewoon eens iets lekkers gunnen. Daar is niets mis mee, kan geen kwaad. En er dan ook echt van genieten. Zolang het met mate is, er geen sprake is van een gezondheidsrisico qua gewicht of levenswijze, dan moet er niet zo zwaar aan getild worden.
Helemaal waar. Meestal kan ik dat ook en realiseer ik me terdege dat ik niks te miepen heb. Waarom dan toch jezelf zo'n juk opleggen? Ik weet het niet. Innerlijke onvrede op bepaalde momenten?
Los daarvan ben ik gelukkig (zeker) niet zwaarmoedig. Tel mijn zegeningen. En wanneer dat niet helemaal lukt neem ik een voorbeeld aan jullie inzichten
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
donderdag 13 augustus 2015 om 11:25
Goedemorgen dames, ik ben ook weer in het land. Een geweldige vakantie gehad maar helaas niet goed voor de lijn geweest....
Vanaf maandag ga ik er weer met volle moed tegenaan, eerst dit weekend nog de verjaardag van dochter vieren en dan is het klaar met de lekkere dingen. Gelukkig is de schade maar 1,5 kg maar die moet er wel weer vanaf.
Vanaf maandag ga ik er weer met volle moed tegenaan, eerst dit weekend nog de verjaardag van dochter vieren en dan is het klaar met de lekkere dingen. Gelukkig is de schade maar 1,5 kg maar die moet er wel weer vanaf.
zaterdag 15 augustus 2015 om 10:44
Wat een mooie inspirerende post zijn er geplaatst.
Heerlijk om te lezen en erg motiverend.
Ik begin nu wat ritme te vinden in mijn nieuwe werk rooster. Dat is qua maaltijden plannen ook veel beter.
Daarnaast ben ik weer voorzichtig begonnen met hardlopen. Ik ga twee of drie keer per week en voeg er elke keer een paar honderd meter aan toe.
Over het algemeen voel ik me weer wat beter. Alleen vandaag zeer heftige menstruatie krampen
Heerlijk om te lezen en erg motiverend.
Ik begin nu wat ritme te vinden in mijn nieuwe werk rooster. Dat is qua maaltijden plannen ook veel beter.
Daarnaast ben ik weer voorzichtig begonnen met hardlopen. Ik ga twee of drie keer per week en voeg er elke keer een paar honderd meter aan toe.
Over het algemeen voel ik me weer wat beter. Alleen vandaag zeer heftige menstruatie krampen
zaterdag 15 augustus 2015 om 11:23
Knap Bagheera, dat je het hardlopen weer opgepakt hebt. Ik moet de loopschoenen ook weer eens aan gaan trekken, maar kan me er nog niet toe zetten. Vlak voordat ik ermee stopte zat ik op een mooi tempo en dat gaf veel voldoening. Toen kwam de klad erin en ik vermoed dat ik nu weer 'vanaf het begin' moet beginnen. Dat betekent dus weer kleine stukjes en niet echt dat lekkere gevoel van 'moeiteloos door kunnen gaan'..
Zie er dus wat tegenop. Maar ik moet eigenlijk gewoon gaan! In een paar weken merk je vaak al weer heel wat progressie!
WoW Lea, jij gaat ook als een speer! En Paper, sluit je maar weer aan, we gaan er weer voor toch?
Vanochtend gaf de weegschaal twee ons minder aan. Peanuts (kan morgen wel weer drie keer zoveel erbij zijn). Maar goed, wie het kleine niet eert...
Heb het snoepen iig al weer enige tijd kunnen laten. Nu dus dat sporten nog weer oppakken!
Fijn weekend allemaal!
Zie er dus wat tegenop. Maar ik moet eigenlijk gewoon gaan! In een paar weken merk je vaak al weer heel wat progressie!
WoW Lea, jij gaat ook als een speer! En Paper, sluit je maar weer aan, we gaan er weer voor toch?
Vanochtend gaf de weegschaal twee ons minder aan. Peanuts (kan morgen wel weer drie keer zoveel erbij zijn). Maar goed, wie het kleine niet eert...
Heb het snoepen iig al weer enige tijd kunnen laten. Nu dus dat sporten nog weer oppakken!
Fijn weekend allemaal!
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 15 augustus 2015 om 17:47
quote:Lea32 schreef op 15 augustus 2015 @ 15:35:
Nu even bagger...ik vrees dat ik een ontsteking in mijn kaak of onder mijn kies heb. In de loop van de dag is er een behoorlijke bult gekomen en een zeurende pijn. Maandag maar de tandarts bellen (en ik ben niet zo'n held!)
Bellen met de weekendtandarts, ik heb met kerst ook met een ontsteking gelopen en ik kon er niet van slapen.
Kon 2e kerstdag terecht en het was een kneiter van een ontsteking.
Daar ga je niet van slapen vannacht dus hup bellen en open laten maken !
Sterkte ermee hoor.
Nu even bagger...ik vrees dat ik een ontsteking in mijn kaak of onder mijn kies heb. In de loop van de dag is er een behoorlijke bult gekomen en een zeurende pijn. Maandag maar de tandarts bellen (en ik ben niet zo'n held!)
Bellen met de weekendtandarts, ik heb met kerst ook met een ontsteking gelopen en ik kon er niet van slapen.
Kon 2e kerstdag terecht en het was een kneiter van een ontsteking.
Daar ga je niet van slapen vannacht dus hup bellen en open laten maken !
Sterkte ermee hoor.
zaterdag 15 augustus 2015 om 17:56
Gebeld maar moet morgenochtend terugbellen en dan bespreken met de tandarts of ik naar het noodspreekuur moet komen of maandag naar mijn eigen tandarts. Ze hebben in het weekend alleen 'nooddienst' met een spreekuur in de middag (en daar moet je dus in de ochtend voor bellen...).
Nou ja, goed voor de lijn is het wel (om maar even on-topic te blijven hahaha)
Nou ja, goed voor de lijn is het wel (om maar even on-topic te blijven hahaha)
