Lijf & Lijn
alle pijlers
Waarom zijn dunne mensen niet dik?
maandag 18 mei 2009 om 14:07
Gisteravond zag ik een teleac documentaire over waarom sommige mensen dik worden en blijven en anderen slank blijven.
Het kwam er op neer dat je er weinig aan kan doen.
Sommige mensen willen blijven eten, ook al hebben ze genoeg. Anderen hebben gewoon geen trek meer als ze genoeg gegeten hebben.
Ook werd er een experiment gedaan met studenten die niet mochten bewegen en twee keer zo veel calorieen moesten eten dan normaal.
De één kwam veel vetmassa aan, terwijl een ander weinig aankwam en weer een derde was vooral spiermassa aangekomen (de mazzelaar).
Kortom, je postuur is genetisch.
Wie heeft het nog meer gezien?
De uitzending wordt vr 22 mei 16:05 uur op Ned2 herhaald.
Hier kun je de tekst van de uitzending downloaden:
http://download.omroep.nl ... mensen_%20niet_%20dik.pdf
Het kwam er op neer dat je er weinig aan kan doen.
Sommige mensen willen blijven eten, ook al hebben ze genoeg. Anderen hebben gewoon geen trek meer als ze genoeg gegeten hebben.
Ook werd er een experiment gedaan met studenten die niet mochten bewegen en twee keer zo veel calorieen moesten eten dan normaal.
De één kwam veel vetmassa aan, terwijl een ander weinig aankwam en weer een derde was vooral spiermassa aangekomen (de mazzelaar).
Kortom, je postuur is genetisch.
Wie heeft het nog meer gezien?
De uitzending wordt vr 22 mei 16:05 uur op Ned2 herhaald.
Hier kun je de tekst van de uitzending downloaden:
http://download.omroep.nl ... mensen_%20niet_%20dik.pdf
maandag 18 mei 2009 om 15:59
quote:Leraar schreef op 18 mei 2009 @ 15:49:
Deze conclusie bijvoorbeeld Parnell:
"Dit vind ik wel een eye opener. Het moet dus uit zijn met het gezeur dat als je maar wil, je wel kan afvallen. Dat het gewoon een kwestie van wilskracht is.
Dat is dus niet zo."
Het is niet niet zo, het is niet helemaal zo.Dat ben ik met je eens. Echter, de omgekeerde conclusie die nu getrokken wordt, klopt ook niet: dat het tòch een kwestie van wilskracht is. Dat is het hele punt van dit onderzoek tenslotte: de genetische opmaak van een lichaam bepaalt hoe het reageert op voedsel en beweging. Daaruit zou je kunnen concluderen dat aankomen (en wellicht ook afvallen, maar daar ging dit onderzoek niet over) de een onevenredig meer moeite kost dan de ander. Opmerkingen als 'ik kan het, dus anderen ook' ontkennen de hele uitkomst van dit onderzoek.
Deze conclusie bijvoorbeeld Parnell:
"Dit vind ik wel een eye opener. Het moet dus uit zijn met het gezeur dat als je maar wil, je wel kan afvallen. Dat het gewoon een kwestie van wilskracht is.
Dat is dus niet zo."
Het is niet niet zo, het is niet helemaal zo.Dat ben ik met je eens. Echter, de omgekeerde conclusie die nu getrokken wordt, klopt ook niet: dat het tòch een kwestie van wilskracht is. Dat is het hele punt van dit onderzoek tenslotte: de genetische opmaak van een lichaam bepaalt hoe het reageert op voedsel en beweging. Daaruit zou je kunnen concluderen dat aankomen (en wellicht ook afvallen, maar daar ging dit onderzoek niet over) de een onevenredig meer moeite kost dan de ander. Opmerkingen als 'ik kan het, dus anderen ook' ontkennen de hele uitkomst van dit onderzoek.
maandag 18 mei 2009 om 16:00
quote:-Bladora- schreef op 18 mei 2009 @ 15:54:
[...]
Dus dan moet een alcoholist dus maar blijven drinken, en zich er bij neerleggen dat ie alcoholist,dat t bij hem waarschijnlijk in de genen zit omdat pappa ook altijd te veel dronk, en dat hij er dus niks aan kan doen?
Niet helemaal terechte vergelijking maar naar mijn idee is het een beetje zwak om te zeggen dat je geen gezond eetpatroon kan hebben omdat je gewoon altijd honger hebt.En dat je daar niks aan kan doen omdat je het aangeboren is.
Het gaat er om dat iemand die geen alcoholist is zich er geen voorstelling van kan maken hoe moeilijk het is om te stoppen met drinken. De meeste mensen weten dat en erkennen dat.
Voor sommige mensen is het net zo moeilijk om minder te eten als het voor alcoholisten moeilijk is om niet meer te drinken.
Ik zeg niet dat je je er dan maar bij neer moet leggen.
Maar ik vind dat mensen best mogen erkennen dat het voor veel mensen heel erg moeilijk is en dat het misschien wel een levenslange strijd is. En dat dat niet komt omdat ze minder wilskracht hebben als slanke mensen.
[...]
Dus dan moet een alcoholist dus maar blijven drinken, en zich er bij neerleggen dat ie alcoholist,dat t bij hem waarschijnlijk in de genen zit omdat pappa ook altijd te veel dronk, en dat hij er dus niks aan kan doen?
Niet helemaal terechte vergelijking maar naar mijn idee is het een beetje zwak om te zeggen dat je geen gezond eetpatroon kan hebben omdat je gewoon altijd honger hebt.En dat je daar niks aan kan doen omdat je het aangeboren is.
Het gaat er om dat iemand die geen alcoholist is zich er geen voorstelling van kan maken hoe moeilijk het is om te stoppen met drinken. De meeste mensen weten dat en erkennen dat.
Voor sommige mensen is het net zo moeilijk om minder te eten als het voor alcoholisten moeilijk is om niet meer te drinken.
Ik zeg niet dat je je er dan maar bij neer moet leggen.
Maar ik vind dat mensen best mogen erkennen dat het voor veel mensen heel erg moeilijk is en dat het misschien wel een levenslange strijd is. En dat dat niet komt omdat ze minder wilskracht hebben als slanke mensen.
maandag 18 mei 2009 om 16:03
quote:fleurtje schreef op 18 mei 2009 @ 15:56:
[...]
Ook zoiets raars: dochter van 2.5 zal iets onbekends nooit in haar mond stoppen. Aardappel wil ze niet, komkommer wil ze niet en ga zo maar door. Hou je haar een snoepje voor dr neus dat ze nog nooit gezien heeft, dan gaat direct die mond open. Rara?Dan heeft ze kennelijk al heel vroeg de smaak van suiker ontdekt.
[...]
Ook zoiets raars: dochter van 2.5 zal iets onbekends nooit in haar mond stoppen. Aardappel wil ze niet, komkommer wil ze niet en ga zo maar door. Hou je haar een snoepje voor dr neus dat ze nog nooit gezien heeft, dan gaat direct die mond open. Rara?Dan heeft ze kennelijk al heel vroeg de smaak van suiker ontdekt.
maandag 18 mei 2009 om 16:07
Zou het misschien de vorm zijn wat haar dan aanspreekt? Op zich wel opvallend inderdaad. Zit me te bedenken dat mijn dochter (bijna 2) dat ook doet. Als ik haar een broodje geef en ze ziet dat ik voor mijzelf een plak ontbijtkoek afsnij, wil ze die koek hebben. Alsof ze een soort ingebouwde radar hebben voor lekkere dingen.
maandag 18 mei 2009 om 16:09
quote:draaiorgel schreef op 18 mei 2009 @ 16:06:
Nog iets uit dat boek: ziet je dochter de rest van het gezin paprika eten of aardbeisnoepjes?Ook een goeie! Eigenlijk ziet ze me bijna nooit snoep eten, wel (in dit geval) de paprika bij ons avondeten. Maar dát ga ik doen: gewoon de hele dag dat konijnenvoer eten, in haar blikveld. Kijken wat er dan gebeurt. En zeggen dat zij dit niet mag hebben!!!
Nog iets uit dat boek: ziet je dochter de rest van het gezin paprika eten of aardbeisnoepjes?Ook een goeie! Eigenlijk ziet ze me bijna nooit snoep eten, wel (in dit geval) de paprika bij ons avondeten. Maar dát ga ik doen: gewoon de hele dag dat konijnenvoer eten, in haar blikveld. Kijken wat er dan gebeurt. En zeggen dat zij dit niet mag hebben!!!
maandag 18 mei 2009 om 16:09
quote:traincha2 schreef op 18 mei 2009 @ 16:07:
Zou het misschien de vorm zijn wat haar dan aanspreekt? Op zich wel opvallend inderdaad. Zit me te bedenken dat mijn dochter (bijna 2) dat ook doet. Als ik haar een broodje geef en ze ziet dat ik voor mijzelf een plak ontbijtkoek afsnij, wil ze die koek hebben. Alsof ze een soort ingebouwde radar hebben voor lekkere dingen.
Als vriend wil dat ze een boterham met pindakaas eet, dan maakt hij er een voor zichzelf. Binnen no time hangt ze als een knaagdier rond zijn bord.
Zou het misschien de vorm zijn wat haar dan aanspreekt? Op zich wel opvallend inderdaad. Zit me te bedenken dat mijn dochter (bijna 2) dat ook doet. Als ik haar een broodje geef en ze ziet dat ik voor mijzelf een plak ontbijtkoek afsnij, wil ze die koek hebben. Alsof ze een soort ingebouwde radar hebben voor lekkere dingen.
Als vriend wil dat ze een boterham met pindakaas eet, dan maakt hij er een voor zichzelf. Binnen no time hangt ze als een knaagdier rond zijn bord.
maandag 18 mei 2009 om 16:10
DIt is weer een mooie voorbeeld van pseudo-onderzoek. Ook wetenschappelijk onderzoek kan pseudo-onderzoek zijn namelijk, je kan dit experiment geen statische conclusie trekken.
Daarnaast was het al járen bekend dat er bij een deel van de obese mensen sprake is van een genetische predispositie. Dit is zijn dus geen nieuwe data. Maar men moet zich goed realiseren dat, ook in geval van 'aanleg', het grote probleem ligt in aangeleerd gedrag. Wij hebben een overdaad aan voedsel en is het meest legitiem misbruikte voedsel in de westerse wereld. Dus geen enkel persoon met fors overgewicht kan zich schuilen achter DNA. Hoe graag we anders zouden willen zien, het ligt toch echt zo simpel, te veel eten (na wat jij, individueel, nodig zou hebben) te dik, te weinig te dun. Uitzonderingen daargelaten, als je bijv. corticosteroiden slikt.
Daarnaast was het al járen bekend dat er bij een deel van de obese mensen sprake is van een genetische predispositie. Dit is zijn dus geen nieuwe data. Maar men moet zich goed realiseren dat, ook in geval van 'aanleg', het grote probleem ligt in aangeleerd gedrag. Wij hebben een overdaad aan voedsel en is het meest legitiem misbruikte voedsel in de westerse wereld. Dus geen enkel persoon met fors overgewicht kan zich schuilen achter DNA. Hoe graag we anders zouden willen zien, het ligt toch echt zo simpel, te veel eten (na wat jij, individueel, nodig zou hebben) te dik, te weinig te dun. Uitzonderingen daargelaten, als je bijv. corticosteroiden slikt.
maandag 18 mei 2009 om 16:12
maandag 18 mei 2009 om 16:13
quote:absoluteEinstein schreef op 18 mei 2009 @ 16:00:
[...]
Het gaat er om dat iemand die geen alcoholist is zich er geen voorstelling van kan maken hoe moeilijk het is om te stoppen met drinken. De meeste mensen weten dat en erkennen dat.
Voor sommige mensen is het net zo moeilijk om minder te eten als het voor alcoholisten moeilijk is om niet meer te drinken.
Ik zeg niet dat je je er dan maar bij neer moet leggen.
Maar ik vind dat mensen best mogen erkennen dat het voor veel mensen heel erg moeilijk is en dat het misschien wel een levenslange strijd is. En dat dat niet komt omdat ze minder wilskracht hebben als slanke mensen.
Ik wil ook niet zeggen dat de een minder wilskracht heeft dan de ander. En dat t een levenslange strijd kan zijn voor sommigen. Een vriendin van mij was altijd mollig baisschool en begin middelbare schooltijd. Haar moeder noemde haar zelfd swientie...(hoe zielig) Zij heeft heel duidelijk op een gegeven moment tegen zichzelf gezegd, dit wil ik niet meer. Zwaar dat het was, want ze at eigenlijk gewoon normaal maar was gewoon toch dik! Toch heeft ze, zonder zich uit te hongeren (waarmee ik bedoel te weinig voedingstoffen binnenkrijgen, niet een hongergevoel te hebben want dat had ze) haar streef gewicht na 2 jaar gekregen, en is ze superslank van broekmaat 32-33 naar 27. Bloed, zweet en tranen heeft het haar gekost, en ze zal de rest van haar leven moeten opletten, maar ze is trots, gezond en blij met zichzelf.
Waar ik op doelde was die ene uitspraak van je over wilskracht op t begin van dit topic.
[...]
Het gaat er om dat iemand die geen alcoholist is zich er geen voorstelling van kan maken hoe moeilijk het is om te stoppen met drinken. De meeste mensen weten dat en erkennen dat.
Voor sommige mensen is het net zo moeilijk om minder te eten als het voor alcoholisten moeilijk is om niet meer te drinken.
Ik zeg niet dat je je er dan maar bij neer moet leggen.
Maar ik vind dat mensen best mogen erkennen dat het voor veel mensen heel erg moeilijk is en dat het misschien wel een levenslange strijd is. En dat dat niet komt omdat ze minder wilskracht hebben als slanke mensen.
Ik wil ook niet zeggen dat de een minder wilskracht heeft dan de ander. En dat t een levenslange strijd kan zijn voor sommigen. Een vriendin van mij was altijd mollig baisschool en begin middelbare schooltijd. Haar moeder noemde haar zelfd swientie...(hoe zielig) Zij heeft heel duidelijk op een gegeven moment tegen zichzelf gezegd, dit wil ik niet meer. Zwaar dat het was, want ze at eigenlijk gewoon normaal maar was gewoon toch dik! Toch heeft ze, zonder zich uit te hongeren (waarmee ik bedoel te weinig voedingstoffen binnenkrijgen, niet een hongergevoel te hebben want dat had ze) haar streef gewicht na 2 jaar gekregen, en is ze superslank van broekmaat 32-33 naar 27. Bloed, zweet en tranen heeft het haar gekost, en ze zal de rest van haar leven moeten opletten, maar ze is trots, gezond en blij met zichzelf.
Waar ik op doelde was die ene uitspraak van je over wilskracht op t begin van dit topic.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 18 mei 2009 om 16:15
Ik heb eens een docu gezien op Canvas waar men het genetisch aspect bekeek, en het is niet de droge genetica an sich, maar ook een soort schakelaars op de genen. Het zijn slimme genen die onthouden hoe je ouders hebben geleefd. Dus hebben je ouders een hongerperiode meegemaakt, dan gaat je lichaam sneller in de spaarstand (geloof ik).
En hoe je wordt getraind is ook erg van belang. Ik ben heel gezond opgebracht, veel sport, gezond eten, geen frisdrank, heel weinig snoep, veel buitenlucht en beweging. Nu ik al lang niets meer doe ongeveer heb ik nog steeds van nature gespierde benen en ben ik heel slank.
Ik denk dat ik ook nooit echt dik kan worden. Door medicijngebruik kreeg ik opeens een aanhoudend hongergevoel en ben toen wel 6 a 7 kilo bijgekomen (want je maag knort echt de hele tijd, heel vervelend). Was ik niet gewend, want ik kan eten zo vergeten en drinken trouwens ook. En toch, omdat ik niet blij was met de extra kilo's, heb ik het er door wilskracht afgekregen.
Andere keer had ik zo de lust om te eten verloren dat ik kilo's afviel en een BMI van 15,9 had. Veel te mager, en ik at bij mijn ouders elke maaltijd anderhalf keer zoveel. Nog moeilijker dan afvallen, maar het lukte wel.
Voor de een zal het moeilijker zijn dan de ander, maar iedereen die mindert met eten en meer beweegt (de balans tussen inname en verbranding), valt af. En als je me niet gelooft, dan moet je in een land waar het eten niet lekekr is zwaar lichamelijk werk gaan doen.
En hoe je wordt getraind is ook erg van belang. Ik ben heel gezond opgebracht, veel sport, gezond eten, geen frisdrank, heel weinig snoep, veel buitenlucht en beweging. Nu ik al lang niets meer doe ongeveer heb ik nog steeds van nature gespierde benen en ben ik heel slank.
Ik denk dat ik ook nooit echt dik kan worden. Door medicijngebruik kreeg ik opeens een aanhoudend hongergevoel en ben toen wel 6 a 7 kilo bijgekomen (want je maag knort echt de hele tijd, heel vervelend). Was ik niet gewend, want ik kan eten zo vergeten en drinken trouwens ook. En toch, omdat ik niet blij was met de extra kilo's, heb ik het er door wilskracht afgekregen.
Andere keer had ik zo de lust om te eten verloren dat ik kilo's afviel en een BMI van 15,9 had. Veel te mager, en ik at bij mijn ouders elke maaltijd anderhalf keer zoveel. Nog moeilijker dan afvallen, maar het lukte wel.
Voor de een zal het moeilijker zijn dan de ander, maar iedereen die mindert met eten en meer beweegt (de balans tussen inname en verbranding), valt af. En als je me niet gelooft, dan moet je in een land waar het eten niet lekekr is zwaar lichamelijk werk gaan doen.
maandag 18 mei 2009 om 16:25
quote:milaatje schreef op 18 mei 2009 @ 16:10:
DIt is weer een mooie voorbeeld van pseudo-onderzoek. Ook wetenschappelijk onderzoek kan pseudo-onderzoek zijn namelijk, je kan dit experiment geen statische conclusie trekken.
Ik neem aan dat je statistische conclusies bedoelt? Op basis van een multiple case-study, waar je dit onderzoek onder kunt scharen, kun je inderdaad geen statistische conclusies verbinden, maar dat maakt het nog geen pseudo-onderzoek. Op basis waarvan vind jij dit onderzoek dan precies pseudo-onderzoek?
DIt is weer een mooie voorbeeld van pseudo-onderzoek. Ook wetenschappelijk onderzoek kan pseudo-onderzoek zijn namelijk, je kan dit experiment geen statische conclusie trekken.
Ik neem aan dat je statistische conclusies bedoelt? Op basis van een multiple case-study, waar je dit onderzoek onder kunt scharen, kun je inderdaad geen statistische conclusies verbinden, maar dat maakt het nog geen pseudo-onderzoek. Op basis waarvan vind jij dit onderzoek dan precies pseudo-onderzoek?
maandag 18 mei 2009 om 16:27
Dus als je maar genoeg zou eten, of teveel, dan kom je aan. Tja, ik heb een vriendin die ondergewicht heeft, maar wat ze ook eet en hoeveel ze ook eet, geloof me, die kan eten, ze komt maar niet aan. Anorexia is uitgesloten en artsen weten eigenlijk ook niet hoe ze zou moeten aankomen, ze volgt al jaren een soort roberend dieet. Ook zij loopt tegen vooroordelen aan over haar gewicht.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
