Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
zaterdag 30 september 2017 om 16:24
Tja en ik had liever dat de driekwart van de gasten was thuisgebleven , zodat ik met de rest een fatsoenlijk gesprek had kunnen voeren.
Maar nogmaals het is de begrafenis van de OVERLEDENE en niet van de NABESTAANDEN.
Dat lijken veel mensen te vergeten.
zaterdag 30 september 2017 om 16:24
Mijn man had gezegd dat ik geen persoonlijke condoleances in het crematorium moest doen. Hij werkte bij de gemeente en er zouden dan ook een hoop mensen komen van andere gemeenten. Hij had van te voren wel voorzien dat het heel erg druk zou worden. Dat was het ook. Wij hadden de grootste aula en rondom moesten mensen staan. De mensen konden er niet allemaal in maar die konden de dienst volgen op een scherm in de wachtruimte. Ik zou ik weet niet hoeveel tijd kwijt zijn geweest met handen schudden en er waren echt veel mensen die ik niet eens kende. Wij zijn na de dienst naar een zaal gegaan met een man of 80 voor een borrel en hapjes. Dat was zijn wens.
zaterdag 30 september 2017 om 16:43
Dat zal vast.
Maar ik kan persoonlijk geen goede redenen verzinnen om je zo te gedragen.
zaterdag 30 september 2017 om 16:59
Wat een trieste dingen lees ik hier. 
Ergste vind ik nog dat de priester/dominee of wat dan ook hel en verdoemenis staat te preken en ongelovigen een veeg uit de pan geeft. Ik dacht dat geloof draaide om vergeving en medemenselijkheid. Kan dit echt niet begrijpen.
My 2 cents: ma presteerde het om, toen grootmoeder langs vaders kant overleden was, nog voor de begrafenis tegen oom te beginnen over iets dat ze mij lang geleden beloofd zou hebben. Vervolgens maakte ze mij zwart bij de begrafenisondernemer omdat ik te weinig begrip zou hebben voor haar verdriet om het overlijden van mijn vader. Ik weet maar al te goed dat je een jarenlang huwelijk niet zomaar van tafel veegt. Maar ze lijkt zich echt te wentelen in haar verdriet, precies of het leven nu voorbij is. Komt er ook bij dat ze mijn pa in momenten enorm ophemelt, terwijl hij mij behandelde alsof ik iets vies was waarin hij getrapt had. En toen we wisten dat grootmoeder ziek was, zei ze tegen mij dat ze eigenlijk niks moest doen voor haar omdat ze toch niet zou erven.
Ikzelf wil absoluut niet kerkelijk begraven worden, haar reactie was eens "dat ik dat dan toch niet meer weet". Terwijl ze zelf wel al één en ander op papier heeft staan. Mijn reactie was dan ook voorspelbaar: dat ik haar wensen dan ook niet zou respecteren.
Ergste vind ik nog dat de priester/dominee of wat dan ook hel en verdoemenis staat te preken en ongelovigen een veeg uit de pan geeft. Ik dacht dat geloof draaide om vergeving en medemenselijkheid. Kan dit echt niet begrijpen.My 2 cents: ma presteerde het om, toen grootmoeder langs vaders kant overleden was, nog voor de begrafenis tegen oom te beginnen over iets dat ze mij lang geleden beloofd zou hebben. Vervolgens maakte ze mij zwart bij de begrafenisondernemer omdat ik te weinig begrip zou hebben voor haar verdriet om het overlijden van mijn vader. Ik weet maar al te goed dat je een jarenlang huwelijk niet zomaar van tafel veegt. Maar ze lijkt zich echt te wentelen in haar verdriet, precies of het leven nu voorbij is. Komt er ook bij dat ze mijn pa in momenten enorm ophemelt, terwijl hij mij behandelde alsof ik iets vies was waarin hij getrapt had. En toen we wisten dat grootmoeder ziek was, zei ze tegen mij dat ze eigenlijk niks moest doen voor haar omdat ze toch niet zou erven.
Ikzelf wil absoluut niet kerkelijk begraven worden, haar reactie was eens "dat ik dat dan toch niet meer weet". Terwijl ze zelf wel al één en ander op papier heeft staan. Mijn reactie was dan ook voorspelbaar: dat ik haar wensen dan ook niet zou respecteren.
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
zaterdag 30 september 2017 om 17:27
Niet bepaald een afschuwelijke uitvaart, maar wel iets wat me heel erg is bij gebleven van de periode na het overlijden van mijn opa.
Mijn opa was nogal een bekend figuur in het dorp waar hij woonde, dus kwamen er op de condoleance/de uitvaart behoorlijk want mensen die een deel van de familie niet kenden. Prima, geen probleem.
Ware het niet dat ik meerdere malen ben gecondoleerd met het overlijden van mijn schoonvader.
Mijn opa was nogal een bekend figuur in het dorp waar hij woonde, dus kwamen er op de condoleance/de uitvaart behoorlijk want mensen die een deel van de familie niet kenden. Prima, geen probleem.
Ware het niet dat ik meerdere malen ben gecondoleerd met het overlijden van mijn schoonvader.
In liefde en NaNoWriMo is alles geoorloofd
zaterdag 30 september 2017 om 17:33
Tijdens de begrafenis van mijn schoonvader zaten wij met een gedeelte van de kinderen in een volgauto waarvan de chauffeur zat te knikkebollen en bijna in slaap viel. Gelukkig heeft de uitvaartondernemer op de begraafplaats heel discreet geregeld dat deze chauffeur de terugweg niet meer achter het stuur ging.
Bijna een geval: van een begrafenis komt een begrafenis.
Bijna een geval: van een begrafenis komt een begrafenis.
zaterdag 30 september 2017 om 18:50
Geloof dat dit het enige is waar ik achteraf spijt van heb dat ik mijn moeder niet thuis heb laten opbaren.redbulletje schreef: ↑29-09-2017 08:07Ik vond 't ook juist prettig dat mijn vader in eigen huis opgebaard lag (in 'n gekoelde kist weliswaar) Moet er niet aan denken 'm naar zo'n kil uitvaarcentrum te moeten brengen. Hij wilde ook zelf op deze manier vertrekken: thuis sterven en met 'uitzicht' op zijn geliefde tuin opgebaard liggen. Blij dat we aan die wens konden voldoen. Vond het ook zelf prettig erbij te kunnen wanneer ik wilde, ipv openingstijden van zo'n uitvaartcentrum te moeten aanhouden.
zaterdag 30 september 2017 om 18:50
Niet van mezelf;
Vriendin van me had weinig contact met haar alcohol verslaafde moeder. Haar 3 broers ook niet, echt beperkt tot belletje met verjaardag en heel
af en toe op bezoek.
Door de alcohol herkende de moeder haar kleinkinderen ook niet en was ze bezoek zoieso na 10 minuten zat (vriendin woont in Randstad, moeder woonde in Zuid-Limburg) dus de neiging om
erheen te gaan was ook niet groot.
Toen haar moeder plotseling dood werd gevonden door de buurvrouw moest ze samen met haar broers natuurlijk alles regelen maar moeder had superveel schulden, €20.000 ofzo.
De man van de begrafenisonderneming was heel onaardig toen mijn vriendin vroeg of alles op zijn goedkoopst kon. Zelfs toen ze situatie uitgelegd had kwam hij steeds maar met mappen aanzetten voor as-sieraden, catalogus van kisten en toen vriendin hoorde dat het mortuarium een X bedrag per dag kostte vond begrafenisondernemer het belachelijk dat zij alles zo snel mogelijk geregeld wilde hebben.
Volgens hem was een week tussen overlijden en begraven het beste, zeker als er nog familie van ver moest komen.
Vriendin heeft toch voor 3 dagen gekozen tussen overlijden en begraven (scheelde honderden euro's mortuariumkosten) geen advertentie in de krant en geen rouwbrieven.
Broers vonden trouwens alles best en waren allang blij dat zij het voortouw nam.
De begrafenisondernemer vond haar supersociaal en onbeschoft dat ze naar prijzen vroeg van alles want dat had hij nog nooit meegemaakt.
Mijn vriendin is echt een superlief mens die een vrij rotte jeugd heeft gehad. Ik weet zeker dat ze dat niet onbeschoft heeft gedaan want zo is ze gewoon niet.
Ze heeft toch haar uiterste best gedaan om haar voor haar moeder zo goed mogelijk te doen want ze heeft gewoon iedereen gebeld en gemaild ipv dure rouwbrieven en ze heeft haar schoonzussen gevraagd of ze vriendinnen hadden die allemaal één taart wilden maken zodat ze wel een koffietafel hadden maar dat was dus niet in een officiële gelegenheid.
En daarna heeft ze voor haar broers geregeld bij de rechtbank dat de duizenden euro's schuld aan ze voorbij gegaan zijn.
ik vind het SUPERknap van haar hoe ze het allemaal gedaan heeft maar zelf twijfelt ze soms vanwege die begrafenisondernemer.
En of ze toch niet haar eigen zuurverdiende spaargeld meer had moeten uitgeven aan haar moeder. (die haar eigenlijk altijd maar heeft laten zitten en sinds ze op 16 jarige leeftijd het huis uitging heeft ondersteund op welke manier dan ook.)
Vriendin van me had weinig contact met haar alcohol verslaafde moeder. Haar 3 broers ook niet, echt beperkt tot belletje met verjaardag en heel
af en toe op bezoek.
Door de alcohol herkende de moeder haar kleinkinderen ook niet en was ze bezoek zoieso na 10 minuten zat (vriendin woont in Randstad, moeder woonde in Zuid-Limburg) dus de neiging om
erheen te gaan was ook niet groot.
Toen haar moeder plotseling dood werd gevonden door de buurvrouw moest ze samen met haar broers natuurlijk alles regelen maar moeder had superveel schulden, €20.000 ofzo.
De man van de begrafenisonderneming was heel onaardig toen mijn vriendin vroeg of alles op zijn goedkoopst kon. Zelfs toen ze situatie uitgelegd had kwam hij steeds maar met mappen aanzetten voor as-sieraden, catalogus van kisten en toen vriendin hoorde dat het mortuarium een X bedrag per dag kostte vond begrafenisondernemer het belachelijk dat zij alles zo snel mogelijk geregeld wilde hebben.
Volgens hem was een week tussen overlijden en begraven het beste, zeker als er nog familie van ver moest komen.
Vriendin heeft toch voor 3 dagen gekozen tussen overlijden en begraven (scheelde honderden euro's mortuariumkosten) geen advertentie in de krant en geen rouwbrieven.
Broers vonden trouwens alles best en waren allang blij dat zij het voortouw nam.
De begrafenisondernemer vond haar supersociaal en onbeschoft dat ze naar prijzen vroeg van alles want dat had hij nog nooit meegemaakt.
Mijn vriendin is echt een superlief mens die een vrij rotte jeugd heeft gehad. Ik weet zeker dat ze dat niet onbeschoft heeft gedaan want zo is ze gewoon niet.
Ze heeft toch haar uiterste best gedaan om haar voor haar moeder zo goed mogelijk te doen want ze heeft gewoon iedereen gebeld en gemaild ipv dure rouwbrieven en ze heeft haar schoonzussen gevraagd of ze vriendinnen hadden die allemaal één taart wilden maken zodat ze wel een koffietafel hadden maar dat was dus niet in een officiële gelegenheid.
En daarna heeft ze voor haar broers geregeld bij de rechtbank dat de duizenden euro's schuld aan ze voorbij gegaan zijn.
ik vind het SUPERknap van haar hoe ze het allemaal gedaan heeft maar zelf twijfelt ze soms vanwege die begrafenisondernemer.
En of ze toch niet haar eigen zuurverdiende spaargeld meer had moeten uitgeven aan haar moeder. (die haar eigenlijk altijd maar heeft laten zitten en sinds ze op 16 jarige leeftijd het huis uitging heeft ondersteund op welke manier dan ook.)
zaterdag 30 september 2017 om 19:26
Wij waren vrij jong nog, schoonvader overleed, had een verzekering van 1500 euro ofzo. Nou, daar konden we niet heel veel mee. Dus, wij wilden bezuinigen op de uitvaart. Dat lukte dus niet echt bij de mevrouw van het uitvaartcentrum met de dollartekens in haar ogen. Nee, mevrouw er zijn geen goedkopere kisten, er ook bij het crematorium kon het niet goedkoper, en nog meer shit. We waren echt aan het worstelen met ons gevoel en ons geld. Via internet kwam ik kisten tegen die 400! euro goedkoper waren dan de goedkoopste in haar boek. Die hebben we dus besteld en laten brengen. Zelf gebeld met het crematorium of er mogelijkheden waren om goedkoper gecremeerd te worden. Ja, dat was er, maandagochtend tussen 9 uur en 10 uur (ofzoiets, weet het niet meer precies).
Ik kan trouwens echt niet boos worden op mensen die per ongeluk gefeliciteerd zeggen ipv gecondoleerd. Is al eens gebeurd.
Ik heb mij al een aantal keer geërgerd tijdens een uitvaart, maar kom er niet meer op. Ik denk dat het dus echt door de emotie komt dat je minder kunt hebben.
Ik kan trouwens echt niet boos worden op mensen die per ongeluk gefeliciteerd zeggen ipv gecondoleerd. Is al eens gebeurd.
Ik heb mij al een aantal keer geërgerd tijdens een uitvaart, maar kom er niet meer op. Ik denk dat het dus echt door de emotie komt dat je minder kunt hebben.
zaterdag 30 september 2017 om 19:48
Niet afschuwelijk wel apart.
De familie van mijn vader is behoorlijk uit elkaar gevallen, vrijwel iedereen heeft ruzie. Toen mijn oma overleed wilde een tante niet komen. Niet om haar nog in leven te zien en ook niet op de crematie.
Haar man was altijd al een onruststoker geweest dus tijdens de voorbereiding van de crematie ging alles er behoorlijk heftig aan toe, want enerzijds wilde mijn tante er niks mee te maken hebben maar toch wilde ze alles weten.
Tijdens de crematie waren ze er niet maar toen alles achter de rug was stonden ze op de parkeerplaats van het crematorium om te kijken wie er allemaal aanwezig waren.
Dat was best apart.
De familie van mijn vader is behoorlijk uit elkaar gevallen, vrijwel iedereen heeft ruzie. Toen mijn oma overleed wilde een tante niet komen. Niet om haar nog in leven te zien en ook niet op de crematie.
Haar man was altijd al een onruststoker geweest dus tijdens de voorbereiding van de crematie ging alles er behoorlijk heftig aan toe, want enerzijds wilde mijn tante er niks mee te maken hebben maar toch wilde ze alles weten.
Tijdens de crematie waren ze er niet maar toen alles achter de rug was stonden ze op de parkeerplaats van het crematorium om te kijken wie er allemaal aanwezig waren.
Dat was best apart.
zaterdag 30 september 2017 om 20:01
Mijn zwager is ook thuis opgebaard, ze hadden een grote woning dus er was een aparte kamer. Als je wilde kon je er heen, voor zijn schoondochter heeft het 2 dagen geduurd voor ze durfde/wilde. er is gehuild en gelachen wegens de goede herinneringen aan zijn kist. Ik heb ook voor de begrafenis nog een nacht bij mijn zus geslapen. kennissen die dat hoorden vonden dat eng en griezelig. Ze zeiden niet veel meer toen ik zei dat ik voor zijn dood nooit bang was geweest van mijn zwager, en daar na zijn dood ook niet aan begon.gsleutel schreef: ↑28-09-2017 22:29Mijn moeder lag ook midden in de huiskamer. Ze wilde graag thuis opgebaard worden en er waren niet echt andere opties. En heel eerlijk, die dagen na haar overlijden waren naast verdrietig, stressvol en overweldigend ook fijn. We waren met het hele gezin (kinderen, kleinkind, ex-man en nieuwe partner) heel veel daar (sowieso dag en nacht iemand) en aten daar iedere avond samen. Mijn broertje zei laatst nog dat dat eigenlijk best gezellig was...
We hadden een grote klamboe opgehangen en er stonden schermen zodat je niet meteen vanuit de voordeur op het bed keek. Klamboe was de beste optie i.v.m. ongedierte (heel warm weer) maar gaf uiteindelijk ook een heel serene sfeer. Ze lag er wel, maar door dat laagje was ze niet zo overduidelijk aanwezig zeg maar. En mensen die even een momentje wilde konden in de 'tent' bij haar gaan zitten.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 30 september 2017 om 20:10
Wat een onaardige begrafenisondernemer._Aphia_ schreef: ↑30-09-2017 18:50Niet van mezelf;
Vriendin van me had weinig contact met haar alcohol verslaafde moeder. Haar 3 broers ook niet, echt beperkt tot belletje met verjaardag en heel
af en toe op bezoek.
Door de alcohol herkende de moeder haar kleinkinderen ook niet en was ze bezoek zoieso na 10 minuten zat (vriendin woont in Randstad, moeder woonde in Zuid-Limburg) dus de neiging om
erheen te gaan was ook niet groot.
Toen haar moeder plotseling dood werd gevonden door de buurvrouw moest ze samen met haar broers natuurlijk alles regelen maar moeder had superveel schulden, €20.000 ofzo.
De man van de begrafenisonderneming was heel onaardig toen mijn vriendin vroeg of alles op zijn goedkoopst kon. Zelfs toen ze situatie uitgelegd had kwam hij steeds maar met mappen aanzetten voor as-sieraden, catalogus van kisten en toen vriendin hoorde dat het mortuarium een X bedrag per dag kostte vond begrafenisondernemer het belachelijk dat zij alles zo snel mogelijk geregeld wilde hebben.
Volgens hem was een week tussen overlijden en begraven het beste, zeker als er nog familie van ver moest komen.
Vriendin heeft toch voor 3 dagen gekozen tussen overlijden en begraven (scheelde honderden euro's mortuariumkosten) geen advertentie in de krant en geen rouwbrieven.
Broers vonden trouwens alles best en waren allang blij dat zij het voortouw nam.
De begrafenisondernemer vond haar supersociaal en onbeschoft dat ze naar prijzen vroeg van alles want dat had hij nog nooit meegemaakt.
Mijn vriendin is echt een superlief mens die een vrij rotte jeugd heeft gehad. Ik weet zeker dat ze dat niet onbeschoft heeft gedaan want zo is ze gewoon niet.
Ze heeft toch haar uiterste best gedaan om haar voor haar moeder zo goed mogelijk te doen want ze heeft gewoon iedereen gebeld en gemaild ipv dure rouwbrieven en ze heeft haar schoonzussen gevraagd of ze vriendinnen hadden die allemaal één taart wilden maken zodat ze wel een koffietafel hadden maar dat was dus niet in een officiële gelegenheid.
En daarna heeft ze voor haar broers geregeld bij de rechtbank dat de duizenden euro's schuld aan ze voorbij gegaan zijn.
ik vind het SUPERknap van haar hoe ze het allemaal gedaan heeft maar zelf twijfelt ze soms vanwege die begrafenisondernemer.
En of ze toch niet haar eigen zuurverdiende spaargeld meer had moeten uitgeven aan haar moeder. (die haar eigenlijk altijd maar heeft laten zitten en sinds ze op 16 jarige leeftijd het huis uitging heeft ondersteund op welke manier dan ook.)
Ik heb die ervaring ook: direct nadat mijn moeder was overleden, moest ik de aflegging regelen.
Had diegene gebeld die mijn moeder had geregeld, maar die bleek geen contract met Dela te hebben.
Helaas had ik via de telefoon al wel het adres genoemd, en stond die begrafenisondernemer in pak doodleuk een uur later voor de deur!!
Ondertussen had ik al de goede begrafenisondernemer geregeld.
Probeerde die onaardige begrafenisondernemer ook nog op mijn schuldgevoel te werken, door te zeggen dat mijn moeder alle detials met hem besproken had !(bleek niet waar zei mijn tante later)
anoniem_180388 wijzigde dit bericht op 30-09-2017 21:29
0.08% gewijzigd
zaterdag 30 september 2017 om 20:25
Ik was een keer als steun voor een soort scharrel als achttienjarige naar een begrafenis op verzoek van de scharrel.lilalinda schreef: ↑28-09-2017 11:50ik vond het juist vreemd dat wij laatst in het rijtje stonden van familie die we amper zien. Terwijl de buren/vrienden van de overledenen langs ons moesten lopen en een veel betere band hadden met haar.
Omgekeerde ook meegemaakt, dat wij als vrienden mee mochten naar de familiekamer, omdat we de weduwe in alles hielpen. En daarna door de familie niet meegevraagd werden (weduwe keek ons nog akelig lang na, die voelde het ook)
Was alleen als kind naar een caribische begrafenis geweest en die was heel formeel qua kleding.
A- ik had me door gay friends laten adviseren qua kleding en make up dus had een hoedje met voile op
, hakken, zwarte panty, jurkje, helemaal in de make up alles, heel formeel. Iedereen daar had verder wat donkers aan maar gewoon truien en verwassen broeken enzo.
B- ik werd binnengehaald als de vriendin van en moest ook in de rij om condoleances te ontvangen.
C- de ouder wiens ouder was overleden was dronken en wilde de hele tijd 'gezellig'met me kennismaken en had steeds de slappe lach en barstte daarna in huilen uit. Weer een ander familielid deed net of het geen begrafenis was maar een soort feestje en ging ook te vrolijk tegen me praten. Heel ongemakkelijk.
De scharrel was wel erg blij met mijn aanwezigheid gelukkig.
zaterdag 30 september 2017 om 20:33
"heb je er wel eens mee geërfd, zei een vriendin van mijn moeder altijd als iemand ter sprake kwam, waarvan men dacht dat het wel een aardig persoon was. Ofwel bij het erfenis delen komt de ware aard bovenFlower2017 schreef: ↑30-09-2017 20:12Even off topic..
Wat me opvalt..Wat zijn er toch een hoop familie ruzie's.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 30 september 2017 om 21:24
Mijn vader is redelijk jong overleden, toen mijn broers en ikzelf nog in de tienerleeftijd zaten. Bij de uitvaart was het hierdoor druk, familie, vrienden en kennissen van mijn ouders, zakelijke contacten, en ook vrienden van ons (in totaal een paar honderd man).
Na de uitvaart was er in een horeca gelegenheid de mogelijkheid om na te praten. Mijn moeder had er bewust voor gekozen om geen 'rijtje' te maken, want dat wilde ze ons niet aandoen. Nu konden wij doen waar wij behoefte aan hadden, en praten met familie en onze vrienden.
Veel familie en vrienden van mijn ouders komen dan toch even gedag zeggen/condoleren. Maar ook meerdere kennissen en zakenrelaties hadden die behoefte. Inclusief dat ze zich eerst moeten voorstellen, omdat ik ze nog nooit gezien had. Vond het op dat moment wel iets ongemakkelijks hebben, vooral omdat je weet dat je ze waarschijnlijk nooit meer zult zien. Snap ook niet helemaal waarom die mensen kennelijk wel de behoefte daartoe hadden.
Na de uitvaart was er in een horeca gelegenheid de mogelijkheid om na te praten. Mijn moeder had er bewust voor gekozen om geen 'rijtje' te maken, want dat wilde ze ons niet aandoen. Nu konden wij doen waar wij behoefte aan hadden, en praten met familie en onze vrienden.
Veel familie en vrienden van mijn ouders komen dan toch even gedag zeggen/condoleren. Maar ook meerdere kennissen en zakenrelaties hadden die behoefte. Inclusief dat ze zich eerst moeten voorstellen, omdat ik ze nog nooit gezien had. Vond het op dat moment wel iets ongemakkelijks hebben, vooral omdat je weet dat je ze waarschijnlijk nooit meer zult zien. Snap ook niet helemaal waarom die mensen kennelijk wel de behoefte daartoe hadden.
zondag 1 oktober 2017 om 00:17
Stokstaartjenl schreef: ↑30-09-2017 21:24Snap ook niet helemaal waarom die mensen kennelijk wel de behoefte daartoe hadden.
Ik denk omdat mensen bang zijn dat ze anders onbeleefd zijn. Ik heb ook wel eens uitvaarten meegemaakt waarbij gezegd werd dat er geen condoleancerijtje zou zijn, maar het is zo'n conventie om dan toch even de familie te begroeten en te condoleren dat ik het heel raar vond voelen om dat niet te doen. Heb het uiteindelijk niet gedaan, omdat het me óók vervelend lijkt om allerlei onbekenden te woord te moeten staan, maar ongemakkelijk bleef het. Alsof ik onbeleefd was door het niet te doen.
zondag 1 oktober 2017 om 00:23
Bedenk me er mog een. Begrafenis van de vader van een goede vriend. Zijn ex, de moeder van zijn kinderen, weigerde om bij de begrafenis te zijn, want ze mocht niet op de eerste rij. Ze was er dus gewoon niet, ondanks dat haar kinderen hun opa waren verloren. Vervolgens kreeg ik, omdat ik zijn enige vriendin ter plaatse was, van iedereen ofwel de vraag of ik de moeder van zijn kinderen was, of zijn nieuwe vriendin. Was heel ongemakkelijk voor mijn vriend. Sneu, op de begrafenis van zijn vader
poeszie wijzigde dit bericht op 01-10-2017 10:24
0.50% gewijzigd
zondag 1 oktober 2017 om 08:25
Voorafgaand aan een kerkelijke begrafenis van familie werden de gelovige familieleden allemaal persoonlijk begroet met een hand door de dominee en de ongelovige familieleden niet. Het werd nog pijnlijker toen hij zei: 'zo, ik geloof dat ik iedereen heb gehad, ik wil nu even samen bidden'. We voelden ons echt volkomen genegeerd. Ik geloof niet dat god dit bedoelt heeft met naastenliefde....
zondag 1 oktober 2017 om 09:49
Toen mijn schoonvader overleed, had ik alleen mijn beste vriendin een kaart gestuurd, verder geen vrienden. Maar zij kwam niet, want die dag was het haar verjaardag en ze moest ook nog alleen komen....
De man die ons begeleidde die week was juist hartstikke fijn! Hij wist precies het goede te zeggen en te doen, inclusief een gepast grapje.
De man die ons begeleidde die week was juist hartstikke fijn! Hij wist precies het goede te zeggen en te doen, inclusief een gepast grapje.
zondag 1 oktober 2017 om 09:56
Toen een vroegere klasgenote overleden was, heb ik de familie ook gecondoleerd en ik had wel de indruk dat ze ermee gediend waren dat ik er was. Nu reageert iedereen daar anders op natuurlijk. Mss een idee om, als je dat niet wilt, het ergens te vermelden of te laten zeggen? Omdat het afwijkt van wat de gewoonte is?Stokstaartjenl schreef: ↑30-09-2017 21:24Mijn vader is redelijk jong overleden, toen mijn broers en ikzelf nog in de tienerleeftijd zaten. Bij de uitvaart was het hierdoor druk, familie, vrienden en kennissen van mijn ouders, zakelijke contacten, en ook vrienden van ons (in totaal een paar honderd man).
Na de uitvaart was er in een horeca gelegenheid de mogelijkheid om na te praten. Mijn moeder had er bewust voor gekozen om geen 'rijtje' te maken, want dat wilde ze ons niet aandoen. Nu konden wij doen waar wij behoefte aan hadden, en praten met familie en onze vrienden.
Veel familie en vrienden van mijn ouders komen dan toch even gedag zeggen/condoleren. Maar ook meerdere kennissen en zakenrelaties hadden die behoefte. Inclusief dat ze zich eerst moeten voorstellen, omdat ik ze nog nooit gezien had. Vond het op dat moment wel iets ongemakkelijks hebben, vooral omdat je weet dat je ze waarschijnlijk nooit meer zult zien. Snap ook niet helemaal waarom die mensen kennelijk wel de behoefte daartoe hadden.
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
zondag 1 oktober 2017 om 11:50
Mijn vader overleed op een zondagochtend, vrij vroeg in de ochtend. 's Middag kwamen er mensen om hem af te leggen. Dat ging allemaal prima, lieve mensen. Wat ik erg vond was dat pa in de woonkamer lag waar wij dus allemaal aan de eettafel zaten. Ik heb er niet over na gedacht van te voren maar pa werd dus hélemaal gewassen en alle kleren moesten dus uit. Ik had liever niet mijn naakte net overleden vader willen zien.
Mijn ouders wonen in een flatgebouw wat speciaal gebouwd is voor ouderen. Er is alleen niet bij het bouwen rekening gehouden dat oude mensen ook dood gaan.
Toen de kist kwam was de draai tussen gang en woonkamer te klein. De kist kon op zich de kamer wel in maar er niet meer uit. Kist moest dan rechtop gezet worden. Toen hebben mijn broers samen met de meneer mijn vader uit bed moeten tillen, op de krappe gang moeten draaien en hem dan in de kist moeten leggen.
De crematie zelf vond ik vreselijk. De stichtelijke muziek die gedraaid werd vond ik niet bij mijn vader passen.
Na de crematie in dezelfde zaal nog wat gegeten en daarna naar huis. Veel ruimte om met de gasten wat te praten was er niet echt helaas. Daar had ik nog wel behoefte aan gehad.
Mijn ouders wonen in een flatgebouw wat speciaal gebouwd is voor ouderen. Er is alleen niet bij het bouwen rekening gehouden dat oude mensen ook dood gaan.
Toen de kist kwam was de draai tussen gang en woonkamer te klein. De kist kon op zich de kamer wel in maar er niet meer uit. Kist moest dan rechtop gezet worden. Toen hebben mijn broers samen met de meneer mijn vader uit bed moeten tillen, op de krappe gang moeten draaien en hem dan in de kist moeten leggen.
De crematie zelf vond ik vreselijk. De stichtelijke muziek die gedraaid werd vond ik niet bij mijn vader passen.
Na de crematie in dezelfde zaal nog wat gegeten en daarna naar huis. Veel ruimte om met de gasten wat te praten was er niet echt helaas. Daar had ik nog wel behoefte aan gehad.
