Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
zondag 1 oktober 2017 om 12:07
Ik kan verder geen details noemen, want ik ben al vrij herkenbaar.IBIopviva schreef: ↑29-09-2017 13:06Ik ben hier pas gebleven dus weet niet of deze vraag al gesteld is. Maar waarom is dat erg? Waarom heeft iemand anders geen recht op duidelijk zichtbaar verdriet? Claimde dat persoon de kist bv. Ging vooraan in het condoleance rijtje staan?
Ik vraag dit omdat dit ook gebeurde bij de begrafenis van mijn moeder. Zij had 3 jonge meiden. Wij allen hadden vrienden en vriendinnen die een zeer zeer goede band met mijn moeder hadden. Ze werd door hun mom genoemd.
Toen mijn moeder overleed brak er een vriendin van mijn zus. Het verdriet om mijn moeder maar ook om haar eigen moeder kwam er logisch uit.
De "echte" nabestaanden zoals broers en zussen tja sommige daarvan hadden hier moeite mee. Maar ondertussen vrijwel geen contact hebben gehad met mijn moeder he.
Iemand is wat mij betreft nabestaanden als je je zo voelt. Niemand heeft recht op meer of minder verdriet tonen vind ik.
Heel misschien als uitzondering als de glazenwasser of de kapster/de straatkrant verkoper ofzo de aandacht echt naar zich toe trekt. Mocht dat het geval zijn geweest dan snap ik het nog wel.
Hoewel misschien ook niet. Ik zou er (en ja ik heb wel wat begrafenissen meegemaakt helaas waarbij ik in het rijtje stond) denk ik eens op af zijn gegaan. Schone zakdoek gegeven en iets zeggen van: het grijpt je aan he. Of zoiets. Maar "onopvallend" zuchten en fronsen nee geen stijl.
Maar geloof me, diegene kon de overledene amper.
Mag jij geen stijl vinden maar ik vind het apart dat je dingen naar je toetrekt.
Zelfs in de koffiekamer.
Er zat nog meer achter, maar zie de eerste zin.
Als ik zo had gereageerd, dan was ik sowieso in de koffiekamer even naar buiten gelopen.
En dan ook nog jezelf heel hard huilend bij een nabestaande in de armen storten in de koffiekamer.Nee.
zondag 1 oktober 2017 om 12:24
zondag 1 oktober 2017 om 16:24
Ik zou ook niet gaan als de vader van mijn ex zou komen te overlijden. Ik zou overigens ook geen plaats in de eerste rij opeisen.Poeszie schreef: ↑01-10-2017 00:23Bedenk me er mog een. Begrafenis van de vader van een goede vriend. Zijn ex, de moeder van zijn kinderen, weigerde om bij de begrafenis te zijn, want ze mocht niet op de eerste rij. Ze was er dus gewoon niet, ondanks dat haar kinderen hun opa waren verloren. Vervolgens kreeg ik, omdat ik zijn enige vriendin ter plaatse was, van iedereen ofwel de vraag of ik de moeder van zijn kinderen was, of zijn nieuwe vriendin. Was heel ongemakkelijk voor mijn vriend. Sneu, op de begrafenis van zijn vader
Mijn kinderen zou ik uiteraard wel laten gaan.
Raar dan mensen niet weten dat jij de nieuwe vriendin bent. Of kenden ze de ex van je vriend ook niet, dat kan natuurlijk.
zondag 1 oktober 2017 om 16:45
Je weet er zelf toch ook een aantal op te lepelen zeg.MwTheelepel schreef: ↑28-09-2017 12:03Crisis in wat voor tokkie bolwerk bevind jij je in hemelsnaam? Ik heb geen van deze dingen ooit gehoord en ik ben helaas al bij heel wat begrafenissen geweest. Alles behalve de gecondoleerd/gefeliciteerd fout (wat me echt een fout lijkt en ook voor de persoon die het zegt erg vervelend lijkt) en de vraag over de speech (lijkt me dat ze hem dus goed vonden en goed geluisterd hebben) is gewoon ronduit asociaal gedrag. Het zegt wel iets over jouw omgeving dat jij dit allemaal meemaakt op één begrafenis. Toeterend en middelvinger opstekend door een rouwstoet rijden heb ik nog nooit gezien of gehoord (enkele keer dat iemand er doorheen rijd maar niet met getoeter en gebaren), wel bizar dat bij jullie meerdere mensen dat blijkbaar doen dan. Dan vraag ik me ook af wat dat voor buurt is. Nou ja een waar de familie en vrienden prima passen zo te lezen..
Ik heb een begrafenis meegemaakt waar de vader van de overledene die zijn zoon uitgekotst had en hem maximaal eens per jaar sprak een speech van 45 minuten gaf over het belang van de familieband en hoe men elkaar moest steunen. Het was eigenlijk gewoon ronduit gênant. Op dezelfde begrafenis vonden een aantal werknemers van de overledene het moment van condoleren wel een goed moment om verhaal te halen over hun werk. Er was al bekent dat het "bedrijf" niet zou blijven bestaan en ze hadden net hun loon gehad en dus niets meer tegoed en moesten gewoon naar het uwv. Dit was ook een aso gezin. Andere vreemde actie op een andere begrafenis vond ik de familieleden die in trainingspakken aankwamen zetten. Wederom een aso tak van de familie.. Echt, dit soort dingen maak je niet mee met normale mensen, het is een beperkte (die mag je lezen zoals je wil) groep die zich zo gedraagt zelfs op een begrafenis.
zondag 1 oktober 2017 om 16:56
Ja, dat is wel te hopen, dat de overledene begraven wordt en niet de nabestaanden.
Maar ik ga meer om de nabestaanden te steunen dan om de overledene die geen steun meer nodig heeft. Toen een vriend van me vroeg te komen naar de begrafenis van mijn vader, ben ik gegaan. Had zijn vader ooit 1 keer gezien, maar vriend stelde het op prijs. dan zit ik er dus niet voor de overledene.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 1 oktober 2017 om 16:58
zondag 1 oktober 2017 om 17:23
En ik ga ook niet naar de ouders van ex. Tenzij de kinderen te klein zijn om alleen, maar anders niet. Als je gescheiden bent en niet of nauwelijks meer contact heb, hoor ik daar niet, vind ik zelf.poeziewoezie schreef: ↑01-10-2017 16:24Ik zou ook niet gaan als de vader van mijn ex zou komen te overlijden. Ik zou overigens ook geen plaats in de eerste rij opeisen.
Mijn kinderen zou ik uiteraard wel laten gaan.
Raar dan mensen niet weten dat jij de nieuwe vriendin bent. Of kenden ze de ex van je vriend ook niet, dat kan natuurlijk.
zondag 1 oktober 2017 om 18:18
Ik was juist niet zijn nieuwe vriendin, gewoon een vriendinn. Maar deze ex ging niet omdat ze niet op de eerste rij mocht, was gepikeerd. Verder hebben ze nog goed contact.poeziewoezie schreef: ↑01-10-2017 16:24Ik zou ook niet gaan als de vader van mijn ex zou komen te overlijden. Ik zou overigens ook geen plaats in de eerste rij opeisen.
Mijn kinderen zou ik uiteraard wel laten gaan.
Raar dan mensen niet weten dat jij de nieuwe vriendin bent. Of kenden ze de ex van je vriend ook niet, dat kan natuurlijk.
zondag 1 oktober 2017 om 18:38
Tja.... ik vind het wel een goede reden van die vriendin. Niet echt hoe je je verjaardag wilt besteden en het ging niet om jouw eigen vader ofzo. Ik vind het sowieso wel vreemd om te lezen hoeveel mensen naar begrafenissen gaan van mensen die ver van ze af staan. Ik zag zelfs de begrafenis van de schoonvader van een collega voorbij komen.... Dus ik snap niet helemaal wat jouw vriendin op de begrafenis van je schoonvader zou moeten doen.renske1975 schreef: ↑01-10-2017 09:49Toen mijn schoonvader overleed, had ik alleen mijn beste vriendin een kaart gestuurd, verder geen vrienden. Maar zij kwam niet, want die dag was het haar verjaardag en ze moest ook nog alleen komen....
De man die ons begeleidde die week was juist hartstikke fijn! Hij wist precies het goede te zeggen en te doen, inclusief een gepast grapje.
zondag 1 oktober 2017 om 18:51
Miriampiej schreef: ↑28-09-2017 12:05Ik heb misschien wel 20 jaar geleden als jong meisje iemand gefeliciteerd ipv gecondoleerd... en als ik eraan terug denk schaam ik mij nog steeds
Oh ik ben gelukkig niet de enige die dat is overkomen. Ik wist niet precies wat ze zeiden en dacht dat te horen dus herhaalde ik het maar. Schaam me er nog voor.
Maar dat ter zijde heb ik van een vriendin met gelovige familie begrepen dat het in sommige geloofskringen wel gedaan word. Gefeliciteerd je mag maar God ofzo denk ik?
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
zondag 1 oktober 2017 om 20:40
Ik heb een broer en zijn vriendin zit al zolang in de familie dat ik het heel normaal zou vinden dat zij ook mee praat/beslist als 1 van onze ouders zou overlijden.
Gek genoeg zou ik me zelf bij mijn schoonfamilie op de achtergrond houden. Gewoon omdat ik vrij bescheiden ben. Maar ik heb een goede band met ze, dus ben er vrij zeker van dat ik er ook bij betrokken wordt.
Paar jaar geleden overleed de moeder van een goede vriendin op vrij jonge leefijd. Eerlijk gezegd had ik die vrouw nog nooit in levende lijven gezien. Maar ik ga daarheen voor mijn vriendin. Ik kende de rest van de familie niet, maar ik vind het vrij normaal om de familie dan toch even met een hand te condoleren voordat ik naar huis ga. Heb ik ook gedaan toen de moeder van een vriend overleed.
Nooit bij nagedacht dat mensen dat niet fijn vinden. Ik ken het niet anders.
Broers en zussen van schoonvader leefden al jaren in onmin en die band is juist weer hersteld na het overlijden van hun moeder. Zo kan het ook.
Ik kan me alleen herinneren dat toen mijn opa overleed; ik was 17 en verdrietig. Opa lag opgebaard en mijn moeder en ik stonden te snikken bij de kist. Hoor ik ineens dat de toenmalige vriendin van mijn neef de slappe lach krijgt. Ja kan gebeuren, maar loop dan weg ofzo. Vond dat heel raar.
Bij diezelfde uitvaart werd die vriendin van mijn neef door twee mensen uitgebreid gecondoleerd en omhelst en gekust, terwijl die vriendin van mijn neef echt net in de familie was en totaal niks met opa had en er nooit kwam. Vond ik ook apart. Maar ja.
Verplichte rokken en hoedjes vind ik onzin. Het gaat om respect en dat toon je ook door daar beleefd en rustig te zitten en als je je ook fatsoenlijk kleed in broek, dan snap ik niet dat men daar zo moeilijk over doet.
Gek genoeg zou ik me zelf bij mijn schoonfamilie op de achtergrond houden. Gewoon omdat ik vrij bescheiden ben. Maar ik heb een goede band met ze, dus ben er vrij zeker van dat ik er ook bij betrokken wordt.
Paar jaar geleden overleed de moeder van een goede vriendin op vrij jonge leefijd. Eerlijk gezegd had ik die vrouw nog nooit in levende lijven gezien. Maar ik ga daarheen voor mijn vriendin. Ik kende de rest van de familie niet, maar ik vind het vrij normaal om de familie dan toch even met een hand te condoleren voordat ik naar huis ga. Heb ik ook gedaan toen de moeder van een vriend overleed.
Nooit bij nagedacht dat mensen dat niet fijn vinden. Ik ken het niet anders.
Broers en zussen van schoonvader leefden al jaren in onmin en die band is juist weer hersteld na het overlijden van hun moeder. Zo kan het ook.
Ik kan me alleen herinneren dat toen mijn opa overleed; ik was 17 en verdrietig. Opa lag opgebaard en mijn moeder en ik stonden te snikken bij de kist. Hoor ik ineens dat de toenmalige vriendin van mijn neef de slappe lach krijgt. Ja kan gebeuren, maar loop dan weg ofzo. Vond dat heel raar.
Bij diezelfde uitvaart werd die vriendin van mijn neef door twee mensen uitgebreid gecondoleerd en omhelst en gekust, terwijl die vriendin van mijn neef echt net in de familie was en totaal niks met opa had en er nooit kwam. Vond ik ook apart. Maar ja.
Verplichte rokken en hoedjes vind ik onzin. Het gaat om respect en dat toon je ook door daar beleefd en rustig te zitten en als je je ook fatsoenlijk kleed in broek, dan snap ik niet dat men daar zo moeilijk over doet.
zondag 1 oktober 2017 om 21:01
Wat dacht je van haar vriendin steunen? Het kan ontzettend fijn zijn om te merken dat er mensen naar de uitvaart zijn gekomen speciaal om jou als nabestaande te steunen, ook al kenden ze de overledene zelf misschien niet persoonlijk.
zondag 1 oktober 2017 om 21:05
Inderdaad. Voor iemand gaan die een eigen ouder verliest vind ik heel wat anders dan voor 'n schoonouder of ander verder familielid. Neem naar 'n begrafenis van 'n oom/tante e.d. ook geen eigen vrienden mee.MiniMe3 schreef: ↑01-10-2017 18:38Tja.... ik vind het wel een goede reden van die vriendin. Niet echt hoe je je verjaardag wilt besteden en het ging niet om jouw eigen vader ofzo. Ik vind het sowieso wel vreemd om te lezen hoeveel mensen naar begrafenissen gaan van mensen die ver van ze af staan. Ik zag zelfs de begrafenis van de schoonvader van een collega voorbij komen.... Dus ik snap niet helemaal wat jouw vriendin op de begrafenis van je schoonvader zou moeten doen.
zondag 1 oktober 2017 om 21:05
Herkenbaar. De meest recente uitvaart waar ik was was van een veel te jong overleden collega (nog geen 30 jaar oud). Dat was natuurlijk op zich al heel erg verdrietig, maar ik kon vooral niet meer stoppen met huilen omdat de uitvaart op precies dezelfde plek was als die van een van mijn ouders, waardoor er allerlei nare herinneringen bovenkwamen.
zondag 1 oktober 2017 om 21:11
Tenzij mijn vriendin een uitzonderlijk goede band met haar schoonvader had, zou ik mijn verjaardag denk ik ook wel belangrijker vinden dan die uitvaart.
Uitvaart van eigen ouder van een vriendin zou ik wel op (bijna) alles laten voorgaan.
zondag 1 oktober 2017 om 22:25
Wat ik bij mezelf altijd gênant vindt, maar waar ik niet veel aan kan doen, is dat ik soms nog harder huil dan de directe familie. Dit is gekomen sinds m'n vader is overleden. De emotie komt dan echt weer helemaal terug. Met name als de kist naar binnen of buiten wordt gedragen.
Dit heb ik dus ook bij mensen die wat verder van me af staan. Dan lijkt het dus net alsof ik enorm veel verdriet heb om de overledene, maar in werkelijkheid gaat het dan om m'n vader. Mensen zullen wel eens denken dat ik een aansteller ben, maar goed ik blijf er toch ook niet om weg op begrafenissen.
Dit heb ik dus ook bij mensen die wat verder van me af staan. Dan lijkt het dus net alsof ik enorm veel verdriet heb om de overledene, maar in werkelijkheid gaat het dan om m'n vader. Mensen zullen wel eens denken dat ik een aansteller ben, maar goed ik blijf er toch ook niet om weg op begrafenissen.
zondag 1 oktober 2017 om 22:28
Ja, dat bedoel ik precies.Tr0tter schreef: ↑01-10-2017 21:05Herkenbaar. De meest recente uitvaart waar ik was was van een veel te jong overleden collega (nog geen 30 jaar oud). Dat was natuurlijk op zich al heel erg verdrietig, maar ik kon vooral niet meer stoppen met huilen omdat de uitvaart op precies dezelfde plek was als die van een van mijn ouders, waardoor er allerlei nare herinneringen bovenkwamen.
zondag 1 oktober 2017 om 22:29
zondag 1 oktober 2017 om 22:31
Bij nader inzien vindt ik gênant eigenlijk niet de juiste woordkeuze. Misschien eerder dat ik me opgelaten voel.Eames6 schreef: ↑01-10-2017 22:25Wat ik bij mezelf altijd gênant vindt, maar waar ik niet veel aan kan doen, is dat ik soms nog harder huil dan de directe familie. Dit is gekomen sinds m'n vader is overleden. De emotie komt dan echt weer helemaal terug. Met name als de kist naar binnen of buiten wordt gedragen.
Dit heb ik dus ook bij mensen die wat verder van me af staan. Dan lijkt het dus net alsof ik enorm veel verdriet heb om de overledene, maar in werkelijkheid gaat het dan om m'n vader. Mensen zullen wel eens denken dat ik een aansteller ben, maar goed ik blijf er toch ook niet om weg op begrafenissen.
zondag 1 oktober 2017 om 22:35
Naar een oom of tante zou ik ook geen vrienden meenemen (hoeft niet meer, want die generatie is er niet meer) maar als een vriendin blij zou zijn met mijn aanwezigheid op de begrafenis van haar schoonvader, zou ik de mensen die een verjaardagsborrel willen komen drinken melden dat ze welkom zijn maar pas na een bepaalde tijdredbulletje schreef: ↑01-10-2017 21:05Inderdaad. Voor iemand gaan die een eigen ouder verliest vind ik heel wat anders dan voor 'n schoonouder of ander verder familielid. Neem naar 'n begrafenis van 'n oom/tante e.d. ook geen eigen vrienden mee.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 2 oktober 2017 om 07:15
Mijn schoonvader was me meer lief dan mijn eigen vader, mijn vriendin kende hem en ook mijn man goed (en het is zijn vader ten slotte)
Haar verjaardag vierde ze niet die dag, ik had het gewoon wel prettig gevonden als ze er was. Er waren ook collega's van me.
Ik vind het dan eigenlijk best wel bijzonder dat mensen zon verschil maken tussen eigen vaders en schoonvaders. Als je al een tijdje een relatie hebt, hoort die schoonvader toch ook gewoon bij je familie?
Haar verjaardag vierde ze niet die dag, ik had het gewoon wel prettig gevonden als ze er was. Er waren ook collega's van me.
Ik vind het dan eigenlijk best wel bijzonder dat mensen zon verschil maken tussen eigen vaders en schoonvaders. Als je al een tijdje een relatie hebt, hoort die schoonvader toch ook gewoon bij je familie?
maandag 2 oktober 2017 om 07:43
Dit dus, mijn vrienden zien zowel mijn ouders als schoonouders ook met verjaardagen bij ons. En je gaat idd voor de nabestaanden en niet voor de overledene zelf. Ik zou ook gaan als een ouder van 1 van mijn vrienden overlijd, ook al zou ik ze niet zo goed kennen, ik ga voor de achterblijver. Mijn man is laatst ook op condoleancebezoek geweest van de moeder van een collega. De uitvaart zelf was in familiekring. En dat bezoek werd door zijn collega heel erg gewaardeerd, ze waren ook met meer collega's en de werkgever.renske1975 schreef: ↑02-10-2017 07:15Mijn schoonvader was me meer lief dan mijn eigen vader, mijn vriendin kende hem en ook mijn man goed (en het is zijn vader ten slotte)
Haar verjaardag vierde ze niet die dag, ik had het gewoon wel prettig gevonden als ze er was. Er waren ook collega's van me.
Ik vind het dan eigenlijk best wel bijzonder dat mensen zon verschil maken tussen eigen vaders en schoonvaders. Als je al een tijdje een relatie hebt, hoort die schoonvader toch ook gewoon bij je familie?
maandag 2 oktober 2017 om 07:49
Dit heb je toch helemaal fout. Een uitvaart is er voor de nabestaanden. Een belangrijk deel van het rouwproces. Als je het aantal gasten in de hand wil houden kan je beter kiezen voor een besloten dienst.
maandag 2 oktober 2017 om 08:06
Pfff wat een opmerking zeg.reizigster2004 schreef: ↑29-09-2017 10:36Wij zijn gelovig en vrijwel iedereen waarbij ik op begrafenissen geweest ben is dat ook. Ik vind het altijd heel frappant dat het naderhand bij het koffiedrinken meestal een hele gezellige boel wordt. Ik denk zelf dat het er iets mee te maken heeft dat in onze kringen het overlijden niet als iets heel dramatisch wordt beschouwd. De uitvaartdienst en de begrafenis zelf zijn altijd wel heel stemmig, maar daarna volgt er een soort opluchting. En tijdens het afscheid nemen en condoleances worden er er ook vaak wel grapjes gemaakt, zelfs door de naaste familie.
Op de enige begrafenissen buiten onze gemeente waar ik geweest ben was dat heel anders, veel meer verdriet en rouw.
De vreemdste uitvaart waar ik ooit ben geweest was van een oudtante van mij. Ze had geen naaste familie meer, alleen mijn familie en er was niet veel onderling contact. Ze woonde ook vrij ver weg, dus ik zag en sprak haar vrijwel nooit en we hadden geen band. Ik ging wel naar de crematie, omdat ik het toch wel een beetje zielig vond als er niemand kwam. Mijn ouders waren de enigen met wie ze nog wel eens contact had en die waren ook haar erfgenaam. En zij vonden het wel handig om direct na de uitvaart maar het huis even door te lopen of er nog dingen waren die we wilden hebben, want nu waren we toch in de buurt. Dat vond ik wel erg pijnlijk allemaal hoor, het mens was nog niet eens echt gecremeerd of we stonden haar spullen al te verdelen..... Het was inderdaad wel praktisch, maar het voelde voor mij echt niet goed.
