Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
zaterdag 30 september 2017 om 10:16
Dat zal de eigen keus van de nabestaanden zijn geweest lijkt me. Dat die er geen duizenden euro's voor over hadden.AliM schreef: ↑30-09-2017 10:13Ik kan wel 50 dingen opschrijven....
hou het voorlopig maar bij 1. Een paar jaar geleden overleed de moeder van een vriendin van me. Begrafenismevrouw was een niet zo'n prettige persoonlijkheid, sprak alsof de overledene haar eigen moeder was (mama dit, mama zo).
Ik later daar nog grappen overgemaakt met die vriendin. Helaas gaat vriendin haar moeder anderhalf jaar later achterna. Zelfde uitvaartmevrouw die de dienst leidde dus. Vriendin zou zich omdraaien in de kist als ze het geweten had. En er was geen gelegenheid om de familie te condoleren na afloop, geen koffie, helemaal niets.
zaterdag 30 september 2017 om 10:21
Dat vind ik eigenlijk wel mooi, om nog zo iets persoonlijks van de overledene mee te krijgen (beter dan de one-man-show die door de boxen schalt), maar ik zou dat dan misschien bij het uitgaan van de dienst hebben meegegeven.RockOla schreef: ↑30-09-2017 09:59Ooit een keer een crematie van een buurman. Talloze speeches en als klap op de vuurpijl nog een brief van de overledene va 10 kantjes( zo leek het tenminste) waarin hij iedereen bedankte, en waarin zelfs alle huisdieren bij naam werden genoemd en bedankt.. Een grote jankpartij..ik had het niet meer, net als de rest. Het duurde een eeuwigheid, kwam geen eind meer aan..
zaterdag 30 september 2017 om 10:27
Ja, of omdat die zaten niet te wachten op al die condeolances natuurlijk.redbulletje schreef: ↑30-09-2017 10:16Dat zal de eigen keus van de nabestaanden zijn geweest lijkt me. Dat die er geen duizenden euro's voor over hadden.
Het zijn relaties van de overledene, niet van de nabestaanden he!
zaterdag 30 september 2017 om 11:55
Jeetje dat is wel heel naar! Ook niet over nagedacht van de uitvaartondernemer...!pokkewijf schreef: ↑30-09-2017 08:08Mijn moeder lag ook thuis opgebaard. Maar... toen zij haar kwamen ophalen bleek de kist niet in de gang te passen. De kist werd rechtop gezet om de draai te kunnen maken en ik hoorde hoe mijn moeder met een bonk onderin de kist viel... Dat staat mij nog steeds bij... getver...
Daar was ik liever niet bij geweest
Wij hebben zelf de kisten voor mijn ouders gemaakt en dat waren echte 'bouwpakketten' zullen we maar zeggen (binnen er in leggen, deksel in de gang en handvaten pas buiten er op geschroeft omdat anders het geheel niet door de deuren kon
). Daar heeft de uitvaartondernemer boven op gezeten qua maten en zo.Mijn vader moest verplaatst worden nadat hij was overleden, van boven naar beneden. Dat hebben ze heel respectvol maar wel heel praktisch gedaan en wij kregen van tevoren duidelijk uitgelegd dat dat een naar beeld kon zijn (vastgegespt aan een stretcher, hoes er omheen en inderdaad ook rechtop). Mijn broer is toen een stukje gaan wandelen terwijl ik er bij ben gebleven.
Maar als ik dit zo lees besef ik me steeds meer dat wij misschien toch wel echt anders zijn omgegaan met het hele overlijden-/uitvaart-verhaal dan vele anderen...
zaterdag 30 september 2017 om 12:07
Ik woon in het zuiden en ik weet wel dat de uitvaarten hier veel verschillen met die in het westen waar ik vandaan kom. Daar is het condoleren, koffie en een plakje cake en vooruit, soms een broodje.
De eerste begrafenis hier van een familielid van mijn man in Maastricht? Koffie, broodjes, vlaai en drank. Als je niet wist dat er iemand was overleden zou je je op een feestje wanen.
De eerste begrafenis hier van een familielid van mijn man in Maastricht? Koffie, broodjes, vlaai en drank. Als je niet wist dat er iemand was overleden zou je je op een feestje wanen.
"Boring conversation anyway"
zaterdag 30 september 2017 om 12:18
Toen mijn oma was overleden kwamen er mannen van het uitvaartcentrum om haar op te halen. Daarvoor werden wij de kamer uitgestuurd, ik vermoed omdat het best een gedoe is om een overleden persoon op een fatsoenlijke manier uit een bed te tillen en over te hevelen.
Niet echt een uitvaartverhaal, maar die ochtend was nog best een gedoe. Mijn vader en zijn broer hadden al dertig jaar ruzie en waren er beide wel bij toen oma overleed. Toen we daar zo zaten, oma in de kamer ernaast (net een half uur overleden), was inmiddels al meegedeeld dat de kamer binnen een week leeg moest, kregen de heren al ruzie over de spullen. Ik ben maar koffie gaan zetten terwijl de zus van mijn oma, tweede moeder voor de heren, de boel probeerde glad te strijken. Dat is gelukkig gelukt en inmiddels hebben beide broers weer contact en gaan zelfs samen op vakantie.
Niet echt een uitvaartverhaal, maar die ochtend was nog best een gedoe. Mijn vader en zijn broer hadden al dertig jaar ruzie en waren er beide wel bij toen oma overleed. Toen we daar zo zaten, oma in de kamer ernaast (net een half uur overleden), was inmiddels al meegedeeld dat de kamer binnen een week leeg moest, kregen de heren al ruzie over de spullen. Ik ben maar koffie gaan zetten terwijl de zus van mijn oma, tweede moeder voor de heren, de boel probeerde glad te strijken. Dat is gelukkig gelukt en inmiddels hebben beide broers weer contact en gaan zelfs samen op vakantie.
zaterdag 30 september 2017 om 12:21
Nee, wij stonden nu met een aantal mensen nog op de parkeerplaats na te praten. Er waren ook een aantal foto's van haar laatste levensfase langsgekomen en dat was ook voor een aantal mensen een niet zo'n prettige ervaring geweest.
zaterdag 30 september 2017 om 12:30
Dat was voor mij ook een bijzondere gewaarwording maar ik sta er helemaal achter! Geen koude kermis maar gezellig napraten met (schoon)familie die je anders bijna nooit ziet.BriannaF schreef: ↑30-09-2017 12:07Ik woon in het zuiden en ik weet wel dat de uitvaarten hier veel verschillen met die in het westen waar ik vandaan kom. Daar is het condoleren, koffie en een plakje cake en vooruit, soms een broodje.
De eerste begrafenis hier van een familielid van mijn man in Maastricht? Koffie, broodjes, vlaai en drank. Als je niet wist dat er iemand was overleden zou je je op een feestje wanen.
zaterdag 30 september 2017 om 12:53
Herkenbaar, heb ik ook gehad bij de begrafenis van de vader van een goede collega van mij, ik stortte helemaal in. Mijn moeder was op dat moment ook terminaal ziek en zou snel sterven, alle stresse en verdriet kwam eruit.momo1980 schreef: ↑28-09-2017 12:30Wat een vreselijke dingen lees ik hier
Ik heb zelf ook eens heel erg gehuild tijdens de crematie van de moeder van een vriendin. Schaamde me rot tegenover andere mensen, maar mijn moeder is ook stervende en het was zo confronterend. Gelukkig wel stil gehuild, zonder harde uithalen ofzo.
Een crematie waarbij de kinderen van de overledene enorme ruzie hebben en ook tijdens elkaars speeches bepaalde blikken uitwisselden onderling, en dan dus op een negatieve manier. Ook heel vreemd dat een zoon bijna een half uur gesproken heeft met enorme huilbuien erbij terwijl ik wist dat hij zijn moeder jarenlang niet had gezien en altijd zei een hekel aan haar te hebben. Zo schijnheilig!
Het was ook een superemotionele uitvaart in een kerk en er werd prachtig gezongen, dat was mijn trigger...mijn moeder overleed 8 maanden later.
zaterdag 30 september 2017 om 12:54
Ik moet zo hard lachen hierombumbly schreef: ↑29-09-2017 23:31Geen actie van iemand óp de begrafenis, maar een (voor mijn gevoel) rare keuze van de overledene;
Een collega van me had haar schoonvader verloren. Hij was een paar maanden ziek geweest en wist dat het einde naderde. Hij heeft in zn laatste maanden zn eigen begrafenis geregeld. Na het openingswoord van de pastoor schalde opeens zijn stem door de kerk. Dat vond ik al heel schokkend en wat luguber. Zn (volwassen) kinderen en vrouw begonnen allemaal heel hard te huilen.
De hele uitvaart lang heeft hij over zichzelf verteld. Amper gepraat over z'n geliefden of iets wat hun troost kon bieden. Alleen maar over zijn eigen hoogtepunten. Ook geen ruimte voor afscheidspeeches, alleen zijn verhaal. Het voelde een beetje als een 'onemanshow'. Heel onprettig en het leek mij ook geen prettige manier van afscheid nemen.
zaterdag 30 september 2017 om 13:02
De uitvaart van mijn opoe lang geleden. Dat was een mooie dienst. Alleen de weg ernaar toe, eerst de volgauto, daarachter mijn moeder en daarachter ik met mijn gezin.
Werden we aangehouden voor een alcholocontrole
Nu na al die jaren kan ik er wel om lachen.
Mijn oma woonde in het verzorgingshuis en had een overload aan spullen, gebreide sokken en noem maar op. Mijn moeder heeft alle waardevolle spullen meegenomen en een open deurdag gehouden.
Bijna iedereen had wel wat van haar en als ik voor de zorg kwam dan was het "kijk, heb ik nog van je opoe gehad" Wat bij mij steevast een huilbui opwekte (mijn opoe is meer moeder geweest dan mijn eigen moeder ooit had kunnen zijn).
Toen heb ik overplaating aangevraagd.
Werden we aangehouden voor een alcholocontrole
Nu na al die jaren kan ik er wel om lachen.
Mijn oma woonde in het verzorgingshuis en had een overload aan spullen, gebreide sokken en noem maar op. Mijn moeder heeft alle waardevolle spullen meegenomen en een open deurdag gehouden.
Bijna iedereen had wel wat van haar en als ik voor de zorg kwam dan was het "kijk, heb ik nog van je opoe gehad" Wat bij mij steevast een huilbui opwekte (mijn opoe is meer moeder geweest dan mijn eigen moeder ooit had kunnen zijn).
Toen heb ik overplaating aangevraagd.
zaterdag 30 september 2017 om 13:25
Ik vind het niet perse een moeten,om alvast te bedenken hoe en wat je je uitvaart wilt hebben.
Wie dat wel zelf van te voren wil zeggen/vastleggen: prima, maar wie dat niet wil: ook prima.
Ik vind niet dat het een soort van verplichting, uit schuldgevoel, moet zijn omdat anders de nabestaanden geen flauw idee hebben wat ze moeten doen.
Ik zeg niet dat dat bij jou zo is, maar lees wel eens: 'hij/zij had niks vastgelegd hierover' wat dan als een last ervaren wordt, dat je als nabestaanden poe poe wat vervelend, ook nog een uitvaart in elkaar moet gaan draaien. Ja, das inderdaad niet de leukste familieactiviteit, maar 't klinkt soms zo verwijtend over de overledene.
simbalabimba wijzigde dit bericht op 30-09-2017 13:30
0.05% gewijzigd
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
zaterdag 30 september 2017 om 13:25
Niet mijn nare ervaring, maar die van een goede vriendin.
Ze was nog erg jong, begin 20 toen haar toenmalige vriend erg onverwacht overleed. Ze woonden op dat moment ongeveer een half jaar samen in zijn koophuis en hadden daar verder nog niets over geregeld en nog voor de begrafenis is zij door zijn familie uit huis gezet met alleen 2 tassen met kleren. Alle andere spullen heeft ze moeten achterlaten. Ook is ze totaal niet betrokken bij de uitvaart door zijn familie. Ze heeft zelf geen enkele inbreng gehad en was niet welkom in de familie kamer, want ze was geen familie. Ze heeft de begrafenis min of meer vanachter uit de zaal met haar ouders mogen bijwonen en er was een enkele zijdelinkse verwijzing naar dat hij een relatie had.
Ik snap dat het als ouders heel lastig is om je jong volwassen zoon te verliezen en dat ik snap dat je dan ook niet zo goed weet wat je met het vriendinnetje van je zoon moet maar dit was wel heel extreem.
Ze was nog erg jong, begin 20 toen haar toenmalige vriend erg onverwacht overleed. Ze woonden op dat moment ongeveer een half jaar samen in zijn koophuis en hadden daar verder nog niets over geregeld en nog voor de begrafenis is zij door zijn familie uit huis gezet met alleen 2 tassen met kleren. Alle andere spullen heeft ze moeten achterlaten. Ook is ze totaal niet betrokken bij de uitvaart door zijn familie. Ze heeft zelf geen enkele inbreng gehad en was niet welkom in de familie kamer, want ze was geen familie. Ze heeft de begrafenis min of meer vanachter uit de zaal met haar ouders mogen bijwonen en er was een enkele zijdelinkse verwijzing naar dat hij een relatie had.
Ik snap dat het als ouders heel lastig is om je jong volwassen zoon te verliezen en dat ik snap dat je dan ook niet zo goed weet wat je met het vriendinnetje van je zoon moet maar dit was wel heel extreem.
zaterdag 30 september 2017 om 13:34
Wij hebben beide keren mijn ouders na 3 dagen zelf overgelegd van bed naar kist. Was (bij ons althans) vooral een logistiek dingetje... Voor ons was het een liefdevol moment, maar er werd dan ook echt aandacht aan besteed. Ja, er waren wel wat 'dingetjes' die wellicht naar kunnen zijn, maar daar waren we prima op voorbereid. Waarschijnlijk doet een uitvaartonderneming dat allemaal wat minder subtiel en liefdevol en dan zou ik er denk ik ook liever niet bij zijn.MinkeDeWit schreef: ↑30-09-2017 12:18Toen mijn oma was overleden kwamen er mannen van het uitvaartcentrum om haar op te halen. Daarvoor werden wij de kamer uitgestuurd, ik vermoed omdat het best een gedoe is om een overleden persoon op een fatsoenlijke manier uit een bed te tillen en over te hevelen.
zaterdag 30 september 2017 om 13:39
Weet je wel wat dat kost?BriannaF schreef: ↑30-09-2017 12:07Ik woon in het zuiden en ik weet wel dat de uitvaarten hier veel verschillen met die in het westen waar ik vandaan kom. Daar is het condoleren, koffie en een plakje cake en vooruit, soms een broodje.
De eerste begrafenis hier van een familielid van mijn man in Maastricht? Koffie, broodjes, vlaai en drank. Als je niet wist dat er iemand was overleden zou je je op een feestje wanen.
Wij hadden bij mijn vader graag mensen een broodje e.d. willen geven. Of liever nog: bier en bitterballen! Maar dat was onbetaalbaar voor ons. Iedereen een worstenbroodje? Hup, €800. Koffie en thee? €1000. Wij studeren nog en er was geen verzekering dus ja, dan moet je ergens keuzes maken... Bij mijn moeder was de nazit trouwens ook gewoon best wel gezellig. Konden we die spanning eindelijk een beetje loslaten
zaterdag 30 september 2017 om 13:57
Ze doen het met veel liefde en passie voor hun werk en weten dat het voor de nabestaande lastig kan zijn om te zien wat er moet gebeuren om een overledene te verzorgen. Daarom kunnen ze je aanraden om even weg te gaan.gsleutel schreef: ↑30-09-2017 13:34Wij hebben beide keren mijn ouders na 3 dagen zelf overgelegd van bed naar kist. Was (bij ons althans) vooral een logistiek dingetje... Voor ons was het een liefdevol moment, maar er werd dan ook echt aandacht aan besteed. Ja, er waren wel wat 'dingetjes' die wellicht naar kunnen zijn, maar daar waren we prima op voorbereid. Waarschijnlijk doet een uitvaartonderneming dat allemaal wat minder subtiel en liefdevol en dan zou ik er denk ik ook liever niet bij zijn.
zaterdag 30 september 2017 om 14:07
Inderdaad.Hoezitdit schreef: ↑30-09-2017 07:39Ja, vind ik wel. Want dan gaat het om je eigen ouder, dit is een schoonouder, dat is anders. Meepraten, meedenken prima, maar niet je eigen wil er doorheen duwen, wat nu gebeurde. Dat is toch aan de overgebleven partner én de kinderen. Dan zorg je als koude kant, dat je er bent voor ieder, maar je gaat er zeker geen mening doorheen drukken.
De oma van mijn nu-ex was vrijzinnig en ging alleen ter kerke uit respect voor anderen, bij begrafenissen etc.
Haar schoondochter was zwaar katholiek en heeft haar man en diens broers zodanig gemanipuleerd dat ze oma kerkelijk begraven hebben.
Kan daar zo kwaad om worden, dat je het verdriet en de zwakte van mensen gebruikt om je eigen zin door te drukken
Hier in België is het trouwens niet ongebruikelijk dat er na de uitvaart een 3-gangenmenu voorzien is voor de nabestaanden, minstens zijn er broodjes met soep en koffie.
anoniem_284075 wijzigde dit bericht op 30-09-2017 14:39
9.72% gewijzigd
zaterdag 30 september 2017 om 14:30
Hier zit vast ook een andere kant aan dit verhaalZwartvlekje schreef: ↑30-09-2017 13:25Niet mijn nare ervaring, maar die van een goede vriendin.
Ze was nog erg jong, begin 20 toen haar toenmalige vriend erg onverwacht overleed. Ze woonden op dat moment ongeveer een half jaar samen in zijn koophuis en hadden daar verder nog niets over geregeld en nog voor de begrafenis is zij door zijn familie uit huis gezet met alleen 2 tassen met kleren. Alle andere spullen heeft ze moeten achterlaten. Ook is ze totaal niet betrokken bij de uitvaart door zijn familie. Ze heeft zelf geen enkele inbreng gehad en was niet welkom in de familie kamer, want ze was geen familie. Ze heeft de begrafenis min of meer vanachter uit de zaal met haar ouders mogen bijwonen en er was een enkele zijdelinkse verwijzing naar dat hij een relatie had.
Ik snap dat het als ouders heel lastig is om je jong volwassen zoon te verliezen en dat ik snap dat je dan ook niet zo goed weet wat je met het vriendinnetje van je zoon moet maar dit was wel heel extreem.
zaterdag 30 september 2017 om 14:51
Ja precies. Ze moeten de oogleden en de lippen vastzetten en dat wil je als nabestaande niet zien. Althans, ik niet.Bladiebladiebla2016 schreef: ↑30-09-2017 13:57Ze doen het met veel liefde en passie voor hun werk en weten dat het voor de nabestaande lastig kan zijn om te zien wat er moet gebeuren om een overledene te verzorgen. Daarom kunnen ze je aanraden om even weg te gaan.
zaterdag 30 september 2017 om 14:56
Je hoeft het ook niet af te nemen in het crematorium, je kan ook naar een nabijgelegen café gaan. Word je er ook niet na een half uur uitgeknikkerd omdat de volgende groep eraan komt.gsleutel schreef: ↑30-09-2017 13:39Weet je wel wat dat kost?
Wij hadden bij mijn vader graag mensen een broodje e.d. willen geven. Of liever nog: bier en bitterballen! Maar dat was onbetaalbaar voor ons. Iedereen een worstenbroodje? Hup, €800. Koffie en thee? €1000. Wij studeren nog en er was geen verzekering dus ja, dan moet je ergens keuzes maken... Bij mijn moeder was de nazit trouwens ook gewoon best wel gezellig. Konden we die spanning eindelijk een beetje loslaten
zaterdag 30 september 2017 om 16:08
Dat hebben wij bij mijn moeder ook gedaan. Maar dan nog, 200 mensen ofzo voorzien van eten en drinken... Maar het was fijn om met iedereen nog even na te praten. Bij mijn vader hadden we voor alle 500 aanwezige een broodje en koffie/thee (dankzij zijn broers en zussen). Daarna zijn we hem in kleine kring (man of 80) gaan begraven en is ieder zijn eigen weg gegaan. Wij hebben als gezin nog wel iets gedronken op zijn favoriete terras.
Ik vind het gewoon nogal veroordelend klinken als mensen klagen over (te weinig) eten en drinken op een begrafenis. Het is geen feestje waar je als nabestaande jaren voor spaart (zoals een bruiloft) en vervolgens veel plezier aan beleeft. Als de familie niet was bij gesprongen hadden mijn broers en ik nog weet ik hoe lang kunnen betalen aan een toch al mega heftige gebeurtenis. Ja sorry, maar dan denk ik dat iedereen €2 laten betalen voor z'n eigen koffie een stuk realistischer is. Maar toch weet ik zeker dat als we dat hadden gedaan, dit hier zeker in een van de lijstjes zou thuishoren...
zaterdag 30 september 2017 om 16:11
Ooit een prachtige docu over gezien. Die liefde en passie hebben ze inderdaad en bovenal respect. Heel mooi om te zien.Bladiebladiebla2016 schreef: ↑30-09-2017 13:57Ze doen het met veel liefde en passie voor hun werk en weten dat het voor de nabestaande lastig kan zijn om te zien wat er moet gebeuren om een overledene te verzorgen. Daarom kunnen ze je aanraden om even weg te gaan.
zaterdag 30 september 2017 om 16:14
Ik vind het voor mijn verwerkingsproces gewoon prettig dat ik met andere mensen na afloop even kan praten over de overledene. En op een parkeerplaats is dat gewoon niet fijn.gsleutel schreef: ↑30-09-2017 16:08
Ik vind het gewoon nogal veroordelend klinken als mensen klagen over (te weinig) eten en drinken op een begrafenis. Het is geen feestje waar je als nabestaande jaren voor spaart (zoals een bruiloft) en vervolgens veel plezier aan beleeft. Als de familie niet was bij gesprongen hadden mijn broers en ik nog weet ik hoe lang kunnen betalen aan een toch al mega heftige gebeurtenis. Ja sorry, maar dan denk ik dat iedereen €2 laten betalen voor z'n eigen koffie een stuk realistischer is. Maar toch weet ik zeker dat als we dat hadden gedaan, dit hier zeker in een van de lijstjes zou thuishoren...
zaterdag 30 september 2017 om 16:15
Begrafenis van een buurvrouw. Ze was nog jong en was 30 weken zwanger toen ze thuis en longbloeding kreeg en overleed. Het kindje in haar buik was niet meer te redden. Heel verdrietig natuurlijk. Zeker omdat ze ook nog 2 kinderen had van 5 en 7 jaar.
Ik was zelf net 4 weken ervoor bevallen, misschien daarom extra gevoelig, maar....heel vreemd vond ik het dat er tijdens de hele begrafenis niets werd gezegd over het overleden kindje. Alsof ze niet zwanger was geweest, alsof het er nooit een baby was geweest.
Ik was zelf net 4 weken ervoor bevallen, misschien daarom extra gevoelig, maar....heel vreemd vond ik het dat er tijdens de hele begrafenis niets werd gezegd over het overleden kindje. Alsof ze niet zwanger was geweest, alsof het er nooit een baby was geweest.
